Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 3 november 2008 om 16:46
Claire, leuk dat je even 'langskomt'. Een voor jou.
Philomein, wat heb je voor leuks voor jezelf gekocht?
EV, nog een beetje kunnen rusten voor je weer aan het werk ging?
Werd net gebeld door broer, ik was helemaal vergeten dat ze paar dagen terug al de sleutel van hun nieuwe huis hebben gekregen. Beetje teveel met mezelf bezig geloof ik Vanavond maar snel even kijken en helpen.
Philomein, wat heb je voor leuks voor jezelf gekocht?
EV, nog een beetje kunnen rusten voor je weer aan het werk ging?
Werd net gebeld door broer, ik was helemaal vergeten dat ze paar dagen terug al de sleutel van hun nieuwe huis hebben gekregen. Beetje teveel met mezelf bezig geloof ik Vanavond maar snel even kijken en helpen.
maandag 3 november 2008 om 17:54
Ha Claire
En ik ben terug van mijn werk, zit ook in huispak-outfit
Meestal pas na het eten, maar nu had ik zin om iets zachts aan te hebben.
Ik had even drie kwartiertjes tussendoor gelegen met een boek, even wat gedoezeld ook, en het ging vanmiddag wel iets beter. Lieve bejaarden in de taxi gehad, met hun zachte gekreukelde gezichten die doen tenminste wel normaal tegen mij, zonder al dat gedoe! Ik merk dat ik daar echt geen energie voor heb.
En ik ben terug van mijn werk, zit ook in huispak-outfit
Meestal pas na het eten, maar nu had ik zin om iets zachts aan te hebben.
Ik had even drie kwartiertjes tussendoor gelegen met een boek, even wat gedoezeld ook, en het ging vanmiddag wel iets beter. Lieve bejaarden in de taxi gehad, met hun zachte gekreukelde gezichten die doen tenminste wel normaal tegen mij, zonder al dat gedoe! Ik merk dat ik daar echt geen energie voor heb.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 3 november 2008 om 17:57
Ja, hier ook benieuwd, Philomein, wat voor leuks het is geworden. Het zijn heftige tijden he..
ik hoop trouwens dat jullie je niet inhouden over mijn kinderen hoor, daar mag gerust over gepraat worden.
Toevallig vroeg een collega waar ik eigenlijk nog nauwelijks een persoonlijk woord mee gewisseld heb, vanmiddag toen ik daar kwam, of ik nog iets had gehoord. Ik wist helemaal niet dat zij ervan wist, maar toen kwam de centraliste erbij staan en die bleek mij ook bij Vermist te hebben gezien. Dus toen even de stand van zaken besproken en ik merk dat ik wel behoorlijk boos word als ik het nu over mijn ex heb. Dat hij me dit zomaar flikt, ermee wegkomt tot nu toe! Me zo belazerd heeft, zo mijn vertrouwen misbruikt heeft. Verraad ten top.
Ik bedoel maar, het komt toch steeds weer op mijn pad, het is niet anders. En met al die heftigheid wat verleden betreft staan de kinderen nu een beetje op een zijspoor, maar ik ben natuurlijk ook net zo goed moeder!
ik hoop trouwens dat jullie je niet inhouden over mijn kinderen hoor, daar mag gerust over gepraat worden.
Toevallig vroeg een collega waar ik eigenlijk nog nauwelijks een persoonlijk woord mee gewisseld heb, vanmiddag toen ik daar kwam, of ik nog iets had gehoord. Ik wist helemaal niet dat zij ervan wist, maar toen kwam de centraliste erbij staan en die bleek mij ook bij Vermist te hebben gezien. Dus toen even de stand van zaken besproken en ik merk dat ik wel behoorlijk boos word als ik het nu over mijn ex heb. Dat hij me dit zomaar flikt, ermee wegkomt tot nu toe! Me zo belazerd heeft, zo mijn vertrouwen misbruikt heeft. Verraad ten top.
Ik bedoel maar, het komt toch steeds weer op mijn pad, het is niet anders. En met al die heftigheid wat verleden betreft staan de kinderen nu een beetje op een zijspoor, maar ik ben natuurlijk ook net zo goed moeder!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 3 november 2008 om 18:28
Haaaaa ik heb gekocht: een paar laarzen! Ik twijfelde wel een beetje maar heb het lekker toch gedaan, was al weken op zoek naar een fatsoenlijk exemplaar laars.
Oh lekker een huispak, dat ga ik ook meteen aantrekken, wat je zegt lekker zacht.
Ik wil jullie graag een stukje meegeven van wat mijn therapeut schreef vandaag:
Lieve Philomein, Er is heel veel in beweging lees ik. Snap dat dat je moe en onzeker maakt. En eigenlijk zeg je zelf al wat de volgende stap is naast het erkennen van de onveiligheid (wat je steeds kleiner doet voelen -en daar vecht je weer tegen-).... Op zoek naar stevigheid/veiligheid in jezelf. Die is er ook.
Dat klinkt toch wel fijn...
Lekker een paar oude mensjes in je taxi vanmiddag, niet zo inspannend als je mede pubers.
Ben toch blij dat ik even over je kinderen begonnen ben, nu is de noem angst verdwenen. Volgens mij zitten ze redelijk in dezelfde leeftijd als die van mij (13 en 6).
Nou nu maar weer koken, oh en Claire ik ben altijd dol op team uitjes maar ik heb dan ook wel heel erg leuke collega's, zoals jij er tegen aankijkt, erger dan therapie, misschien gaan jullie wel met z'n allen lekker EMDR'en?
En dat je hoofd een zeef is hoort ook wel heel erg bij het met jezelf bezig zijn.
Nou wie weet tot later, nu ga ik aan de kook (met pannen).
Oh lekker een huispak, dat ga ik ook meteen aantrekken, wat je zegt lekker zacht.
Ik wil jullie graag een stukje meegeven van wat mijn therapeut schreef vandaag:
Lieve Philomein, Er is heel veel in beweging lees ik. Snap dat dat je moe en onzeker maakt. En eigenlijk zeg je zelf al wat de volgende stap is naast het erkennen van de onveiligheid (wat je steeds kleiner doet voelen -en daar vecht je weer tegen-).... Op zoek naar stevigheid/veiligheid in jezelf. Die is er ook.
Dat klinkt toch wel fijn...
Lekker een paar oude mensjes in je taxi vanmiddag, niet zo inspannend als je mede pubers.
Ben toch blij dat ik even over je kinderen begonnen ben, nu is de noem angst verdwenen. Volgens mij zitten ze redelijk in dezelfde leeftijd als die van mij (13 en 6).
Nou nu maar weer koken, oh en Claire ik ben altijd dol op team uitjes maar ik heb dan ook wel heel erg leuke collega's, zoals jij er tegen aankijkt, erger dan therapie, misschien gaan jullie wel met z'n allen lekker EMDR'en?
En dat je hoofd een zeef is hoort ook wel heel erg bij het met jezelf bezig zijn.
Nou wie weet tot later, nu ga ik aan de kook (met pannen).
maandag 3 november 2008 om 22:27
Leuk Philomein, wat voor laarzen heb je gekocht?
Ik heb vanavond geholpen schilderen. Wel lekker, even alleen daarmee bezig zijn. Samen met broertje, flauwe grappen maken. Morgen en woensdagmiddag zijn ook meteen gevuld met klussen.
Teamdag zie ik tegenop nu (normaal vind ik het wel leuk), omdat ik in een nieuw team zit met mensen waar ik niets tot weinig mee heb. Enorm hoog testosterongehalte. En ik verwacht dat het een actieve dag gaat worden en dan komt dat haantjesgedrag nog eens extra naar boven.
EV,
Ik heb vanavond geholpen schilderen. Wel lekker, even alleen daarmee bezig zijn. Samen met broertje, flauwe grappen maken. Morgen en woensdagmiddag zijn ook meteen gevuld met klussen.
Teamdag zie ik tegenop nu (normaal vind ik het wel leuk), omdat ik in een nieuw team zit met mensen waar ik niets tot weinig mee heb. Enorm hoog testosterongehalte. En ik verwacht dat het een actieve dag gaat worden en dan komt dat haantjesgedrag nog eens extra naar boven.
EV,
dinsdag 4 november 2008 om 10:31
Goedemorgen! Eerste ritten achter de rug. Verrassend gevoel met de twee pubers vanmorgen; zij waren rustig en ik werd ook heel rustig, het leek bijna huiselijk. Van haar rustigere muziek, ze zaten wat te babbelen, geen agressieve praat, en ik dacht zomaar ineens dat het wel mijn beide kinderen zouden kunnen zijn, een jaar of vier later. Zou qua leeftijd ook wel kloppen. En ik dacht aan jou, Philomein, die oefening: 'alles is goed'. Ja, ook die tranen van binnen die ik zo voelde toen ik deze situatie echt zo helemaal beleefde vanmorgen..
De sfeer was buiten ook zo wonderlijk, met die mist en een doorkomende zon. En ik met die kinderen in de auto, op weg, en onderweg. Hoe symbolisch ook!
Fijn trouwens dat je je therapeut kunt mailen, Philomein. Lijkt me heerlijk, als het zo nodig is. Dan kun je je tenminste even laten geruststellen, dat is soms ook zo nodig.
Benieuwd wat voor teamdag je gaat meemaken, Saartje. Dat heb ik nog nooit in een werkkring meegemaakt, moet ik zeggen. Is het bedoeld om elkaar beter te leren kennen? Of wat is de doelstelling ervan? Schilder ze nog vandaag! Geen huispak-outfit, maar een spetter-outfit voor jou dus. Wens je leuke tijd toe met je broertje (is zijn vrouw eigenlijk ook thuis?)
De sfeer was buiten ook zo wonderlijk, met die mist en een doorkomende zon. En ik met die kinderen in de auto, op weg, en onderweg. Hoe symbolisch ook!
Fijn trouwens dat je je therapeut kunt mailen, Philomein. Lijkt me heerlijk, als het zo nodig is. Dan kun je je tenminste even laten geruststellen, dat is soms ook zo nodig.
Benieuwd wat voor teamdag je gaat meemaken, Saartje. Dat heb ik nog nooit in een werkkring meegemaakt, moet ik zeggen. Is het bedoeld om elkaar beter te leren kennen? Of wat is de doelstelling ervan? Schilder ze nog vandaag! Geen huispak-outfit, maar een spetter-outfit voor jou dus. Wens je leuke tijd toe met je broertje (is zijn vrouw eigenlijk ook thuis?)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 4 november 2008 om 10:52
Goedemorgen!
Heb je vannacht wat beter kunnen slapen?
Klinkt als een fijne rit vanmorgen, ondanks dat het wel wat oproept bij je.
Mooi trouwens om te zien hoe je steeds meer je ruimte neemt hier op het forum, zonder je te verontschuldigen. Tenminste, zo komt het op mij over.
We hebben vaker dit soort dagen, al heb ik het nu al een tijdje niet gehad. Vaak is het zelfs met overnachting, maar dat hoeft van mij niet zo. Dan wordt er teveel gedronken en zijn er altijd mensen die zich misdragen.
Het is inderdaad bedoelt om de contacten in het team te verbeteren/versterken, vertrouwen op elkaar en elkaar ook op een andere manier te leren kennen.
Vandaag ga ik met de vrouw van mijn broer aan het werk, broer moet werken. Morgen samen met hem.
Heb je vannacht wat beter kunnen slapen?
Klinkt als een fijne rit vanmorgen, ondanks dat het wel wat oproept bij je.
Mooi trouwens om te zien hoe je steeds meer je ruimte neemt hier op het forum, zonder je te verontschuldigen. Tenminste, zo komt het op mij over.
We hebben vaker dit soort dagen, al heb ik het nu al een tijdje niet gehad. Vaak is het zelfs met overnachting, maar dat hoeft van mij niet zo. Dan wordt er teveel gedronken en zijn er altijd mensen die zich misdragen.
Het is inderdaad bedoelt om de contacten in het team te verbeteren/versterken, vertrouwen op elkaar en elkaar ook op een andere manier te leren kennen.
Vandaag ga ik met de vrouw van mijn broer aan het werk, broer moet werken. Morgen samen met hem.
dinsdag 4 november 2008 om 10:54
Hai EV, wat een bijzonder moment vanochtend in de auto zoals je het beschrijft. Dat zijn wel intense geniet momenten.
Ja het is fijn dat ik mijn therapeute direct kan benaderen, zoals ik al eens eerder noemde...ze is niet gratis. Maar wel iedere cent waard.
Ik zit op mijn werk en heb een soort griep hoofd, das vervelend maar ik vind het wel prettig om me even helemaal op iets anders te richten dan mezelf.
Fijne dag verder EV ik hoop dat je het gevoel van vanochtend een beetje bij je kan houden. Heb je beter geslapen vannacht?
En Saartje, ook wel goed om met je handen bezig te zijn en niet met je hoofd vandaag.
Voor jullie allebei een dikke knuf
Ja het is fijn dat ik mijn therapeute direct kan benaderen, zoals ik al eens eerder noemde...ze is niet gratis. Maar wel iedere cent waard.
Ik zit op mijn werk en heb een soort griep hoofd, das vervelend maar ik vind het wel prettig om me even helemaal op iets anders te richten dan mezelf.
Fijne dag verder EV ik hoop dat je het gevoel van vanochtend een beetje bij je kan houden. Heb je beter geslapen vannacht?
En Saartje, ook wel goed om met je handen bezig te zijn en niet met je hoofd vandaag.
Voor jullie allebei een dikke knuf
dinsdag 4 november 2008 om 10:59
He, gezellig dat jullie er ook zijn.
Beter geslapen vannacht, wel een keer wakker, maar oké.
Ja, dat ruimte innemen voel ik zelf ook, en óók de neiging om me ervoor te verontschuldigen, haha, maar die onderdruk ik gauw.
Ik hoop dat je werkdag dan toch vol te houden is, Philomein, en dat je je misschien straks nog beter gaat voelen.
Saartje, wel een kans om de vrouw van je broer beter te leren kennen, je kende haar, dacht ik, nog niet zo goed, toch=
Ik zie dat ik de pc opnieuw moet opstarten, toetsenbord doet weer raar, heb ineens geen vraagteken meer. Geen idee hoe dat komt. Fijne dag allebei!!
Beter geslapen vannacht, wel een keer wakker, maar oké.
Ja, dat ruimte innemen voel ik zelf ook, en óók de neiging om me ervoor te verontschuldigen, haha, maar die onderdruk ik gauw.
Ik hoop dat je werkdag dan toch vol te houden is, Philomein, en dat je je misschien straks nog beter gaat voelen.
Saartje, wel een kans om de vrouw van je broer beter te leren kennen, je kende haar, dacht ik, nog niet zo goed, toch=
Ik zie dat ik de pc opnieuw moet opstarten, toetsenbord doet weer raar, heb ineens geen vraagteken meer. Geen idee hoe dat komt. Fijne dag allebei!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 4 november 2008 om 19:16
Philomein, hoe is het? Griep gevoel een beetje afgezakt?
EV, hoe is de rest van je werkdag verlopen?
Vanmiddag weer flink aan het schilderen geweest en we zijn een heel eind gekomen. Ook tot de conclusie gekomen dat wij vrouwen veel efficienter werken en eigenlijk geen mannen nodig hebben
Goed gesprek gehad met schoonzusje. Onze wederzijdse eerste indruk was niet zo positief. We konden niet goed hoogte krijgen van elkaar, maar zien steeds meer dat we veel op elkaar lijken. En dat botst soms, maar we zijn tot de conclusie gekomen dat we elkaar eigenlijk best heel aardig vinden
Spanning voor morgen begint nu wel een beetje op te lopen. Maar ik heb wel meer duidelijkheid voor mezelf waar ik het op wil richten.
En nu eerst even douchen om de verf van me af te spoelen en uit mijn haar te krijgen.
EV, hoe is de rest van je werkdag verlopen?
Vanmiddag weer flink aan het schilderen geweest en we zijn een heel eind gekomen. Ook tot de conclusie gekomen dat wij vrouwen veel efficienter werken en eigenlijk geen mannen nodig hebben
Goed gesprek gehad met schoonzusje. Onze wederzijdse eerste indruk was niet zo positief. We konden niet goed hoogte krijgen van elkaar, maar zien steeds meer dat we veel op elkaar lijken. En dat botst soms, maar we zijn tot de conclusie gekomen dat we elkaar eigenlijk best heel aardig vinden
Spanning voor morgen begint nu wel een beetje op te lopen. Maar ik heb wel meer duidelijkheid voor mezelf waar ik het op wil richten.
En nu eerst even douchen om de verf van me af te spoelen en uit mijn haar te krijgen.
dinsdag 4 november 2008 om 21:12
He Saartje, kan me voorstellen dat je spanning oploopt. Wel leuk dat je ontdekt hebt dat je wellicht een leuke schoonzus hebt.
Griep is niet echt doorgezet meer een zeurende kwestie. Ik heb net besloten om het uitje morgen met mijn oma, dat doe ik iedere woensdagmiddag, af te zeggen. Dat voelt heel slecht want ze is donderdag jarig, maar juist daardoor komt ineens de hele familie op visite en heeft ze donderdag, vrijdag en zaterdag mensen die haar komen op halen. Ze woont in een verzorgingshuis en is redelijk dement. Normaal ben ik de enige regelmatige visite die ze krijgt. Dus het voelt slecht maar ze weet zelf niet meer dat ze jarig is en ik voel me echt heel labiel. Morgen werken gaat nog net maar dan kan ik daarna gewoon rustig aan doen met de kids. Pfoe...pijnlijke dingen.
Jeetje Saar, ben ook wel heel erg benieuwd naar je belevenissen van morgen, ga je 's ochtends al? Vergis je niet trouwens dat je best wel even tijd voor jezelf nodig kan hebben daarna. Omdat je morgen ook gaat klussen. Niet doen als je behoefte hebt aan voor je uit staren he?
En EV heb je verder na de mooie mistige ochtend een goede dag gehad?
Ik denk dat ik zo via het bad mijn bed maar induik.
Griep is niet echt doorgezet meer een zeurende kwestie. Ik heb net besloten om het uitje morgen met mijn oma, dat doe ik iedere woensdagmiddag, af te zeggen. Dat voelt heel slecht want ze is donderdag jarig, maar juist daardoor komt ineens de hele familie op visite en heeft ze donderdag, vrijdag en zaterdag mensen die haar komen op halen. Ze woont in een verzorgingshuis en is redelijk dement. Normaal ben ik de enige regelmatige visite die ze krijgt. Dus het voelt slecht maar ze weet zelf niet meer dat ze jarig is en ik voel me echt heel labiel. Morgen werken gaat nog net maar dan kan ik daarna gewoon rustig aan doen met de kids. Pfoe...pijnlijke dingen.
Jeetje Saar, ben ook wel heel erg benieuwd naar je belevenissen van morgen, ga je 's ochtends al? Vergis je niet trouwens dat je best wel even tijd voor jezelf nodig kan hebben daarna. Omdat je morgen ook gaat klussen. Niet doen als je behoefte hebt aan voor je uit staren he?
En EV heb je verder na de mooie mistige ochtend een goede dag gehad?
Ik denk dat ik zo via het bad mijn bed maar induik.
dinsdag 4 november 2008 om 22:51
Wat ik lees dringt niet meer door, ik ga dus ook maar niet inhoudelijk reageren. Vanavond naar familie-opstellingen geweest, dit wordt door het GGZ georganiseerd. Nog nooit meegemaakt en wat was dat intens, ook al heb ik nog niets gedaan of ingebracht. Maar ik heb thema's genoeg..
Hiervoor nog een heel drukke werkmiddag gehad, ontzettend moeten haasten om weer op tijd de deur uit te zijn vanavond. Dit i.t.t. de afspraak met mijn baas dat ik op tijd thuis zou zijn, dus ik baalde ook weer. Grrr! En nu ben ik doodop.
Oh ja, en ik kreeg een persoonlijk bericht via hyves, van mijn zus die ik dus geblokt had (duurt te lang om de situatie uit te leggen waarom). Ook alweer niet echt een leuk bericht. Moet ik me weer schuldig gaan voelen zeker. Bah!!
Saartje, sterkte morgen.
Philomein, alvast gefeliciteerd met je oma, en jij sterkte met je labiele gevoel. Fijne tijd met je kinderen.
Hiervoor nog een heel drukke werkmiddag gehad, ontzettend moeten haasten om weer op tijd de deur uit te zijn vanavond. Dit i.t.t. de afspraak met mijn baas dat ik op tijd thuis zou zijn, dus ik baalde ook weer. Grrr! En nu ben ik doodop.
Oh ja, en ik kreeg een persoonlijk bericht via hyves, van mijn zus die ik dus geblokt had (duurt te lang om de situatie uit te leggen waarom). Ook alweer niet echt een leuk bericht. Moet ik me weer schuldig gaan voelen zeker. Bah!!
Saartje, sterkte morgen.
Philomein, alvast gefeliciteerd met je oma, en jij sterkte met je labiele gevoel. Fijne tijd met je kinderen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 5 november 2008 om 09:17
Goedemorgen!
Hoe was dat, die familie-opstellingen?
Ga je een volgende keer al meedoen of zelf wat inbrengen?
Ben benieuwd hoe je het ervaren hebt als toeschouwer.
Wat voor bericht heb je gekregen van je zus? Laat je geen schuldgevoel aanpraten he!
Philomein, hoe is het met jou vandaag?
Ik ben enorm gespannen nu. Slecht geslapen vannacht, nare dromen. Over een half uurtje weg, zal straks laten weten hoe het gegaan is.
Hoe was dat, die familie-opstellingen?
Ga je een volgende keer al meedoen of zelf wat inbrengen?
Ben benieuwd hoe je het ervaren hebt als toeschouwer.
Wat voor bericht heb je gekregen van je zus? Laat je geen schuldgevoel aanpraten he!
Philomein, hoe is het met jou vandaag?
Ik ben enorm gespannen nu. Slecht geslapen vannacht, nare dromen. Over een half uurtje weg, zal straks laten weten hoe het gegaan is.
woensdag 5 november 2008 om 12:14
Nou, ik heb het achter de rug. Pff, wel lang hoor, anderhalf uur echt met die EMDR bezig.
Ben nog wat bibberig nu, maar kijk er wel met een goed gevoel op terug. Het heeft heel wat spanning weggenomen.
Hier werken ze met een koptelefoon, waarbij je klikjes hoort links en rechts. Sommigen werken ook met iets volgen met de ogen, maar hier dus met geluid. Omdat je je daar niet voor af kan sluiten. Idee erachter is dat je brein aan het werk blijft, waardoor je je niet af kan sluiten.
Uitgangspunt was de verkrachting, omdat dat toch wel hetgeen is wat de meeste spanning opriep. Niet die waar ik hier wel eens over verteld hebt, maar de 2e keer dat ik het heb meegemaakt. Dat heb ik nooit eerder aan iemand verteld. Teveel angst om (weer) niet echt serieus genomen te worden, schaamte, ongeloofwaardig, vernedering. Kortom, met name die gebeurtenis riep juist zoveel spanning op.
Als uitgangspunt een scene daaruit die de meeste spanning opriep. Vandaaruit je gedachten laten gaan, beelden aan je voorbij zien gaan. Stil blijven staan, benoemen wat je ziet en voelt. Heftige emoties, maar vandaaruit ook bekijken hoe je daar nu als volwassene tegenaan kijkt. Als volwassene die scene instappen en zo het kind van toen benaderen, troosten.
Klinkt zo wat wazig allemaal, als hij me vooraf verteld had dat ik mezelf zo zou troosten zou ik hem waarschijnlijk voor gek verklaard hebben
Maar het voelde wel goed, mezelf troosten en zeggen dat ik niet waardeloos ben, dat ik er niet om gevraagd heb zo vernederd te worden.
Het heeft de lading er wel aardig afgehaald. De komende week kijken hoe het gaat, kan goed zijn dat het toch nog wel wat op gaat roepen. Maar misschien is een volgende keer EMDR niet meer nodig, als de spanning erg verminderd is. En haalt dit ook de spanning van andere gebeurtenissen er al af.
Ben nog wat bibberig nu, maar kijk er wel met een goed gevoel op terug. Het heeft heel wat spanning weggenomen.
Hier werken ze met een koptelefoon, waarbij je klikjes hoort links en rechts. Sommigen werken ook met iets volgen met de ogen, maar hier dus met geluid. Omdat je je daar niet voor af kan sluiten. Idee erachter is dat je brein aan het werk blijft, waardoor je je niet af kan sluiten.
Uitgangspunt was de verkrachting, omdat dat toch wel hetgeen is wat de meeste spanning opriep. Niet die waar ik hier wel eens over verteld hebt, maar de 2e keer dat ik het heb meegemaakt. Dat heb ik nooit eerder aan iemand verteld. Teveel angst om (weer) niet echt serieus genomen te worden, schaamte, ongeloofwaardig, vernedering. Kortom, met name die gebeurtenis riep juist zoveel spanning op.
Als uitgangspunt een scene daaruit die de meeste spanning opriep. Vandaaruit je gedachten laten gaan, beelden aan je voorbij zien gaan. Stil blijven staan, benoemen wat je ziet en voelt. Heftige emoties, maar vandaaruit ook bekijken hoe je daar nu als volwassene tegenaan kijkt. Als volwassene die scene instappen en zo het kind van toen benaderen, troosten.
Klinkt zo wat wazig allemaal, als hij me vooraf verteld had dat ik mezelf zo zou troosten zou ik hem waarschijnlijk voor gek verklaard hebben
Maar het voelde wel goed, mezelf troosten en zeggen dat ik niet waardeloos ben, dat ik er niet om gevraagd heb zo vernederd te worden.
Het heeft de lading er wel aardig afgehaald. De komende week kijken hoe het gaat, kan goed zijn dat het toch nog wel wat op gaat roepen. Maar misschien is een volgende keer EMDR niet meer nodig, als de spanning erg verminderd is. En haalt dit ook de spanning van andere gebeurtenissen er al af.
woensdag 5 november 2008 om 14:47
Saartje.... dat klinkt goed zeg!
Ontzettende grote bewondering voor jouw dapperheid, wat ben je toch een kanjer, om dit zomaar te doen. Natuurlijk niet zomaar, maar je snapt het wel.
Met mij echt kl*** vandaag, ik kan niets anders zeggen. Ben nu heel ff'tjes tussendoor thuis, druk werkdagje weer, maar ik kan wel de hele dag janken. Bah!!!
Ontzettende grote bewondering voor jouw dapperheid, wat ben je toch een kanjer, om dit zomaar te doen. Natuurlijk niet zomaar, maar je snapt het wel.
Met mij echt kl*** vandaag, ik kan niets anders zeggen. Ben nu heel ff'tjes tussendoor thuis, druk werkdagje weer, maar ik kan wel de hele dag janken. Bah!!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 5 november 2008 om 15:56
Jeetje Saar, dat klinkt inderdaad goed, maar beter nog: jij klinkt erg goed. Hoe je nu iets benoemt wat je nooit eerder hebt durven vertellen, dat is een heftig effect. En hoe je als volwassene terug stapt en je eigen kind troost, mooi. Dat is wat ik ook leer in therapie alleen gaat dat een stuk langzamer.
En EV wat rot dat je zo'n Kdag hebt. Wat jij gister avond hebt gedaan, die opstellingen, is natuurlijk ook niet niets. Je zit echt midden in de materie, niet gek dus dat je de hele dag wel kan janken. Ik hoop dat je straks even de tijd hebt om echt heel hard te huilen en dat je daarna een goede nacht hebt. Wees lief voor jezelf. Dikke knuf.
Hier een beetje zo zo. Niet echt lekker in mijn vel, wel iets minder moe en dus iets minder labiel. Met Philoman vind ik het zwaar. Ik wil geen genoegen meer nemen met minder dan ik verdien en dat is wel een verschil met hoe de zaken tot nu toe liepen blijkbaar. Geen narigheid van hem maar wel wennen aan het feit dat ik hogere eisen stel. Een vreemd soort machtstrijd lijkt het wel waar ik helemaal geen zin of behoefte aan heb.
Verder zit ex weer heel erg in mijn hoofd, hoe ik toch wens dat hij gewoon niet meer in mijn leven maar vooral in het leven van mijn dochter zou zijn. Die man brengt niets (of ik zie het niet) goeds met zich mee en dat is dan de vader. Nu heeft ie in praktijk niets geks gedaan de laatste tijd maar ik wil hem gewoon NIET meer kennen en dat kan dus niet. BAH.
En EV wat rot dat je zo'n Kdag hebt. Wat jij gister avond hebt gedaan, die opstellingen, is natuurlijk ook niet niets. Je zit echt midden in de materie, niet gek dus dat je de hele dag wel kan janken. Ik hoop dat je straks even de tijd hebt om echt heel hard te huilen en dat je daarna een goede nacht hebt. Wees lief voor jezelf. Dikke knuf.
Hier een beetje zo zo. Niet echt lekker in mijn vel, wel iets minder moe en dus iets minder labiel. Met Philoman vind ik het zwaar. Ik wil geen genoegen meer nemen met minder dan ik verdien en dat is wel een verschil met hoe de zaken tot nu toe liepen blijkbaar. Geen narigheid van hem maar wel wennen aan het feit dat ik hogere eisen stel. Een vreemd soort machtstrijd lijkt het wel waar ik helemaal geen zin of behoefte aan heb.
Verder zit ex weer heel erg in mijn hoofd, hoe ik toch wens dat hij gewoon niet meer in mijn leven maar vooral in het leven van mijn dochter zou zijn. Die man brengt niets (of ik zie het niet) goeds met zich mee en dat is dan de vader. Nu heeft ie in praktijk niets geks gedaan de laatste tijd maar ik wil hem gewoon NIET meer kennen en dat kan dus niet. BAH.
woensdag 5 november 2008 om 17:03
Ik had mijn vorige reactie eerst weer weg willen halen. Ergens toch nog bang niet gelooft te worden denk ik, schaamte
Bedankt voor jullie reacties, doet me goed (ook al vind ik het moeilijk te geloven), maar word er stiekem ook een beetje verlegen van. En dat gebeurt niet zo vaak een verlegen Saartje ;-)Wat ook wel erg naar voren kwam vanochtend is de teleurstelling in mijn ouders. Hoe zij er niet waren toen ik ze nodig had, mijn gevoel (en ikzelf?) er niet toe leken te doen. Denk dat die reactie van hen er wel aan bijgedragen heeft hoe ik daarna altijd alles voor me heb gehouden. En die tweede keer nooit aan iemand heb verteld, want zou toch niet serieus genomen worden. Jammer, want ik zou heel sterk hebben gestaan als ik toen aangifte had gedaan.
Hoewel ik er op zich wel een goed gevoel aan over heb gehouden voel ik me nu behoorlijk labiel.
Dus ik doe met je mee vanavond EV, als je na je werk even een potje gaat janken.
Ik weet nu wel wat we morgen gaan doen. Moest mijn leidinggevende een verslag mailen en had even kort iets over een heftige ochtend verteld en dat ik opzie tegen morgen. Kreeg een fijne reactie en geruststelling over morgen.
Wat rot voor je EV, dat jij je zo klote voelt. Het is ook wel erg veel allemaal wat er nu op je afkomt.
Is het misschien niet teveel tegelijk nu met die familie-opstellingen erbij? Loop jezelf niet voorbij en probeer ook wat rust te pakken voor jezelf. Ik heb bewondering voor je wilskracht en de strijd die je aangaat, maar laat die strijd niet ten koste gaan van jezelf.
Philomein, lijkt me best een vreemde situatie waar je nu in belandt met je man. Een machtsstrijd die geen van beiden kan 'winnen' lijkt me.
Heeft mijn ervaring nu met EMDR jou ook weer aan het denken gezet daarover?
Een dikke voor jullie allebei.
Bedankt voor jullie reacties, doet me goed (ook al vind ik het moeilijk te geloven), maar word er stiekem ook een beetje verlegen van. En dat gebeurt niet zo vaak een verlegen Saartje ;-)Wat ook wel erg naar voren kwam vanochtend is de teleurstelling in mijn ouders. Hoe zij er niet waren toen ik ze nodig had, mijn gevoel (en ikzelf?) er niet toe leken te doen. Denk dat die reactie van hen er wel aan bijgedragen heeft hoe ik daarna altijd alles voor me heb gehouden. En die tweede keer nooit aan iemand heb verteld, want zou toch niet serieus genomen worden. Jammer, want ik zou heel sterk hebben gestaan als ik toen aangifte had gedaan.
Hoewel ik er op zich wel een goed gevoel aan over heb gehouden voel ik me nu behoorlijk labiel.
Dus ik doe met je mee vanavond EV, als je na je werk even een potje gaat janken.
Ik weet nu wel wat we morgen gaan doen. Moest mijn leidinggevende een verslag mailen en had even kort iets over een heftige ochtend verteld en dat ik opzie tegen morgen. Kreeg een fijne reactie en geruststelling over morgen.
Wat rot voor je EV, dat jij je zo klote voelt. Het is ook wel erg veel allemaal wat er nu op je afkomt.
Is het misschien niet teveel tegelijk nu met die familie-opstellingen erbij? Loop jezelf niet voorbij en probeer ook wat rust te pakken voor jezelf. Ik heb bewondering voor je wilskracht en de strijd die je aangaat, maar laat die strijd niet ten koste gaan van jezelf.
Philomein, lijkt me best een vreemde situatie waar je nu in belandt met je man. Een machtsstrijd die geen van beiden kan 'winnen' lijkt me.
Heeft mijn ervaring nu met EMDR jou ook weer aan het denken gezet daarover?
Een dikke voor jullie allebei.
woensdag 5 november 2008 om 17:20
Saartje en Philomein ook
Niks rustigs vanavond, want ik heb therapie.
Ik zal toch maar proberen te benoemen wat er vandaag gebeurde.
Even die familie-opstellingen van gisteravond. Heel overweldigend, zo'n nieuwe groep van 12 personen, 2 begeleiders. Ik kende niemand. En ik had zoveel spanning, duizelig hoofd, kortom, voelde me niets op mijn gemak. Er werd één opstelling gedaan met iemand, en gewoon alleen maar meekijken was al meebeleven. Er kwam namelijk uit dat die kinderen heel veel lasten voor die ouders (die een ander kind verloren) hadden gedragen. En die ouders mochten dat terugnemen, het hoort niet bij de kinderen. Dit alles met begeleidende zinnen die ze moesten uitspreken. Daar herkende ik al zoveel in, ik weet nu pas hoeveel lasten ik voor mijn ouders heb gedragen, als oudste zijnde, en me zooooo verantwoordelijk voelen..
Dus ik heb dan wel niets gedaan, maar het had toch al impact. Misschien is het ook wel te heftig, maar anderzijds, het kwam nu op mijn pad terwijl ik er al langere tijd over liep te denken. Ik denk dat het een heel goede methode is. Wat ik zo zag gebeuren was bijzonder en indrukwekkend. En de bedoeling van alles is dat er weer liefde gaat stromen in vastgelopen systemen, zoals een gezin dus ook een systeem is. Nou, daar kan ik me in mijn situatie helemaal niets bij voorstellen......
Niks rustigs vanavond, want ik heb therapie.
Ik zal toch maar proberen te benoemen wat er vandaag gebeurde.
Even die familie-opstellingen van gisteravond. Heel overweldigend, zo'n nieuwe groep van 12 personen, 2 begeleiders. Ik kende niemand. En ik had zoveel spanning, duizelig hoofd, kortom, voelde me niets op mijn gemak. Er werd één opstelling gedaan met iemand, en gewoon alleen maar meekijken was al meebeleven. Er kwam namelijk uit dat die kinderen heel veel lasten voor die ouders (die een ander kind verloren) hadden gedragen. En die ouders mochten dat terugnemen, het hoort niet bij de kinderen. Dit alles met begeleidende zinnen die ze moesten uitspreken. Daar herkende ik al zoveel in, ik weet nu pas hoeveel lasten ik voor mijn ouders heb gedragen, als oudste zijnde, en me zooooo verantwoordelijk voelen..
Dus ik heb dan wel niets gedaan, maar het had toch al impact. Misschien is het ook wel te heftig, maar anderzijds, het kwam nu op mijn pad terwijl ik er al langere tijd over liep te denken. Ik denk dat het een heel goede methode is. Wat ik zo zag gebeuren was bijzonder en indrukwekkend. En de bedoeling van alles is dat er weer liefde gaat stromen in vastgelopen systemen, zoals een gezin dus ook een systeem is. Nou, daar kan ik me in mijn situatie helemaal niets bij voorstellen......
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 5 november 2008 om 17:34
En dan de rest.
Vanmorgen begon het al. Iets over slapen, en storen, en ik zei tegen EM dat ik het niet leuk vond. Waarop hij weer vond dat hij dus niet vrij was om te doen wat hij wilde, dat hij overal rekening mee moest houden enzovoort. Waarop ik me alweer schuldig voelde dát ik iets gezegd had.
Ik mag ook niets zeggen hier, het is overal hetzelfde, ik moet mijn mond houden, want een ander vindt het niet leuk. Ik mag niet zeggen wat ik voel, want dan wordt de ander boos, kan er niet tegen, of whatever. Dat zei ik zoal. (Lijkt trouwens wel puberpraat, als ik het zo overlees, maar zo heb ik dus eerder nooit gepraat.)
En ineens overviel me zo'n groot gevoel van 'er genoeg van hebben', dat ik helemaal uit mijn dak ging. Naar alles en iedereen voel ik me schuldig, naar mijn baas dat ik een keer een deukje in een auto heb gereden, naar mijn familie, naar mijn zus die zo'n stom bericht stuurt dat ik haar uitgesloten heb van mijn leven (wat niet waar is!) dus daar moet ik me ook schuldig over voelen blijkbaar, en naar EM dat ik me gewoon niet goed voel, dat ik me rot voel, dat ik de relatie een gevangenis vind, en dat het niemand een bal uitmaakt als ik er niet meer zou zijn. Ik veroorzaak toch maar voor iedereen last, problemen, en frustratie. Weg, dan is het voor iedereen een opluchting.
Er is een deel in mij dat dat ook echt zo voelt. Dat zo, meteen, zou willen vertrekken hier als het zou kunnen. Wat bindt mij hier nog? Wat heb ik hier? Het is niet genoeg, het is zo'n gevecht om simpelweg mijn hoofd alsmaar boven water te houden. Het is zoveel allemaal wat er is, dat ik niet weet waar te begonnen. Het duizelt in mijn hoofd, ik heb er zo genoeg van, ik wil dat het onderhand een keer gemakkelijker wordt. Maar het wordt alleen maar moeilijker, want ik voel zoveel. Geen wonder dat ik dit als kind allemaal weggestopt heb, want dit is echt bijna niet te verdragen.
Ik ben benieuwd of ik hier vanavond tegen de therapeute iets over durf te zeggen. Ik schaam mij ook! Mss haal ik dit stuk straks weer weg. Misschien spoor ik gewoon wel niet.
Vanmorgen begon het al. Iets over slapen, en storen, en ik zei tegen EM dat ik het niet leuk vond. Waarop hij weer vond dat hij dus niet vrij was om te doen wat hij wilde, dat hij overal rekening mee moest houden enzovoort. Waarop ik me alweer schuldig voelde dát ik iets gezegd had.
Ik mag ook niets zeggen hier, het is overal hetzelfde, ik moet mijn mond houden, want een ander vindt het niet leuk. Ik mag niet zeggen wat ik voel, want dan wordt de ander boos, kan er niet tegen, of whatever. Dat zei ik zoal. (Lijkt trouwens wel puberpraat, als ik het zo overlees, maar zo heb ik dus eerder nooit gepraat.)
En ineens overviel me zo'n groot gevoel van 'er genoeg van hebben', dat ik helemaal uit mijn dak ging. Naar alles en iedereen voel ik me schuldig, naar mijn baas dat ik een keer een deukje in een auto heb gereden, naar mijn familie, naar mijn zus die zo'n stom bericht stuurt dat ik haar uitgesloten heb van mijn leven (wat niet waar is!) dus daar moet ik me ook schuldig over voelen blijkbaar, en naar EM dat ik me gewoon niet goed voel, dat ik me rot voel, dat ik de relatie een gevangenis vind, en dat het niemand een bal uitmaakt als ik er niet meer zou zijn. Ik veroorzaak toch maar voor iedereen last, problemen, en frustratie. Weg, dan is het voor iedereen een opluchting.
Er is een deel in mij dat dat ook echt zo voelt. Dat zo, meteen, zou willen vertrekken hier als het zou kunnen. Wat bindt mij hier nog? Wat heb ik hier? Het is niet genoeg, het is zo'n gevecht om simpelweg mijn hoofd alsmaar boven water te houden. Het is zoveel allemaal wat er is, dat ik niet weet waar te begonnen. Het duizelt in mijn hoofd, ik heb er zo genoeg van, ik wil dat het onderhand een keer gemakkelijker wordt. Maar het wordt alleen maar moeilijker, want ik voel zoveel. Geen wonder dat ik dit als kind allemaal weggestopt heb, want dit is echt bijna niet te verdragen.
Ik ben benieuwd of ik hier vanavond tegen de therapeute iets over durf te zeggen. Ik schaam mij ook! Mss haal ik dit stuk straks weer weg. Misschien spoor ik gewoon wel niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
