Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 7 november 2008 om 16:12
Oh jongens, ik heb het zwaar op het moment. Loop op mijn tandvlees en heb een rot gesprek met Philoman gehad net. Heb hem gewoon verteld hoe ik me voel en dat viel niet zo goed. Alsof ik hem in elkaar geslagen heb zeg maar. Terwijl ik voor mijn gevoel alleen maar heb verteld dat hij en ik als twee vreemden voelen deze week. Dat is ook zo voor mij.
Maandag heb ik weer therapie en nu lijkt het erop dat we die maar voor ons samen gaan gebruiken. Aan de ene kant heel goed want ik wil me hier thuis weer goed voelen maar vooral boven alles geliefd voelen, dat het goed is dat ik ben wie ik ben. In plaats van altijd te veel, te moeilijk, te confronterend, te lawaaierig en te veeleisend.
Maar ik heb ook heel erg behoefte om verder te gaan met mijn eigen weg, daarvoor stond die afspraak eigenlijk. Nou ja ik weet het even niet.
Bah ik wil me gewoon lekker voelen met mezelf en de wereld. Het lukt heel aardig met de rest van de wereld trouwens. Hoewel ik mijn moeder ook helemaal niet kan handelen op het moment.
Saar en de rest : dikke knuf
Maandag heb ik weer therapie en nu lijkt het erop dat we die maar voor ons samen gaan gebruiken. Aan de ene kant heel goed want ik wil me hier thuis weer goed voelen maar vooral boven alles geliefd voelen, dat het goed is dat ik ben wie ik ben. In plaats van altijd te veel, te moeilijk, te confronterend, te lawaaierig en te veeleisend.
Maar ik heb ook heel erg behoefte om verder te gaan met mijn eigen weg, daarvoor stond die afspraak eigenlijk. Nou ja ik weet het even niet.
Bah ik wil me gewoon lekker voelen met mezelf en de wereld. Het lukt heel aardig met de rest van de wereld trouwens. Hoewel ik mijn moeder ook helemaal niet kan handelen op het moment.
Saar en de rest : dikke knuf
vrijdag 7 november 2008 om 16:18
vrijdag 7 november 2008 om 18:56
quote:Elmervrouw schreef op 07 november 2008 @ 18:19:
Oh Saartje, wat ben je toch een ontzettende lieverd!!!
Dank je wel, en je weet wel waarom!
Wat een verrassing!!Ik weet natuurlijk niet waar dit precies over gaat....hoeft ook zeker niet....Maar wat leuk om te lezen.... Is vast iets heel liefs geweest!!!
Ik ben ook zoooo blij met dit forum......
Zo das eruit !!!!!
Oh Saartje, wat ben je toch een ontzettende lieverd!!!
Dank je wel, en je weet wel waarom!
Wat een verrassing!!Ik weet natuurlijk niet waar dit precies over gaat....hoeft ook zeker niet....Maar wat leuk om te lezen.... Is vast iets heel liefs geweest!!!
Ik ben ook zoooo blij met dit forum......
Zo das eruit !!!!!
vrijdag 7 november 2008 om 22:50
Oh neeeeeee heel stuk getypt is het weg...kwam doordat ik afgeleid werd en ineens een felicitatie topic ontdekte speciaal voor EV. Wat mooi.
Nog even kort dan:
Saar ik ben heel erg benieuwd hoe je je voelt nu, na de EMDR.
Natuurlijk geloof ik je als je je verhaal verteld. Er zijn heftige dingen gebeurd, en daar heb je helemaal alleen mee geleefd. Dat is verschrikkelijk. Arm meisje denk ik alleen maar. Er is geen snaar in mij die twijfelt aan jou.
EV ik hoop dat je een ontzettend fijne avond hebt en gekoesterd wordt in een warm badje van verjaardagsliefde.
En Philoman...tsja die snapt het denk ik echt niet maar dat heeft ook gewoon te maken met hoe hij in elkaar zit. Ik denk dat het een stuk beter zou kunnen tussen ons maar dan moet hij ook in beweging komen en daar kan en wil ik hem niet toe dwingen. Hij loopt tegen mijn en ik loop tegen zijn grenzen aan.
Het is een rare week hier in huis.
Claire: ik raakte mijn eerder geschreven stuk kwijt omdat ik op zoek ging naar jouw verhaal. Dat ga ik zo nog doen maar ineens kwam ik erachter dat ik aan het klikken was geslagen zonder mijn bericht te posten...suf. Maar het goede nieuws is dat ik daardoor wel op het verjaarstopic van EV terecht kwam...
Nog even kort dan:
Saar ik ben heel erg benieuwd hoe je je voelt nu, na de EMDR.
Natuurlijk geloof ik je als je je verhaal verteld. Er zijn heftige dingen gebeurd, en daar heb je helemaal alleen mee geleefd. Dat is verschrikkelijk. Arm meisje denk ik alleen maar. Er is geen snaar in mij die twijfelt aan jou.
EV ik hoop dat je een ontzettend fijne avond hebt en gekoesterd wordt in een warm badje van verjaardagsliefde.
En Philoman...tsja die snapt het denk ik echt niet maar dat heeft ook gewoon te maken met hoe hij in elkaar zit. Ik denk dat het een stuk beter zou kunnen tussen ons maar dan moet hij ook in beweging komen en daar kan en wil ik hem niet toe dwingen. Hij loopt tegen mijn en ik loop tegen zijn grenzen aan.
Het is een rare week hier in huis.
Claire: ik raakte mijn eerder geschreven stuk kwijt omdat ik op zoek ging naar jouw verhaal. Dat ga ik zo nog doen maar ineens kwam ik erachter dat ik aan het klikken was geslagen zonder mijn bericht te posten...suf. Maar het goede nieuws is dat ik daardoor wel op het verjaarstopic van EV terecht kwam...
zaterdag 8 november 2008 om 12:15
Nou, daar is Elmervrouw ook weer. Voor mijn doen lang geslapen, het heeft me veel energie gekost allemaal, dat is wel duidelijk. Ik weet niet of Saartje wil dat ik hier zeg wat ze heeft georganiseerd voor mij, maar het was wel héél lief en een echte verrassing! Ja, ik kan het weer zeggen, maar ik kan het zo ongelooflijk waarderen als mensen iets voor mij doen, als ze komen (zoals mijn vriendinnen deze week), als ik post krijg, ik vind het heerlijk! En het mooiste is nog dat ik het nu ook echt kan voelen.
Oké, ik miste mijn kinderen gisteren. En ik baalde van de situatie met mijn familie. Die tante, met wie ik dacht een goed contact te hebben (al keek ik daar de laatste tijd ook iets anders tegenaan) stuurde een kaart met felicitaties, maar vond het nodig om daar ook op te zetten 'lang niet gezien' en een opmerking over de operatie van haar kleinzoon. Nou zeg! Waar slaat dat op! Op een verjaardagskaart voor mij. Geeft mij alweer genoeg aan dat ik ergens op de honderdste plaats of zo bij haar sta. En ze weet toch ook de weg naar mijn huis, moet ik dan altijd maar weer initiatieven nemen om te bellen of te komen? Nee, dan kun je gemakkelijk praten over 'ik hou van jou' en 'je bent zo belangrijk voor ons, als een eigen kind'. Dat merk ik dus niet!! .. Oef, ik merk dat het me wel boos maakt.
Maar goed, het was een fijne verjaardag en ik heb me echt gefocust op de dingen die ik wél kreeg, zag, merkte, ik heb me omringd geweten door mensen die wel moeite voor mij doen, zowel irl als hier op internet. En dat kan ik dus ontzettend waarderen. EM en ik zijn pannenkoeken gaan eten, wens van mijn innerlijk kind haha, en dat was heerlijk. Lekker informeel, ik hou niet van dat opgeprikte sjieke uit-eten. Ik kijk met mooie herinneringen terug op mijn verjaardag, die mooie herinneringen laat ik overheersen. Zo!
Saartje, werk ze!
Philomein, hoe voel je je vandaag? Ik snap je frustratie, dat gevoel van 'vreemden in huis', dat ken ik ook wel, is echt niet leuk. Ga je nu maandag samen naar therapie?
Oké, ik miste mijn kinderen gisteren. En ik baalde van de situatie met mijn familie. Die tante, met wie ik dacht een goed contact te hebben (al keek ik daar de laatste tijd ook iets anders tegenaan) stuurde een kaart met felicitaties, maar vond het nodig om daar ook op te zetten 'lang niet gezien' en een opmerking over de operatie van haar kleinzoon. Nou zeg! Waar slaat dat op! Op een verjaardagskaart voor mij. Geeft mij alweer genoeg aan dat ik ergens op de honderdste plaats of zo bij haar sta. En ze weet toch ook de weg naar mijn huis, moet ik dan altijd maar weer initiatieven nemen om te bellen of te komen? Nee, dan kun je gemakkelijk praten over 'ik hou van jou' en 'je bent zo belangrijk voor ons, als een eigen kind'. Dat merk ik dus niet!! .. Oef, ik merk dat het me wel boos maakt.
Maar goed, het was een fijne verjaardag en ik heb me echt gefocust op de dingen die ik wél kreeg, zag, merkte, ik heb me omringd geweten door mensen die wel moeite voor mij doen, zowel irl als hier op internet. En dat kan ik dus ontzettend waarderen. EM en ik zijn pannenkoeken gaan eten, wens van mijn innerlijk kind haha, en dat was heerlijk. Lekker informeel, ik hou niet van dat opgeprikte sjieke uit-eten. Ik kijk met mooie herinneringen terug op mijn verjaardag, die mooie herinneringen laat ik overheersen. Zo!
Saartje, werk ze!
Philomein, hoe voel je je vandaag? Ik snap je frustratie, dat gevoel van 'vreemden in huis', dat ken ik ook wel, is echt niet leuk. Ga je nu maandag samen naar therapie?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 november 2008 om 15:52
Fijn dat je zo naar de positieve dingen weet te kijken EV.
En ondanks het gemis van je kinderen heb je er een mooie dag van weten te maken (nou ja, twee dagen zelfs).
Haha, je hoeft niet zo geheimzinnig te doen hoor, van mij niet tenminste. Ik heb een bloemetje laten bezorgen, geen auto
Maar wel leuk om te horen dat het gewaardeerd wordt.
Houd het verder kort, hoor net dat mijn ouders zo op de stoep staan. Leuk, zie ik de hond weer.
Tot later!
En ondanks het gemis van je kinderen heb je er een mooie dag van weten te maken (nou ja, twee dagen zelfs).
Haha, je hoeft niet zo geheimzinnig te doen hoor, van mij niet tenminste. Ik heb een bloemetje laten bezorgen, geen auto
Maar wel leuk om te horen dat het gewaardeerd wordt.
Houd het verder kort, hoor net dat mijn ouders zo op de stoep staan. Leuk, zie ik de hond weer.
Tot later!
zaterdag 8 november 2008 om 17:28
He EV : eigenlijk precies wat Saar al zegt...fijn dat je van de positieve hebt kunnen genieten ondanks dat al het verdriet er ook is of misschien juist voelbaarder aanwezig is.
Je vraagt hoe ik me voel...ik voel me teveel. De hele dag. Ik voel me ellendig, moe, verdrietig en kwetsbaar. Ik hunker naar dat dat goed is en dat Philoman zijn arm om me heen slaat en me even een goed gevoel geeft. Een gevoel dat het ook veel is maar dat het oke is. Maar dat kan hij niet want hij komt ook te kort, een rare patstelling die ik heel erg pijnlijk vind. Ik weet wel dat ik alles uit mezelf moet halen maar een beetje warmte en vooral begrip en vertrouwen zou ik nu heel goed kunnen gebruiken. Het lijkt wel alsof hij bang is dat als hij bevestiging of troost geeft dat dan het hek van de dam is, dat ik me dan he-le-maal ga laten gaan en dat ik hem totaal leeg ga zuigen. Terwijl kom op, ik denk zelf dat een kruimeltje warmte genoeg is om me weer fijner te voelen. Waar heb je anders een relatie voor als ik er helemaal geen warmte uit haal.
Ik weet het echt even niet. Zelfs hier op het forum voel ik me tekortschieten en een zeur en vind ik het heel moeilijk om goed te reageren op mensen. Dan denk ik bij mezelf: kom op Philomein, op je benen staan! Dat lukt dan twee minuten en dan ben ik gewoon weer moe.
Zo voel ik me dus...
Je vraagt hoe ik me voel...ik voel me teveel. De hele dag. Ik voel me ellendig, moe, verdrietig en kwetsbaar. Ik hunker naar dat dat goed is en dat Philoman zijn arm om me heen slaat en me even een goed gevoel geeft. Een gevoel dat het ook veel is maar dat het oke is. Maar dat kan hij niet want hij komt ook te kort, een rare patstelling die ik heel erg pijnlijk vind. Ik weet wel dat ik alles uit mezelf moet halen maar een beetje warmte en vooral begrip en vertrouwen zou ik nu heel goed kunnen gebruiken. Het lijkt wel alsof hij bang is dat als hij bevestiging of troost geeft dat dan het hek van de dam is, dat ik me dan he-le-maal ga laten gaan en dat ik hem totaal leeg ga zuigen. Terwijl kom op, ik denk zelf dat een kruimeltje warmte genoeg is om me weer fijner te voelen. Waar heb je anders een relatie voor als ik er helemaal geen warmte uit haal.
Ik weet het echt even niet. Zelfs hier op het forum voel ik me tekortschieten en een zeur en vind ik het heel moeilijk om goed te reageren op mensen. Dan denk ik bij mezelf: kom op Philomein, op je benen staan! Dat lukt dan twee minuten en dan ben ik gewoon weer moe.
Zo voel ik me dus...
zaterdag 8 november 2008 om 17:35
Philomein, allereerst: je moet niet reageren op mensen hier op het forum, niets moet! Wat een eisen aan jezelf: goed moeten reageren. Zucht.. Als je niets te zeggen hebt, zeg dan gewoon niets; je bent toch niets verplicht.
Dat gevoel van tekortschieten en zeuren, dat is een oud gevoel wat hier weer getriggerd wordt: waar of niet?
Wie zei dat altijd tegen je?
Pijnlijk, je man. Even een knuffel, is dat dan zo moeilijk voor hem? En als je er gewoon om vraagt, of, naar hem toegaat en hem gewoon zelf vastpakt? Misschien voelt het als een te grote stap in de sfeer waarin jullie nu zitten?
Heb je trouwens een huisdier? Ik pak vaak mijn hond gewoon vast, het is een grote hond (golden retriever) dus die laat het zich allemaal lekker aanleunen, en ik vind het ontzettend troostend. (De haren op mijn kleren neem ik dan maar voor lief.)
Dat gevoel van tekortschieten en zeuren, dat is een oud gevoel wat hier weer getriggerd wordt: waar of niet?
Wie zei dat altijd tegen je?
Pijnlijk, je man. Even een knuffel, is dat dan zo moeilijk voor hem? En als je er gewoon om vraagt, of, naar hem toegaat en hem gewoon zelf vastpakt? Misschien voelt het als een te grote stap in de sfeer waarin jullie nu zitten?
Heb je trouwens een huisdier? Ik pak vaak mijn hond gewoon vast, het is een grote hond (golden retriever) dus die laat het zich allemaal lekker aanleunen, en ik vind het ontzettend troostend. (De haren op mijn kleren neem ik dan maar voor lief.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 november 2008 om 17:38
Ha Saartje. Nou, dan ga ik uitpakken ook. Ze had een heel mooie, grote bos bloemen laten bezorgen, erg mooi ingepakt ook, allerlei soorten bloemen. Nu weet ik niet hoe dat allemaal heet, maar het was echt in de herfstkleuren. Ruikt ook heel lekker herfstig. Echt mijn smaak dus.
Ik heb ze op het kastje gezet bij de zoutlamp, bij de spiegel. Jij weet nu op welke plek dat in de kamer is, haha. Kan ik er, als ik tv kijk, ook nog naar kijken.
(EM heeft foto's gemaakt, ook van zijn eigen bloemen, kaarten e.d. Dat wil ik altijd, want die bewaar ik voor de kinderen. Kunnen ze ooit, hoop ik, iets zien van hoe mijn verjaardag eruit zag. Ik zal hier tzt. wel een foto plaatsen.)
De hond zal wel flink gegroeid zijn denk ik, die pups groeien in een paar weken zo snel!
Ik heb ze op het kastje gezet bij de zoutlamp, bij de spiegel. Jij weet nu op welke plek dat in de kamer is, haha. Kan ik er, als ik tv kijk, ook nog naar kijken.
(EM heeft foto's gemaakt, ook van zijn eigen bloemen, kaarten e.d. Dat wil ik altijd, want die bewaar ik voor de kinderen. Kunnen ze ooit, hoop ik, iets zien van hoe mijn verjaardag eruit zag. Ik zal hier tzt. wel een foto plaatsen.)
De hond zal wel flink gegroeid zijn denk ik, die pups groeien in een paar weken zo snel!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 november 2008 om 19:54
Haha je hebt gelijk... zucht...tekortschieten en zeuren...hm precies. Wie zei dat altijd? Weet je ik denk dat dat iets is van de laatste tien jaar, niet eens zo oud dus.
Is het zo moeilijk om zijn arm om me heen te slaan? Blijkbaar wel. In de sfeer nu sla ik nog eerder mijn arm om hem heen dan hij om mij lijkt het wel. Geven is duidelijk niet z'n ding en mijn eisen worden hoger.
Het word mij de laatste dagen helder dat probleem nummer 1 op dit moment mijn relatie is. Ik ben helemaal in de war wat je wel en niet van iemand kan verwachten, waar ik zelf de plank missla, wat voor druk ik op ons en hem leg. Ik vind het heel erg moeilijk om dit hier neer te zetten want ik wil niet dat het niet goed is. Niet ook dat nog.
Eerst moet ik hier thuis weer een werkbare situatie hebben, ook mijn baan staat namelijk ter discussie wegens een reorganisatie. Dat wordt binnenkort duidelijk. Te veel dus nu.
Mijn eigen ik, mijn relatie, mijn werk, alles staat op gespannen voet. Oke, tijd om goed voor mezelf te zorgen en lief te zijn voor me zelf. Op houden met me teveel voelen, ophouden met onzeker/woedend wachten op die knuffel.
Nee ik heb geen huisdier. Katten weg moeten doen wegens een allergie en de zorg voor een hond vind ik op dit moment te veel naast alle andere zorg. Natuurlijk knuffel ik wel met de kinderen hoewel de oudste daar steeds minder op zit te wachten. Ik ben ook altijd wel voorzichtig om niet te veel knuffel-druk op ze uit te oefenen. Nu we het er toch over hebben: knuffelen komt voor mij niet natuurlijk. Heb het nauwelijks mee gekregen en ben heel slecht in lichamelijkheid met mensen. Dat wordt wel beter de laatste tijd. Merk dat ik echt kan hunkeren naar aanraking, das nieuw.
Wat ontzettend lief Saar die mooie bos herfst die je EV hebt bezorgd!
Is het zo moeilijk om zijn arm om me heen te slaan? Blijkbaar wel. In de sfeer nu sla ik nog eerder mijn arm om hem heen dan hij om mij lijkt het wel. Geven is duidelijk niet z'n ding en mijn eisen worden hoger.
Het word mij de laatste dagen helder dat probleem nummer 1 op dit moment mijn relatie is. Ik ben helemaal in de war wat je wel en niet van iemand kan verwachten, waar ik zelf de plank missla, wat voor druk ik op ons en hem leg. Ik vind het heel erg moeilijk om dit hier neer te zetten want ik wil niet dat het niet goed is. Niet ook dat nog.
Eerst moet ik hier thuis weer een werkbare situatie hebben, ook mijn baan staat namelijk ter discussie wegens een reorganisatie. Dat wordt binnenkort duidelijk. Te veel dus nu.
Mijn eigen ik, mijn relatie, mijn werk, alles staat op gespannen voet. Oke, tijd om goed voor mezelf te zorgen en lief te zijn voor me zelf. Op houden met me teveel voelen, ophouden met onzeker/woedend wachten op die knuffel.
Nee ik heb geen huisdier. Katten weg moeten doen wegens een allergie en de zorg voor een hond vind ik op dit moment te veel naast alle andere zorg. Natuurlijk knuffel ik wel met de kinderen hoewel de oudste daar steeds minder op zit te wachten. Ik ben ook altijd wel voorzichtig om niet te veel knuffel-druk op ze uit te oefenen. Nu we het er toch over hebben: knuffelen komt voor mij niet natuurlijk. Heb het nauwelijks mee gekregen en ben heel slecht in lichamelijkheid met mensen. Dat wordt wel beter de laatste tijd. Merk dat ik echt kan hunkeren naar aanraking, das nieuw.
Wat ontzettend lief Saar die mooie bos herfst die je EV hebt bezorgd!
zaterdag 8 november 2008 om 20:01
Philomein, je 'moet' helemaal niets hier. En je bent geen zeur en schiet ook niet tekort.
We gaan het elkaar ook echt niet kwalijk nemen als er eens niet op een ander gereageerd wordt.
Wat een rotsituatie nu, geen warmte voelen in je relatie. Op dat soort momenten kan je je volgens mij heel eenzaam voelen.
EV, fijn om te horen dat het wel een mooie bos is. Altijd afwachten, maar herfstkleuren dat was de bedoeling.
Hoe is het verder? Heb je nog een beetje kunnen nagenieten?
Hond is zeker al gegroeid, dat gaat echt hard!
Vanaf donderdag krijg ik mijn moeder hier voor een paar nachten en mijn vader het weekend erbij. Zit er niet echt op te wachten, maar ja, zal het wel overleven.
Verder heb ik voor mezelf duidelijk dat ik toch weer een overplaatsing aan wil vragen op mijn werk. Vind het heel vervelend, maar dit is niet de groep voor mij. Geen uitdaging, heb het niet naar mijn zin. Wil graag werken waar ik eigenlijk ook naartoe zou gaan en daar heb ik al eerder gewerkt. Ga er maandag eens achteraan om te zien of er wat mogelijk is. Zo niet, dan ga ik in het nieuwe jaar op zoek naar een andere baan.
We gaan het elkaar ook echt niet kwalijk nemen als er eens niet op een ander gereageerd wordt.
Wat een rotsituatie nu, geen warmte voelen in je relatie. Op dat soort momenten kan je je volgens mij heel eenzaam voelen.
EV, fijn om te horen dat het wel een mooie bos is. Altijd afwachten, maar herfstkleuren dat was de bedoeling.
Hoe is het verder? Heb je nog een beetje kunnen nagenieten?
Hond is zeker al gegroeid, dat gaat echt hard!
Vanaf donderdag krijg ik mijn moeder hier voor een paar nachten en mijn vader het weekend erbij. Zit er niet echt op te wachten, maar ja, zal het wel overleven.
Verder heb ik voor mezelf duidelijk dat ik toch weer een overplaatsing aan wil vragen op mijn werk. Vind het heel vervelend, maar dit is niet de groep voor mij. Geen uitdaging, heb het niet naar mijn zin. Wil graag werken waar ik eigenlijk ook naartoe zou gaan en daar heb ik al eerder gewerkt. Ga er maandag eens achteraan om te zien of er wat mogelijk is. Zo niet, dan ga ik in het nieuwe jaar op zoek naar een andere baan.
zaterdag 8 november 2008 om 20:25
Weet je, natuurlijk wéét ik wel dat ik niets hoef hier. Het is een forum en dan ook nog anoniem en k ben hier uit vrije wil. Mijn verstand weet dat allemaal wel. Maar ja...
Ja precies Saar het is ontzettend eenzaam.
He Saar hoe is dat als je ouders bij jou in huis zijn dan qua je hele proces? Heb je het er over met ze? Lijkt me moeilijk om op gezellig te doen terwijl je zo ontzettend bezig bent met jezelf, je verleden en dus ook met hen.
En heel goed dat je actie onderneemt op je werk.
Ja precies Saar het is ontzettend eenzaam.
He Saar hoe is dat als je ouders bij jou in huis zijn dan qua je hele proces? Heb je het er over met ze? Lijkt me moeilijk om op gezellig te doen terwijl je zo ontzettend bezig bent met jezelf, je verleden en dus ook met hen.
En heel goed dat je actie onderneemt op je werk.
zaterdag 8 november 2008 om 20:33
Vertel je hem ook dat jij je eenzaam voelt?
En wat EV zegt, zelf naar hem toe gaan en hem even vastpakken is dat niet mogelijk? Of voelt de afstand daarvoor te groot?
Nergens over gehad, heb ze vandaag maar een paar uurtjes gezien. Maar het gaat nooit echt ergens over. Zij hebben geen idee wat er in mij omgaat, waar ik mee bezig ben.
En daar zeg ik ook niets over tegen hen.
Gewoon doen als altijd, zij hebben toch niets door.
Wat werk betreft, ik weet niet of ik er goed aan doe, maar dit voelt ook niet goed waar ik nu zit. Maar mijn krediet zal een keer verspeeld zijn en ik weet niet wat er mogelijk is. Wil het iig gaan proberen en dan hoor ik het wel.
En wat EV zegt, zelf naar hem toe gaan en hem even vastpakken is dat niet mogelijk? Of voelt de afstand daarvoor te groot?
Nergens over gehad, heb ze vandaag maar een paar uurtjes gezien. Maar het gaat nooit echt ergens over. Zij hebben geen idee wat er in mij omgaat, waar ik mee bezig ben.
En daar zeg ik ook niets over tegen hen.
Gewoon doen als altijd, zij hebben toch niets door.
Wat werk betreft, ik weet niet of ik er goed aan doe, maar dit voelt ook niet goed waar ik nu zit. Maar mijn krediet zal een keer verspeeld zijn en ik weet niet wat er mogelijk is. Wil het iig gaan proberen en dan hoor ik het wel.
zaterdag 8 november 2008 om 20:46
Ja ik spreek alles wel uit naar hem toe, ook dat ik me eenzaam voel, en dat ik het gevoel heb dat ik hem niet ken. En ik vind het ondertussen heel erg moeilijk om naar hem toe te verzachten. Normaal gesproken lukt me dat wel, ook als ik eigenlijk vind dat hij stom is, en dat helpt natuurlijk. Maar iets in mij is dwars en denkt dat hij nu maar een keer moet laten zien dat ie in staat is om een stap te zetten. Ik weet ook echt niet wat er nu precies aan de hand is.
Vraag ik echt te veel, kan hij heel erg slecht geven? Dat laatste is absoluut aan de hand maar wat is mijn aandeel.
Gelukkig kunnen me maandag met z'n tweeën terecht bij de therapeut.
Nou ja of je er goed aan doet carriere technisch, dat weet ik natuurlijk ook niet maar het lijkt me wel belangrijk dat je je lekker voelt op je werk en dat is nu niet voldoende aan de hand.
Zou je me nog eens wat meer willen vertellen over het effect van de EMDR? Is er een nieuw soort evenwicht aan het ontstaan in je hoofd? Denk je echt anders over dingen dan voorheen?
Vraag ik echt te veel, kan hij heel erg slecht geven? Dat laatste is absoluut aan de hand maar wat is mijn aandeel.
Gelukkig kunnen me maandag met z'n tweeën terecht bij de therapeut.
Nou ja of je er goed aan doet carriere technisch, dat weet ik natuurlijk ook niet maar het lijkt me wel belangrijk dat je je lekker voelt op je werk en dat is nu niet voldoende aan de hand.
Zou je me nog eens wat meer willen vertellen over het effect van de EMDR? Is er een nieuw soort evenwicht aan het ontstaan in je hoofd? Denk je echt anders over dingen dan voorheen?
zaterdag 8 november 2008 om 21:11
Fijn dat jullie maandag samen kunnen gaan.
Maar is het wel handig om dat bij jouw therapeut te doen? Staat die er wel objectief genoeg tegenover?
Een nieuw evenwicht in mijn hoofd is er denk ik niet ontstaan door EMDR, daar is wel wat meer voor nodig. Wel een andere kijk op die gebeurtenis.
Belangrijkste is dat de spanning er voor een groot deel af is.
Ik kan er nu aan terug denken, in tegenstelling tot eerder dat ik elke gedachte eraan snel weer verdrong. Het is natuurlijk niet leuk om aan terug te denken, maar de grootste spanning is eraf.
En ik kan nu wel anders terugdenken eraan, met andere gevoelens. Zonder mezelf echt iets kwalijk te nemen, niet meer als het kind van toen.
In plaats van boos zijn op mezelf heb ik mezelf nu kunnen troosten (hoe raar dat ook klinkt) en dat heeft me goed gedaan.
Gewoon even iemand die tegen je zegt dat niet jouw schuld is en dat je er best verdriet van mag hebben, ook al was ik dan zelf degene die dat zei. En dat het niet erg is om eens om hulp te vragen als je er zelf niet uitkomt of gewoon even iemand nodig hebt.
Nu nog in de praktijk brengen...
Als je meer vragen hebt, stel ze gerust.
Maar is het wel handig om dat bij jouw therapeut te doen? Staat die er wel objectief genoeg tegenover?
Een nieuw evenwicht in mijn hoofd is er denk ik niet ontstaan door EMDR, daar is wel wat meer voor nodig. Wel een andere kijk op die gebeurtenis.
Belangrijkste is dat de spanning er voor een groot deel af is.
Ik kan er nu aan terug denken, in tegenstelling tot eerder dat ik elke gedachte eraan snel weer verdrong. Het is natuurlijk niet leuk om aan terug te denken, maar de grootste spanning is eraf.
En ik kan nu wel anders terugdenken eraan, met andere gevoelens. Zonder mezelf echt iets kwalijk te nemen, niet meer als het kind van toen.
In plaats van boos zijn op mezelf heb ik mezelf nu kunnen troosten (hoe raar dat ook klinkt) en dat heeft me goed gedaan.
Gewoon even iemand die tegen je zegt dat niet jouw schuld is en dat je er best verdriet van mag hebben, ook al was ik dan zelf degene die dat zei. En dat het niet erg is om eens om hulp te vragen als je er zelf niet uitkomt of gewoon even iemand nodig hebt.
Nu nog in de praktijk brengen...
Als je meer vragen hebt, stel ze gerust.
zaterdag 8 november 2008 om 21:41
Dat lijkt me best gek om ineens aan dingen te kunnen denken die eerder letterlijk ondenkbaar waren. Het jezelf troosten is een krachtig iets, iets dat ik denk ik op het moment ook weer in praktijk moet gaan brengen. Lief zijn voor jezelf is het beste dat je voor jezelf kan doen.
De therapeut waar ik nu alleen heen ga is eigenlijk van ons samen. We zijn een jaar of twee geleden samen bij haar terecht gekomen en ze heeft ons enorm veel verder geholpen. Dat ik bijvoorbeeld alles uitspreek tegen Philoman, al lost het niet alles meteen op. Soms ga ik alleen naar haar toe maar ze staat in principe aan 'onze' kant.
Ik denk dat Philoman een paar stappen achterloopt in mijn proces. Hij kiest niet voor al mijn beweging. Is iemand die geneigd is stil te blijven staan. Ik niet, nooit geweest ook. Nu moet hij weer gaan bewegen omdat ik het doe en andere dingen van hem vraag. Dat botst en is ook eng. Ik ben heel benieuwd wat maandag ons brengt.
De therapeut waar ik nu alleen heen ga is eigenlijk van ons samen. We zijn een jaar of twee geleden samen bij haar terecht gekomen en ze heeft ons enorm veel verder geholpen. Dat ik bijvoorbeeld alles uitspreek tegen Philoman, al lost het niet alles meteen op. Soms ga ik alleen naar haar toe maar ze staat in principe aan 'onze' kant.
Ik denk dat Philoman een paar stappen achterloopt in mijn proces. Hij kiest niet voor al mijn beweging. Is iemand die geneigd is stil te blijven staan. Ik niet, nooit geweest ook. Nu moet hij weer gaan bewegen omdat ik het doe en andere dingen van hem vraag. Dat botst en is ook eng. Ik ben heel benieuwd wat maandag ons brengt.
zondag 9 november 2008 om 09:45
Goedemorgen (f)
Philomein, ik had niet begrepen dat jullie al vaker samen bij haar waren geweest. Ik hoop dat jullie morgen misschien wat dichter bij elkaar zullen komen.
EV, hoe is het met jou? Ook weer werken vandaag?
Ik moet vanmiddag werken, weer 24 uur. Mag ook wel, heb nog niet veel gewerkt deze week.
Philomein, ik had niet begrepen dat jullie al vaker samen bij haar waren geweest. Ik hoop dat jullie morgen misschien wat dichter bij elkaar zullen komen.
EV, hoe is het met jou? Ook weer werken vandaag?
Ik moet vanmiddag werken, weer 24 uur. Mag ook wel, heb nog niet veel gewerkt deze week.
zondag 9 november 2008 om 09:53
Goedemorgen allebei. Met interesse jullie gesprek van gisteravond gevolgd. Ik heb een Harry Potter film gekeken, viel tegen vond ik.
Ja, weer werken straks. Vanmorgen nagedacht of ik de slingers al weg wilde, maar het ziet er zo feestelijk uit en ik wil echt nog even nagenieten. Jij dus ook aan het werk, Saartje. Nou, dan wens ik ons beiden sterkte. Ik zie dat je naar een besluit toe gaat, over je werkplek? Ben benieuwd hoe het verder gaat.
Jij natuurlijk ook sterkte, Philomein. Ik ken het, partner die net wat stapjes 'achterblijft', of achter lijkt te blijven. Dat lichamelijke, die knuffels vind ik trouwens ook heel moeilijk hoor, al kan ik er hier wel mee strooien. Eigenlijk vind ik het heerlijk, maar tegelijkertijd ook eng. EM is bij ons meestal de initiatiefnemer daartoe. Maar ik ben zo ook helemaal niet opgegroeid. Bij ons was werkelijk alles afstandelijk.
Wees lief voor jezelf vandaag..
Ja, weer werken straks. Vanmorgen nagedacht of ik de slingers al weg wilde, maar het ziet er zo feestelijk uit en ik wil echt nog even nagenieten. Jij dus ook aan het werk, Saartje. Nou, dan wens ik ons beiden sterkte. Ik zie dat je naar een besluit toe gaat, over je werkplek? Ben benieuwd hoe het verder gaat.
Jij natuurlijk ook sterkte, Philomein. Ik ken het, partner die net wat stapjes 'achterblijft', of achter lijkt te blijven. Dat lichamelijke, die knuffels vind ik trouwens ook heel moeilijk hoor, al kan ik er hier wel mee strooien. Eigenlijk vind ik het heerlijk, maar tegelijkertijd ook eng. EM is bij ons meestal de initiatiefnemer daartoe. Maar ik ben zo ook helemaal niet opgegroeid. Bij ons was werkelijk alles afstandelijk.
Wees lief voor jezelf vandaag..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 9 november 2008 om 09:55
quote:saartje1980 schreef op 08 november 2008 @ 20:01:
Vanaf donderdag krijg ik mijn moeder hier voor een paar nachten en mijn vader het weekend erbij. Zit er niet echt op te wachten, maar ja, zal het wel overleven.
Knap hoor van je, dat je dit aangaat. Of nodigen zij zichzelf uit? En heb je eigenlijk geen echte keuze? Hoe vind je het echt?
Al die dagen 'gewoon' moeten doen, terwijl je juist in zulke processen zit, met je werk, met de EMDR?
Vanaf donderdag krijg ik mijn moeder hier voor een paar nachten en mijn vader het weekend erbij. Zit er niet echt op te wachten, maar ja, zal het wel overleven.
Knap hoor van je, dat je dit aangaat. Of nodigen zij zichzelf uit? En heb je eigenlijk geen echte keuze? Hoe vind je het echt?
Al die dagen 'gewoon' moeten doen, terwijl je juist in zulke processen zit, met je werk, met de EMDR?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 9 november 2008 om 10:01
Lekker laten hangen die slingers als je nog even wilt nagenieten.
Zie je er tegenop om te gaan werken vandaag?
Ze hebben zichzelf uitgenodigd. Gaan volgend weekend in het huis van broertje helpen en mijn moeder komt eerder omdat mijn vader naar een congres moet ofzo.
Volgens mij was het ze wel duidelijk dat ik er niet heel erg op zit te wachten, moeder krabbelde terug, maar dan voel ik me ook weer schuldig. En als ze komt donderdag ben ik aan het werk en kom vrijdagmiddag pas thuis. Dat scheelt alweer
Maar ik merk wel dat het me steeds meer moeite kost om inderdaad maar 'gewoon' te doen.
Zie je er tegenop om te gaan werken vandaag?
Ze hebben zichzelf uitgenodigd. Gaan volgend weekend in het huis van broertje helpen en mijn moeder komt eerder omdat mijn vader naar een congres moet ofzo.
Volgens mij was het ze wel duidelijk dat ik er niet heel erg op zit te wachten, moeder krabbelde terug, maar dan voel ik me ook weer schuldig. En als ze komt donderdag ben ik aan het werk en kom vrijdagmiddag pas thuis. Dat scheelt alweer
Maar ik merk wel dat het me steeds meer moeite kost om inderdaad maar 'gewoon' te doen.
