Psyche
alle pijlers
Lotgenoten contact
zaterdag 10 april 2021 om 20:04
zondag 11 april 2021 om 11:39
Fijn!
Waar is het bij jullie begonnen als ik vragen mag?
Ik ben onveilig gehecht en heb een c-ptss, bij mij is het m'n hele leven al zo en daarnaast heb ik een gegeneraliseerde angststoornis wat voor mij inhoud dat ik voor heel veel dingen heel erg bang ben waaronder als het heel erg heftig is, dat ik het eng vind om in contact te zijn vaak is dat dan omdat ik bang ben om iets verkeerds te zeggen of te doen en daar moet ik dagelijks mee vechten om dus wél contacten aan te gaan i.p.v. te verstoppen
Waar is het bij jullie begonnen als ik vragen mag?
Ik ben onveilig gehecht en heb een c-ptss, bij mij is het m'n hele leven al zo en daarnaast heb ik een gegeneraliseerde angststoornis wat voor mij inhoud dat ik voor heel veel dingen heel erg bang ben waaronder als het heel erg heftig is, dat ik het eng vind om in contact te zijn vaak is dat dan omdat ik bang ben om iets verkeerds te zeggen of te doen en daar moet ik dagelijks mee vechten om dus wél contacten aan te gaan i.p.v. te verstoppen
maandag 12 april 2021 om 23:57
Mijn diagnose komt niet overeen maar kan me voorstellen dat in dagelijkse zaken dezelfde topics kunnen spelen. Ik schrijf graag mee als dat mag. Bedankt TO voor openen topic ❤
Ik heb rond 20ste diagnose ADD gekregen. Ik ben nu halverwege de 30 en ben enorm vastgelopen helaas. Ik sta op de wachtlijst voor onderzoek naar bipolariteit. Momenteel weet ik t echt niet meer.
Hoe was of is jullie weg naar diagnose? Ik heb zo erg geen idee meer wat er aan de hand met me is of wat ik moet doen. Momenteel ben ik helemaal bang dat ze me naar de verkeerde afdeling sturen en daar alleen binnen dat kader kijken. Hoe ging dat bij jullie als ik vragen mag?
Ik heb stemmingswisselingen, paniekaanvallen, herbelevingen, dissociatie en heb last van aggresie.
En dus nog heel erg opzoek naar antwoorden ofzo en houvast.
Ik heb rond 20ste diagnose ADD gekregen. Ik ben nu halverwege de 30 en ben enorm vastgelopen helaas. Ik sta op de wachtlijst voor onderzoek naar bipolariteit. Momenteel weet ik t echt niet meer.
Hoe was of is jullie weg naar diagnose? Ik heb zo erg geen idee meer wat er aan de hand met me is of wat ik moet doen. Momenteel ben ik helemaal bang dat ze me naar de verkeerde afdeling sturen en daar alleen binnen dat kader kijken. Hoe ging dat bij jullie als ik vragen mag?
Ik heb stemmingswisselingen, paniekaanvallen, herbelevingen, dissociatie en heb last van aggresie.
En dus nog heel erg opzoek naar antwoorden ofzo en houvast.
dinsdag 13 april 2021 om 01:01
Mijn ervaring is dat de zoektocht naar een definitieve diagnose lang duurt, weet nu zeker dat het complexe ptss is en div. Persoonlijkheidsstoornis.
Doordat ik het moeilijk vind om open en eerlijk te vertellen wat er allemaal gebeurd komen mijn behandelaren er nu soms pas achter wat er allemaal gebeurd is en welke invloed dat nu nog heeft.
Ervaring is dan ook dat ze echt wel verder kijken, natuurlijk wel afhankelijk van instantie.
Doordat ik het moeilijk vind om open en eerlijk te vertellen wat er allemaal gebeurd komen mijn behandelaren er nu soms pas achter wat er allemaal gebeurd is en welke invloed dat nu nog heeft.
Ervaring is dan ook dat ze echt wel verder kijken, natuurlijk wel afhankelijk van instantie.
dinsdag 13 april 2021 om 10:54
Welkom gevuldekoek!gevuldekoek schreef: ↑12-04-2021 23:57Mijn diagnose komt niet overeen maar kan me voorstellen dat in dagelijkse zaken dezelfde topics kunnen spelen. Ik schrijf graag mee als dat mag. Bedankt TO voor openen topic ❤
Ik heb vaker gehoord dat de juiste diagnose(s) later worden gesteld, bij mij hebben ze er ook even over gedaan al was dat bij mij toen ik kind was, gelukkig heb ik sinds een paar jaar echt super goeie behandelaren, zo heb ik ect gehad voor mijn chronische depressie maar die sloeg ook goed aan op mijn angsten wat ik niet had verwacht dus daar gaan ze nu ook onderzoek naar doen.gevuldekoek schreef: ↑12-04-2021 23:57Ik heb rond 20ste diagnose ADD gekregen. Ik ben nu halverwege de 30 en ben enorm vastgelopen helaas. Ik sta op de wachtlijst voor onderzoek naar bipolariteit. Momenteel weet ik t echt niet meer.
Goed dat ze nu bij jou ook onderzoek gaan doen naar de juiste diagnose, vaak overlappen symptomen meerdere stoornissen dus zie je door de bomen het bos niet meer maar de aanhouder wint dus ik zeg goed bezig! ❤
Ik zou je angst(en) eventjes aangeven aan je behandelaar, dan kunnen ze daar rekening mee houden. Het is misschien makkelijk zeggen van mijn kant maar ik zou proberen te vertrouwen in hun professionaliteit, maar als je met angst leeft dan is dat gewoon heel erg vervelend maar geef niet op!gevuldekoek schreef: ↑12-04-2021 23:57Hoe was of is jullie weg naar diagnose? Ik heb zo erg geen idee meer wat er aan de hand met me is of wat ik moet doen. Momenteel ben ik helemaal bang dat ze me naar de verkeerde afdeling sturen en daar alleen binnen dat kader kijken. Hoe ging dat bij jullie als ik vragen mag?
Ik heb stemmingswisselingen, paniekaanvallen, herbelevingen, dissociatie en heb last van aggresie.
En dus nog heel erg opzoek naar antwoorden ofzo en houvast.
Het klinkt als een trauma maar dat basseer ik voornamelijk op je stemmingswisselingen en dissociaties (die zijn vaak trauma gerelateerd.)
Even een dikke
dinsdag 13 april 2021 om 11:16
Bij mij duurde weg naar de goede diagnose ook even. Ik heb een burn-out gehad, en dacht dat mijn klachten, de paniekaanvallen etc. een restverschijnsel waren. Ik ben 9 maanden bij de basis ggz, 2 trajecten gehad, omdat ieder traject maar een aantal sessies mag zijn bij de basis ggz. 2 maanden gewacht en daarna met het volgende traject. Mijn klachten werden alleen maar erger, en voor mijn gevoel deden ze wat. Ik heb toen 2 verschillende psychologen gehad, en vooral luisterde niet naar wat ik zei. Toen zei weg ging kreeg ik een nieuwe psycholoog, ik had nog maar een paar sessies over, toen heb ik besloten daar te stoppen. Ik ben toen wel naar de intake gegaan bij de nieuwe psycholoog om het netjes af te sluiten. Ik heb daar meteen aangegeven dat ik dit niet zag zitten, en het eerste wat zij zei was, je hoort hier helemaal niet thuis, wij kunnen niet de hulp bieden die je nodig hebt. Zij heeft me toen geholpen een fijne praktijk uit te zoeken, en daar ben ik vorig jaar mei gestart.
Na een paar intake gesprekken kreeg ik de diagnose ptss. En hier wordt ik ook echt gehoord. Mijn burn-out kwam door mijn ptss achteraf gezien. Zij zagen ook trauma’s in wat ik geen trauma vond. Tot ik emdr ging doen met die gebeurtenis. Die paniek die toen naar boven kwam was zo heftig.
En wat ik erg fijn vind, is dat ik altijd de controle heb, dat wordt bij iedere sessie ook benadrukt. Als ik het gevoel heb geen controle te hebben, dan raak ik in paniek.
Ik vind het wel spannend om binnenkort met schematherapie te starten, en dat is ook bij een nieuwe psycholoog. Mijn huidige psycholoog is daar niet in gespecialiseerd.
In februari ben ik ook al eens met schematherapie proberen te starten, bij mijn regiebehandelaar, maar daar ben ik na 2 sessies mee gestopt. Ik had geen klik met haar, en ze zei steeds oh jeetje, en wat vervelend. Ik voelde me klein tegenover haar. Bovendien ben ik daar niet om zielig gevonden te worden, want dat ben ik niet. Ik wil niet in een slachtofferrol geduwd worden. Dus nu weer even tijdelijk terug bij mijn gewone psycholoog tot ik kan starten met schematherapie.
@gevuldekoek je angsten zou ik inderdaad aangeven bij je behandelaar, ze komen mij ook bekend voor, stemmingswisselingen zijn ook erg herkenbaar.
Na een paar intake gesprekken kreeg ik de diagnose ptss. En hier wordt ik ook echt gehoord. Mijn burn-out kwam door mijn ptss achteraf gezien. Zij zagen ook trauma’s in wat ik geen trauma vond. Tot ik emdr ging doen met die gebeurtenis. Die paniek die toen naar boven kwam was zo heftig.
En wat ik erg fijn vind, is dat ik altijd de controle heb, dat wordt bij iedere sessie ook benadrukt. Als ik het gevoel heb geen controle te hebben, dan raak ik in paniek.
Ik vind het wel spannend om binnenkort met schematherapie te starten, en dat is ook bij een nieuwe psycholoog. Mijn huidige psycholoog is daar niet in gespecialiseerd.
In februari ben ik ook al eens met schematherapie proberen te starten, bij mijn regiebehandelaar, maar daar ben ik na 2 sessies mee gestopt. Ik had geen klik met haar, en ze zei steeds oh jeetje, en wat vervelend. Ik voelde me klein tegenover haar. Bovendien ben ik daar niet om zielig gevonden te worden, want dat ben ik niet. Ik wil niet in een slachtofferrol geduwd worden. Dus nu weer even tijdelijk terug bij mijn gewone psycholoog tot ik kan starten met schematherapie.
@gevuldekoek je angsten zou ik inderdaad aangeven bij je behandelaar, ze komen mij ook bekend voor, stemmingswisselingen zijn ook erg herkenbaar.
vrijdag 16 april 2021 om 18:54
Met mij gaat het redelijk. Ik ben al een paar maanden thuis, eerst vanwege de lockdown, daarna vanwege een operatie. Dat heeft voor rust gezorgd. In mijn veilige omgeving waar ik veel triggers kan vermijden.
De psycholoog heeft nu vooral een ondersteunende rol, over 2 maanden begin ik met schematherapie, exposure therapie en ga verder met emdr waar nodig is. Ik kijk er ontzettend tegenop. De komende tijd start ik opbouwend met werken, waardoor er weer veel meer triggers zullen zijn. Nu vermijd ik veel. Ik heb wel de bedrijfsarts op de hoogte gesteld, ze reageerde erg begripvol. Als de schematherapie is gestart, hebben we weer contact om te kijken hoe het gaat.
Best spannend allemaal dus.
Onbegrip herken ik niet echt, omdat bijna niemand dit van mij weet, en diegene die het wel weten, heb ik de milde versie verteld. Ik doe altijd of alles goed gaat, probeer het zoveel mogelijk te verbergen.
Hoe gaan jullie daar mee om?
De psycholoog heeft nu vooral een ondersteunende rol, over 2 maanden begin ik met schematherapie, exposure therapie en ga verder met emdr waar nodig is. Ik kijk er ontzettend tegenop. De komende tijd start ik opbouwend met werken, waardoor er weer veel meer triggers zullen zijn. Nu vermijd ik veel. Ik heb wel de bedrijfsarts op de hoogte gesteld, ze reageerde erg begripvol. Als de schematherapie is gestart, hebben we weer contact om te kijken hoe het gaat.
Best spannend allemaal dus.
Onbegrip herken ik niet echt, omdat bijna niemand dit van mij weet, en diegene die het wel weten, heb ik de milde versie verteld. Ik doe altijd of alles goed gaat, probeer het zoveel mogelijk te verbergen.
Hoe gaan jullie daar mee om?
vrijdag 16 april 2021 om 21:08
@lovebird ik krijg individuele therapie. En jij?
Fijn dat het je helpt, daar hoop ik ook op.
Knap van je dat je mensen in vertrouwen hebt genomen. Een tijdje terug liep ik erg op mijn tenen, slikte bijna dagelijks alprazolam om te kunnen functioneren op mijn werk, en tegen de paniekaanvallen s’nachts. Ik ben bang dat die terug komen, als ik binnenkort weer ga werken. Thuis voelt veilig en fijn.
Mensen in mijn omgeving in vertrouwen nemen over mijn ptss vind ik moeilijk, een paar mensen in mijn omgeving weten het, maar zij denken dat het maar 1 oorzaak heeft, terwijl het meerdere oorzaken heeft. Ik doe ze verdriet als ik ze daar over vertel.
Ik vind het trouwens ook moeilijk om mannen te vertrouwen, daarom ben ik ook al jaren single, ik durf niemand dichtbij te laten komen. Ik probeer het wel af en toe met chatten en heel soms een date, maar kap het af zodra het serieus wordt.
Mijn manager weet het ook, vooral omdat ik regelmatig vrij moet hebben voor de psycholoog, en omdat ik chronische hyperventilatie heb. Soms moet ik me even terug trekken, de ergste paniek laat ik er dan uit op het toilet, om me vervolgens weer te vermanen en zo normaal mogelijk te doen.
Fijn dat het je helpt, daar hoop ik ook op.
Knap van je dat je mensen in vertrouwen hebt genomen. Een tijdje terug liep ik erg op mijn tenen, slikte bijna dagelijks alprazolam om te kunnen functioneren op mijn werk, en tegen de paniekaanvallen s’nachts. Ik ben bang dat die terug komen, als ik binnenkort weer ga werken. Thuis voelt veilig en fijn.
Mensen in mijn omgeving in vertrouwen nemen over mijn ptss vind ik moeilijk, een paar mensen in mijn omgeving weten het, maar zij denken dat het maar 1 oorzaak heeft, terwijl het meerdere oorzaken heeft. Ik doe ze verdriet als ik ze daar over vertel.
Ik vind het trouwens ook moeilijk om mannen te vertrouwen, daarom ben ik ook al jaren single, ik durf niemand dichtbij te laten komen. Ik probeer het wel af en toe met chatten en heel soms een date, maar kap het af zodra het serieus wordt.
Mijn manager weet het ook, vooral omdat ik regelmatig vrij moet hebben voor de psycholoog, en omdat ik chronische hyperventilatie heb. Soms moet ik me even terug trekken, de ergste paniek laat ik er dan uit op het toilet, om me vervolgens weer te vermanen en zo normaal mogelijk te doen.
