Psyche
alle pijlers
Lotgenoten contact
zaterdag 10 april 2021 om 20:04
maandag 3 mei 2021 om 09:24
Wat een herkenning hier, dat is zo fijn!
Hier twee jaar geleden de diagnose ptss gekregen, opgelopen door mijn werk. Ik heb nu 2x een traject traumabehandeling gehad (emdr en exposure) en nu nog schematherapie. Ook onlangs voorlopig volledig arbeidsongeschikt verklaard, dat doet pijn. Ik ben nog jong en de ptss heeft me zo veranderd.
Heel herkenbaar ook het snel van slag zijn. Dan wordt mijn concentratie nog minder, kom ik niet op woorden, ben ik ontzettend vergeetachtig en heb een kort lontje. Ook slaap ik slecht na een drukke dag.
Ook inderdaad de druk van dingen moeten geven om de een of andere reden zoveel stress dat ik gelijk terugval. Heel bijzonder om te ervaren.
Hier twee jaar geleden de diagnose ptss gekregen, opgelopen door mijn werk. Ik heb nu 2x een traject traumabehandeling gehad (emdr en exposure) en nu nog schematherapie. Ook onlangs voorlopig volledig arbeidsongeschikt verklaard, dat doet pijn. Ik ben nog jong en de ptss heeft me zo veranderd.
Heel herkenbaar ook het snel van slag zijn. Dan wordt mijn concentratie nog minder, kom ik niet op woorden, ben ik ontzettend vergeetachtig en heb een kort lontje. Ook slaap ik slecht na een drukke dag.
Ook inderdaad de druk van dingen moeten geven om de een of andere reden zoveel stress dat ik gelijk terugval. Heel bijzonder om te ervaren.
maandag 3 mei 2021 om 10:25
Dank voor het welkom. Ik vind de herkenning ook fijn! 
Ik heb jaren geleden de diagnose chronisch depressief gekregen, en heb me onlangs weer aangemeld voor therapie, omdat ik de indruk had dat die depressies een symptoom zijn van iets anders.
Hieruit is ptss etc naar voren gekomen.
In voorgaande jaren heb ik veel klachten ook nooit genoemd of gezegd, omdat ik dacht dat het normaal was. En dat was het ook, voor mij. Ik ben zo hard geweest voor mezelf.
Het traject om dit allemaal verder op te pakken moet nog wel starten.
Ik had in mijn kinderjaren al veel klachten. Zo ontzettend bang en alles maar proberen zelf op te lossen.
Dat heeft zich eigenlijk mijn hele leven doorgezet. De manieren waarop ik het probeerde op te lossen, zijn achteraf gezien niet de juiste keuzes geweest.
Het korte lontje zoals hierboven beschreven herken ik ook. Voel me daar achteraf dan weer schuldig over.
Hebben jullie baat bij de behandelingen?
Ik heb jaren geleden de diagnose chronisch depressief gekregen, en heb me onlangs weer aangemeld voor therapie, omdat ik de indruk had dat die depressies een symptoom zijn van iets anders.
Hieruit is ptss etc naar voren gekomen.
In voorgaande jaren heb ik veel klachten ook nooit genoemd of gezegd, omdat ik dacht dat het normaal was. En dat was het ook, voor mij. Ik ben zo hard geweest voor mezelf.
Het traject om dit allemaal verder op te pakken moet nog wel starten.
Ik had in mijn kinderjaren al veel klachten. Zo ontzettend bang en alles maar proberen zelf op te lossen.
Dat heeft zich eigenlijk mijn hele leven doorgezet. De manieren waarop ik het probeerde op te lossen, zijn achteraf gezien niet de juiste keuzes geweest.
Het korte lontje zoals hierboven beschreven herken ik ook. Voel me daar achteraf dan weer schuldig over.
Hebben jullie baat bij de behandelingen?
maandag 3 mei 2021 om 12:27
@lovebird mijn zoontje is nu 3,5 maar loopt wel behoorlijk achter met taal/spraak dus voor hem heb ik momenteel veel afspraken. Mijn eigen behandeling vind ik voornamelijk erg zwaar, ik weet dat het me gaat helpen op de lange termijn maar vind het soms moeilijk dit te blijven inzien.
@mrswilliams vaccinatie ging redelijk, was wel heel erg gespannen en was behoorlijk druk en dan neemt bij mij dr spanning toe, maar ben blij dat ik er af ben.
Hoe gaat het met jullie?
Fijn om te zien dat er steeds meer mensen meeschrijven, welkom allemaal
@mrswilliams vaccinatie ging redelijk, was wel heel erg gespannen en was behoorlijk druk en dan neemt bij mij dr spanning toe, maar ben blij dat ik er af ben.
Hoe gaat het met jullie?
Fijn om te zien dat er steeds meer mensen meeschrijven, welkom allemaal
maandag 3 mei 2021 om 13:44
Fijn dat er zoveel geschreven wordt, ik herken zoveel in wat jullie schrijven.
Ik heb weinig steun uit mijn omgeving, omdat heel weinig mensen dit weten, ik heb zoveel mogelijk een masker op. Maar het wordt steeds vermoeiender om dat masker op te houden. Ik ben al jaren uitgeput.
Ik heb geen partner, maar gelukkig wel hele lieve kinderen, wat ook een stok achter de deur is om door te gaan, zo normaal mogelijk te doen, en niet bij de pakken neer te zitten. (Dat zit sowieso niet in me, ik ga altijd door, en daarom ook vaak over mijn grenzen).
Ik ben een jaar in behandeling bij de specialistische ggz. Er zijn wel wat kleine positieve veranderingen. Maar het echte werk moet nog beginnen. Daar start ik volgende maand mee. Ik vraag me momenteel af hoe ik dat vol ga houden. Een simpele afspraak, zoals met de kinderen naar de tandarts (dan hoef ik zelf niet eens in die stoel) zorgt al voor een paniekaanval. Daarna nog even naar de supermarkt, en ik ben de rest van de dag gesloopt. Door het slecht slapen, hyperalert zijn, en de chronische hyperventilatie ben ik eigenlijk altijd moe.
Sorry voor mijn geklaag, maar het me momenteel best hoog allemaal. Gelukkig heb ik vanmiddag een afspraak bij mijn psycholoog, dan kan ik even een uurtje er alles er uit gooien, en daarna moet ik me herpakken.
Ik heb weinig steun uit mijn omgeving, omdat heel weinig mensen dit weten, ik heb zoveel mogelijk een masker op. Maar het wordt steeds vermoeiender om dat masker op te houden. Ik ben al jaren uitgeput.
Ik heb geen partner, maar gelukkig wel hele lieve kinderen, wat ook een stok achter de deur is om door te gaan, zo normaal mogelijk te doen, en niet bij de pakken neer te zitten. (Dat zit sowieso niet in me, ik ga altijd door, en daarom ook vaak over mijn grenzen).
Ik ben een jaar in behandeling bij de specialistische ggz. Er zijn wel wat kleine positieve veranderingen. Maar het echte werk moet nog beginnen. Daar start ik volgende maand mee. Ik vraag me momenteel af hoe ik dat vol ga houden. Een simpele afspraak, zoals met de kinderen naar de tandarts (dan hoef ik zelf niet eens in die stoel) zorgt al voor een paniekaanval. Daarna nog even naar de supermarkt, en ik ben de rest van de dag gesloopt. Door het slecht slapen, hyperalert zijn, en de chronische hyperventilatie ben ik eigenlijk altijd moe.
Sorry voor mijn geklaag, maar het me momenteel best hoog allemaal. Gelukkig heb ik vanmiddag een afspraak bij mijn psycholoog, dan kan ik even een uurtje er alles er uit gooien, en daarna moet ik me herpakken.
maandag 3 mei 2021 om 22:36
@lovebird ik kan me voorstellen dat het nu pittig is, als je zo graag alleen bent met je kinderen. Houd je het een beetje vol?
Wat je zegt over eens normaal gaan doen, ik heb die knop nog niet gevonden, ik mag niemand iets laten merken van mijzelf, wat eigenlijk voor nog meer druk zorgt.
Ik had vanmiddag een afspraak bij mijn psycholoog, ik was een paar minuten te laat omdat ik door de hyperventilatie niet snel kon fietsen, en kwam met hoge spanning binnen. Tijdens het gesprek kreeg ik nog een flinke paniekaanval, daar baal ik zo van, aan de ene kant fijn dat ik het daar er uit kon laten, maar aan de andere kant baal ik als iemand mij zo ziet. Donderdag belt ze nog even hoe het gaat.
Wat je zegt over eens normaal gaan doen, ik heb die knop nog niet gevonden, ik mag niemand iets laten merken van mijzelf, wat eigenlijk voor nog meer druk zorgt.
Ik had vanmiddag een afspraak bij mijn psycholoog, ik was een paar minuten te laat omdat ik door de hyperventilatie niet snel kon fietsen, en kwam met hoge spanning binnen. Tijdens het gesprek kreeg ik nog een flinke paniekaanval, daar baal ik zo van, aan de ene kant fijn dat ik het daar er uit kon laten, maar aan de andere kant baal ik als iemand mij zo ziet. Donderdag belt ze nog even hoe het gaat.
woensdag 5 mei 2021 om 23:29
@lovebird herkenbaar zulke dagen, ik heb soms ook het tegenovergestelde, dat eigenlijk niets lukt, maar ik van mezelf moet schoonmaken etc. Waardoor ik uiteindelijk hyperventilerend alles aan het doen ben, en daarna uitgeput ben. Ik kan je niet echt tips geven omdat ik er zelf ook mee worstel. In bad gaan of wandelen vind ik wel ontspannend. En vaak als het echt niet gaat, bijvoorbeeld als ik er gespannen ben, en naar de winkel moet, dan bel ik mijn beste vriend. Hij blijft dan aan de lijn tot ik weer thuis ben. Hoe ging het vandaag?
2 mensen in mijn omgeving weten alles, de grote lijnen tenminste, maar wonen niet in de buurt, dus ik zie ze niet zo vaak. Mijn moeder weet dat ik ptss heb, maar niet alle oorzaken, en we hebben het er ook niet over. Ik heb vorig jaar een vriendin in vertrouwen genomen, maar ze vermijd het onderwerp. Zo waren we vorige week aan het appen, en vertelde ik dat het even niet zo goed gaat, en dat ik binnenkort met traumatherapie start Vervolgens hoor ik een week niets van haar, en appt ze vandaag of ik binnenkort zin heb in een terrasje. Dus totaal geen reactie op wat ik zei. Ik vind het moeilijk om daar mee om te gaan. Ik vind het moeilijk om mensen in vertrouwen te nemen, en voel me een aansteller. Zo’n reactie helpt niet.
Ik vind nu ook dat ik me maandag ontzettend heb aangesteld bij de psycholoog, omdat zij mijn paniekaanval heeft gezien. Daar baal ik van. Ik wil niet in een slachtofferrol zitten. Maar sterk zijn en door gaan.
2 mensen in mijn omgeving weten alles, de grote lijnen tenminste, maar wonen niet in de buurt, dus ik zie ze niet zo vaak. Mijn moeder weet dat ik ptss heb, maar niet alle oorzaken, en we hebben het er ook niet over. Ik heb vorig jaar een vriendin in vertrouwen genomen, maar ze vermijd het onderwerp. Zo waren we vorige week aan het appen, en vertelde ik dat het even niet zo goed gaat, en dat ik binnenkort met traumatherapie start Vervolgens hoor ik een week niets van haar, en appt ze vandaag of ik binnenkort zin heb in een terrasje. Dus totaal geen reactie op wat ik zei. Ik vind het moeilijk om daar mee om te gaan. Ik vind het moeilijk om mensen in vertrouwen te nemen, en voel me een aansteller. Zo’n reactie helpt niet.
Ik vind nu ook dat ik me maandag ontzettend heb aangesteld bij de psycholoog, omdat zij mijn paniekaanval heeft gezien. Daar baal ik van. Ik wil niet in een slachtofferrol zitten. Maar sterk zijn en door gaan.
donderdag 6 mei 2021 om 18:59
Ik ben wat dat betreft heel open over mijn ptss. Nou zit er natuurlijk ook het verschil in oorzaak. Mensen hebben alleen geen idee wat ptss inhoud en kunnen echt de meeste bijzondere dingen zeggen. “Ik heb ook wel eens een rotdag”. “Oh ja! Toen en toen sliep ik inderdaad ook eens slecht”. Ja jongens, dat is inderdaad echt precíes hetzelfde.
Voor wat betreft jezelf oppeppen, ik heb gelukkig in die zin geen angst om de deur uit te gaan. Wel val ik terug in oude patronen als ik me slechter voel, ga dan inderdaad ook vanalles in huis doen waardoor ik me daarna nóg slechter voel. Ik heb wel gemerkt dat hardlopen fijn is voor mij. Daar moet ik me regelmatig echt toe slepen, maar daarna voel ik me eigenlijk altijd beter.
Ik heb deze week ook een lastige week, een flinke privésituatie gehad met een emotionele impact en dat brengt me volledig uit balans. Zo vermoeiend, continue die balans proberen te houden.
Voor wat betreft jezelf oppeppen, ik heb gelukkig in die zin geen angst om de deur uit te gaan. Wel val ik terug in oude patronen als ik me slechter voel, ga dan inderdaad ook vanalles in huis doen waardoor ik me daarna nóg slechter voel. Ik heb wel gemerkt dat hardlopen fijn is voor mij. Daar moet ik me regelmatig echt toe slepen, maar daarna voel ik me eigenlijk altijd beter.
Ik heb deze week ook een lastige week, een flinke privésituatie gehad met een emotionele impact en dat brengt me volledig uit balans. Zo vermoeiend, continue die balans proberen te houden.
donderdag 6 mei 2021 om 23:06
@uggs wat naar dat je jezelf zo voelt. Het is inderdaad vermoeiend die balans te houden.
Mijn ptss heeft verschillende oorzaken, die ik liever niet deel met mensen in mijn omgeving. Sommige dingen vind ik te vervelend om te vertellen, en sommige dingen vind ik het vervelend van mezelf dat ik er na al die jaren nog zo’n last van heb. Ik ben eind 30, en bij mijn eerste trauma was ik 2, dat leg ik liever niet uit.
De opmerking laat het verleden los vind ik ook een nare opmerking. Ik zou niets liever willen, duw ook continue alles weg, maar mijn lichaam reageert nu eenmaal zo.
Vandaag had ik een dag met veel dissociëren, morgen heb ik een drukke dag, hopelijk een beetje normaal.
Mijn ptss heeft verschillende oorzaken, die ik liever niet deel met mensen in mijn omgeving. Sommige dingen vind ik te vervelend om te vertellen, en sommige dingen vind ik het vervelend van mezelf dat ik er na al die jaren nog zo’n last van heb. Ik ben eind 30, en bij mijn eerste trauma was ik 2, dat leg ik liever niet uit.
De opmerking laat het verleden los vind ik ook een nare opmerking. Ik zou niets liever willen, duw ook continue alles weg, maar mijn lichaam reageert nu eenmaal zo.
Vandaag had ik een dag met veel dissociëren, morgen heb ik een drukke dag, hopelijk een beetje normaal.
dinsdag 11 mei 2021 om 09:16
Hoe gaat het met iedereen?
@uggs hopelijk is je privesituatie rustiger.
Bij mij zijn er ook dingen in mijn opvoeding mis gegaan. Niet expres. Maar ik realiseer me steeds meer dat het geen normale situatie was. Ik voel me schuldig om mijn gedachtes, het voelt als verraad.
Sommige dingen uit mijn jeugd kan ik me goed herinneren, maar het meeste is een waas. De laatste dagen komen er af en toe kleine dingen naar boven, onzinnige dingen, zoals details over meubilair. Of incidentjes die zijn voorgevallen. Niets noemenswaardig. Maar het raakt me wel, waar komt dit dan ineens vandaan. Eigenlijk ook raar dat zoveel een waas is. Is dit herkenbaar?
Vandaag voel ik me neerslachtig, en de behoefte om mezelf pijn te doen is erg hoog. Ik kan het nog onderdrukken, ik hoop dat ik dat vol hou, mijn gezond verstand houd me op dit moment nog tegen.
Ik zou zo graag tegen iedereen willen zeggen dat het niet goed gaat, willen schreeuwen, maar ik kan het niet.
Tegelijkertijd voel ik me een enorme aansteller en ik wil niet in een slachtofferrol zitten.
Ik wil soms wel specifieker zijn hier, maar omdat het een openbaar forum is, durf ik dat niet
@uggs hopelijk is je privesituatie rustiger.
Bij mij zijn er ook dingen in mijn opvoeding mis gegaan. Niet expres. Maar ik realiseer me steeds meer dat het geen normale situatie was. Ik voel me schuldig om mijn gedachtes, het voelt als verraad.
Sommige dingen uit mijn jeugd kan ik me goed herinneren, maar het meeste is een waas. De laatste dagen komen er af en toe kleine dingen naar boven, onzinnige dingen, zoals details over meubilair. Of incidentjes die zijn voorgevallen. Niets noemenswaardig. Maar het raakt me wel, waar komt dit dan ineens vandaan. Eigenlijk ook raar dat zoveel een waas is. Is dit herkenbaar?
Vandaag voel ik me neerslachtig, en de behoefte om mezelf pijn te doen is erg hoog. Ik kan het nog onderdrukken, ik hoop dat ik dat vol hou, mijn gezond verstand houd me op dit moment nog tegen.
Ik zou zo graag tegen iedereen willen zeggen dat het niet goed gaat, willen schreeuwen, maar ik kan het niet.
Tegelijkertijd voel ik me een enorme aansteller en ik wil niet in een slachtofferrol zitten.
Ik wil soms wel specifieker zijn hier, maar omdat het een openbaar forum is, durf ik dat niet
zondag 30 mei 2021 om 22:23
vrijdag 4 juni 2021 om 17:31
zondag 6 juni 2021 om 14:16
@lovebird, die andere post heb ik uit paniek geopend, omdat ik even niet wist hoe er mee om te gaan. Het is denk ik een combinatie van meer uren opbouwen op mijn werk, herbelevingen, de start van schematherapie en ik had gisteren een viering waarbij ik een uur met mijn ex in 1 ruimte moest zijn.
Ik hoor graag jouw ervaringen en hoe je ermee omgaat. Dat mag ook in een pb als je dat fijner vind.
Ik hoor graag jouw ervaringen en hoe je ermee omgaat. Dat mag ook in een pb als je dat fijner vind.
zondag 6 juni 2021 om 14:52
hoi allemaal,
ik liep tegen dit topic aan en kreeg tranen in mijn ogen van herkenning.
heb al sinds kinds af aan last van angst klachten door een traumatische jeugd heb dingen meegemaakt wat geen kind mee zou mogen maken
ik probeer mijn moeder te vergeven hiervoor,maar als ik kijk naar wat ik op volwassen leeftijd nog altijd eraan heb overgehouden voel ik nog een hoop frustratie richting haar
de relatie met haar is nog altijd niet goed en dat maakt het lastig om te helen als je nog altijd nare dingen meemaakt met de persoon
ik heb ptss en dat uit zich bij mij in het steeds herbeleven van nare gebeurtenissen wat weer zorgt voor negatieve gevoelens en gedachtes,of dat ik opeens heel erg kan schrikken van normale geluiden bv
ook heb ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis doordat ik mij nooit gehoord en gezien heb gevoeld in mijn jeugd ik werd vaak gekleineerd waardoor ik enorm onzeker ben, ben vaak bezig met wat anderen zullen denken of vinden van mij omdat ik bang ben voor afwijzing of om belachelijk gemaakt te worden
moet wel zeggen dat ik niet meer zo ontwijkend ben als voorheen,heb mijn hele leven mensen weggeduwd en ik heb nu zoveel behoefte in contact met anderen dat ik de angsten gewoon op de koop toe neem en moet zeggen dat het goed werkt,sommige angsten overwin je het best door juist dat te doen waar je bang voor bent
tot overmaat van ramp denk ik ook nog eens ADD te hebben maar daar ben ik nooit op getest heb wel alle symptomen dusss kortom im a hot mess haha
ik zou graag in contact komen met lotgenoten via WhatsApp bijvoorbeeld,maar als daar geen behoefte aan is blijf ik gewoon in dit topic meeschrijven
ik liep tegen dit topic aan en kreeg tranen in mijn ogen van herkenning.
heb al sinds kinds af aan last van angst klachten door een traumatische jeugd heb dingen meegemaakt wat geen kind mee zou mogen maken
ik probeer mijn moeder te vergeven hiervoor,maar als ik kijk naar wat ik op volwassen leeftijd nog altijd eraan heb overgehouden voel ik nog een hoop frustratie richting haar
de relatie met haar is nog altijd niet goed en dat maakt het lastig om te helen als je nog altijd nare dingen meemaakt met de persoon
ik heb ptss en dat uit zich bij mij in het steeds herbeleven van nare gebeurtenissen wat weer zorgt voor negatieve gevoelens en gedachtes,of dat ik opeens heel erg kan schrikken van normale geluiden bv
ook heb ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis doordat ik mij nooit gehoord en gezien heb gevoeld in mijn jeugd ik werd vaak gekleineerd waardoor ik enorm onzeker ben, ben vaak bezig met wat anderen zullen denken of vinden van mij omdat ik bang ben voor afwijzing of om belachelijk gemaakt te worden
moet wel zeggen dat ik niet meer zo ontwijkend ben als voorheen,heb mijn hele leven mensen weggeduwd en ik heb nu zoveel behoefte in contact met anderen dat ik de angsten gewoon op de koop toe neem en moet zeggen dat het goed werkt,sommige angsten overwin je het best door juist dat te doen waar je bang voor bent
tot overmaat van ramp denk ik ook nog eens ADD te hebben maar daar ben ik nooit op getest heb wel alle symptomen dusss kortom im a hot mess haha
ik zou graag in contact komen met lotgenoten via WhatsApp bijvoorbeeld,maar als daar geen behoefte aan is blijf ik gewoon in dit topic meeschrijven
zondag 6 juni 2021 om 20:45
Welkom @pinkbutterfly ik herken wat je zegt dat het lastig is om te helen, als je nog steeds nare gebeurtenissen meemaakt met die persoon. Mijn ptss komt door verschillende gebeurtenissen en personen. Maar mijn ex speelt een grote rol. We hebben kinderen samen, dus we hebben regelmatig met elkaar te maken. Ik heb ook een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis, allebei ontstaan in mijn jeugd, omdat er dingen anders gingen dan hoe het eigenlijk hoorde.
Een whatsapp groep lijkt me eigenlijk ook fijn, dat is toch meer prive. Maar ik weet niet hoe de rest er in staat? Anders blijven we gewoon hier schrijven.
Een whatsapp groep lijkt me eigenlijk ook fijn, dat is toch meer prive. Maar ik weet niet hoe de rest er in staat? Anders blijven we gewoon hier schrijven.
zondag 6 juni 2021 om 20:58
@pinkbutterfly welkom,
Heel herkenbaar wat je schrijft over de frustratie richting je moeder, ik heb hetzelfde alleen dan richting mijn vader, geef altijd mezelf de schuld van alles wat er gebeurd is maar nu laten mijn therapeuten me inzien dat dit helemaal niet mijn fout is geweest, waardoor nu pas het verdriet en boosheid loskomt.
Ik vind eventueel ook prima om via whats app te doen
Heel herkenbaar wat je schrijft over de frustratie richting je moeder, ik heb hetzelfde alleen dan richting mijn vader, geef altijd mezelf de schuld van alles wat er gebeurd is maar nu laten mijn therapeuten me inzien dat dit helemaal niet mijn fout is geweest, waardoor nu pas het verdriet en boosheid loskomt.
Ik vind eventueel ook prima om via whats app te doen
maandag 7 juni 2021 om 11:02
Mrs_williams schreef: ↑06-06-2021 20:45Welkom @pinkbutterfly ik herken wat je zegt dat het lastig is om te helen, als je nog steeds nare gebeurtenissen meemaakt met die persoon. Mijn ptss komt door verschillende gebeurtenissen en personen. Maar mijn ex speelt een grote rol. We hebben kinderen samen, dus we hebben regelmatig met elkaar te maken. Ik heb ook een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis, allebei ontstaan in mijn jeugd, omdat er dingen anders gingen dan hoe het eigenlijk hoorde.
Een whatsapp groep lijkt me eigenlijk ook fijn, dat is toch meer prive. Maar ik weet niet hoe de rest er in staat? Anders blijven we gewoon hier schrijven.
wat naar dat het meerdere mensen zijn geweest die hieraan hebben bijgedragen
hoe bescherm jij jezelf tegen eventuele triggers als je bijvoorbeeld je ex spreekt of ziet?
ik merk dat ik mezelf echt mentaal erop moet voorbereiden als ik bij mijn moeder langs ga en vooraf al bezig ben te bedenken hoe ik het best kan reageren als er iets vervelends gebeurd,doe ik dit niet dan kan zo een bezoekje ervoor zorgen dat ik de dag(en) er na een wrak ben en alle trauma's opnieuw komen opspelen
zucht,ik ben zo ontzettend klaar met al de angsten en stoornissen
het vergald je leven zo erg
maar ja,even kijken of meer meer mensen interesse hebben dan kunnen we een whats app groepje aanmaken
