Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
zaterdag 5 september 2015 om 19:31
quote:vandale schreef op 05 september 2015 @ 15:49:
Dit is precies wat ik bedoel, smoesjes verzinnen waardoor "de norm" in stand gehouden wordt.
Een complete cultuuromslag zal het niet bewerkstelligen maar als wij in dit soort gevallen allemaal eerlijk en duidelijk zijn:
-Sorry, ik kom niet op je verjaardag omdat ik niet van groepen hou, ik kom de week erna graag op de koffie
-Sorry collega's, ik vind jullie erg aardig maar in mijn pauze heb ik graag even rust en ga dus even naar buiten
Bij overal nee op zeggen zonder eerlijk aan te geven dat het niets persoonlijks is maar dat je niet van groepen/drukte houd, hou je inderdaad geen vrienden over.
Sommige mensen zullen teleurgesteld zijn omdat ze graag een grote opkomst op hun feestje willen, maar ze zullen in ieder geval weten dat je hen persoonlijk wel aardig vindt alleen hun feestje niet.Heel erg goede post!
Dit is precies wat ik bedoel, smoesjes verzinnen waardoor "de norm" in stand gehouden wordt.
Een complete cultuuromslag zal het niet bewerkstelligen maar als wij in dit soort gevallen allemaal eerlijk en duidelijk zijn:
-Sorry, ik kom niet op je verjaardag omdat ik niet van groepen hou, ik kom de week erna graag op de koffie
-Sorry collega's, ik vind jullie erg aardig maar in mijn pauze heb ik graag even rust en ga dus even naar buiten
Bij overal nee op zeggen zonder eerlijk aan te geven dat het niets persoonlijks is maar dat je niet van groepen/drukte houd, hou je inderdaad geen vrienden over.
Sommige mensen zullen teleurgesteld zijn omdat ze graag een grote opkomst op hun feestje willen, maar ze zullen in ieder geval weten dat je hen persoonlijk wel aardig vindt alleen hun feestje niet.Heel erg goede post!
You don't have to fit into the format
zaterdag 5 september 2015 om 19:37
@.bianchi ik raak ook snel overprikkeld. Ga ook graag naar marktjes etc. Maar ik probeer dat kort te houden. Ook bereid ik me er geestelijk op voor dat het erg druk is. Op dagen zoals koningsdag blijf ik het liefst thuis. Festivals enzo daar begin ik al niet eens meer aan.
Het is denk ik wel goed om aan te geven waarom je niet op feestjes enzo komt. Maar mijn ervaring is ook dat dat niet geaccepteerd wordt en men toch door blijft zeuren. Niet iedereen snapt het dus ik denk dat je dan toch mensen kwijt gaat raken. Ik vind smoesjes verzinnen soms ook makkelijkst.
Het is denk ik wel goed om aan te geven waarom je niet op feestjes enzo komt. Maar mijn ervaring is ook dat dat niet geaccepteerd wordt en men toch door blijft zeuren. Niet iedereen snapt het dus ik denk dat je dan toch mensen kwijt gaat raken. Ik vind smoesjes verzinnen soms ook makkelijkst.
zaterdag 5 september 2015 om 19:41
quote:Louise70 schreef op 05 september 2015 @ 19:35:
zijn er hier ook mensen zonder relatie die het heerlijk vinden om alleen in bed te liggen en te lezen en te bedenken hoe fijn het alleen is. Ik heb regelmatig die gedachte. Lekker met de katten op stok.
Ja, ik.
Ik heb zelfs geen katten
zijn er hier ook mensen zonder relatie die het heerlijk vinden om alleen in bed te liggen en te lezen en te bedenken hoe fijn het alleen is. Ik heb regelmatig die gedachte. Lekker met de katten op stok.
Ja, ik.
Ik heb zelfs geen katten
You don't have to fit into the format
zaterdag 5 september 2015 om 19:51
Ja...ik heb geen katten...wel kinderen ...geen man.....lig heeeeel graag in bed.....
Ik heb ook een bordje met niet storen om aan dr voordeur te hangen, anders blijven er kindreen aanbellen.
Ik leer mijn kinderen ook de stilte door geen tv avonden...en op zobdag moeten ze allemaal vroeg naar boven niet im te slapen maar een soort vetplicht terugtrekken zeg maar....
Kinderverjaardagen vier ik in 1 x allemaal tegelijk. Dan ben ik er vanaf.
2 januari ontloop ik het liefst zowel qua familie als buren als collega s
Nou.. zo breid ik langzaam mijn afstandhouders en stiktebewakers uit....
Ik heb ook een bordje met niet storen om aan dr voordeur te hangen, anders blijven er kindreen aanbellen.
Ik leer mijn kinderen ook de stilte door geen tv avonden...en op zobdag moeten ze allemaal vroeg naar boven niet im te slapen maar een soort vetplicht terugtrekken zeg maar....
Kinderverjaardagen vier ik in 1 x allemaal tegelijk. Dan ben ik er vanaf.
2 januari ontloop ik het liefst zowel qua familie als buren als collega s
Nou.. zo breid ik langzaam mijn afstandhouders en stiktebewakers uit....
--
zaterdag 5 september 2015 om 20:12
quote:spell68 schreef op 03 september 2015 @ 08:40:
[...]
Leuk he ergeren!
[...]
Maar die irritatie zit in jezelf en leren ontdekken, waar die vandaan komt, is noodzakelijk om er mee te leren dealen.
Ik vind er niks aan. Ik zie mezelf liever als geduldig en tolerant. Jammer alleen dat ik niet zo ben Ik kan het wel, maar ik moet mezelf er keer op keer bewust aan herinneren. Best maf, eigenlijk. Dat "normaal" gedrag zo veel energie kost.
quote:spell68 schreef op 03 september 2015 @ 08:40:
Ik heb net maar weer eens een uitnodiging voor een verjaardag geweigerd. Ik kreeg al de kriebels dat ik dan weer een aantal mensen zie die ik helemaal niet wil zien en erger nog, ermee moet praten. Dan maar liever helemaal niet.Tjesis wat onaardig van je!
[...]
Leuk he ergeren!
[...]
Maar die irritatie zit in jezelf en leren ontdekken, waar die vandaan komt, is noodzakelijk om er mee te leren dealen.
Ik vind er niks aan. Ik zie mezelf liever als geduldig en tolerant. Jammer alleen dat ik niet zo ben Ik kan het wel, maar ik moet mezelf er keer op keer bewust aan herinneren. Best maf, eigenlijk. Dat "normaal" gedrag zo veel energie kost.
quote:spell68 schreef op 03 september 2015 @ 08:40:
Ik heb net maar weer eens een uitnodiging voor een verjaardag geweigerd. Ik kreeg al de kriebels dat ik dan weer een aantal mensen zie die ik helemaal niet wil zien en erger nog, ermee moet praten. Dan maar liever helemaal niet.Tjesis wat onaardig van je!
zaterdag 5 september 2015 om 22:43
quote:jamesblond schreef op 05 september 2015 @ 20:14:
Hoe doen jullie, als introverte, stille, rust-aanbiddende mensen dat dan met een evt gezin en kleine kinderen? Ik ga al hyperventileren bij de gedachte, eerlijk gezegd...
Ik vind het ook heerlijk om lekker thuis te zijn en mijn eigen dingen te doen. Ook kan ik erg genieten van het alleen winkelen of gewoon in mijn eentje door een bibliotheek te lopen bijv. Kan heel goed met mezelf opschieten
Ik heb echter wel 2 kinderen (van 6 en 11), dus overdag weinig echt rust. Maar op de één of andere manier past dat dan wel in mijn leven. Zou ze voor geen goud willen missen, maar vind het wel altijd heerlijk als ze 's avonds op bed liggen
Ook heb ik een man die godzijdank net zo is als ik. Dus samen genieten wij dan 's avonds van de rust en accepteren elkaar in ons 'zijn'.
Op deze manier voelt het dan alsof ik 'alleen' ben en word dus niet belemmerd zeg maar. Kan het heel moeilijk beschrijven merk ik, maar waar het op neerkomt; ook als einzelgänger kun je echt gelukkig zijn met mensen om je heen!
Hoe doen jullie, als introverte, stille, rust-aanbiddende mensen dat dan met een evt gezin en kleine kinderen? Ik ga al hyperventileren bij de gedachte, eerlijk gezegd...
Ik vind het ook heerlijk om lekker thuis te zijn en mijn eigen dingen te doen. Ook kan ik erg genieten van het alleen winkelen of gewoon in mijn eentje door een bibliotheek te lopen bijv. Kan heel goed met mezelf opschieten
Ik heb echter wel 2 kinderen (van 6 en 11), dus overdag weinig echt rust. Maar op de één of andere manier past dat dan wel in mijn leven. Zou ze voor geen goud willen missen, maar vind het wel altijd heerlijk als ze 's avonds op bed liggen
Ook heb ik een man die godzijdank net zo is als ik. Dus samen genieten wij dan 's avonds van de rust en accepteren elkaar in ons 'zijn'.
Op deze manier voelt het dan alsof ik 'alleen' ben en word dus niet belemmerd zeg maar. Kan het heel moeilijk beschrijven merk ik, maar waar het op neerkomt; ook als einzelgänger kun je echt gelukkig zijn met mensen om je heen!
zaterdag 5 september 2015 om 23:03
quote:Louise70 schreef op 05 september 2015 @ 19:35:
zijn er hier ook mensen zonder relatie die het heerlijk vinden om alleen in bed te liggen en te lezen en te bedenken hoe fijn het alleen is. Ik heb regelmatig die gedachte. Lekker met de katten op stok.
Nou en of! En dat het zoals nu gaat regenen, warm onder de dekens. Boek. Bed. Rust.
Ik heb acht jaar een kat gehad en afgelopen jaar ook eentje die net overleden is (jaartje pensioen gehad bij mij). Nu is het weer volkomen stil. Even wennen, maar heerlijk ook ergens.
zijn er hier ook mensen zonder relatie die het heerlijk vinden om alleen in bed te liggen en te lezen en te bedenken hoe fijn het alleen is. Ik heb regelmatig die gedachte. Lekker met de katten op stok.
Nou en of! En dat het zoals nu gaat regenen, warm onder de dekens. Boek. Bed. Rust.
Ik heb acht jaar een kat gehad en afgelopen jaar ook eentje die net overleden is (jaartje pensioen gehad bij mij). Nu is het weer volkomen stil. Even wennen, maar heerlijk ook ergens.
zaterdag 5 september 2015 om 23:16
quote:jamesblond schreef op 05 september 2015 @ 20:12:
[...]
Ik vind er niks aan. Ik zie mezelf liever als geduldig en tolerant. Jammer alleen dat ik niet zo ben Ik kan het wel, maar ik moet mezelf er keer op keer bewust aan herinneren. Best maf, eigenlijk. Dat "normaal" gedrag zo veel energie kost.
[...]
Tjesis wat onaardig van je!
Valt wel mee hoor. Ik snap niet dat iedereen smoesjes gaat verzinnen. Ik heb echt niet zo'n groot ego dat ik denk dat de verjaardag bagger zal zijn, omdat ik er niet ben. Dat zou misplaatste arrogantie zijn. Ik heb toch echt de ervaring dat ik over het algemeen maar ruimtevulling ben. Uiteindelijk komt het er altijd op neer dat de verjaardagvierder constant druk is met het verzorgen van eten en drinken en het ontvangen van gasten, en niet eens de tijd heeft om met mij te praten. Voor wie kom ik dan eigenlijk? Dan is er altijd wel iemand die sociaal gewenst van die duffe vragen aan me gaat stellen of spontaan over zichzelf gaat praten, terwijl het me geen hol interesseert. Op de een of andere manier snappen ze mijn lichaamstaal van "ga weg, ik heb hier geen zin in" ook niet en blaat het maar door.
Nou ik heb met dit relaas alweer een goed gevoel dat ik heb afgezegd!
En ik heb net gewoon 6 uur met een vriendin in een kroeg gezeten. Dat is echt de enige extraverte die ik langer dan een uur kan tolereren. Maar na 6 uur zeg ik toch echt dat ik er klaar mee ben, want als het aan haar ligt zit ik daar 24 per dag. Dat houd ik dan toch nog best wel vol.
[...]
Ik vind er niks aan. Ik zie mezelf liever als geduldig en tolerant. Jammer alleen dat ik niet zo ben Ik kan het wel, maar ik moet mezelf er keer op keer bewust aan herinneren. Best maf, eigenlijk. Dat "normaal" gedrag zo veel energie kost.
[...]
Tjesis wat onaardig van je!
Valt wel mee hoor. Ik snap niet dat iedereen smoesjes gaat verzinnen. Ik heb echt niet zo'n groot ego dat ik denk dat de verjaardag bagger zal zijn, omdat ik er niet ben. Dat zou misplaatste arrogantie zijn. Ik heb toch echt de ervaring dat ik over het algemeen maar ruimtevulling ben. Uiteindelijk komt het er altijd op neer dat de verjaardagvierder constant druk is met het verzorgen van eten en drinken en het ontvangen van gasten, en niet eens de tijd heeft om met mij te praten. Voor wie kom ik dan eigenlijk? Dan is er altijd wel iemand die sociaal gewenst van die duffe vragen aan me gaat stellen of spontaan over zichzelf gaat praten, terwijl het me geen hol interesseert. Op de een of andere manier snappen ze mijn lichaamstaal van "ga weg, ik heb hier geen zin in" ook niet en blaat het maar door.
Nou ik heb met dit relaas alweer een goed gevoel dat ik heb afgezegd!
En ik heb net gewoon 6 uur met een vriendin in een kroeg gezeten. Dat is echt de enige extraverte die ik langer dan een uur kan tolereren. Maar na 6 uur zeg ik toch echt dat ik er klaar mee ben, want als het aan haar ligt zit ik daar 24 per dag. Dat houd ik dan toch nog best wel vol.
zondag 6 september 2015 om 00:21
Ik ben nu weer uitgenodigd voor de verjaardag van mijn stiefvaders' kleinzoon. Ik ga niet, het liefst ga ik helemaal niet meer naar die mensen toe (wel naar mijn stiefvader). Want ik voel me er totaal niet thuis. Het is datzelfde gezin waar we eerst Kerst vierden. Maar nu moet ik weer een smoes bedenken. Meestal zeg ik dat ik al iets heb. Maar dan heb ik altijd dezelfde smoes. Ik zou daar liever gewoon niet meer uitgenodigd worden. Ze zeggen maar amper iets tegen me. Ik zit me gewoon te ergeren daar. Wat doe ik daar dan?
Mijn moeder gaat er ook niet graag heen om dezelfde reden en heeft dat ook een tijdje niet gedaan. Maar haar man en zijn familie willen toch weer dat ze erbij komt. En dat gaat ze weer proberen, omdat het nu eenmaal zijn familie is. Met zulke dingen ben ik zo blij dat ik geen relatie heb. De schoonfamilie krijg je er ook bij waaraan je je moet aanpassen. Ik vraag me af hoeveel procent van de mensen familiefeestjes echt leuk vinden.
En alleen in bed liggen vind ik ook heerlijk. Ik welgeteld 1 nacht iemand een man naast me gehad en daar is het bij gebleven. Niet voor herhaling vatbaar. Alleen al het feit dat ik me heel zachtjes moest draaien zodat hij niet wakker werd. Of niet te hard moest hoesten. Nu hadden we niet echt een relatie en hoor ik vaak zeggen dat als je de ware hebt gevonden, niks liever wil dan bij elkaar zijn. Maar dat betwijfel ik toch. Ik zie dat denk ik als een indringer.
Mijn moeder gaat er ook niet graag heen om dezelfde reden en heeft dat ook een tijdje niet gedaan. Maar haar man en zijn familie willen toch weer dat ze erbij komt. En dat gaat ze weer proberen, omdat het nu eenmaal zijn familie is. Met zulke dingen ben ik zo blij dat ik geen relatie heb. De schoonfamilie krijg je er ook bij waaraan je je moet aanpassen. Ik vraag me af hoeveel procent van de mensen familiefeestjes echt leuk vinden.
En alleen in bed liggen vind ik ook heerlijk. Ik welgeteld 1 nacht iemand een man naast me gehad en daar is het bij gebleven. Niet voor herhaling vatbaar. Alleen al het feit dat ik me heel zachtjes moest draaien zodat hij niet wakker werd. Of niet te hard moest hoesten. Nu hadden we niet echt een relatie en hoor ik vaak zeggen dat als je de ware hebt gevonden, niks liever wil dan bij elkaar zijn. Maar dat betwijfel ik toch. Ik zie dat denk ik als een indringer.
zondag 6 september 2015 om 10:37
quote:spell68 schreef op 05 september 2015 @ 23:16:
Valt wel mee hoor. Ik snap niet dat iedereen smoesjes gaat verzinnen. Ik heb echt niet zo'n groot ego dat ik denk dat de verjaardag bagger zal zijn, omdat ik er niet ben. Dat zou misplaatste arrogantie zijn. Ik heb toch echt de ervaring dat ik over het algemeen maar ruimtevulling ben. Uiteindelijk komt het er altijd op neer dat de verjaardagvierder constant druk is met het verzorgen van eten en drinken en het ontvangen van gasten, en niet eens de tijd heeft om met mij te praten. Voor wie kom ik dan eigenlijk? Dan is er altijd wel iemand die sociaal gewenst van die duffe vragen aan me gaat stellen of spontaan over zichzelf gaat praten, terwijl het me geen hol interesseert. Op de een of andere manier snappen ze mijn lichaamstaal van "ga weg, ik heb hier geen zin in" ook niet en blaat het maar door.
Heerlijk dit, jij verwoordt precies wat ik tijdens een verjaardag altijd voelde.
'Voelde' ja, want ik ga niet meer.
Valt wel mee hoor. Ik snap niet dat iedereen smoesjes gaat verzinnen. Ik heb echt niet zo'n groot ego dat ik denk dat de verjaardag bagger zal zijn, omdat ik er niet ben. Dat zou misplaatste arrogantie zijn. Ik heb toch echt de ervaring dat ik over het algemeen maar ruimtevulling ben. Uiteindelijk komt het er altijd op neer dat de verjaardagvierder constant druk is met het verzorgen van eten en drinken en het ontvangen van gasten, en niet eens de tijd heeft om met mij te praten. Voor wie kom ik dan eigenlijk? Dan is er altijd wel iemand die sociaal gewenst van die duffe vragen aan me gaat stellen of spontaan over zichzelf gaat praten, terwijl het me geen hol interesseert. Op de een of andere manier snappen ze mijn lichaamstaal van "ga weg, ik heb hier geen zin in" ook niet en blaat het maar door.
Heerlijk dit, jij verwoordt precies wat ik tijdens een verjaardag altijd voelde.
'Voelde' ja, want ik ga niet meer.
You don't have to fit into the format
zondag 6 september 2015 om 11:13
Ga je dan naar geen enkele verjaardag meer? Ik ga wel naar die van vriendinnen, maar dat zijn er maar een paar. Bij familie verzin ik een smoes als ik geen zin heb of het niet uitkomt.
Als kind zag ik ook al tegen verjaardagen op, maar vond het vaak toch leuk als ik er eenmaal was. Dan was je bezig met spelen en lag de nadruk niet op praten.
Als kind zag ik ook al tegen verjaardagen op, maar vond het vaak toch leuk als ik er eenmaal was. Dan was je bezig met spelen en lag de nadruk niet op praten.
zondag 6 september 2015 om 11:50
zondag 6 september 2015 om 11:51
quote:malty schreef op 05 september 2015 @ 18:01:
Ja is idd ook zo dat als je nooit aangeeft waar het aan ligt het natuurlijk ook niemand kan begrijpen. Doe het ook wel eens hoor en zeg dan idd nee sorry dat is echt niet mijn ding maar dan krijg je vaak weer dat doorgedram en dan denk ik vaak ik verzin maar n smoesje das t makkeljjkst en dan dramt er ook niemand door...
Klopt Malty,ik zie dat ook als mijn eigen verantwoording.Alleen wist ik lang niet de juiste formulering te vinden.Ook omdat ikzelf niet goed wist waar het nou aan lag bij mezelf.Nu heb ik dus gewoon 2 standaard antwoorden paraat,naast bovenstaande nl: "dat trek ik niet" (die drukte,mensenmassa etc).
Voordeel is dat het simpel en duidelijk is,en je het dan bij jezelf houdt.En ik heb ervaren dat dit in bijna alle situaties wel voldoende is.
Overigens merk ik dat vooral de manier waarop ik het aangeef,bepalend is.Ik laat duidelijk merken dat dit m'n antwoord is.En ben ik niet van plan dat nog verder te gaan uitleggen of me bv te excuseren ervoor.Ook om wat iemand hierboven al terecht aangaf.Zo belangrijk of geliefd ben ik nou ook weer niet,dat juist ik op dat feestje oid gemist zal gaan worden
Overigens klopt het ook als je zegt dat er soms drammers zijn die ook hier geen genoegen mee nemen.De meeste ervan heb ik uit m'n leven verwijderd (nee,niet geliquideerd ).En ik zal die types echt nog wel's tegenkomen in de toekomst.Maar ik probeer dat zoveel mogelijk te accepteren als een gegeven,en dat dan zo snel mogelijk los te laten.Soms tref je nou eenmaal dat soort mensen,helaas.En hen kan ik niet veranderen,wel mezelf
Ja is idd ook zo dat als je nooit aangeeft waar het aan ligt het natuurlijk ook niemand kan begrijpen. Doe het ook wel eens hoor en zeg dan idd nee sorry dat is echt niet mijn ding maar dan krijg je vaak weer dat doorgedram en dan denk ik vaak ik verzin maar n smoesje das t makkeljjkst en dan dramt er ook niemand door...
Klopt Malty,ik zie dat ook als mijn eigen verantwoording.Alleen wist ik lang niet de juiste formulering te vinden.Ook omdat ikzelf niet goed wist waar het nou aan lag bij mezelf.Nu heb ik dus gewoon 2 standaard antwoorden paraat,naast bovenstaande nl: "dat trek ik niet" (die drukte,mensenmassa etc).
Voordeel is dat het simpel en duidelijk is,en je het dan bij jezelf houdt.En ik heb ervaren dat dit in bijna alle situaties wel voldoende is.
Overigens merk ik dat vooral de manier waarop ik het aangeef,bepalend is.Ik laat duidelijk merken dat dit m'n antwoord is.En ben ik niet van plan dat nog verder te gaan uitleggen of me bv te excuseren ervoor.Ook om wat iemand hierboven al terecht aangaf.Zo belangrijk of geliefd ben ik nou ook weer niet,dat juist ik op dat feestje oid gemist zal gaan worden
Overigens klopt het ook als je zegt dat er soms drammers zijn die ook hier geen genoegen mee nemen.De meeste ervan heb ik uit m'n leven verwijderd (nee,niet geliquideerd ).En ik zal die types echt nog wel's tegenkomen in de toekomst.Maar ik probeer dat zoveel mogelijk te accepteren als een gegeven,en dat dan zo snel mogelijk los te laten.Soms tref je nou eenmaal dat soort mensen,helaas.En hen kan ik niet veranderen,wel mezelf
Vraag blijft,why is the rum gone?
zondag 6 september 2015 om 12:16
zondag 6 september 2015 om 12:16
quote:jamesblond schreef op 05 september 2015 @ 20:14:
Hoe doen jullie, als introverte, stille, rust-aanbiddende mensen dat dan met een evt gezin en kleine kinderen? Ik ga al hyperventileren bij de gedachte, eerlijk gezegd...
Zoals ik eerder al schreef, is dat soms best een uitdaging (ik heb twee kinderen, van zes en zeven). Voor mij betekent het dat ik vaak eigenlijk geen 'sociale energie' voor mezelf overhoud. Na mijn werk en de dingen van de kinderen ben ik helemaal klaar met sociaal doen. Dan moet ik echt opladen in rust en stilte. Mijn man is ook introvert dus thuis hoef ik niets uit te leggen. Ik moet veel inleveren voor het moederschap (zeker toen ze echt klein waren) maar krijg er op andere vlakken, die wat buiten dit topic vallen, ook veel voor terug. Maar twee kinderen krijgen binnen anderhalf jaar was niet echt heel handig, gezien mijn aard. Ik houd ook nog eens van een strak en opgeruimd huis. Dat heb ik al zeven jaar niet meer gehad
Werken doe ik het liefste in grote bedrijven/organisaties, om te kunnen opgaan in de massa. Natuurlijk heb je wel je eigen afdeling waar iedereen je kent, maar ik vind het fijn om redelijk anoniem te kunnen rondlopen in een (heel) groot gebouw of gebouwencomplex.
Hoe doen jullie, als introverte, stille, rust-aanbiddende mensen dat dan met een evt gezin en kleine kinderen? Ik ga al hyperventileren bij de gedachte, eerlijk gezegd...
Zoals ik eerder al schreef, is dat soms best een uitdaging (ik heb twee kinderen, van zes en zeven). Voor mij betekent het dat ik vaak eigenlijk geen 'sociale energie' voor mezelf overhoud. Na mijn werk en de dingen van de kinderen ben ik helemaal klaar met sociaal doen. Dan moet ik echt opladen in rust en stilte. Mijn man is ook introvert dus thuis hoef ik niets uit te leggen. Ik moet veel inleveren voor het moederschap (zeker toen ze echt klein waren) maar krijg er op andere vlakken, die wat buiten dit topic vallen, ook veel voor terug. Maar twee kinderen krijgen binnen anderhalf jaar was niet echt heel handig, gezien mijn aard. Ik houd ook nog eens van een strak en opgeruimd huis. Dat heb ik al zeven jaar niet meer gehad
Werken doe ik het liefste in grote bedrijven/organisaties, om te kunnen opgaan in de massa. Natuurlijk heb je wel je eigen afdeling waar iedereen je kent, maar ik vind het fijn om redelijk anoniem te kunnen rondlopen in een (heel) groot gebouw of gebouwencomplex.
maandag 7 september 2015 om 09:28
verjaardagen vooral de nederlandse variant, vind ik zoooo stompzinnig
gegarandeerd dat ik dan weer helemaal bijgepraat ben met de overbuurvrouw van mijn vriendin,,
onder het mom, alleenstaande moeder met vier kinderen, weinig, tijd heb ik besloten in principe niet naar verjaardagen te gaan.
Nog erger vind ik bruiloften,,, brrr, dan ligt er nog meer druk op hoe geweldig het moet zijn, veel vreemde mensen, en de entourage die ook veel druk ervaart, vind het wel leuk om de huwelijksvoltrekking te zien en bruidspaar en ook de ouders even te feliciteren, dan een drankje en hapje en dan wil ik eigenlijk weer naar huis. Moet ik ook nog nieuwe kleding kopen, en als het moet dan vind ik niks, en als er dan ook nog een vrijgezellenfeest aan vooraf gaat, met een programma van de hele dag, oh nee, eerst sieraden maken oid en dan ook nog uit eten en borrelen, ik trek dan eigenlijk niet.....
nu heb ik een tweedaagse van mijn werk in okt. ik zie er niet tegenop maar ik weet wel hoe het gaat,
samen reizen, samen koffie, samen lunchen, borrelen, dineren, en weer koffie, dat twee dagen lang,
verschrikkelijk maar ben vorig jaar niet geweest en nu moet ik wel weer, zucht.
ik zit meestal naast een collega die een theorie heeft dat hij zichzelf zeg maar uitschakelt,, hij zegt die sociale momenten, breng ik in een soort sluimerstand door, met een hummetje daar en een knikje hier, misschien doe ik er ook te moeilijk over.
gegarandeerd dat ik dan weer helemaal bijgepraat ben met de overbuurvrouw van mijn vriendin,,
onder het mom, alleenstaande moeder met vier kinderen, weinig, tijd heb ik besloten in principe niet naar verjaardagen te gaan.
Nog erger vind ik bruiloften,,, brrr, dan ligt er nog meer druk op hoe geweldig het moet zijn, veel vreemde mensen, en de entourage die ook veel druk ervaart, vind het wel leuk om de huwelijksvoltrekking te zien en bruidspaar en ook de ouders even te feliciteren, dan een drankje en hapje en dan wil ik eigenlijk weer naar huis. Moet ik ook nog nieuwe kleding kopen, en als het moet dan vind ik niks, en als er dan ook nog een vrijgezellenfeest aan vooraf gaat, met een programma van de hele dag, oh nee, eerst sieraden maken oid en dan ook nog uit eten en borrelen, ik trek dan eigenlijk niet.....
nu heb ik een tweedaagse van mijn werk in okt. ik zie er niet tegenop maar ik weet wel hoe het gaat,
samen reizen, samen koffie, samen lunchen, borrelen, dineren, en weer koffie, dat twee dagen lang,
verschrikkelijk maar ben vorig jaar niet geweest en nu moet ik wel weer, zucht.
ik zit meestal naast een collega die een theorie heeft dat hij zichzelf zeg maar uitschakelt,, hij zegt die sociale momenten, breng ik in een soort sluimerstand door, met een hummetje daar en een knikje hier, misschien doe ik er ook te moeilijk over.
--
maandag 7 september 2015 om 10:01
quote:Bianchi schreef op 04 september 2015 @ 14:57:
Wat fijn om al jullie verhalen te lezen in dit topic. Ik herken zoveel! Ben zelf ook al mijn hele leven graag op mezelf. Ik las een aantal pagina's terug iets over schoolkampen enzo. Vreselijk! Ik moest ooit op de middelbare school mee met zo'n kamp. De hele zomervakantie voor dat schoolkamp heb ik buikpijn gehad. Op een gegeven moment heeft mijn moeder toen maar besloten dat ik niet mee moest gaan. Wat een opluchting (ik durfde toen niet zelf die beslissing te nemen) Ik had het idee dat leraren en medeleerlingen het een beetje 'zielig' voor me vonden, maar ik was alleen maar opgelucht Moest mij wel op school melden die week, maar heb heerlijk in mijn eentje in een klaslokaal een paar goede Nederlandse en Engelse boeken kunnen lezen voor mijn literatuurlijst
Ik heb trouwens wel een vriend en woon samen met hem. Dat gaat gelukkig super goed. Hij is ook graag op zichzelf, dat scheelt denk ik. Er zijn genoeg avonden of zondagmiddagen dat we elkaar niet zien omdat de een boven en de ander beneden zit. Klinkt misschien ongezellig voor de buitenwereld, maar wij vinden het heerlijk. Ik heb nu bijvoorbeeld ook twee weken vrij terwijl hij doorwerkt. Collega's vonden het vreemd dat mijn vriend en ik niet samen vrij hadden gepland, maar ik vind het heerlijk. Laat mij maar lekker in mijn eentje een beetje rommelen in huis, daar rust ik pas van uit.
Ik heb trouwens wel altijd zin om ergens heen te gaan. Dan lees ik in het krantje dat er een markt is in de binnenstad en dan heb ik zin om daar heen te gaan. Vervolgens ben ik daar en zijn er zoveel prikkels dat ik niet meer weet waarom ik er ook alweer heen wilde. Dus van te voren heb ik wel zin om ergens heen te gaan, maar daar raak ik altijd een beetje overprikkeld (dit geldt bijvoorbeeld ook voor verjaardagen/familieborrels etc.) Iemand die dit toevallig herkent?
Ik herken zoveel in dit topic en ook het bovenstaande, over buikpijn voor schoolkamp en denken, hé een leuke activiteit laat ik daar naar toe gaan! Om vervolgens compleet overprikkeld te raken.
zo ben ik zelfs wel eens op een groot festival beland
Zelf denk ik dat ik tussen introvert en extravert in zit, ik ben graag en veel op mezelf maar heb ook echt regelmatig iemand om me heen nodig. Wel gedij ik dan het beste in 1 op 1 contact of met max 4 mensen of zo.
Ik ben nog aan het leren om te gaan met het snelle overprikkeld raken en dit ook te accepteren van mezelf en dus op tijd rust te nemen.
Heb wel gemerkt dat hoe meer je dat zelf accepteert, hoe duidelijker je in staat bent dit te communiceren. En hoe sneller / makkelijker anderen dit accepteren. Vroeger deed ik veel meer mee met de meute en was ik elke 6 tot 8 weken letterlijk ziek. Van drukte, door rennen, te weinig tijd voor mezelf. Sinds ik dat mechanisme doorheb ben ik vrijwel nooit meer ziek omdat ik nu gewoon pas begrijp waar mijn grenzen liggen. Dat is het nadeel van die 'norm', als je niet doorhebt dat die niet bij je past dan doe je maar mee met de meute. Dat is menselijk, maar achteraf gezien wel een beetje jammer omdat ik daardoor echt wel vervelende tijden heb gekend (veel ziek etc)
Het verhaal over kinderen is ook herkenbaar voor me; het is mijn grootste twijfelpunt of ik ze ooit wil. Ivm die drukte en ook de onvermijdelijke schoolpleinen, clubjes etc. Mócht ik ooit een kind krijgen, dan hoop ik dat die op mij lijkt
Wat fijn om al jullie verhalen te lezen in dit topic. Ik herken zoveel! Ben zelf ook al mijn hele leven graag op mezelf. Ik las een aantal pagina's terug iets over schoolkampen enzo. Vreselijk! Ik moest ooit op de middelbare school mee met zo'n kamp. De hele zomervakantie voor dat schoolkamp heb ik buikpijn gehad. Op een gegeven moment heeft mijn moeder toen maar besloten dat ik niet mee moest gaan. Wat een opluchting (ik durfde toen niet zelf die beslissing te nemen) Ik had het idee dat leraren en medeleerlingen het een beetje 'zielig' voor me vonden, maar ik was alleen maar opgelucht Moest mij wel op school melden die week, maar heb heerlijk in mijn eentje in een klaslokaal een paar goede Nederlandse en Engelse boeken kunnen lezen voor mijn literatuurlijst
Ik heb trouwens wel een vriend en woon samen met hem. Dat gaat gelukkig super goed. Hij is ook graag op zichzelf, dat scheelt denk ik. Er zijn genoeg avonden of zondagmiddagen dat we elkaar niet zien omdat de een boven en de ander beneden zit. Klinkt misschien ongezellig voor de buitenwereld, maar wij vinden het heerlijk. Ik heb nu bijvoorbeeld ook twee weken vrij terwijl hij doorwerkt. Collega's vonden het vreemd dat mijn vriend en ik niet samen vrij hadden gepland, maar ik vind het heerlijk. Laat mij maar lekker in mijn eentje een beetje rommelen in huis, daar rust ik pas van uit.
Ik heb trouwens wel altijd zin om ergens heen te gaan. Dan lees ik in het krantje dat er een markt is in de binnenstad en dan heb ik zin om daar heen te gaan. Vervolgens ben ik daar en zijn er zoveel prikkels dat ik niet meer weet waarom ik er ook alweer heen wilde. Dus van te voren heb ik wel zin om ergens heen te gaan, maar daar raak ik altijd een beetje overprikkeld (dit geldt bijvoorbeeld ook voor verjaardagen/familieborrels etc.) Iemand die dit toevallig herkent?
Ik herken zoveel in dit topic en ook het bovenstaande, over buikpijn voor schoolkamp en denken, hé een leuke activiteit laat ik daar naar toe gaan! Om vervolgens compleet overprikkeld te raken.
zo ben ik zelfs wel eens op een groot festival beland
Zelf denk ik dat ik tussen introvert en extravert in zit, ik ben graag en veel op mezelf maar heb ook echt regelmatig iemand om me heen nodig. Wel gedij ik dan het beste in 1 op 1 contact of met max 4 mensen of zo.
Ik ben nog aan het leren om te gaan met het snelle overprikkeld raken en dit ook te accepteren van mezelf en dus op tijd rust te nemen.
Heb wel gemerkt dat hoe meer je dat zelf accepteert, hoe duidelijker je in staat bent dit te communiceren. En hoe sneller / makkelijker anderen dit accepteren. Vroeger deed ik veel meer mee met de meute en was ik elke 6 tot 8 weken letterlijk ziek. Van drukte, door rennen, te weinig tijd voor mezelf. Sinds ik dat mechanisme doorheb ben ik vrijwel nooit meer ziek omdat ik nu gewoon pas begrijp waar mijn grenzen liggen. Dat is het nadeel van die 'norm', als je niet doorhebt dat die niet bij je past dan doe je maar mee met de meute. Dat is menselijk, maar achteraf gezien wel een beetje jammer omdat ik daardoor echt wel vervelende tijden heb gekend (veel ziek etc)
Het verhaal over kinderen is ook herkenbaar voor me; het is mijn grootste twijfelpunt of ik ze ooit wil. Ivm die drukte en ook de onvermijdelijke schoolpleinen, clubjes etc. Mócht ik ooit een kind krijgen, dan hoop ik dat die op mij lijkt
