Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
vrijdag 4 september 2015 om 10:12
quote:Lotte35 schreef op 04 september 2015 @ 09:58:
[...]
Zo heeft een collega van mij pas een app geïnstalleerd, waarmee je met mensen in contact kunt komen die op een bepaalde dag naar een bepaalde bestemming moeten, maar die geen auto hebben. Als hij daar dan ook naartoe moet (hij rijdt vaak naar het buitenland), kan hij een aantal van die mensen meenemen.
Ook wel een soort nachtmerrie voor mij. Als een collega mee wil rijden naar een cursus krijg ik al vlekken in m'n nek, want dan 'moet ik een uur keuvelen over koetjes en kalfjes in de auto'. Stel toch voor dat ik met een wildvreemde naast me naar Duitsland zou moeten rijden
Heerlijk de herkenning hier, waar ik wel nieuwsgierig naar ben zijn de verhoudingen intro/extro mensen. Dat 'gezelligheid' en 'samen doen' de norm is terwijl er dus heel veel mensen griezelen van al die sociale interactie. Hebben we het dan over 80/20 of misschien wel 60/40?
We zouden een tegengeluid moeten laten horen, hoewel dat lastig wordt vanuit een groep 'stille' mensen, ik ben zelf overigens niet verlegen of sociaal onhandig, ik hou gewoon niet van mensen/drukte/verplichtingen, misschien dat we met ons allen toch wat vaker uit de kast moeten komen als einzelgangers?
Realiseer me nu trouwens dat ik helemaal een buitenbeentje ben omdat ik ook mee lees en schrijf op het zomerhater/winterliefhebbers topic, ik wijk wel heel erg af van de gemiddelde nederlander
[...]
Zo heeft een collega van mij pas een app geïnstalleerd, waarmee je met mensen in contact kunt komen die op een bepaalde dag naar een bepaalde bestemming moeten, maar die geen auto hebben. Als hij daar dan ook naartoe moet (hij rijdt vaak naar het buitenland), kan hij een aantal van die mensen meenemen.
Ook wel een soort nachtmerrie voor mij. Als een collega mee wil rijden naar een cursus krijg ik al vlekken in m'n nek, want dan 'moet ik een uur keuvelen over koetjes en kalfjes in de auto'. Stel toch voor dat ik met een wildvreemde naast me naar Duitsland zou moeten rijden
Heerlijk de herkenning hier, waar ik wel nieuwsgierig naar ben zijn de verhoudingen intro/extro mensen. Dat 'gezelligheid' en 'samen doen' de norm is terwijl er dus heel veel mensen griezelen van al die sociale interactie. Hebben we het dan over 80/20 of misschien wel 60/40?
We zouden een tegengeluid moeten laten horen, hoewel dat lastig wordt vanuit een groep 'stille' mensen, ik ben zelf overigens niet verlegen of sociaal onhandig, ik hou gewoon niet van mensen/drukte/verplichtingen, misschien dat we met ons allen toch wat vaker uit de kast moeten komen als einzelgangers?
Realiseer me nu trouwens dat ik helemaal een buitenbeentje ben omdat ik ook mee lees en schrijf op het zomerhater/winterliefhebbers topic, ik wijk wel heel erg af van de gemiddelde nederlander
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
vrijdag 4 september 2015 om 10:27
vrijdag 4 september 2015 om 10:33
quote:vandale schreef op 04 september 2015 @ 10:12:
[...]
We zouden een tegengeluid moeten laten horen, hoewel dat lastig wordt vanuit een groep 'stille' mensen, ik ben zelf overigens niet verlegen of sociaal onhandig, ik hou gewoon niet van mensen/drukte/verplichtingen, misschien dat we met ons allen toch wat vaker uit de kast moeten komen als einzelgangers?
-]
Een groepsactiviteit ??
Maar nee, zoveel 'einzelgangers' zoveel wensen. Herken me toch echt in heel veel ook weer niet. Maar een losse associatie lukt misschien wel...
[...]
We zouden een tegengeluid moeten laten horen, hoewel dat lastig wordt vanuit een groep 'stille' mensen, ik ben zelf overigens niet verlegen of sociaal onhandig, ik hou gewoon niet van mensen/drukte/verplichtingen, misschien dat we met ons allen toch wat vaker uit de kast moeten komen als einzelgangers?
-]
Een groepsactiviteit ??
Maar nee, zoveel 'einzelgangers' zoveel wensen. Herken me toch echt in heel veel ook weer niet. Maar een losse associatie lukt misschien wel...
vrijdag 4 september 2015 om 10:45
@Dollycat Wel stoer dat je geopperd hebt om voortaan alleen te lunchen! En volgens de statistieken zou toch minstens een kwart introvert zijn. Altijd meer mensen die je blij maakt. Inderdaad veel beter dan lunchgesprekken.
@vandale Wat wil je bereiken? De maatschappelijke norm aanpassen of helemaal kapotmaken?
@vandale Wat wil je bereiken? De maatschappelijke norm aanpassen of helemaal kapotmaken?
vrijdag 4 september 2015 om 10:46
vrijdag 4 september 2015 om 13:22
quote:suusefluus schreef op 04 september 2015 @ 08:11:
Hier nog 'zo een'. Ik moet zeggen dat ik het ook wel eens jammer vind geen extravert persoon te zijn. Het lijkt alsof de extraverten een leuker, gezelliger en spannender leven hebben. Maar ik doe wel waar ik me goed bij voel: veel alleen thuiszitten (lezen, tv, hobbyen), eerder weg van een feestje als het me opbreekt, op pad met vriendinnen maar niet de hele dag. Ik kan ook prima een avond stappen en me vermaken. Vooral extraverte vriendinnen vind ik voor lange periodes erg vermoeiend. En ben ik met een vriendin die ook introvert is, dan is het contact wat rustiger maar kom ik beter tot mijn recht en is er een goede balans.
Door mijn aversie tegen veel verschillende persoonlijkheidstypen en de behoefte om vaak alleen te zijn ben ik voor bijvoorbeeld collega's een vreemde eend in de bijt. Naarmate we elkaar langer (zeg meer dan een jaar) kennen wordt het door de meesten wel geaccepteerd en gerespecteerd. Nu moet ik een nieuwe baan zoeken en zie ik zo ongelooflijk op tegen de moeite die het kost om ertussen te komen op nieuw werk en weer geaccepteerd te worden. Ik wil niet afgeschilderd worden als die saaie, nieuwe muts. Het voelt naar om niet begrepen te worden. Ik zie er verzorgd en best wel extravert of in ieder geval een beetje dominant en zelfverzekerd uit. Werkgevers (op stages) zijn vaak verbaasd over mijn introversie en verlegenheid als ik eenmaal ben aangenomen. Dan voel ik me tegenvallen. Ze verwachten iemand die in de pauzes meeblèrt met de rest, ipv iemand die geregeld ervandoor gaat om even te lopen, in de zon te zitten of een sigaretje te roken. Terwijl ik wel een lieve meid ben, die graag een-op-een kletst over wat diepere onderwerpen dan het weer. Ben ook best empathisch en behulpzaam. Ik kom gewoon niet goed uit de verf in deze maatschappij. Vooral wat betreft studie, stages en nieuw werk. Oh pff, ik wil niet solliciteren. Probeer al zoveel mogelijk de kleinere bedrijven eruit te pakken. Wat is jullie ervaring met werk?
Erg fijn om alle berichten te lezen trouwens
In de dikgedrukte delen lees ik mezelf
Ergens nieuw komen is niet fijn. Of ik er tussenkom hangt af van het type mensen. Gelukkig werk ik in een klein bedrijf en was het hier niet zo moeilijk.
Ik kom volgens mij niet extravert over, straal dat niet uit. Volgens anderen kom ik vaak heel rustig over. Maar wat ik van binnen voel zie je aan de buitenkant. Dus als ik gestresst ben doordat er teveel op me af komt, zie ik er echt niet meer zo rustig uit
Veel succes met solliciteren, hopelijk vind je een fijne werkplek!
Hier nog 'zo een'. Ik moet zeggen dat ik het ook wel eens jammer vind geen extravert persoon te zijn. Het lijkt alsof de extraverten een leuker, gezelliger en spannender leven hebben. Maar ik doe wel waar ik me goed bij voel: veel alleen thuiszitten (lezen, tv, hobbyen), eerder weg van een feestje als het me opbreekt, op pad met vriendinnen maar niet de hele dag. Ik kan ook prima een avond stappen en me vermaken. Vooral extraverte vriendinnen vind ik voor lange periodes erg vermoeiend. En ben ik met een vriendin die ook introvert is, dan is het contact wat rustiger maar kom ik beter tot mijn recht en is er een goede balans.
Door mijn aversie tegen veel verschillende persoonlijkheidstypen en de behoefte om vaak alleen te zijn ben ik voor bijvoorbeeld collega's een vreemde eend in de bijt. Naarmate we elkaar langer (zeg meer dan een jaar) kennen wordt het door de meesten wel geaccepteerd en gerespecteerd. Nu moet ik een nieuwe baan zoeken en zie ik zo ongelooflijk op tegen de moeite die het kost om ertussen te komen op nieuw werk en weer geaccepteerd te worden. Ik wil niet afgeschilderd worden als die saaie, nieuwe muts. Het voelt naar om niet begrepen te worden. Ik zie er verzorgd en best wel extravert of in ieder geval een beetje dominant en zelfverzekerd uit. Werkgevers (op stages) zijn vaak verbaasd over mijn introversie en verlegenheid als ik eenmaal ben aangenomen. Dan voel ik me tegenvallen. Ze verwachten iemand die in de pauzes meeblèrt met de rest, ipv iemand die geregeld ervandoor gaat om even te lopen, in de zon te zitten of een sigaretje te roken. Terwijl ik wel een lieve meid ben, die graag een-op-een kletst over wat diepere onderwerpen dan het weer. Ben ook best empathisch en behulpzaam. Ik kom gewoon niet goed uit de verf in deze maatschappij. Vooral wat betreft studie, stages en nieuw werk. Oh pff, ik wil niet solliciteren. Probeer al zoveel mogelijk de kleinere bedrijven eruit te pakken. Wat is jullie ervaring met werk?
Erg fijn om alle berichten te lezen trouwens
In de dikgedrukte delen lees ik mezelf
Ergens nieuw komen is niet fijn. Of ik er tussenkom hangt af van het type mensen. Gelukkig werk ik in een klein bedrijf en was het hier niet zo moeilijk.
Ik kom volgens mij niet extravert over, straal dat niet uit. Volgens anderen kom ik vaak heel rustig over. Maar wat ik van binnen voel zie je aan de buitenkant. Dus als ik gestresst ben doordat er teveel op me af komt, zie ik er echt niet meer zo rustig uit
Veel succes met solliciteren, hopelijk vind je een fijne werkplek!
vrijdag 4 september 2015 om 14:41
extravertie wordt gewoon zwaar overgewaardeerd in onze cultuur/maatschappij.
wees wel blij dat je wiegje in west europa stond,
mijn man kwam uit marokko en daar is samen dingen doen en nooit alleen zijn, etc etc nog veel meer ingebakken,
ik vind het jammer om te lezen dat je tegen een nieuwe baan opziet vanwege de sociale component,
wees wel blij dat je wiegje in west europa stond,
mijn man kwam uit marokko en daar is samen dingen doen en nooit alleen zijn, etc etc nog veel meer ingebakken,
ik vind het jammer om te lezen dat je tegen een nieuwe baan opziet vanwege de sociale component,
--
vrijdag 4 september 2015 om 14:49
quote:runningbaleys schreef op 03 september 2015 @ 09:58:
Spell68, volgens mij is het voor jezelf beter als je een denker bent als introvert. Dan maak je je vanzelf niet druk over wat anderen van je vinden. Ik ben een voeler, dat maakt het voor mijzelf lastig.
Jij zou dus niet goed met mij overweg kunnen
Tinnifin: is het niet eerder zo dat je voor jezelf hoopt dat de eigenschappen van je vriend minder extreem worden? Je zegt dat hij het ook ervaart als een belemmering, maar jij moet er ook mee kunnen omgaan als je een relatie met hem hebt. Als je dat niet kunt wordt het een struikelblok.
haha, ja , ik voor mij is niet altijd even makkelijk dat klopt, maar het is voor hem zelf ook een belemmering, want uiteindelijk wil iedereen (?) verbondenheid voelen, met anderen, en dat lukt hem eigenlijk niet vanwege geslotenheid. Het zou ook kunnen verklaren waarom we op elkaar vallen... ik heb behoefte iets geslotener te worden hij wil iets meer openen. Een echte relatie, weet ik niet of die er in zit, we zijn erg op ons eigen leven gericht en dat bevalt goed. Hij heeft een relatie met een andere introvert gehad, maar daar werd op een gegeven moment helemaal niets meer tegen elkaar gezegd......dus dat was hem ook niet.....
hij is overigens sociaal wel handig, werkt met veel mensen, heeft veel kennissen maar geen echt diepgaand contact met vrienden,
ik lees hier met veel belangstelling mee,
Spell68, volgens mij is het voor jezelf beter als je een denker bent als introvert. Dan maak je je vanzelf niet druk over wat anderen van je vinden. Ik ben een voeler, dat maakt het voor mijzelf lastig.
Jij zou dus niet goed met mij overweg kunnen
Tinnifin: is het niet eerder zo dat je voor jezelf hoopt dat de eigenschappen van je vriend minder extreem worden? Je zegt dat hij het ook ervaart als een belemmering, maar jij moet er ook mee kunnen omgaan als je een relatie met hem hebt. Als je dat niet kunt wordt het een struikelblok.
haha, ja , ik voor mij is niet altijd even makkelijk dat klopt, maar het is voor hem zelf ook een belemmering, want uiteindelijk wil iedereen (?) verbondenheid voelen, met anderen, en dat lukt hem eigenlijk niet vanwege geslotenheid. Het zou ook kunnen verklaren waarom we op elkaar vallen... ik heb behoefte iets geslotener te worden hij wil iets meer openen. Een echte relatie, weet ik niet of die er in zit, we zijn erg op ons eigen leven gericht en dat bevalt goed. Hij heeft een relatie met een andere introvert gehad, maar daar werd op een gegeven moment helemaal niets meer tegen elkaar gezegd......dus dat was hem ook niet.....
hij is overigens sociaal wel handig, werkt met veel mensen, heeft veel kennissen maar geen echt diepgaand contact met vrienden,
ik lees hier met veel belangstelling mee,
--
vrijdag 4 september 2015 om 14:52
quote:runningbaleys schreef op 04 september 2015 @ 13:22:
[...]
In de dikgedrukte delen lees ik mezelf
Ergens nieuw komen is niet fijn. Of ik er tussenkom hangt af van het type mensen. Gelukkig werk ik in een klein bedrijf en was het hier niet zo moeilijk.
Ik kom volgens mij niet extravert over, straal dat niet uit. Volgens anderen kom ik vaak heel rustig over. Maar wat ik van binnen voel zie je aan de buitenkant. Dus als ik gestresst ben doordat er teveel op me af komt, zie ik er echt niet meer zo rustig uit
Veel succes met solliciteren, hopelijk vind je een fijne werkplek!
Dankje runningbaleys! (Ik typte Baileys.. Gezien je plaatje
)
Fijn dat je je plekje hebt gevonden. Een kleiner bedrijf spreekt me ook aan. Hoewel opgaan in de massa ook wel als een fijne 'uitweg' klinkt.
Ik verdoezel vaak de stress en kom dan evenwichtig, zeker of zelfs arrogant over. Ben ik niet! Is gewoon een nep-imago eigenlijk. Lukt niet altijd trouwens, kan in bepaalde situaties bijv rood aanlopen.
Maar goed, zo erg is t niet om uit te stalen hoe je je voelt. Moet er zelf nog een beetje mee om leren gaan.
[...]
In de dikgedrukte delen lees ik mezelf
Ergens nieuw komen is niet fijn. Of ik er tussenkom hangt af van het type mensen. Gelukkig werk ik in een klein bedrijf en was het hier niet zo moeilijk.
Ik kom volgens mij niet extravert over, straal dat niet uit. Volgens anderen kom ik vaak heel rustig over. Maar wat ik van binnen voel zie je aan de buitenkant. Dus als ik gestresst ben doordat er teveel op me af komt, zie ik er echt niet meer zo rustig uit
Veel succes met solliciteren, hopelijk vind je een fijne werkplek!
Dankje runningbaleys! (Ik typte Baileys.. Gezien je plaatje
)Fijn dat je je plekje hebt gevonden. Een kleiner bedrijf spreekt me ook aan. Hoewel opgaan in de massa ook wel als een fijne 'uitweg' klinkt.
Ik verdoezel vaak de stress en kom dan evenwichtig, zeker of zelfs arrogant over. Ben ik niet! Is gewoon een nep-imago eigenlijk. Lukt niet altijd trouwens, kan in bepaalde situaties bijv rood aanlopen.
Maar goed, zo erg is t niet om uit te stalen hoe je je voelt. Moet er zelf nog een beetje mee om leren gaan.
vrijdag 4 september 2015 om 14:57
Wat fijn om al jullie verhalen te lezen in dit topic. Ik herken zoveel! Ben zelf ook al mijn hele leven graag op mezelf. Ik las een aantal pagina's terug iets over schoolkampen enzo. Vreselijk! Ik moest ooit op de middelbare school mee met zo'n kamp. De hele zomervakantie voor dat schoolkamp heb ik buikpijn gehad. Op een gegeven moment heeft mijn moeder toen maar besloten dat ik niet mee moest gaan. Wat een opluchting (ik durfde toen niet zelf die beslissing te nemen) Ik had het idee dat leraren en medeleerlingen het een beetje 'zielig' voor me vonden, maar ik was alleen maar opgelucht Moest mij wel op school melden die week, maar heb heerlijk in mijn eentje in een klaslokaal een paar goede Nederlandse en Engelse boeken kunnen lezen voor mijn literatuurlijst
Ik heb trouwens wel een vriend en woon samen met hem. Dat gaat gelukkig super goed. Hij is ook graag op zichzelf, dat scheelt denk ik. Er zijn genoeg avonden of zondagmiddagen dat we elkaar niet zien omdat de een boven en de ander beneden zit. Klinkt misschien ongezellig voor de buitenwereld, maar wij vinden het heerlijk. Ik heb nu bijvoorbeeld ook twee weken vrij terwijl hij doorwerkt. Collega's vonden het vreemd dat mijn vriend en ik niet samen vrij hadden gepland, maar ik vind het heerlijk. Laat mij maar lekker in mijn eentje een beetje rommelen in huis, daar rust ik pas van uit.
Ik heb trouwens wel altijd zin om ergens heen te gaan. Dan lees ik in het krantje dat er een markt is in de binnenstad en dan heb ik zin om daar heen te gaan. Vervolgens ben ik daar en zijn er zoveel prikkels dat ik niet meer weet waarom ik er ook alweer heen wilde. Dus van te voren heb ik wel zin om ergens heen te gaan, maar daar raak ik altijd een beetje overprikkeld (dit geldt bijvoorbeeld ook voor verjaardagen/familieborrels etc.) Iemand die dit toevallig herkent?
Ik heb trouwens wel een vriend en woon samen met hem. Dat gaat gelukkig super goed. Hij is ook graag op zichzelf, dat scheelt denk ik. Er zijn genoeg avonden of zondagmiddagen dat we elkaar niet zien omdat de een boven en de ander beneden zit. Klinkt misschien ongezellig voor de buitenwereld, maar wij vinden het heerlijk. Ik heb nu bijvoorbeeld ook twee weken vrij terwijl hij doorwerkt. Collega's vonden het vreemd dat mijn vriend en ik niet samen vrij hadden gepland, maar ik vind het heerlijk. Laat mij maar lekker in mijn eentje een beetje rommelen in huis, daar rust ik pas van uit.
Ik heb trouwens wel altijd zin om ergens heen te gaan. Dan lees ik in het krantje dat er een markt is in de binnenstad en dan heb ik zin om daar heen te gaan. Vervolgens ben ik daar en zijn er zoveel prikkels dat ik niet meer weet waarom ik er ook alweer heen wilde. Dus van te voren heb ik wel zin om ergens heen te gaan, maar daar raak ik altijd een beetje overprikkeld (dit geldt bijvoorbeeld ook voor verjaardagen/familieborrels etc.) Iemand die dit toevallig herkent?
vrijdag 4 september 2015 om 19:29
quote:suusefluus schreef op 04 september 2015 @ 10:45:
@Dollycat Wel stoer dat je geopperd hebt om voortaan alleen te lunchen! En volgens de statistieken zou toch minstens een kwart introvert zijn. Altijd meer mensen die je blij maakt. Inderdaad veel beter dan lunchgesprekken.
@vandale Wat wil je bereiken? De maatschappelijke norm aanpassen of helemaal kapotmaken?
Wat ik zou willen bereiken is dat (met name jonge) mensen niet het gevoel hebben aan een norm te moeten voldoen.
Ik lees hier veel dat men het moeilijk vind nee te zeggen. Ik ben bepaald niet op zoek naar een groepsactiviteit maar als we met ons allen eerlijk zijn in waarom we liever alleen zijn, wordt dat misschien een beetje meer geaccepteerd ?
@Dollycat Wel stoer dat je geopperd hebt om voortaan alleen te lunchen! En volgens de statistieken zou toch minstens een kwart introvert zijn. Altijd meer mensen die je blij maakt. Inderdaad veel beter dan lunchgesprekken.
@vandale Wat wil je bereiken? De maatschappelijke norm aanpassen of helemaal kapotmaken?
Wat ik zou willen bereiken is dat (met name jonge) mensen niet het gevoel hebben aan een norm te moeten voldoen.
Ik lees hier veel dat men het moeilijk vind nee te zeggen. Ik ben bepaald niet op zoek naar een groepsactiviteit maar als we met ons allen eerlijk zijn in waarom we liever alleen zijn, wordt dat misschien een beetje meer geaccepteerd ?
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
vrijdag 4 september 2015 om 23:24
Er is wel steeds meer aandacht voor 'ons'. Denk aan Susan Cain. Laatst haar boek gelezen. En een groot percentage van de mensen is introvert. Maar of op korte termijn de samenleving aan te passen is? Ik denk het niet. Al kan ieder voor zich proberen geaccepteerd te worden, als dat in je omgeving nog niet het geval is. Maar misschien heb je concrete ideeën @vandale? Interessant onderwep!
zaterdag 5 september 2015 om 12:18
Jeetje wat een herkenning hier...
Ik merk aan mezelf dat ik het toch wel n moeilijk iets blijf vinden om mezelf te blijven en voor mezelf te kiezen, en niet egoistisch te zijn en anderen te kwetsen.
Wil ook wel wat vrienden over houden namelijk haha, en als ik dan overal "nee" op zeg en ze niet zoveel van me horen ben ik toch bang dat ik ze dan kwijt raak. En wil ze dus ook niet kwetsen door overal nee op te zeggen, en dan bedoel ik vooral de groepsdingen zoals verjaardagen van hunzelf en man en kind die ik nog maar amper ken. Of etentjes van jubileums enzo. Met dan dus vooral veel mensen die ik nog niet eens ken,ken dan vaak alleen maar de vriendin zelf,vreselijk vind ik zulke dingen.
Verzin dan ook vaak smoesjes maar vind het wel heel lief dat ze me uitnodigen,zo dubbel allemaal.
En heb het ook met appen... Heb echt een hekel aan dat heen en weer geapp over niks..
Geef dan ook vaak pas antwoord als ik weet dat diegene dan op t werk of weg is zodat het niet dat heen en weer gedoe gaat worden, erg he.
Soms zou ik echt willen dat ik overal wat makkelijker in was, en het gewoon gezellig vind om naar n verjaardag of etentje te gaan ipv het als een vreselijke verplichting te zien.
En wat ik echt echt echt heel erg vind zijn de eetpauzes op mijn werk,met zn allen 1 uur!!!! In de kantine zitten,zooo erg vind ik dat.
Maar durf niet goed n boek te gaan lezen ofzo want dan kom je dus weer raar en asociaal over...
Ik merk aan mezelf dat ik het toch wel n moeilijk iets blijf vinden om mezelf te blijven en voor mezelf te kiezen, en niet egoistisch te zijn en anderen te kwetsen.
Wil ook wel wat vrienden over houden namelijk haha, en als ik dan overal "nee" op zeg en ze niet zoveel van me horen ben ik toch bang dat ik ze dan kwijt raak. En wil ze dus ook niet kwetsen door overal nee op te zeggen, en dan bedoel ik vooral de groepsdingen zoals verjaardagen van hunzelf en man en kind die ik nog maar amper ken. Of etentjes van jubileums enzo. Met dan dus vooral veel mensen die ik nog niet eens ken,ken dan vaak alleen maar de vriendin zelf,vreselijk vind ik zulke dingen.
Verzin dan ook vaak smoesjes maar vind het wel heel lief dat ze me uitnodigen,zo dubbel allemaal.
En heb het ook met appen... Heb echt een hekel aan dat heen en weer geapp over niks..
Geef dan ook vaak pas antwoord als ik weet dat diegene dan op t werk of weg is zodat het niet dat heen en weer gedoe gaat worden, erg he.
Soms zou ik echt willen dat ik overal wat makkelijker in was, en het gewoon gezellig vind om naar n verjaardag of etentje te gaan ipv het als een vreselijke verplichting te zien.
En wat ik echt echt echt heel erg vind zijn de eetpauzes op mijn werk,met zn allen 1 uur!!!! In de kantine zitten,zooo erg vind ik dat.
Maar durf niet goed n boek te gaan lezen ofzo want dan kom je dus weer raar en asociaal over...
.
zaterdag 5 september 2015 om 15:35
Heerlijk! Lekker binnen met een boek inderdaad, kopje thee erbij met een stukje chocoladeletter... nu al weer zin in. Betekent wel meteen dat ook de kerst er weer aankomt. Vorig jaar hadden we vier (!) 'kerst'dagen volgepland met familie/vrienden/kennissen. Halverwege de derde kerstdag waren we zo kapot dat we die vierde hebben afgezegd. We hebben die dag helemaal niets gedaan. Ik ga het dit jaar toch iets anders plannen
zaterdag 5 september 2015 om 15:49
quote:malty schreef op 05 september 2015 @ 12:18:
Jeetje wat een herkenning hier...
Ik merk aan mezelf dat ik het toch wel n moeilijk iets blijf vinden om mezelf te blijven en voor mezelf te kiezen, en niet egoistisch te zijn en anderen te kwetsen.
Wil ook wel wat vrienden over houden namelijk haha, en als ik dan overal "nee" op zeg en ze niet zoveel van me horen ben ik toch bang dat ik ze dan kwijt raak. En wil ze dus ook niet kwetsen door overal nee op te zeggen, en dan bedoel ik vooral de groepsdingen zoals verjaardagen van hunzelf en man en kind die ik nog maar amper ken. Of etentjes van jubileums enzo. Met dan dus vooral veel mensen die ik nog niet eens ken,ken dan vaak alleen maar de vriendin zelf,vreselijk vind ik zulke dingen.
Verzin dan ook vaak smoesjes maar vind het wel heel lief dat ze me uitnodigen,zo dubbel allemaal.
En heb het ook met appen... Heb echt een hekel aan dat heen en weer geapp over niks..
Geef dan ook vaak pas antwoord als ik weet dat diegene dan op t werk of weg is zodat het niet dat heen en weer gedoe gaat worden, erg he.
Soms zou ik echt willen dat ik overal wat makkelijker in was, en het gewoon gezellig vind om naar n verjaardag of etentje te gaan ipv het als een vreselijke verplichting te zien.
En wat ik echt echt echt heel erg vind zijn de eetpauzes op mijn werk,met zn allen 1 uur!!!! In de kantine zitten,zooo erg vind ik dat.
Maar durf niet goed n boek te gaan lezen ofzo want dan kom je dus weer raar en asociaal over...
Dit is precies wat ik bedoel, smoesjes verzinnen waardoor "de norm" in stand gehouden wordt.
Een complete cultuuromslag zal het niet bewerkstelligen maar als wij in dit soort gevallen allemaal eerlijk en duidelijk zijn:
-Sorry, ik kom niet op je verjaardag omdat ik niet van groepen hou, ik kom de week erna graag op de koffie
-Sorry collega's, ik vind jullie erg aardig maar in mijn pauze heb ik graag even rust en ga dus even naar buiten
Bij overal nee op zeggen zonder eerlijk aan te geven dat het niets persoonlijks is maar dat je niet van groepen/drukte houd, hou je inderdaad geen vrienden over.
Sommige mensen zullen teleurgesteld zijn omdat ze graag een grote opkomst op hun feestje willen, maar ze zullen in ieder geval weten dat je hen persoonlijk wel aardig vindt alleen hun feestje niet.
Jeetje wat een herkenning hier...
Ik merk aan mezelf dat ik het toch wel n moeilijk iets blijf vinden om mezelf te blijven en voor mezelf te kiezen, en niet egoistisch te zijn en anderen te kwetsen.
Wil ook wel wat vrienden over houden namelijk haha, en als ik dan overal "nee" op zeg en ze niet zoveel van me horen ben ik toch bang dat ik ze dan kwijt raak. En wil ze dus ook niet kwetsen door overal nee op te zeggen, en dan bedoel ik vooral de groepsdingen zoals verjaardagen van hunzelf en man en kind die ik nog maar amper ken. Of etentjes van jubileums enzo. Met dan dus vooral veel mensen die ik nog niet eens ken,ken dan vaak alleen maar de vriendin zelf,vreselijk vind ik zulke dingen.
Verzin dan ook vaak smoesjes maar vind het wel heel lief dat ze me uitnodigen,zo dubbel allemaal.
En heb het ook met appen... Heb echt een hekel aan dat heen en weer geapp over niks..
Geef dan ook vaak pas antwoord als ik weet dat diegene dan op t werk of weg is zodat het niet dat heen en weer gedoe gaat worden, erg he.
Soms zou ik echt willen dat ik overal wat makkelijker in was, en het gewoon gezellig vind om naar n verjaardag of etentje te gaan ipv het als een vreselijke verplichting te zien.
En wat ik echt echt echt heel erg vind zijn de eetpauzes op mijn werk,met zn allen 1 uur!!!! In de kantine zitten,zooo erg vind ik dat.
Maar durf niet goed n boek te gaan lezen ofzo want dan kom je dus weer raar en asociaal over...
Dit is precies wat ik bedoel, smoesjes verzinnen waardoor "de norm" in stand gehouden wordt.
Een complete cultuuromslag zal het niet bewerkstelligen maar als wij in dit soort gevallen allemaal eerlijk en duidelijk zijn:
-Sorry, ik kom niet op je verjaardag omdat ik niet van groepen hou, ik kom de week erna graag op de koffie
-Sorry collega's, ik vind jullie erg aardig maar in mijn pauze heb ik graag even rust en ga dus even naar buiten
Bij overal nee op zeggen zonder eerlijk aan te geven dat het niets persoonlijks is maar dat je niet van groepen/drukte houd, hou je inderdaad geen vrienden over.
Sommige mensen zullen teleurgesteld zijn omdat ze graag een grote opkomst op hun feestje willen, maar ze zullen in ieder geval weten dat je hen persoonlijk wel aardig vindt alleen hun feestje niet.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
zaterdag 5 september 2015 om 16:04
quote:vandale schreef op 04 september 2015 @ 19:29:
[...]
Ik lees hier veel dat men het moeilijk vind nee te zeggen. Ik ben bepaald niet op zoek naar een groepsactiviteit maar als we met ons allen eerlijk zijn in waarom we liever alleen zijn, wordt dat misschien een beetje meer geaccepteerd ?Herkenbaar,dat moeilijk vinden.Ben er zelf trouwens na heel lang te hebben geprobeerd het uit te leggen,daar gewoon mee gestopt.Tegenwoordig zeg ik bv over groepsbijeenkomsten,drukke afspraken e.d gewoon,"nee sorry,dat is niet mijn ding".
[...]
Ik lees hier veel dat men het moeilijk vind nee te zeggen. Ik ben bepaald niet op zoek naar een groepsactiviteit maar als we met ons allen eerlijk zijn in waarom we liever alleen zijn, wordt dat misschien een beetje meer geaccepteerd ?Herkenbaar,dat moeilijk vinden.Ben er zelf trouwens na heel lang te hebben geprobeerd het uit te leggen,daar gewoon mee gestopt.Tegenwoordig zeg ik bv over groepsbijeenkomsten,drukke afspraken e.d gewoon,"nee sorry,dat is niet mijn ding".
Vraag blijft,why is the rum gone?
zaterdag 5 september 2015 om 18:01
Ja is idd ook zo dat als je nooit aangeeft waar het aan ligt het natuurlijk ook niemand kan begrijpen. Doe het ook wel eens hoor en zeg dan idd nee sorry dat is echt niet mijn ding maar dan krijg je vaak weer dat doorgedram en dan denk ik vaak ik verzin maar n smoesje das t makkeljjkst en dan dramt er ook niemand door...
.
zaterdag 5 september 2015 om 19:30
Ik reageer niet vaak, maar ook ik lees alles wel mee.
@suusfluus. Ik snap je helemaal. Ook bij mij heeft het een jaar of twee geduurd voordat collega's mij een beetje hebben leren kennen. Ik denk dat ok ook vooral terughoudend was en wat de kat uit de boom keek. Nu kan ik heel goed met min collega's. Gelukkig vinden mensen het bij ons niet vreemd als je tijdens de pauze eens ergens alleen zit. Wel erg fijn.
@vandale. Ik ben ook echt winterliefhebber. Weer zoals vandaag vind ik super fijn!! Ik lig lekker op dr bank onder een dekentje met kat op schoot een boek te lezen. Hoe harder het regent, waait, sneeuwt, onweert Hoe leuker ik het vind. Ik vind op de een of andere manier ook meer rust in de herfst en winter.
@suusfluus. Ik snap je helemaal. Ook bij mij heeft het een jaar of twee geduurd voordat collega's mij een beetje hebben leren kennen. Ik denk dat ok ook vooral terughoudend was en wat de kat uit de boom keek. Nu kan ik heel goed met min collega's. Gelukkig vinden mensen het bij ons niet vreemd als je tijdens de pauze eens ergens alleen zit. Wel erg fijn.
@vandale. Ik ben ook echt winterliefhebber. Weer zoals vandaag vind ik super fijn!! Ik lig lekker op dr bank onder een dekentje met kat op schoot een boek te lezen. Hoe harder het regent, waait, sneeuwt, onweert Hoe leuker ik het vind. Ik vind op de een of andere manier ook meer rust in de herfst en winter.
