Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
zaterdag 29 april 2017 om 18:20
Ik ben ook graag op mezelf. Ik heb veel gedate en korte relaties gehad, maar dan voel ik me nooit mezelf. Het voelt altijd of ik dan gevangen zit. Nu sinds kort weer single na een knipperlicht relatie van 3 jaar met een narcist. Ik ben nu 35 jaar en teleurgesteld in mezelf dat ik 3 jaar van mijn leven kwijt ben. Voorlopig blijf ik lekker alleen. Samenwonen en kinderen wil ik niet. Ik wil gewoon mijn eigen plekje waar ik tot rust kan komen.
Wees goed voor anderen maar vergeet jezelf niet
zondag 30 april 2017 om 14:34
quote:yesss schreef op 27 april 2017 @ 20:21:
Ja het is bij mij ook heel bepalend in wat voor gezelschap ik ben, ik ben bij een vriend van mij altijd heel outgoing en grappig, echt mezelf, enthousiast en soms ook best druk.Is bij jouw ook het moment van de dag bepalend? Bij mij wel. Het hangt bij mij van heel veel factoren af hoe verlegen of outgoing ik ben. Als ik op een dag al veel gesprekjes heb gevoerd, dan heb ik aan het einde van de dag geen 'kracht' meer om nog sociaal te zijn. Net alsof ik per dag een bepaalde hoeveelheid energie voor zulke interactie heb. Maar het kan ook juist andersom zijn; Dat ik juist als op een dag alles goed verloopt, ik in een soort flow zit en dan gerust om 23:00 nog gezellig sta te praten op een feestje. En er is eigenlijk geen pijl op te trekken wanneer nou welke factoren het meest meespelen.
Ja het is bij mij ook heel bepalend in wat voor gezelschap ik ben, ik ben bij een vriend van mij altijd heel outgoing en grappig, echt mezelf, enthousiast en soms ook best druk.Is bij jouw ook het moment van de dag bepalend? Bij mij wel. Het hangt bij mij van heel veel factoren af hoe verlegen of outgoing ik ben. Als ik op een dag al veel gesprekjes heb gevoerd, dan heb ik aan het einde van de dag geen 'kracht' meer om nog sociaal te zijn. Net alsof ik per dag een bepaalde hoeveelheid energie voor zulke interactie heb. Maar het kan ook juist andersom zijn; Dat ik juist als op een dag alles goed verloopt, ik in een soort flow zit en dan gerust om 23:00 nog gezellig sta te praten op een feestje. En er is eigenlijk geen pijl op te trekken wanneer nou welke factoren het meest meespelen.
zondag 30 april 2017 om 15:07
quote:Dina80 schreef op 30 april 2017 @ 14:34:
[...]
Is bij jouw ook het moment van de dag bepalend? Bij mij wel. Het hangt bij mij van heel veel factoren af hoe verlegen of outgoing ik ben. Als ik op een dag al veel gesprekjes heb gevoerd, dan heb ik aan het einde van de dag geen 'kracht' meer om nog sociaal te zijn. Net alsof ik per dag een bepaalde hoeveelheid energie voor zulke interactie heb. Maar het kan ook juist andersom zijn; Dat ik juist als op een dag alles goed verloopt, ik in een soort flow zit en dan gerust om 23:00 nog gezellig sta te praten op een feestje. En er is eigenlijk geen pijl op te trekken wanneer nou welke factoren het meest meespelen.
Ja 100%!
Bij mij werkt dat precies zo.
Ik had laatst een drukke dag op mijn werk gehad en dan hoop ik ook altijd dat ik geen bekenden meer tegenkom, want ik heb dan gewoon geen energie voor een praatje.
En meestal kom je dan JUIST de buurvrouw tegen of een bekende in de supermarkt.
Ik kan me voorstellen dat mensen me soms gesloten vinden overkomen, want ik houd het dan ook echt kort. (Of ik duik weg achter een rek )
Maar als ik bijvoorbeeld de hele dag alleen ben geweest en ik spreek bv later op de dag iets af, dan moet eerst het ijs breken.
Alsof ik dan tijd nodig heb om uit mijn hoofd te komen, dan ben ik wat stiller, dat werkt voor mij ook niet helemaal. Ik voel me natuurlijker als ik die dag al iets heb gedaan.
Er is soms ook geen pijl op te trekken bij mij hoor, want ik heb ook drukke dagen waar ik in een soort flow kom en dan ben ik juist heel open en spontaan. Net als wat je zegt, dan zou ik na mijn werk op een feestje idd best aanwezig kunnen zijn en veel kunnen kletsen. Het ligt ook echt zo aan mijn bui en energie.
Heel ingewikkeld, maar volgens mij snap je precies wat ik bedoel
[...]
Is bij jouw ook het moment van de dag bepalend? Bij mij wel. Het hangt bij mij van heel veel factoren af hoe verlegen of outgoing ik ben. Als ik op een dag al veel gesprekjes heb gevoerd, dan heb ik aan het einde van de dag geen 'kracht' meer om nog sociaal te zijn. Net alsof ik per dag een bepaalde hoeveelheid energie voor zulke interactie heb. Maar het kan ook juist andersom zijn; Dat ik juist als op een dag alles goed verloopt, ik in een soort flow zit en dan gerust om 23:00 nog gezellig sta te praten op een feestje. En er is eigenlijk geen pijl op te trekken wanneer nou welke factoren het meest meespelen.
Ja 100%!
Bij mij werkt dat precies zo.
Ik had laatst een drukke dag op mijn werk gehad en dan hoop ik ook altijd dat ik geen bekenden meer tegenkom, want ik heb dan gewoon geen energie voor een praatje.
En meestal kom je dan JUIST de buurvrouw tegen of een bekende in de supermarkt.
Ik kan me voorstellen dat mensen me soms gesloten vinden overkomen, want ik houd het dan ook echt kort. (Of ik duik weg achter een rek )
Maar als ik bijvoorbeeld de hele dag alleen ben geweest en ik spreek bv later op de dag iets af, dan moet eerst het ijs breken.
Alsof ik dan tijd nodig heb om uit mijn hoofd te komen, dan ben ik wat stiller, dat werkt voor mij ook niet helemaal. Ik voel me natuurlijker als ik die dag al iets heb gedaan.
Er is soms ook geen pijl op te trekken bij mij hoor, want ik heb ook drukke dagen waar ik in een soort flow kom en dan ben ik juist heel open en spontaan. Net als wat je zegt, dan zou ik na mijn werk op een feestje idd best aanwezig kunnen zijn en veel kunnen kletsen. Het ligt ook echt zo aan mijn bui en energie.
Heel ingewikkeld, maar volgens mij snap je precies wat ik bedoel
zondag 30 april 2017 om 15:23
Oooh ik snap inderdaad precies wat je bedoelt! Ook heel herkenbaar van dat ijs breken. Dat heb ik precies zo, als ik de hele dag alleen ben geweest en 's avonds een afspraak heb, dan heb ik ook eerst tijd nodig voor de 'overgang' en ben dan het eerste kwartier of half uur stillig, en een beetje wazig, alsof ik nog half in mijn hoofd en gedachten zit en daar nog uit aan het kruipen ben.
zondag 30 april 2017 om 15:26
Zo als spell hier eerder werd getriggerd door het woord 'gezellig', heb ik dat met het woord 'spontaan.' "Ik ben echt heel spontaan, ik lul met iedereen!" en er dan trots bij kijken. Dan moet ik me in houden om mijn eigen hoofd of het spontane hoofd niet tegen de muur te rammen. Ik verbaas mij echt dat mensen trots zijn op die eigenschap, lol.
Verder gaat alles ok hoor
PS: dit kwam even in mij op, geen aanval naar mensen die dat woord gebruiken verder hier in het topic.
PS2: ik kan ook spontaan zijn, vaak is dat wel als ik een borreltje op heb, en aangezien ik dat niet zo goed kan doseren ben ik soms té spontaan en dan maak ik mij de volgende dag zo ernstig zorgen wat ik nu weer allemaal heb gezegd. Herkenbaar?
Verder gaat alles ok hoor
PS: dit kwam even in mij op, geen aanval naar mensen die dat woord gebruiken verder hier in het topic.
PS2: ik kan ook spontaan zijn, vaak is dat wel als ik een borreltje op heb, en aangezien ik dat niet zo goed kan doseren ben ik soms té spontaan en dan maak ik mij de volgende dag zo ernstig zorgen wat ik nu weer allemaal heb gezegd. Herkenbaar?
zondag 30 april 2017 om 15:27
quote:Dina80 schreef op 30 april 2017 @ 15:24:
En ja, je komt inderdaad JUIST bekenden tegen als je na een drukke dag nog even snel een boodschap wilt doen. Ik zeg altijd dat ik die persoon niet heb gezien. "Ja je kent mij he, altijd verstrooid en in gedachten" terwijl ik altijd mijn omgeving helemaal op neem maar weten anderen veel. Stom eigenlijk he.
En ja, je komt inderdaad JUIST bekenden tegen als je na een drukke dag nog even snel een boodschap wilt doen. Ik zeg altijd dat ik die persoon niet heb gezien. "Ja je kent mij he, altijd verstrooid en in gedachten" terwijl ik altijd mijn omgeving helemaal op neem maar weten anderen veel. Stom eigenlijk he.
zondag 30 april 2017 om 15:37
quote:strikjemetstippels schreef op 30 april 2017 @ 15:26:
ik kan ook spontaan zijn, vaak is dat wel als ik een borreltje op heb, en aangezien ik dat niet zo goed kan doseren ben ik soms té spontaan en dan maak ik mij de volgende dag zo ernstig zorgen wat ik nu weer allemaal heb gezegd. Herkenbaar?Deels herkenbaar. Als ik een borreltje op heb, dan word ik vaak spontaan, in die zin dat ik dan eigenlijk 'gewoon' ben zoals een 'gemiddeld' iemand. Maar omdat mensen me vaak kennen als overwegend ingetogen en rustig, is dat bij mij gelijk een heel opvallend verschil. Dus dan beginnen ze me te plagen en moet ik daarna nog weken plagerige en flauwe opmerkingen horen dat ik hem 'goed geraakt had' terwijl ik dan absoluut niet dronken was, maar bij mij valt een beetje aangeschoten heel erg op omdat het dan zo'n verschil is met hoe ze me normaal kennen.
ik kan ook spontaan zijn, vaak is dat wel als ik een borreltje op heb, en aangezien ik dat niet zo goed kan doseren ben ik soms té spontaan en dan maak ik mij de volgende dag zo ernstig zorgen wat ik nu weer allemaal heb gezegd. Herkenbaar?Deels herkenbaar. Als ik een borreltje op heb, dan word ik vaak spontaan, in die zin dat ik dan eigenlijk 'gewoon' ben zoals een 'gemiddeld' iemand. Maar omdat mensen me vaak kennen als overwegend ingetogen en rustig, is dat bij mij gelijk een heel opvallend verschil. Dus dan beginnen ze me te plagen en moet ik daarna nog weken plagerige en flauwe opmerkingen horen dat ik hem 'goed geraakt had' terwijl ik dan absoluut niet dronken was, maar bij mij valt een beetje aangeschoten heel erg op omdat het dan zo'n verschil is met hoe ze me normaal kennen.
zondag 30 april 2017 om 16:25
quote:Dina80 schreef op 30 april 2017 @ 15:23:
Oooh ik snap inderdaad precies wat je bedoelt! Ook heel herkenbaar van dat ijs breken. Dat heb ik precies zo, als ik de hele dag alleen ben geweest en 's avonds een afspraak heb, dan heb ik ook eerst tijd nodig voor de 'overgang' en ben dan het eerste kwartier of half uur stillig, en een beetje wazig, alsof ik nog half in mijn hoofd en gedachten zit en daar nog uit aan het kruipen ben.Ja precies dit! Ben je niet mij dubbelganger ofzo? Maar dan qua karakter
Oooh ik snap inderdaad precies wat je bedoelt! Ook heel herkenbaar van dat ijs breken. Dat heb ik precies zo, als ik de hele dag alleen ben geweest en 's avonds een afspraak heb, dan heb ik ook eerst tijd nodig voor de 'overgang' en ben dan het eerste kwartier of half uur stillig, en een beetje wazig, alsof ik nog half in mijn hoofd en gedachten zit en daar nog uit aan het kruipen ben.Ja precies dit! Ben je niet mij dubbelganger ofzo? Maar dan qua karakter
maandag 1 mei 2017 om 12:14
Even niet meegeschreven/ - gelezen wegens druk. Maar wil nog even terugkomen op het wekken van een hele andere indruk dan dat je werkelijk bent.
Ik herkende me in het stukje dat er leiderschapskwaliteiten worden toegedicht, terwijl leidinggeven gewoon helemaal niet je ding is. Ik heb dat dus ook. Word zelfs dominant genoemd. Ik neem in voorkomende situaties inderdaad wel eens het voortouw, maar dat komt meer omdat ik van naturel snel situaties doorzie en overzie en een idee heb hoe daarnaar gehandeld dient te worden. En dan begin ik gewoon de eerste stap te zetten, aangezien ik voor mijn gevoel niet afhankelijk ben van de goedkeuring van anderen.
En kennelijk bezit je dan leiderschapskwaliteiten of zo.
Idem persoonlijke voorkeuren: ik frame mezelf zo min mogelijk, dus ik luister net zo makkelijk naar Metallica als naar Praisemuziek. Loop op mijn werk op kisten maar zie er de volgende dag weer uit als een Zuid As Yup. Kennelijk brengt dat mensen in opperste verwarring.
So be it.
Ik herkende me in het stukje dat er leiderschapskwaliteiten worden toegedicht, terwijl leidinggeven gewoon helemaal niet je ding is. Ik heb dat dus ook. Word zelfs dominant genoemd. Ik neem in voorkomende situaties inderdaad wel eens het voortouw, maar dat komt meer omdat ik van naturel snel situaties doorzie en overzie en een idee heb hoe daarnaar gehandeld dient te worden. En dan begin ik gewoon de eerste stap te zetten, aangezien ik voor mijn gevoel niet afhankelijk ben van de goedkeuring van anderen.
En kennelijk bezit je dan leiderschapskwaliteiten of zo.
Idem persoonlijke voorkeuren: ik frame mezelf zo min mogelijk, dus ik luister net zo makkelijk naar Metallica als naar Praisemuziek. Loop op mijn werk op kisten maar zie er de volgende dag weer uit als een Zuid As Yup. Kennelijk brengt dat mensen in opperste verwarring.
So be it.
maandag 1 mei 2017 om 22:18
quote:Dymphnatam schreef op 01 mei 2017 @ 12:14:
Even niet meegeschreven/ - gelezen wegens druk. Maar wil nog even terugkomen op het wekken van een hele andere indruk dan dat je werkelijk bent.
Ik herkende me in het stukje dat er leiderschapskwaliteiten worden toegedicht, terwijl leidinggeven gewoon helemaal niet je ding is. Ik heb dat dus ook. Word zelfs dominant genoemd. Ik neem in voorkomende situaties inderdaad wel eens het voortouw, maar dat komt meer omdat ik van naturel snel situaties doorzie en overzie en een idee heb hoe daarnaar gehandeld dient te worden. En dan begin ik gewoon de eerste stap te zetten, aangezien ik voor mijn gevoel niet afhankelijk ben van de goedkeuring van anderen.
En kennelijk bezit je dan leiderschapskwaliteiten of zo.
Idem persoonlijke voorkeuren: ik frame mezelf zo min mogelijk, dus ik luister net zo makkelijk naar Metallica als naar Praisemuziek. Loop op mijn werk op kisten maar zie er de volgende dag weer uit als een Zuid As Yup. Kennelijk brengt dat mensen in opperste verwarring.
So be it.
Wat betreft de leiderschapskwaliteiten; dat herken ik ook. Alleen in mijn geval is dat, omdat ik nooit aan mezelf twijfel en meteen doorpak als ik een idee heb. Ik ben dominant als het moet, maar ik domineer nooit. Ik heb echter niets met de leiding hebben, maar ik heb ook helemaal niets met volgen. Ik ben een soort lone wolf. Ik leef mijn leven op mijn voorwaarden en naar mijn goeddunken en ik heb weinig met regels, zeker als ze niet logisch zijn.
Je hebt vast wel gehoord van alfa en beta mannetjes. Er zijn ook nog gamma en omega's, maar daarbuiten bestaat ook de sigma. Dat is eigenlijk een introverte alfa. Ongetwijfeld hebben ze zoiets ook wel in de vrouwelijke variant. Ik herken me best wel in die beschrijving, misschien jij ook.
Even niet meegeschreven/ - gelezen wegens druk. Maar wil nog even terugkomen op het wekken van een hele andere indruk dan dat je werkelijk bent.
Ik herkende me in het stukje dat er leiderschapskwaliteiten worden toegedicht, terwijl leidinggeven gewoon helemaal niet je ding is. Ik heb dat dus ook. Word zelfs dominant genoemd. Ik neem in voorkomende situaties inderdaad wel eens het voortouw, maar dat komt meer omdat ik van naturel snel situaties doorzie en overzie en een idee heb hoe daarnaar gehandeld dient te worden. En dan begin ik gewoon de eerste stap te zetten, aangezien ik voor mijn gevoel niet afhankelijk ben van de goedkeuring van anderen.
En kennelijk bezit je dan leiderschapskwaliteiten of zo.
Idem persoonlijke voorkeuren: ik frame mezelf zo min mogelijk, dus ik luister net zo makkelijk naar Metallica als naar Praisemuziek. Loop op mijn werk op kisten maar zie er de volgende dag weer uit als een Zuid As Yup. Kennelijk brengt dat mensen in opperste verwarring.
So be it.
Wat betreft de leiderschapskwaliteiten; dat herken ik ook. Alleen in mijn geval is dat, omdat ik nooit aan mezelf twijfel en meteen doorpak als ik een idee heb. Ik ben dominant als het moet, maar ik domineer nooit. Ik heb echter niets met de leiding hebben, maar ik heb ook helemaal niets met volgen. Ik ben een soort lone wolf. Ik leef mijn leven op mijn voorwaarden en naar mijn goeddunken en ik heb weinig met regels, zeker als ze niet logisch zijn.
Je hebt vast wel gehoord van alfa en beta mannetjes. Er zijn ook nog gamma en omega's, maar daarbuiten bestaat ook de sigma. Dat is eigenlijk een introverte alfa. Ongetwijfeld hebben ze zoiets ook wel in de vrouwelijke variant. Ik herken me best wel in die beschrijving, misschien jij ook.
maandag 1 mei 2017 om 23:30
Ik heb ook veel tijd voor mezelf nodig, heb overigens geen partner. Ik houd niet van grote groepen, als ik daar een dag mee doorbreng ben ik aan het einde van de dag echt gesloopt en heb dan de volgende dag ook een dag nodig om bij te komen.
Met werk heb ik daar overigens geen last van, werk liefste in teamverband, maar dan is iedereen ook op zn eigen werk gefocust natuurlijk.
Als ik met vrienden afspreek is dat altijd 1 op 1, het zijn ook allemaal types heel anders dan ik, heel druk, maar vind dat juist wel weer fijn, ben zelf niet zo'n enorme kwebbel
Denk laatste tijd wel na of dat ik kinderen wil, vind die babytjes wel schattig enzo hoor, maar ik vind heel veel kinderen ook gewoon niet goed opgevoed. Schreeuwen, rondrennen, constant aandacht vragen. Ben echt bang dat ik dan een heel druk kind ga krijgen, of een gehandicapt kind waar je echt je hele leven voor moet opgeven. Reizen, ook zoiets. Vind het heerlijk om in mn eentje te backpacken, dat is met een kind ook gewoon heel anders..
Met werk heb ik daar overigens geen last van, werk liefste in teamverband, maar dan is iedereen ook op zn eigen werk gefocust natuurlijk.
Als ik met vrienden afspreek is dat altijd 1 op 1, het zijn ook allemaal types heel anders dan ik, heel druk, maar vind dat juist wel weer fijn, ben zelf niet zo'n enorme kwebbel
Denk laatste tijd wel na of dat ik kinderen wil, vind die babytjes wel schattig enzo hoor, maar ik vind heel veel kinderen ook gewoon niet goed opgevoed. Schreeuwen, rondrennen, constant aandacht vragen. Ben echt bang dat ik dan een heel druk kind ga krijgen, of een gehandicapt kind waar je echt je hele leven voor moet opgeven. Reizen, ook zoiets. Vind het heerlijk om in mn eentje te backpacken, dat is met een kind ook gewoon heel anders..
maandag 1 mei 2017 om 23:49
Ik word ook vaak anders ingeschat... verlegen. Valt eigenlijk nogal mee, ben wel snel in mezelf gekeerd bij drukte dus ik snap dat het geïnterpreteerd wordt als verlegen. In klein gezelschap kan ik volgens mij een stuk zelfverzekerder overkomen.
En ik kom kwetsbaar over. In werkelijkheid houd ik van alles wat maar spannend is, wel legaal uiteraard en kan echt wel tegen een stootje. Ik heb een zachte uitstraling, vrij mager en klein ook, dunne huid... dat speelt waarschijnlijk ook een rol in het kwetsbaar overkomen. Dus ik begrijp het wel, maar toch frustrerend. Want echt kwetsbaar zou ik mezelf toch niet noemen.
De opmerking: "je bent zo anders dan ik dacht" hoor ik vaak. Mensen vinden mij in eerste instantie 'vreemd' (geen idee waarom) maar dat verandert gelukkig meestal.
En ik kom kwetsbaar over. In werkelijkheid houd ik van alles wat maar spannend is, wel legaal uiteraard en kan echt wel tegen een stootje. Ik heb een zachte uitstraling, vrij mager en klein ook, dunne huid... dat speelt waarschijnlijk ook een rol in het kwetsbaar overkomen. Dus ik begrijp het wel, maar toch frustrerend. Want echt kwetsbaar zou ik mezelf toch niet noemen.
De opmerking: "je bent zo anders dan ik dacht" hoor ik vaak. Mensen vinden mij in eerste instantie 'vreemd' (geen idee waarom) maar dat verandert gelukkig meestal.
maandag 1 mei 2017 om 23:49
Hoi allemaal,
Ik haak graag aan in dit topic!
Altijd al een dromer geweest, mijn innerlijke belevingswereld / gevoelswereld is rijk genoeg om daar al helemaal in weg te dwalen, dus soms (eigenlijk : vaak) zijn mensen in mijn omgeving even overbodig.
Dit terwijl ik ook weer niet goed eenzaam kan zijn, wel goed alleen. Enerzijds is het denk ik omdat ik dus een dromer ben, anderzijds is het ook puur onzekerheid. Het duurt bij mij erg lang voordat mensen door de 'barrière' heen zijn dat ik me bij ze op mijn gemak voel, maar als mensen daar eenmaal doorheen zijn, wil ik ook graag bij ze zijn.
Ben onlangs begonnen aan een nieuwe baan, in een functie waarin tegelijkertijd nog tien anderen begonnen. De eerste drie weken bestaan uit training en cursus, en ik ervaar dat wel als erg vermoeiend af en toe. De hele dag opgezadeld zitten met die mensen, samen ook pauze moeten houden, en toch ook mijn onzekerheid waardoor ik mijn constant loop te spiegelen aan de anderen, nauwlettend in de gaten houd of ik wel genoeg aansluiting blijf vinden in de groep. Als een paar anderen een gesprek hebben en ik zwijg, voelt dat ongemakkelijk, etc. Ben echt doodop als ik thuiskom 's avonds.
Vooral omdat ik hiervoor een hele introverte baan had (alleen achter mijn computer de hele dag, vaak met muziek in) en ik in de pauze gewoon alleen in het bos ging lopen. Dit is wel even het tegenovergestelde. Wel goed voor mij om weer wat meer uit mijn comfort zone getrokken te worden, maar energie kost het wel!
Ik haak graag aan in dit topic!
Altijd al een dromer geweest, mijn innerlijke belevingswereld / gevoelswereld is rijk genoeg om daar al helemaal in weg te dwalen, dus soms (eigenlijk : vaak) zijn mensen in mijn omgeving even overbodig.
Dit terwijl ik ook weer niet goed eenzaam kan zijn, wel goed alleen. Enerzijds is het denk ik omdat ik dus een dromer ben, anderzijds is het ook puur onzekerheid. Het duurt bij mij erg lang voordat mensen door de 'barrière' heen zijn dat ik me bij ze op mijn gemak voel, maar als mensen daar eenmaal doorheen zijn, wil ik ook graag bij ze zijn.
Ben onlangs begonnen aan een nieuwe baan, in een functie waarin tegelijkertijd nog tien anderen begonnen. De eerste drie weken bestaan uit training en cursus, en ik ervaar dat wel als erg vermoeiend af en toe. De hele dag opgezadeld zitten met die mensen, samen ook pauze moeten houden, en toch ook mijn onzekerheid waardoor ik mijn constant loop te spiegelen aan de anderen, nauwlettend in de gaten houd of ik wel genoeg aansluiting blijf vinden in de groep. Als een paar anderen een gesprek hebben en ik zwijg, voelt dat ongemakkelijk, etc. Ben echt doodop als ik thuiskom 's avonds.
Vooral omdat ik hiervoor een hele introverte baan had (alleen achter mijn computer de hele dag, vaak met muziek in) en ik in de pauze gewoon alleen in het bos ging lopen. Dit is wel even het tegenovergestelde. Wel goed voor mij om weer wat meer uit mijn comfort zone getrokken te worden, maar energie kost het wel!
woensdag 3 mei 2017 om 10:35
Ik probeerde van de week aan mijn man uit te leggen waarom ik graag op mezelf ben en toen werd het voor mezelf nog duidelijker dan het al was.
Ik trek overal mensen aan die hun hart uit willen storten of hun diepste geheimen bij mij kwijt willen. Van mijn gezin en familie, beste vriendinnen tot kennissen en zelfs vage bekenden.
Vaak is het zo dat de tijd die ik met de meeste van die mensen doorbreng, alleen maar bestaat uit luisteren van mijn kant. Ik word letterlijk leeggezogen doordat mensen mij zo vaak raadplegen als probleemoplosser. Mijn man zegt dat ik een enorm goede luisteraar ben en dat mensen dat aanvoelen. Het zit niet in mij om steeds over mezelf te praten.
Ik ben mij hierdoor steeds meer terug gaan trekken. En ja, ik mijd mensen daarom vaak, krijg zoveel meer rust als ik alleen ben. Een enkele keer kom ik mensen tegen waar ik juist energie van krijg doordat de gesprekken wel gelijkwaardig zijn. Wat een energie je dan krijgt!
Ik trek overal mensen aan die hun hart uit willen storten of hun diepste geheimen bij mij kwijt willen. Van mijn gezin en familie, beste vriendinnen tot kennissen en zelfs vage bekenden.
Vaak is het zo dat de tijd die ik met de meeste van die mensen doorbreng, alleen maar bestaat uit luisteren van mijn kant. Ik word letterlijk leeggezogen doordat mensen mij zo vaak raadplegen als probleemoplosser. Mijn man zegt dat ik een enorm goede luisteraar ben en dat mensen dat aanvoelen. Het zit niet in mij om steeds over mezelf te praten.
Ik ben mij hierdoor steeds meer terug gaan trekken. En ja, ik mijd mensen daarom vaak, krijg zoveel meer rust als ik alleen ben. Een enkele keer kom ik mensen tegen waar ik juist energie van krijg doordat de gesprekken wel gelijkwaardig zijn. Wat een energie je dan krijgt!
woensdag 3 mei 2017 om 10:52
Ik vind jou normaal!
Van afspraak naar afspraak rennen, vind ik 'verdacht'. Zijn ze bang om iets te missen? Vluchten ze hun huis uit omdat ze niet alleen kunnen zijn? Willen ze laten zien dat ze écht(!) een heel leuk leven hebben met een enorme grote vriendenkring?
Hou op..ik word al moe als ik er aan denk! Haha
Van afspraak naar afspraak rennen, vind ik 'verdacht'. Zijn ze bang om iets te missen? Vluchten ze hun huis uit omdat ze niet alleen kunnen zijn? Willen ze laten zien dat ze écht(!) een heel leuk leven hebben met een enorme grote vriendenkring?
Hou op..ik word al moe als ik er aan denk! Haha
woensdag 3 mei 2017 om 11:13
Heel herkenbaar! Ik breng graag tijd met mezelf door. Heerlijk, om even niet mijn gedachten te laten sturen en de boel de vrije loop laten. A.s. vrijdag is het bevrijdingsdag en ben ik vrij, ik heb nu enkel vrijdagavond en zaterdag een afspraak, de rest is lekker voor mezelf. Ik kijk er nu al naar uit al mis ik wel contact met vrienden soms (vroeger spraken we elke week af en gingen we altijd uit) maar de nieuwe 'vorm' waarin iedereen van mijn vriendengroep vaak moe is en 2x per maand afspreken meer de norm is geworden, bevalt prima. Niks moet, alles mag.
woensdag 3 mei 2017 om 14:59
Ohh Dollycat, zooo herkenbaar!! Ik heb dit topic weer even opgezocht omdat dat idd precies de reden is waarom ik vaak geen zin heb om af te spreken. Ik zat er vandaag aan te denken, want ik zit weer in zo'n fase...
Ik was laatst bij een vriendin op bezoek gegaan en dan blijkt dus weer dat dat vooral is omdat zij haar ei kwijt wilde. Terwijl er in mijn leven ook genoeg speelt. Ik laat mezelf wel meer horen maar ik merk dat er dan vaak wat afkapperig wordt gereageerd of nonchalant.
Ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan en ik snap ook niet dat mensen het zelf niet door hebben.
Sociale contacten is goed maar dan moet het ook wel voor beide kanten iets opleveren.
Heb geen zin meer ik altijd maar als praatpaal gebruikt te worden.
Ik kies echt meer voor mezelf en ik heb ook bewust de keuze gemaakt om bepaalde mensen/vrienden/kennissen wat op een lager pitje te zetten.
En ook heel soms kom ik idd mensen tegen waarmee het gesprek wel gelijkwaardig is en wat een verademing is dat dan! Dan denk ik naderhand, Dit bedoel ik, dit mis ik dus vaak.
Ik was laatst bij een vriendin op bezoek gegaan en dan blijkt dus weer dat dat vooral is omdat zij haar ei kwijt wilde. Terwijl er in mijn leven ook genoeg speelt. Ik laat mezelf wel meer horen maar ik merk dat er dan vaak wat afkapperig wordt gereageerd of nonchalant.
Ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan en ik snap ook niet dat mensen het zelf niet door hebben.
Sociale contacten is goed maar dan moet het ook wel voor beide kanten iets opleveren.
Heb geen zin meer ik altijd maar als praatpaal gebruikt te worden.
Ik kies echt meer voor mezelf en ik heb ook bewust de keuze gemaakt om bepaalde mensen/vrienden/kennissen wat op een lager pitje te zetten.
En ook heel soms kom ik idd mensen tegen waarmee het gesprek wel gelijkwaardig is en wat een verademing is dat dan! Dan denk ik naderhand, Dit bedoel ik, dit mis ik dus vaak.
