Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
woensdag 3 mei 2017 om 15:40
Ik zoek al de hele tijd een woord, ik ben erop gekomen, onbaatzuchtigheid.
Dat komt niet vaak meer voor... Dat iemand bijvoorbeeld belangeloos een berichtje stuurt om te vragen hoe het gaat.
Niet om mezelf een schouderklopje te geven, maar ik doe dat wel regelmatig.
Iemand iets sturen zonder dat ik over mezelf praat, puur alleen om te vragen hoe het met die persoon gaat.
Die eigenschap wil ik eigenlijk niet verliezen, maar ik merk dat dat dus best wel zeldzaam is.
Dat komt niet vaak meer voor... Dat iemand bijvoorbeeld belangeloos een berichtje stuurt om te vragen hoe het gaat.
Niet om mezelf een schouderklopje te geven, maar ik doe dat wel regelmatig.
Iemand iets sturen zonder dat ik over mezelf praat, puur alleen om te vragen hoe het met die persoon gaat.
Die eigenschap wil ik eigenlijk niet verliezen, maar ik merk dat dat dus best wel zeldzaam is.
woensdag 3 mei 2017 om 15:42
Zo herkenbaar al die verhalen hier!!
Maar tegelijkertijd mis ik af en toe ook echt een sociaal leven. En als ik dan iets hebt afgesproken dan heb ik het na 2 uur echt alweer gehad bij 9 van de 10 mensen en dan ben ik blij als ik weer thuis ben. Bij 1 van de 10 kan de afspraak me juist niet lang genoeg duren.
En dat verhaal met dominant overkomen herken ik ook. Terwijl ik zo helemaal niet ben.
Maar tegelijkertijd mis ik af en toe ook echt een sociaal leven. En als ik dan iets hebt afgesproken dan heb ik het na 2 uur echt alweer gehad bij 9 van de 10 mensen en dan ben ik blij als ik weer thuis ben. Bij 1 van de 10 kan de afspraak me juist niet lang genoeg duren.
En dat verhaal met dominant overkomen herken ik ook. Terwijl ik zo helemaal niet ben.
woensdag 3 mei 2017 om 23:28
quote:yesss schreef op 03 mei 2017 @ 14:59:
Ohh Dollycat, zooo herkenbaar!! Ik heb dit topic weer even opgezocht omdat dat idd precies de reden is waarom ik vaak geen zin heb om af te spreken. Ik zat er vandaag aan te denken, want ik zit weer in zo'n fase...
Ik was laatst bij een vriendin op bezoek gegaan en dan blijkt dus weer dat dat vooral is omdat zij haar ei kwijt wilde. Terwijl er in mijn leven ook genoeg speelt. Ik laat mezelf wel meer horen maar ik merk dat er dan vaak wat afkapperig wordt gereageerd of nonchalant.
Ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan en ik snap ook niet dat mensen het zelf niet door hebben.
Sociale contacten is goed maar dan moet het ook wel voor beide kanten iets opleveren.
Heb geen zin meer ik altijd maar als praatpaal gebruikt te worden.
Ik kies echt meer voor mezelf en ik heb ook bewust de keuze gemaakt om bepaalde mensen/vrienden/kennissen wat op een lager pitje te zetten.
En ook heel soms kom ik idd mensen tegen waarmee het gesprek wel gelijkwaardig is en wat een verademing is dat dan! Dan denk ik naderhand, Dit bedoel ik, dit mis ik dus vaak.
Nou, dit dus inderdaad Yess!
Natuurlijk probeer ik het gesprek ook wel te sturen door over leuke/positieve onderwerpen te beginnen, maar dit wordt door veel mensen vaak snel afgekapt.
Ik heb dat nu ook veel met een vriendin. Ze belt me urenlang en heel vaak over een bepaald probleem in haar leven. De eerste maanden heb ik niets anders gedaan dan luisteren en er voor haar zijn. Ook al had ik het zelf heel zwaar in die periode. Iedere afspraak die we hadden bestond grotendeels uit praten over haar probleem.
Toen het beter ging, hoorde ik haar bijna niet. Ik belde haar zelf om weer eens iets leuks te gaan doen samen. Geen tijd, druk. Afgelopen week ging het weer slechter met haar en ik had maar liefst 6 gemiste oproepen per dag van haar.
Eerder zou ik meteen opnemen en er weer 100% voor haar zijn. Maar ik begin steeds meer te merken dat al mijn energie erdoor wordt opgeslokt.
Dat wat jij schrijft over dat nonchalant reageren op wat jij dan vertelt, dat is zo herkenbaar. Gewoon afgekapt worden als je dan ook eindelijk iets over jezelf wil vertellen. Ik vind dat echt heel lastig hoor.
Ik ga niet snel met mijn problemen naar een ander en ik probeer in een gesprek vaak evenveel ruimte te geven aan de ander om te praten. Dat het in verhouding is. Maar het lijkt wel of steeds minder mensen dat kunnen en dus wordt je continue bedolven onder een grote lawine van pratende mensen. Althans, zo ervaar ik het he.
Die keren dat ik dus met iemand een middag doorbreng waarmee ik dat niet ervaar, echt heerlijk. Die afspraken mogen van mij dan ook het liefst heel lang duren.
Ohh Dollycat, zooo herkenbaar!! Ik heb dit topic weer even opgezocht omdat dat idd precies de reden is waarom ik vaak geen zin heb om af te spreken. Ik zat er vandaag aan te denken, want ik zit weer in zo'n fase...
Ik was laatst bij een vriendin op bezoek gegaan en dan blijkt dus weer dat dat vooral is omdat zij haar ei kwijt wilde. Terwijl er in mijn leven ook genoeg speelt. Ik laat mezelf wel meer horen maar ik merk dat er dan vaak wat afkapperig wordt gereageerd of nonchalant.
Ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan en ik snap ook niet dat mensen het zelf niet door hebben.
Sociale contacten is goed maar dan moet het ook wel voor beide kanten iets opleveren.
Heb geen zin meer ik altijd maar als praatpaal gebruikt te worden.
Ik kies echt meer voor mezelf en ik heb ook bewust de keuze gemaakt om bepaalde mensen/vrienden/kennissen wat op een lager pitje te zetten.
En ook heel soms kom ik idd mensen tegen waarmee het gesprek wel gelijkwaardig is en wat een verademing is dat dan! Dan denk ik naderhand, Dit bedoel ik, dit mis ik dus vaak.
Nou, dit dus inderdaad Yess!
Natuurlijk probeer ik het gesprek ook wel te sturen door over leuke/positieve onderwerpen te beginnen, maar dit wordt door veel mensen vaak snel afgekapt.
Ik heb dat nu ook veel met een vriendin. Ze belt me urenlang en heel vaak over een bepaald probleem in haar leven. De eerste maanden heb ik niets anders gedaan dan luisteren en er voor haar zijn. Ook al had ik het zelf heel zwaar in die periode. Iedere afspraak die we hadden bestond grotendeels uit praten over haar probleem.
Toen het beter ging, hoorde ik haar bijna niet. Ik belde haar zelf om weer eens iets leuks te gaan doen samen. Geen tijd, druk. Afgelopen week ging het weer slechter met haar en ik had maar liefst 6 gemiste oproepen per dag van haar.
Eerder zou ik meteen opnemen en er weer 100% voor haar zijn. Maar ik begin steeds meer te merken dat al mijn energie erdoor wordt opgeslokt.
Dat wat jij schrijft over dat nonchalant reageren op wat jij dan vertelt, dat is zo herkenbaar. Gewoon afgekapt worden als je dan ook eindelijk iets over jezelf wil vertellen. Ik vind dat echt heel lastig hoor.
Ik ga niet snel met mijn problemen naar een ander en ik probeer in een gesprek vaak evenveel ruimte te geven aan de ander om te praten. Dat het in verhouding is. Maar het lijkt wel of steeds minder mensen dat kunnen en dus wordt je continue bedolven onder een grote lawine van pratende mensen. Althans, zo ervaar ik het he.
Die keren dat ik dus met iemand een middag doorbreng waarmee ik dat niet ervaar, echt heerlijk. Die afspraken mogen van mij dan ook het liefst heel lang duren.
woensdag 3 mei 2017 om 23:31
quote:yesss schreef op 03 mei 2017 @ 15:40:
Ik zoek al de hele tijd een woord, ik ben erop gekomen, onbaatzuchtigheid.
Dat komt niet vaak meer voor... Dat iemand bijvoorbeeld belangeloos een berichtje stuurt om te vragen hoe het gaat.
Niet om mezelf een schouderklopje te geven, maar ik doe dat wel regelmatig.
Iemand iets sturen zonder dat ik over mezelf praat, puur alleen om te vragen hoe het met die persoon gaat.
Die eigenschap wil ik eigenlijk niet verliezen, maar ik merk dat dat dus best wel zeldzaam is.
Ja, dit dus. Dat is best wel zeldzaam. Iedereen wil gehoord en gezien worden. Niks mis mee verder. Maar gewoon wat willen doen voor de ander zonder er iets voor terug te willen...dat is er niet veel meer.
Klinkt nu alsof we van die breiende oude omaatjes zijn in een bejaardentehuis trouwens
Maar dat is het mooie van dit topic, ik hoef het niet verder uit te leggen denk ik.
Ik zoek al de hele tijd een woord, ik ben erop gekomen, onbaatzuchtigheid.
Dat komt niet vaak meer voor... Dat iemand bijvoorbeeld belangeloos een berichtje stuurt om te vragen hoe het gaat.
Niet om mezelf een schouderklopje te geven, maar ik doe dat wel regelmatig.
Iemand iets sturen zonder dat ik over mezelf praat, puur alleen om te vragen hoe het met die persoon gaat.
Die eigenschap wil ik eigenlijk niet verliezen, maar ik merk dat dat dus best wel zeldzaam is.
Ja, dit dus. Dat is best wel zeldzaam. Iedereen wil gehoord en gezien worden. Niks mis mee verder. Maar gewoon wat willen doen voor de ander zonder er iets voor terug te willen...dat is er niet veel meer.
Klinkt nu alsof we van die breiende oude omaatjes zijn in een bejaardentehuis trouwens
Maar dat is het mooie van dit topic, ik hoef het niet verder uit te leggen denk ik.
woensdag 3 mei 2017 om 23:35
woensdag 3 mei 2017 om 23:42
quote:Sweety2015 schreef op 03 mei 2017 @ 23:35:
Ja ik hetken dat ook. Heb bepaalde mensen bewust uit mijn leven geschrapt. Wat ik ook heel irri vind, is dat sommige meteen denken je bff te zijn. Ben je paar. Keer wat gaan deinken wordt je meteen helemaal geclaimd. Vroeger vond ik dat heel lastig, maar nu kies ik echt meer voor mezelf.
Ja, goed dat je nu meer voor jezelf kiest. Daar kan ik ook absoluut niet tegen. Mensen die je binnen een paar weken claimen en verwachten dat je meteen naar iedere verjaardag komt/kerstmis meeviert/oud en nieuw/en ieder ander feestje. Ik heb daar tijd voor nodig, een vriendschap moet toch kunnen groeien.
Bepaalde mensen bewust uit je leven schrappen? Ik snap dat ook heel goed, want soms zijn mensen helaas niet wie ze lijken te zijn of zuigen de energie uit je waar je bij staat.
Ik ben er soms alleen bang voor dat er op deze manier heel weinig overblijft. Terwijl ik het dus niet erg vind om alleen te zijn, maar je wilt ook niet eenzaam en alleen eindigen. Moeilijk uit te leggen...
Ik ben wel eens bang dat ik bijna niemand echt goed om me heen kan verdragen. Dat bedoel ik meer. Die angst is misschien door onzekerheid, onvermogen om teveel prikkels te verwerken of is het gewoon de echte einzelgänger zijn?
Ja ik hetken dat ook. Heb bepaalde mensen bewust uit mijn leven geschrapt. Wat ik ook heel irri vind, is dat sommige meteen denken je bff te zijn. Ben je paar. Keer wat gaan deinken wordt je meteen helemaal geclaimd. Vroeger vond ik dat heel lastig, maar nu kies ik echt meer voor mezelf.
Ja, goed dat je nu meer voor jezelf kiest. Daar kan ik ook absoluut niet tegen. Mensen die je binnen een paar weken claimen en verwachten dat je meteen naar iedere verjaardag komt/kerstmis meeviert/oud en nieuw/en ieder ander feestje. Ik heb daar tijd voor nodig, een vriendschap moet toch kunnen groeien.
Bepaalde mensen bewust uit je leven schrappen? Ik snap dat ook heel goed, want soms zijn mensen helaas niet wie ze lijken te zijn of zuigen de energie uit je waar je bij staat.
Ik ben er soms alleen bang voor dat er op deze manier heel weinig overblijft. Terwijl ik het dus niet erg vind om alleen te zijn, maar je wilt ook niet eenzaam en alleen eindigen. Moeilijk uit te leggen...
Ik ben wel eens bang dat ik bijna niemand echt goed om me heen kan verdragen. Dat bedoel ik meer. Die angst is misschien door onzekerheid, onvermogen om teveel prikkels te verwerken of is het gewoon de echte einzelgänger zijn?
woensdag 3 mei 2017 om 23:49
Ja weet je wat het is..ik ben niet meer bang om mensen die me echt niet liggen te schrappen. Ik geloof dat als je dicht bij jezelf blijft er vanzelf weer anderen op je pad komen die wellicht beter bij je passen, ook al moet je daar een tijdje alleen voor zijn. Al begrijp ik dat niet alleen achter willen blijven ook wel. Heb dat soms ook, maar wil ook geen disco zonder deurbeleid worden en iedereen maar toelaten...
Ik kan ook niet goed tegen prikkels en vind lekker mijn eigen ding doen gewoon heel fijn, maar lachen met leuke mensen mag van mij ook wel wat vaker.
Ik kan ook niet goed tegen prikkels en vind lekker mijn eigen ding doen gewoon heel fijn, maar lachen met leuke mensen mag van mij ook wel wat vaker.
woensdag 3 mei 2017 om 23:51
quote:Keukenkast schreef op 03 mei 2017 @ 15:42:
Zo herkenbaar al die verhalen hier!!
Maar tegelijkertijd mis ik af en toe ook echt een sociaal leven. En als ik dan iets hebt afgesproken dan heb ik het na 2 uur echt alweer gehad bij 9 van de 10 mensen en dan ben ik blij als ik weer thuis ben. Bij 1 van de 10 kan de afspraak me juist niet lang genoeg duren.
En dat verhaal met dominant overkomen herken ik ook. Terwijl ik zo helemaal niet ben.Idd bij sommige kan het niet lang genoeg duren en kom ik 's ochtemds pas thuis, terwijl je bij anderen na een half uur naar huis wilt..
Zo herkenbaar al die verhalen hier!!
Maar tegelijkertijd mis ik af en toe ook echt een sociaal leven. En als ik dan iets hebt afgesproken dan heb ik het na 2 uur echt alweer gehad bij 9 van de 10 mensen en dan ben ik blij als ik weer thuis ben. Bij 1 van de 10 kan de afspraak me juist niet lang genoeg duren.
En dat verhaal met dominant overkomen herken ik ook. Terwijl ik zo helemaal niet ben.Idd bij sommige kan het niet lang genoeg duren en kom ik 's ochtemds pas thuis, terwijl je bij anderen na een half uur naar huis wilt..
donderdag 4 mei 2017 om 10:52
Ja ik heb nu hetzelfde met een vriendin Dollycat! Ze heeft het altijd druk, kan gerust weken niet reageren als ik iets stuur, maar als ze zelf ergens mee zit...
Ik ben er wel makkelijker in geworden merk ik, ik ben in ieder geval ook opgehouden met meteen reageren en ik houd het ook wat korter en bondiger. Voel me er ook minder schuldig over.
En inderdaad het nonchalant reageren.. want het is niet zo dat ik zelf nooit iets vertel, maar als ik dan iets vertel en bijvoorbeeld heel enthousiast over iets ben wordt het vaak afgekapt met bijvoorbeeld:'Oh nou fijn toch'
En dan is het gesprek gewoon klaar.
Mooie omschrijving van die lawine, zo voelt het voor mij ook vaak.
Over het bang zijn om alleen te eindigen, ik voel me daar heel wisselend bij, maar ik merk wel dat ik in een verandering zit en ik ben ook wel heel blij dat ik nu eens wat meer voor mezelf kies, voelt wel heel goed. Werd tijd
En ik denk dat er vanuit dat uitgangspunt echt wel nieuwe mensen op ons pad komen
Ik ben in ieder geval al heel blij met dit forum
Ik ben er wel makkelijker in geworden merk ik, ik ben in ieder geval ook opgehouden met meteen reageren en ik houd het ook wat korter en bondiger. Voel me er ook minder schuldig over.
En inderdaad het nonchalant reageren.. want het is niet zo dat ik zelf nooit iets vertel, maar als ik dan iets vertel en bijvoorbeeld heel enthousiast over iets ben wordt het vaak afgekapt met bijvoorbeeld:'Oh nou fijn toch'
En dan is het gesprek gewoon klaar.
Mooie omschrijving van die lawine, zo voelt het voor mij ook vaak.
Over het bang zijn om alleen te eindigen, ik voel me daar heel wisselend bij, maar ik merk wel dat ik in een verandering zit en ik ben ook wel heel blij dat ik nu eens wat meer voor mezelf kies, voelt wel heel goed. Werd tijd
En ik denk dat er vanuit dat uitgangspunt echt wel nieuwe mensen op ons pad komen
Ik ben in ieder geval al heel blij met dit forum
donderdag 4 mei 2017 om 10:53
quote:Sweety2015 schreef op 03 mei 2017 @ 23:49:
Ja weet je wat het is..ik ben niet meer bang om mensen die me echt niet liggen te schrappen. Ik geloof dat als je dicht bij jezelf blijft er vanzelf weer anderen op je pad komen die wellicht beter bij je passen, ook al moet je daar een tijdje alleen voor zijn. Al begrijp ik dat niet alleen achter willen blijven ook wel. Heb dat soms ook, maar wil ook geen disco zonder deurbeleid worden en iedereen maar toelaten...
Ik kan ook niet goed tegen prikkels en vind lekker mijn eigen ding doen gewoon heel fijn, maar lachen met leuke mensen mag van mij ook wel wat vaker.
Precies dit
Ik geloof er idd ook in dat als je dichtbij jezelf blijft en je meer richt op je eigen leven dat er echt wel nieuwe mensen op je pad komen.
Ja weet je wat het is..ik ben niet meer bang om mensen die me echt niet liggen te schrappen. Ik geloof dat als je dicht bij jezelf blijft er vanzelf weer anderen op je pad komen die wellicht beter bij je passen, ook al moet je daar een tijdje alleen voor zijn. Al begrijp ik dat niet alleen achter willen blijven ook wel. Heb dat soms ook, maar wil ook geen disco zonder deurbeleid worden en iedereen maar toelaten...
Ik kan ook niet goed tegen prikkels en vind lekker mijn eigen ding doen gewoon heel fijn, maar lachen met leuke mensen mag van mij ook wel wat vaker.
Precies dit
Ik geloof er idd ook in dat als je dichtbij jezelf blijft en je meer richt op je eigen leven dat er echt wel nieuwe mensen op je pad komen.
donderdag 4 mei 2017 om 11:06
Vinden jullie een dag van tevoren afspreken bij jullie thuis ook te kort?
Een vriendin en haar man hebben daar een handje van. Dan willen ze ineens de volgende dag komen. Ik voel me dan opgejaagd, want dan moet ik mijn huis nog poetsen en opruimen. Poetsen is niet mijn hobby en doe dat niet elke week. Dweilen en stofzuigen wel. Mijn eettafel is ook vaak rommelig. Als ik zelf wordt uitgenodigd kan ik wel de volgende dag. Want dan hoef ik verder niks te doen.
Een vriendin en haar man hebben daar een handje van. Dan willen ze ineens de volgende dag komen. Ik voel me dan opgejaagd, want dan moet ik mijn huis nog poetsen en opruimen. Poetsen is niet mijn hobby en doe dat niet elke week. Dweilen en stofzuigen wel. Mijn eettafel is ook vaak rommelig. Als ik zelf wordt uitgenodigd kan ik wel de volgende dag. Want dan hoef ik verder niks te doen.
donderdag 4 mei 2017 om 11:41
quote:hondenmens schreef op 04 mei 2017 @ 11:06:
Vinden jullie een dag van tevoren afspreken bij jullie thuis ook te kort?
Een vriendin en haar man hebben daar een handje van. Dan willen ze ineens de volgende dag komen. Ik voel me dan opgejaagd, want dan moet ik mijn huis nog poetsen en opruimen. Poetsen is niet mijn hobby en doe dat niet elke week. Dweilen en stofzuigen wel. Mijn eettafel is ook vaak rommelig. Als ik zelf wordt uitgenodigd kan ik wel de volgende dag. Want dan hoef ik verder niks te doen.De enige die er bij mij in komt is mijn werkster. Ik spreek altijd bij de ander of buitenshuis af. Voor mijn gevoel is mijn flatje mijn heiligdom en ik ben best privé en ik ervaar het als onprettig als er mensen binnen zijn. Voor mijn gevoel kan ik gewoon niet doen wat ik op dat moment wil.
Vinden jullie een dag van tevoren afspreken bij jullie thuis ook te kort?
Een vriendin en haar man hebben daar een handje van. Dan willen ze ineens de volgende dag komen. Ik voel me dan opgejaagd, want dan moet ik mijn huis nog poetsen en opruimen. Poetsen is niet mijn hobby en doe dat niet elke week. Dweilen en stofzuigen wel. Mijn eettafel is ook vaak rommelig. Als ik zelf wordt uitgenodigd kan ik wel de volgende dag. Want dan hoef ik verder niks te doen.De enige die er bij mij in komt is mijn werkster. Ik spreek altijd bij de ander of buitenshuis af. Voor mijn gevoel is mijn flatje mijn heiligdom en ik ben best privé en ik ervaar het als onprettig als er mensen binnen zijn. Voor mijn gevoel kan ik gewoon niet doen wat ik op dat moment wil.
donderdag 4 mei 2017 om 14:07
quote:Sweety2015 schreef op 03 mei 2017 @ 10:56:
Hekenbaar, maar dat moetje ook zelf beetje sturen..ik vraag dan altijd naar vakantie of ander positief onderwerp..
Toch zijn er bepaalde mensen die ook hiervan een dramaverhaal weten te maken. Ik had zo'n "vriendin". Werkelijks niks in haar leven kon een keer gewoon leuk zijn. Klaag klaag klaag. Was ze met een andere baan bezig, nou dat zou toch wel weer niks worden want ze werd toch nooit uitgenodigd. Prompt werd ze natuurlijk wél aangenomen. Nou, toen bleek de baan best wel ééntonig te zijn. Kreeg ze wat meer gevarieerde diensten, toen vond ze dat haar privéleven er eigenlijk te veel bij inschoot. Enz. enz. enz.
In het begin deed ik nog wel eens mijn best haar op te beuren. Tot ik in de gaten kreeg dat het emotioneel gezien gewoon een bodemloze put was. Vanaf dat moment mompelde ik maar wat. Uiteindelijk zijn we het contact verloren. Ik vind het prima zo.
Hekenbaar, maar dat moetje ook zelf beetje sturen..ik vraag dan altijd naar vakantie of ander positief onderwerp..
Toch zijn er bepaalde mensen die ook hiervan een dramaverhaal weten te maken. Ik had zo'n "vriendin". Werkelijks niks in haar leven kon een keer gewoon leuk zijn. Klaag klaag klaag. Was ze met een andere baan bezig, nou dat zou toch wel weer niks worden want ze werd toch nooit uitgenodigd. Prompt werd ze natuurlijk wél aangenomen. Nou, toen bleek de baan best wel ééntonig te zijn. Kreeg ze wat meer gevarieerde diensten, toen vond ze dat haar privéleven er eigenlijk te veel bij inschoot. Enz. enz. enz.
In het begin deed ik nog wel eens mijn best haar op te beuren. Tot ik in de gaten kreeg dat het emotioneel gezien gewoon een bodemloze put was. Vanaf dat moment mompelde ik maar wat. Uiteindelijk zijn we het contact verloren. Ik vind het prima zo.
donderdag 4 mei 2017 om 14:53
Ja bij sommige mensen werkt het ook niet Dymphnatam... Ik heb idd ook een kennis die alles altijd in het negatieve trekt.
Ik spreek haar niet veel meer, maar als ze bv iets wilde doen en ik zei dan dat ik krap zat met geld, dan benaderde ze dat altijd heel negatief onder het mom van:'Ja rot he met geld, ik zit zelf ook krap, veel rekeningen, enz. enz'
Terwijl ik daar zelf dan helemaal niet mee zat, het was meer een mededeling.
Als ik soms iets kwijt wilde dan kwam zij altijd in een soort klaagmodus, terwijl ik dingen dan helemaal niet negatief bedoel.
Ik spreek haar niet veel meer, maar als ze bv iets wilde doen en ik zei dan dat ik krap zat met geld, dan benaderde ze dat altijd heel negatief onder het mom van:'Ja rot he met geld, ik zit zelf ook krap, veel rekeningen, enz. enz'
Terwijl ik daar zelf dan helemaal niet mee zat, het was meer een mededeling.
Als ik soms iets kwijt wilde dan kwam zij altijd in een soort klaagmodus, terwijl ik dingen dan helemaal niet negatief bedoel.
donderdag 4 mei 2017 om 15:08
Vind ik ook hoor Dina, ik heb het ook niet altijd even makkelijk gehad maar ik hoef het daar niet continu over te hebben.
Tuurlijk wil je je ook niet altijd afsluiten van andermans problemen, maar sommige mensen geven er teveel aandacht aan. Je kunt er ook voor kiezen je inderdaad meer te richten op positieve dingen
Tuurlijk wil je je ook niet altijd afsluiten van andermans problemen, maar sommige mensen geven er teveel aandacht aan. Je kunt er ook voor kiezen je inderdaad meer te richten op positieve dingen
