Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
zondag 7 juni 2015 om 20:00
Hier ook een einzelganger. Ik voelde mij vaak schuldig, maar tegenover wie? Dat ik niet zo ben als anderen. Ik trek geen twee etentjes achter elkaar of twee dagen sociaal doen. Winkelen doe ik graag alleen, ben graag alleen thuis, lekker rustig. Heb geen partner, mocht er ooit nog iemand komen, moet hij erg zelfstandig zijn en alleen kunnen zijn!
zondag 7 juni 2015 om 20:16
Ik ben ook het liefst alleen of met mijn vriend, we zijn een soort kluizenaars. We wonen vrij afgelegen en we houden niet zo van bezoek.
Als ik buiten de deur ben, dan ben ik wel heel sociaal .
Heel erg, maar ik spreek echt bijna nooit met iemand af. Daar heb ik helemaal geen behoefte aan. Vrienden heb ik genoeg, maar die wonen te ver weg om regelmatig mee af te spreken en ik vind dat eigenlijk wel prettig .
Als ik buiten de deur ben, dan ben ik wel heel sociaal .
Heel erg, maar ik spreek echt bijna nooit met iemand af. Daar heb ik helemaal geen behoefte aan. Vrienden heb ik genoeg, maar die wonen te ver weg om regelmatig mee af te spreken en ik vind dat eigenlijk wel prettig .
zondag 7 juni 2015 om 20:41
Ik heb net geschreven op een ander topic die over praktisch hezelfde gaat maar ik herken mezelf hier erg in.
Hiltje: wat stoer dat je dat in je eentje hebt gedaan, ik zou dat ook heel graag willen, ben vroeger toen ik jonger was een paar in New York geweest en zou er heel graag eens alleen heen willen om te doen en zien wat ik wil, hoe is het je bevallen?
Hiltje: wat stoer dat je dat in je eentje hebt gedaan, ik zou dat ook heel graag willen, ben vroeger toen ik jonger was een paar in New York geweest en zou er heel graag eens alleen heen willen om te doen en zien wat ik wil, hoe is het je bevallen?
zondag 7 juni 2015 om 21:18
Ik schrijf net in een ander topic dat ik ook graag alleen ben, hoewel getrouwd.
En dat ik latten juist vermoeiender vind dan samenwonen. Als je lat ga je nog echt een hele dag en nacht naar elkaar toe, ben je elkaars gast... Dat vind ik juist vermoeiend.
Samenwonen vind ik heerlijk. Mijn man hoort gewoon in mijn huis, net als mijn katten. Ik hoef voor m'n gevoel juist veel minder rekening met hem te houden nu en zit ook niet elk weekend weer bij hem om echte qualitytime door te brengen. Mijn man ís mijn thuis, bij hem voel ik me net zoals wanneer ik alleen ben. Perfect vind ik het juist.
Maar logees, kroegen, festivals, drukke winkelstraten, samen met iemand winkelen, etc. VRESELIJK.
Oh en ik had juist gedacht dat ik best wel extravert ben maar ik breng het merendeel van m'n weekenden lekker thuis door haha. Heerlijk. Of lekker wandelen op een plek waar bijna niemand komt.
En dat ik latten juist vermoeiender vind dan samenwonen. Als je lat ga je nog echt een hele dag en nacht naar elkaar toe, ben je elkaars gast... Dat vind ik juist vermoeiend.
Samenwonen vind ik heerlijk. Mijn man hoort gewoon in mijn huis, net als mijn katten. Ik hoef voor m'n gevoel juist veel minder rekening met hem te houden nu en zit ook niet elk weekend weer bij hem om echte qualitytime door te brengen. Mijn man ís mijn thuis, bij hem voel ik me net zoals wanneer ik alleen ben. Perfect vind ik het juist.
Maar logees, kroegen, festivals, drukke winkelstraten, samen met iemand winkelen, etc. VRESELIJK.
Oh en ik had juist gedacht dat ik best wel extravert ben maar ik breng het merendeel van m'n weekenden lekker thuis door haha. Heerlijk. Of lekker wandelen op een plek waar bijna niemand komt.
zondag 7 juni 2015 om 21:21
quote:evangeline_234 schreef op 07 juni 2015 @ 19:54:
En ja dat niet alleen kunnen zijn.. Dat vind ik erg onaantrekkelijk. Als je het niet met jezelf kunt vinden, hoe kun je het dan met anderen vinden?
Ben het hier wel mee eens. Sommige mensen lijken wel constant mensen nodig te hebben om zich goed te voelen of zo. Vind het juist ook wel goed als je ook goed alleen kunt zijn en je jezelf ook kunt vermaken, en niet afhankelijk bent van anderen om het leuk te kunnen hebben.
Kan me ook wel afvragen hoor waarom sommige mensen niet alleen kunnen/willen zijn?
En ja dat niet alleen kunnen zijn.. Dat vind ik erg onaantrekkelijk. Als je het niet met jezelf kunt vinden, hoe kun je het dan met anderen vinden?
Ben het hier wel mee eens. Sommige mensen lijken wel constant mensen nodig te hebben om zich goed te voelen of zo. Vind het juist ook wel goed als je ook goed alleen kunt zijn en je jezelf ook kunt vermaken, en niet afhankelijk bent van anderen om het leuk te kunnen hebben.
Kan me ook wel afvragen hoor waarom sommige mensen niet alleen kunnen/willen zijn?
zondag 7 juni 2015 om 21:22
quote:lux. schreef op 07 juni 2015 @ 21:18:
Ik schrijf net in een ander topic dat ik ook graag alleen ben, hoewel getrouwd.
En dat ik latten juist vermoeiender vind dan samenwonen. Als je lat ga je nog echt een hele dag en nacht naar elkaar toe, ben je elkaars gast... Dat vind ik juist vermoeiend.
Maar 't is zo heerlijk thuiskomen in je eigen huis wat helemaal je eigen plekje is met alleen je eigen spulletjes. Heb wel 'ns gelat met 3 nachten per week samen. Nu zou ik 1 en af en toe 2 wel de max vinden mocht ik nog 'ns verliefd worden. Hoe ouder ik word hoe minder behoefte aan relatiedingen.
Ik schrijf net in een ander topic dat ik ook graag alleen ben, hoewel getrouwd.
En dat ik latten juist vermoeiender vind dan samenwonen. Als je lat ga je nog echt een hele dag en nacht naar elkaar toe, ben je elkaars gast... Dat vind ik juist vermoeiend.
Maar 't is zo heerlijk thuiskomen in je eigen huis wat helemaal je eigen plekje is met alleen je eigen spulletjes. Heb wel 'ns gelat met 3 nachten per week samen. Nu zou ik 1 en af en toe 2 wel de max vinden mocht ik nog 'ns verliefd worden. Hoe ouder ik word hoe minder behoefte aan relatiedingen.
Shoot first, ask questions later!
zondag 7 juni 2015 om 21:31
quote:redbuIIetje schreef op 07 juni 2015 @ 21:22:
[...]
Maar 't is zo heerlijk thuiskomen in je eigen huis wat helemaal je eigen plekje is met alleen je eigen spulletjes. Heb wel 'ns gelat met 3 nachten per week samen. Nu zou ik 1 en af en toe 2 wel de max vinden mocht ik nog 'ns verliefd worden. Hoe ouder ik word hoe minder behoefte aan relatiedingen.
Maar 3 nachten per week is toch iets heel anders dan echt samenwonen, ben je nog steeds bij elkaar te gast, heb je geen eigen spullen daar, nee niks voor mij, zo deden wij 't ook.
Mijn man is net als mijn katten, eettafel, bed, laptop, boeken; als hij er niet is mist er iets in het huis.
Kan intens genieten als hij een zakenreisje heeft hoor, heeeeeerlijk! Maar hij ís mijn thuis. Ik voel me bij hem zoals ik me voel als ik alleen ben, maar dan nóg iets beter.
Maar als we niet samenwonen heb ik dat dus niet, dan ga ik gastvrouw lopen spelen, of de perfecte gast uithangen.
[...]
Maar 't is zo heerlijk thuiskomen in je eigen huis wat helemaal je eigen plekje is met alleen je eigen spulletjes. Heb wel 'ns gelat met 3 nachten per week samen. Nu zou ik 1 en af en toe 2 wel de max vinden mocht ik nog 'ns verliefd worden. Hoe ouder ik word hoe minder behoefte aan relatiedingen.
Maar 3 nachten per week is toch iets heel anders dan echt samenwonen, ben je nog steeds bij elkaar te gast, heb je geen eigen spullen daar, nee niks voor mij, zo deden wij 't ook.
Mijn man is net als mijn katten, eettafel, bed, laptop, boeken; als hij er niet is mist er iets in het huis.
Kan intens genieten als hij een zakenreisje heeft hoor, heeeeeerlijk! Maar hij ís mijn thuis. Ik voel me bij hem zoals ik me voel als ik alleen ben, maar dan nóg iets beter.
Maar als we niet samenwonen heb ik dat dus niet, dan ga ik gastvrouw lopen spelen, of de perfecte gast uithangen.
zondag 7 juni 2015 om 21:35
quote:evangeline_234 schreef op 07 juni 2015 @ 21:29:
Heb ook heel veel vriendinnen die gelijk uit huis gaan samenwonen; ik vind het juist heel waardevol om eerst alleen te wonen. Omdat dat heel leuk is, en gewoon te weten dat je het dan ook alleen aankon, mocht de relatie eindigen o.i.d.
Ja dat vond ik ook altijd, maar ken inmiddels een aantal zeer succesvolle relaties met mensen die prima zelfstandig en onafhankelijk zijn en toch uit huis zijn gaan samenwonen en inmiddels denk ik:
Ja snap ook wel dat als de samenwoonwens er nu eenmaal is, je niet eerst voor de vorm op jezelf gaat.
Als je uit elkaar gaat leer je het toch wel dan. 't Is maar samenwonen, geen kind samen.
Maar zou wel huren aanraden, just in case
Overigens huren man en ik nog steeds en zijn we voorlopig niet van plan dat te veranderen. We zijn dan wel getrouwd en proberen een kind te maken, maar een koophuis vinden we wel erg vast en definitief
Want met elkaar durven we het leven wel aan. Maar met de bank? Moeilijk moeilijk
Heb ook heel veel vriendinnen die gelijk uit huis gaan samenwonen; ik vind het juist heel waardevol om eerst alleen te wonen. Omdat dat heel leuk is, en gewoon te weten dat je het dan ook alleen aankon, mocht de relatie eindigen o.i.d.
Ja dat vond ik ook altijd, maar ken inmiddels een aantal zeer succesvolle relaties met mensen die prima zelfstandig en onafhankelijk zijn en toch uit huis zijn gaan samenwonen en inmiddels denk ik:
Ja snap ook wel dat als de samenwoonwens er nu eenmaal is, je niet eerst voor de vorm op jezelf gaat.
Als je uit elkaar gaat leer je het toch wel dan. 't Is maar samenwonen, geen kind samen.
Maar zou wel huren aanraden, just in case
Overigens huren man en ik nog steeds en zijn we voorlopig niet van plan dat te veranderen. We zijn dan wel getrouwd en proberen een kind te maken, maar een koophuis vinden we wel erg vast en definitief
Want met elkaar durven we het leven wel aan. Maar met de bank? Moeilijk moeilijk
zondag 7 juni 2015 om 21:39
quote:lux. schreef op 07 juni 2015 @ 21:18:
Mijn man hoort gewoon in mijn huis, net als mijn katten.
En als je hem onverhoopt toch zat bent, prop je hem gewoon door het kattenluik.
Even lekker een poosje naar buiten
Ik heb het al van kinds af aan, dat ik heel goed alleen kan zijn.
Ik verveel me nooit, echt nooit.
Voel me ook nooit eenzaam.
Het lijkt me heel vervelend, om niet alleen te kunnen zijn.
Ik heb een vriendin die niet kan slapen, als ze alleen thuis is.
Tja, ik was dan al lang en breed doodgegaan aan een slaaptekort.
Mijn man hoort gewoon in mijn huis, net als mijn katten.
En als je hem onverhoopt toch zat bent, prop je hem gewoon door het kattenluik.
Even lekker een poosje naar buiten
Ik heb het al van kinds af aan, dat ik heel goed alleen kan zijn.
Ik verveel me nooit, echt nooit.
Voel me ook nooit eenzaam.
Het lijkt me heel vervelend, om niet alleen te kunnen zijn.
Ik heb een vriendin die niet kan slapen, als ze alleen thuis is.
Tja, ik was dan al lang en breed doodgegaan aan een slaaptekort.
You don't have to fit into the format
zondag 7 juni 2015 om 21:42
Jouw relatie klinkt heel fijn lux, hoop dat ik zoiets ook nog mag vinden.
@Lotte ik kan juist niet slapen met iemand naast me. SOms pieker ik daar erg over; wat als ik idd nog eens zou willen samenwonen? Zou ik daar dan aan kunnen wennen? Ik ben een enorm slechte slaper. Ook een overdreven piekeraar
@Lotte ik kan juist niet slapen met iemand naast me. SOms pieker ik daar erg over; wat als ik idd nog eens zou willen samenwonen? Zou ik daar dan aan kunnen wennen? Ik ben een enorm slechte slaper. Ook een overdreven piekeraar
zondag 7 juni 2015 om 21:46
quote:Lotte35 schreef op 07 juni 2015 @ 21:39:
[...]
Ik heb het al van kinds af aan, dat ik heel goed alleen kan zijn.
Ik verveel me nooit, echt nooit.
Voel me ook nooit eenzaam.
Het lijkt me heel vervelend, om niet alleen te kunnen zijn.
Ik heb een vriendin die niet kan slapen, als ze alleen thuis is.
Tja, ik was dan al lang en breed doodgegaan aan een slaaptekort.Ik kan ook niet slapen als ik alleen thuis ben. Maar ik ben enorme bangerik in het donker. Ik heb mijn vriend gewoon nodig om de eerste klappen van een inbreker op te vangen
[...]
Ik heb het al van kinds af aan, dat ik heel goed alleen kan zijn.
Ik verveel me nooit, echt nooit.
Voel me ook nooit eenzaam.
Het lijkt me heel vervelend, om niet alleen te kunnen zijn.
Ik heb een vriendin die niet kan slapen, als ze alleen thuis is.
Tja, ik was dan al lang en breed doodgegaan aan een slaaptekort.Ik kan ook niet slapen als ik alleen thuis ben. Maar ik ben enorme bangerik in het donker. Ik heb mijn vriend gewoon nodig om de eerste klappen van een inbreker op te vangen
zondag 7 juni 2015 om 21:49
quote:evangeline_234 schreef op 07 juni 2015 @ 21:42:
Jouw relatie klinkt heel fijn lux, hoop dat ik zoiets ook nog mag vinden.
@Lotte ik kan juist niet slapen met iemand naast me. SOms pieker ik daar erg over; wat als ik idd nog eens zou willen samenwonen? Zou ik daar dan aan kunnen wennen? Ik ben een enorm slechte slaper. Ook een overdreven piekeraar Ik kan ook niet slapen met 'n ander op mijn kamer, laat staan in mijn bed. Vandaar dat ik nu ook niet meer dan 1 of bij uitzondering 2 nachten per week mijn slaap zou willen opofferen voor de liefde.
Jouw relatie klinkt heel fijn lux, hoop dat ik zoiets ook nog mag vinden.
@Lotte ik kan juist niet slapen met iemand naast me. SOms pieker ik daar erg over; wat als ik idd nog eens zou willen samenwonen? Zou ik daar dan aan kunnen wennen? Ik ben een enorm slechte slaper. Ook een overdreven piekeraar Ik kan ook niet slapen met 'n ander op mijn kamer, laat staan in mijn bed. Vandaar dat ik nu ook niet meer dan 1 of bij uitzondering 2 nachten per week mijn slaap zou willen opofferen voor de liefde.
Shoot first, ask questions later!
zondag 7 juni 2015 om 21:49
Evangeline: dat herken ik ook wel, ik vind het ook moeilijk om naast iemand te slapen, zelfs ook als ik een kamer moet delen met iemand..ik ben een hele lichte slaper en als ik iemand naast me hoor ademen of zacht snurken ofzo dan lig ik een hele nacht wakker... word ook moeilijk om daar aan te wennen...en word alleen maar erger naarmate ik ouder word
zondag 7 juni 2015 om 21:54
Ik ken dat wel hoor. Niet alleen kunnen slapen. Ik heb een angststoornis gehad en dat was echt vre-se-lijk. Ik durfde niet zonder iemand te gaan slapen want was bang dat ik dood zou gaan in m'n slaap ik kon ook niet slapen als man niet braaf 'tot morgen' zei, maar 'slaap lekker'.
Toen latten we nog en dan belde hij me voor we gingen slapen en zodra hij wakker was.
Maar sinds ik goede therapie heb gehad is dat geen probleem meer, maar dat was echt een van de ergste dingen die ik ooit heb meegemaakt.
Overigens kon mijn man in het begin van onze relatie ook niet slapen als ik er was, dat is ook overgegaan gelukkig, maar ken ook stellen genoeg die apart slapen.
We gaan ook zonder elkaar op vakantie enzo, hebben allebei nog onze eigen vrienden (kan er niet tegen als je opeens alleen nog maar gezamenlijke vrienden hebt, al hebben we er inmiddels natuurlijk wel een aantal). Maar samenwonen vind ik erg fijn. Hij geeft me juist rust in m'n hoofd, op de een of andere manier.
Maar goed, voor mijn man had ik absoluut geen behoefte aan OOIT samenwonen. Misschien in de zeer verre toekomst dacht ik toen nog, als ik 40 ben ofzo
Zo zie je maar. We passen gewoon toevallig echt like peas in a pod bij elkaar.
Toen latten we nog en dan belde hij me voor we gingen slapen en zodra hij wakker was.
Maar sinds ik goede therapie heb gehad is dat geen probleem meer, maar dat was echt een van de ergste dingen die ik ooit heb meegemaakt.
Overigens kon mijn man in het begin van onze relatie ook niet slapen als ik er was, dat is ook overgegaan gelukkig, maar ken ook stellen genoeg die apart slapen.
We gaan ook zonder elkaar op vakantie enzo, hebben allebei nog onze eigen vrienden (kan er niet tegen als je opeens alleen nog maar gezamenlijke vrienden hebt, al hebben we er inmiddels natuurlijk wel een aantal). Maar samenwonen vind ik erg fijn. Hij geeft me juist rust in m'n hoofd, op de een of andere manier.
Maar goed, voor mijn man had ik absoluut geen behoefte aan OOIT samenwonen. Misschien in de zeer verre toekomst dacht ik toen nog, als ik 40 ben ofzo
Zo zie je maar. We passen gewoon toevallig echt like peas in a pod bij elkaar.
zondag 7 juni 2015 om 21:59
quote:nerdopviva schreef op 07 juni 2015 @ 21:46:
Ik kan ook niet slapen als ik alleen thuis ben. Maar ik ben enorme bangerik in het donker. Ik heb mijn vriend gewoon nodig om de eerste klappen van een inbreker op te vangen
Dat is bij die vriendin van mij ook de reden; angst.
En ik moet zeggen; als ik eng gedroomd heb, en ik word 's nachts wakker, ben ik ook weleens bang in m'n eentje. Maar dat ben ik dan de volgende morgen alweer vergeten, dan dartel ik weer heerlijk in m'n eentje door het huis
Ik kan ook niet slapen als ik alleen thuis ben. Maar ik ben enorme bangerik in het donker. Ik heb mijn vriend gewoon nodig om de eerste klappen van een inbreker op te vangen
Dat is bij die vriendin van mij ook de reden; angst.
En ik moet zeggen; als ik eng gedroomd heb, en ik word 's nachts wakker, ben ik ook weleens bang in m'n eentje. Maar dat ben ik dan de volgende morgen alweer vergeten, dan dartel ik weer heerlijk in m'n eentje door het huis
You don't have to fit into the format
zondag 7 juni 2015 om 22:05
quote:Feeksje1977 schreef op 07 juni 2015 @ 21:47:
Vind de TO in de OP niet als een einzelganger overkomen maar gewoon als mens.
Die willen meer dan een avondje thuis alleen zijn.Thanks, Verrassend genoeg ben ik ook een echt mens Einzelganger is waarschijnlijk geen juiste term, misschien is introvert dan beter.
Vind de TO in de OP niet als een einzelganger overkomen maar gewoon als mens.
Die willen meer dan een avondje thuis alleen zijn.Thanks, Verrassend genoeg ben ik ook een echt mens Einzelganger is waarschijnlijk geen juiste term, misschien is introvert dan beter.
zondag 7 juni 2015 om 22:22
Bij mij is het denk ik niet per se zo dat ik een einzelgänger of introvert ben; ik word gewoon graag met rust gelaten om mijn eigen dingen te kunnen doen zonder dat er van alles aan of van me gevraagd wordt. Uitzondering hierin is mijn zoontje, daar ren en vlieg ik meteen voor. En hij slaapt 's middags drie uur en die uurtjes even in stilte vind ik ook heerlijk, geef ik eerlijk toe.
Maar mijn werkelijke "graag alleen willen zijn" zit dus denk ik vooral in "lekker mijn gang kunnen gaan".
Maar mijn werkelijke "graag alleen willen zijn" zit dus denk ik vooral in "lekker mijn gang kunnen gaan".
zondag 7 juni 2015 om 22:58
Ik ben nu op Erasmus uitwisseling en deel hier een kamer met een andere student.
In minder welvarende landen dan Nederland schijnt het heel normaal te zijn om met 2,3 of zelfs 4 anderen een kamer te delen. Ik ben dit echter natuurlijk niet gewend en ervaar dit ook als best wel zwaar. Ik sluit me dan ook vaak af voor mijn kamergenootje met mijn koptelefoon en ga vaak uit mijn kamer om alleen te wandelen. Als ze weg is uit de kamer voel ik ook altijd echt een soort spanning ontsnappen. Ik heb het hier verder heel leuk en ben trots op mezelf dat ik het gewoon vol heb gehouden. Maar ik zal dit nooit weer opnieuw doen. Heb echt een eigen dichte kamer nodig om me heerlijk alleen af te zonderen en waar niemand op je let.
In minder welvarende landen dan Nederland schijnt het heel normaal te zijn om met 2,3 of zelfs 4 anderen een kamer te delen. Ik ben dit echter natuurlijk niet gewend en ervaar dit ook als best wel zwaar. Ik sluit me dan ook vaak af voor mijn kamergenootje met mijn koptelefoon en ga vaak uit mijn kamer om alleen te wandelen. Als ze weg is uit de kamer voel ik ook altijd echt een soort spanning ontsnappen. Ik heb het hier verder heel leuk en ben trots op mezelf dat ik het gewoon vol heb gehouden. Maar ik zal dit nooit weer opnieuw doen. Heb echt een eigen dichte kamer nodig om me heerlijk alleen af te zonderen en waar niemand op je let.
maandag 8 juni 2015 om 07:45
quote:heslin schreef op 07 juni 2015 @ 22:58:
Ik ben nu op Erasmus uitwisseling en deel hier een kamer met een andere student.
In minder welvarende landen dan Nederland schijnt het heel normaal te zijn om met 2,3 of zelfs 4 anderen een kamer te delen. Ik ben dit echter natuurlijk niet gewend en ervaar dit ook als best wel zwaar. Ik sluit me dan ook vaak af voor mijn kamergenootje met mijn koptelefoon en ga vaak uit mijn kamer om alleen te wandelen. Als ze weg is uit de kamer voel ik ook altijd echt een soort spanning ontsnappen. Ik heb het hier verder heel leuk en ben trots op mezelf dat ik het gewoon vol heb gehouden. Maar ik zal dit nooit weer opnieuw doen. Heb echt een eigen dichte kamer nodig om me heerlijk alleen af te zonderen en waar niemand op je let.
Oh wat verschrikkelijk! Kon je tegen bijbetaling geen eenpersoonskamer boeken?
Ik deel al geen kamer tijdens 'n reis met 'n bekende, laat staan dat ik voor een paar maanden samen zou moeten hokken met 'n vreemde kamergenoot!
Ik ben nu op Erasmus uitwisseling en deel hier een kamer met een andere student.
In minder welvarende landen dan Nederland schijnt het heel normaal te zijn om met 2,3 of zelfs 4 anderen een kamer te delen. Ik ben dit echter natuurlijk niet gewend en ervaar dit ook als best wel zwaar. Ik sluit me dan ook vaak af voor mijn kamergenootje met mijn koptelefoon en ga vaak uit mijn kamer om alleen te wandelen. Als ze weg is uit de kamer voel ik ook altijd echt een soort spanning ontsnappen. Ik heb het hier verder heel leuk en ben trots op mezelf dat ik het gewoon vol heb gehouden. Maar ik zal dit nooit weer opnieuw doen. Heb echt een eigen dichte kamer nodig om me heerlijk alleen af te zonderen en waar niemand op je let.
Oh wat verschrikkelijk! Kon je tegen bijbetaling geen eenpersoonskamer boeken?
Ik deel al geen kamer tijdens 'n reis met 'n bekende, laat staan dat ik voor een paar maanden samen zou moeten hokken met 'n vreemde kamergenoot!
Shoot first, ask questions later!
