Mijn broer is afgelopen week overleden

Ik weet niet wie zich eraan herinnert maar ooit had ik een topic geopend over mijn broer met een zwaar handicap. Mijn broer had op zijn 6e een zwaar verdrinkingsongeluk waardoor hij te weinig zuurstof kreeg. Daardoor kreeg hij een zwaar handicap dat hem volledig afhankelijk maakte. Maar ondanks zijn handicap was hij een gelukkig mens en genoot van het leven. Op iedere foto die ik van hem heb zie je een lachende broer. Met hem en mijn familie (vader,moeder,mijn 4 zussen en ik) deden we een hoop leuke dingen samen zoals reizen,voorlezen,zingen,wandelen,films kijken etc... en dat allemaal met veel plezier.



De zorg voor hem was erg zwaar,vooral voor mijn ouders en voor ons allemaal. Maar we hebben dit allemaal met veel liefde gedaan en dankzij onze liefde kreeg hij er nog fantastische 25 jaren bij. En ondanks het feit dat het zwaar was (je moest met veel dingen rekening houden zoals thuiszorg,op tijd thuis zijn etc...) missen wij hem verschrikkelijk want dit valt allemaal weg en het is nogal heftig.



De gezondheid van mijn broer ging dit jaar achteruit. Hij kreeg de ene longontsteking na de andere en verzwakte steeds meer. Hij was gewoon op. Hij is ook een paar keer opgenomen geweest i.v.m. een longontsteking. Aan de ene kant is het beter voor hem dat hij is gegaan maar aan de andere kant is het een groot gemis voor ons allemaal en dat doet pijn.



Nog daarbij komt dat bij mijn vader kanker is vastgesteld met uitzaaiingen naar zijn botten en hij heeft af en toe veel pijn. Voor hem is het bijzonder moeilijk omdat hij ziek is en zijn zoon weg moet brengen. Als hij geluk heeft dan heeft hij nog een paar jaar. Maar daar kan nog niet veel over worden gezegd.



Mijn broer laat heel veel herinneringen achter waar wij allemaal erg dankbaar voor zijn. Ik ben trots op hem en heb hem ook met

liefde verzorgd. Ik ben blij dat hij ons vaak thuis in Nederland bezocht heeft en het na zijn zin had. Dat zal ik nooit vergeten.



Nu ik dit zit te tippen lopen de tranen over mijn wangen. Ik krijg veel steun van mijn vrienden,colega's,familie en bewoners van het verpleeghuis waar ik werk. En al zijn dit tegenslagen zo ben ik geen mens die bitter wordt of klaagt. Zo steek ik niet in elkaar. Ik zal altijd die vrolijke en goedlachse Geraldine blijven die men kent. Ik kan er goed over praten,mijn gevoelens uiten en ben ook blij met die mooie dingen om me heen. Ik kan op dit moment lachen en huilen. Ben gelukkig maar heb ook verdriet op dit moment.



Volgende woensdag wordt mijn broer in Duitsland begraven,in zijn geboorteplaats. De reden waarom dit nu pas gebeurt is dat hij

over de grens van Denemarken heen moest (mijn moeder is Deense en mijn vader Duits. Mijn broer woonde een aantal jaren in Denemarken omdat hij daar veel goede mogelijkheden had zoals een dagverblijf etc... Mijn vader reed vaak heen en weer).



In Duitsland kunnen wij ook vaker naar het graf gaan. Het zal emotioneel worden. Ik heb ook het verdriet van mijn ouders en zussen gezien en zij het mijne. Samen zullen we elkaar steunen. Mijn broer werd 31 jaar.



Wat ik met dit topic wil: Alleen van me afschrijven en mijn verhaal delen! Let niet op mijn spel-en taalfouten! Daar staat me op dit moment het hoofd niet naar.

Bedankt allemaal voor jullie reacties! Dat doet me ontzettend goed. Ook voor iedereen nogmaals een dikke knuf en vooral voor degene die een dierbaar iemand zijn verloren!



Vandaag nog mijn vader gebeld. Hij is erg verkouden. Vanaf morgen krijgt hij regelmatig bestralingen zodat de tumor niet verder groeit. Hij is nog iedere dag naar het graf van mijn broer geweest. Ik heb ook nog mijn moeder gebeld en die zei dat ze tussendoor heeft zitten huilen omdat ze het zo zielig voor hem vind dat hij in zijn graf ligt. Dat zijn ook mijn gedachtes,zo jong...dat hoort helemaal niet maar helaas hebben we het in het leven niet voor het zeggen. Deze voormiddag nog een hoop foto's zitten kijken van mijn broer en overal,op iedere foto zie je een stralende en lachende jongen of jonge man die het ontzettend na zijn zin heeft. Ja,hij had een heel zwaar handicap en je moest met een hoop dingen rekening houden. Maar het is niet voor niets geweest en hij heeft onze liefde ook gevoeld. En dat is een hele mooie gedachte.

Lieve Hatsetats,nogmaals bedankt voor je lieve steun! Dat doet me erg goed. Ik schrijf veel gedichten en op dit moment met name

veel over mijn broer. Bij gelegenheid wil ik er nog een keer eentje plaatsen. Heb het alleen volgende week erg druk. Wat betekent je nick trouwens en wie zijn de mensen in je avatar? De mijne is Pucca,helemaal bekend natuurlijk. Vind Azië interessant,de mensen en Asiatisch eten. Mijn zus had een klasgenoot die Geraldine heet. Spreek zelf ook Frans,hou van Frankrijk,de mensen en het eten. Dit is

dan wel off-topic,maar ik was toch even benieuwd,vandaar mijn vraag.



Mijn broer heeft onze liefde gevoeld en al is hij in de hemel zo voelt hij onze liefde nog steeds want die is grenzeloos.

Met mij gaat het goed. Maar ik mis mijn broer ontzettend. Heb de tranen vandaag ook even lekker laten gaan en dat lucht op. Verder heb ik een hoop mooie dingen die me afleiding geven. Zo ben ik vrijdag naar het Dolfinarium van Harderwijk geweest samen met een afdeling en bewoners van het verpleeghuis,erg leuk. Ja,Annika en Tommie zijn natuurlijk ook ouder geworden. Bedankt voor je steun en je belangstelling! Dat waardeer ik zeer.



Hier heb ik nog even een gedicht zoals ik afgelopen week al zei. Ook weer zelfgeschreven!



Ik zie je



Ik zie je iedere dag,

zie je met mijn hart.

Iedere zonnestraal geeft troost

en geeft ons nog warmte ook.



Ik huil om je,

iedere traan is het waard.

Al is het een zee vol tranen,

zo lucht dit op want het komt eruit.



Ik heb zoveel mooie herinneringen

en daar ben ik van omgeven.

Dat geeft me het gevoel

dat je er nog bent.



Ik roep nog steeds je naam

en denk aan je iedere dag.

De stralen van je ster geven kracht

en stralen tot in de eeuwigheid.

Dankjewel Alixane! Mijn liefde zal voor hem zal ook nooit ophouden.

Dankjewel netta! Hier gaat het goed maar af en toe een emotioneel moment. Het is een groot gemis en ik zou willen dat mijn broer er nog was. Maar ik heb gelukkig ook een hoop dingen die me kracht en vreugde geven.

Mijn moeder kwam op visite i.v.m. mijn verjaardag. Toen ik haar beneden zag kreeg ik wel natte ogen...omdat normaalgesproken mijn

broer er altijd bij was toen ik mijn verjaardag vierde. Nu was het gemis wel voelbaar. Mijn moeder en ik hebben veel gepraat over mijn

broer. Verder had ik ook een leuke verjaardag met familie en vrienden die me ook erg steunden betreffende mijn broer.



bladie,bedankt voor je reactie en lief dat je reageert! Het is een groot gemis. Hoe gaat het met jou? Ja,ik herinner me je heel goed.

Vandaag nog een email gehad van mijn moeder die nog eens een verslag heeft gemaakt over hoe mijn broer overleed. Mijn zus en

moeder waren bij hem. Ze heeft het mooi geschreven. Vandaag stond ik nog tegen de foto te praten van mijn broer,zei dat ik hem

mis...zo voel ik het gewoon en het is niet anders. Het was veel'st te kort,maar het werden 31 prachtige jaren die ons nooit zullen worden afgepakt.



Alixane,ik weet wel zeker dat hij in de hemel met mij meevierde. Ik voel hem ook om me heen. Maar tegelijkertijd komt besef ik ook dat

hij nooit meer terug zal komen en een andere plek in ons leven heeft ingenomen. Maar hij is er nog steeds al op een andere manier.

Bedankt voor je reactie ardni! Dat is ook helemaal zo. Mooie momenten toveren een glimlach op mijn gezicht,ook foto's en kleding die ik van hem heb,zijn kopje waar ik iedere ochtend uit drink. Maar een traan schuilt soms ook,soms huil ik om het gemis en ja,dat laat ik

toe. Dat hoort bij de verwerking. Dit weekend gaan we in Duitsland Allerzielen vieren. We gaan naar de begraafplaats en de graven

worden gezegend,daarnaast ook ff samenzijn met mijn familie en kijken hoe het mijn vader gaat. Die is namelijk ook ziek. Bedankt

voor je lieve woorden! Dat doet me goed.



Bedankt jullie allemaal voor jullie lieve reacties! Het doet me goed om van me af te schrijven en iedereen hier die ook een dierbaar

iemand is verloren is welkom om zijn/haar verhaal te vertellen.

Afgelopen weekend naar Duitsland geweest i.v.m. Allerheiligen. We zijn naar het graf geweest van mijn broer en hebben er een mooi

bloemetje neergezet. S'avonds zijn we nog een keer met zijn allen gegaan en hebben bij alle graven van die mooie lichtjes gezien. Dat

zag er mysterieus en mooi eruit. Het besef begint steeds meer te komen...dat mijn broer niet meer terugkomt en dat is erg heftig.

Maar aan de andere kant ben ik ook dankbaar voor alle herinneringen betreffende mijn broer en met die steun die ik ontvang. Ik red me wel en geniet nog steeds van alle mooie dingen om me heen. Volgende week krijgt mijn vader bestralingen. Dus ben benieuwd hoe

het verdergaat.

Dankjewel DeFietsboer! Daar heb ik ook af en toe behoefte aan. Vandaag heb ik de jas van mijn broer gedragen,een mooie jas die mijn

moeder een keer bij indianen in Canada gekocht heeft,zo troostend zo een jas om je heen en lekker warm!

Ik heb gelukkig nog meer tastbare dingen van hem en nog een aantal kledingstukken. Mijn broer en ik hebben dezelfde maat. Ik drink

ook vaak uit een kopje dat van hem was en ik heb ook een paar doekjes van hem. Ook een mooi idee wat je met de jas van je moeder

doet,inderdaad het gevoel dat ze dan dichtbij je is,een fijn gevoel!

Hoi hatsetats,het gaat wel goed. Maar tussendoor heb ik mijn up's en downs omdat ik mijn broer erg mis. Ik ben heel erg dankbaar voor al die herinneringen en praat regelmatig tegen de foto's van mijn broer. Gisteren zat ik nog met zijn jas aan voor de buis. Had het een beetje koud. Ik krijg een hoop leuke reacties op de jas van mijn broer,een mooie indiaan jas in hippiestijl die mijn moeder in 2008 voor mijn broer kocht en vrienden,bewoners etc...vinden hem mooi en zijn onder de indruk vooral als ik mijn verhaal vertel. Hoe is het

met jou? Op de strafbak gezeten? Hoezo?

Vanochtend wel even een traantje gelaten om mijn broer...omdat ik hem mis. Dat laat ik dan ook gewoon toe. Ben een mens en geen

robot,gelukkig maar. De eerste kerst zonder hem komt eraan. Aan de ene kant kijk ik ernaar uit om mijn familie te zien maar aan de

andere kant het gemis. Hoort erbij. Maar er is ook leuk nieuws. Mijn zus is vanaf morgen uitgerekend.