Mijn broer is afgelopen week overleden

Ik weet niet wie zich eraan herinnert maar ooit had ik een topic geopend over mijn broer met een zwaar handicap. Mijn broer had op zijn 6e een zwaar verdrinkingsongeluk waardoor hij te weinig zuurstof kreeg. Daardoor kreeg hij een zwaar handicap dat hem volledig afhankelijk maakte. Maar ondanks zijn handicap was hij een gelukkig mens en genoot van het leven. Op iedere foto die ik van hem heb zie je een lachende broer. Met hem en mijn familie (vader,moeder,mijn 4 zussen en ik) deden we een hoop leuke dingen samen zoals reizen,voorlezen,zingen,wandelen,films kijken etc... en dat allemaal met veel plezier.



De zorg voor hem was erg zwaar,vooral voor mijn ouders en voor ons allemaal. Maar we hebben dit allemaal met veel liefde gedaan en dankzij onze liefde kreeg hij er nog fantastische 25 jaren bij. En ondanks het feit dat het zwaar was (je moest met veel dingen rekening houden zoals thuiszorg,op tijd thuis zijn etc...) missen wij hem verschrikkelijk want dit valt allemaal weg en het is nogal heftig.



De gezondheid van mijn broer ging dit jaar achteruit. Hij kreeg de ene longontsteking na de andere en verzwakte steeds meer. Hij was gewoon op. Hij is ook een paar keer opgenomen geweest i.v.m. een longontsteking. Aan de ene kant is het beter voor hem dat hij is gegaan maar aan de andere kant is het een groot gemis voor ons allemaal en dat doet pijn.



Nog daarbij komt dat bij mijn vader kanker is vastgesteld met uitzaaiingen naar zijn botten en hij heeft af en toe veel pijn. Voor hem is het bijzonder moeilijk omdat hij ziek is en zijn zoon weg moet brengen. Als hij geluk heeft dan heeft hij nog een paar jaar. Maar daar kan nog niet veel over worden gezegd.



Mijn broer laat heel veel herinneringen achter waar wij allemaal erg dankbaar voor zijn. Ik ben trots op hem en heb hem ook met

liefde verzorgd. Ik ben blij dat hij ons vaak thuis in Nederland bezocht heeft en het na zijn zin had. Dat zal ik nooit vergeten.



Nu ik dit zit te tippen lopen de tranen over mijn wangen. Ik krijg veel steun van mijn vrienden,colega's,familie en bewoners van het verpleeghuis waar ik werk. En al zijn dit tegenslagen zo ben ik geen mens die bitter wordt of klaagt. Zo steek ik niet in elkaar. Ik zal altijd die vrolijke en goedlachse Geraldine blijven die men kent. Ik kan er goed over praten,mijn gevoelens uiten en ben ook blij met die mooie dingen om me heen. Ik kan op dit moment lachen en huilen. Ben gelukkig maar heb ook verdriet op dit moment.



Volgende woensdag wordt mijn broer in Duitsland begraven,in zijn geboorteplaats. De reden waarom dit nu pas gebeurt is dat hij

over de grens van Denemarken heen moest (mijn moeder is Deense en mijn vader Duits. Mijn broer woonde een aantal jaren in Denemarken omdat hij daar veel goede mogelijkheden had zoals een dagverblijf etc... Mijn vader reed vaak heen en weer).



In Duitsland kunnen wij ook vaker naar het graf gaan. Het zal emotioneel worden. Ik heb ook het verdriet van mijn ouders en zussen gezien en zij het mijne. Samen zullen we elkaar steunen. Mijn broer werd 31 jaar.



Wat ik met dit topic wil: Alleen van me afschrijven en mijn verhaal delen! Let niet op mijn spel-en taalfouten! Daar staat me op dit moment het hoofd niet naar.

Mama en hatstetats,bedankt voor jullie reactie en knuffel! Dinsdag is het precies 2 maanden geleden dat ik het telefoontje van mijn

moeder kreeg dat mijn broer was overleden. Mijn moeder en ik dromen soms nog over hem,mooie dromen en mijn broer wil zeggen

dat het goed met hem gaat daarboven.

Afgelopen dinsdag was het precies 2 maanden geleden dat mijn broer overleden is. Het besef is er nu. Iedere dag steek ik een kaarsje

voor hem aan. Ik mis hem maar ben ook dankbaar voor al die mooie momenten die ik met hem heb gehad.

Met mij gaat het goed. Behalve dat ik nu op dit moment in deze tijden iets vaker emotioneel wordt door het gemis van mijn broer. Dit

jaar gaan we met kerst naar Duitsland-de eerste keer zonder mijn broer. Dat wordt ook emotioneel maar dat hoort erbij. Ik heb gelukkig veel dingen die me blij maken en gelukkig. Daar put ik kracht uit. Hoe gaat het met jou?

Maar ik kom er wel doorheen hoor. En gelukkig heb ik veel steun aan mijn vriend,familie,vrienden en mijn vrijwilligerswerk. Nee,ik ga

echt niet bij de pakken neerzitten. Vanavond nog een gezellige filmavond voor de boeg,iets om naar uit te kijken. Erg lief dat je

gereageerd hebt! Dankjewel!

Nu dat de kerstdagen naderen merk ik dat ik mijn broer heel erg mis. Het eerste kerstfeest zonder mijn broer!

Ik kom er wel doorheen hoor. Heb voor de rest zoveel dingen die me kracht geven en daar ben ik blij om. Die tranen laat ik toe en ik ben blij voor iedere traan die ik kan huilen.



Dankjewel Helga!



lemoos,jij ook veel sterkte en ik kan me voorstellen dat jij er als een berg tegenop ziet.

We hadden fijne kerstdagen. Zijn wezen wandelen,uit eten en hebben Rummikub gespeeld. Iedere dag waren we aan het graf van mijn broer. Hebben ook tegen hem gepraat. Mijn vader heeft het bijzonder moeilijk. Hij is erg ziek (uitgezaaide prostaatkanker) en ook

erg emotioneel. Hij ziet het niet meer zitten en zijn enige wens is nog naast zijn zoon te komen liggen. Hoewel dat aan de ene kant

heftig is kan ik hem wel begrijpen. Helaas is het ook niet anders. Maar dat neemt niet weg dat ik zeker de mooie kanten van het leven

blijf zien en ook blij met al die dingen die me kracht geven.

Ook voor jou een dikke !Gisteren weer naar mijn vrijwilligerswerk in het verpleeghuis geweest. Ze waren blij dat ik er weer was.

En ik had het erg na mijn zin. Dat is gewoon fijn.

Met nieuwjaarsdag belde ik mijn moeder op en praatte ik met haar. Ze zei dat ze de andere jaren altijd met mijn broer naar het vuurwerk gekeken had en dat ze het zo gemeen vond dat hij nu in zijn graf lag. Ik vond dat ook. Maar ze zei ook dat het alleen zijn

lichaam is die daar ligt en niet zijn ziel. Mijn broer is er nog wel al heeft hij een andere plaats in ons leven ingenomen.

Ik zit nu midden in de fase van het besef,aan de ene kant goed want ik ben realistisch maar aan de andere kant ook weer heftig,vooral

omdat je weet dat hij niet meer terug komt en wij hem allemaal ontzettend missen. Mijn vader erg ziek en breekbaar en het gemis van

zijn enige zoon. Gelukkig dat ik veel steun aan mijn vrienden,familie,vrijwilligerswerk en mijn sport heb!

Dankjewel Alixane! Vandaag wel behoorlijk emotioneel geweest maar dat ligt eraan dat ik de griep heb. Dan ben je extra gevoelig. Ik

ben behoorlijk bezig met verwerken,het geven van een plek zal nog ff duren. Maar het is ook pas 4 maanden geleden.

Ik had afgelopen week een mooie droom. Mijn ouderlijk huis was veel groter geworden en anders gebouwd met veel slaapkamers. Er

was daar een eetzaal met een jezuskruis aan de muur. Daar eten we iedere dag en herdachten tegelijkertijd mijn broer. Vaak moet ik

aan deze droom denken. Het geeft me vreugde en kracht en tegelijkertijd doet het gemis van mijn broer ook veel pijn. Op dit moment komen de tranen want ik mis hem zo verschrikkelijk. Mijn moeder belde me vandaag op. Leuk en gezellig met haar zitten praten maar

ze zei ook dat als ze naar het kerkhof gaat het haar ook pijn doet.



Gelukkig hebben we een hoop mooie dingen die ons veel vreugde,kracht en plezier geven. Dat helpt bij het verwerken.

Nog steeds bid ik heel vaak en denk ik aan de mooie droom die me kracht geeft en juist die droom zorgt ervoor dat ik nog meer plezier

in alle mooie dingen beleef die ik doe. Soms komen de tranen en merk ik wat een verlies dat voor ons allemaal is.



Ik heb net een boek gelezen over een gezin die precies hetzelfde mee hebben gemaakt als wij,zoveel dingen gemeen maar aan de

andere kant ook verschillen. Het doet hun en ons goed te weten dat we niet de enigen zijn die dit meegemaakt hebben. Heb regelmatig

contact met hun.

Ik heb afgelopen zondag mijn eerste tattoo,de naam van mijn overleden broer op mijn onderarm laten zetten. Hij kon voor zijn ongeval zijn naam schrijven zoals een kind van 5 dat doet. Na zijn ongeval had hij een zwaar handicap maar was altijd gelukkig. Ik wil er nog een vlinder naast zijn naam laten zetten. Hij is ontsnapt uit zijn cocon waarin hij gevangen zat en vliegt vrij als vlinder rond. Is voor mij een symbool en daar zit een verhaal achter. Ik heb mijn tattoo al aan meer mensen laten zien en krijg er veel complimenten over. Fijn is voor mij dat ik zo voor altijd met mijn broer verbonden blijf.

Inmiddels is het 9 maanden geleden dat mijn broer overleden is. Het gaat goed met mij en ik put verder kracht uit de mooie dingen van

het leven. Maar het gemis doet me wel behoorlijk verdriet. Al is hem misschien wel een lijdensweg bespaard gebleven dan is hij toch weggevallen. Mijn vriend en ik gaan binnenkort op vakantie naar Denemarken en dat zal vreemd zijn want hij was er altijd. Vaak zaten we bij hem op de kamer tv te kijken en 2 jaar geleden het WK onder het genot van een biertje en een knabbeltje. Maar ik ga de confrontatie aan en ben er niet bang voor. Mijn moeder is in december nog een keer oma geworden en heeft ook 2 kleintjes in huis. Dus het wordt een fijne vakantie. Ik heb naast de naam van mijn broer (zoals hij hem als kind zijnde schreef) een bosje madeliefjes laten zetten. Ben erg blij met mijn tatoeages. Zo is mijn broer altijd bij me.