Mijn broer is afgelopen week overleden

Ik weet niet wie zich eraan herinnert maar ooit had ik een topic geopend over mijn broer met een zwaar handicap. Mijn broer had op zijn 6e een zwaar verdrinkingsongeluk waardoor hij te weinig zuurstof kreeg. Daardoor kreeg hij een zwaar handicap dat hem volledig afhankelijk maakte. Maar ondanks zijn handicap was hij een gelukkig mens en genoot van het leven. Op iedere foto die ik van hem heb zie je een lachende broer. Met hem en mijn familie (vader,moeder,mijn 4 zussen en ik) deden we een hoop leuke dingen samen zoals reizen,voorlezen,zingen,wandelen,films kijken etc... en dat allemaal met veel plezier.



De zorg voor hem was erg zwaar,vooral voor mijn ouders en voor ons allemaal. Maar we hebben dit allemaal met veel liefde gedaan en dankzij onze liefde kreeg hij er nog fantastische 25 jaren bij. En ondanks het feit dat het zwaar was (je moest met veel dingen rekening houden zoals thuiszorg,op tijd thuis zijn etc...) missen wij hem verschrikkelijk want dit valt allemaal weg en het is nogal heftig.



De gezondheid van mijn broer ging dit jaar achteruit. Hij kreeg de ene longontsteking na de andere en verzwakte steeds meer. Hij was gewoon op. Hij is ook een paar keer opgenomen geweest i.v.m. een longontsteking. Aan de ene kant is het beter voor hem dat hij is gegaan maar aan de andere kant is het een groot gemis voor ons allemaal en dat doet pijn.



Nog daarbij komt dat bij mijn vader kanker is vastgesteld met uitzaaiingen naar zijn botten en hij heeft af en toe veel pijn. Voor hem is het bijzonder moeilijk omdat hij ziek is en zijn zoon weg moet brengen. Als hij geluk heeft dan heeft hij nog een paar jaar. Maar daar kan nog niet veel over worden gezegd.



Mijn broer laat heel veel herinneringen achter waar wij allemaal erg dankbaar voor zijn. Ik ben trots op hem en heb hem ook met

liefde verzorgd. Ik ben blij dat hij ons vaak thuis in Nederland bezocht heeft en het na zijn zin had. Dat zal ik nooit vergeten.



Nu ik dit zit te tippen lopen de tranen over mijn wangen. Ik krijg veel steun van mijn vrienden,colega's,familie en bewoners van het verpleeghuis waar ik werk. En al zijn dit tegenslagen zo ben ik geen mens die bitter wordt of klaagt. Zo steek ik niet in elkaar. Ik zal altijd die vrolijke en goedlachse Geraldine blijven die men kent. Ik kan er goed over praten,mijn gevoelens uiten en ben ook blij met die mooie dingen om me heen. Ik kan op dit moment lachen en huilen. Ben gelukkig maar heb ook verdriet op dit moment.



Volgende woensdag wordt mijn broer in Duitsland begraven,in zijn geboorteplaats. De reden waarom dit nu pas gebeurt is dat hij

over de grens van Denemarken heen moest (mijn moeder is Deense en mijn vader Duits. Mijn broer woonde een aantal jaren in Denemarken omdat hij daar veel goede mogelijkheden had zoals een dagverblijf etc... Mijn vader reed vaak heen en weer).



In Duitsland kunnen wij ook vaker naar het graf gaan. Het zal emotioneel worden. Ik heb ook het verdriet van mijn ouders en zussen gezien en zij het mijne. Samen zullen we elkaar steunen. Mijn broer werd 31 jaar.



Wat ik met dit topic wil: Alleen van me afschrijven en mijn verhaal delen! Let niet op mijn spel-en taalfouten! Daar staat me op dit moment het hoofd niet naar.

Dankjewel dance_in_the_rain!

Het schoot me net te binnen. Al ga ik goed met mijn verdriet om zo hap ik inderdaad tussendoor ook naar adem. Ik mis mijn vader en mijn broer.

Vandaag is het een maand geleden dat mijn vader is overleden. Ik schrik wel eens wakker s'nachts omdat ik denk dat de telefoon ging.

Ik ben toen s'nachts gebeld dat mijn vader overleden is. Vorig weekend zijn we in Duitsland geweest om mijn vader en broer te herdenken. Mijn broer is nu ook een jaar geleden overleden. Ik mis ze beide. We hebben wat mooie dingen voor het graf van mijn broer en vader gekocht,deze daar neergezet en hebben de verjaardag van mijn neef gevierd in een restaurant. Dat was wel erg

gezellig en mooi samen te zijn. De dag daarop zijn we naar de mis geweest. Nu zijn we ff aan rust toe. In 2 maanden tijd zijn we 4 keer heen en weer gereden,iedere keer een lange rit.

Hallo dames,hartstikke bedankt voor jullie lieve woorden! Neem me niet kwalijk dat ik nu pas antwoord! Dat komt doordat ik het heel erg druk heb. Maar de afleiding is ook mooi. Ik put daar heel veel kracht uit. Zo ben ik vrijdag met een andere vriendin bij een vriendin wezen lunchen en waren we gisteren met zijn vieren naar het musical ''Soldaat van Oranje''. Uiteraard heb ik mijn up's en down's en dat laat ik ook toe. Ik doe mijn best om me erin te berusten dat de situatie nou eenmaal zo is zoals ze is. Maar dat heeft tijd nodig en deze zal ik mezelf geven. Ik belde mijn moeder regelmatig toen mijn vader op de hospiceafdeling van het ziekenhuis lag. Mijn moeder sliep bij mijn vader. Een keer heeft mijn moeder de horn van het telefoon gepakt en ik heb nog even tegen mijn vader gepraat. Ik weet wel zeker dat hij me gehoord heeft. Zelf hoorde ik hem ademen. Op deze manier heb ik dan ook afscheid genomen en de week daarop was de begrafenis.

quote:dance_in_the_rain schreef op 02 oktober 2016 @ 17:15:

Ach Geraldine, wat spreekt er een verdriet uit je posts Zoals ik je hier lees heb ik veel bewondering voor je, je lijkt me een lieve en dappere vrouw. Natuurlijk mis je je broer en vader! Dat verdriet mag er zijn, geef het de ruimte. Je bent volop in de rouw. Kun je het delen met anderen?



Toen ik deze posting schreef had ik net een huilbui achter de rug. Maar het voordeel was dat ik juist op dat moment mijn gevoelens goed kon uiten. Bedankt voor je lieve woorden! Dat vind ik mooi om te lezen. Ja,ik kan het delen met anderen en ik kan er goed over

praten. Daar heb ik soms ook wel behoefte aan. Maar ik praat ook over leuke dingen. Dat geeft me heel veel kracht.

quote:poeziewoezie schreef op 02 oktober 2016 @ 17:20:

Wow, wat zal jouw broer een gelukkig mens zijn geweest met zo'n zus.

Sterkte de komende tijd.Ik was stapelgek op hem. En als hij met mijn moeder op visite kwam dan heb ik ze altijd heerlijk verwend en mijn moeder geholpen mijn broer te verzorgen.

quote:nachtvlinder1977 schreef op 02 oktober 2016 @ 17:39:

Wat zwaar Geraldine in zo'n korte tijd twee mensen verliezen. Was het overlijden van je vader plotseling of hebben jullie nog afscheid kunnen nemen? Ja,het is heftig. Mijn vader is niet plotseling overleden. Hij had kanker. Toen hij op de hospiceafdeling van het ziekenhuis lag heeft mijn moeder de horn van het telefoon gepakt en ik heb nog even tegen mijn vader gepraat. Ik weet wel zeker dat hij me gehoord heeft en heb op deze manier afscheid genomen. De week daarop was de begrafenis.

quote:bewusty schreef op 04 oktober 2016 @ 10:39:

heel veel sterkte ...goed dat je schrijft xxxDat helpt veel. Ik schrijf graag,ook verhalen en gedichten.

quote:violetskies schreef op 09 oktober 2016 @ 14:09:

Wat heftig om twee mensen, die zo dicht bij je staan, binnen dit tijdsbestek te verliezen.

Ik hoop dat je alle mooie momenten die je met jouw vader, broer en de rest van de familie voor altijd blijft koesteren. Dankjewel violetskies! Ik geniet van alle mooie herinneringen en heb ook net foto's zitten kijken die ik uit heb laten printen. Al die tastbare herinneringen zijn mooi.

Vati



Vader van 6 kinderen en een vrouw,

een leven lang wonend in je thuisstad.

Je hebt heftige en mooie dingen meegemaakt.

Soms was het niet makkelijk voor je.



Maar vaak waren we blij en opgelucht

dat je ons kon troosten en geruststellen

als iemand een gemene opmerking had gemaakt.

Voor ons had je altijd een luisterend oor.



Je was zorgzaam voor de hele familie.

Je wilde het beste voor ons allemaal.

Goede opleidingen,rijbewijs en goede gesprekken.

Ook goede adviezen voor onze reizen gaf je ons.



Helaas werd er bij je kanker vastgesteld

en heb je de strijd ertegen verloren.

Nu rust fijn zacht,het is goed zo.

Vati,we missen je.





Het is wel zonder rijm maar omschrijft mijn vader zoals hij was,een zorgzaam persoon.

quote:krullenbol1966 schreef op 09 oktober 2016 @ 16:52:

[...]



gecondoleerd Geraldine ik lees je bericht net pas, wat verdrietig allemaal.

Kan me goed voorstellen dat je je zo voelt. Dankjewel voor je lieve woorden krullenbol!

Mijn broer



Je bent zo ver weg von hier,

verder dan de zon en verder dan de zee.

Ik wil je alleen maar voelen,

maar je plek,die blijft leeg.



Niets kan de leegte ooit vullen,

en niets blijft zoals het is.

Wat blijft zijn de herinneringen

en die zijn mooi.



Ach,deed het toch maar niet zo een pijn!

Jou te missen dat is erg.

Maar ik weet dat we daar samen doorheen moeten.

Samen komen we er wel.



Want je werd een blinkende ster

en als ik s'avonds naar de hemel kijk,

dan kan ik je zien blinken

wanneer ik dat gewoon wil.



Alle herinneringen zijn als een venster

en ik kijk daar doorheen.

Eentje is absoluut zeker,

in ons hart heb je een verblijf.



Dood is alleen,wie vergeten wordt,

maar niet wie wij ins ons hart dragen.

Dat zal voor altijd zo blijven.

Je blijft voor altijd bij ons.



Zelfgeschreven en vertaald

krullenbol,ik blijf zeker schrijven. En iedereen die hier behoefte aan heeft of zijn ei kwijt wil is hier welkom. Ik ben ook blij met iedere

steun.

Dankjewel lieve krullenbol! En wat een schattig hondje in je avatar!