Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
dinsdag 7 oktober 2008 om 20:48
Lieve Minny
Ik zie je topic jammergenoeg nu pas, wou dat ik je eerder een virtuele knuffel had kunnen geven (net nieuwe baan en dus geen forumtijd). Wat een rot verhaal lieverd. Ik denk aan je en leef met je mee. Houd je taai. altijd zo stoer ben je maar pas goed op jezelf nu hoor 
Mooie reactie Poezewoes!
Ik heb niet alles gelezen, want mijn dochter wil niet slapen (nu hopelijk eindelijk wel), maar wel redelijk veel gezien en het gaat lang niet altijd over de situatie die Minny beschreven heeft..
Ik zie je topic jammergenoeg nu pas, wou dat ik je eerder een virtuele knuffel had kunnen geven (net nieuwe baan en dus geen forumtijd). Wat een rot verhaal lieverd. Ik denk aan je en leef met je mee. Houd je taai. altijd zo stoer ben je maar pas goed op jezelf nu hoor
Mooie reactie Poezewoes!
Ik heb niet alles gelezen, want mijn dochter wil niet slapen (nu hopelijk eindelijk wel), maar wel redelijk veel gezien en het gaat lang niet altijd over de situatie die Minny beschreven heeft..
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
dinsdag 7 oktober 2008 om 20:54
Lieve Minny, ik voel zo met je mee, ik voel me er helemaal 'raar' van. Ik geloof dat het topic een heel vervelende kant op gaat voor jou. Ik hoop dat je hier toch nog van je af zult kunnen schrijven.
Misschien is het al gezegd, maar als die man geen condoom heeft gebruikt, moet je je laten testen op soa's. En als je geen voorbehoedsmiddel neemt een morning-afterpil gaan halen.
Wat een nachtmerrie....
dubio
Misschien is het al gezegd, maar als die man geen condoom heeft gebruikt, moet je je laten testen op soa's. En als je geen voorbehoedsmiddel neemt een morning-afterpil gaan halen.
Wat een nachtmerrie....
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 7 oktober 2008 om 21:00
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik KALMEERDE een beetje, maar was nog wel verdrietig (zichtbaar?). Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen (geen NEE doe niet) en voordat (er heeft dus tijd tussen gezeten) ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken (beoordelingsvermogen aangetast). Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie (gebrek aan NEE), denk ik, ging hij verder (nog steeds geen NEE) en uiteindelijk (nog meer tijd over heen gegaan en nog steeds geen NEE)...nou ja....alles dus (daar moet ongeveer 10 a 15 minuten tussen hebben gezeten, nog steeds geen NEE). Het ging erg snel (dat kun je niet meer goed beoordelen vanwege de drank, achteraf lijkt alles veel sneller te zijn gegaan), ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien (het lijkt mij dat je nog steeds moet MEEWERKEN, als hij je benen uit elkaar drukte dan is het ander verhaal), en ik was compleet verbaasd.
Hier had die jongen een ferm NEE uit op moeten maken... sorry hoor, dacht het niet. 2 mensen die een situatie verkeerd ingeschat hebben, met vervelende gevolgen.
En voor de goede orde: Nee het is niet leuk voor Minny.
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen (geen NEE doe niet) en voordat (er heeft dus tijd tussen gezeten) ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken (beoordelingsvermogen aangetast). Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie (gebrek aan NEE), denk ik, ging hij verder (nog steeds geen NEE) en uiteindelijk (nog meer tijd over heen gegaan en nog steeds geen NEE)...nou ja....alles dus (daar moet ongeveer 10 a 15 minuten tussen hebben gezeten, nog steeds geen NEE). Het ging erg snel (dat kun je niet meer goed beoordelen vanwege de drank, achteraf lijkt alles veel sneller te zijn gegaan), ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien (het lijkt mij dat je nog steeds moet MEEWERKEN, als hij je benen uit elkaar drukte dan is het ander verhaal), en ik was compleet verbaasd.
Hier had die jongen een ferm NEE uit op moeten maken... sorry hoor, dacht het niet. 2 mensen die een situatie verkeerd ingeschat hebben, met vervelende gevolgen.
En voor de goede orde: Nee het is niet leuk voor Minny.
dinsdag 7 oktober 2008 om 21:24
Allereerst Minny, je zult wel een pittige week hebben, sterkte. Het is een rotgevoel wat ik herken en het kost gewoon tijd om het te plaatsen en opzij te zetten.
Toch ben ik ook enorm geschrokken door de reacties op dit forum. Ik kom graag op het vivaforum maar door dit topic zijn me ineens zoveel dingen helder geworden. Natuurlijk snap ook ik dat op een forum bepaalde vriendschappen ontstaan, je hebt met sommige forummers meer dan met anderen en wanneer er iets niet zo leuks gebeurt zal je die persoon zeker even een hart onder de riem steken. Prima en goed lijkt me, ik denk ook dat veel mensen daarom een topic openen. Even van je af schrijven en horen dat je niet gek bent (nee Kym ook jij bent absoluut niet gek). Misschien nog wat meer van je afschrijven en proberen de boel te relativeren en vanuit een ander oogpunt te bekijken. Je eigen blik is immers gekleurd.
Maar opeens zie ik het heel helder. Wat hier gebeurt lijkt totaal niet meer op de realistische wereld.
Men wil allemaal op de voorste rij zitten, medeleven betuigen. Tot zover nog okee. Maar dan slaat men echt compleet door. ECHT.
Ik ga niet quoten, ik ga niet woorden van Minny herhalen, verdraaien, mooier of slechter maken en al helemaal niet voor haar denken. Maar hoe men elkaar op het forum IN de put kan weten te praten is echt ongelooflijk. En dan doel ik op alle o zo goed bedoelde en gemeende reacties van een groot deel forummers. Waarbij men graag ook de goedbedoelde adviezen opdringt. En niet een beetje. Nou vooruit, één forummer wil ik toch even noemen. De manier waarop Spijker tekeer gaat over sperma-monsters en kleding bewaren voor bewijsmateriaal vind ik echt schokkend. Er lopen blijkbaar erg veel huis-tuin-en-keuken-psychologen en wannabetherapeuten rond (adviezen als: laat vriendinnen lekker een bak chocolademousse en ijs meenemen, oh verdorie nu quote ik toch nog).
Echt waar, ik vind het eng hoe men onder de noemer goede adviezen eigenlijk een plaatsje op de voorste rij wil bemachtigen, sensatie belust is en iemand in een slachtoffer rol wil plaatsen om zo zelf de belangrijke persoon te kunnen zijn die steun kan bieden en wiens advies zeker opgevolgd gaat worden. Nu gooi ik de knuppel uiteraard in het hoenderhok want hoe DURF ik dát te zeggen. Maar mensen, kijk naar jezelf. En luister naar een ander, naar Minny. Ik zie haar zeggen dat het niet zo voelt, okee dan voelt het niet zo. Ja het is kut maar nee het voelt niet als een verkrachting. Goed toch? Prima, werk van daaruit verder, praat van daaruit mee met haar en biedt vanuit dat perspectief mogelijkheden/ideeën aan. Wil je een echte therapeut zijn, praat iemand dan niet de put IN en kijk wat deze persoon echt zégt.
En mensen die relativeren zijn alleen maar heel welkom op een forum als dit wat compleet lijkt te ontsporen op welles nietes verkrachting trauma en wat nog meer. Lezen mensen, lezen.
Nogmaals Minny, niets ten nadele van jou want je hebt echt een klote nacht gehad! Blijf bij jezelf en maak het niet meer dan dat, jij en alleen jij weet hoe het toen was.
Toch ben ik ook enorm geschrokken door de reacties op dit forum. Ik kom graag op het vivaforum maar door dit topic zijn me ineens zoveel dingen helder geworden. Natuurlijk snap ook ik dat op een forum bepaalde vriendschappen ontstaan, je hebt met sommige forummers meer dan met anderen en wanneer er iets niet zo leuks gebeurt zal je die persoon zeker even een hart onder de riem steken. Prima en goed lijkt me, ik denk ook dat veel mensen daarom een topic openen. Even van je af schrijven en horen dat je niet gek bent (nee Kym ook jij bent absoluut niet gek). Misschien nog wat meer van je afschrijven en proberen de boel te relativeren en vanuit een ander oogpunt te bekijken. Je eigen blik is immers gekleurd.
Maar opeens zie ik het heel helder. Wat hier gebeurt lijkt totaal niet meer op de realistische wereld.
Men wil allemaal op de voorste rij zitten, medeleven betuigen. Tot zover nog okee. Maar dan slaat men echt compleet door. ECHT.
Ik ga niet quoten, ik ga niet woorden van Minny herhalen, verdraaien, mooier of slechter maken en al helemaal niet voor haar denken. Maar hoe men elkaar op het forum IN de put kan weten te praten is echt ongelooflijk. En dan doel ik op alle o zo goed bedoelde en gemeende reacties van een groot deel forummers. Waarbij men graag ook de goedbedoelde adviezen opdringt. En niet een beetje. Nou vooruit, één forummer wil ik toch even noemen. De manier waarop Spijker tekeer gaat over sperma-monsters en kleding bewaren voor bewijsmateriaal vind ik echt schokkend. Er lopen blijkbaar erg veel huis-tuin-en-keuken-psychologen en wannabetherapeuten rond (adviezen als: laat vriendinnen lekker een bak chocolademousse en ijs meenemen, oh verdorie nu quote ik toch nog).
Echt waar, ik vind het eng hoe men onder de noemer goede adviezen eigenlijk een plaatsje op de voorste rij wil bemachtigen, sensatie belust is en iemand in een slachtoffer rol wil plaatsen om zo zelf de belangrijke persoon te kunnen zijn die steun kan bieden en wiens advies zeker opgevolgd gaat worden. Nu gooi ik de knuppel uiteraard in het hoenderhok want hoe DURF ik dát te zeggen. Maar mensen, kijk naar jezelf. En luister naar een ander, naar Minny. Ik zie haar zeggen dat het niet zo voelt, okee dan voelt het niet zo. Ja het is kut maar nee het voelt niet als een verkrachting. Goed toch? Prima, werk van daaruit verder, praat van daaruit mee met haar en biedt vanuit dat perspectief mogelijkheden/ideeën aan. Wil je een echte therapeut zijn, praat iemand dan niet de put IN en kijk wat deze persoon echt zégt.
En mensen die relativeren zijn alleen maar heel welkom op een forum als dit wat compleet lijkt te ontsporen op welles nietes verkrachting trauma en wat nog meer. Lezen mensen, lezen.
Nogmaals Minny, niets ten nadele van jou want je hebt echt een klote nacht gehad! Blijf bij jezelf en maak het niet meer dan dat, jij en alleen jij weet hoe het toen was.
dinsdag 7 oktober 2008 om 21:40
Gek dat een andere mening dan de eigen altijd maar weer wordt afgedaan als egotripperij of in de put praterij. Tekort aan argumenten?
Persoonlijk heb ik geen ambitie om iemands therapeut te zijn. Iemand een andere zienswijze dan die van haarzelf aanbieden lijkt me op zich niks mis mee. Vrijblijvend hoor.
Persoonlijk heb ik geen ambitie om iemands therapeut te zijn. Iemand een andere zienswijze dan die van haarzelf aanbieden lijkt me op zich niks mis mee. Vrijblijvend hoor.
dinsdag 7 oktober 2008 om 21:45
