Psyche
alle pijlers
Mijzelf nauwelijks ontwikkelen.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:02
Inmiddels ben ik 28 jaar oud, maar het valt me op dat ik mijzelf, in vergelijking met mijn sociale omgeving ( vriendinnen, kennissen enzo) nauwelijks verander.
En dan heb ik het niet over mijn ''verstand'' om het zo maar te zeggen, want ik heb een universitaire opleiding afgerond, een baan op mijn opleidingsniveau, ik run mijn eigen huishouden en administratie, ben geïnteresseerd in ''volwassen'' onderwerpen als politiek en dat soort dingen.
Ik heb het echter meer over privé / persoonlijk niveau. Om mij heen is nagenoeg iedereen de afgelopen paar jaren erg veranderd wat betreft voorkeuren, invulling van vrije tijd, hobby's en dergelijke. Dit terwijl ik mijzelf eigenlijk nauwelijks anders voel, dan toen ik een jaar of twintig was ofzo.
Vorig weekend was hier bijvoorbeeld het jaarlijkse dorpsfeest. ''Vroeger'' was dat een enorme gebeurtenis, en mijn vriendinnen en ik, en eigenlijk iedereen van rond mijn leeftijd, had het er al weken van tevoren over. Dat was altijd vrijdag, zaterdag en zondag naar de ''feesttent'', van tevoren al uren bij iemand in de tuin BBQ'en, wijntjes en biertjes drinken, muziek aan. En 's avonds naar het grote feest met al je vriendinnen en vrienden, waarvoor dan de hele omgeving was uitgelopen.
Inmiddels geeft niemand uit mijn vrienden- en kennissenkring meer om dat feest. Sterker nog : de meesten weten niet eens meer dat het überhaupt gehouden wordt. Zelf ga ik er ook niet meer heen, maar dat komt omdat niemand waar ik een band mee heb daar nog heen gaat. Die tijd is gewoon voorbij, veel mensen zijn gewoon naar een volgende ''fase'' en zijn dat kennelijk ontgroeid. Die zijn druk met de verbouwing van hun huisje, het plannen van hun huwelijk of andere dingen.
Dit terwijl ik diep in mijn hart nog heel graag precies hetzelfde zou willen doen als een jaar of acht geleden. Ik zou zo nog met mijn vriendinnen een paar flessen wijn willen halen, in de tuin bij iemand gaan zitten, de muziek lekker hard aan willen zetten en weer lekker studentikoos / puberaal mezelf gaan zitten beteuten daar om uiteindelijk lekker aangeschoten weer over dat feest heen te lopen.
Het voornoemde is slechts een voorbeeld, maar ik heb dit met veel meer dingen. Alle mensen om mij heen zijn gewoon veranderd. Natuurlijk wordt er af en toe nog wel eens een festival bezocht ofzo, of gaan we eens uit eten, maar het is gewoon anders dan een paar jaar geleden. Niemand vindt dat ook erg, want ze hebben er ook totaal geen behoefte meer aan.
Tussen mijn vriendinnen en kennissen voel ik me daardoor vaak ook best wel onontwikkeld ofzo. Zij hebben het voornamelijk over settelen, verbouwen, hypotheek, verhuizen, bijtelling, kinderen krijgen, werk. Ze vinden het ook best wel raar lijkt het soms dat ik geen relatie heb. Nog vreemder lijken ze het te vinden, dat ik daar zelf ook totaal niet mee zit. Misschien is dat ook wel vreemd, want ik ken nog wel een paar meiden van mijn leeftijd die vrijgezel zijn, en voor hen is het best wel een ''issue'' zeg maar, die beginnen toch behoorlijk nerveus te worden lijkt het soms.
Zelf heb ik niets van dat alles. Ik voel me in mijn hoofd echt nog een begin twintiger, misschien wel een eind tiener zelfs.
Zijn hier mensen die dit herkennen?
En dan heb ik het niet over mijn ''verstand'' om het zo maar te zeggen, want ik heb een universitaire opleiding afgerond, een baan op mijn opleidingsniveau, ik run mijn eigen huishouden en administratie, ben geïnteresseerd in ''volwassen'' onderwerpen als politiek en dat soort dingen.
Ik heb het echter meer over privé / persoonlijk niveau. Om mij heen is nagenoeg iedereen de afgelopen paar jaren erg veranderd wat betreft voorkeuren, invulling van vrije tijd, hobby's en dergelijke. Dit terwijl ik mijzelf eigenlijk nauwelijks anders voel, dan toen ik een jaar of twintig was ofzo.
Vorig weekend was hier bijvoorbeeld het jaarlijkse dorpsfeest. ''Vroeger'' was dat een enorme gebeurtenis, en mijn vriendinnen en ik, en eigenlijk iedereen van rond mijn leeftijd, had het er al weken van tevoren over. Dat was altijd vrijdag, zaterdag en zondag naar de ''feesttent'', van tevoren al uren bij iemand in de tuin BBQ'en, wijntjes en biertjes drinken, muziek aan. En 's avonds naar het grote feest met al je vriendinnen en vrienden, waarvoor dan de hele omgeving was uitgelopen.
Inmiddels geeft niemand uit mijn vrienden- en kennissenkring meer om dat feest. Sterker nog : de meesten weten niet eens meer dat het überhaupt gehouden wordt. Zelf ga ik er ook niet meer heen, maar dat komt omdat niemand waar ik een band mee heb daar nog heen gaat. Die tijd is gewoon voorbij, veel mensen zijn gewoon naar een volgende ''fase'' en zijn dat kennelijk ontgroeid. Die zijn druk met de verbouwing van hun huisje, het plannen van hun huwelijk of andere dingen.
Dit terwijl ik diep in mijn hart nog heel graag precies hetzelfde zou willen doen als een jaar of acht geleden. Ik zou zo nog met mijn vriendinnen een paar flessen wijn willen halen, in de tuin bij iemand gaan zitten, de muziek lekker hard aan willen zetten en weer lekker studentikoos / puberaal mezelf gaan zitten beteuten daar om uiteindelijk lekker aangeschoten weer over dat feest heen te lopen.
Het voornoemde is slechts een voorbeeld, maar ik heb dit met veel meer dingen. Alle mensen om mij heen zijn gewoon veranderd. Natuurlijk wordt er af en toe nog wel eens een festival bezocht ofzo, of gaan we eens uit eten, maar het is gewoon anders dan een paar jaar geleden. Niemand vindt dat ook erg, want ze hebben er ook totaal geen behoefte meer aan.
Tussen mijn vriendinnen en kennissen voel ik me daardoor vaak ook best wel onontwikkeld ofzo. Zij hebben het voornamelijk over settelen, verbouwen, hypotheek, verhuizen, bijtelling, kinderen krijgen, werk. Ze vinden het ook best wel raar lijkt het soms dat ik geen relatie heb. Nog vreemder lijken ze het te vinden, dat ik daar zelf ook totaal niet mee zit. Misschien is dat ook wel vreemd, want ik ken nog wel een paar meiden van mijn leeftijd die vrijgezel zijn, en voor hen is het best wel een ''issue'' zeg maar, die beginnen toch behoorlijk nerveus te worden lijkt het soms.
Zelf heb ik niets van dat alles. Ik voel me in mijn hoofd echt nog een begin twintiger, misschien wel een eind tiener zelfs.
Zijn hier mensen die dit herkennen?
vrijdag 16 juni 2017 om 21:17
Hou dat vast en je zult altijd lekker jong blijven. Dat lijkt nu misschien iets dat niet strookt met de eventuele verwachtingen van je omgeving, maar zodra het erop aankomt zal je er blij mee zijn.
Je kan beter te jong zijn voor je leeftijd dan te oud. Dar zal je wel merken als de jaren gaan tellen.
En ga naar dat feest!!! Je zult daar niet alleen zijn.
Je kan beter te jong zijn voor je leeftijd dan te oud. Dar zal je wel merken als de jaren gaan tellen.
En ga naar dat feest!!! Je zult daar niet alleen zijn.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:19
Ik ben vroeger toen ik jong was altijd heel veel uit gegaan. Toen ik 27 was toen was ik al moeder dus het uit gaan werd toen een stuk minder maar als er zeg maar hoe jij het noemt een 'dorpsfeest' was dan waren wij wel altijd van de partij met onze vriendenkring die ook al kinderen hadden. Nu ben ik 52 en wij gaan met zijn allen nog steeds regelmatig uit. Het is eigenlijk nooit echt gestopt dus nee, ik herken het niet.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:36
Een groot deel van bovenstaande dingen gaan niet over ontwikkeling maar eigenlijk gewoon over interesses en die kunnen bij iedereen veranderen of constant blijven.
Ik luister bijvoorbeeld nog steeds graag naar de muziek die ik 10 / 15 jaar geleden leuk vond en nog steeds ga ik graag naar concerten terwijl sommige vriendinnen van vroeger niet verder komen dan 1 weekje per jaar naar Frankrijk en na het werk liever de hele avond op de bank zitten. Maakt dat mij minder ontwikkeld met een WO-graad? Nope, we hebben gewoon verschillende interesses gekregen.
Ik luister bijvoorbeeld nog steeds graag naar de muziek die ik 10 / 15 jaar geleden leuk vond en nog steeds ga ik graag naar concerten terwijl sommige vriendinnen van vroeger niet verder komen dan 1 weekje per jaar naar Frankrijk en na het werk liever de hele avond op de bank zitten. Maakt dat mij minder ontwikkeld met een WO-graad? Nope, we hebben gewoon verschillende interesses gekregen.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:41
Helemaal mee eens!Trouwens Cateautje, ik wil je nogmaals bedanken voor een advies dat je me eind vorig jaar hebt gegeven (ik vermoed dat je wel kunt raden waar). Geloof het of niet, maar ik ben ermee aan de slag gegaan.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 16 juni 2017 om 21:43
Ik heb geen flauw idee waar het over gaat, maar ben blij dat het je goed doet.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:43
Als huisje, boompje, beestje goed voelt moet je dat vooral doen, dat heeft helemaal niets met leeftijd te maken. En als uitgaan goed voelt moet je dat doen, ook dat heeft niets met leeftijd te maken.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:46
I stand corrected.nerdopviva schreef: ↑16-06-2017 21:43Als huisje, boompje, beestje goed voelt moet je dat vooral doen, dat heeft helemaal niets met leeftijd te maken. En als uitgaan goed voelt moet je dat doen, ook dat heeft niets met leeftijd te maken.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:50
Ik vond "huisje, boompje, beestje" al heel jong veel leuker dan uitgaan. Maar omdat je hoort uit te gaan als je jong bent, heb ik me lang heel raar gevoeld. Als er dan ergens wordt gezegd dat huisje boompje beestje voor ouwe lullen is, moet ik toch even reageren 
TO, als je ouder wordt, kunnen interesses veranderen. Blijkbaar passen die vrienden op dat gebied niet meer zo goed bij je. Tijd om nieuwe vrienden te maken.
vrijdag 16 juni 2017 om 21:55
Ik denk niet dat het hier gaat over weekenden doorhalen, maar om, bijvoorbeeld, een dorpsfeest, waar zij best nog naartoe zou willen, maar dan waarschijnlijk alleen zou moeten gaan.nerdopviva schreef: ↑16-06-2017 21:50
TO, als je ouder wordt, kunnen interesses veranderen. Blijkbaar passen die vrienden op dat gebied niet meer zo goed bij je. Tijd om nieuwe vrienden te maken.
Nou zeg ik op mijn beurt ga! Het leven is veel korter dan je je op die leeftijd realiseert, dus doe wat je leuk vindt en laat het niet afhangen van je vrienden- en kennissenkring, want dan loop je heel veel leuke dingen mis.
vrijdag 16 juni 2017 om 22:00
Cateautje schreef: ↑16-06-2017 21:55Ik denk niet dat het hier gaat over weekenden doorhalen, maar om, bijvoorbeeld, een dorpsfeest, waar zij best nog naartoe zou willen, maar dan waarschijnlijk alleen zou moeten gaan.
Nou zeg ik op mijn beurt ga! Het leven is veel korter dan je je op die leeftijd realiseert, dus doe wat je leuk vindt en laat het niet afhangen van je vrienden- en kennissenkring, want dan loop je heel veel leuke dingen mis.
Helemaal waar!
vrijdag 16 juni 2017 om 23:21
Ik zou 'hypotheek, kinderen krijgen, settelen' niet meteen 'ontwikkelen' noemen... het is wel hoe het bij mensen vaak loopt. Een relatie opdoen, na een tijdje samenwonen... dan komt er een punt waarop je gaat nadenken over: willen we kinderen, willen we hier blijven wonen enz.?
Zelf heb ik ook geen relatie en voor mij staan dingen als hypotheek en kinderen ook nog ver weg... speelt gewoon niet in mijn leven van dit moment.
Wel denk ik dat je ook met een relatie, huis en zelfs wel met kinderen 'jong' kan blijven. Dat is ook mindset en ik vind het wel mooi als mensen dat hebben. Je hoort ook wel vaak over stellen die vooral samen op de bank zitten, even zwart wit gezegd. Prima als zij dat fijn en gezellig vinden natuurlijk, maar ik denk dat een deel diep van binnen nog veel meer zou willen ondernemen, maar dat moeilijk georganiseerd krijgen of denken er geen mogelijkheden voor zien.
Zelf heb ik ook geen relatie en voor mij staan dingen als hypotheek en kinderen ook nog ver weg... speelt gewoon niet in mijn leven van dit moment.
Wel denk ik dat je ook met een relatie, huis en zelfs wel met kinderen 'jong' kan blijven. Dat is ook mindset en ik vind het wel mooi als mensen dat hebben. Je hoort ook wel vaak over stellen die vooral samen op de bank zitten, even zwart wit gezegd. Prima als zij dat fijn en gezellig vinden natuurlijk, maar ik denk dat een deel diep van binnen nog veel meer zou willen ondernemen, maar dat moeilijk georganiseerd krijgen of denken er geen mogelijkheden voor zien.
vrijdag 16 juni 2017 om 23:41
Iedereen volgt zijn eigen pad in zijn leven. Je oude vrienden zijn nu vooral bezig met trouwen en kinderen krijgen. Jij bent daar (nog) niet mee bezig. En dat is prima. Dat wil echt niet zeggen dat jij minder ontwikkeld bent. Twijfel niet aan jezelf omdat jij de enige bent die nog naar dat feest wil. Doe dat gewoon lekker! Je zult merken dat als je dat doet, je daar weer mensen tegenkomt die op dit moment meer met jou delen qua interesse.
zaterdag 17 juni 2017 om 00:00
Doe waar je zin in hebt en spiegel je niet teveel aan anderen van jouw leeftijd, daar word je niet gelukkig van. Mijn vrienden zijn zich ook allemaal aan het settelen en beginnen aan kinderen. Mij boeit dat voor geen meter, mijn grootste hobby's zijn nog steeds mijn talenstudies (al 10 jaar lang) en gamen (al 15 jaar lang). Ik ben juist blij dat ik nog steeds op deze passies kan terugvallen en er nog tijd voor heb om ze intensief te beleven (vooral m'n studies dan).
Misschien kan je jouw vriendengroep wat uitbreiden met mensen die iets jonger zijn dan jou of op dezelfde manier in het leven staan?
Misschien kan je jouw vriendengroep wat uitbreiden met mensen die iets jonger zijn dan jou of op dezelfde manier in het leven staan?
zaterdag 17 juni 2017 om 00:00
Weet niet zo goed of je het over mijn openings post hebt, maar ik bedoel absoluut niet dat ik samenwonen, huisje boompje beestje voor oude lullen ofzo vind, absoluut niet.nerdopviva schreef: ↑16-06-2017 21:50
TO, als je ouder wordt, kunnen interesses veranderen. Blijkbaar passen die vrienden op dat gebied niet meer zo goed bij je. Tijd om nieuwe vrienden te maken.
Wil mensen die zo'n leven hebben absoluut niet over één kam scheren, want er zijn (helaas niet in mijn vrienden- en kennissenkring) genoeg mensen die gewoon nog uitgaan en dergelijke. En als ze dat niet willen is dat nog steeds hun goed recht, niets is in mijn ogen minderwaardig of minder goed qua leven ofzo.
zaterdag 17 juni 2017 om 00:03
@ dagdromer
@ onbevangen
Ben het helemaal eens met wat jullie zeggen, maar op dit punt zijn mijn verstand en mijn gevoel op de een of andere manier niet helemaal in overeenstemming.
Kom bijvoorbeeld net terug van een verjaardag, en merk dan toch dat veel mensen echt met hele andere dingen bezig zijn dan ik : Die hebben het over hun relatie, over een afspraak die ze morgen (met hun partner) hebben bij de aannemer om dingen over hun huis te gaan bespreken enzo.
Ik weet echt rationeel gezien wel dat het één niet beter hoeft te zijn dan het ander, maar ik voel me dan af en toe echt zo'n sulletje. Voor mijn gevoel hebben die mensen stappen gemaakt, hebben die te maken met echte ''grote mensen dingen'', terwijl ik eigenlijk nog het leven heb van een tiener buiten mijn werk om. Of een andere vriendin die dan weer vorige week naar de notaris is geweest om een samenlevingscontract met haar vriend op te stellen. Over al dat soort dingen (of überhaupt relaties) kan ik allemaal niet meepraten, en dan voel ik me af en toe zo stom.
@ onbevangen
Ben het helemaal eens met wat jullie zeggen, maar op dit punt zijn mijn verstand en mijn gevoel op de een of andere manier niet helemaal in overeenstemming.
Kom bijvoorbeeld net terug van een verjaardag, en merk dan toch dat veel mensen echt met hele andere dingen bezig zijn dan ik : Die hebben het over hun relatie, over een afspraak die ze morgen (met hun partner) hebben bij de aannemer om dingen over hun huis te gaan bespreken enzo.
Ik weet echt rationeel gezien wel dat het één niet beter hoeft te zijn dan het ander, maar ik voel me dan af en toe echt zo'n sulletje. Voor mijn gevoel hebben die mensen stappen gemaakt, hebben die te maken met echte ''grote mensen dingen'', terwijl ik eigenlijk nog het leven heb van een tiener buiten mijn werk om. Of een andere vriendin die dan weer vorige week naar de notaris is geweest om een samenlevingscontract met haar vriend op te stellen. Over al dat soort dingen (of überhaupt relaties) kan ik allemaal niet meepraten, en dan voel ik me af en toe zo stom.
zaterdag 17 juni 2017 om 00:11
zaterdag 17 juni 2017 om 00:19
Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat ik ook wel min of meer dezelfde dromen heb. Het hoeft niet per se volgende week, maar ik zou ook ooit dolgraag huisje, boompje, beestje willen.
Misschien dat ik onbewust toch tegen hen op kijk ofzo, omdat zij al dingen hebben bereikt die momenteel voor mij (nog) niet in zicht zijn.
Hoor het wel vaker nu ik richting de dertig ga, mensen die mij dan een hart onder de riem willen steken door dingen te zeggen als : ach jij hebt je vrijheid, kinderen kunnen alleen maar tot last zijn, jij kunt straks lekker de hele wereld over reizen en houdt een zee aan geld over. Dat doet mij juist altijd een beetje pijn; alsof die mensen proberen te zeggen : zet het maar uit je hoofd en bereid je alvast voor op een leven zonder gezin ofzo.
Weet dat ik het allemaal misschien een beetje uit de context trek, maar het ligt best wel gevoelig.
zaterdag 17 juni 2017 om 12:17
lisali ik herken dit ergens wel en ben zelfs nog wat ouder dan jij. Ook single, een huurhuis, en vind ook nog gewoon dezelfde dingen leuk om te doen als 'vroeger'. Concertbezoek, muziek hard aan thuis, gewoon eigenlijk alles wat ik altijd leuk vond toen ik jonger was.
Ik heb soms ook het gevoel dat ik ergens ben blijven hangen ofzo, terwijl ik net als jij ook gewoon een goede HBO baan heb, weet wat er speelt in de wereld etc en mijn leven goed op orde heb. Er is in elk geval niks 'mis' met mij.
Maar ik snap je goed hoor. Ik mis ook het doen van al die dingen en vind het jammer dat de mensen om mij heen geen behoefte meer hebben aan wat altijd leuk was met zijn allen. Ik begrijp het ook wel, want zij hebben zich gesettled en dan ben je met andere dingen bezig. maar ik baal er soms wel van. Het is toch n onderdeel van wie je bent geworden.
Tegelijkertijd merk ik ook dat het gevoel dat het niet klopt vooral in mijn eigen kop zit. Ik krijg er in elk geval nooit opmerkingen over. Van goh joh moet jij niet eens dit of dat. Dat hoor ik eigenlijk niet. Ik heb niet per sé diezelfde dromen, maar het is meer dat ik het jammer vind dat dat soort dingen dan helemaal verdwijnen terwijl het ene het andere niet hoeft uit te sluiten. Alsof er een soort ongeschreven regel bestaat dat dingen na een bepaalde leeftijd niet meer kunnen.
En dan voel ik me weleens raar: ben ik dan de enige die het nog leuk vind om die dingen te doen? Tgelijkertijd blijf ik die dingen ook wel zoveel mogelijk doen, eens een nacht doorhalen na een concert of dat soort zaken. Want van wie zou dat niet meer mogen of wie heeft er last van? Ik probeer me dus niet te laten tegenhouden en ook niet iemand te zijn die ik niet ben want dat kost teveel energie.
Ik denk dat het vooral in ons hoofd zit omdat het afwijkt van wat gangbaar is. Tips heb ik niet echt voor je maar ik het herken het gevoel wel.
Ik heb soms ook het gevoel dat ik ergens ben blijven hangen ofzo, terwijl ik net als jij ook gewoon een goede HBO baan heb, weet wat er speelt in de wereld etc en mijn leven goed op orde heb. Er is in elk geval niks 'mis' met mij.
Maar ik snap je goed hoor. Ik mis ook het doen van al die dingen en vind het jammer dat de mensen om mij heen geen behoefte meer hebben aan wat altijd leuk was met zijn allen. Ik begrijp het ook wel, want zij hebben zich gesettled en dan ben je met andere dingen bezig. maar ik baal er soms wel van. Het is toch n onderdeel van wie je bent geworden.
Tegelijkertijd merk ik ook dat het gevoel dat het niet klopt vooral in mijn eigen kop zit. Ik krijg er in elk geval nooit opmerkingen over. Van goh joh moet jij niet eens dit of dat. Dat hoor ik eigenlijk niet. Ik heb niet per sé diezelfde dromen, maar het is meer dat ik het jammer vind dat dat soort dingen dan helemaal verdwijnen terwijl het ene het andere niet hoeft uit te sluiten. Alsof er een soort ongeschreven regel bestaat dat dingen na een bepaalde leeftijd niet meer kunnen.
En dan voel ik me weleens raar: ben ik dan de enige die het nog leuk vind om die dingen te doen? Tgelijkertijd blijf ik die dingen ook wel zoveel mogelijk doen, eens een nacht doorhalen na een concert of dat soort zaken. Want van wie zou dat niet meer mogen of wie heeft er last van? Ik probeer me dus niet te laten tegenhouden en ook niet iemand te zijn die ik niet ben want dat kost teveel energie.
Ik denk dat het vooral in ons hoofd zit omdat het afwijkt van wat gangbaar is. Tips heb ik niet echt voor je maar ik het herken het gevoel wel.
zondag 18 juni 2017 om 02:45
Ook al heb je geen tips, herkenbaarheid is voor mij ook heel erg prettig.hamaika schreef: ↑17-06-2017 12:17lisali ik herken dit ergens wel en ben zelfs nog wat ouder dan jij. Ook single, een huurhuis, en vind ook nog gewoon dezelfde dingen leuk om te doen als 'vroeger'. Concertbezoek, muziek hard aan thuis, gewoon eigenlijk alles wat ik altijd leuk vond toen ik jonger was.
Ik heb soms ook het gevoel dat ik ergens ben blijven hangen ofzo, terwijl ik net als jij ook gewoon een goede HBO baan heb, weet wat er speelt in de wereld etc en mijn leven goed op orde heb. Er is in elk geval niks 'mis' met mij.
Maar ik snap je goed hoor. Ik mis ook het doen van al die dingen en vind het jammer dat de mensen om mij heen geen behoefte meer hebben aan wat altijd leuk was met zijn allen. Ik begrijp het ook wel, want zij hebben zich gesettled en dan ben je met andere dingen bezig. maar ik baal er soms wel van. Het is toch n onderdeel van wie je bent geworden.
Tegelijkertijd merk ik ook dat het gevoel dat het niet klopt vooral in mijn eigen kop zit. Ik krijg er in elk geval nooit opmerkingen over. Van goh joh moet jij niet eens dit of dat. Dat hoor ik eigenlijk niet. Ik heb niet per sé diezelfde dromen, maar het is meer dat ik het jammer vind dat dat soort dingen dan helemaal verdwijnen terwijl het ene het andere niet hoeft uit te sluiten. Alsof er een soort ongeschreven regel bestaat dat dingen na een bepaalde leeftijd niet meer kunnen.
En dan voel ik me weleens raar: ben ik dan de enige die het nog leuk vind om die dingen te doen? Tgelijkertijd blijf ik die dingen ook wel zoveel mogelijk doen, eens een nacht doorhalen na een concert of dat soort zaken. Want van wie zou dat niet meer mogen of wie heeft er last van? Ik probeer me dus niet te laten tegenhouden en ook niet iemand te zijn die ik niet ben want dat kost teveel energie.
Ik denk dat het vooral in ons hoofd zit omdat het afwijkt van wat gangbaar is. Tips heb ik niet echt voor je maar ik het herken het gevoel wel.
Wat jij schrijft is precies wat ik ook voel. Zelf krijg ik inderdaad ook niet echt opmerkingen, al merk ik wel dat bijvoorbeeld mijn vrijgezel zijn steeds meer een issue begint te worden (mensen in mijn omgeving die me proberen te koppelen bijvoorbeeld), vragen van leeftijdsgenoten / collega's ''Heb je geen relatie???!!!!, heb je dan ooit wel eens een relatie gehad??'' ik merk gewoon dat er vreemd van word opgekeken en dat ze vervolgvragen gaan stellen omdat ze kennelijk willen weten hoe het zit.
Terwijl ik zelf zo iets heb van, jeetje : ik ben 28. Het is zeker niet vroeg, maar ben ik dan al écht zo oud voor een single? Ik ben toch nog geen veertig ofzo?!
Herken ook wat je zegt dat veel mensen (helaas) het idee hebben dat het een het ander moet uitsluiten. Ik ken eigenlijk niemand met een ''gesetteld' leven die nog uit gaat. Sterker nog : mensen met een gesetteld leven gaan er van uit dat ik ook alleen maar nog de hort op ga in het weekend ''omdat ik geen relatie heb''. Alsof ik alleen maar uit ga om een partner te ontmoeten.
Zojuist kom ik thuis van weer een hele ouderwetse avond. bij een vriendin in de tuin gezeten, boxje met muziek aan, wijntjes er bij en hapjes erbij, om daarna de stad in te gaan. Dit doe ik heel weinig meer, maar het voelde echt fantastisch. Ik had echt weer déjà vu momenten naar toen ik een jaar of twintig was, en ik dacht : Wat is het toch zonde. Hier is toch niets mis mee? Gewoon hard werken doordeweeks, en jezelf in het weekend lekker laten gaan qua eten, drank en lol. Terwijl ik ook vriendinnen heb die hier echt op neer zouden kijken wat ik vanavond heb gedaan, want dat is ''kinderachtig''. Vind dat wel jammer.
zondag 18 juni 2017 om 11:12
Super herkenbaar dit ja, Alsof niet gesettled zijn of op een bepaalde leeftijd geen kinds hebben maakt dat er wel iets mis moet zijn met je.
Precies, dat het ene het andere moet uitsluiten dat is het meest jammer. Ik ook, ik zat in een groep vrienden waarmee we altijd van alles deden en inmiddels is dat helemaal uit elkaar gevallen.
Onze groep ging bijvoorbeeld regelmatig samen naar concerten en dan bleven we meestal tot de eerste metro. Dan hadden we nog veel lol met zijn allen tot het ochtendgloren en dat was bijna nog leuker dan het concert zelf.
En opeens sloop het er uit het niets in zo n anderhalf jaar geleden. De laatste paar keer ging iedereen zo goed als gelijk zijn eigen weg na afloop en dan sta je daar en ga je ook maar.... Eentje van wie we het nooit verwachtten ontmoette iemand in oktober en in februari was ze zwanger. Het dochtertje is in november vorig jaar geboren en we hebben hem dus echt nooit meer gezien. Dat blijft gewoon echt jammer, precies, waarom moet het of het 1 of het ander zijn.
In februari sprak ik een van mijn andere beste vrienden in die groep en hij zei ook letterlijk: Ik denk dat dit wel zo een beetje de laatste keer is geweest, ' En dat klopte ook. Ik heb het niet laten merken maar ik werd er best verdrietig van van binnen. Het heeft niks te maken met misgunnen, ik ben blij voor iedereen. Maar het heeft echt te maken met het missen en dat het blijkbaar voor niemand nog samengaat.
En net als jij schrijft, ik hoef zelf ook niet elke weekend de hort op en ga ook niet uit om n man te 'scoren'. Maar tussen regelmatig en nooit zit toch nog heel veel zou je denken. Gewoon af en toe eens iets doen met de vriendengroep in plaats van dat je elkaar nooit meer ziet.
Leuk dat je gisteravond wel zo n avond had die je zo aan vroeger deed denken. Zowel mooi als ergens ook verdrietig, want wanneer is de volgende? Zelf ga ik volgend weekend uit met een vriendin die er wel n beetje hetzelfde over denkt als ik, maar die woont aan de andere kant van het land dus dan kan je ook niet zo vaak samen wat doen. En daarbij blijft het sowieso gewoon jammer. Alsof er zo n ongeschreven wet is die bepaalt: nu KAN dat niet meer.
Dat kinderachtige herken ik ook wel ja, Als het op het werk gaat over je weekend. Iedereen heeft het over de kinderen dit en de schoonouders dat. En ik? Of ik moet ze vertellen dat ik weer n weekend op de bank bingewatchend doorbracht thuis terwijl ik liever wat vaker weg ben. Of ik vertel ze over die incidentele keer dat ik dan met die vriendin ben uit geweest en dan zeggen ze het niet maar je ziet ze kijken van: ben je daar inmiddels niet wat te oud voor? Moet je niet eens een stap maken?
Blijft echt jammer dat het zo gaat.
Precies, dat het ene het andere moet uitsluiten dat is het meest jammer. Ik ook, ik zat in een groep vrienden waarmee we altijd van alles deden en inmiddels is dat helemaal uit elkaar gevallen.
Onze groep ging bijvoorbeeld regelmatig samen naar concerten en dan bleven we meestal tot de eerste metro. Dan hadden we nog veel lol met zijn allen tot het ochtendgloren en dat was bijna nog leuker dan het concert zelf.
En opeens sloop het er uit het niets in zo n anderhalf jaar geleden. De laatste paar keer ging iedereen zo goed als gelijk zijn eigen weg na afloop en dan sta je daar en ga je ook maar.... Eentje van wie we het nooit verwachtten ontmoette iemand in oktober en in februari was ze zwanger. Het dochtertje is in november vorig jaar geboren en we hebben hem dus echt nooit meer gezien. Dat blijft gewoon echt jammer, precies, waarom moet het of het 1 of het ander zijn.
In februari sprak ik een van mijn andere beste vrienden in die groep en hij zei ook letterlijk: Ik denk dat dit wel zo een beetje de laatste keer is geweest, ' En dat klopte ook. Ik heb het niet laten merken maar ik werd er best verdrietig van van binnen. Het heeft niks te maken met misgunnen, ik ben blij voor iedereen. Maar het heeft echt te maken met het missen en dat het blijkbaar voor niemand nog samengaat.
En net als jij schrijft, ik hoef zelf ook niet elke weekend de hort op en ga ook niet uit om n man te 'scoren'. Maar tussen regelmatig en nooit zit toch nog heel veel zou je denken. Gewoon af en toe eens iets doen met de vriendengroep in plaats van dat je elkaar nooit meer ziet.
Leuk dat je gisteravond wel zo n avond had die je zo aan vroeger deed denken. Zowel mooi als ergens ook verdrietig, want wanneer is de volgende? Zelf ga ik volgend weekend uit met een vriendin die er wel n beetje hetzelfde over denkt als ik, maar die woont aan de andere kant van het land dus dan kan je ook niet zo vaak samen wat doen. En daarbij blijft het sowieso gewoon jammer. Alsof er zo n ongeschreven wet is die bepaalt: nu KAN dat niet meer.
Dat kinderachtige herken ik ook wel ja, Als het op het werk gaat over je weekend. Iedereen heeft het over de kinderen dit en de schoonouders dat. En ik? Of ik moet ze vertellen dat ik weer n weekend op de bank bingewatchend doorbracht thuis terwijl ik liever wat vaker weg ben. Of ik vertel ze over die incidentele keer dat ik dan met die vriendin ben uit geweest en dan zeggen ze het niet maar je ziet ze kijken van: ben je daar inmiddels niet wat te oud voor? Moet je niet eens een stap maken?
Blijft echt jammer dat het zo gaat.
anoniem_164584 wijzigde dit bericht op 18-06-2017 21:30
21.21% gewijzigd
zondag 18 juni 2017 om 12:59
Terugkijkend op mijn leven (pffff, , klinkt dramatischer dan het is hoor hahaha, want ben nog hartstikke jong) ben ik eigenlijk altijd een laatbloeier geweest omdat ik dingen graag op mijn eigen manier en tempo doe en mij niet laat dwingen in een keurslijf van koophuizen, say yes to the dress, baby's etc...
En ja dat maakt soms dat je op sommige momenten weinig aansluiting vindt bij leeftijdsgenoten of enigszins vanuit leeftijd voorbehouden gelijkgestemden. Ik vond dat ook lastig toen ik jouw leeftijd had hoor.
Maar waarom zou je je hierdoor laten ontmoedigen, je tegen laten houden door de afwezigen en daarover treuren?
Doe, ervaar en beleef de dingen op je eigen manier en tempo...is soms ff doorbijten maar at the end word je daar met vallen en opstaan een compleet, stabiel en gelukkig mens van.
Ik ben inmiddels in een stadium dat ik alleen nog maar met mijn ogen rol als ik de standaard afgezaagde "waarom" vragen krijg (waarom geen kinderen/koophuis/bruiloft/andere baan)
Een relatie heb ik dan weer wel dus dat scheelt....
En ja dat maakt soms dat je op sommige momenten weinig aansluiting vindt bij leeftijdsgenoten of enigszins vanuit leeftijd voorbehouden gelijkgestemden. Ik vond dat ook lastig toen ik jouw leeftijd had hoor.
Maar waarom zou je je hierdoor laten ontmoedigen, je tegen laten houden door de afwezigen en daarover treuren?
Doe, ervaar en beleef de dingen op je eigen manier en tempo...is soms ff doorbijten maar at the end word je daar met vallen en opstaan een compleet, stabiel en gelukkig mens van.
Ik ben inmiddels in een stadium dat ik alleen nog maar met mijn ogen rol als ik de standaard afgezaagde "waarom" vragen krijg (waarom geen kinderen/koophuis/bruiloft/andere baan)
Een relatie heb ik dan weer wel dus dat scheelt....
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
