Psyche
alle pijlers
Mijzelf soms minder voelen omdat ik ''niets'' heb neergezet.
zondag 25 juni 2017 om 12:09
Precies. Ik ook niet. En heb niet echt een leven dat in 'het plaatje' past.
Het boeit me gewoon niet wat anderen vinden, juist omdat iedereen toch altijd wel een mening heeft, wat je ook doet.
En ik herken het heus wel, van toen ik nog jonger was. Daar heb ik uit geleerd dat hoe gevoeliger je bent voor de oordelen/meningen/commentaren van anderen, hoe vrijer mensen zich voelen om dit ook onbeperkt tegen je te uiten.
Terwijl het geen onderwerp is. Jij leeft je leven, bent gelukkig (of niet maar dat is jouw zaak), en hoe jij je leven inricht is geen onderwerp van gesprek. Punt.
zondag 25 juni 2017 om 12:20
Ik zie juist steeds meer mensen die niet in 'het plaatje' passen. Bestaat er nog wel één plaatje dan? Ik zie namelijk veel meer scenario's die allen vrij normaal zijn tegenwoordig. Single zijn is daar, zeker in de grote steden, één van.
Volgens mij hebben maar weinig mensen daar moeite mee, behalve zijzelf.
Volgens mij hebben maar weinig mensen daar moeite mee, behalve zijzelf.
zondag 25 juni 2017 om 12:22
Ja en over pakweg 15 jaar zijn de meeste stelletjes weer uit elkaar met energievretende omgangsregelingen met de kids.
Belangrijkste in het leven is dat je gezond bent, fysiek en mentaal En dat je mensen om je heen hebt van wie je houdt en die van jou houden .Dat kunnen ook vriendinnen zijn.Je bent nog maar 27 , en morgen kan alles anders zijn.
Probeer anders eens single mensen op te zoeken die ook gelukkig met zichzelf kunnen zijn.Of zoek een leuke hobby.Ga op reis
Belangrijkste in het leven is dat je gezond bent, fysiek en mentaal En dat je mensen om je heen hebt van wie je houdt en die van jou houden .Dat kunnen ook vriendinnen zijn.Je bent nog maar 27 , en morgen kan alles anders zijn.
Probeer anders eens single mensen op te zoeken die ook gelukkig met zichzelf kunnen zijn.Of zoek een leuke hobby.Ga op reis
zondag 25 juni 2017 om 13:07
Ach welnee, het overgrote deel van de huwelijken blijft intact.
Eenderde van de huwelijken stranden, dus tweederde blijft bij elkaar tot de dood hen scheidt.
zondag 25 juni 2017 om 13:18
Dit dus.
Bij mij kregen er op een gegeven moment heel veel mensen kinderen.
Bijna iedereen is nu uit elkaar .
Ik zie vechtscheidingen.
En dingen waarin kinderen de dupe van zijn.
Ouder die aan de grond zitten hierdoor.
Dat is echt niet iets om "jaloers" op te zijn hoor.
Facebook moet je met een grote korrel zout nemen.
Bijna iedereen is daar zo ontzettend gelukkig en blij.
Terwijl het vaak heel anders is.
Dat is een van de redenen waarom ik zelf geen facebook heb.
zondag 25 juni 2017 om 13:25
Ja maar je doet net alsof als je een vriend hebt je gebakken zit.
Houdt ook in dat je opeens veel meer verplichtingen hebt. Verjaardagen van schoonouders, en daarbij' moet 'je ook opeens vanalles gaan overleggen. Hij zal ook dingen doen die jij niet leuk vindt. Het is echt niet alleen maar rozengeur en manenschijn. Ja op FB krijg je die indruk van wel.
Houdt ook in dat je opeens veel meer verplichtingen hebt. Verjaardagen van schoonouders, en daarbij' moet 'je ook opeens vanalles gaan overleggen. Hij zal ook dingen doen die jij niet leuk vindt. Het is echt niet alleen maar rozengeur en manenschijn. Ja op FB krijg je die indruk van wel.
zondag 25 juni 2017 om 13:26
Dan verkeer jij in andere kringen dan ik.Flower2017 schreef: ↑25-06-2017 13:18Dit dus.
Bij mij kregen er op een gegeven moment heel veel mensen kinderen.
Bijna iedereen is nu uit elkaar .
Ik ken heel wat ouders die bij elkaar blijven en hun kinderen prima samen opvoeden tot die volwassen zijn.
Geen gedoe en geklooi.
zondag 25 juni 2017 om 14:00
O, dit is zo waar. Spijker op de kop. Trouwens, mensen die nu nog raar doen over vrijgezel zijn, zijn dan wel niet meer vrijgezel, maar vrij raar. Doe waar jij je goed bij voelt en mensen die neerbuigend doen, zijn je vrienden niet. In mijn vrijgezellentijd waren er ook stellen die altijd wel geïnteresseerd bleven en vroegen hoe het met me ging, ook al hadden ze het druk met jonge kinderen. Die mensen zijn er heus, maar door minderwaardig over jezelf te denken, merk je dat vaak niet.Perzina schreef: ↑25-06-2017 12:09Precies. Ik ook niet. En heb niet echt een leven dat in 'het plaatje' past.
Het boeit me gewoon niet wat anderen vinden, juist omdat iedereen toch altijd wel een mening heeft, wat je ook doet.
En ik herken het heus wel, van toen ik nog jonger was. Daar heb ik uit geleerd dat hoe gevoeliger je bent voor de oordelen/meningen/commentaren van anderen, hoe vrijer mensen zich voelen om dit ook onbeperkt tegen je te uiten.
Terwijl het geen onderwerp is. Jij leeft je leven, bent gelukkig (of niet maar dat is jouw zaak), en hoe jij je leven inricht is geen onderwerp van gesprek. Punt.
zondag 25 juni 2017 om 14:08
Tweederde blijft gewoon bij elkaar, dus dat iedereen toch gaat scheiden gaat niet op.
Daarbij denk ik dat wanneer je een kinderwens hebt, je liever kinderen wil krijgen, om uiteindelijk uit elkaar te gaan op je 45e, dan dat je helemaal geen kinderen zou krijgen en gedurende je 25-45e vrijgezel bent.
Een grote liefde is mooi om mee te maken, zelfs als het niet je hele leven duurt met één persoon. Kinderen is al voor veel mensen al helemaal een prachtige en leerzame ervaring en dit duurt wél je hele leven.
TO heeft duidelijk de wens om een relatie te krijgen. Dromen mag, is zelfs heel belangrijk, maar vergeet niet te genieten van de dingen die je wél hebt. Anders is het zo zonde van de jaren die je nu hebt.
Daarbij denk ik dat wanneer je een kinderwens hebt, je liever kinderen wil krijgen, om uiteindelijk uit elkaar te gaan op je 45e, dan dat je helemaal geen kinderen zou krijgen en gedurende je 25-45e vrijgezel bent.
Een grote liefde is mooi om mee te maken, zelfs als het niet je hele leven duurt met één persoon. Kinderen is al voor veel mensen al helemaal een prachtige en leerzame ervaring en dit duurt wél je hele leven.
TO heeft duidelijk de wens om een relatie te krijgen. Dromen mag, is zelfs heel belangrijk, maar vergeet niet te genieten van de dingen die je wél hebt. Anders is het zo zonde van de jaren die je nu hebt.
zondag 25 juni 2017 om 14:16
Het is niet van belang hoe anderen jouw leven waarderen, het is van belang hoe jij je leven waardeert. Als dat niet is zoals jij dat wil, moet je proberen om het zo te krijgen zoals jij het wil, wat anderen er van vinden boeit niet. Ik trek me al vrijwel mijn hele leven lang niets aan van wat andere mensen van mij vinden, iig voor 99 %. Word me niet altijd in dank afgenomen, zorgt zelfs voor jaloezie, dat laatste is niet leuk, maar verandert niet hoe ik ben. Heb wel een facebookprofiel, niet met mijn eigen naam, zonder foto en alleen om met vrienden in het buitenland makkelijk contact te kunnen hebben, al dat geneuzel op facebook over hoe leuk mensen het zogenaamd hebben irriteert mij voornamelijk. Nog erger overigens dat mensen hun hele hebben en houden (ruzie met ex, de buurman, whatever) er op gooien.
Samengevat, probeer je er niets van aan te trekken en zoek je eigen weg.
Samengevat, probeer je er niets van aan te trekken en zoek je eigen weg.
zondag 25 juni 2017 om 14:57
zondag 25 juni 2017 om 15:06
Herkenbaar.
Ik ben eind 30 gaan samenwonen. Vanaf toen werd ik anders benaderd door mensen. Zeker toen ik ook nog een kind kreeg.
Ik kan mijn vinger er niet op leggen wat het nu precies is. Maar ik voel het wel.
Of je er nu ineens bij hoort bij de gezinnen en stelletjes. Alsof ze je stiekem toch altijd meewarig naar je hebben gekeken als de zielige single. Ik werd ineens ook serieuzer genomen op mijn werk.
Heel vreemd.
Ik ben eind 30 gaan samenwonen. Vanaf toen werd ik anders benaderd door mensen. Zeker toen ik ook nog een kind kreeg.
Ik kan mijn vinger er niet op leggen wat het nu precies is. Maar ik voel het wel.
Of je er nu ineens bij hoort bij de gezinnen en stelletjes. Alsof ze je stiekem toch altijd meewarig naar je hebben gekeken als de zielige single. Ik werd ineens ook serieuzer genomen op mijn werk.
Heel vreemd.
zondag 25 juni 2017 om 15:07
Herkenbaar.
Ik ben eind 30 gaan samenwonen. Vanaf toen werd ik anders benaderd door mensen. Zeker toen ik ook nog een kind kreeg.
Ik kan mijn vinger er niet op leggen wat het nu precies is. Maar ik voel het wel.
Of je er nu ineens bij hoort bij de gezinnen en stelletjes. Alsof ze je stiekem toch altijd meewarig naar je hebben gekeken als de zielige single. Ik werd ineens ook serieuzer genomen op mijn werk.
Heel vreemd.
Ik ben eind 30 gaan samenwonen. Vanaf toen werd ik anders benaderd door mensen. Zeker toen ik ook nog een kind kreeg.
Ik kan mijn vinger er niet op leggen wat het nu precies is. Maar ik voel het wel.
Of je er nu ineens bij hoort bij de gezinnen en stelletjes. Alsof ze je stiekem toch altijd meewarig naar je hebben gekeken als de zielige single. Ik werd ineens ook serieuzer genomen op mijn werk.
Heel vreemd.
zondag 25 juni 2017 om 15:20
Ik denk dat mensen single-zijn associëren met blijven hangen in een soort studentenleven. Je hebt weinig verantwoordelijkheden en zit wat dat betreft in een levensfase waar de meeste mensen rond hun 25- 30e wel uit zijn gegroeid.
Als je een kind hebt, dan verschuif je als het ware in de lijn der generaties. Je bent niet langer het kind waarvoor je ouders zorgen. Nu ben jij degene die voor een ander zorgt. Nu ben jij de moeder. Je verantwoordelijkheden groeien. Dit associëren veel mensen met volwassen-zijn.
Ik denk dat dit maakt dat mensen je serieuzer nemen.
Als je een kind hebt, dan verschuif je als het ware in de lijn der generaties. Je bent niet langer het kind waarvoor je ouders zorgen. Nu ben jij degene die voor een ander zorgt. Nu ben jij de moeder. Je verantwoordelijkheden groeien. Dit associëren veel mensen met volwassen-zijn.
Ik denk dat dit maakt dat mensen je serieuzer nemen.
zondag 25 juni 2017 om 15:33
Ik denk dat je teveel waarde hecht aan het feit hoe anderen over jou denken.
Het hebben van een koophuis, gezin etc klinkt mooi. En is het ook, maar het brengt ook veel (nieuwe) zorgen met zich mee. En Facebook is vaak oppervlakkig hoor. Daar maak ik mijzelf ook wel eens aan schuldig.
Je bent nog zo jong! Misschien komt het huisje-boompje-beestje leven nog wel. En zo niet, dan valt er genoeg waarde uit het leven te halen zonder.
Het hebben van een koophuis, gezin etc klinkt mooi. En is het ook, maar het brengt ook veel (nieuwe) zorgen met zich mee. En Facebook is vaak oppervlakkig hoor. Daar maak ik mijzelf ook wel eens aan schuldig.
Je bent nog zo jong! Misschien komt het huisje-boompje-beestje leven nog wel. En zo niet, dan valt er genoeg waarde uit het leven te halen zonder.
zondag 25 juni 2017 om 17:50
Ik heb op mijn 32e nog steeds geen relatie en gezin. Op jouw leeftijd was ik ook erg onzeker omdat ik veel (oude) bekenden zag settelen en gezinnetjes stichten. Maar meer omdat het contrast tussen mij en hen steeds groter werd. Niet omdat ik het zelf ook wil. Al heb ik mezelf wel afgevraagd of ik het echt niet wilde of dat het angst was. Ik heb het beide. Behalve dat ik geen type ben om meerdere dagen met iemand samen te zijn (zowel een volwassene als kind), ga ik de zorg en verantwoordelijkheid van een gezin ook niet aankunnen. Ik heb psychische problemen en de kans is groot dat ik die doorgeef. Dat wil ik niet. Voor het kind en mezelf. Mijn beeld over relaties is ook negatief. De periodes waarin ik kort een vriendje had vond ik maar gedoe. Ik ben er gewoon niet voor gemaakt, denk ik. Te graag mijn eigen gang gaan en geen zin in verplichtingen.
Maar dat gevoel van minder zijn heb ik soms nog wel eens. Op de braderie in mijn dorp kom ik altijd bekenden tegen. Ouders van oud-klasgenoten, vroegere vriendinnen. Dan komen er altijd wel verhalen van: zoon of dochter krijgt (weer) een kleine, zijn al zoveel jaren samen of hebben een baan van hoog niveau. Tja, ik heb dat allemaal niet. Als ze vragen wat ik doe kom ik niet veel verder dan: Simpel inpakwerk, huishouden doen en met mijn honden wandelen. Er wordt dan wel gezegd: "Nou da's toch ook leuk?" Maar ik denk dat ze me stiekem een loser vinden.
Maar dat gevoel van minder zijn heb ik soms nog wel eens. Op de braderie in mijn dorp kom ik altijd bekenden tegen. Ouders van oud-klasgenoten, vroegere vriendinnen. Dan komen er altijd wel verhalen van: zoon of dochter krijgt (weer) een kleine, zijn al zoveel jaren samen of hebben een baan van hoog niveau. Tja, ik heb dat allemaal niet. Als ze vragen wat ik doe kom ik niet veel verder dan: Simpel inpakwerk, huishouden doen en met mijn honden wandelen. Er wordt dan wel gezegd: "Nou da's toch ook leuk?" Maar ik denk dat ze me stiekem een loser vinden.
zondag 25 juni 2017 om 18:36
Maar dit zijn allemaal aannames en vooroordelen, dat mensen met kinderen meer zorg/verantwoordelijkheden/volwassenheid hebben. Wat te denken van bijvoorbeeld mantelzorg?L0t schreef: ↑25-06-2017 15:20Ik denk dat mensen single-zijn associëren met blijven hangen in een soort studentenleven. Je hebt weinig verantwoordelijkheden en zit wat dat betreft in een levensfase waar de meeste mensen rond hun 25- 30e wel uit zijn gegroeid.
Als je een kind hebt, dan verschuif je als het ware in de lijn der generaties. Je bent niet langer het kind waarvoor je ouders zorgen. Nu ben jij degene die voor een ander zorgt. Nu ben jij de moeder. Je verantwoordelijkheden groeien. Dit associëren veel mensen met volwassen-zijn.
Ik denk dat dit maakt dat mensen je serieuzer nemen.
zondag 25 juni 2017 om 18:41
Ik herken het wel, al ligt het bij mij wat anders. Ik ben namelijk wel getrouwd en heb een stel kinderen, en ook nog een beroep met een behoorlijk maatschappelijk aanzien.
Maar geen grote trouwerij gehad, geen koophuis, dus ook nooit een keuken of badkamer uitgezocht, geen aangelegde tuin, geen "interieur", geen auto, geen grote vriendenkring, kortom geen grotemensendingen verder.
Ik voel me ook niet "volwassen" en in een gezelschap van " echt gesettelden" kan ik ook niet echt mee praten en voel me soms minder op mijn gemak. Bijvoorbeeld ouders van de school van mijn kinderen en sommige collega's.
Mijn eigen vader heeft laatst ook min of meer laten weten dat hij teleurgesteld in me is op de genoemde punten. Dan vergelijkt hij me met mijn broer en mijn stiefzus die alles wel prima voor elkaar hebben, in zijn ogen.
Alles bij elkaar geen fijn gevoel, maar ik weet ook niet hoe ik me dan wel volwassen zou moeten gedragen, ik ben zo niet.
Maar geen grote trouwerij gehad, geen koophuis, dus ook nooit een keuken of badkamer uitgezocht, geen aangelegde tuin, geen "interieur", geen auto, geen grote vriendenkring, kortom geen grotemensendingen verder.
Ik voel me ook niet "volwassen" en in een gezelschap van " echt gesettelden" kan ik ook niet echt mee praten en voel me soms minder op mijn gemak. Bijvoorbeeld ouders van de school van mijn kinderen en sommige collega's.
Mijn eigen vader heeft laatst ook min of meer laten weten dat hij teleurgesteld in me is op de genoemde punten. Dan vergelijkt hij me met mijn broer en mijn stiefzus die alles wel prima voor elkaar hebben, in zijn ogen.
Alles bij elkaar geen fijn gevoel, maar ik weet ook niet hoe ik me dan wel volwassen zou moeten gedragen, ik ben zo niet.
zondag 25 juni 2017 om 19:44
Helemaal prima toch! Blijkbaar hecht jij meer waarde aan andere (misschien wel veel belangrijkere zaken).regenworm schreef: ↑25-06-2017 18:41Ik herken het wel, al ligt het bij mij wat anders. Ik ben namelijk wel getrouwd en heb een stel kinderen, en ook nog een beroep met een behoorlijk maatschappelijk aanzien.
Maar geen grote trouwerij gehad, geen koophuis, dus ook nooit een keuken of badkamer uitgezocht, geen aangelegde tuin, geen "interieur", geen auto, geen grote vriendenkring, kortom geen grotemensendingen verder.
Ik voel me ook niet "volwassen" en in een gezelschap van " echt gesettelden" kan ik ook niet echt mee praten en voel me soms minder op mijn gemak. Bijvoorbeeld ouders van de school van mijn kinderen en sommige collega's.
Mijn eigen vader heeft laatst ook min of meer laten weten dat hij teleurgesteld in me is op de genoemde punten. Dan vergelijkt hij me met mijn broer en mijn stiefzus die alles wel prima voor elkaar hebben, in zijn ogen.
Alles bij elkaar geen fijn gevoel, maar ik weet ook niet hoe ik me dan wel volwassen zou moeten gedragen, ik ben zo niet.
Wij zijn eigenlijk ook zo.... Prima banen/kind. Maar geen huwelijk, huurhuisje, en ons onze inboedel is nogal een bij elkaar geraapt zooitje. Op de een of andere manier kan het wel anders, maar blijkbaar hechten wij er zo weinig waarde aan, dat we nog steeds zo wonen. I
Ik weet niet of dat met volwassenheid te maken heeft hoor. Ik noem het altijd andere prioriteiten stellen in het leven. En daar is ook niets mee. Ieder mag leven zoals hij/zij dat prettig vindt.
zondag 25 juni 2017 om 20:14
Ik begrijp dat je dit gevoel hebt, want ik hoor het vaker van mensen die in dezelfde situatie zitten als jij. Dan kunnen anderen kletsen als brugman, maar het is denk ik moeilijk om dat allemaal aan te nemen. Ik heb eigenlijk altijd relaties gehad en met mijn huidige vriend een aantal jaren samen en we hebben een koophuis en beiden een vaste baan. Toch maak je me nergens minder blij mee dan praten over "grote mensen" dingen als hypotheken, contracten, kinderen, trouwen, noem maar op. Nog steeds verkeer ik vaak liever in het gezelschap van de singles of de jongeren die veel energie steken om allerlei dingen in het leven te doen. Het maakt ze op 1 of andere manier interessant dat ze veel met zichzelf bezig zijn en ontwikkeling e.d. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle getrouwde mensen met kinderen saai zijn, maar doorgaans lopen dergelijke gesprekken vaak hetzelfde. Ik denk dat het ook een kwestie is van hoe authenthiek durf/kun je zijn. Ik heb geen boodschap aan sociale conventies dus ik trek ook het liefst op met mensen die dat zo hebben. Mensen die constant zaniken over "goh heeft die en die nou nog geen relatie" vind ik echt te treurig voor woorden.
zondag 25 juni 2017 om 22:06
Oudere generatie wel.karin12345 schreef: ↑25-06-2017 13:26Dan verkeer jij in andere kringen dan ik.
Ik ken heel wat ouders die bij elkaar blijven en hun kinderen prima samen opvoeden tot die volwassen zijn.
Geen gedoe en geklooi.
Jongere gaan veel makkelijker uit elkaar.
Sta er soms ook versteld van hoe snel mensen aan kinderen beginnen.Paar maanden samen..hup zwanger.
"Dan verkeer jij in andere kringen dan ik"
Het is niet alleen in mijn vriendenkring.
Zie het ook bij oude klasgenoten.
Gelukkig ben ik zelf niet zo dat ik me gelijk laat "voldouwen" door de eerste de beste om vervolgens weer snel uit elkaar te gaan omdat je toch eigenlijk niet bij elkaar past.
zondag 25 juni 2017 om 23:43
Dit is inderdaad wel hoe ik het ook ervaar.L0t schreef: ↑25-06-2017 15:20Ik denk dat mensen single-zijn associëren met blijven hangen in een soort studentenleven. Je hebt weinig verantwoordelijkheden en zit wat dat betreft in een levensfase waar de meeste mensen rond hun 25- 30e wel uit zijn gegroeid.
Als je een kind hebt, dan verschuif je als het ware in de lijn der generaties. Je bent niet langer het kind waarvoor je ouders zorgen. Nu ben jij degene die voor een ander zorgt. Nu ben jij de moeder. Je verantwoordelijkheden groeien. Dit associëren veel mensen met volwassen-zijn.
Ik denk dat dit maakt dat mensen je serieuzer nemen.
Daarom kijk ik denk ik ook best wel ''op'' tegen mensen die dat al ''bereikt hebben''. Je schuift inderdaad een plek op in ''the circle of life'' of iets dergelijks. Ik merk ook dat ik als vrijgezel, hoewel ik gewoon op mijzelf woon, mijzelf toch nog primair een kind van mijn ouders voel.
Als ik bij mijn ouders thuis ben, is de verstandhouding ook eigenlijk nog hetzelfde als toen ik bijvoorbeeld 16 was. Natuurlijk gedraag ik mijzelf volwassener, maar ik ben en blijf gewoon het kind in huis. Heel anders dan hoe mijn opa en oma bijvoorbeeld weer tegen MIJN ouders deden toen mijn moeder al getrouwd was met mijn vader en wanneer mijn ouders met ons bij mijn opa en oma gingen eten : Die verstandhouding tussen mijn ouders en mijn opa en oma was al veel volwassener.
Dat kwam ook gewoon omdat mijn ouders inderdaad zelf echt iets hadden opgebouwd : Een eigen gezin. En natuurlijk heeft dat niet alleen maar voordelen, maar ik denk inderdaad wel dat het toch het beeld van de maatschappij ten opzichte van jouzelf verandert. Je bent niet meer alleen een individu, maar ook opeens ''de partner van'' en ''de vader/ moeder van''. Je hebt echt mensen op de wereld die enorm van jou afhankelijk zijn, waar jij helemaal voor verantwoordelijk bent. En anderen hebben misschien weer mantelzorg, maat dat vind ik toch iets anders als je eigen kind of je vrouw.
zondag 25 juni 2017 om 23:44
Was eigenlijk wat ik gelijk al dacht.
En das op jouw leeftijd toch volkomen logisch? En niets om je voor te schamen. Trouwen en kinderen hoef je heus niet gelijk over na te denken en als je het later niet wil doe je het lekker niet.
Kijk maar niet te veel naar je vriendinnen maar stel jezelf open voor die leuke bent voor JOU. Of ga desnoods gewoon op tinder als je eraan toe bent
