Psyche
alle pijlers
Mislukking
zondag 20 december 2009 om 00:23
Een aantal maanden geleden heb ik hier een topic geopend, maar die heb ik na een paar dagen eigenlijk laten versloffen.
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
dinsdag 22 december 2009 om 00:45
quote:Tinkeldel schreef op 21 december 2009 @ 15:45:
. Toen ik op het HBO kwam ging het berg afwaarts. Ik heb namelijk gigantische faalangst. Op dit moment hoor ik ook huiswerk te doen. Maar ik zie er nu zo tegenop en ben zo bang dat ik het allemaal niet kan, dat ik het aan de kant gooi en andere dingen ga doen. Of ik lees het en het vliegt me zo aan dat ik het overzicht kwijt raak, en het aan de kant gooi. Hetzelfde had ik met hobbies: alles was maar even leuk...dan kwamen mijn hoge eisen om de hoek kijken en werd ik bang om te falen. En ja hoor, weer iets wat ik niet afgemaakt had. Onvoldoende zelfdiscipline...Ik hoor jou hetzelfde zeggen.
Dit heb ik precies hetzelfde, Dacht nooit dat ik last had van faalangst, het is bij mij volgens mij meer dat ik er zo tegenop zie dat ik het gewoon wegstop en er liever niet aan denk! Faalangst heb ik nooit last van gehad, eigenlijk.
. Toen ik op het HBO kwam ging het berg afwaarts. Ik heb namelijk gigantische faalangst. Op dit moment hoor ik ook huiswerk te doen. Maar ik zie er nu zo tegenop en ben zo bang dat ik het allemaal niet kan, dat ik het aan de kant gooi en andere dingen ga doen. Of ik lees het en het vliegt me zo aan dat ik het overzicht kwijt raak, en het aan de kant gooi. Hetzelfde had ik met hobbies: alles was maar even leuk...dan kwamen mijn hoge eisen om de hoek kijken en werd ik bang om te falen. En ja hoor, weer iets wat ik niet afgemaakt had. Onvoldoende zelfdiscipline...Ik hoor jou hetzelfde zeggen.
Dit heb ik precies hetzelfde, Dacht nooit dat ik last had van faalangst, het is bij mij volgens mij meer dat ik er zo tegenop zie dat ik het gewoon wegstop en er liever niet aan denk! Faalangst heb ik nooit last van gehad, eigenlijk.
dinsdag 22 december 2009 om 11:58
Ik kan natuurlijk vanaf mijn laptopje niet beoordelen of jij faalangst hebt. Maar ik dacht ook nooit dat ik faalangst had. Ik had wel alle mechanismen bedacht om maar niet te hoeven falen, maar bang om te falen... nee dat had ik niet. Ik hoor dat je heel negatief bent over je kansen in de theaterwereld. 'Dat kan ik toch niet' is een typische uitdrukking voor de valkuil falen en mislukken.
@Digitalis en Malachite:
Ik heb dagbehandeling met behulp van cognitieve schema therapie. Dat heeft me heel veel inzicht gegegeven in de valkuilen falen en mislukken, mijn eigen hoge eisen en de onvoldoende zelfdiscipline die daar uit voort vloeit. Wat vooral belangrijk is op het moment dat je iets niet doet, bedenken waarom je het niet doet, wat zit daar achter. Waar ben je bang voor etc? En ook (het is altijd zo cliché) ken ik dat ook van vroeger. Mijn falen en mislukken is regelrecht bij de hoge eisen van mijn ouders vandaan gekomen. Het jammere van dit soort valkuilen is, dat als het maar diep genoeg geworteld is, je er heel moeilijk vanaf zult komen. De angst die ik voel voor falen zal ik nooit kwijt raken. Ik leer hooguit om er mee om te gaan. Dat gaat de ene keer beter dan de andere.
Hoop dat de vraag zo goed beantwoord is.
@Digitalis en Malachite:
Ik heb dagbehandeling met behulp van cognitieve schema therapie. Dat heeft me heel veel inzicht gegegeven in de valkuilen falen en mislukken, mijn eigen hoge eisen en de onvoldoende zelfdiscipline die daar uit voort vloeit. Wat vooral belangrijk is op het moment dat je iets niet doet, bedenken waarom je het niet doet, wat zit daar achter. Waar ben je bang voor etc? En ook (het is altijd zo cliché) ken ik dat ook van vroeger. Mijn falen en mislukken is regelrecht bij de hoge eisen van mijn ouders vandaan gekomen. Het jammere van dit soort valkuilen is, dat als het maar diep genoeg geworteld is, je er heel moeilijk vanaf zult komen. De angst die ik voel voor falen zal ik nooit kwijt raken. Ik leer hooguit om er mee om te gaan. Dat gaat de ene keer beter dan de andere.
Hoop dat de vraag zo goed beantwoord is.
dinsdag 22 december 2009 om 13:26
quote:Tinkeldel schreef op 22 december 2009 @ 11:58:
Ik kan natuurlijk vanaf mijn laptopje niet beoordelen of jij faalangst hebt. Maar ik dacht ook nooit dat ik faalangst had. Ik had wel alle mechanismen bedacht om maar niet te hoeven falen, maar bang om te falen... nee dat had ik niet. Ik hoor dat je heel negatief bent over je kansen in de theaterwereld. 'Dat kan ik toch niet' is een typische uitdrukking voor de valkuil falen en mislukken.
@Digitalis en Malachite:
Ik heb dagbehandeling met behulp van cognitieve schema therapie. Dat heeft me heel veel inzicht gegegeven in de valkuilen falen en mislukken, mijn eigen hoge eisen en de onvoldoende zelfdiscipline die daar uit voort vloeit. Wat vooral belangrijk is op het moment dat je iets niet doet, bedenken waarom je het niet doet, wat zit daar achter. Waar ben je bang voor etc? En ook (het is altijd zo cliché) ken ik dat ook van vroeger. Mijn falen en mislukken is regelrecht bij de hoge eisen van mijn ouders vandaan gekomen. Het jammere van dit soort valkuilen is, dat als het maar diep genoeg geworteld is, je er heel moeilijk vanaf zult komen. De angst die ik voel voor falen zal ik nooit kwijt raken. Ik leer hooguit om er mee om te gaan. Dat gaat de ene keer beter dan de andere.
Hoop dat de vraag zo goed beantwoord is.
Bedankt voor je uitleg Tinkeldel.
Ikzelf heb dus bij de GGZ een cursus RET (cognitieve gedragstherapie) gevolgd. Is dat een beetje hetzelfde als wat jij doet?
Het waren maar 6 bijeenkomsten, en verder kreeg je een map met alle info en oefeningen. De techniek is vrij simpel, maar het effect laten hebben is erg moeilijk en tijdrovend. Althans dat ervaar ik. Ik heb er tot nu toe nog niet erg veel baat bij helaas.
Zoals je al zei; als iets diepgeworteld zit is het erg lastig om anders te gaan denken (en dus voelen). Dit ervaar ik ook. Bij mij heeft het vooral betrekking op een negatief zelfbeeld en grote onzekerheid met hoog perfectionisme.
Daar vertelden ze mij dat het bij mij ook kan gaan werken, als ik het maar vaak genoeg herhaal in situaties. Alleen dat het wel lang kan duren. Ik hoop zó erg dat het echt zo is.
Om nog even iets te quoten uit mijn documentatie, waarvan ik denk dat Tinkeldel dit bedoeld, en ik nu dus ervaar:
"Het kan zijn dat u merkt dat u veel last heeft van uw denkpatronen. U loopt keer op keer aan tegen dezelfde problemen en u merkt dat uw denkpatronen heel veel negatieve emotie oproepen. In deze gevallen horen wij vaak dat iemand wel wéét dat hij of zij niet realistisch denkt, maar het voelt nog niet zo.
In het algemeen geldt dat geduld belangrijk is als u uw denkpatronen wilt veranderen."
Heb jij daar nog tips of ervaringen over Tinkeldel?
Ik kan natuurlijk vanaf mijn laptopje niet beoordelen of jij faalangst hebt. Maar ik dacht ook nooit dat ik faalangst had. Ik had wel alle mechanismen bedacht om maar niet te hoeven falen, maar bang om te falen... nee dat had ik niet. Ik hoor dat je heel negatief bent over je kansen in de theaterwereld. 'Dat kan ik toch niet' is een typische uitdrukking voor de valkuil falen en mislukken.
@Digitalis en Malachite:
Ik heb dagbehandeling met behulp van cognitieve schema therapie. Dat heeft me heel veel inzicht gegegeven in de valkuilen falen en mislukken, mijn eigen hoge eisen en de onvoldoende zelfdiscipline die daar uit voort vloeit. Wat vooral belangrijk is op het moment dat je iets niet doet, bedenken waarom je het niet doet, wat zit daar achter. Waar ben je bang voor etc? En ook (het is altijd zo cliché) ken ik dat ook van vroeger. Mijn falen en mislukken is regelrecht bij de hoge eisen van mijn ouders vandaan gekomen. Het jammere van dit soort valkuilen is, dat als het maar diep genoeg geworteld is, je er heel moeilijk vanaf zult komen. De angst die ik voel voor falen zal ik nooit kwijt raken. Ik leer hooguit om er mee om te gaan. Dat gaat de ene keer beter dan de andere.
Hoop dat de vraag zo goed beantwoord is.
Bedankt voor je uitleg Tinkeldel.
Ikzelf heb dus bij de GGZ een cursus RET (cognitieve gedragstherapie) gevolgd. Is dat een beetje hetzelfde als wat jij doet?
Het waren maar 6 bijeenkomsten, en verder kreeg je een map met alle info en oefeningen. De techniek is vrij simpel, maar het effect laten hebben is erg moeilijk en tijdrovend. Althans dat ervaar ik. Ik heb er tot nu toe nog niet erg veel baat bij helaas.
Zoals je al zei; als iets diepgeworteld zit is het erg lastig om anders te gaan denken (en dus voelen). Dit ervaar ik ook. Bij mij heeft het vooral betrekking op een negatief zelfbeeld en grote onzekerheid met hoog perfectionisme.
Daar vertelden ze mij dat het bij mij ook kan gaan werken, als ik het maar vaak genoeg herhaal in situaties. Alleen dat het wel lang kan duren. Ik hoop zó erg dat het echt zo is.
Om nog even iets te quoten uit mijn documentatie, waarvan ik denk dat Tinkeldel dit bedoeld, en ik nu dus ervaar:
"Het kan zijn dat u merkt dat u veel last heeft van uw denkpatronen. U loopt keer op keer aan tegen dezelfde problemen en u merkt dat uw denkpatronen heel veel negatieve emotie oproepen. In deze gevallen horen wij vaak dat iemand wel wéét dat hij of zij niet realistisch denkt, maar het voelt nog niet zo.
In het algemeen geldt dat geduld belangrijk is als u uw denkpatronen wilt veranderen."
Heb jij daar nog tips of ervaringen over Tinkeldel?
dinsdag 22 december 2009 om 14:52
Ik denk dat het stukje wel redelijk overeen komt met het verhaal over cognitieve schema's. Ik zal even vertellen wat ik er van weet: in je leven doe je ervaring en kennis op, die er voor zorgt dat je bepaalde gedachte- en gedragspatronen ontwikkeld. Nou kan het zijn dat je heel indrukwekkende dingen hebt meegemaakt (met name in je jeugd) en dat die dan voor schadelijke patronen zorgen: dit zijn de schema's. Iedereen heeft schema's, maar niet iedereen heeft er last van. Voorbeelden zijn dus de schema's die ik al eerder noemde.
Ik denk alleen niet dat geduld gaat helpen bij de oplossing van die schema's. Ik heb er echt hard voor moeten werken, en vecht er nog iedere dag tegen. Vroeger vocht ik nergens tegen en kwam ik gewoon in de put te zitten, zonder dat ik door had waar het door kwam. Wat de dagbehandeling bij mij deed, was eerst het herkennen van de schema's, dan uitzoeken waar ze vandaan komen en dat ook verwerken, en daarna de schema's gaan uitdagen. Ik zat 15 maanden 3 dagen in de week in therapie, en volg nu nog nazorg (ongeveer 9 maanden). Die korte behandelingen heb ik ook wel gehad, maar dat werkte maar tijdelijk. Maar dat is natuurlijk afhankelijk van de problematiek.
Maar ik denk dat we nu wel een beetje off-topic gaan. Als je iets wilt weten, mag je ook mailen hoor. Het heeft een hele positieve uitwerking op mij gehad, en ik vertel er ook graag over. Misschien dat mensen wel eens moe van me worden. Haha!
Ik denk alleen niet dat geduld gaat helpen bij de oplossing van die schema's. Ik heb er echt hard voor moeten werken, en vecht er nog iedere dag tegen. Vroeger vocht ik nergens tegen en kwam ik gewoon in de put te zitten, zonder dat ik door had waar het door kwam. Wat de dagbehandeling bij mij deed, was eerst het herkennen van de schema's, dan uitzoeken waar ze vandaan komen en dat ook verwerken, en daarna de schema's gaan uitdagen. Ik zat 15 maanden 3 dagen in de week in therapie, en volg nu nog nazorg (ongeveer 9 maanden). Die korte behandelingen heb ik ook wel gehad, maar dat werkte maar tijdelijk. Maar dat is natuurlijk afhankelijk van de problematiek.
Maar ik denk dat we nu wel een beetje off-topic gaan. Als je iets wilt weten, mag je ook mailen hoor. Het heeft een hele positieve uitwerking op mij gehad, en ik vertel er ook graag over. Misschien dat mensen wel eens moe van me worden. Haha!
donderdag 24 december 2009 om 23:15
zaterdag 26 december 2009 om 10:43
Niet echt slim om je AD te vergeten als je er zo afhankelijk van bent. Dan zorg je toch dat je altijd iets in je tas hebt zitten, voor onverwachte momenten?
En dat niemand reageert heeft ongetwijfeld te maken met de kerstafspraken. En misschien heeft iedereen die wat te zeggen had, dit al gedaan?
En dat niemand reageert heeft ongetwijfeld te maken met de kerstafspraken. En misschien heeft iedereen die wat te zeggen had, dit al gedaan?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 26 december 2009 om 20:54
quote:himalaya schreef op 26 december 2009 @ 10:43:
Niet echt slim om je AD te vergeten als je er zo afhankelijk van bent. Dan zorg je toch dat je altijd iets in je tas hebt zitten, voor onverwachte momenten?
En dat niemand reageert heeft ongetwijfeld te maken met de kerstafspraken. En misschien heeft iedereen die wat te zeggen had, dit al gedaan?
Dat waren ook mijn gedachten
Ik open zo vaak een topic en op een gegeven moment bloed dat dood, zo werkt het vaak nou eenmaal.
Denk dat een hoop mensen heel begaan met jou zijn geweest en veel tips hebben achtergelaten, zag zelfs emailadressen staan. Heb je al wat gedaan met de tips en misschien contact gezocht met mensen die hun emailadres aanboden?
Vervelend dat je niet je AD hebt meegenomen, zou voor een volgende keer altijd een strip bij je vriend of ouders achterlaten, dan kun je het ook niet vergeten.
Niet echt slim om je AD te vergeten als je er zo afhankelijk van bent. Dan zorg je toch dat je altijd iets in je tas hebt zitten, voor onverwachte momenten?
En dat niemand reageert heeft ongetwijfeld te maken met de kerstafspraken. En misschien heeft iedereen die wat te zeggen had, dit al gedaan?
Dat waren ook mijn gedachten
Ik open zo vaak een topic en op een gegeven moment bloed dat dood, zo werkt het vaak nou eenmaal.
Denk dat een hoop mensen heel begaan met jou zijn geweest en veel tips hebben achtergelaten, zag zelfs emailadressen staan. Heb je al wat gedaan met de tips en misschien contact gezocht met mensen die hun emailadres aanboden?
Vervelend dat je niet je AD hebt meegenomen, zou voor een volgende keer altijd een strip bij je vriend of ouders achterlaten, dan kun je het ook niet vergeten.
zondag 27 december 2009 om 18:02
Ste, denk je niet dat het komt doordat je geen ad hebt geslikt?
Vind het erg lastig om je te adviseren. Heb zelf ook weleens van die buien gehad, maar besefte uieindelijk wel dat ik voornamelijk mezelf hiermee had.
Kop op meid, wees niet zo somber en negatief. Je ziet bij voorbaat al overal iets negatiefs in. Zoeen instelling helpt je echt niet verder. Denk dat je een hoop adviezen op je topic hebt gekregen? Doe er wat mee!
Vind het erg lastig om je te adviseren. Heb zelf ook weleens van die buien gehad, maar besefte uieindelijk wel dat ik voornamelijk mezelf hiermee had.
Kop op meid, wees niet zo somber en negatief. Je ziet bij voorbaat al overal iets negatiefs in. Zoeen instelling helpt je echt niet verder. Denk dat je een hoop adviezen op je topic hebt gekregen? Doe er wat mee!
donderdag 8 april 2010 om 14:53
donderdag 8 april 2010 om 16:53
Ehm... is dat niet typerend voor hoe je nu leeft?
Je probeert even iets te veranderen, dan lukt het niet en kruip je weer in een hoekje.
Klnkt hard en dat is t ook, Maar ik herken het heel erg en toen heeft het (uiteindelijk) ook wel geholpen dat iemand hard tegen me was.
Je hebt iedere dag kans om opnieuw te beginnen. Soms moet je wat 'opruimen' uit het verleden maar daar kun je bij wijze van spreken NU mee beginnen.
Je kunt overigens ook een nieuw topic openen met positieve dingen, of kom positief schrijven op 'stap voor stap' bijvoorbeeld.
Maar de dingen gaan niet vanzelf. Bij mij niet en bij jou ook niet, dat weet je inmiddels.
Was het buiten lekker?
Je probeert even iets te veranderen, dan lukt het niet en kruip je weer in een hoekje.
Klnkt hard en dat is t ook, Maar ik herken het heel erg en toen heeft het (uiteindelijk) ook wel geholpen dat iemand hard tegen me was.
Je hebt iedere dag kans om opnieuw te beginnen. Soms moet je wat 'opruimen' uit het verleden maar daar kun je bij wijze van spreken NU mee beginnen.
Je kunt overigens ook een nieuw topic openen met positieve dingen, of kom positief schrijven op 'stap voor stap' bijvoorbeeld.
Maar de dingen gaan niet vanzelf. Bij mij niet en bij jou ook niet, dat weet je inmiddels.
Was het buiten lekker?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
