Psyche
alle pijlers
Mislukking
zondag 20 december 2009 om 00:23
Een aantal maanden geleden heb ik hier een topic geopend, maar die heb ik na een paar dagen eigenlijk laten versloffen.
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
zondag 20 december 2009 om 18:53
quote:weltschmerz schreef op 20 december 2009 @ 17:53:
Ste, ik zou je op veel punten zo de hand kunnen schudden.
Uit je verhaal zijn even een paar dingen die ik mij afvraag.
Je zegt: "het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carrière te maken".
-Waarschijnlijk dus. In hoeverre heb je dit gecheckt of durven te checken?Ik heb dus op mijn 17e auditie gedaan in Utrecht. Helaas was dit alleen improviseren, en dan ook nog eens met heel de groep tegelijk. Dan word je al snel ondergesneeuwd door de meest ervarenen, of de mensen met de grootste mond, en die het meest opvallen. Verder ken ik natuurlijk de cijfers van het aantal mensen dat op een toneelschool wordt aangenomen, en ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik maar een heeeel kleine kans heb.
Je schrijft dat je niet van plan bent om nog te gaan studeren.
Waarom tel je uren af door school en waardoor raak je gestrest? Kan je je aandacht er niet bijhouden, ligt het tempo te laag of te hoog, wat is het?
Ik verveel me gewoon snel. En dat is af en toe omdat het tempo wat te laag ligt misschien, maar ik wil echt neit zeggen dat ik reuzeslim ben hoor. Ik raak gestresst doordat je van elk vak huiswerk meekrijgt. Als ik dan zoveel moet doen dan raak ik het overzicht kwijt, en dan doe ik maar helemaal niks meer. Klinkt raar en dom, maar zo werkt het bij mij echt.
Wat is de reden dat je ergens stopt dat je er genoeg van hebt: is dat de hoeveelheid werk die het meebrengt, is dat het niveau / interessant etc., waar ligt dan het probleem?
Ik wil wel toegeven dat het me erg ontbreekt aan discipline en doorzettingsvermogen. Ook vind ik het erg lastig om motivatie op te brengen voor onderwerpen die me niet interesseren.
Op de vraag of je via een uitzendbureau alleen kutwerk krijgt, daar kom je maar op een manier achter: zelf proberen.
Via via horen is toch niet zeker weten.
Soms is actief bezig gaan ook een middel om je moeheid te overwinnen. Het klinkt misschien raar, en ik zeg ook niet dat het altijd werkt, maar het kan dus wel....soms kun je heel moe worden van inactief te zijn en is het even iets waar je doorheen moet (klinkt zoveel makkelijker dan gedaan, I know...)
Verder zeg je: "Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen." zijn die strenge toelatingsexamens en niet zo makkelijk kunnen vinden van werk dingen waardoor jij je laat weerhouden het te proberen? Waarom?
Of het nog goed komt is altijd lastig te zeggen, ik heb geen glazen bol om in te kijken
Uit mijn eigen voorbeeld kan ik daar ook nog geen zinnig woord over spreken. Inmiddels ben ik 26, loop al aardig jaren 'zo' rond en ik heb ook een havo/HBO-P diploma. En ik ben ook nog 'niks' en inmiddels 5e jaars student en weet niet of ik het ga halen.Wat ik wel geleerd heb uit de afgelopen periode: van stilzitten en niks doen wordt het erger en wordt het steeds moeilijker. Dan soms maar een tijdje 'kutwerk', maar soms kom je daar wel iets verder mee. En ik heb met mezelf afgesproken zelf vooral bezig te blijven (al lukt dat nu even niet ivm ziekte). Ik wil hoe dan ook mijn eigen huur, boodschappen en verzekeringen blijven betalen, nu kunnen en doen mijn ouders dat ook niet maar ik weiger dat ook. Ik ben zelf in staat om daarvoor te zorgen, en het is ook ergens mijn trots om zoveel mogelijk 'onafhankelijk' te zijn. Ik weet ook niet waar ik over een half jaar sta en wat ik dan doe, maar ik weet wel: ik heb er enigzins spijt van dat ik dingen niet eerder aangepakt heb (naar een psycholoog gaan, dat soort dingen). Ik heb wel het idee dat ik jaren verknald heb in mijn leven daardoor.
Je geeft aan dat je met een schone lei wilt beginnen in 2010.
Heb je al enig idee hoe je dat wilt gaan aanpakken of wat je dan wilt veranderen? En waar haal jij wel plezier uit Ste? Wat zijn dingen die je leuk vindt om te doen (hoe nuttig of onnuttig ze ook zijn).
Ik ga vanaf 2010 erges anders wonen, en ik moet nieuw werk zoeken. Dus dat wordt dan vanzelf een schone lei. Waar haal ik plezier uit... goede vraag. Ik wil geloof ik heel erg graag erkenning.
Dingen die ik leuk vind om te doen: zingen, acteren, cabaret kijken, leuke films, grappige series, tijdschriften lezen.
Maar wat ik me vooral even afvraag: Hoe kom jij de dagen door?? (Wordt jij niet helemaal gek van je eigen hersenspinsels en zo?)[/quote]
Hoe kom ik de dagen door. Nou, ik werk 2 of 3 middagen in de week. Verder veel internetten, computeren, televisie kijken, in bed liggen, slapen, lezen, boodschappen doen, winkelen, koken, met vriendje knuffelen en dingen doen, dat soort dingen.
Ik ben altijd al een denker geweest, dus ik word niet per se gek van de hersenspinsels. Behalve dan als alles me aanvliegt, zoals gisteren.
Ste, ik zou je op veel punten zo de hand kunnen schudden.
Uit je verhaal zijn even een paar dingen die ik mij afvraag.
Je zegt: "het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carrière te maken".
-Waarschijnlijk dus. In hoeverre heb je dit gecheckt of durven te checken?Ik heb dus op mijn 17e auditie gedaan in Utrecht. Helaas was dit alleen improviseren, en dan ook nog eens met heel de groep tegelijk. Dan word je al snel ondergesneeuwd door de meest ervarenen, of de mensen met de grootste mond, en die het meest opvallen. Verder ken ik natuurlijk de cijfers van het aantal mensen dat op een toneelschool wordt aangenomen, en ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik maar een heeeel kleine kans heb.
Je schrijft dat je niet van plan bent om nog te gaan studeren.
Waarom tel je uren af door school en waardoor raak je gestrest? Kan je je aandacht er niet bijhouden, ligt het tempo te laag of te hoog, wat is het?
Ik verveel me gewoon snel. En dat is af en toe omdat het tempo wat te laag ligt misschien, maar ik wil echt neit zeggen dat ik reuzeslim ben hoor. Ik raak gestresst doordat je van elk vak huiswerk meekrijgt. Als ik dan zoveel moet doen dan raak ik het overzicht kwijt, en dan doe ik maar helemaal niks meer. Klinkt raar en dom, maar zo werkt het bij mij echt.
Wat is de reden dat je ergens stopt dat je er genoeg van hebt: is dat de hoeveelheid werk die het meebrengt, is dat het niveau / interessant etc., waar ligt dan het probleem?
Ik wil wel toegeven dat het me erg ontbreekt aan discipline en doorzettingsvermogen. Ook vind ik het erg lastig om motivatie op te brengen voor onderwerpen die me niet interesseren.
Op de vraag of je via een uitzendbureau alleen kutwerk krijgt, daar kom je maar op een manier achter: zelf proberen.
Via via horen is toch niet zeker weten.
Soms is actief bezig gaan ook een middel om je moeheid te overwinnen. Het klinkt misschien raar, en ik zeg ook niet dat het altijd werkt, maar het kan dus wel....soms kun je heel moe worden van inactief te zijn en is het even iets waar je doorheen moet (klinkt zoveel makkelijker dan gedaan, I know...)
Verder zeg je: "Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen." zijn die strenge toelatingsexamens en niet zo makkelijk kunnen vinden van werk dingen waardoor jij je laat weerhouden het te proberen? Waarom?
Of het nog goed komt is altijd lastig te zeggen, ik heb geen glazen bol om in te kijken
Uit mijn eigen voorbeeld kan ik daar ook nog geen zinnig woord over spreken. Inmiddels ben ik 26, loop al aardig jaren 'zo' rond en ik heb ook een havo/HBO-P diploma. En ik ben ook nog 'niks' en inmiddels 5e jaars student en weet niet of ik het ga halen.Wat ik wel geleerd heb uit de afgelopen periode: van stilzitten en niks doen wordt het erger en wordt het steeds moeilijker. Dan soms maar een tijdje 'kutwerk', maar soms kom je daar wel iets verder mee. En ik heb met mezelf afgesproken zelf vooral bezig te blijven (al lukt dat nu even niet ivm ziekte). Ik wil hoe dan ook mijn eigen huur, boodschappen en verzekeringen blijven betalen, nu kunnen en doen mijn ouders dat ook niet maar ik weiger dat ook. Ik ben zelf in staat om daarvoor te zorgen, en het is ook ergens mijn trots om zoveel mogelijk 'onafhankelijk' te zijn. Ik weet ook niet waar ik over een half jaar sta en wat ik dan doe, maar ik weet wel: ik heb er enigzins spijt van dat ik dingen niet eerder aangepakt heb (naar een psycholoog gaan, dat soort dingen). Ik heb wel het idee dat ik jaren verknald heb in mijn leven daardoor.Je geeft aan dat je met een schone lei wilt beginnen in 2010.
Heb je al enig idee hoe je dat wilt gaan aanpakken of wat je dan wilt veranderen? En waar haal jij wel plezier uit Ste? Wat zijn dingen die je leuk vindt om te doen (hoe nuttig of onnuttig ze ook zijn).
Ik ga vanaf 2010 erges anders wonen, en ik moet nieuw werk zoeken. Dus dat wordt dan vanzelf een schone lei. Waar haal ik plezier uit... goede vraag. Ik wil geloof ik heel erg graag erkenning.
Dingen die ik leuk vind om te doen: zingen, acteren, cabaret kijken, leuke films, grappige series, tijdschriften lezen.
Maar wat ik me vooral even afvraag: Hoe kom jij de dagen door?? (Wordt jij niet helemaal gek van je eigen hersenspinsels en zo?)[/quote]
Hoe kom ik de dagen door. Nou, ik werk 2 of 3 middagen in de week. Verder veel internetten, computeren, televisie kijken, in bed liggen, slapen, lezen, boodschappen doen, winkelen, koken, met vriendje knuffelen en dingen doen, dat soort dingen.
Ik ben altijd al een denker geweest, dus ik word niet per se gek van de hersenspinsels. Behalve dan als alles me aanvliegt, zoals gisteren.
zondag 20 december 2009 om 18:57
Vanaf mijn 7e weet ik al dat ik 'beroemd' wil worden. Later heb ik dat natuurlijk wel iets genuanceerd, maar ik heb nooit een 'gewone' baan willen hebben. Dus wat ik het liefst voor werk zou doen; acteren, dingen in die richting. Of bij een tijdschrift werken. Heel erg dom dat ik journalistiek niet afgemaakt heb dus, dat weet ik.
zondag 20 december 2009 om 18:59
Het heeft me altijd al vreselijk geleken om gewoon werk te hebben., en daarvoor je bed uit te moeten. Natuurlijk niet echt een realistische gedachte, maar toch. Ik heb me op de middelbare school nooit zo druk gemaakt over wat ik zou gaan studeren, omdat ik 'toch iets van toneelschool' zou gaan doen. Helaas bleek dat allemaal moeilijker dan gedacht, waardoor ik nu in een crisis zit.
zondag 20 december 2009 om 19:02
zondag 20 december 2009 om 19:04
quote:korenwolf schreef op 20 december 2009 @ 19:02:
Wat Eleonora zegt: niet zo gauw opgeven! Je hebt het nog niet eens geprobeerd! Ja, een keer afgewezen voor 1 school, alle andere al geprobeerd?
Daar heb je gelijk in. Was ook voordat ik dit topic opende al van plan om komend jaar audities te gaan doen bij verschillende scholen.
Wat Eleonora zegt: niet zo gauw opgeven! Je hebt het nog niet eens geprobeerd! Ja, een keer afgewezen voor 1 school, alle andere al geprobeerd?
Daar heb je gelijk in. Was ook voordat ik dit topic opende al van plan om komend jaar audities te gaan doen bij verschillende scholen.
zondag 20 december 2009 om 19:05
maar ik heb in de tussentijd niet meer ervaring op gedaan. Vind het zo jammer, ik zou zo graag willen acteren of toneelspelen ergens. Of met zingen en pianospelen bezig zijn. Maarja, alles kost geld, en dat soort extra's kon (en kan) ik me niet veroorloven. Heb een paar maanden geleden een paar zanglessen genomen, en dat ging erg goed!
zondag 20 december 2009 om 19:09
Ik was vroeger altijd zo;n veelbelovend kind. Kon erg goed schrijven, ging goed op school, speelde in schooltoneelstukken en wat grotere producties mee (stond zelfs nog in de krant waar lovende woorden over me werden gesproken 
) en nu doe ik daar allemaal niks meer mee. Ik vind dat ook zo erg tegenover m'n ouders. En voor mezelf natuurlijk ook.
) en nu doe ik daar allemaal niks meer mee. Ik vind dat ook zo erg tegenover m'n ouders. En voor mezelf natuurlijk ook.
zondag 20 december 2009 om 19:10
quote:paloma schreef op 20 december 2009 @ 19:08:
Ste_ misschien heb je het al gezegd (heb ik dan gemist) maar wat doet je vriend nu en hoe ziet hij zijn toekomst op werkgebied?Mijn vriend is in maart afgestudeerd ingenieur! Zijn toekomst op werkgebied ziet er wel rooskleurig uit. Maarja, hoe graag ik het ook zou willen, ik snap ook wel dat ik niet volledig op zijn zak kan teren.
Ste_ misschien heb je het al gezegd (heb ik dan gemist) maar wat doet je vriend nu en hoe ziet hij zijn toekomst op werkgebied?Mijn vriend is in maart afgestudeerd ingenieur! Zijn toekomst op werkgebied ziet er wel rooskleurig uit. Maarja, hoe graag ik het ook zou willen, ik snap ook wel dat ik niet volledig op zijn zak kan teren.
zondag 20 december 2009 om 19:12
quote:Ste_ schreef op 20 december 2009 @ 18:43:
[...]Nee, ik voel me er niet per se te goed voor, het lijkt me in deze situatie alleen niet echt nuttig. Ik kan beter werk gaan zoeken. Want ik kan dan wel iets te doen hebben in de vorm van vrijwilligerswerk, maar dan kan ik nog steeds mezelf niet onderhouden snap je.Ik doe vrijwilligerswerk in het weekend. Vrijwilligerswerk kun je ook naast je werk doen en dat hoeft echt niet meer dan 2 of 3 uur per week of zelfs per maand te zijn. Je krijgt er helemaal niets voor, soms zelfs geen waardering van buitenaf maar je krijgt wel een goed gevoel over jezelf omdat je in de gelegenheid bent om iemand te helpen.
[...]Nee, ik voel me er niet per se te goed voor, het lijkt me in deze situatie alleen niet echt nuttig. Ik kan beter werk gaan zoeken. Want ik kan dan wel iets te doen hebben in de vorm van vrijwilligerswerk, maar dan kan ik nog steeds mezelf niet onderhouden snap je.Ik doe vrijwilligerswerk in het weekend. Vrijwilligerswerk kun je ook naast je werk doen en dat hoeft echt niet meer dan 2 of 3 uur per week of zelfs per maand te zijn. Je krijgt er helemaal niets voor, soms zelfs geen waardering van buitenaf maar je krijgt wel een goed gevoel over jezelf omdat je in de gelegenheid bent om iemand te helpen.
zondag 20 december 2009 om 19:16
quote:Ste_ schreef op 20 december 2009 @ 19:10:
[...]Mijn vriend is in maart afgestudeerd ingenieur! Zijn toekomst op werkgebied ziet er wel rooskleurig uit. Maarja, hoe graag ik het ook zou willen, ik snap ook wel dat ik niet volledig op zijn zak kan teren.Hebben jullie er samen weleens over gesproken? Jullie zijn natuurlijk nog jong maar misschien als jullie later gaan trouwen, dan kun jij thuis blijven en daar de boel reilen en zeilen. Je zal niet de eerste huisvrouw zijn, die zich op allerlei manieren nuttig weet te maken. Hoe staat hij tegenover jouw leven hoe jij die nu invult?
[...]Mijn vriend is in maart afgestudeerd ingenieur! Zijn toekomst op werkgebied ziet er wel rooskleurig uit. Maarja, hoe graag ik het ook zou willen, ik snap ook wel dat ik niet volledig op zijn zak kan teren.Hebben jullie er samen weleens over gesproken? Jullie zijn natuurlijk nog jong maar misschien als jullie later gaan trouwen, dan kun jij thuis blijven en daar de boel reilen en zeilen. Je zal niet de eerste huisvrouw zijn, die zich op allerlei manieren nuttig weet te maken. Hoe staat hij tegenover jouw leven hoe jij die nu invult?
zondag 20 december 2009 om 19:18
quote:paloma schreef op 20 december 2009 @ 19:16:
[...]
Hebben jullie er samen weleens over gesproken? Jullie zijn natuurlijk nog jong maar misschien als jullie later gaan trouwen, dan kun jij thuis blijven en daar de boel reilen en zeilen. Je zal niet de eerste huisvrouw zijn, die zich op allerlei manieren nuttig weet te maken. Hoe staat hij tegenover jouw leven hoe jij die nu invult?
Hij wil me graag helpen, en doet dat ook. Hij is erg lief en behulpzaam. Ben erg blij dat ik hem heb, ook omdat hij van veel dingen verstand heeft. (geldzaken, recht, noem maar op)
Ik ben sowieso van plan om als ik ooit kinderen krijg een hele tijd niet te gaan werken. Gezien wat hij gaat verdienen moet dat makkelijk lukken.
[...]
Hebben jullie er samen weleens over gesproken? Jullie zijn natuurlijk nog jong maar misschien als jullie later gaan trouwen, dan kun jij thuis blijven en daar de boel reilen en zeilen. Je zal niet de eerste huisvrouw zijn, die zich op allerlei manieren nuttig weet te maken. Hoe staat hij tegenover jouw leven hoe jij die nu invult?
Hij wil me graag helpen, en doet dat ook. Hij is erg lief en behulpzaam. Ben erg blij dat ik hem heb, ook omdat hij van veel dingen verstand heeft. (geldzaken, recht, noem maar op)
Ik ben sowieso van plan om als ik ooit kinderen krijg een hele tijd niet te gaan werken. Gezien wat hij gaat verdienen moet dat makkelijk lukken.
zondag 20 december 2009 om 19:23
quote:Ste_ schreef op 20 december 2009 @ 19:18:
[...]
Hij wil me graag helpen, en doet dat ook. Hij is erg lief en behulpzaam. Ben erg blij dat ik hem heb, ook omdat hij van veel dingen verstand heeft. (geldzaken, recht, noem maar op)
Ik ben sowieso van plan om als ik ooit kinderen krijg een hele tijd niet te gaan werken. Gezien wat hij gaat verdienen moet dat makkelijk lukken.
Ste, het is niet slim om je toekomst af te laten hangen van je relatie. Je zult op eigen benen moeten kunnen staan. Wat ga je doen als jullie relatie op de klippen loopt? Nu al besluiten dat hij later voor je gaat zorgen is geen goed idee.
Dat maakt jou afhankelijk van hem. Het is heel belangrijk dat je op eigen benen leert staan. Stel je voor dat jij misschien later het eigenlijk niet meer ziet zitten met hem, maar je kunt er niet voor kiezen om weg te gaan, omdat je niet je eigen boontjes kunt doppen?
[...]
Hij wil me graag helpen, en doet dat ook. Hij is erg lief en behulpzaam. Ben erg blij dat ik hem heb, ook omdat hij van veel dingen verstand heeft. (geldzaken, recht, noem maar op)
Ik ben sowieso van plan om als ik ooit kinderen krijg een hele tijd niet te gaan werken. Gezien wat hij gaat verdienen moet dat makkelijk lukken.
Ste, het is niet slim om je toekomst af te laten hangen van je relatie. Je zult op eigen benen moeten kunnen staan. Wat ga je doen als jullie relatie op de klippen loopt? Nu al besluiten dat hij later voor je gaat zorgen is geen goed idee.
Dat maakt jou afhankelijk van hem. Het is heel belangrijk dat je op eigen benen leert staan. Stel je voor dat jij misschien later het eigenlijk niet meer ziet zitten met hem, maar je kunt er niet voor kiezen om weg te gaan, omdat je niet je eigen boontjes kunt doppen?
zondag 20 december 2009 om 19:29
quote:Ste_ schreef op 20 december 2009 @ 19:16:
Weet ik ook ja. Dat is ook wat me zorgen baart. Dan weet ik al helemaal niet wat ik moet doen.
Maar je zult het helemaal niet weten als je het niet probeert.
Grote sterren van nu zijn vaak afgewezen.
Velen zijn zelfs niet naar een toneelschool geweest, of hebben die niet afgemaakt en hebben toch een carrière gemaakt.
Je blindstaren op een school moet je sowieso niet doen want zoals je zelf al aangeeft, er zijn maar een paar plaatsen beschikbaar.
Elke school/opleiding kost geld en geld moet je verdienen. Dat is het vervelende. Beetje het kip en het ei verhaal dus.
Eerst dus geld verdienen. Dat bedoelde ik; je moet érgens beginnen.
Weet ik ook ja. Dat is ook wat me zorgen baart. Dan weet ik al helemaal niet wat ik moet doen.
Maar je zult het helemaal niet weten als je het niet probeert.
Grote sterren van nu zijn vaak afgewezen.
Velen zijn zelfs niet naar een toneelschool geweest, of hebben die niet afgemaakt en hebben toch een carrière gemaakt.
Je blindstaren op een school moet je sowieso niet doen want zoals je zelf al aangeeft, er zijn maar een paar plaatsen beschikbaar.
Elke school/opleiding kost geld en geld moet je verdienen. Dat is het vervelende. Beetje het kip en het ei verhaal dus.
Eerst dus geld verdienen. Dat bedoelde ik; je moet érgens beginnen.
zondag 20 december 2009 om 19:30
quote:delphicat schreef op 20 december 2009 @ 19:23:
[...]
Ste, het is niet slim om je toekomst af te laten hangen van je relatie. Je zult op eigen benen moeten kunnen staan. Wat ga je doen als jullie relatie op de klippen loopt? Nu al besluiten dat hij later voor je gaat zorgen is geen goed idee.
Dat maakt jou afhankelijk van hem. Het is heel belangrijk dat je op eigen benen leert staan. Stel je voor dat jij misschien later het eigenlijk niet meer ziet zitten met hem, maar je kunt er niet voor kiezen om weg te gaan, omdat je niet je eigen boontjes kunt doppen?Eens.
[...]
Ste, het is niet slim om je toekomst af te laten hangen van je relatie. Je zult op eigen benen moeten kunnen staan. Wat ga je doen als jullie relatie op de klippen loopt? Nu al besluiten dat hij later voor je gaat zorgen is geen goed idee.
Dat maakt jou afhankelijk van hem. Het is heel belangrijk dat je op eigen benen leert staan. Stel je voor dat jij misschien later het eigenlijk niet meer ziet zitten met hem, maar je kunt er niet voor kiezen om weg te gaan, omdat je niet je eigen boontjes kunt doppen?Eens.
zondag 20 december 2009 om 19:30
Ik zou ´beroemd worden´ niet als ambitie hebben, maar ik kan me wel voorstellen hoe het is om het creatieve pad op te willen.
Dat beroemd zijn is iets waar veel jongeren van dromen, alleen is het niet voor velen weggelegd. Helaas komt talent soms zelfs op een tweede plaats te staan door keuzes die je maakt, waarmee je ze niet benut.
( Ik heb zelf ook een hele tijd iets op het gebied van optreden gewild, maar ik kan niet zingen en ik zal dat niemand aandoen )
Je kunt je in jouw geval toch wel bij een theaterschool of conservatorium inschrijven, ookal ben je ooit afgewezen?
Het is zonde als je nu alles laat schieten, ik denk dat je simpelweg moet proberen om zover mogelijk te komen, of je daar nou `beroemd` mee wordt of niet.
En vergeet niet te genieten van de talenten die je hebt.
Dat beroemd zijn is iets waar veel jongeren van dromen, alleen is het niet voor velen weggelegd. Helaas komt talent soms zelfs op een tweede plaats te staan door keuzes die je maakt, waarmee je ze niet benut.
( Ik heb zelf ook een hele tijd iets op het gebied van optreden gewild, maar ik kan niet zingen en ik zal dat niemand aandoen )
Je kunt je in jouw geval toch wel bij een theaterschool of conservatorium inschrijven, ookal ben je ooit afgewezen?
Het is zonde als je nu alles laat schieten, ik denk dat je simpelweg moet proberen om zover mogelijk te komen, of je daar nou `beroemd` mee wordt of niet.
En vergeet niet te genieten van de talenten die je hebt.
zondag 20 december 2009 om 19:35
quote:delphicat schreef op 20 december 2009 @ 19:23:
[...]
Ste, het is niet slim om je toekomst af te laten hangen van je relatie. Je zult op eigen benen moeten kunnen staan. Wat ga je doen als jullie relatie op de klippen loopt? Nu al besluiten dat hij later voor je gaat zorgen is geen goed idee.
Dat maakt jou afhankelijk van hem. Het is heel belangrijk dat je op eigen benen leert staan. Stel je voor dat jij misschien later het eigenlijk niet meer ziet zitten met hem, maar je kunt er niet voor kiezen om weg te gaan, omdat je niet je eigen boontjes kunt doppen?Maar ik gaf net toch aan dat ik niet afhankelijk wil zijn van hem? Als dat zo zou zijn zou ik nu achterover leunen en me erop verheugen dat we over ongeveer een half jaar misschien samen gaan wonen, maar het feit dat ik me wél druk maak om m'n toekomst zegt toch genoeg?
[...]
Ste, het is niet slim om je toekomst af te laten hangen van je relatie. Je zult op eigen benen moeten kunnen staan. Wat ga je doen als jullie relatie op de klippen loopt? Nu al besluiten dat hij later voor je gaat zorgen is geen goed idee.
Dat maakt jou afhankelijk van hem. Het is heel belangrijk dat je op eigen benen leert staan. Stel je voor dat jij misschien later het eigenlijk niet meer ziet zitten met hem, maar je kunt er niet voor kiezen om weg te gaan, omdat je niet je eigen boontjes kunt doppen?Maar ik gaf net toch aan dat ik niet afhankelijk wil zijn van hem? Als dat zo zou zijn zou ik nu achterover leunen en me erop verheugen dat we over ongeveer een half jaar misschien samen gaan wonen, maar het feit dat ik me wél druk maak om m'n toekomst zegt toch genoeg?
zondag 20 december 2009 om 20:36
Ste_, newsflash: Bijna iedereen denkt van z'n 8ste tot z'n 14de dat-ie heel bijzonder is en bijna iedereen wil beroemd worden op die leeftijd. Alleen bij de meesten kickt er redelijk op tijd een stukje realisme in, en komen er meer interesses. Sommigen (zoals ik) gaan wel door richting iets creatiefs, en moeten vervolgens loeiend hard werken om iets van de grond te krijgen. En zich ook ergens along the way realiseren dat ze niet beroemd gaan worden, dat het nooit vanzelf zal gaan, en vragen ze zich af of ze hun vak leuk genoeg vinden om te blijven doen ookal komen ze niet in de absolute top terecht. Ik zal niet beroemd worden met wat ik doe, dat weet ik. Maar dat geeft niet, want ik doe waanzinnig mooie projecten en kies elke dag wat ik liefst wil doen, en dat is voor mij het belangrijkst. Maar loeihard werken is het wel.
Zoals ik je nu hoor praten kan ik me niet voorstellen dat je de energie kunt opbrengen om uberhaupt audities te doen, laat staan een opleiding te volgen. Als je dan toch geen professionele hulp wilt (aangezien je niet op die suggestie reageert, neem ik aan dat je dat niet wilt?) zou ik beginnen met een stappenplan: Eerst maar eens een baantje vinden, zorgen dat je zelfstandig wordt. Dan weer eens verder zien.
Oh, en bijna niemand wordt op z'n 17de toegelaten in Utrecht hoor, of op welke acterusopleiding dan ook. Overigens is dat trouwens ook echt niet de opleiding die je wilt gaan doen als je de musical-kant of anderssoortig commercieler theater opwilt, dan zou ik eerder bij de muziektheateropleiding van Codarts (conservatorium Rotterdam) gaan kijken (heel gave opleiding), of inderdaad de Kleinkunst.
Zoals ik je nu hoor praten kan ik me niet voorstellen dat je de energie kunt opbrengen om uberhaupt audities te doen, laat staan een opleiding te volgen. Als je dan toch geen professionele hulp wilt (aangezien je niet op die suggestie reageert, neem ik aan dat je dat niet wilt?) zou ik beginnen met een stappenplan: Eerst maar eens een baantje vinden, zorgen dat je zelfstandig wordt. Dan weer eens verder zien.
Oh, en bijna niemand wordt op z'n 17de toegelaten in Utrecht hoor, of op welke acterusopleiding dan ook. Overigens is dat trouwens ook echt niet de opleiding die je wilt gaan doen als je de musical-kant of anderssoortig commercieler theater opwilt, dan zou ik eerder bij de muziektheateropleiding van Codarts (conservatorium Rotterdam) gaan kijken (heel gave opleiding), of inderdaad de Kleinkunst.
zondag 20 december 2009 om 20:43
quote:Moosey schreef op 20 december 2009 @ 20:36:
Ste_, newsflash: Bijna iedereen denkt van z'n 8ste tot z'n 14de dat-ie heel bijzonder is en bijna iedereen wil beroemd worden op die leeftijd. Alleen bij de meesten kickt er redelijk op tijd een stukje realisme in, en komen er meer interesses.
Als je dan toch geen professionele hulp wilt (aangezien je niet op die suggestie reageert, neem ik aan dat je dat niet wilt?)
Ik zeg toch ook dat ik nu heus niet meer de illusie heb dat ik Beroemd zal worden? Dat realisme is er bij mij ook ingekickt, misschien zelfs teveel, omdat ik nu niks meer op dat gebied aan durf te pakken omdat ik denk dat het toch niks gaat worden.
En ik heb nergens gezegd dat ik geen professionele hulp wil hoor, ga daar denk ik weer mee beginnen, al heb ik mijn twijfels of het voor mij zal helpen.
Ste_, newsflash: Bijna iedereen denkt van z'n 8ste tot z'n 14de dat-ie heel bijzonder is en bijna iedereen wil beroemd worden op die leeftijd. Alleen bij de meesten kickt er redelijk op tijd een stukje realisme in, en komen er meer interesses.
Als je dan toch geen professionele hulp wilt (aangezien je niet op die suggestie reageert, neem ik aan dat je dat niet wilt?)
Ik zeg toch ook dat ik nu heus niet meer de illusie heb dat ik Beroemd zal worden? Dat realisme is er bij mij ook ingekickt, misschien zelfs teveel, omdat ik nu niks meer op dat gebied aan durf te pakken omdat ik denk dat het toch niks gaat worden.
En ik heb nergens gezegd dat ik geen professionele hulp wil hoor, ga daar denk ik weer mee beginnen, al heb ik mijn twijfels of het voor mij zal helpen.
