Psyche
alle pijlers
Mislukking
zondag 20 december 2009 om 00:23
Een aantal maanden geleden heb ik hier een topic geopend, maar die heb ik na een paar dagen eigenlijk laten versloffen.
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
zondag 20 december 2009 om 20:47
zondag 20 december 2009 om 22:06
Je mist denk ik de clou van het verhaal van Moosey en Paaltje, Ste. Die is niet: denk nou maar niet dat je beroemd kan worden want dat lukt bijna niemand.
Die is: als je niet beroemd wordt, vind je het werk dan nog leuk genoeg om toch te doen?
Als je nou precies het beroep kon krijgen dat je het liefst wou, wil je dan toch nog thuisblijven bij de kinderen? En is jouw droomberoep daarmee te combineren?
Die is: als je niet beroemd wordt, vind je het werk dan nog leuk genoeg om toch te doen?
Als je nou precies het beroep kon krijgen dat je het liefst wou, wil je dan toch nog thuisblijven bij de kinderen? En is jouw droomberoep daarmee te combineren?
zondag 20 december 2009 om 22:38
Ik herken je verhaal voor een deel uit mijn leven. Ik kan tips geven, maar heel veel goede dingen zijn al benoemd. Kan alleen met je delen dat ik me ook zoals jou gevoeld hebt. Ik hou van zingen, optreden, heel veel vrienden, maar voor mijn gevoel had mijn shitjeugd al mijn kansen verpest. En dat gevoel bleef wel tot mijn 22e. Het leven was doelloos, werken voor mn huur en dan wat?... Familie en vrienden had ik op een afstand gezet, het was allemaal K#t en er bleven ook weinig mensen over. Alleen maar kl#tebaantjes en sh#tmensen om me heen.
Tot ik op het moment kwam dat ik dacht, schijt aan alles, ik ga genieten en ik zie waar mijn leven mij brengt. Negatieve mensen achter me laten. Dan maar schoonmaakwerk, maar bijvoorbeeld wel leuke dingen doen met de weinige vrienden die ik had. Sparen voor een heerlijke massage. Ik heb mij opengesteld voor "domme" baantjes en van alles geprobeerd. Totdat een kennis via via hoorde dat ik en vlotte meid was, weliswaar ongeschoold, maar zeer gemotiveerd. Toen heb ik een baantje gekregen, wat ik nooit zo via mijn cv zou krijgen. En hierdoor wist ik wat ik wilde met werk. Ik realiseerde me dat er zijn dus nog meer leuke dingen dan alleen de dingen/passies waar ik me krampachtig aan vast hield. Na dit korte baantje van 6 maanden ben ik voltijd weer teruggegaan naar school en na school heb ik een passende baan gevonden. Inmiddels ben ik 27 en heb ik een leuke baan, een gezinnetje en een nieuw huisje. Ik moet wel toegeven dat het hard werken is en ik af en toe nog steeds niet helemaal lekker in mijn vel zit vanwege de drukte in het hedendaagse leven en issues uit mijn verleden (maar dat is een ander verhaal), maar de kern is dat ik uit die depressie en lusteloosheid ben gekomen. De weg was niet makkelijk, maar het is me gelukt. En als ik het kan, kan jij het ook
!
Ik weet niet wat het bij jou is dat het knopje om zal zetten, misschien is het idd je eigen instelling die een openbaring moet krijgen, of een leuke baan die je de ogen opent en waar je moeite voor wil doen, maar ik hoop voor je dat dat moment snel komt. Je bent nu 21. Dat is jong, dus het is niet te laat om iets leuks van je eigen leven te maken.
Tot ik op het moment kwam dat ik dacht, schijt aan alles, ik ga genieten en ik zie waar mijn leven mij brengt. Negatieve mensen achter me laten. Dan maar schoonmaakwerk, maar bijvoorbeeld wel leuke dingen doen met de weinige vrienden die ik had. Sparen voor een heerlijke massage. Ik heb mij opengesteld voor "domme" baantjes en van alles geprobeerd. Totdat een kennis via via hoorde dat ik en vlotte meid was, weliswaar ongeschoold, maar zeer gemotiveerd. Toen heb ik een baantje gekregen, wat ik nooit zo via mijn cv zou krijgen. En hierdoor wist ik wat ik wilde met werk. Ik realiseerde me dat er zijn dus nog meer leuke dingen dan alleen de dingen/passies waar ik me krampachtig aan vast hield. Na dit korte baantje van 6 maanden ben ik voltijd weer teruggegaan naar school en na school heb ik een passende baan gevonden. Inmiddels ben ik 27 en heb ik een leuke baan, een gezinnetje en een nieuw huisje. Ik moet wel toegeven dat het hard werken is en ik af en toe nog steeds niet helemaal lekker in mijn vel zit vanwege de drukte in het hedendaagse leven en issues uit mijn verleden (maar dat is een ander verhaal), maar de kern is dat ik uit die depressie en lusteloosheid ben gekomen. De weg was niet makkelijk, maar het is me gelukt. En als ik het kan, kan jij het ook
!Ik weet niet wat het bij jou is dat het knopje om zal zetten, misschien is het idd je eigen instelling die een openbaring moet krijgen, of een leuke baan die je de ogen opent en waar je moeite voor wil doen, maar ik hoop voor je dat dat moment snel komt. Je bent nu 21. Dat is jong, dus het is niet te laat om iets leuks van je eigen leven te maken.
zondag 20 december 2009 om 23:30
quote:korenwolf schreef op 20 december 2009 @ 22:06:
Je mist denk ik de clou van het verhaal van Moosey en Paaltje, Ste. Die is niet: denk nou maar niet dat je beroemd kan worden want dat lukt bijna niemand.
Die is: als je niet beroemd wordt, vind je het werk dan nog leuk genoeg om toch te doen?
Als je nou precies het beroep kon krijgen dat je het liefst wou, wil je dan toch nog thuisblijven bij de kinderen? En is jouw droomberoep daarmee te combineren?Dit weet ik nog niet. Zit nog niet in die situatie, dus kan niet inschatten hoe dat zal zijn. Maar wat betreft je eerste vraag, denk niet dat ik het erg zal vinden als ik niet beroemd word. Het zou wel erg lame zijn als ik het alleen daarom zou doen. Alsof beroemd zijn zo leuk is, ook.
Je mist denk ik de clou van het verhaal van Moosey en Paaltje, Ste. Die is niet: denk nou maar niet dat je beroemd kan worden want dat lukt bijna niemand.
Die is: als je niet beroemd wordt, vind je het werk dan nog leuk genoeg om toch te doen?
Als je nou precies het beroep kon krijgen dat je het liefst wou, wil je dan toch nog thuisblijven bij de kinderen? En is jouw droomberoep daarmee te combineren?Dit weet ik nog niet. Zit nog niet in die situatie, dus kan niet inschatten hoe dat zal zijn. Maar wat betreft je eerste vraag, denk niet dat ik het erg zal vinden als ik niet beroemd word. Het zou wel erg lame zijn als ik het alleen daarom zou doen. Alsof beroemd zijn zo leuk is, ook.
maandag 21 december 2009 om 00:40
Als je zo gaat denken dan gaat het helemaal niet lukken he.
Ga even rustig denken, stel nou dat je echt geen oog dichtdoet, dan heb je een nacht slaap gemist. Kun je in principe best hebben op jouw leeftijd. Dat is het ergste dat je kan gebeuren, dus geen reden voor paniek.
Ben trouwens je topic aan het doorlezen nu.
Ga even rustig denken, stel nou dat je echt geen oog dichtdoet, dan heb je een nacht slaap gemist. Kun je in principe best hebben op jouw leeftijd. Dat is het ergste dat je kan gebeuren, dus geen reden voor paniek.
Ben trouwens je topic aan het doorlezen nu.
Cum non tum age
maandag 21 december 2009 om 00:42
quote:Ste_ schreef op 21 december 2009 @ 00:38:
Omdat ik bang ben dat ik net als gisteren weer niet in slaap kan komen, en moet huilen, enz.
Moet morgen werken, en ben bang dat ik dan te moe ervoor ben.
Dat niet kunnen slapen, en de bijbehorende "ik moet morgen werken"-paniek herken ik. Heb ik ook - vooral op zondagavond.
Wat ik heb gemerkt dat werkt voor mij, is een uur voordat ik ga slapen geen tv, laptop, forum. Van die dingen raak ik altijd een beetje hyper.
Dus eigenlijk is mijn advies dat je de laptop nu dicht moet klappen, maar dan merk je weer niks van de goede adviezen van forummers
Omdat ik bang ben dat ik net als gisteren weer niet in slaap kan komen, en moet huilen, enz.
Moet morgen werken, en ben bang dat ik dan te moe ervoor ben.
Dat niet kunnen slapen, en de bijbehorende "ik moet morgen werken"-paniek herken ik. Heb ik ook - vooral op zondagavond.
Wat ik heb gemerkt dat werkt voor mij, is een uur voordat ik ga slapen geen tv, laptop, forum. Van die dingen raak ik altijd een beetje hyper.
Dus eigenlijk is mijn advies dat je de laptop nu dicht moet klappen, maar dan merk je weer niks van de goede adviezen van forummers
maandag 21 december 2009 om 00:45
Klopt, zou eigenlijk ook de computer uit moeten zetten, maar dat is zo moeilijk!
Doe het zometeen wel, rustig muziekje op, boekje lezen. En als het dan nog niet lukt mag ik bij vriendlief in bed gaan liggen. <3
(We wonen tijdelijk samen omdat zijn huisgenoot in het buitenland zit. Hij komt volgende week terug, en dan moet ik weer weg)
Doe het zometeen wel, rustig muziekje op, boekje lezen. En als het dan nog niet lukt mag ik bij vriendlief in bed gaan liggen. <3
(We wonen tijdelijk samen omdat zijn huisgenoot in het buitenland zit. Hij komt volgende week terug, en dan moet ik weer weg)
maandag 21 december 2009 om 00:50
Ik heb het doorgelezen en ik vind jou geen mislukking. Dat moet je jezelf ook niet wijs gaan maken, want dat brengt je nergens.
Het is al heel wat dat je op je 21e weet wat je leuk vindt.
Ga jezelf niet onder druk zetten door je allerlei dingen op te leggen. Neem de tijd om uit te zoeken hoe je het gaat aanpakken om dat te gaan doen wat je wilt.
Het is al heel wat dat je op je 21e weet wat je leuk vindt.
Ga jezelf niet onder druk zetten door je allerlei dingen op te leggen. Neem de tijd om uit te zoeken hoe je het gaat aanpakken om dat te gaan doen wat je wilt.
Cum non tum age
maandag 21 december 2009 om 00:50
Dat klinkt als een goed plan, dat muziekje en boek. Wel een fijn boek kiezen, niet iets met al te veel spanning en gedoe. Tenminste, dat geldt voor mij. En fijn tegen vriend aankruipen kan ook heel ontspannend werken.
En als je gaat malen (been there, done that), helpt het bij mij als ik op een gegeven moment een besluit neem. Ik maal over een bepaald probleem, en dan besluit ik bijvoorbeeld dat ik daar morgen stap X voor ga nemen. (Kan van alles zijn, afhankelijk van het probleem, als het maar iets praktisch is, dat je inderdaad morgen kan doen). En nadat ik dat heb besloten, mag ik er van mezelf niet meer over nadenken. En dat hoef ik ook niet meer, want ik ga morgen namelijk stap X doen. Het klinkt misschien simpel, maar het werkt echt. Niet altijd, maar het heeft mij vaak geholpen om uit de maalstroom te komen.
En als je gaat malen (been there, done that), helpt het bij mij als ik op een gegeven moment een besluit neem. Ik maal over een bepaald probleem, en dan besluit ik bijvoorbeeld dat ik daar morgen stap X voor ga nemen. (Kan van alles zijn, afhankelijk van het probleem, als het maar iets praktisch is, dat je inderdaad morgen kan doen). En nadat ik dat heb besloten, mag ik er van mezelf niet meer over nadenken. En dat hoef ik ook niet meer, want ik ga morgen namelijk stap X doen. Het klinkt misschien simpel, maar het werkt echt. Niet altijd, maar het heeft mij vaak geholpen om uit de maalstroom te komen.
maandag 21 december 2009 om 00:58
maandag 21 december 2009 om 00:59
maandag 21 december 2009 om 01:02
