Psyche
alle pijlers
Mislukking
zondag 20 december 2009 om 00:23
Een aantal maanden geleden heb ik hier een topic geopend, maar die heb ik na een paar dagen eigenlijk laten versloffen.
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
Ik zit nog steeds min of meer met hetzelfde probleem; ik zit nogal vast wat betreft mijn leven.
Zal het proberen kort te houden: na mijn havo-diploma te hebben gehaald ging het eigenlijk mis met me. Vanaf mijn 17e (ben nu 21) heb ik regelmatig last van depressies, vooral doordat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil.
Nou ja, ik weet het wel, het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carriere te maken.
Heb na de havo een half jaar vwo geprobeerd, ben ik toen mee gestopt.
Heb toen een half jaar niks gedaan, en ben in september 2006 in Utrecht op kamers gaan wonen, en ben journalistiek gaan studeren. Dat ging een tijdje goed (hoewel ik aan het begin van het tweede jaar wel aan AD ben begonnen) totdat ik een vak kreeg dat zo enorm stressvol was, dat ik dacht 'dat ga ik gewoon nooit halen.' Verder vond ik de kwaliteit van de lessen dusdanig slecht dat ik besloot om te stoppen. Had trouwens wel in het eerste jaar mijn Propedeuse gehaald.
Weer een half jaar niks gedaan.
In september 2008 ben ik op de Universiteit met kunstgeschiedenis begonnen, maar het studeren en huiswerk was ik dusdanig zat dat ik daar weer snel mee gestopt ben.
Heb toen weer een aantal maanden niks gedaan, en ben toen in maart begonnen met thuiswerk; marktonderzoek voor TNS Nipo. (Dat waren maar 10 uurtjes in de week ofzo)
Nu ga ik eind december verhuizen naar een andere kamer, en dat betekent dat ik daar dan een vaste telefoonlijn aan zou moeten vragen wat weer een aantal weken duurt, en ik heb niet echt zin in al dat gedoe. Daarnaast ben ik het werk aardig zat, dus tijd om met een schone lei te beginnen vanaf 2010.
Als ik daar aan denk word ik gewoon misselijk van angst en verdriet. Mijn hoogst behaalde opleiding is havo (eigenlijk HBO-P maar ik weet niet of dat telt) en ik ben denk ik niet van plan om ooit nog te gaan studeren. Ondanks dat ik best intelligent ben, is school niks voor mij. Ik zit de uren af te tellen, raak enorm gestresst door alle opdrachten die ik mee naar huis krijg, en kan eigenlijk de discipline niet opbrengen.
Omdat ik in de laatste 4 jaar zoveel niks heb gedaan (laat naar bed, heel lang uitslapen, geen werk van betekenis) ben ik zo bang dat ik nooit meer meekom in de maatschappij. Wat voor werk kan je nou doen met havo? Ik was van plan om me in te schrijven bij een uitzendbureau, maar ik hoorde van vriendinnen dat je dan alleen schoonmaakwerk kan doen, (echt dus niet!) en in de bediening, maar daar heb ik gewoon te weinig energie voor. Ik ben de laatste tijd zo enorm moe. Heb nergens zin in, krijg niks gedaan en heb (zoals eigenlijk de hele tijd de afgelopen 4 jaar) absoluut geen zin meer in het leven. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders dat hun dochter niet meer van haar leven maakt, en ik wil eigenlijk niet meer afspreken met mijn vriendinnen omdat ik me ervoor schaam. Zij werken of studeren en hebben het eigenlijk allemaal wel voor elkaar.
Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen. Ik vind het zo erg dat ik heus wel dingen in me heb zitten, maar dat ik nu heel mijn leven vergooi. Ik voel mezelf echt een mislukking.
Is het echt zo dat je bij een uitzendbureau alleen echt kutwerk krijgt?
Het vooruitzicht van nog zolang leven zie ik echt niet zitten. Toen ik vanmiddag in de bus zat dacht ik; het maakt me niet uit als we nu verongelukken.
Iemand hetzelfde meegemaakt waarmee het toch nog goed is gekomen? Tips? Schoppen onder de kont? (Jaja, ik weet dat ik die erg nodig heb, maar die aanpak werkt bij mij geloof ik alleen averechts)
Nou, dit is wat ik tot nu toe kan bedenken, sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!
zondag 20 december 2009 om 14:49
quote:korenwolf schreef op 20 december 2009 @ 14:28:
Paloma, je haalt er vanalles bij wat niets met het onderwerp te maken heeft. Een arrogante collega, een uitkering. Ga ergens anders je agressie uitleven, asjeblieft.Ik geef een voorbeeld uit de praktijk en het woord agressie vind ik misplaatst. Dat je het niet met mij eens ben vind ik prima, maar jij bepaalt niet of ik hier wel of niet mijn mening mag zeggen.
Paloma, je haalt er vanalles bij wat niets met het onderwerp te maken heeft. Een arrogante collega, een uitkering. Ga ergens anders je agressie uitleven, asjeblieft.Ik geef een voorbeeld uit de praktijk en het woord agressie vind ik misplaatst. Dat je het niet met mij eens ben vind ik prima, maar jij bepaalt niet of ik hier wel of niet mijn mening mag zeggen.
zondag 20 december 2009 om 14:50
Beste Ste_
Je zit in een negatieve spiraal. Je hebt geen verplichtingen (qua werk of studie) en je kunt je op dit moment er eigenlijk niet toe zetten om weer wat op te pakken.
Je zou wel actrice willen worden, maar volgens mij is het al een hele kunst om überhaupt aangenomen te worden op een toneelschool.
Ik denk dat je op een gegeven moment gewoon iets aan moet pakken wat werk of studie betreft, ook al is dat nu moeilijk voor je.
Als je geen diploma's hebt, zul je niet de leuke banen krijgen bij uitzendbureau's.
Is een éénjarige opleiding niet iets voor je? Dat is nog te overzien.
Misschien is het wel een idee om schoonmaakwerk te doen voor je aan een opleiding begint. Het maakt je lekker gemotiveerd.
Sterkte ermee, je bent nog jong, je kunt nog zoveel kanten op.
Je zit in een negatieve spiraal. Je hebt geen verplichtingen (qua werk of studie) en je kunt je op dit moment er eigenlijk niet toe zetten om weer wat op te pakken.
Je zou wel actrice willen worden, maar volgens mij is het al een hele kunst om überhaupt aangenomen te worden op een toneelschool.
Ik denk dat je op een gegeven moment gewoon iets aan moet pakken wat werk of studie betreft, ook al is dat nu moeilijk voor je.
Als je geen diploma's hebt, zul je niet de leuke banen krijgen bij uitzendbureau's.
Is een éénjarige opleiding niet iets voor je? Dat is nog te overzien.
Misschien is het wel een idee om schoonmaakwerk te doen voor je aan een opleiding begint. Het maakt je lekker gemotiveerd.
Sterkte ermee, je bent nog jong, je kunt nog zoveel kanten op.
zondag 20 december 2009 om 14:55
Wat een aantal dames hier zeiden over een toneelopleiding; inderdaad, die is erg zwaar, ik kan zelf slecht tegen kritiek, dus al mocht ik ooit op zo'n opleiding terecht komen is het nog maar de vraag of ik het aankan.
Dat maakt me vooral zo verdrietig. Dat ik het zo graag wil, maar dat het waarschijnlijk nooit voor me weggelegd is. Op mijn 17e heb ik auditie gedaan voor de acteeropleiding in Utrecht. Toen ben ik afgewezen. Was natuurlijk ook nog wel erg jong.
Dat maakt me vooral zo verdrietig. Dat ik het zo graag wil, maar dat het waarschijnlijk nooit voor me weggelegd is. Op mijn 17e heb ik auditie gedaan voor de acteeropleiding in Utrecht. Toen ben ik afgewezen. Was natuurlijk ook nog wel erg jong.
zondag 20 december 2009 om 14:57
quote:Ste_ schreef op 20 december 2009 @ 14:52:
Ik herken me erg in Digitalis. Of ik nou depressief ben of niet, ik ben in ieder geval een zwartgallig kutwijf.
Daar ben ik dan misschien weer net een te positief ingestelde blije eikel voor, om dat te kunnen geloven.
Maar ik twijfel niet aan je zelfkennis natuurlijk.
Ik herken me erg in Digitalis. Of ik nou depressief ben of niet, ik ben in ieder geval een zwartgallig kutwijf.
Daar ben ik dan misschien weer net een te positief ingestelde blije eikel voor, om dat te kunnen geloven.
Maar ik twijfel niet aan je zelfkennis natuurlijk.
zondag 20 december 2009 om 15:04
quote:Ste_ schreef op 20 december 2009 @ 14:55:
Wat een aantal dames hier zeiden over een toneelopleiding; inderdaad, die is erg zwaar, ik kan zelf slecht tegen kritiek, dus al mocht ik ooit op zo'n opleiding terecht komen is het nog maar de vraag of ik het aankan.
Dat maakt me vooral zo verdrietig. Dat ik het zo graag wil, maar dat het waarschijnlijk nooit voor me weggelegd is. Op mijn 17e heb ik auditie gedaan voor de acteeropleiding in Utrecht. Toen ben ik afgewezen. Was natuurlijk ook nog wel erg jong.
Probeer De Trap in Amsterdam, of Joe Weston. Of de opleiding van Hugo Metsers III (Stichting Faaam). Kijk eens op hun sites, wie weet heb je er iets aan. Voor Faaam moet je wel toelatingsexamen doen trouwens.
Ik ben casting director van beroep en bovenstaande opleidingen leveren prima acteurs af, dat weet ik uit ervaring, ook al zijn ze particulier.
Kritiek handelen kun je leren en daarbij er zijn veel acteurs die daar niet zo goed tegen kunnen hoor en die acteren ook gewoon.
Je hoeft niks maar misschien is bovenstaande een idee?
Wat een aantal dames hier zeiden over een toneelopleiding; inderdaad, die is erg zwaar, ik kan zelf slecht tegen kritiek, dus al mocht ik ooit op zo'n opleiding terecht komen is het nog maar de vraag of ik het aankan.
Dat maakt me vooral zo verdrietig. Dat ik het zo graag wil, maar dat het waarschijnlijk nooit voor me weggelegd is. Op mijn 17e heb ik auditie gedaan voor de acteeropleiding in Utrecht. Toen ben ik afgewezen. Was natuurlijk ook nog wel erg jong.
Probeer De Trap in Amsterdam, of Joe Weston. Of de opleiding van Hugo Metsers III (Stichting Faaam). Kijk eens op hun sites, wie weet heb je er iets aan. Voor Faaam moet je wel toelatingsexamen doen trouwens.
Ik ben casting director van beroep en bovenstaande opleidingen leveren prima acteurs af, dat weet ik uit ervaring, ook al zijn ze particulier.
Kritiek handelen kun je leren en daarbij er zijn veel acteurs die daar niet zo goed tegen kunnen hoor en die acteren ook gewoon.
Je hoeft niks maar misschien is bovenstaande een idee?
zondag 20 december 2009 om 15:12
Whahaha stop met denken, kom van die bank af, geweldig. Ze zoeken bij de Ursulakliniek nog iemand die de anorexiapatienten komt vertellen dat ze moeten gaan eten.
Oh nee! Eerst n film over Biafra kijken ter relativering en dan aan tafel.
Welkom in Utopia!
En dat antidepressivum is natuurlijk door de kaboutertjes voorgeschreven.
Wat een warmhartigheid weer, ja dat kleurt de wereld weer wat zonniger!
Oh nee! Eerst n film over Biafra kijken ter relativering en dan aan tafel.
Welkom in Utopia!
En dat antidepressivum is natuurlijk door de kaboutertjes voorgeschreven.
Wat een warmhartigheid weer, ja dat kleurt de wereld weer wat zonniger!
zondag 20 december 2009 om 15:26
Dan kan je honderd keer depressief zijn, maar als je niet wilt schoonmaken en niet wilt bedienen en he huur door je ouders betaald wordt en je straks lekker gaat teren op de zak van je vriend, ben je in ieder geval een verwende depressieve.
Depressie is een ziekte, dat klopt. Dat is geen vrijbrief om je er maar in te wentelen en het erger te maken dan het nu is. En met niks willen en niks kunnen ene niks doen maak je zelf je kwaal erger.
Naast AD moet je een plan maken. Je moet elke dag naar buiten en bewegen. Frisse lucht, zoveel mogelijk daglicht en zoveel mogelijk beweging. Geluk is een spier, die moet je bewegen, anders verkommert ie.
Depressie is een ziekte, dat klopt. Dat is geen vrijbrief om je er maar in te wentelen en het erger te maken dan het nu is. En met niks willen en niks kunnen ene niks doen maak je zelf je kwaal erger.
Naast AD moet je een plan maken. Je moet elke dag naar buiten en bewegen. Frisse lucht, zoveel mogelijk daglicht en zoveel mogelijk beweging. Geluk is een spier, die moet je bewegen, anders verkommert ie.
zondag 20 december 2009 om 15:40
Ste_, ik kom uit de hoek van de kunsten en ik heb gezien dat het niet zozeer een kwestie is van artistiek talent, maar van discipline, in jezelf geloven en steun op het juiste moment. Ik neem aan dat voor theater hetzelfde geldt (eleonora kan daar vast meer over zeggen).
Talent heb je al, discipline en in jezelf geloven kun je leren en steun kun je zoeken.
Je bent 21, je hebt nog zeeën van tijd.
Talent heb je al, discipline en in jezelf geloven kun je leren en steun kun je zoeken.
Je bent 21, je hebt nog zeeën van tijd.
zondag 20 december 2009 om 16:02
zondag 20 december 2009 om 16:06
quote:newstylista schreef op 20 december 2009 @ 16:02:
@leo: ik heb je quote uit mijn eerdere post verwijderd. het was ook niet zozeer op jou gericht hoor, ik weet dat jij heel goed weet hoe een depressie is
ik ergerde mij erg aan de "harde" reacties, ik merk dat ik daar gevoelig voor ben, wellicht niet helemaal fair om jou daarin te betrekken, sorry
Ik snap het.
Ik was beledigd, is ook niet erg volwassen gedrag bedenk ik me nu.
Zand er over goed?
@leo: ik heb je quote uit mijn eerdere post verwijderd. het was ook niet zozeer op jou gericht hoor, ik weet dat jij heel goed weet hoe een depressie is
ik ergerde mij erg aan de "harde" reacties, ik merk dat ik daar gevoelig voor ben, wellicht niet helemaal fair om jou daarin te betrekken, sorry
Ik snap het.
Ik was beledigd, is ook niet erg volwassen gedrag bedenk ik me nu.
Zand er over goed?
zondag 20 december 2009 om 16:11
Paloma, ik denk dat het in het geval van Ste, niet gaat om wel of niet depressief zijn maar om hoe zij zich voelt.
Dat kan iedereen al dan niet een depressie noemen, een diagnose is onmogelijk te stellen vanachter een toetsenbord.
Advies aan Ste is dus ook - als ze dat niet al eens gedaan heeft - om zich te laten helpen door mensen die er professioneel verstand van hebben. Zelfhaat in combinatie met haat voelen voor de rest van de wereld is heel ellendig en het is lastig om daar zonder hulp uit te komen.
Nu put iedereen hier uit eigen ervaring met dippen en depressies maar ik heb Ste nog niet zien posten over haar eigen, door een arts of loog getrokken conclusies. Voorlopig voelt ze zich gewoon kut en weet ze niet hoe ze verder moet.
Dat kan iedereen al dan niet een depressie noemen, een diagnose is onmogelijk te stellen vanachter een toetsenbord.
Advies aan Ste is dus ook - als ze dat niet al eens gedaan heeft - om zich te laten helpen door mensen die er professioneel verstand van hebben. Zelfhaat in combinatie met haat voelen voor de rest van de wereld is heel ellendig en het is lastig om daar zonder hulp uit te komen.
Nu put iedereen hier uit eigen ervaring met dippen en depressies maar ik heb Ste nog niet zien posten over haar eigen, door een arts of loog getrokken conclusies. Voorlopig voelt ze zich gewoon kut en weet ze niet hoe ze verder moet.
zondag 20 december 2009 om 16:35
Ste_, het lijkt wel of je mijn verhaal vertelt! Ik heb precies vanaf mijn 17e tot mijn 21e last gehad van dezelfde gevoelens als jij!
Ik zat er heel erg over in wat ik later met mijn leven aan zou moeten. Om nog maar te zwijgen over de twijfel of ik ooit een vriend zou krijgen. (Ik schaamde me al om nog nooit een vent te hebben gehad ) Ik had ook nog eens last van presentatie-angst, waardoor ik me echt ziek voelde als er weer eens een grote spreekopdracht aankwam. Ik zag al voor me dat ik bij iedere studie zou moeten presenteren, dat vond ik bijna een reden om niks te gaan doen.
Bij mij is het juist goed gekomen door VWO te gaan doen- in mijn geval werkte dat het best omdat ik meer tijd kreeg om na te denken over studies.
Op mijn 17e ben ik naar het MBO gegaan, niet omdat ik dat nou zo leuk vond, maar omdat ik gewoon niet wist wat ik anders moest.
Ongelukkige keuze overigens, ik kreeg al snel spijt dat ik niet direct havo en VWO ben gaan doen.
Met veel tegenzin en moeite heb ik het MBO toch maar gehaald, want hoe erg ook, ik geef niet snel op. Ik wilde per se VWO omdat de stap van VWO naar universiteit slechts 1 jaar duurt. Ik wilde absoluut niet naar het HBO, want ik haatte alle vormen van Beroepsonderwijs sinds mijn MBO-ervaring.
Ik kon het VWO makkelijk aan. Het kwartje viel toen bleek dat ik, ondanks spreekangst, goede presentaties kon geven. Dat hielp me om een keuze te maken.
Nu ben ik 24 en ik heb spijt van de verspilde tijd. Ik voel me eigenlijk altijd schuldig dat ik het niet naar mijn zin had toen ik tussen de 17 en 21 was. Niet dat ik destijds bij machte was om iets aan mijn gevoelens te veranderen. Maar nu voel ik me al oud door de periode die achter me ligt! Zeg me dat 24 niet oud is!
Ik zat er heel erg over in wat ik later met mijn leven aan zou moeten. Om nog maar te zwijgen over de twijfel of ik ooit een vriend zou krijgen. (Ik schaamde me al om nog nooit een vent te hebben gehad ) Ik had ook nog eens last van presentatie-angst, waardoor ik me echt ziek voelde als er weer eens een grote spreekopdracht aankwam. Ik zag al voor me dat ik bij iedere studie zou moeten presenteren, dat vond ik bijna een reden om niks te gaan doen.
Bij mij is het juist goed gekomen door VWO te gaan doen- in mijn geval werkte dat het best omdat ik meer tijd kreeg om na te denken over studies.
Op mijn 17e ben ik naar het MBO gegaan, niet omdat ik dat nou zo leuk vond, maar omdat ik gewoon niet wist wat ik anders moest.
Ongelukkige keuze overigens, ik kreeg al snel spijt dat ik niet direct havo en VWO ben gaan doen.
Met veel tegenzin en moeite heb ik het MBO toch maar gehaald, want hoe erg ook, ik geef niet snel op. Ik wilde per se VWO omdat de stap van VWO naar universiteit slechts 1 jaar duurt. Ik wilde absoluut niet naar het HBO, want ik haatte alle vormen van Beroepsonderwijs sinds mijn MBO-ervaring.
Ik kon het VWO makkelijk aan. Het kwartje viel toen bleek dat ik, ondanks spreekangst, goede presentaties kon geven. Dat hielp me om een keuze te maken.
Nu ben ik 24 en ik heb spijt van de verspilde tijd. Ik voel me eigenlijk altijd schuldig dat ik het niet naar mijn zin had toen ik tussen de 17 en 21 was. Niet dat ik destijds bij machte was om iets aan mijn gevoelens te veranderen. Maar nu voel ik me al oud door de periode die achter me ligt! Zeg me dat 24 niet oud is!
zondag 20 december 2009 om 16:39
quote:paaltje schreef op 20 december 2009 @ 16:35:
Nu ben ik 24 en ik heb spijt van de verspilde tijd. Ik voel me eigenlijk altijd schuldig dat ik het niet naar mijn zin had toen ik tussen de 17 en 21 was. Niet dat ik destijds bij machte was om iets aan mijn gevoelens te veranderen. Maar nu voel ik me al oud door de periode die achter me ligt! Zeg me dat 24 niet oud is!
Je hebt na de MBO de VWO gedaan en gehaald?
En nee, 24 is niet oud.
Nu ben ik 24 en ik heb spijt van de verspilde tijd. Ik voel me eigenlijk altijd schuldig dat ik het niet naar mijn zin had toen ik tussen de 17 en 21 was. Niet dat ik destijds bij machte was om iets aan mijn gevoelens te veranderen. Maar nu voel ik me al oud door de periode die achter me ligt! Zeg me dat 24 niet oud is!
Je hebt na de MBO de VWO gedaan en gehaald?
En nee, 24 is niet oud.
zondag 20 december 2009 om 17:10
quote:korenwolf schreef op 20 december 2009 @ 16:56:
@ paloma, je vindt het blijkbaar niet zo leuk dat jouw gedrag agressief genoemd wordt. hoe zou jij het zelf dan noemen?
Mijn gedrag doet niet ter zake wanneer ik mijn mening in beschaafde bewoordingen als deelnemer via een computer op een openbaar forum ventileer. Ik scheld niemand uit - ik beaam op cynische wijze wat iemand cynisch over zichzelf zegt en vervolgens word ik kutwijf genoemd. Is prima hoor, ik heb een dikke huid en ga een confrontatie niet uit de weg. Godzijdank ook een voordeel van het hebben van een positief zelfbeeld want niemand anders bepaalt hoe ik mij voel of wie ik ben. Niet hier op dit forum of daarbuiten.
Deze discussie is teneinde; het was vermoeiend maar leerzaam.
@ paloma, je vindt het blijkbaar niet zo leuk dat jouw gedrag agressief genoemd wordt. hoe zou jij het zelf dan noemen?
Mijn gedrag doet niet ter zake wanneer ik mijn mening in beschaafde bewoordingen als deelnemer via een computer op een openbaar forum ventileer. Ik scheld niemand uit - ik beaam op cynische wijze wat iemand cynisch over zichzelf zegt en vervolgens word ik kutwijf genoemd. Is prima hoor, ik heb een dikke huid en ga een confrontatie niet uit de weg. Godzijdank ook een voordeel van het hebben van een positief zelfbeeld want niemand anders bepaalt hoe ik mij voel of wie ik ben. Niet hier op dit forum of daarbuiten.
Deze discussie is teneinde; het was vermoeiend maar leerzaam.
zondag 20 december 2009 om 17:29
quote:Ste_ schreef op 20 december 2009 @ 01:52:
[...]
Alsof ik iets ga doen waar ik nog niet eens voor betaald krijg. Ik zou dan helemaal niet weten waar ik de motivatie vandaan zou moeten halen. Sorry, vrijwilligerswerk is niks voor mij, ben sowieso niet erg mensenlievend.Voel jij je te goed voor vrijwilligerswerk?
[...]
Alsof ik iets ga doen waar ik nog niet eens voor betaald krijg. Ik zou dan helemaal niet weten waar ik de motivatie vandaan zou moeten halen. Sorry, vrijwilligerswerk is niks voor mij, ben sowieso niet erg mensenlievend.Voel jij je te goed voor vrijwilligerswerk?
zondag 20 december 2009 om 17:53
Ste, ik zou je op veel punten zo de hand kunnen schudden.
Uit je verhaal zijn even een paar dingen die ik mij afvraag.
Je zegt: "het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carrière te maken".
-Waarschijnlijk dus. In hoeverre heb je dit gecheckt of durven te checken?
Je schrijft dat je niet van plan bent om nog te gaan studeren.
Waarom tel je uren af door school en waardoor raak je gestrest? Kan je je aandacht er niet bijhouden, ligt het tempo te laag of te hoog, wat is het?
Wat is de reden dat je ergens stopt dat je er genoeg van hebt: is dat de hoeveelheid werk die het meebrengt, is dat het niveau / interessant etc., waar ligt dan het probleem?
Op de vraag of je via een uitzendbureau alleen kutwerk krijgt, daar kom je maar op een manier achter: zelf proberen.
Via via horen is toch niet zeker weten.
Soms is actief bezig gaan ook een middel om je moeheid te overwinnen. Het klinkt misschien raar, en ik zeg ook niet dat het altijd werkt, maar het kan dus wel....soms kun je heel moe worden van inactief te zijn en is het even iets waar je doorheen moet (klinkt zoveel makkelijker dan gedaan, I know...)
Verder zeg je: "Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen." zijn die strenge toelatingsexamens en niet zo makkelijk kunnen vinden van werk dingen waardoor jij je laat weerhouden het te proberen? Waarom?
Of het nog goed komt is altijd lastig te zeggen, ik heb geen glazen bol om in te kijken
Uit mijn eigen voorbeeld kan ik daar ook nog geen zinnig woord over spreken. Inmiddels ben ik 26, loop al aardig jaren 'zo' rond en ik heb ook een havo/HBO-P diploma. En ik ben ook nog 'niks' en inmiddels 5e jaars student en weet niet of ik het ga halen.Wat ik wel geleerd heb uit de afgelopen periode: van stilzitten en niks doen wordt het erger en wordt het steeds moeilijker. Dan soms maar een tijdje 'kutwerk', maar soms kom je daar wel iets verder mee. En ik heb met mezelf afgesproken zelf vooral bezig te blijven (al lukt dat nu even niet ivm ziekte). Ik wil hoe dan ook mijn eigen huur, boodschappen en verzekeringen blijven betalen, nu kunnen en doen mijn ouders dat ook niet maar ik weiger dat ook. Ik ben zelf in staat om daarvoor te zorgen, en het is ook ergens mijn trots om zoveel mogelijk 'onafhankelijk' te zijn. Ik weet ook niet waar ik over een half jaar sta en wat ik dan doe, maar ik weet wel: ik heb er enigzins spijt van dat ik dingen niet eerder aangepakt heb (naar een psycholoog gaan, dat soort dingen). Ik heb wel het idee dat ik jaren verknald heb in mijn leven daardoor.
Je geeft aan dat je met een schone lei wilt beginnen in 2010.
Heb je al enig idee hoe je dat wilt gaan aanpakken of wat je dan wilt veranderen? En waar haal jij wel plezier uit Ste? Wat zijn dingen die je leuk vindt om te doen (hoe nuttig of onnuttig ze ook zijn).
Maar wat ik me vooral even afvraag: Hoe kom jij de dagen door?? (Wordt jij niet helemaal gek van je eigen hersenspinsels en zo?)
Uit je verhaal zijn even een paar dingen die ik mij afvraag.
Je zegt: "het liefst zou ik actrice worden, en in musicals of films spelen. Ik kan best aardig zingen en acteren maar waarschijnlijk niet goed genoeg om op een opleiding terecht te komen, laat staan carrière te maken".
-Waarschijnlijk dus. In hoeverre heb je dit gecheckt of durven te checken?
Je schrijft dat je niet van plan bent om nog te gaan studeren.
Waarom tel je uren af door school en waardoor raak je gestrest? Kan je je aandacht er niet bijhouden, ligt het tempo te laag of te hoog, wat is het?
Wat is de reden dat je ergens stopt dat je er genoeg van hebt: is dat de hoeveelheid werk die het meebrengt, is dat het niveau / interessant etc., waar ligt dan het probleem?
Op de vraag of je via een uitzendbureau alleen kutwerk krijgt, daar kom je maar op een manier achter: zelf proberen.
Via via horen is toch niet zeker weten.
Soms is actief bezig gaan ook een middel om je moeheid te overwinnen. Het klinkt misschien raar, en ik zeg ook niet dat het altijd werkt, maar het kan dus wel....soms kun je heel moe worden van inactief te zijn en is het even iets waar je doorheen moet (klinkt zoveel makkelijker dan gedaan, I know...)
Verder zeg je: "Ik weet dat ik voor sommige dingen best talent heb, maar dat zijn precies de dingen waar je niet zo makkelijk werk in kan vinden, of waar je strenge toelatingsexamens voor moet doen." zijn die strenge toelatingsexamens en niet zo makkelijk kunnen vinden van werk dingen waardoor jij je laat weerhouden het te proberen? Waarom?
Of het nog goed komt is altijd lastig te zeggen, ik heb geen glazen bol om in te kijken
Uit mijn eigen voorbeeld kan ik daar ook nog geen zinnig woord over spreken. Inmiddels ben ik 26, loop al aardig jaren 'zo' rond en ik heb ook een havo/HBO-P diploma. En ik ben ook nog 'niks' en inmiddels 5e jaars student en weet niet of ik het ga halen.Wat ik wel geleerd heb uit de afgelopen periode: van stilzitten en niks doen wordt het erger en wordt het steeds moeilijker. Dan soms maar een tijdje 'kutwerk', maar soms kom je daar wel iets verder mee. En ik heb met mezelf afgesproken zelf vooral bezig te blijven (al lukt dat nu even niet ivm ziekte). Ik wil hoe dan ook mijn eigen huur, boodschappen en verzekeringen blijven betalen, nu kunnen en doen mijn ouders dat ook niet maar ik weiger dat ook. Ik ben zelf in staat om daarvoor te zorgen, en het is ook ergens mijn trots om zoveel mogelijk 'onafhankelijk' te zijn. Ik weet ook niet waar ik over een half jaar sta en wat ik dan doe, maar ik weet wel: ik heb er enigzins spijt van dat ik dingen niet eerder aangepakt heb (naar een psycholoog gaan, dat soort dingen). Ik heb wel het idee dat ik jaren verknald heb in mijn leven daardoor.Je geeft aan dat je met een schone lei wilt beginnen in 2010.
Heb je al enig idee hoe je dat wilt gaan aanpakken of wat je dan wilt veranderen? En waar haal jij wel plezier uit Ste? Wat zijn dingen die je leuk vindt om te doen (hoe nuttig of onnuttig ze ook zijn).
Maar wat ik me vooral even afvraag: Hoe kom jij de dagen door?? (Wordt jij niet helemaal gek van je eigen hersenspinsels en zo?)
zondag 20 december 2009 om 18:43
quote:wuiles schreef op 20 december 2009 @ 17:29:
[...]
Voel jij je te goed voor vrijwilligerswerk?Nee, ik voel me er niet per se te goed voor, het lijkt me in deze situatie alleen niet echt nuttig. Ik kan beter werk gaan zoeken. Want ik kan dan wel iets te doen hebben in de vorm van vrijwilligerswerk, maar dan kan ik nog steeds mezelf niet onderhouden snap je.
[...]
Voel jij je te goed voor vrijwilligerswerk?Nee, ik voel me er niet per se te goed voor, het lijkt me in deze situatie alleen niet echt nuttig. Ik kan beter werk gaan zoeken. Want ik kan dan wel iets te doen hebben in de vorm van vrijwilligerswerk, maar dan kan ik nog steeds mezelf niet onderhouden snap je.
