Psyche
alle pijlers
Moed opbrengen om naar psycholoog te gaan, maar hoe?
maandag 28 september 2009 om 22:42
Morgenochtend wil ik/ ga ik naar de huisarts om een verwijzing naar een psycholoog te vragen. Dit in het kort i.v.m. steeds terugkeerdende boulimia en depressies. Ik dacht dat 'het allemaal wel meeviel', maar nu ik weer een aantal weken aan het studeren ben merk ik dat het eigenlijk al mijn energie opslokt en ik haast niks meer voor school overheb.. Wat ongeloofelijk kl*te is, aangezien het mijn droomopleiding is waar ik een zware toelating voor heb moeten doen. Ook denkt iedereen dat het prima met me gaat, maar het tegenovergestelde is dus waar.
Nu wil/ ga ik dus morgen dus naar de huisarts, maar ik ben elke mogelijke uitvlucht aan het verzinnen om niet te gaan. Van: 'het valt wel mee'/ 'stel je niet aan'/ 'anderen hebben het moeilijker' tot 'de brug stond open' (er is overigens niet eens brug op de te nemen route
).
Is er iemand die me kan helpen met goede argumenten om wél te gaan? Ik kan er wel een paar gebruiken! En wie heeft ervaring met zo'n eerste bezoek/ vraag voor een verwijzing? Zag je er erg tegenop, en wat gaf de doorslag om echt te gaan? Is het daarna bij de psycholoog weer 'goed' gegaan, had je er baat bij? Ik weet dat ieders situatie anders is, maar ik ben erg benieuwd!
x, Beetle
Nu wil/ ga ik dus morgen dus naar de huisarts, maar ik ben elke mogelijke uitvlucht aan het verzinnen om niet te gaan. Van: 'het valt wel mee'/ 'stel je niet aan'/ 'anderen hebben het moeilijker' tot 'de brug stond open' (er is overigens niet eens brug op de te nemen route
). Is er iemand die me kan helpen met goede argumenten om wél te gaan? Ik kan er wel een paar gebruiken! En wie heeft ervaring met zo'n eerste bezoek/ vraag voor een verwijzing? Zag je er erg tegenop, en wat gaf de doorslag om echt te gaan? Is het daarna bij de psycholoog weer 'goed' gegaan, had je er baat bij? Ik weet dat ieders situatie anders is, maar ik ben erg benieuwd!
x, Beetle
anoniem_42382 wijzigde dit bericht op 29-09-2009 00:51
Reden: schrijffout
Reden: schrijffout
% gewijzigd
maandag 28 september 2009 om 23:37
Bee, het is inderdaad niet zo ingewikkeld. Je hoeft niet heel erg veel los te laten, vooral niet als jij zelf al aangeeft dat je hulp wilt.
En bij mij heeft het enorm geholpen.
Ik zat in een destructieve relatie en wilde er vanaf. Ook een vorm van verslaving...
Enne ... schrijven heb ik ook gedaan. Ik schreef alles op, hij las dat (soms ter plekke, soms had ik het al per mail gestuurd) en reageerde erop.
Ik heb ook wel eens ruzie met hem gehad!
Een peut is niet per definitie aardig voor je en jij ws ook niet voor hem/haar, maar je mag wel altijd terugkomen. Dat is wel prettig!
En bij mij heeft het enorm geholpen.
Ik zat in een destructieve relatie en wilde er vanaf. Ook een vorm van verslaving...
Enne ... schrijven heb ik ook gedaan. Ik schreef alles op, hij las dat (soms ter plekke, soms had ik het al per mail gestuurd) en reageerde erop.
Ik heb ook wel eens ruzie met hem gehad!
Een peut is niet per definitie aardig voor je en jij ws ook niet voor hem/haar, maar je mag wel altijd terugkomen. Dat is wel prettig!
maandag 28 september 2009 om 23:43
Ghè... en ik trof een keer een vriendin in de wachtkamer,
(wisten van elkaar dat we bij dezelfde Peut liepen) en toen we elkaar troffen in bijzijn van de Peut riepen we quasi geschokt; 'Joh, ben jij ook gek?'
Relativeer... Til niet te zwaar aan je vraag! Wees trots op jezelf dat je hulp in durft te schakelen. Het levert enkel wat op! Echt waar...
(wisten van elkaar dat we bij dezelfde Peut liepen) en toen we elkaar troffen in bijzijn van de Peut riepen we quasi geschokt; 'Joh, ben jij ook gek?'
Relativeer... Til niet te zwaar aan je vraag! Wees trots op jezelf dat je hulp in durft te schakelen. Het levert enkel wat op! Echt waar...
maandag 28 september 2009 om 23:46
@Malachite: wat goed dat je het gedaan hebt! Goed ook om je verhaal te lezen, aangezien ik ook bijna 23 ben en er ook al mijn halve leven last van heb. Ook gaan steeds meer dingen kapot, van een vriendschap tot opdrachten i.v.m. mijn opleiding, alles staat er mee in verband. Maar het is een wat rustgevender vooruitzicht dat het na die Drempel (jep, hoofdletter D ) beter en gemakkelijker gaat.
maandag 28 september 2009 om 23:50
Floor, tot nu toe had ik de instelling 'ik doe het wel alleen, niemand nodig' etc., en was daar dan juist een soort van trots op, maar dat gaat duidelijk niet (meer) op. Fijn dat het bij jou goed geholpen heeft! En ik moet erg lachen om je posts, de relativering maakt het inderdaad een stuk 'lichter'. En ik wist niet dat schrijven daadwerkelijk ook kon, goed om te horen!
*ziet uitvluchten één voor één eenbeetje wegzakken
*
*ziet uitvluchten één voor één eenbeetje wegzakken
*
maandag 28 september 2009 om 23:59
quote:BeeTle schreef op 28 september 2009 @ 23:50:
Floor, tot nu toe had ik de instelling 'ik doe het wel alleen, niemand nodig' etc., en was daar dan juist een soort van trots op, maar dat gaat duidelijk niet (meer) op. Fijn dat het bij jou goed geholpen heeft! En ik moet erg lachen om je posts, de relativering maakt het inderdaad een stuk 'lichter'. En ik wist niet dat schrijven daadwerkelijk ook kon, goed om te horen!
*ziet uitvluchten één voor één eenbeetje wegzakken*Weet je Bee, ik kom nooit zelden op psyche (de gekkenpijlerT), maar in jouw geval maak ik graag een uitzondering!
Het is geen schande om jezelf zo nu dan, onder supervisie van een ander, eens onder de loep te nemen!
Je zult zien, het levert je enkel wat op!
Ik heb tijdens de therapie verschrikkelijk gelachen om mijn eigen tekortkomingen. Ik heb ook gehuild hoor. Heel erg. Ook dat is niet erg!
Je bent een dapper mens als je de strijd met jezelf aangaat!
Floor, tot nu toe had ik de instelling 'ik doe het wel alleen, niemand nodig' etc., en was daar dan juist een soort van trots op, maar dat gaat duidelijk niet (meer) op. Fijn dat het bij jou goed geholpen heeft! En ik moet erg lachen om je posts, de relativering maakt het inderdaad een stuk 'lichter'. En ik wist niet dat schrijven daadwerkelijk ook kon, goed om te horen!
*ziet uitvluchten één voor één eenbeetje wegzakken
*Weet je Bee, ik kom nooit zelden op psyche (de gekkenpijlerT), maar in jouw geval maak ik graag een uitzondering!Het is geen schande om jezelf zo nu dan, onder supervisie van een ander, eens onder de loep te nemen!
Je zult zien, het levert je enkel wat op!
Ik heb tijdens de therapie verschrikkelijk gelachen om mijn eigen tekortkomingen. Ik heb ook gehuild hoor. Heel erg. Ook dat is niet erg!
Je bent een dapper mens als je de strijd met jezelf aangaat!
dinsdag 29 september 2009 om 00:00
En wat je ook nog kunt doen is een gesloten enveloppe meenemen richting huisarts. Als je er dan bent en toch besluit om hem even naar die helemaal-niet-opvallende-maar-toch-nu-best-handige moedervlek te laten kijken, dan kun je altijd nog die enveloppe (met daarin natuurlijk je relaas, zo beknopt of uitgebreid als je zelf wilt) in de bus knikkeren. Word je vanzelf gebeld of je toch even langs wilt komen.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
dinsdag 29 september 2009 om 00:03
Floor, bij deze extra bedankt voor je (lieve) reacties! (Gekkenpijlert, haha ) Dat huilen zal er zeker wel in voor komen, daar ben ik ook een beetje bang voor, maar goed, het zal vast voor een goed doel zijn. Fijn dat lachen daar ook mogelijk is! (Ik zie al een bordje op de deur: ''Dit bezoek wordt mede megelijk gemaakt door Prodent White '')
dinsdag 29 september 2009 om 00:07
@noanne: ik wordt me opeens heel bewust van een bepaalde moedervlek, die eigenlijk best heul storend is ;-p Dankje voor de tip! Maar als ik eenmaal de moed heb opgebracht om er binnen te stappen, kan ik de reden dan ook wel handelen (denk ik tenminste).
anoniem_42382 wijzigde dit bericht op 29-09-2009 00:08
Reden: schrijffout
Reden: schrijffout
% gewijzigd
dinsdag 29 september 2009 om 00:12
Als er één ding is wat ik geleerd heb.... dan is het de ervaring dat het niet erg is om te huilen! Iedereen voelt zich wel eens rot! Niks erg, mits het met een half uurtje maar weer over is!
Duhuh!
AD heeft mij even geholpen. Met de klemtoon op even! Praten.. echter heeft mij echt geholpen!
Praat en sta open voor nieuwe inzichten! En vergeet vooral niet te lachen om je eigen sores!
Duhuh!
AD heeft mij even geholpen. Met de klemtoon op even! Praten.. echter heeft mij echt geholpen!
Praat en sta open voor nieuwe inzichten! En vergeet vooral niet te lachen om je eigen sores!
dinsdag 29 september 2009 om 00:16
quote:BeeTle schreef op 28 september 2009 @ 23:46:
@Malachite: wat goed dat je het gedaan hebt! Goed ook om je verhaal te lezen, aangezien ik ook bijna 23 ben en er ook al mijn halve leven last van heb. Ook gaan steeds meer dingen kapot, van een vriendschap tot opdrachten i.v.m. mijn opleiding, alles staat er mee in verband. Maar het is een wat rustgevender vooruitzicht dat het na die Drempel (jep, hoofdletter D ) beter en gemakkelijker gaat.
Hey bedankt
Leuk om te lezen dat jij ongeveer even oud bent en beetje hetzelfde als ik meemaak.
En idd. Mijn sociale leven was/is bijv. al naar de Filistijnen.
Mijn studie ging niet meer, heb al jaar achterstand. Maar middelbare school ging ook niet meer, maar heb ik toch gehaald doordat ik nog best wel slim ben
Het is nooit 1 ding en alles heeft idd verband met elkaar. Het is ook een soort sneeuwbaleffect. Er komt steeds meer bij als gevolg.
En ook ik dacht dus altijd dat ik het alleen kon en niemand nodig had. En was trots dat ik zover was gekomen zonder hulp. Ik heb het ook tot paar maanden terug altijd voor mijzelf gehouden. Niemand wist er van en pas na veel pushen van de psych vertelde ik het mijn moeder, en later vader. Maar die durfde ik daarbij geeneens aan te kijken. Ik schaam(de) me dus ook heel erg.
@Malachite: wat goed dat je het gedaan hebt! Goed ook om je verhaal te lezen, aangezien ik ook bijna 23 ben en er ook al mijn halve leven last van heb. Ook gaan steeds meer dingen kapot, van een vriendschap tot opdrachten i.v.m. mijn opleiding, alles staat er mee in verband. Maar het is een wat rustgevender vooruitzicht dat het na die Drempel (jep, hoofdletter D ) beter en gemakkelijker gaat.
Hey bedankt
Leuk om te lezen dat jij ongeveer even oud bent en beetje hetzelfde als ik meemaak.
En idd. Mijn sociale leven was/is bijv. al naar de Filistijnen.
Mijn studie ging niet meer, heb al jaar achterstand. Maar middelbare school ging ook niet meer, maar heb ik toch gehaald doordat ik nog best wel slim ben
Het is nooit 1 ding en alles heeft idd verband met elkaar. Het is ook een soort sneeuwbaleffect. Er komt steeds meer bij als gevolg.
En ook ik dacht dus altijd dat ik het alleen kon en niemand nodig had. En was trots dat ik zover was gekomen zonder hulp. Ik heb het ook tot paar maanden terug altijd voor mijzelf gehouden. Niemand wist er van en pas na veel pushen van de psych vertelde ik het mijn moeder, en later vader. Maar die durfde ik daarbij geeneens aan te kijken. Ik schaam(de) me dus ook heel erg.
dinsdag 29 september 2009 om 00:17
quote:BeeTle schreef op 29 september 2009 @ 00:07:
@noanne: ik wordt me opeens heel bewust van een bepaalde moedervlek, die eigenlijk best heul storend is ;-p Dankje voor de tip! Maar als ik eenmaal de moed heb opgebracht om er binnen te stappen, kan ik de reden dan ook wel handelen (denk ik tenminste).
Mijn tip?
Zoek de benadering die bij je past!
'Je (arts) kunt kiezen.... 'of ik ga eerst allerlei rare dingen faken of je verwijst me uiteindelijk toch gewoon gelijk door!'
@noanne: ik wordt me opeens heel bewust van een bepaalde moedervlek, die eigenlijk best heul storend is ;-p Dankje voor de tip! Maar als ik eenmaal de moed heb opgebracht om er binnen te stappen, kan ik de reden dan ook wel handelen (denk ik tenminste).
Mijn tip?
Zoek de benadering die bij je past!
'Je (arts) kunt kiezen.... 'of ik ga eerst allerlei rare dingen faken of je verwijst me uiteindelijk toch gewoon gelijk door!'
dinsdag 29 september 2009 om 00:24
Niet alles gelezen hoor.
Maar er is niets mis met therapie, voor sommige mensen is het juist een uitkomst.
Even praten met iemand die geen persoonlijke kennis is en jou veel over jezelf kan leren.
Ik herinner me dat ik de allereerste stap voor een psycholoog zelf gezet heb, naar de huisarts in de stad waar ik studeerde. Maar het is er nooit van gekomen, ik had niet eens de puf om uit te zoeken hoe ik met mijn verwijzing aan de gang moest en een afspraak moest maken.
Ben gecrashed in de woonplaats van mijn ouders waar uiteindelijk mijn moeder me meesleepte naar de huisarts.
Een lang traject volgde, ik zal je de details besparen.
Uiteindelijk is het goed om te weten waar je zwakheden liggen, waar ze vandaan komen en hoe je er mee om kunt gaan.
Je doet je droomopleiding, zeg je. Dan wil je er vast alles aan doen om die opleiding af te kunnen maken. Dus ook gezond worden. Het kan een hele lange zware weg zijn, maar uiteindelijk voel je je vast veel sterker en volwassener.
Maar er is niets mis met therapie, voor sommige mensen is het juist een uitkomst.
Even praten met iemand die geen persoonlijke kennis is en jou veel over jezelf kan leren.
Ik herinner me dat ik de allereerste stap voor een psycholoog zelf gezet heb, naar de huisarts in de stad waar ik studeerde. Maar het is er nooit van gekomen, ik had niet eens de puf om uit te zoeken hoe ik met mijn verwijzing aan de gang moest en een afspraak moest maken.
Ben gecrashed in de woonplaats van mijn ouders waar uiteindelijk mijn moeder me meesleepte naar de huisarts.
Een lang traject volgde, ik zal je de details besparen.
Uiteindelijk is het goed om te weten waar je zwakheden liggen, waar ze vandaan komen en hoe je er mee om kunt gaan.
Je doet je droomopleiding, zeg je. Dan wil je er vast alles aan doen om die opleiding af te kunnen maken. Dus ook gezond worden. Het kan een hele lange zware weg zijn, maar uiteindelijk voel je je vast veel sterker en volwassener.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 29 september 2009 om 00:32
quote:Malachite schreef op 29 september 2009 @ 00:16:
[...]
Hey bedankt
Leuk om te lezen dat jij ongeveer even oud bent en beetje hetzelfde als ik meemaak.
En idd. Mijn sociale leven was/is bijv. al naar de Filistijnen.
Mijn studie ging niet meer, heb al jaar achterstand. Maar middelbare school ging ook niet meer, maar heb ik toch gehaald doordat ik nog best wel slim ben
Het is nooit 1 ding en alles heeft idd verband met elkaar. Het is ook een soort sneeuwbaleffect. Er komt steeds meer bij als gevolg.
En ook ik dacht dus altijd dat ik het alleen kon en niemand nodig had. En was trots dat ik zover was gekomen zonder hulp. Ik heb het ook tot paar maanden terug altijd voor mijzelf gehouden. Niemand wist er van en pas na veel pushen van de psych vertelde ik het mijn moeder, en later vader. Maar die durfde ik daarbij geeneens aan te kijken. Ik schaam(de) me dus ook heel erg.
Inderdaad heel fijn om een verhaal te horen wat zo overeenkomt!
Bij mij gaat het ook steeds op meer dingen 'mis'. Toen ik thuis woonde ging het eigenlijk goed, maar eenmaal zelfstandig zorgde ik helemaal niet meer voor mezelf. Ook dacht/ denk ik steeds: als ik op vakantie ga/ nieuw baantje zoek/ met nieuwe opleiding begin, gaat het vast beter en heb ik geen hulp nodig. Maar aangezien dat nu dan toch eens zou moeten hebben gewerkt, gaat dat niet echt op, ik schuif het alleen maar voor me uit, en reizen of nieuwe dingen helpen niet om eraan te ontsnappen. Schaamte speelt mij mij ook een grote rol. Mijn ouders, broer en enkele hele goede vrienden weten ervan, maar denken dat het allang over/ verleden tijd is en dat het heel goed gaat. Omdat mijn ouders in het buitenland wonen en mijn moeder snel ongerust is, wil ik ze ook zoveel mogelijk besparen.
En ik ben ook bang voor wat het met mijn studie ga doen, een jaar 'eruit' wil ik als het kan echt vermijden, maar ik zal moeten kijken hoe ik dit kan regelen. Als ik nu zo doorga wordt het alleen maar erger, dus dat schiet ook niet op.
Zo te lezen gaat het in ieder geval beter met je, super!
[...]
Hey bedankt
Leuk om te lezen dat jij ongeveer even oud bent en beetje hetzelfde als ik meemaak.
En idd. Mijn sociale leven was/is bijv. al naar de Filistijnen.
Mijn studie ging niet meer, heb al jaar achterstand. Maar middelbare school ging ook niet meer, maar heb ik toch gehaald doordat ik nog best wel slim ben
Het is nooit 1 ding en alles heeft idd verband met elkaar. Het is ook een soort sneeuwbaleffect. Er komt steeds meer bij als gevolg.
En ook ik dacht dus altijd dat ik het alleen kon en niemand nodig had. En was trots dat ik zover was gekomen zonder hulp. Ik heb het ook tot paar maanden terug altijd voor mijzelf gehouden. Niemand wist er van en pas na veel pushen van de psych vertelde ik het mijn moeder, en later vader. Maar die durfde ik daarbij geeneens aan te kijken. Ik schaam(de) me dus ook heel erg.
Inderdaad heel fijn om een verhaal te horen wat zo overeenkomt!
Bij mij gaat het ook steeds op meer dingen 'mis'. Toen ik thuis woonde ging het eigenlijk goed, maar eenmaal zelfstandig zorgde ik helemaal niet meer voor mezelf. Ook dacht/ denk ik steeds: als ik op vakantie ga/ nieuw baantje zoek/ met nieuwe opleiding begin, gaat het vast beter en heb ik geen hulp nodig. Maar aangezien dat nu dan toch eens zou moeten hebben gewerkt, gaat dat niet echt op, ik schuif het alleen maar voor me uit, en reizen of nieuwe dingen helpen niet om eraan te ontsnappen. Schaamte speelt mij mij ook een grote rol. Mijn ouders, broer en enkele hele goede vrienden weten ervan, maar denken dat het allang over/ verleden tijd is en dat het heel goed gaat. Omdat mijn ouders in het buitenland wonen en mijn moeder snel ongerust is, wil ik ze ook zoveel mogelijk besparen.
En ik ben ook bang voor wat het met mijn studie ga doen, een jaar 'eruit' wil ik als het kan echt vermijden, maar ik zal moeten kijken hoe ik dit kan regelen. Als ik nu zo doorga wordt het alleen maar erger, dus dat schiet ook niet op.
Zo te lezen gaat het in ieder geval beter met je, super!
dinsdag 29 september 2009 om 00:34
Moonlight... ieder heeft zijn eigen traject! Voor mijn gevoel ben ik nooit bezig geweest met gezond worden. Dat was ik namelijk al! Jij waarschijnlijk ook.
Mijn loopbaan/opleiding/moederschap is nooit onderbroken geweest. Ik ben nooit gestopt met functioneren. Wat niet wegneemt dat de verhelderende mening van een (onafhankelijke) deskundige, derde onwelkom was!
Mijn loopbaan/opleiding/moederschap is nooit onderbroken geweest. Ik ben nooit gestopt met functioneren. Wat niet wegneemt dat de verhelderende mening van een (onafhankelijke) deskundige, derde onwelkom was!
dinsdag 29 september 2009 om 00:34
dinsdag 29 september 2009 om 00:38
quote:floor72 schreef op 29 september 2009 @ 00:34:
Moonlight... ieder heeft zijn eigen traject! Voor mijn gevoel ben ik nooit bezig geweest met gezond worden. Dat was ik namelijk al! Jij waarschijnlijk ook.
Mijn loopbaan/opleiding/moederschap is nooit onderbroken geweest. Ik ben nooit gestopt met functioneren. Wat niet wegneemt dat de verhelderende mening van een (onafhankelijke) deskundige, derde onwelkom was!Bij mij gaat het ook gedeeltelijk om lichamelijke gezondheid. Ook is de opleiding behoorlijk zwaar en moet je er veel 'van jezelf instoppen', qua creativiteit en kennis. Door het constant, zij het op de voor- of achtergrond, bezig met al de 'problemen', gaat het in mijn geval ten koste van mijn opleiding en dus mijn functioneren daar. Waar een verhelderende blik waarschijnlijk zeker al een hoop zou helpen, waardoor je dan, denk ik, steeds weer beter zal kunnen functioneren?
Moonlight... ieder heeft zijn eigen traject! Voor mijn gevoel ben ik nooit bezig geweest met gezond worden. Dat was ik namelijk al! Jij waarschijnlijk ook.
Mijn loopbaan/opleiding/moederschap is nooit onderbroken geweest. Ik ben nooit gestopt met functioneren. Wat niet wegneemt dat de verhelderende mening van een (onafhankelijke) deskundige, derde onwelkom was!Bij mij gaat het ook gedeeltelijk om lichamelijke gezondheid. Ook is de opleiding behoorlijk zwaar en moet je er veel 'van jezelf instoppen', qua creativiteit en kennis. Door het constant, zij het op de voor- of achtergrond, bezig met al de 'problemen', gaat het in mijn geval ten koste van mijn opleiding en dus mijn functioneren daar. Waar een verhelderende blik waarschijnlijk zeker al een hoop zou helpen, waardoor je dan, denk ik, steeds weer beter zal kunnen functioneren?
dinsdag 29 september 2009 om 00:41
Lijkt me ook veul handiger, in één keer door de zure appel heen. Dacht alleen, als je dan onderweg smoesjes gaat verzinnen, dan liever één waarbij je al in de spreekkamer zit, dan ben je immers al over de drempel heen. Ipv voor non-existente open bruggen/gesloten spoorbomen/ eeuwige rode stoplichten te staan.
Sterkte morgen!
Eneh, om de smoes van 'k was te moe om op te staan' voor te zijn: Lekker gaan slapen nu...
Vergeet niet je wekker te zetten! haha
Sterkte morgen!
Eneh, om de smoes van 'k was te moe om op te staan' voor te zijn: Lekker gaan slapen nu...
Vergeet niet je wekker te zetten! haha
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
dinsdag 29 september 2009 om 00:43
@ allemaal: door jullie reacties ben ik nu zéker van plan om dit door te zetten en er echt wat aan te gaan doen, te beginnen met 'De Drempel', en ondanks alles wat er bij komt kijken. Het kan waarschijnlijk alleen maar beter gaan, en erover praten in plaats van het allemaal op te kroppen zal denk ik al een opluchting zijn. Super bedankt voor al jullie zeer nuttige, verhelderende, relativerende en schop-onder-de-kont reacties Ik blijf dit topic zeker lezen als het lastig wordt, en als jullie nog goede tips, ervaringen of wat dan ook hebben, plaats ze alstjeblieft, het helpt een hoop! En ik beloof een verslagje als ik geweest ben!
dinsdag 29 september 2009 om 00:44
quote:floor72 schreef op 29 september 2009 @ 00:34:
Moonlight... ieder heeft zijn eigen traject! Voor mijn gevoel ben ik nooit bezig geweest met gezond worden. Dat was ik namelijk al! Jij waarschijnlijk ook.
Mijn loopbaan/opleiding/moederschap is nooit onderbroken geweest. Ik ben nooit gestopt met functioneren. Wat niet wegneemt dat de verhelderende mening van een (onafhankelijke) deskundige, derde onwelkom was!
Nou, bij mij kun je wel zeggen dat ik ziek geweest ben. Helemaal uit de roulatie en zwaar depressief. Ik noem het zelf ook 'ziek' omdat het zo'n groot contrast was met hoe ik daarvoor was. Moonlight was moonlight niet meer.
TO gaf aan boulimia te hebben. Ik associeerde dat ook met lichamelijke ziekte, maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn.
Maar iemand hoeft natuurlijk niet 'ziek' te zijn om de stap naar de psycholoog te maken. Dat absoluut niet.
Moonlight... ieder heeft zijn eigen traject! Voor mijn gevoel ben ik nooit bezig geweest met gezond worden. Dat was ik namelijk al! Jij waarschijnlijk ook.
Mijn loopbaan/opleiding/moederschap is nooit onderbroken geweest. Ik ben nooit gestopt met functioneren. Wat niet wegneemt dat de verhelderende mening van een (onafhankelijke) deskundige, derde onwelkom was!
Nou, bij mij kun je wel zeggen dat ik ziek geweest ben. Helemaal uit de roulatie en zwaar depressief. Ik noem het zelf ook 'ziek' omdat het zo'n groot contrast was met hoe ik daarvoor was. Moonlight was moonlight niet meer.
TO gaf aan boulimia te hebben. Ik associeerde dat ook met lichamelijke ziekte, maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn.
Maar iemand hoeft natuurlijk niet 'ziek' te zijn om de stap naar de psycholoog te maken. Dat absoluut niet.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 29 september 2009 om 00:46
quote:noanne schreef op 29 september 2009 @ 00:41:
Lijkt me ook veul handiger, in één keer door de zure appel heen. Dacht alleen, als je dan onderweg smoesjes gaat verzinnen, dan liever één waarbij je al in de spreekkamer zit, dan ben je immers al over de drempel heen. Ipv voor non-existente open bruggen/gesloten spoorbomen/ eeuwige rode stoplichten te staan.
Sterkte morgen!
Eneh, om de smoes van 'k was te moe om op te staan' voor te zijn: Lekker gaan slapen nu...
Vergeet niet je wekker te zetten! haha
DHaha, dat vond ik ook wel goed aan de tip, dan zit je inderdaad 'toch al in de spreekkamer'. Ik ga zo inderdaad maar eens slapen, hopelijk lukt het nog een beetje!
Bedankt hoor, en ook welterusten alvast
Lijkt me ook veul handiger, in één keer door de zure appel heen. Dacht alleen, als je dan onderweg smoesjes gaat verzinnen, dan liever één waarbij je al in de spreekkamer zit, dan ben je immers al over de drempel heen. Ipv voor non-existente open bruggen/gesloten spoorbomen/ eeuwige rode stoplichten te staan.
Sterkte morgen!
Eneh, om de smoes van 'k was te moe om op te staan' voor te zijn: Lekker gaan slapen nu...
Vergeet niet je wekker te zetten! haha
DHaha, dat vond ik ook wel goed aan de tip, dan zit je inderdaad 'toch al in de spreekkamer'. Ik ga zo inderdaad maar eens slapen, hopelijk lukt het nog een beetje!
Bedankt hoor, en ook welterusten alvast
dinsdag 29 september 2009 om 00:50
quote:Moonlight82 schreef op 29 september 2009 @ 00:24:
Niet alles gelezen hoor.
Maar er is niets mis met therapie, voor sommige mensen is het juist een uitkomst.
Even praten met iemand die geen persoonlijke kennis is en jou veel over jezelf kan leren.
Ik herinner me dat ik de allereerste stap voor een psycholoog zelf gezet heb, naar de huisarts in de stad waar ik studeerde. Maar het is er nooit van gekomen, ik had niet eens de puf om uit te zoeken hoe ik met mijn verwijzing aan de gang moest en een afspraak moest maken.
Ben gecrashed in de woonplaats van mijn ouders waar uiteindelijk mijn moeder me meesleepte naar de huisarts.
Een lang traject volgde, ik zal je de details besparen.
Uiteindelijk is het goed om te weten waar je zwakheden liggen, waar ze vandaan komen en hoe je er mee om kunt gaan.
Je doet je droomopleiding, zeg je. Dan wil je er vast alles aan doen om die opleiding af te kunnen maken. Dus ook gezond worden. Het kan een hele lange zware weg zijn, maar uiteindelijk voel je je vast veel sterker en volwassener.Goed dat je uiteindelijk toch gegaan bent, ondanks dat het een moeilijke weg was. Ik hoop dat het je goed geholpen heeft. En ook ik voel me mezelf niet meer, verre van dat, hoewel ik de schijn wel goed op kan houden. En voor die opleiding heb ik inderdaad alles over, en op deze manier werkt het gewoon niet. Misschien is dit dan wel dé reden om het eindelijk eens goed aan te pakken. Bedankt voor je reactie!
Niet alles gelezen hoor.
Maar er is niets mis met therapie, voor sommige mensen is het juist een uitkomst.
Even praten met iemand die geen persoonlijke kennis is en jou veel over jezelf kan leren.
Ik herinner me dat ik de allereerste stap voor een psycholoog zelf gezet heb, naar de huisarts in de stad waar ik studeerde. Maar het is er nooit van gekomen, ik had niet eens de puf om uit te zoeken hoe ik met mijn verwijzing aan de gang moest en een afspraak moest maken.
Ben gecrashed in de woonplaats van mijn ouders waar uiteindelijk mijn moeder me meesleepte naar de huisarts.
Een lang traject volgde, ik zal je de details besparen.
Uiteindelijk is het goed om te weten waar je zwakheden liggen, waar ze vandaan komen en hoe je er mee om kunt gaan.
Je doet je droomopleiding, zeg je. Dan wil je er vast alles aan doen om die opleiding af te kunnen maken. Dus ook gezond worden. Het kan een hele lange zware weg zijn, maar uiteindelijk voel je je vast veel sterker en volwassener.Goed dat je uiteindelijk toch gegaan bent, ondanks dat het een moeilijke weg was. Ik hoop dat het je goed geholpen heeft. En ook ik voel me mezelf niet meer, verre van dat, hoewel ik de schijn wel goed op kan houden. En voor die opleiding heb ik inderdaad alles over, en op deze manier werkt het gewoon niet. Misschien is dit dan wel dé reden om het eindelijk eens goed aan te pakken. Bedankt voor je reactie!
dinsdag 29 september 2009 om 00:57
Graag gedaan.
Heel veel succes / sterkte morgen. Houd je vooral niet te groot bij de arts, maak maar duidelijk dat je echt een probleem hebt.
En dat je opleiding er ook onder leidt nu.
(heel moeilijk om je zo op te stellen, maar het is wel belangrijk dat je heel eerlijk bent)
Heel veel succes / sterkte morgen. Houd je vooral niet te groot bij de arts, maak maar duidelijk dat je echt een probleem hebt.
En dat je opleiding er ook onder leidt nu.
(heel moeilijk om je zo op te stellen, maar het is wel belangrijk dat je heel eerlijk bent)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 29 september 2009 om 01:05
quote:Moonlight82 schreef op 29 september 2009 @ 00:57:
Graag gedaan.
Heel veel succes / sterkte morgen. Houd je vooral niet te groot bij de arts, maak maar duidelijk dat je echt een probleem hebt.
En dat je opleiding er ook onder leidt nu.
(heel moeilijk om je zo op te stellen, maar het is wel belangrijk dat je heel eerlijk bent)
Dankjewel hoor, ik ga zeker proberen duidelijk te maken dat het zo niet verder kan gaan. De trots maar een beetje opzij proberen te zetten..
Ps: mooi motto onderaan je post
Graag gedaan.
Heel veel succes / sterkte morgen. Houd je vooral niet te groot bij de arts, maak maar duidelijk dat je echt een probleem hebt.
En dat je opleiding er ook onder leidt nu.
(heel moeilijk om je zo op te stellen, maar het is wel belangrijk dat je heel eerlijk bent)
Dankjewel hoor, ik ga zeker proberen duidelijk te maken dat het zo niet verder kan gaan. De trots maar een beetje opzij proberen te zetten..
Ps: mooi motto onderaan je post
