Psyche
alle pijlers
Moeite met genieten en leven in het nu.
woensdag 4 juni 2014 om 21:04
Ik lees al jaren mee hier op het viva-forum, maar heb nooit eerder de behoefte gehad iets te delen. Nu speciaal een account aangemaakt voor het volgende.
Ik heb al zo lang als ik me kan herinneren moeite met het leven in het nu. In gedachte ben ik altijd al bij de volgende stap. Ik denk dat veel mensen dit wel hebben, maar heb het gevoel dat ik dit in (te) sterke mate heb.
In Maart dit jaar ben ik moeder geworden van een heel lief meisje. Ik wilde al een langere tijd een kindje en was blij dat mijn vriend ook wilde. Het zwanger raken heeft bijna een jaar geduurd, maar is gelukkig spontaan ontstaan. In dat jaar stond voor mij alles in het teken van zwanger raken. Dat leek me zo geweldig. Toen ik eenmaal zwanger was vond ik het ook heel bijzonder en mooi om mee te maken. Toch was ik altijd bezig met een stapje verder. Straks als ik een buik krijg, straks als ik de 20 weken ben gepasseerd, straks als ik met verlof ben, het kindje er is enz.
Als ik terug kijk had ik er meer van moeten genieten in het nu. Ik mis het zwanger zijn nog regelmatig en heb regelmatig een soort van heimwee gevoel. Het stomme is dat ik nu wel geniet van onze dochter, maar ook weer zoveel bezig ben met de toekomst. Straks als ze ouder is dan.. Een groter huis, een volgend kindje.
Het lijkt wel alsof ik altijd iets nodig heb om naar uit te kijken, naar toe te leven. Daardoor heb ik het gevoel dat ik veel te weinig kan genieten en gewoon rustig leven. Ik weet nu al dat ik over een jaar terugkijk en ga denken had ik maar meer genoten. Toen was ze nog zo klein enz. Ook dat andere grotere huis. Leuk natuurlijk, maar ik ga dan ook zeker met weemoed aan dit huisje terug denken.
Het lijkt me zo erg als je oud bent en op je leven terug kijkt met het idee dat je altijd in de toekomst hebt geleefd en nooit genoeg hebt kunnen stilstaan bij wat je had.
Er komt een gevoel van leegte opzetten wat dan weer moet worden gevuld met iets. Als in als dat eenmaal zo is, dan is het goed, dan kan mijn leven pas echt beginnen. Ik weet dat dit niet zo is, maar het is heel hardnekkig.
Is dit herkenbaar voor iemand? Of nog beter, een gouden tip hoe meer in het nu te leven.
Ik heb al zo lang als ik me kan herinneren moeite met het leven in het nu. In gedachte ben ik altijd al bij de volgende stap. Ik denk dat veel mensen dit wel hebben, maar heb het gevoel dat ik dit in (te) sterke mate heb.
In Maart dit jaar ben ik moeder geworden van een heel lief meisje. Ik wilde al een langere tijd een kindje en was blij dat mijn vriend ook wilde. Het zwanger raken heeft bijna een jaar geduurd, maar is gelukkig spontaan ontstaan. In dat jaar stond voor mij alles in het teken van zwanger raken. Dat leek me zo geweldig. Toen ik eenmaal zwanger was vond ik het ook heel bijzonder en mooi om mee te maken. Toch was ik altijd bezig met een stapje verder. Straks als ik een buik krijg, straks als ik de 20 weken ben gepasseerd, straks als ik met verlof ben, het kindje er is enz.
Als ik terug kijk had ik er meer van moeten genieten in het nu. Ik mis het zwanger zijn nog regelmatig en heb regelmatig een soort van heimwee gevoel. Het stomme is dat ik nu wel geniet van onze dochter, maar ook weer zoveel bezig ben met de toekomst. Straks als ze ouder is dan.. Een groter huis, een volgend kindje.
Het lijkt wel alsof ik altijd iets nodig heb om naar uit te kijken, naar toe te leven. Daardoor heb ik het gevoel dat ik veel te weinig kan genieten en gewoon rustig leven. Ik weet nu al dat ik over een jaar terugkijk en ga denken had ik maar meer genoten. Toen was ze nog zo klein enz. Ook dat andere grotere huis. Leuk natuurlijk, maar ik ga dan ook zeker met weemoed aan dit huisje terug denken.
Het lijkt me zo erg als je oud bent en op je leven terug kijkt met het idee dat je altijd in de toekomst hebt geleefd en nooit genoeg hebt kunnen stilstaan bij wat je had.
Er komt een gevoel van leegte opzetten wat dan weer moet worden gevuld met iets. Als in als dat eenmaal zo is, dan is het goed, dan kan mijn leven pas echt beginnen. Ik weet dat dit niet zo is, maar het is heel hardnekkig.
Is dit herkenbaar voor iemand? Of nog beter, een gouden tip hoe meer in het nu te leven.
donderdag 22 juni 2017 om 11:50
Wat voor mij heel erg helpt is mindfulness en haptotherapie!
Je kan je op heel veel verschillende manieren verdiepen in mindfulness, maar ik denk dat alleen een boek lezen hierover je niet gaat helpen die oneindige gedachtenstroom over de toekomst stop te zetten, net zoals bij mij. Daarom is het handig om bijvoorbeeld te gaan mediteren of aan yoga te doen. Mediteren is best moeilijk en ik gebruik daarom de app "headspace". Kan je gewoon gratis downloaden in de App Store. Je hoort dan een hele fijne stem die je uitlegt hoe je mediteert. HIerdoor leer je om te herkenennen wanneer je met je hoofd heel ergens anders zit, en daarna terug te komen in het nu.
Daarnaast is haptotherapie een goede manier om meer terug te komen in je gevoel, en minder in je hoofd te zitten. Ik ben erachter gekomen dat ik als het allemaal een beetje spannend is ik meteen naar mn hoofd schiet. Maar als ik dan wat oefeningen doe van de haptotherapie keer ik weer terug naar mijn gevoel in mijn lichaam en worden de gedachten minder!
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik zou sowieso de Headspace app proberen, kost je maar 10 minuten!
Je kan je op heel veel verschillende manieren verdiepen in mindfulness, maar ik denk dat alleen een boek lezen hierover je niet gaat helpen die oneindige gedachtenstroom over de toekomst stop te zetten, net zoals bij mij. Daarom is het handig om bijvoorbeeld te gaan mediteren of aan yoga te doen. Mediteren is best moeilijk en ik gebruik daarom de app "headspace". Kan je gewoon gratis downloaden in de App Store. Je hoort dan een hele fijne stem die je uitlegt hoe je mediteert. HIerdoor leer je om te herkenennen wanneer je met je hoofd heel ergens anders zit, en daarna terug te komen in het nu.
Daarnaast is haptotherapie een goede manier om meer terug te komen in je gevoel, en minder in je hoofd te zitten. Ik ben erachter gekomen dat ik als het allemaal een beetje spannend is ik meteen naar mn hoofd schiet. Maar als ik dan wat oefeningen doe van de haptotherapie keer ik weer terug naar mijn gevoel in mijn lichaam en worden de gedachten minder!
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik zou sowieso de Headspace app proberen, kost je maar 10 minuten!
