Psyche
alle pijlers
Nare dingen niet vertellen uit bescherming
donderdag 8 december 2016 om 14:38
Ik vroeg me dit af naar aanleiding van de dood van Joop Braakhekke (in dat topic werd gezegd dat zijn oude moeder misschien niet verteld zou worden dat Joop ziek/overleden was, om haar verdriet te besparen).
In mijn familie heeft men er ook een handje van om dingen niet te vertellen uit bescherming. Nare dingen die spelen 'moeten we (nog) maar niet tegen oma zeggen' (ondanks dat ze nog vrij oke is voor haar leeftijd), maar zelfs tegen mij, een twintiger, wordt soms niet alles gezegd om een heftige reactie te voorkomen (ik kan nogal heftig/lastig zijn , of in ieder geval, dat idee hebben ze nog door hoe ik vroeger was)
Hoe zit dat bij jullie? Vinden jullie dat te ver gaande betutteling of kiezen jullie hier ook voor bij oude/kwetsbare familieleden?
Ikzelf neig naar dat eerste, nare dingen horen bij het leven, en ik vind het vrij ver gaan om dingen achter te houden. Daar komt bij dat de klap erger is als iemand er alsnog achter komt (wat ooit bij mij gebeurde, en ik me echt als kind behandeld voelde).
In mijn familie heeft men er ook een handje van om dingen niet te vertellen uit bescherming. Nare dingen die spelen 'moeten we (nog) maar niet tegen oma zeggen' (ondanks dat ze nog vrij oke is voor haar leeftijd), maar zelfs tegen mij, een twintiger, wordt soms niet alles gezegd om een heftige reactie te voorkomen (ik kan nogal heftig/lastig zijn , of in ieder geval, dat idee hebben ze nog door hoe ik vroeger was)
Hoe zit dat bij jullie? Vinden jullie dat te ver gaande betutteling of kiezen jullie hier ook voor bij oude/kwetsbare familieleden?
Ikzelf neig naar dat eerste, nare dingen horen bij het leven, en ik vind het vrij ver gaan om dingen achter te houden. Daar komt bij dat de klap erger is als iemand er alsnog achter komt (wat ooit bij mij gebeurde, en ik me echt als kind behandeld voelde).
donderdag 8 december 2016 om 15:41
donderdag 8 december 2016 om 15:41
Toen ik in een scheiding lag heb ik mijn ouders ook niet alles vertelt. Zeker niet de
dingen die mijn ex en zijn vriendin mijn kinderen aandeden.
Waarom zou ik? Mijn ouders zouden er alleen maar wakker van liggen.
Zelf heb ik een keer een knobbeltje gevoeld. Ook dat heb ik mijn ouders pas
achteraf verteld, toen bleek dat alles ok was.
dingen die mijn ex en zijn vriendin mijn kinderen aandeden.
Waarom zou ik? Mijn ouders zouden er alleen maar wakker van liggen.
Zelf heb ik een keer een knobbeltje gevoeld. Ook dat heb ik mijn ouders pas
achteraf verteld, toen bleek dat alles ok was.
donderdag 8 december 2016 om 15:45
Ik begrijp heel goed dat ze het niet vertellen. Joop was altijd heel lief voor zijn moeder, hij weet vast wel of het verstandig is of niet om het te vertellen.
In mijn schoonfamilie worden wel dingen verzwegen, soms heel heftige. Ben weleens heel boos geweest over een akkefietje. Ik vertel zaken ook weleens later. Onderzoeken bij de dokter bijvoorbeeld vertel ik pas over als een uitslag is of als er meer over bekend is. Met name om onnodige zorgen bij anderen te voorkomen en ik nog geen steun hoef op die momenten.
In mijn schoonfamilie worden wel dingen verzwegen, soms heel heftige. Ben weleens heel boos geweest over een akkefietje. Ik vertel zaken ook weleens later. Onderzoeken bij de dokter bijvoorbeeld vertel ik pas over als een uitslag is of als er meer over bekend is. Met name om onnodige zorgen bij anderen te voorkomen en ik nog geen steun hoef op die momenten.
donderdag 8 december 2016 om 15:45
Ze is dan wel 106 en dementerend, maar ze heeft tegen m gezegd: ben je niet lekker en ik wil geen afscheid nemen.
Overschat ook dat moederhart niet. Dat heeft vaak meer door dan je denkt.
Mijn oma verbleef, flink dementerend in een bejaardentehuis. Haar oudste dochter overleed volkomen onverwacht. Na een paar uur regelen gingen twee dochters met lood in de schoenen naar hun moeder toe. Die zei bij binnenkomst: ge hoeft niks te zeggen, Anna* is dood.
Overschat ook dat moederhart niet. Dat heeft vaak meer door dan je denkt.
Mijn oma verbleef, flink dementerend in een bejaardentehuis. Haar oudste dochter overleed volkomen onverwacht. Na een paar uur regelen gingen twee dochters met lood in de schoenen naar hun moeder toe. Die zei bij binnenkomst: ge hoeft niks te zeggen, Anna* is dood.
donderdag 8 december 2016 om 15:47
tja.. ligt er com pleet aan hoe en wie. Moeder Braakhekke is meen ik dement, die zou ik het ook niet zeggen denk ik. En stel; ik heb wellicht iets ernstigs onder de leden: zolang onderzoeken nog lopen zou ik waarschijnlijk aan mijn vader bijv. ook niets zeggen, pas als er duidelijk is wel.
In een stadium waarin een ander niets anders kan doen dan zorgen maken bijv. snap ik best dat men info achterhoudt
In een stadium waarin een ander niets anders kan doen dan zorgen maken bijv. snap ik best dat men info achterhoudt
donderdag 8 december 2016 om 15:55
Mijn ouders houden bijna alles achter. Ik hoorde pas dat mijn oma op sterven lag toen het al te laat was. Ziektes vertellen ze gewoon niet, dat hoor ik achteraf of helemaal niet. Ach, ze moeten het zelf weten. Als ze het prettiger vinden zonder medeleven, doen ze het maar gewoon zonder. Behalve als het gaat om anderen uiteraard, ik ben enorm boos geworden om mijn oma, dat hebben ze bij mijn opa gelukkig tijdiger aangepakt.
donderdag 8 december 2016 om 16:05
Hier worden wel eens details weggelaten bij erge dingen. Zoals niet zeggen dat iemand kanker heeft maar dat iemand ziek is. Dat is trouwens niet te bescherming maar omdat men het soms toch niet snapt.
Daarnaast ging mijn moeder wel eens met oma winkelen omdat ze echt iets nieuws nodig had. In het begin vertelde mijn moeder dan nog dat ze (oma) het zelf betaalde maar op een gegeven moment was dat zo'n strijd omdat oma ervan overtuigd was dat ze geen geld had (dementerend) en ze dus niks meer wilde kopen dat mijn moeder zei dat ze het van haar kreeg. Scheelde een hoop gedoe en oma blij dat ze iets had gekregen van mijn moeder. Mijn moeder had oma's administratie en beheerde haar geld toen oma dat niet meer zelf kon.
Vind het soms wel heel respectloos als mensen iets niet vertellen. Zo heb ik wel eens gehoord dat iemand via via pas op de dag van de begrafenis hoorde dat familielid was overleden
Daarnaast ging mijn moeder wel eens met oma winkelen omdat ze echt iets nieuws nodig had. In het begin vertelde mijn moeder dan nog dat ze (oma) het zelf betaalde maar op een gegeven moment was dat zo'n strijd omdat oma ervan overtuigd was dat ze geen geld had (dementerend) en ze dus niks meer wilde kopen dat mijn moeder zei dat ze het van haar kreeg. Scheelde een hoop gedoe en oma blij dat ze iets had gekregen van mijn moeder. Mijn moeder had oma's administratie en beheerde haar geld toen oma dat niet meer zelf kon.
Vind het soms wel heel respectloos als mensen iets niet vertellen. Zo heb ik wel eens gehoord dat iemand via via pas op de dag van de begrafenis hoorde dat familielid was overleden
donderdag 8 december 2016 om 18:39
Ik zou me heel schuldig voelen als ik belangrijke informatie zou achterhouden.
Dat zou het contact echt in de weg gaan staan.
Ik vind het eigenlijk ook een belediging om voor iemand te denken die dat zelf kan en op basis van je eigen invulling iemand te ontzien. De enige uitzondering zou zijn wanneer mensen zelf aangeven iets niet te willen weten.
Ik vind het echt een teken dat je iemand niet voor vol aanziet.
Dat zou het contact echt in de weg gaan staan.
Ik vind het eigenlijk ook een belediging om voor iemand te denken die dat zelf kan en op basis van je eigen invulling iemand te ontzien. De enige uitzondering zou zijn wanneer mensen zelf aangeven iets niet te willen weten.
Ik vind het echt een teken dat je iemand niet voor vol aanziet.
Doubt kills more dreams than failure ever will
zaterdag 10 december 2016 om 00:30
quote:VivaFleur schreef op 08 december 2016 @ 18:39:
Ik zou me heel schuldig voelen als ik belangrijke informatie zou achterhouden.
Dat zou het contact echt in de weg gaan staan.
Ik vind het eigenlijk ook een belediging om voor iemand te denken die dat zelf kan en op basis van je eigen invulling iemand te ontzien. De enige uitzondering zou zijn wanneer mensen zelf aangeven iets niet te willen weten.
Ik vind het echt een teken dat je iemand niet voor vol aanziet.
Maar sommige mensen zijn misschien ook niet helemaal voor 'vol' aan te zien. Zoals al gezegd, bij dementerenden kan het er op neer komen dat iemand telkens opnieuw te horen krijgt dat bv zijn kind dood is. In plaats van 1 keer de ergste dag van je leven meemaken, heb je dat dan drie keer per week. Dat lijkt me geen wenselijke situatie.
En er zijn mensen die inderdaad alles uit proportie trekken, en zich om elk pijntje van een ander echt verschrikkelijk zorgen maken. Dan kan ik me ook best voorstellen dat je nog even niks zegt voordat je bij een arts bent geweest en er ook reden tot zorg blijkt te zijn.
Ik zou me heel schuldig voelen als ik belangrijke informatie zou achterhouden.
Dat zou het contact echt in de weg gaan staan.
Ik vind het eigenlijk ook een belediging om voor iemand te denken die dat zelf kan en op basis van je eigen invulling iemand te ontzien. De enige uitzondering zou zijn wanneer mensen zelf aangeven iets niet te willen weten.
Ik vind het echt een teken dat je iemand niet voor vol aanziet.
Maar sommige mensen zijn misschien ook niet helemaal voor 'vol' aan te zien. Zoals al gezegd, bij dementerenden kan het er op neer komen dat iemand telkens opnieuw te horen krijgt dat bv zijn kind dood is. In plaats van 1 keer de ergste dag van je leven meemaken, heb je dat dan drie keer per week. Dat lijkt me geen wenselijke situatie.
En er zijn mensen die inderdaad alles uit proportie trekken, en zich om elk pijntje van een ander echt verschrikkelijk zorgen maken. Dan kan ik me ook best voorstellen dat je nog even niks zegt voordat je bij een arts bent geweest en er ook reden tot zorg blijkt te zijn.
