Psyche
alle pijlers
Nasleep hyperventilatie/paniekstoornis
vrijdag 13 april 2007 om 23:16
Hallo allemaal,
Ik heb op deze pijler meerdere topics gezien die over hyperventilatie en paniekstoornissen gingen. Ikzelf heb een paar jaar geleden ontdekt dat ik hyperventileerde en daardoor een paniekstoornis heb ontwikkeld. Nadat ik bij meerdere hulpverleners ben geweest ben ik daar zo goed als vanaf. Zo goed als...
Het is moeilijk uit te leggen. Ik kan en durf alles weer, maar soms heb ik een kleine terugval. Dan haal ik weer verkeerd adem en voel me niet zo lekker. Soms ben ik een beetje duizelig. Dan komen ook soms weer de angsten terug dat er iets lichamelijks mis met me zou zijn. Ik weet rationeel dat dat niet zo is en ik kan mezelf dan meestal wel weer geruststellen. Het is dus niet een ernstig probleem dat me in mijn dagelijks leven belemmerd, maar ik ervaar het als lastig/onhandig/
Het probleem is dat ik vreselijk baal dat ik niet net als ieder ander (althans zo lijkt het) altijd normaal functioneer. Dat ik nog steeds af en toe een klein beetje hyperventileer.Dat ik me soms op mijn werk gewoon niet lekker voel. Het is niet ernstig genoeg om er iets aan te doen, maar het blijft vervelend.
Wie herkent dit? En gaat dit ooit over of zal ik dit mijn hele leven met me meedragen? Graag tips/adviezen/verhalen van lotgenoten!
Ik heb op deze pijler meerdere topics gezien die over hyperventilatie en paniekstoornissen gingen. Ikzelf heb een paar jaar geleden ontdekt dat ik hyperventileerde en daardoor een paniekstoornis heb ontwikkeld. Nadat ik bij meerdere hulpverleners ben geweest ben ik daar zo goed als vanaf. Zo goed als...
Het is moeilijk uit te leggen. Ik kan en durf alles weer, maar soms heb ik een kleine terugval. Dan haal ik weer verkeerd adem en voel me niet zo lekker. Soms ben ik een beetje duizelig. Dan komen ook soms weer de angsten terug dat er iets lichamelijks mis met me zou zijn. Ik weet rationeel dat dat niet zo is en ik kan mezelf dan meestal wel weer geruststellen. Het is dus niet een ernstig probleem dat me in mijn dagelijks leven belemmerd, maar ik ervaar het als lastig/onhandig/
Het probleem is dat ik vreselijk baal dat ik niet net als ieder ander (althans zo lijkt het) altijd normaal functioneer. Dat ik nog steeds af en toe een klein beetje hyperventileer.Dat ik me soms op mijn werk gewoon niet lekker voel. Het is niet ernstig genoeg om er iets aan te doen, maar het blijft vervelend.
Wie herkent dit? En gaat dit ooit over of zal ik dit mijn hele leven met me meedragen? Graag tips/adviezen/verhalen van lotgenoten!
dinsdag 28 oktober 2008 om 08:41
Even een snelle reactie voor Chelot: het wordt echt beter! Tips tegen piekeren is vele malen minder heftig dan waar jij nu inzit. Wat mij geholpen heeft: Laat die paniekaanval over je heen komen. Je weet nu dat je er niet dood aan gaat. Probeer te oefenen met denken: "Het is maar een paniekaanval, niks om je zorgen over te maken".
dinsdag 28 oktober 2008 om 11:51
Hoi,
Ik herken dit een klein beetje. Ik heb niet alle reacties gelezen omdat ik daar gewoon de tijd nu niet voor heb. Ik heb ook een paniekstoornis (gehad). Ik denk dat zoiets nooit helemaal overgaat. Ik weet nu echter wel van mezelf welke factoren mijn stoornis kunnen opwakkeren. En dat is bij mij voornamelijk stress. Ik heb daar mee leren omgaan. Ik heb mezelf geleerd anders te denken, niet te piekeren etc etc en goed naar mijn lichaam te luisteren.
Ook ik heb nog wel eens een terugval (en dan te bedenken dat ik de stoornis zo'n 9/10 jaar geleden heb ontwikkeld). Maar door mijzelf te leren kennen heb ik het bijna tot een nulpunt weten te brengen.
Probeer je in goede tijden te bedenken waardoor jouw paniekstoornis wordt aangewakkerd (veelal stress). Ik heb geleerd 's nachts niet meer wakker te liggen van dingen. dit verandert namelijk helemaal niets. Het klinkt makkelijker gezegd dan gedaan maar toen ik mij realiseerde dat ik daar kapot aan ging is het mij gelukt. Ik maak mij nu minder druk om dingen en ga als een gelukkiger mens door het leven. Maar helemaal zal het denk ik nooit overgaan. Ook merk ik dat wanneer ik vermoeid ben ik gevoeliger ben en sneller een terugval heb, dus voldoende rust is al iets wat je over het algemeen makkelijk kunt realiseren (in mijn geval dan).
Succes ermee!
Ik herken dit een klein beetje. Ik heb niet alle reacties gelezen omdat ik daar gewoon de tijd nu niet voor heb. Ik heb ook een paniekstoornis (gehad). Ik denk dat zoiets nooit helemaal overgaat. Ik weet nu echter wel van mezelf welke factoren mijn stoornis kunnen opwakkeren. En dat is bij mij voornamelijk stress. Ik heb daar mee leren omgaan. Ik heb mezelf geleerd anders te denken, niet te piekeren etc etc en goed naar mijn lichaam te luisteren.
Ook ik heb nog wel eens een terugval (en dan te bedenken dat ik de stoornis zo'n 9/10 jaar geleden heb ontwikkeld). Maar door mijzelf te leren kennen heb ik het bijna tot een nulpunt weten te brengen.
Probeer je in goede tijden te bedenken waardoor jouw paniekstoornis wordt aangewakkerd (veelal stress). Ik heb geleerd 's nachts niet meer wakker te liggen van dingen. dit verandert namelijk helemaal niets. Het klinkt makkelijker gezegd dan gedaan maar toen ik mij realiseerde dat ik daar kapot aan ging is het mij gelukt. Ik maak mij nu minder druk om dingen en ga als een gelukkiger mens door het leven. Maar helemaal zal het denk ik nooit overgaan. Ook merk ik dat wanneer ik vermoeid ben ik gevoeliger ben en sneller een terugval heb, dus voldoende rust is al iets wat je over het algemeen makkelijk kunt realiseren (in mijn geval dan).
Succes ermee!
