Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
woensdag 8 maart 2023 om 13:36
Bedankt voor alle lieve berichten, voelt als een warm welkom 
Ik heb behandeling voor de angstklachten waar ik veel baat bij heb en stond open voor medicatie mocht de ADHD diagnose worden gesteld.
Ik ben echter nogal geschrokken van de manier waarop mij deze is aangeboden. Ik ben bij een 1dag diagnostiek instituut geweest en was erg gespannen die dag door alle indrukken. Ik durfde de proefmedicatie diezelfde dag niet te nemen omdat er weinig tot geen voorlichting over werd gegeven en er geen tijd was om mijn vragen er over te beantwoorden. Daardoor voelde ik me niet veilig. Ik kreeg ook niet het gevoel dat er werd gekeken naar wat bij mij en mijn andere klachten passend is, ze werken gewoon het standaard protocol af. En ik ben geen nummer.
Cognitieve gedragstherapie zou zijn om meer te leren over ADHD en hoe ermee te leven. Ik heb er eerlijk gezegd ook mijn bedenkingen bij omdat ik ook een ander therapietraject heb lopen voor de angsten.
Ik kreeg ook de indruk dat ze een achterhaald idee hebben van ADHD bij vrouwen en comorbiditeit met andere stoornissen door de onbehandelde ADHD.
Kortom: ik voelde me niet gezien en gehoord.
Ik heb behandeling voor de angstklachten waar ik veel baat bij heb en stond open voor medicatie mocht de ADHD diagnose worden gesteld.
Ik ben echter nogal geschrokken van de manier waarop mij deze is aangeboden. Ik ben bij een 1dag diagnostiek instituut geweest en was erg gespannen die dag door alle indrukken. Ik durfde de proefmedicatie diezelfde dag niet te nemen omdat er weinig tot geen voorlichting over werd gegeven en er geen tijd was om mijn vragen er over te beantwoorden. Daardoor voelde ik me niet veilig. Ik kreeg ook niet het gevoel dat er werd gekeken naar wat bij mij en mijn andere klachten passend is, ze werken gewoon het standaard protocol af. En ik ben geen nummer.
Cognitieve gedragstherapie zou zijn om meer te leren over ADHD en hoe ermee te leven. Ik heb er eerlijk gezegd ook mijn bedenkingen bij omdat ik ook een ander therapietraject heb lopen voor de angsten.
Ik kreeg ook de indruk dat ze een achterhaald idee hebben van ADHD bij vrouwen en comorbiditeit met andere stoornissen door de onbehandelde ADHD.
Kortom: ik voelde me niet gezien en gehoord.
woensdag 8 maart 2023 om 13:43
woensdag 8 maart 2023 om 13:46
Ja, ik heb het gemeld. Het kwam niet bij ze binnen. Zij zijn de experts en dit is hoe ze werken was de reactie.LuciFee2023 schreef: ↑08-03-2023 13:43Dat klinkt inderdaad niet prettig, zeker niet als je angstklachten heb en dat is bekend bij hen.Niet oke.
Heb je dit al zo gemeld bij hen? Zou je dat anders kunnen/durven? Vooral dat eerste deel over de medicatie en hoe je je voelt door deze manier van werken?
Ik ga binnenkort naar de huisarts om te uitslag van de diagnostiek te bespreken en wil daar vragen of hij met mij mee wil kijken naar medicatie. Het klinkt namelijk alsof ik de begeleiding van dat instituut wel kan missen.
Ik baal ontzettend want heb echt maanden uitgekeken naar dit onderzoek omdat ik denk dat dit het ontbrekende puzzelstukje kan zijn. Maar ik ben ook heel gevoelig voor sfeer en afwijzing en niet gezien worden en ze wisten al die boxjes aan te tikken waardoor ik me niet veilig voelde om zulke ingrijpende dingen te proberen.
Ik ben al weken aan het dubben wat ik moet doen dus ik dacht laat ik maar zelf wat info opzoeken en toen kwam ik hier uit.
woensdag 8 maart 2023 om 13:53
Is er niet elders adhd hulp? Jij hebt er zo niet genoeg aan. En afwijzing ect kan ook een adhd ding zijn, rsd word het dan vaak genoemd, misschien kan je daar wat over googlen/youtuben?
Ik kon hier naar adhdcentrum Amsterdam maar daar kreeg ik ook zo'n standaard en gejaagd gevoel bij.
En zit nu bij een Psyq vestiging die adhd voor volwassenen doet maar ook andere ggzhulp aanbied en dat lijkt ook goed met elkaar te werken. Ik heb niet nodig maar lijkt me wel prettiger mocht wel nodig zijn.
Is echt niet raar als je verder zoekt naar iets of iemand of instantie waar je je beter bij voelt hoor. Misschien weet de huisarts waar je nog meer terecht kan en kan online ook alle wachttijden inzien.
Ik kon hier naar adhdcentrum Amsterdam maar daar kreeg ik ook zo'n standaard en gejaagd gevoel bij.
En zit nu bij een Psyq vestiging die adhd voor volwassenen doet maar ook andere ggzhulp aanbied en dat lijkt ook goed met elkaar te werken. Ik heb niet nodig maar lijkt me wel prettiger mocht wel nodig zijn.
Is echt niet raar als je verder zoekt naar iets of iemand of instantie waar je je beter bij voelt hoor. Misschien weet de huisarts waar je nog meer terecht kan en kan online ook alle wachttijden inzien.
Jaja.
woensdag 8 maart 2023 om 14:05
Als dit in Adam zit, denk ik dat mijn kind daar ook naar toe gaat, maar dan de 'jongeren'kant. (heet anders)LuciFee2023 schreef: ↑08-03-2023 13:53
En zit nu bij een Psyq vestiging die adhd voor volwassenen doet maar ook andere ggzhulp aanbied en dat lijkt ook goed met elkaar te werken. Ik heb niet nodig maar lijkt me wel prettiger mocht wel nodig zijn.
woensdag 8 maart 2023 om 14:08
Heel naar voor je dit.Kersenboompje-23 schreef: ↑08-03-2023 13:56De wachttijden hier in de regio zijn verschrikkelijk, op deze afspraak heb ik een halfjaar moeten wachten. Maar ik ga het wel bespreken met de huisarts.
Ik ben er echt een beetje verdrietig van
Maar ben het eens met Lucifee, je moet wel ergens naar toe waar je je fijn voelt.
woensdag 8 maart 2023 om 14:13
Ik snap je, maar ik vind niet dat ik mij hoef aan te passen aan de wereld, en de wereld zich niet aan mij. Maar dat is meer omdat ik vooral niet afhankelijk wil zijn van hoe anderen mij behandelen. En ik wíl mijzelf juist aanpassen aan de wereld. Niet om erbij te passen, maar omdat ik ook begrijp dat mensen niet begrijpen hoe het is om ADHD te hebben en dat ook nooit zullen begrijpen. Dat ze niet zullen begrijpen dat als je om 14.30 een Powerpoint klaar moet hebben je daar om 14.00 uur mee start. En dat jij daar anders in staat begrijp ik ook volkomen. Dit is waarschijnlijk vanuit mijn opvoeding zo gegroeid, niet afhankelijk zijn van anderen.LuciFee2023 schreef: ↑08-03-2023 10:16Ik merk dat ik en helemaal begrijp wat je tikt maar ook er weer een beetje op aansla, niet heel erg hoor en misschien geheel onterecht. Maar denk reageer toch even.
Waarom zou de wereld niet ook een beetje meer onze kant op kunnen bewegen in 2023?
Ik denk dat enige wat nodig is dat er meer informatie komt, dus meer info op scholen al, meer info naar werkgevers, meer info op de tv.
Meer diversiteit vertegenwoordigd en zichtbaar gemaakt. Genormaliseerd zeg maar.
Alle mensen die ergens op afwijken zijn zich al aan het aanpassen aan een wereld die voor 80/90% bestaat en draait op mensen die niet zo denken en werken als zij. Label of niet! En dat is heel hard werken, daar weet jij ook alles van.
Ik gebruik die tools en medicatie trouwens niet zodat de wereld mij wat beter aan kan maar ik deze neurotypische wereld beter aan kan.
En zo bizar dat stigma zo aanwezig is nog, merk ook dat als ik aangeef dat mijn oudste sowieso aan de medicatie wil en gaat ( als is alleen voor school en leren) dat veel volwassenen echt raar reageren, zelfs als ik uitleg of laat uitleggen door filmpjes en sites wat adhd is.
Dat word nog wat bij mijn jongste, als zover is en misschien ook wel kijk naar medicatie.
Wat ik wel tof zou vinden is dat werkgevers beseffen hoeveel meerwaarde het kan hebben om iemand met ADHD in dienst te nemen. Want ik blijf erbij dat het een superpower is, die met een paar kleine mindere dingen komt
. https://www.nrc.nl/nieuws/2022/06/16/de ... l-a4133731Meestal gebruik ik mijn medicatie omdat ik zelf er last van heb en rust wil, maar er zijn ook momenten dat ik echt heel goed ga zonder medicatie, maar dan wordt iedereen om mij heen gek. En laten we eerlijk zijn, als iemand op je kantoor de hele tijd zit te zingen en je stoort je daaraan zeg je er ook wat van. Dus dan pas ik me aan aan mijn collega's. (Of mijn man haha). Of ik meld dat ik even zonder medicijnen ga!
En wat mij echt heel erg helpt is me geen reet aantrekken van wat een ander denkt of vindt. Als iemand het maar onzin vindt (zoals mijn stiefmoeder die dan gaat lopen bagatelliseren) of zelf dan ook wel ADHD zal hebben. Veel geluk ermee. Als je denkt dat jij dan ook ADHD hebt, laat je onderzoeken, misschien krijg jij dan ook een sticker. En als je het onzin vindt, ook prima, verwacht dan niet van mij dat ik nog geinteresseerd ben in wat jij hebt.
En dat mijn ouders het stom vinden dat wij onze dochter laten testen, helemaal goed, dat is namelijk de reden dat we zo'n goede band hebben...
Dit leest waarschijnlijk rancuneuzer dan dat ik het bedoel, want het beinvloed mijn leven gelukkig nauwelijks.
Zoals ik zeg, ik vind het een superpower, maar ik zou het zo fijn vinden om eens te kunnen denken voordat ik wat zeg. Hahah.
woensdag 8 maart 2023 om 14:14
Ja, de wachttijden zijn echt vreselijk. Mijn oudste wacht ook alweer een tijdje en kan nog tussen de 5 en de 20 weken duren voordat test en traject echt start, vanaf nu.
Ik heb bijna een jaar gewacht op plek waar ik nu zit. Maar alles hier is ook best lang, soms heb je mazzel en gaat sneller.
Ik heb bijna een jaar gewacht op plek waar ik nu zit. Maar alles hier is ook best lang, soms heb je mazzel en gaat sneller.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 08-03-2023 14:18
6.50% gewijzigd
Jaja.
woensdag 8 maart 2023 om 14:17
Nee, maar ze hebben idd ook vestiging in Amsterdam en meer plekken. PsyQ.
Ik had de mazzel dat in eigen woonplaats ook zo'n afdeling voor volwassenen zat en de
En mijn puber gaat (hopelijk heel snel) ook naar de jongeren, bij haar heet dan YouZ/Youz? maar is ook van PsyQ.
Jaja.
woensdag 8 maart 2023 om 14:21
Ik heb het geluk dat ik op een fijne plek word behandeld voor mijn angstklachten. Als medicatie de sleutel gaat zijn tegen de overprikkeling vanuit ADHD heb ik verder niet veel begeleiding nodig op cognitief vlak denk ik. Daarom hoop ik dat mijn huisarts de medicatie kan verstrekken. En anders een andere tip of mogelijkheid weet.
Een teleurstelling is het wel. Maar het was toch al geen gemakkelijke tijd dus dit kan er wel bij. Ik vind het fijn om in een topic als dit zoveel herkenning te vinden. Ik denk dat hier meelezen en schrijven ook gaat helpen
Een teleurstelling is het wel. Maar het was toch al geen gemakkelijke tijd dus dit kan er wel bij. Ik vind het fijn om in een topic als dit zoveel herkenning te vinden. Ik denk dat hier meelezen en schrijven ook gaat helpen
woensdag 8 maart 2023 om 14:25
Hecamel schreef: ↑08-03-2023 14:13Ik snap je, maar ik vind niet dat ik mij hoef aan te passen aan de wereld, en de wereld zich niet aan mij. Maar dat is meer omdat ik vooral niet afhankelijk wil zijn van hoe anderen mij behandelen. En ik wíl mijzelf juist aanpassen aan de wereld. Niet om erbij te passen, maar omdat ik ook begrijp dat mensen niet begrijpen hoe het is om ADHD te hebben en dat ook nooit zullen begrijpen. Dat ze niet zullen begrijpen dat als je om 14.30 een Powerpoint klaar moet hebben je daar om 14.00 uur mee start. En dat jij daar anders in staat begrijp ik ook volkomen. Dit is waarschijnlijk vanuit mijn opvoeding zo gegroeid, niet afhankelijk zijn van anderen.
Wat ik wel tof zou vinden is dat werkgevers beseffen hoeveel meerwaarde het kan hebben om iemand met ADHD in dienst te nemen. Want ik blijf erbij dat het een superpower is, die met een paar kleine mindere dingen komt
Meestal gebruik ik mijn medicatie omdat ik zelf er last van heb en rust wil, maar er zijn ook momenten dat ik echt heel goed ga zonder medicatie, maar dan wordt iedereen om mij heen gek. En laten we eerlijk zijn, als iemand op je kantoor de hele tijd zit te zingen en je stoort je daaraan zeg je er ook wat van. Dus dan pas ik me aan aan mijn collega's. (Of mijn man haha). Of ik meld dat ik even zonder medicijnen ga!
En wat mij echt heel erg helpt is me geen reet aantrekken van wat een ander denkt of vindt. Als iemand het maar onzin vindt (zoals mijn stiefmoeder die dan gaat lopen bagatelliseren) of zelf dan ook wel ADHD zal hebben. Veel geluk ermee. Als je denkt dat jij dan ook ADHD hebt, laat je onderzoeken, misschien krijg jij dan ook een sticker. En als je het onzin vindt, ook prima, verwacht dan niet van mij dat ik nog geinteresseerd ben in wat jij hebt.
En dat mijn ouders het stom vinden dat wij onze dochter laten testen, helemaal goed, dat is namelijk de reden dat we zo'n goede band hebben...
Dit leest waarschijnlijk rancuneuzer dan dat ik het bedoel, want het beinvloed mijn leven gelukkig nauwelijks.
Zoals ik zeg, ik vind het een superpower, maar ik zou het zo fijn vinden om eens te kunnen denken voordat ik wat zeg. Hahah.
Het is alleen echt geen superpower. Sommige mensen bijvoorbeeld kunnen een hyperfocus misschien goed gebruiken met een hoog iq en icm medicatie. Of de hoeveelheid ideeën wel tot uitvoer brengen of anderen laten uitvoeren, maar dat ligt dus meer aan andere kwaliteiten die je hebt dan aan adhd zelf. Voor een deel is zelfs de hyperfocus iets wat zorgt dat ze de andere dingen die ze moeten niet doen. Of ze worden daarna hartstikke opgebrand.Ect.
Het is en geen superpower en bepaalde denkwijzes of dingen als hyperfocus en oneindige ideeën is maar een minideel van wat adhd is voor veel mensen en voor veel ook helemaal niet helpend.
Ik vind eerlijk gezegd zelfs schadelijk als mensen dat beeld blijven schetsen. Ik snap waarom het fijn klinkt en soms zelf zo kan voelen. Maar het is alles behalve een superpower en dat uitdragen kan echt voor veel mensen een zeer ontwrichtend leven geven als die buitenwereld dit ook gaat denken daardoor.
Misschien dat dit weergeeft wat ik bedoel?
https://www.youtube.com/watch?v=wSze0QPgbzU
Ik snap andere dingen die je tikt dan weer helemaal. En ook je uitleg dat je soms ook medicatie slikt voor anderen, dat is ook wel weer zo.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 08-03-2023 14:39
7.13% gewijzigd
Jaja.
woensdag 8 maart 2023 om 14:49
Ik zou juist wel eens willen dat ik wat meer ad rem kan reageren. Mijn hoofd moet alles 10x overdenken voor ik iets zeg en dat mondt best vaak uit in stiltes. Sowieso kan ik in groepen niet goed meekomen en 1 op 1 ben ik gewoon raar. Maar dat is misschien een groot verschil tussen autisme en ADHD. Ook hier, ben ik heel lang aan het twijfelen of ik iets wel of niet wil delen, en dan zijn jullie alweer 3 pagina's verder...
woensdag 8 maart 2023 om 14:58
Ja, volgens mij klopt dat wel.Streepseltje schreef: ↑08-03-2023 14:49Ik zou juist wel eens willen dat ik wat meer ad rem kan reageren. Mijn hoofd moet alles 10x overdenken voor ik iets zeg en dat mondt best vaak uit in stiltes. Sowieso kan ik in groepen niet goed meekomen en 1 op 1 ben ik gewoon raar. Maar dat is misschien een groot verschil tussen autisme en ADHD. Ook hier, ben ik heel lang aan het twijfelen of ik iets wel of niet wil delen, en dan zijn jullie alweer 3 pagina's verder...
Maar gewoon quoten en delen hoor. Sowieso komt dat veel voor op een forum maar hier zal echt niemand een probleem vinden.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 08-03-2023 15:23
10.26% gewijzigd
Jaja.
woensdag 8 maart 2023 om 15:18
Jazeker. Deed precies niks.aliana schreef: ↑08-03-2023 12:19Bedankt voor de reacties, blijkbaar zijn slaapproblemen veelvoorkomend bij ADHD. Deze link zegt zelfs dat 80% van de volwassenen met ADHD slaapproblemen hebben. Volgens dit artikel kan melatonine helpen. Hebben jullie wel eens melatonine gebruikt voor het slaapprobleem?
https://www.psyq.nl/slaapproblemen/verb ... ap-en-adhd
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
woensdag 8 maart 2023 om 15:19
Hoi Kersenboompje,
Wat ontzettend vervelend dat je er een slecht gevoel bij kreeg. Gek dat ze in 1 dag diagnose en proefmedicatie willen doen. Normaal zou ik zeggen: is er geen ander instituut waar je wel terecht kan, maar als je weer zo lang moet wachten is dat natuurlijk niet handig.
Bij ons (kind) ging het zo: 1 institutuut deed de diagnose, een ander instituut had de psychiater die de medicijnen voorschreef (wel op elkaar afgestemd qua wachtlijst, we waren dan meteen aan de beurt). Ik begreep dat je dit soort medicijnen niet van de huisarts kan krijgen maar altijd onder begeleiding van de psychiater. Bij ons bestaat die begeleiding van de psychiater uit:
- Intake met uitleg over de verschillende soorten medicatie, voor en nadelen.
- Keuze om te starten, medicatie werd naar apotheek gestuurd. Psychiater gaf ons formulieren om wekelijks inte vullen, ook door school, om werking en bijwerkingen bij te houden. (een kind kan vaak niet goed formuleren of iets werkt)
- Na 2 weken telefonisch consult of alles goed gaat
- Na 1 maand fysiek consult, waarbij ook bijv gewicht en hartslag gemeten wordt.
- Na besluit dat alles goed was, vervolgafspraak voor over 6 maanden.
Ik bedoel hiermee te zeggen dat "onder behandeling van een psychiater" in ons geval dus NIET betekent dat er therapie is ofzo, het gaat echt om de medicijnen en de fysieke reactie hierop.
Misschien kan je het zo zien: Je hebt nu de diagnose binnen. Wellicht kan je bij hetzelfde instituut (dus zonder wachtlijst) een nieuw gesprek aangaan over medicatie, gewoon een vervolgafspraak maken, maar wel met een nieuwe behandelaar.
Wat ontzettend vervelend dat je er een slecht gevoel bij kreeg. Gek dat ze in 1 dag diagnose en proefmedicatie willen doen. Normaal zou ik zeggen: is er geen ander instituut waar je wel terecht kan, maar als je weer zo lang moet wachten is dat natuurlijk niet handig.
Bij ons (kind) ging het zo: 1 institutuut deed de diagnose, een ander instituut had de psychiater die de medicijnen voorschreef (wel op elkaar afgestemd qua wachtlijst, we waren dan meteen aan de beurt). Ik begreep dat je dit soort medicijnen niet van de huisarts kan krijgen maar altijd onder begeleiding van de psychiater. Bij ons bestaat die begeleiding van de psychiater uit:
- Intake met uitleg over de verschillende soorten medicatie, voor en nadelen.
- Keuze om te starten, medicatie werd naar apotheek gestuurd. Psychiater gaf ons formulieren om wekelijks inte vullen, ook door school, om werking en bijwerkingen bij te houden. (een kind kan vaak niet goed formuleren of iets werkt)
- Na 2 weken telefonisch consult of alles goed gaat
- Na 1 maand fysiek consult, waarbij ook bijv gewicht en hartslag gemeten wordt.
- Na besluit dat alles goed was, vervolgafspraak voor over 6 maanden.
Ik bedoel hiermee te zeggen dat "onder behandeling van een psychiater" in ons geval dus NIET betekent dat er therapie is ofzo, het gaat echt om de medicijnen en de fysieke reactie hierop.
Misschien kan je het zo zien: Je hebt nu de diagnose binnen. Wellicht kan je bij hetzelfde instituut (dus zonder wachtlijst) een nieuw gesprek aangaan over medicatie, gewoon een vervolgafspraak maken, maar wel met een nieuwe behandelaar.
woensdag 8 maart 2023 om 15:32
Hey Kersenboompje, wat naar dat je er zo veel last van hebt!Kersenboompje-23 schreef: ↑08-03-2023 13:01Ik quote deze even omdat ik denk dat hij anders over het hoofd wordt gezien. De post was 1 van mijn eerste hier dus moest nog worden goedgekeurd
Ik heb ondertussen geleerd dat de meeste AD(h)D-ers een comorbiditeit hebben met oa depressies, angststoornissen en verslavingen.
Ik persoonlijk heb sinds mijn 15e (ben nu 36) al 5 keer cognitieve gedragstherapie gehad. Teken al die G schema's zo uit, geen probleem, het werkt echter niet voor mij. Twee van mijn therapeuten kwamen er onafhankelijk van elkaar mee dat je mate van intelligentie (
) een rol speelt in hoeverre cognitieve gedragstherapie iets voor je kan doen. Ik schijn 'te slim' te zijn. Mijn behandelaars en ik mikken nu op schema therapie in combinatie met medicatie. Nog geen idee hoe/wanneer dat kan gaan beginnen want de wachtlijsten overal zijn om te janken.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
woensdag 8 maart 2023 om 16:44
Bedankt voor de fijne woorden en info. Bij mijn huisarts is elke zoveel weken een psychiater aanwezig, dus daar zie ik mogelijkheden.
Bij het instituut waar ik ben gediagnosticeerd is natuurlijk wel een psychiater en zijn er controles maar ik voel me er echt niet goed bij. Toen ik het had over de comorbiditeit met mijn andere klachten keken ze ook alsof ze water zagen branden. De vragen die ik kreeg waren ook heel erg gericht op drukke jongetjes op de basisschool. Het stereotype dus. Het voelde heel commercieel allemaal.
Omdat ik zo lang moest wachten op deze diagnose heb ik veel gelezen over ADHD en het leek wel alsof ik meer wist dan zij.
Ik herken het niet verder komen met CTG. Ik heb zoveel sessies gehad door de jaren heen en weet precies hoe het zou moeten maar het komt er niet uit. Toevallig ben ik begin dit jaar gestart met schematherapie en dat is het eerste wat me tot nu toe echt aan het helpen is. Ik hoop dat dat voor jou ook geldt AeonOfWinter.
Er speelt al zo lang zo veel dat ik niet meer zo goed weet waar ik moet beginnen, waar de ADHD begint en waar de angst. En of het verband houdt met elkaar of niet. Ik heb nog veel werk te doen.
Mijn leven staat nu bijna compleet stil, wat ook hevige somberheid met zich meebrengt.
Ik had gehoopt dat de diagnose en start medicatie me zou gaan helpen maar er komt zoveel onzekerheid en angst bij. Ik durf die medicatie alleen te proberen als ik me veilig voel bij een behandelaar en dat steekt. Mijn man zegt dat ik niet zo moet proberen te focussen op die dingen maar ik kan mijn gevoel niet uitzetten. Als ik zo’n behandelaar een naar mens vind blijf ik piekeren en overdenken en ben ik bang dat er van alles mis gaat omdat ze niet zorgvuldig zijn.
Ik ben 31 trouwens.
Bij het instituut waar ik ben gediagnosticeerd is natuurlijk wel een psychiater en zijn er controles maar ik voel me er echt niet goed bij. Toen ik het had over de comorbiditeit met mijn andere klachten keken ze ook alsof ze water zagen branden. De vragen die ik kreeg waren ook heel erg gericht op drukke jongetjes op de basisschool. Het stereotype dus. Het voelde heel commercieel allemaal.
Omdat ik zo lang moest wachten op deze diagnose heb ik veel gelezen over ADHD en het leek wel alsof ik meer wist dan zij.
Ik herken het niet verder komen met CTG. Ik heb zoveel sessies gehad door de jaren heen en weet precies hoe het zou moeten maar het komt er niet uit. Toevallig ben ik begin dit jaar gestart met schematherapie en dat is het eerste wat me tot nu toe echt aan het helpen is. Ik hoop dat dat voor jou ook geldt AeonOfWinter.
Er speelt al zo lang zo veel dat ik niet meer zo goed weet waar ik moet beginnen, waar de ADHD begint en waar de angst. En of het verband houdt met elkaar of niet. Ik heb nog veel werk te doen.
Mijn leven staat nu bijna compleet stil, wat ook hevige somberheid met zich meebrengt.
Ik had gehoopt dat de diagnose en start medicatie me zou gaan helpen maar er komt zoveel onzekerheid en angst bij. Ik durf die medicatie alleen te proberen als ik me veilig voel bij een behandelaar en dat steekt. Mijn man zegt dat ik niet zo moet proberen te focussen op die dingen maar ik kan mijn gevoel niet uitzetten. Als ik zo’n behandelaar een naar mens vind blijf ik piekeren en overdenken en ben ik bang dat er van alles mis gaat omdat ze niet zorgvuldig zijn.
Ik ben 31 trouwens.
woensdag 8 maart 2023 om 16:44
Lieve mensen, wat een fijn topic is dit! Ik lees al vanaf het begin mee, maar merk dat ik graag mee wil schrijven en te delen in mijn ervaringen.
Ik heb al jaren een account hier op Viva, maar heb toch voor dit topic een nieuwe aangemaakt omdat ik het fijner vind als ik vrijuit kan schrijven.
Ik zal me even voorstellen: ik heb zo'n vijftien jaar geleden (ergens in de dertig) de diagnose ADD gekregen. Daar heeft het forum destijds zelfs een belangrijke rol in gespeeld, want ik werd getriggerd door de klachten en symptomen die iemand in een topic beschreef. Die leken wel over mij te gaan. Iemand anders opperde toen dat dat sterk op ADD leek en toen ging bij mij het balletje rollen waar uiteindelijk een overduidelijke diagnose uitkwam. Daarnaast heb ik ook cptss.
Met de diagnose viel er een enorme last van me af en kwam er eindelijk een verklaring voor mijn leven vol hobbels, struggles, mislukkingen en falen met de eeuwig terugkerende vraag waarom het bij mij niet zo werkte als bij iedereen.
Maar tegelijk betekende deze diagnose ook het dealen met de wetenschap dat dit dus in zekere zin bij me hoort (en blijft) en dat ik mijn leven hierop aan zal moeten passen ipv andersom zoals ik tot dan toe gedaan had.
Ik heb destijds ervoor gekozen om geen medicatie te nemen, maar te kijken hoe ik me zou redden met de handvatten en tools die ik kreeg van een ADD-training en een coach. Dat is me -min of meer, horten en stoten daargelaten - aardig gelukt. Maar nu, vijftien jaar later merk ik dat ik toch vast begin te lopen en dat mijn tricks, trucs en aanpak niet meer zo goed werken.
Ik heb dus sinds kort weer hulp gezocht en overweeg nu alsnog medicatie. Gewoon, om te zien of het meerwaarde heeft. In elk geval merk ik dat ik weer mee aan de slag moet. Ik sta inmiddels op de wachtlijst en zal dus nog een paar maanden op eigen kracht moeten overbruggen. Intussen probeer me in te lezen, luister podcasts, kijk filmpjes en dit topic komt eigenlijk ook wel als geroepen.
Ik zou dus graag aansluiten en met jullie meeschrijven en meeleven...
Groetjes Resiliencia
Ik heb al jaren een account hier op Viva, maar heb toch voor dit topic een nieuwe aangemaakt omdat ik het fijner vind als ik vrijuit kan schrijven.
Ik zal me even voorstellen: ik heb zo'n vijftien jaar geleden (ergens in de dertig) de diagnose ADD gekregen. Daar heeft het forum destijds zelfs een belangrijke rol in gespeeld, want ik werd getriggerd door de klachten en symptomen die iemand in een topic beschreef. Die leken wel over mij te gaan. Iemand anders opperde toen dat dat sterk op ADD leek en toen ging bij mij het balletje rollen waar uiteindelijk een overduidelijke diagnose uitkwam. Daarnaast heb ik ook cptss.
Met de diagnose viel er een enorme last van me af en kwam er eindelijk een verklaring voor mijn leven vol hobbels, struggles, mislukkingen en falen met de eeuwig terugkerende vraag waarom het bij mij niet zo werkte als bij iedereen.
Maar tegelijk betekende deze diagnose ook het dealen met de wetenschap dat dit dus in zekere zin bij me hoort (en blijft) en dat ik mijn leven hierop aan zal moeten passen ipv andersom zoals ik tot dan toe gedaan had.
Ik heb destijds ervoor gekozen om geen medicatie te nemen, maar te kijken hoe ik me zou redden met de handvatten en tools die ik kreeg van een ADD-training en een coach. Dat is me -min of meer, horten en stoten daargelaten
- aardig gelukt. Maar nu, vijftien jaar later merk ik dat ik toch vast begin te lopen en dat mijn tricks, trucs en aanpak niet meer zo goed werken. Ik heb dus sinds kort weer hulp gezocht en overweeg nu alsnog medicatie. Gewoon, om te zien of het meerwaarde heeft. In elk geval merk ik dat ik weer mee aan de slag moet. Ik sta inmiddels op de wachtlijst en zal dus nog een paar maanden op eigen kracht moeten overbruggen. Intussen probeer me in te lezen, luister podcasts, kijk filmpjes en dit topic komt eigenlijk ook wel als geroepen.
Ik zou dus graag aansluiten en met jullie meeschrijven en meeleven...
Groetjes Resiliencia
resiliencia wijzigde dit bericht op 08-03-2023 17:07
0.31% gewijzigd
woensdag 8 maart 2023 om 17:20
Oh damn, dat klinkt alsof ze erg zijn blijven hangen in de jaren 80/90, toen hadden alleen drukke jongetjes ADHD, meisjes en vooral volwassen vrouwen echt niet, je groeit er er immers over heen en bij vrouwen kwam het niet voorKersenboompje-23 schreef: ↑08-03-2023 16:44Bij het instituut waar ik ben gediagnosticeerd is natuurlijk wel een psychiater en zijn er controles maar ik voel me er echt niet goed bij. Toen ik het had over de comorbiditeit met mijn andere klachten keken ze ook alsof ze water zagen branden. De vragen die ik kreeg waren ook heel erg gericht op drukke jongetjes op de basisschool. Het stereotype dus. Het voelde heel commercieel allemaal.
Omdat ik zo lang moest wachten op deze diagnose heb ik veel gelezen over ADHD en het leek wel alsof ik meer wist dan zij.
Ik herken het niet verder komen met CTG. Ik heb zoveel sessies gehad door de jaren heen en weet precies hoe het zou moeten maar het komt er niet uit. Toevallig ben ik begin dit jaar gestart met schematherapie en dat is het eerste wat me tot nu toe echt aan het helpen is. Ik hoop dat dat voor jou ook geldt AeonOfWinter.
Mijn leven staat nu bijna compleet stil, wat ook hevige somberheid met zich meebrengt.
er komt zoveel onzekerheid en angst bij. Ik durf die medicatie alleen te proberen als ik me veilig voel bij een behandelaar en dat steekt.
Fijn dat schematherapie je wat lijkt te helpen! Dat je leven haast stil lijkt te staan herken ik ook, net als het 'veilig' moeten voelen voordat je je kwetsbaar op durft te stellen. Je hebt in al die jaren zelf een soort van modus ontwikkeld om je staande te houden, en dat is allemaal heel leuk, totdat je in stort (iig bij mij dan).
Achteraf gezien heb ik echt geen idee hoe het mogelijk is dat ze dit bij mij gemist hebben (jongere broer heeft ADHD en dat is sinds we het weten ook ZO duidelijk), maar ja ik kwam (iets te goed) mee op school/studie etc. Ik had vanaf mijn 14ewel zware depressies her en der. Schouders er onder en gaan was het devies na CGT, het was immers gewoon puber gedrag.
De diagnose heeft in principe niet zo zeer veel veranderd, maar het verklaard echt enorm veel waarom ik ben zoals ik ben. En paniekaanvallen/angststoornis is hier ook niet onbekend. Heb afgelopen zomer voor het eerst 112 gebeld, dacht dat ik dood ging, letterlijk. Bleek de heftigste angst aanval te zijn die ik ooit gehad heb tot nu toe, maar het duurde ruim 5 uur voor ik er weer uit was. Niet tof.
De medicatie hufterigheid ken ik ook, mijn psych vertelde me "Iemand met diabetes heeft dagelijks insuline nodig om the functioneren en dat vind iedereen normaal." Dat is leuk, maar in mijn hoofd is dat voor mezelf dus geen legitiem ding. Bij een ander heb ik er totaal geen probleem mee (ik werk in de zorg) maar voor mezelf? Mwoah. Het heeft me járen gekost om te accepteren dat iets van antidepressiva bij mij toch wel nodig is.
Er is zo weinig onderzoek gedaan naar vrouwen met AD(H)D, ASS etc dat er op een heleboel gebieden nog niet eens iets met zekerheid te zeggen is.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
woensdag 8 maart 2023 om 17:54
Ik herken zoveel in je verhaal AeonOfWinter. Triest dat we hier zo lang mee hebben moeten lopen hè? Wat vreselijk dat je zo’n angstaanval had dat je dacht dat je dood ging 
. Dat gun ik echt mijn ergste vijand niet.
Paniek is niet uit te leggen als je het nooit zelf hebt meegemaakt vind ik. Daarom word ik ook zo giftig op al die hulpverleners die zonder eigen ervaring (dat vraag ik wel altijd) beweren ‘dat je het moet leren accepteren en loslaten’. Als zij zouden denken dat ze een hartaanval kregen belden ze toch ook 112?
Ik heb al zelf eens een ADHD balletje opgegooid toen ik begin 20 was en CTG kreeg maar die psycholoog deed het ook af met ‘maar in je kindertijd speelde er toch niks?’. Nee, ik was geen onhandelbaar jochie dat steeds de klas werd uitgestuurd. Maar ik heb wel heel veel andere klachten die er uiteindelijk toe hebben geleid dat ik ook nu letterlijk ben ingestort, geen zelfvertrouwen meer heb en amper in staat ben om te werken laat staan een normaal leven te leiden. En nu moet ik alles opnieuw opbouwen terwijl ik niks durf. Het voelt echt alsof er zoveel jaren van me zijn afgepakt. En zoveel vrouwen met ons, lees ik sinds ik me er in verdiep.
Je slikt dus wel antidepressiva? Voor depressies of voornamelijk angst of allebei? Mag ik vragen hoe het je helpt? Mij is het voor de angst die maar blijft komen ook aangeraden maar ik zie zoveel nadelen qua bijwerkingen en instellen.
. Dat gun ik echt mijn ergste vijand niet.Paniek is niet uit te leggen als je het nooit zelf hebt meegemaakt vind ik. Daarom word ik ook zo giftig op al die hulpverleners die zonder eigen ervaring (dat vraag ik wel altijd) beweren ‘dat je het moet leren accepteren en loslaten’. Als zij zouden denken dat ze een hartaanval kregen belden ze toch ook 112?
Ik heb al zelf eens een ADHD balletje opgegooid toen ik begin 20 was en CTG kreeg maar die psycholoog deed het ook af met ‘maar in je kindertijd speelde er toch niks?’. Nee, ik was geen onhandelbaar jochie dat steeds de klas werd uitgestuurd. Maar ik heb wel heel veel andere klachten die er uiteindelijk toe hebben geleid dat ik ook nu letterlijk ben ingestort, geen zelfvertrouwen meer heb en amper in staat ben om te werken laat staan een normaal leven te leiden. En nu moet ik alles opnieuw opbouwen terwijl ik niks durf. Het voelt echt alsof er zoveel jaren van me zijn afgepakt. En zoveel vrouwen met ons, lees ik sinds ik me er in verdiep.
Je slikt dus wel antidepressiva? Voor depressies of voornamelijk angst of allebei? Mag ik vragen hoe het je helpt? Mij is het voor de angst die maar blijft komen ook aangeraden maar ik zie zoveel nadelen qua bijwerkingen en instellen.
woensdag 8 maart 2023 om 20:13
Dat klinkt als een goed plan dan. Met de diagnose die je inmiddels hebt (na de lange wachttijd) zou de psychiater (hopelijk) de medicijnen kunnen voorschrijven.Kersenboompje-23 schreef: ↑08-03-2023 16:44Bedankt voor de fijne woorden en info. Bij mijn huisarts is elke zoveel weken een psychiater aanwezig, dus daar zie ik mogelijkheden.
woensdag 8 maart 2023 om 20:24
Ik vind echt jammer dat blijkbaar door bepaalde hulpverlening nog steeds de noodzaak van medicatie niet goed word uitgelegd?
Zeker nu beleid is door jarenlang onderzoek is veranderd, dat bleek dat weinig nut heeft om van alles te starten aan hulp op (soms lang maar vaak ook kort) termijn zonder goede medicatie?
Of langer terug, toen ze nog dachten dat CTG en skills leren en andere therapieen wel zouden kunnen helpen bij adhd? Want dat heeft ook veel mensen echt niet geholpen denk ik.
Ik ben bijna 46 en naast mijn lichamelijke klachten (door een ongeluk door typisch adhd gedrag) ben ik echt zo volledig opgebrand en meerdere keren uitgevallen, ik moet nu helemaal opnieuw beginnen. En het is gewoon zo jammer. Ik heb te horen gekregen met 8 jaar:
Meisjes hebben geen adhd en je bent veel te slim ook.
En medicatie was altijd iets wat ergens achter aan bungelde, voor bijna alle aandoeningen waar een dsm mee gemoeid is. Zo godsgruwelijk jammer. Zeker om adhd nu een van de weinige dingen is waar verder niets echt bij helpt en medicatie daarom al urgenter is en ook best onderzocht is en meest helpt, rating is heel hoog, zeker als je kijkt naar medicatie bij alle andere dsm's.
Zeker nu beleid is door jarenlang onderzoek is veranderd, dat bleek dat weinig nut heeft om van alles te starten aan hulp op (soms lang maar vaak ook kort) termijn zonder goede medicatie?
Of langer terug, toen ze nog dachten dat CTG en skills leren en andere therapieen wel zouden kunnen helpen bij adhd? Want dat heeft ook veel mensen echt niet geholpen denk ik.
Ik ben bijna 46 en naast mijn lichamelijke klachten (door een ongeluk door typisch adhd gedrag) ben ik echt zo volledig opgebrand en meerdere keren uitgevallen, ik moet nu helemaal opnieuw beginnen. En het is gewoon zo jammer. Ik heb te horen gekregen met 8 jaar:
Meisjes hebben geen adhd en je bent veel te slim ook.
En medicatie was altijd iets wat ergens achter aan bungelde, voor bijna alle aandoeningen waar een dsm mee gemoeid is. Zo godsgruwelijk jammer. Zeker om adhd nu een van de weinige dingen is waar verder niets echt bij helpt en medicatie daarom al urgenter is en ook best onderzocht is en meest helpt, rating is heel hoog, zeker als je kijkt naar medicatie bij alle andere dsm's.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 08-03-2023 20:42
56.45% gewijzigd
Jaja.
woensdag 8 maart 2023 om 20:25
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
