Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
donderdag 10 oktober 2024 om 07:54
Oh sorry voor de late post terug! Hopelijk heb je echt genoten van je vrije dag
en lastige periodes zijn gewoon "bleh" zoals de kinderen hier zouden zeggen.
donderdag 10 oktober 2024 om 11:41
donderdag 10 oktober 2024 om 11:46
Goede vraag. Ik denk allebei. Weinig mensen heb ik ook van de diagnose verteld. Ik vind het nog steeds niet helemaal passend. Heb wel meerdere gesprekken hierover gehad met de onderzoekers. Op papier kan ik me er wel in vinden hoor, maar het is toch een stukje ‘wat nou als ik het vertel en het klopt toch niet’.yourlocalhero schreef: ↑10-10-2024 07:53Marianna wat maakt dat je het nog steeds niet geheel kan accepteren?
Is het echt voor jezelf of meer naar de buitenwereld toe?
En misschien een beetje schaamte
, slaat nergens op natuurlijk.
donderdag 10 oktober 2024 om 11:59
Dankjewel.
Mijn zoon van 15 heeft deze week de diagnose ADD gekregen. Geen verrassing eigenlijk, de vraag die hij had voordat de onderzoeken begonnen, was dat hij wilde weten of hij ADD had. Het was toch nog even een puzzel, waarbij er goed gekeken is in hoeverre de dingen waar hij tegenaan loopt te maken hebben met zijn hoge IQ, ASS of ADD. Uiteindelijk heeft dit dus geleid tot de diagnose ADD.
We krijgen nog het verslag met daarin adviezen en er volgt psycho-educatie. Daarnaast gaan we met zoon en de psycholoog bekijken wat hij kan doen om zijn volle hoofd leger te maken en gaan we in gesprek met zijn mentor. Medicatie kwam kort ter sprake, maar dat vinden we op dit moment nog niet de meest logische stap.
Ik heb even gekeken in de link naar de reactie met tips, maar sommige apps die daarin worden vermeld zijn er niet meer (zoals Pomodoro). Wat zoon (en mij) al veel zou helpen denk ik, is een manier om zelf beter in staat te zijn om te denken aan standaard dagelijkse dingen, zoals tanden poetsen, deo, douchen etc. Natuurlijk is het ook een puber, maar ik denk ook echt dat het vergeten daarvan voor een groot deel aan ADD te wijten is.
Hoe gaan jullie hiermee om, bij jullie zelf of bij jullie eventuele pubers? Ik kan het natuurlijk elke ochtend en avond tegen hem zeggen, maar dan vergeet hij het alsnog of wordt kribbig omdat 'mama zeurt'. Apps, tips, briefjes op de deur hangen, iets anders?
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
donderdag 10 oktober 2024 om 12:58
Juultje schreef: ↑10-10-2024 11:59Ik heb even gekeken in de link naar de reactie met tips, maar sommige apps die daarin worden vermeld zijn er niet meer (zoals Pomodoro). Wat zoon (en mij) al veel zou helpen denk ik, is een manier om zelf beter in staat te zijn om te denken aan standaard dagelijkse dingen, zoals tanden poetsen, deo, douchen etc. Natuurlijk is het ook een puber, maar ik denk ook echt dat het vergeten daarvan voor een groot deel aan ADD te wijten is.
Hoe gaan jullie hiermee om, bij jullie zelf of bij jullie eventuele pubers? Ik kan het natuurlijk elke ochtend en avond tegen hem zeggen, maar dan vergeet hij het alsnog of wordt kribbig omdat 'mama zeurt'. Apps, tips, briefjes op de deur hangen, iets anders?
Structuur, vaste afspraken en momenten waarop dingen gebeuren moeten. Toch die checklist in de badkamer ophangen. Proberen zo veel mogelijk vaste plaatsen voor dingen te hebben, zodat spullen gevonden worden. Ik heb ook allemaal bakjes met daarop labels wat er in thuis hoort. Idem voor de kapstok (hier hoort je gymtas, hier je regenpak et cet) Voor ons als ouders is het een worsteling (beide bijna diagnose) om ons aan die structuur te houden, maar hoe langer we iets doen, hoe beter ingesleten het raakt.
donderdag 10 oktober 2024 om 13:39
Ik voel me ook wel eens een wat-als-het nou nog iet klopt-persoo, dat terwijl ik diep van binnen weet dat het klopt en er zelf vrede mee heb.Mariannatuin schreef: ↑10-10-2024 11:46Goede vraag. Ik denk allebei. Weinig mensen heb ik ook van de diagnose verteld. Ik vind het nog steeds niet helemaal passend. Heb wel meerdere gesprekken hierover gehad met de onderzoekers. Op papier kan ik me er wel in vinden hoor, maar het is toch een stukje ‘wat nou als ik het vertel en het klopt toch niet’.
En misschien een beetje schaamte, slaat nergens op natuurlijk.
Alleen merk ik dat acceptatie vd buitenwereld een lastige kan zijn (zeker die om je heen, want die denken, maar je kon het altijd wel en nu niet oid)
Zoals mijn psychologe vanmorgen zei (wel in een andere setting) je mag echt liever voor jezelf zijn.
Draag mee wat van waarde is van jou en ontdoe je van dat wat jou nergens brengt.
Je bent wie je bent en daar kan je niets aan veranderen, maar wel hoe je er tegen kijkt...en hoe veel je van anderen pikt.
donderdag 10 oktober 2024 om 13:41
Een puber pictobord schiet mij door het hoofd, het klinkt misschien kinderachtig in het begin...maar hij kan ze in zijn favo karakters maken. En dan lekker met dagschema's werken (en dat is mijn ASS brein hoor die dat fijn vind...en overigens mijn zoon ook)Juultje schreef: ↑10-10-2024 11:59Dankjewel.
Mijn zoon van 15 heeft deze week de diagnose ADD gekregen. Geen verrassing eigenlijk, de vraag die hij had voordat de onderzoeken begonnen, was dat hij wilde weten of hij ADD had. Het was toch nog even een puzzel, waarbij er goed gekeken is in hoeverre de dingen waar hij tegenaan loopt te maken hebben met zijn hoge IQ, ASS of ADD. Uiteindelijk heeft dit dus geleid tot de diagnose ADD.
We krijgen nog het verslag met daarin adviezen en er volgt psycho-educatie. Daarnaast gaan we met zoon en de psycholoog bekijken wat hij kan doen om zijn volle hoofd leger te maken en gaan we in gesprek met zijn mentor. Medicatie kwam kort ter sprake, maar dat vinden we op dit moment nog niet de meest logische stap.
Ik heb even gekeken in de link naar de reactie met tips, maar sommige apps die daarin worden vermeld zijn er niet meer (zoals Pomodoro). Wat zoon (en mij) al veel zou helpen denk ik, is een manier om zelf beter in staat te zijn om te denken aan standaard dagelijkse dingen, zoals tanden poetsen, deo, douchen etc. Natuurlijk is het ook een puber, maar ik denk ook echt dat het vergeten daarvan voor een groot deel aan ADD te wijten is.
Hoe gaan jullie hiermee om, bij jullie zelf of bij jullie eventuele pubers? Ik kan het natuurlijk elke ochtend en avond tegen hem zeggen, maar dan vergeet hij het alsnog of wordt kribbig omdat 'mama zeurt'. Apps, tips, briefjes op de deur hangen, iets anders?
donderdag 10 oktober 2024 om 14:20
Fijn deze tips. Yourlocalhero, moet ik dan denken aan zoiets?
Ik merk dat ik er een beetje tegenaan loop hoe je zoiets overzichtelijk zelf kunt maken. Een papieren planner komt op de grote hoop denk ik en die raakt hij dan dus kwijt. Het handigst is dan iets dat hij ergens aan de muur kan hangen.
Ik ga het er eens met hem over hebben. In de adviezen zal misschien ook wel zoiets terugkomen, maar dat verslag komt eind volgende week pas.
Ik merk dat ik er een beetje tegenaan loop hoe je zoiets overzichtelijk zelf kunt maken. Een papieren planner komt op de grote hoop denk ik en die raakt hij dan dus kwijt. Het handigst is dan iets dat hij ergens aan de muur kan hangen.
Ik ga het er eens met hem over hebben. In de adviezen zal misschien ook wel zoiets terugkomen, maar dat verslag komt eind volgende week pas.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
donderdag 10 oktober 2024 om 14:28
Zoiets is zeker een simpel iets (en ook vaak wat minder kinderachtig voor een puber)Juultje schreef: ↑10-10-2024 14:20Fijn deze tips. Yourlocalhero, moet ik dan denken aan zoiets?
Ik merk dat ik er een beetje tegenaan loop hoe je zoiets overzichtelijk zelf kunt maken. Een papieren planner komt op de grote hoop denk ik en die raakt hij dan dus kwijt. Het handigst is dan iets dat hij ergens aan de muur kan hangen.
Ik ga het er eens met hem over hebben. In de adviezen zal misschien ook wel zoiets terugkomen, maar dat verslag komt eind volgende week pas.
En is het ook. Ikzelf heb een enorm schema-drang dus wellicht kan ik je wel wat op pad helpen. Mocht je zoon bijvoorbeeld nog vastlopen oid
donderdag 10 oktober 2024 om 14:39
Bedankt voor je aanbod. We gaan het eens even bekijken met zoon, eens zien of hij samen met ons op ideeën komt waar hij wat aan kan hebben.yourlocalhero schreef: ↑10-10-2024 14:28Zoiets is zeker een simpel iets (en ook vaak wat minder kinderachtig voor een puber)
En is het ook. Ikzelf heb een enorm schema-drang dus wellicht kan ik je wel wat op pad helpen. Mocht je zoon bijvoorbeeld nog vastlopen oid
We willen hem graag helpen om hier mee om te gaan, maar ik moet zelf opletten merk ik wat van zijn gedrag ADD is en wat pubergedrag. Dat ik niet alles op ADD gooi, want ik denk dat dat ook niet reëel is. Tijd voor ons om ons er goed in te verdiepen in ieder geval.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
donderdag 10 oktober 2024 om 15:32
Ik ben dit topic aan het doorlezen en heb nog wat pagina's te gaan. Fijn zoveel herkenning! Ik wil ff van me afschrijven, lees schreeuwen: ik voel me kut!
Ben 41 en sinds 3 weken diagnose adhd. Opluchting, ''zie je wel'' ging meteen door mn hoofd, maar ook 'zouden ze het wel goed hebben?' En mijn omgeving vind het maar gek.
Ik vind het rete lastig, dacht door de diagnose acceptatie te vinden, maar ervaar nog veel twijfel en niet weten wat te doen gevoel. Daarbij antidepressiva al een lange tijd aan het afbouwen, zit in het laatste staartje nu, en deze week gestart met adhd medicatie. Ik mis namelijk echt een filter, ben enorm druk in mn hoofd en ik kan geen rust vinden. adhd medicatie geen idee wat daarvan te verwachten, merk er nog weinig van.
Kortom, een algeheel gevoel van twijfel ofzo? Kan het niet eens omschrijven wat ik voel.
Ben 41 en sinds 3 weken diagnose adhd. Opluchting, ''zie je wel'' ging meteen door mn hoofd, maar ook 'zouden ze het wel goed hebben?' En mijn omgeving vind het maar gek.
Ik vind het rete lastig, dacht door de diagnose acceptatie te vinden, maar ervaar nog veel twijfel en niet weten wat te doen gevoel. Daarbij antidepressiva al een lange tijd aan het afbouwen, zit in het laatste staartje nu, en deze week gestart met adhd medicatie. Ik mis namelijk echt een filter, ben enorm druk in mn hoofd en ik kan geen rust vinden. adhd medicatie geen idee wat daarvan te verwachten, merk er nog weinig van.
Kortom, een algeheel gevoel van twijfel ofzo? Kan het niet eens omschrijven wat ik voel.
donderdag 10 oktober 2024 om 15:40
donderdag 10 oktober 2024 om 16:28
Maar ook typisch pubergedrag kun je best aanpakken hoorJuultje schreef: ↑10-10-2024 14:39Bedankt voor je aanbod. We gaan het eens even bekijken met zoon, eens zien of hij samen met ons op ideeën komt waar hij wat aan kan hebben.
We willen hem graag helpen om hier mee om te gaan, maar ik moet zelf opletten merk ik wat van zijn gedrag ADD is en wat pubergedrag. Dat ik niet alles op ADD gooi, want ik denk dat dat ook niet reëel is. Tijd voor ons om ons er goed in te verdiepen in ieder geval.
.Heb hier naast een kleuter, twee pubers rondlopen (waarvan de jongste van die twee ASS heeft) en er is wel echt een duidelijkheid bij wat bij hem in dit geval ASS of pubergedrag is. Het eigenwijze/grote mond geven is de puber in hem. En in normale mate zou ik zeggen het negeren van de hygiene ook, al is dat als het een altijd al verhaal is zijn ADD.
Maar er kwam nog psycho-educatie toch?
donderdag 10 oktober 2024 om 16:30
Ik denk zeker in het neurodivergente als je later pas de diagnose gesteld krijgt dat je echt nog een lange periode ingaat met puzzelstukjes die op de plek vallen, het ontmaskeren etc en dat alles harder lijkt binnen te komen. Is allemaal normaalSpekpannenkoek schreef: ↑10-10-2024 15:32Ik ben dit topic aan het doorlezen en heb nog wat pagina's te gaan. Fijn zoveel herkenning! Ik wil ff van me afschrijven, lees schreeuwen: ik voel me kut!
Ben 41 en sinds 3 weken diagnose adhd. Opluchting, ''zie je wel'' ging meteen door mn hoofd, maar ook 'zouden ze het wel goed hebben?' En mijn omgeving vind het maar gek.
Ik vind het rete lastig, dacht door de diagnose acceptatie te vinden, maar ervaar nog veel twijfel en niet weten wat te doen gevoel. Daarbij antidepressiva al een lange tijd aan het afbouwen, zit in het laatste staartje nu, en deze week gestart met adhd medicatie. Ik mis namelijk echt een filter, ben enorm druk in mn hoofd en ik kan geen rust vinden. adhd medicatie geen idee wat daarvan te verwachten, merk er nog weinig van.
Kortom, een algeheel gevoel van twijfel ofzo? Kan het niet eens omschrijven wat ik voel.
donderdag 10 oktober 2024 om 19:21
En een haast volledige rouw cyclus over 'wat had kunnen zijn' zowel als je t eerder had geweten als dat je t niet had gehad.yourlocalhero schreef: ↑10-10-2024 16:30Ik denk zeker in het neurodivergente als je later pas de diagnose gesteld krijgt dat je echt nog een lange periode ingaat met puzzelstukjes die op de plek vallen, het ontmaskeren etc en dat alles harder lijkt binnen te komen. Is allemaal normaal
Zelf diagnose met 43 gekregen
donderdag 10 oktober 2024 om 21:39
Klopt, psycho-educatie komt nog, dat zal wel na de herfstvakantie worden. Het negeren van hygiene is denk ik een deel ADD en een deel puber. We gaan zien wat werkt voor hem.yourlocalhero schreef: ↑10-10-2024 16:28Maar ook typisch pubergedrag kun je best aanpakken hoor
Heb hier naast een kleuter, twee pubers rondlopen (waarvan de jongste van die twee ASS heeft) en er is wel echt een duidelijkheid bij wat bij hem in dit geval ASS of pubergedrag is. Het eigenwijze/grote mond geven is de puber in hem. En in normale mate zou ik zeggen het negeren van de hygiene ook, al is dat als het een altijd al verhaal is zijn ADD.
Maar er kwam nog psycho-educatie toch?
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
donderdag 10 oktober 2024 om 22:04
Ik ben nieuwsgierig naar jouw verhaal. Ervaarde jij het als rouw? Dat heb ik (nog) niet. Ik merk dat ik vooral de neiging heb het niet serieus te nemen, want "zou de diagnose echt wel kloppen?" Ik heb geen moeite met een stempel, dat is het niet. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf moet nu, dat is het volgens mij. Alsof ik aan alles wat ik denk en doe, mijn emoties, hoe ik mezelf zie en altijd gezien heb, twijfel.
Ik vind alles heel verwarrend en daar voel ik me een beetje depri onder.
donderdag 10 oktober 2024 om 23:20
Dat twijfelen aan wat je doet is herkenbaar denk ik! Ik kan het niet goed onder woorden brengen, maar ik ben er veel meer op ‘mezelf aan het letten’Spekpannenkoek schreef: ↑10-10-2024 22:04Ik ben nieuwsgierig naar jouw verhaal. Ervaarde jij het als rouw? Dat heb ik (nog) niet. Ik merk dat ik vooral de neiging heb het niet serieus te nemen, want "zou de diagnose echt wel kloppen?" Ik heb geen moeite met een stempel, dat is het niet. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf moet nu, dat is het volgens mij. Alsof ik aan alles wat ik denk en doe, mijn emoties, hoe ik mezelf zie en altijd gezien heb, twijfel.
Ik vind alles heel verwarrend en daar voel ik me een beetje depri onder.
Misschien kan jij het beter onder woorden brengen
zaterdag 12 oktober 2024 om 17:07
Even mezelf quoten, nireuw nick ivm wachtwoord gedoe.. zo even verder bijlezen maar dan staat dit topic weer in mijn lijstje.
zaterdag 12 oktober 2024 om 17:25
Afvinkapp, geen routines kunnen vormen is bekend probleem, als je samen beslist wat wanneer gedaan moet worden ( zoals deo opdoen en tandenpoetsen) en dan een app of papierenafvinklijstje maakt en die ook in de gaten houdt met hem?
Het is wel goed om samen te doen en te kijken welke volgorden meest logische is voor hem. Aanpassen tot makkelijkste flow en samen ook kijken naar hoe een kamer of badkamer is ingericht, dingen die je ziet pak en gebruik je sneller dat dingen in een kastje.
Dat is enige wat hier werkt, voor mijn kinderen en soms moet ik dat ook weer een tijdje doen als moeilijker gaat dan gewenst.
En blijven herhalen/zeuren/verwachten dat wel gaat landen, zonder dit soort truckjes-hulp, gaat niet hem helpen. Het kan wel een probleem worden in de band tussen kind en ouder.
Ik zou naast psycho-educatie voor hem ook die voor de ouders volgen, wordt die niet vanuit de zorginstantie aangeboden kan je er om vragen.
zaterdag 12 oktober 2024 om 19:07
Dankjewel voor je bericht!Lucifee2024 schreef: ↑12-10-2024 17:25Afvinkapp, geen routines kunnen vormen is bekend probleem, als je samen beslist wat wanneer gedaan moet worden ( zoals deo opdoen en tandenpoetsen) en dan een app of papierenafvinklijstje maakt en die ook in de gaten houdt met hem?
Het is wel goed om samen te doen en te kijken welke volgorden meest logische is voor hem. Aanpassen tot makkelijkste flow en samen ook kijken naar hoe een kamer of badkamer is ingericht, dingen die je ziet pak en gebruik je sneller dat dingen in een kastje.
Dat is enige wat hier werkt, voor mijn kinderen en soms moet ik dat ook weer een tijdje doen als moeilijker gaat dan gewenst.
En blijven herhalen/zeuren/verwachten dat wel gaat landen, zonder dit soort truckjes-hulp, gaat niet hem helpen. Het kan wel een probleem worden in de band tussen kind en ouder.
Ik zou naast psycho-educatie voor hem ook die voor de ouders volgen, wordt die niet vanuit de zorginstantie aangeboden kan je er om vragen.
Dat het blijven herhalen/zeuren een probleem kan zijn in onze band ben ik me al van bewust. Onze band is goed, maar ik realiseer me ook dat dit hem irriteert, dus daar proberen we wel een modus voor te vinden. Fijne tips, gaan we naar kijken!
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
