Psyche
alle pijlers
Niet geheel gelukkig, GD
woensdag 30 mei 2018 om 10:31
Hoi dames,
Ik moet dit van me af schrijven, ik zit er erg mee. De meesten zullen het wss niet begrijpen vandaar dat ik twijfelde of ik dit bericht ging plaatsen. Maar heb niemand om dit mee te delen, behalve ML
Ik ben onlangs moeder geworden van een prachtige gezonde zoontje waar ik onwijs blij mee ben. Maar vorig jaar ben ik een dochter verloren in de zwangerschap en heb er heel veel moeite mee dat ik nu een zoontje heb. We hebben helaas ook gemerkt dat onze omgeving blij is dat we nu een gezond kind hebben maar het nog wel zielig vinden dat we niet ons meisje terug hebben gekregen. Reacties op het feit dat ik een zoontje heb gekregen waren: oh een jongen, hmm gelukkig gezond. En ohjee wat heb je met je meisjeskledingen gedaan? Zelfs de kraamverzorgster vroeg, was de vorige ook een jongen en ik zei nee een meisje en toen zei ze oh jeetje dat is heftig!
Ik ben onwijs blij met mijn GEZONDE zoon! Maar ik kan het niet uit me hoofd halen dat we gelukkiger waren geweest en minder pechvogels voor de omgeving als we 1.het vorige kindje niet hadden verloren of 2. weer een meisje hadden gekregen. En hier voel ik mij enorm schuldig over naar mijn zoontje toe!
Wss krijg ik nare reactie’s maar ik wilde dit even kwijt.
Voor vrouwen in de MM: Ja ik ben dankbaar dat ik zwanger kan worden en een gezond kind op de wereld kan zetten, zoals je boven hebt kunnen lezen is het ook voor mij niet vanzelfsprekend!!
Ik moet dit van me af schrijven, ik zit er erg mee. De meesten zullen het wss niet begrijpen vandaar dat ik twijfelde of ik dit bericht ging plaatsen. Maar heb niemand om dit mee te delen, behalve ML
Ik ben onlangs moeder geworden van een prachtige gezonde zoontje waar ik onwijs blij mee ben. Maar vorig jaar ben ik een dochter verloren in de zwangerschap en heb er heel veel moeite mee dat ik nu een zoontje heb. We hebben helaas ook gemerkt dat onze omgeving blij is dat we nu een gezond kind hebben maar het nog wel zielig vinden dat we niet ons meisje terug hebben gekregen. Reacties op het feit dat ik een zoontje heb gekregen waren: oh een jongen, hmm gelukkig gezond. En ohjee wat heb je met je meisjeskledingen gedaan? Zelfs de kraamverzorgster vroeg, was de vorige ook een jongen en ik zei nee een meisje en toen zei ze oh jeetje dat is heftig!
Ik ben onwijs blij met mijn GEZONDE zoon! Maar ik kan het niet uit me hoofd halen dat we gelukkiger waren geweest en minder pechvogels voor de omgeving als we 1.het vorige kindje niet hadden verloren of 2. weer een meisje hadden gekregen. En hier voel ik mij enorm schuldig over naar mijn zoontje toe!
Wss krijg ik nare reactie’s maar ik wilde dit even kwijt.
Voor vrouwen in de MM: Ja ik ben dankbaar dat ik zwanger kan worden en een gezond kind op de wereld kan zetten, zoals je boven hebt kunnen lezen is het ook voor mij niet vanzelfsprekend!!
woensdag 30 mei 2018 om 11:47
dit helemaal inderdaad.parbleumondieu schreef: ↑30-05-2018 10:41Een meisje zou ook niet hetzelfde kindje zijn geweest als het meisje dat je verloren bent. Ik vind de reacties die je krijgt heel erg raar. Je eerste kindje is overleden. Nu heb je een tweede kindje dat gezond is. Ik zie niet zo goed waarom het verlies minder zou zijn geweest als je nog een dochter had gehad. Dat verlies is toch even groot, ook als je de kleertjes wel had kunnen gebruiken?
woensdag 30 mei 2018 om 11:50
Elke zwangerschap en verloren kind, ook al was het nog maar een embryo van een paar weken oud, schijnt er heel diep in te hakken. Zelfs vaders kunnen daar last van hebben. Ze maken daarvoor een tafel met bloemetjes en kaarsjes en plaatsen daar elk jaar berichtjes en knuffels.
Het hoe en waarom daarvan begrijpt men vaak niet. Iedereen krijgt en geeft weleens de verkeerde reacties.
Het hoe en waarom daarvan begrijpt men vaak niet. Iedereen krijgt en geeft weleens de verkeerde reacties.
tv-icoon wijzigde dit bericht op 30-05-2018 11:51
2.66% gewijzigd
Dan moet het maar zoals het kan
woensdag 30 mei 2018 om 11:51
Mama18 schreef: ↑30-05-2018 11:17Oh! zag niet dat ik meer reacties had gekregen vandaar dat ik reaggeerde op de eerste drie reacties.
Ik vind het heel fijn om te lezen dat jullie mij feliciteren met mijn ventje. Hij ligt op mij te slapen en hij is geweldig.
En het gaat helaas heel diep bij mij. Ik voel mij al heel mijn leven niet bijzonder genoeg. Een paar dingen:
- ik heb een zus die voor de meesten wordt bestempeld als mooi ( ik niet)
-ik kan maar geen vrienden maken. Heb ze ooit gehad maar na een verhuizing, lijkt het alsof vrouwen mij niet interessant genoeg vinden.
- mijn werk is eigenlijk te hoog gegrepen maar het gaat nog.
- mijn moeder en vader wilden zelf graag dochters( hebben ze ook gekregen)En mijn moeder was dus door het dolle dat ik een meisje verwachte. Mijn zus heeft een zoontje, waar mijn moeder ook gek op is hoor.
- in de vriendengroep van mijn man zijn er een heleboel meisjes, waardoor mijn man ook graag een dochtertje wilde. Hij is nu gek op ons zoontje maar telkens als hij een meisje ziet, noemt hij haar bij de naam die we in gedachte hadden voor een meisje.
- in mijn familie zijn er bijna alleen maar jongetjes geboren en ik was een keer speciaal omdat ik een meisje droeg. Maar zoals jullie weten mocht ik daar niet lang van genieten...
Het komt erop neer dat ik voel dat ik gefaald heb! Iedereen krijgt gezonde kinderen. Waarom moest ik dit meemaken!!
NEE JE HEBT NIET GEFAALD! Stop daar direct mee.
Je zit nu nog onder de hormonen van je laatste zwangerschap en nog heel veel onverwerkte emoties. Het leven bestaat helaas niet alleen maar uit mooie dingen. Soms is er ook gewoon dikke pech, daar is geen reden voor. Je wordt er ook niet sterker of beter door. Natuurlijk leer je ervan, maar dat is wat anders.
Waarom jij? Waarom ik? Tja, waarom niet, voor wie zou het wel eerlijk zijn om een kind te verliezen? 1 op de 320 zwangerschappen, lander dan 28 weken, eindigt in het overlijden van de baby rond de geboorte. Het komt dus echt best wel veel voor. Er wordt alleen heel weinig over gesproken. Mensen vergeten dat je zwanger bent geweest, het kind is nog echt gezien, en het leven gaat door. Maakt het voor de ouders niet minder pijnlijk.
Ga als je blieft eens praten met je huisarts. Je zit met heel veel issues en hormonen. Professionele hulp lijkt me op z'n plaats. Dit gaat de feiten niet veranderen, maar je kan wel leren om er anders mee om te gaan.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 30 mei 2018 om 11:59
ML is waarschijnlijk manlief.Koffiehagedis schreef: ↑30-05-2018 10:59ML? En uit je topictitel; GD..?
Hoe dan ook vreselijk wat je mee hebt moeten maken, veel sterkte.
woensdag 30 mei 2018 om 12:10
Lieverd, jouw zoon ìs speciaal. Hij is dat prachtige, mooie, lieve, gave en unieke jongetje dat bij jou en je man is geboren. Hij is helemaal hij: precies zoals hij zou moeten zijn.
Je hebt niet gefaald. Verdriet gebeurt en dat is vreselijk. En geluk gebeurt ook: bij jullie in zijn bedje. Ik wens je liefde en sterkte om je verdriet te dragen en ik wens je liefde en blijdschap om van je geluk te genieten
Je hebt niet gefaald. Verdriet gebeurt en dat is vreselijk. En geluk gebeurt ook: bij jullie in zijn bedje. Ik wens je liefde en sterkte om je verdriet te dragen en ik wens je liefde en blijdschap om van je geluk te genieten
woensdag 30 mei 2018 om 12:23
Ook lang niet alle zwangeren zijn hormonella's hoor.
@TO: ik herken je gevoel wel. Ik heb na het verlies van een tweeling (meisje/jongen) nog twee zoons gekregen en ergens diep van binnen had ik nog wel een meisje gewild.
Maar mijn omgeving reageerde gelukkig niet zo raar, hoewel ik me daar wrsch toch weinig van had aangetrokken.
Ga genieten van je zoon en probeer je niet teveel aan te trekken van wat anderen zeggen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 30 mei 2018 om 13:27
ML- manlief
GD- genderdissapointment
Bedankt voor de reacties. Het doet me goed. Jullie hebben helemaal gelijk dat een ander meisje niet hetzelfde kindje was geweest. Maar ik maakte mezelf wijs dat ik gewoon kon doen alsof ze terug is gekomen in een gezonder lichaampje. En dan kon ik haar alsnog de jurkjes en strikjes omdoen, alleen een paar maanden later dan eerst gedacht. Dit allemaal voordat ik wist dat het een zoontje was.
Tja ik probeerde mezelf voor de gek te houden, dat was mijn manier om met de pijn om te gaan. En dat zal ook wel de reden zijn dat het een jongen is geworden, puur om ons te dwingen te beseffen dat ze echt weg is!
ik heb er wel over gedacht om met iemand te praten maar heb het idee dat ik te horen ga krijgen wat jullie hier ook zeggen:
Het was niet jou schuld- wees blij met je zoontje-soms heb je gewoon pech.
Tja en om daar geld aan te besteden.
GD- genderdissapointment
Bedankt voor de reacties. Het doet me goed. Jullie hebben helemaal gelijk dat een ander meisje niet hetzelfde kindje was geweest. Maar ik maakte mezelf wijs dat ik gewoon kon doen alsof ze terug is gekomen in een gezonder lichaampje. En dan kon ik haar alsnog de jurkjes en strikjes omdoen, alleen een paar maanden later dan eerst gedacht. Dit allemaal voordat ik wist dat het een zoontje was.
Tja ik probeerde mezelf voor de gek te houden, dat was mijn manier om met de pijn om te gaan. En dat zal ook wel de reden zijn dat het een jongen is geworden, puur om ons te dwingen te beseffen dat ze echt weg is!
ik heb er wel over gedacht om met iemand te praten maar heb het idee dat ik te horen ga krijgen wat jullie hier ook zeggen:
Het was niet jou schuld- wees blij met je zoontje-soms heb je gewoon pech.
Tja en om daar geld aan te besteden.
woensdag 30 mei 2018 om 13:30
Dat denk ik niet. Ik denk dat een psycholoog je kan helpen met rouwverwerking. En daarnaast je misschien ook kan helpen met het feit dat je jezelf niet goed genoeg vindt. Daar lijkt me een belangrijke kern van je problemen te zitten.
woensdag 30 mei 2018 om 13:31
ten eerste, hoeft het geen geld te kosten. Vraag de huisarts eens. grote kans, dat jullie een GGZ-praktijkondersteuner hebben.
ten tweede, is juist geld uitgeven aan je geestelijke gezondheid een hele mooie investering. Gun jezelf dat je iemand hebt, waar je tegenaan mag praten en keer op keer hetzelfde mag vertellen, tot de pijn dragelijk is.
Je bent echt heel hard voor jezelf!
woensdag 30 mei 2018 om 14:53
En dan krijg je een dochter die daar niet van houdt.......................Mama18 schreef: ↑30-05-2018 13:27ML- manlief
GD- genderdissapointment
Bedankt voor de reacties. Het doet me goed. Jullie hebben helemaal gelijk dat een ander meisje niet hetzelfde kindje was geweest. Maar ik maakte mezelf wijs dat ik gewoon kon doen alsof ze terug is gekomen in een gezonder lichaampje. En dan kon ik haar alsnog de jurkjes en strikjes omdoen, alleen een paar maanden later dan eerst gedacht. Dit allemaal voordat ik wist dat het een zoontje was.
Tja ik probeerde mezelf voor de gek te houden, dat was mijn manier om met de pijn om te gaan. En dat zal ook wel de reden zijn dat het een jongen is geworden, puur om ons te dwingen te beseffen dat ze echt weg is!
ik heb er wel over gedacht om met iemand te praten maar heb het idee dat ik te horen ga krijgen wat jullie hier ook zeggen:
Het was niet jou schuld- wees blij met je zoontje-soms heb je gewoon pech.
Tja en om daar geld aan te besteden.
Mss ook aan de slag met je verwachtingen die je gekoppeld hebt aan een geslacht, want dat vind ik sowieso niet zo handig, los van je voorgeschiedenis.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 30 mei 2018 om 14:57
Mama18 schreef: ↑30-05-2018 13:27ML- manlief
GD- genderdissapointment
Bedankt voor de reacties. Het doet me goed. Jullie hebben helemaal gelijk dat een ander meisje niet hetzelfde kindje was geweest. Maar ik maakte mezelf wijs dat ik gewoon kon doen alsof ze terug is gekomen in een gezonder lichaampje. En dan kon ik haar alsnog de jurkjes en strikjes omdoen, alleen een paar maanden later dan eerst gedacht. Dit allemaal voordat ik wist dat het een zoontje was.
Tja ik probeerde mezelf voor de gek te houden, dat was mijn manier om met de pijn om te gaan. En dat zal ook wel de reden zijn dat het een jongen is geworden, puur om ons te dwingen te beseffen dat ze echt weg is!
ik heb er wel over gedacht om met iemand te praten maar heb het idee dat ik te horen ga krijgen wat jullie hier ook zeggen:
Het was niet jou schuld- wees blij met je zoontje-soms heb je gewoon pech.
Tja en om daar geld aan te besteden.
Een professionele hulpverlener kan het je wel een stuk makkelijker maken. Je moet het nog steeds zelf doen. Vaak wordt dit ook vergoed door de zorgverzekeraar. Zeker wanneer het een vergevorderde zwangerschap is.
Mij heeft het heel erg geholpen, en ik heb er spijt van dat ik niet sneller hulp gezocht hebt, in plaats van 4 jaar te wachten. Had mij een hoop pijn en verdriet gescheeld.
Bespreek dit of met je verloskundige/gynaecoloog of met je huisarts.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 30 mei 2018 om 15:02
Maar het gaat niet alleen om deze situatie. Je hebt met een enorm verlies te maken, de verwarrende situatie van een tweede kind én alles wat je in je eerdere post opnoemde over o.a. niet bijzonder genoeg zijn. Ik vraag me af of de reacties in je omgeving wel zo raar zijn geweest, of dat je jouw eigen perceptie projecteert op de mensen uit je omgeving. Of dat jouw eigen ideeën over 'ik ga gewoon verder met een nieuwe baby in een gezond lichaam' ook invloed hebben op de manier waarop je omgeving op jou reageert. Hoe dan ook, het is inderdaad niet jouw schuld en je loopt er tegenaan, gun het je kind ook dat zijn moeder hem kan zien als zichzelf, los van het overlijden van zijn zus. Zijn verhaal, zijn geboorte. Het is helemaal niet erg om wat tijd en professionele hulp te nemen om dit te verwerken en ook de andere overtuigingen die zo her en der voorbij komen in je posts. Je was na 2 maanden alweer zwanger en bent net bevallen, terwijl je kind dood is gegaan! Dat moet je toch verwerken als je nog tegen dingen aan loopt? Echt, besteed hier aandacht aan als je nog van dingen last hebt en doe het niet af als 'je hebt gewoon pech'. Natuurlijk heb je pech, maar het verlies van een kind is één van de heftigste dingen die je kan meemaken. Dat het pech is maakt het niet minder erg. Door je opmerking "Tja en om daar geld aan te besteden" doe je nu hetzelfde als wat je toen deed bij het overlijden. Tsja, dan maar snel weer zwanger en hopelijk kunnen we alle kleertjes en strikjes gewoon bij een nieuw meisje in een gezond lichaampje doen. Hop en door.Mama18 schreef: ↑30-05-2018 13:27ML- manlief
GD- genderdissapointment
Bedankt voor de reacties. Het doet me goed. Jullie hebben helemaal gelijk dat een ander meisje niet hetzelfde kindje was geweest. Maar ik maakte mezelf wijs dat ik gewoon kon doen alsof ze terug is gekomen in een gezonder lichaampje. En dan kon ik haar alsnog de jurkjes en strikjes omdoen, alleen een paar maanden later dan eerst gedacht. Dit allemaal voordat ik wist dat het een zoontje was.
Tja ik probeerde mezelf voor de gek te houden, dat was mijn manier om met de pijn om te gaan. En dat zal ook wel de reden zijn dat het een jongen is geworden, puur om ons te dwingen te beseffen dat ze echt weg is!
ik heb er wel over gedacht om met iemand te praten maar heb het idee dat ik te horen ga krijgen wat jullie hier ook zeggen:
Het was niet jou schuld- wees blij met je zoontje-soms heb je gewoon pech.
Tja en om daar geld aan te besteden.
Neem het in ieder geval in overweging om hier wat meer tijd en aandacht aan te besteden. Ik denk dat waar je tegenaan loopt meer bij jezelf ligt dan bij je omgeving.
En gecondoleerd met je dochter. En gefeliciteerd met je zoon.
