Psyche
alle pijlers
Niet lekker in mijn vel
zondag 27 oktober 2019 om 23:03
Hallo,
Ruim 6 mnd geleden ben ik bevallen van onze zoon. Ik ben altijd al een "druktemaker" geweest: veel piekeren, door kleine dingen kan ik al stress hebben, angstig enz.
Ik merk sinds de komst van onze zoon dat dit allemaal is toegenomen; ik ben angstig en nu de blaadjes gaan vallen veel somber (dit overigens wel elke herfst zo).
Een van mijn goede vriendinnen had jarel geleden AD gekregen en slikt dit inmiddels ruim 10 jaar. Ze is door de medicatie icm therapie een stuk zelfverzekerder geworden.
Soms zit ik ook wel eens te denken AD te gaan vragen bij de ha. Vooral omdat dit elk jaar terug komt en sinds de komst van onze zoon het alleen maar erger is geworden.
Echter ivm nog kinderwens volgend jaar weet ik niet of dit wel zo goed is te gebruiken bij een evt zwangerschap dan.
Ik vind me zelf instabiel; niet sterk. Heel veel twijfels, vaak mening van andere mensen nodig, angstig, onzeker enz. Ik doe mezelf te kort er niets mee te doen vind ik.
Hoe denken jullie er over? Kan het nog een postnatale depressie zijn (denk zelf van niet omdat dit echt pas erger geworden is rond 3 mnd na geboorte tot nu)
Ruim 6 mnd geleden ben ik bevallen van onze zoon. Ik ben altijd al een "druktemaker" geweest: veel piekeren, door kleine dingen kan ik al stress hebben, angstig enz.
Ik merk sinds de komst van onze zoon dat dit allemaal is toegenomen; ik ben angstig en nu de blaadjes gaan vallen veel somber (dit overigens wel elke herfst zo).
Een van mijn goede vriendinnen had jarel geleden AD gekregen en slikt dit inmiddels ruim 10 jaar. Ze is door de medicatie icm therapie een stuk zelfverzekerder geworden.
Soms zit ik ook wel eens te denken AD te gaan vragen bij de ha. Vooral omdat dit elk jaar terug komt en sinds de komst van onze zoon het alleen maar erger is geworden.
Echter ivm nog kinderwens volgend jaar weet ik niet of dit wel zo goed is te gebruiken bij een evt zwangerschap dan.
Ik vind me zelf instabiel; niet sterk. Heel veel twijfels, vaak mening van andere mensen nodig, angstig, onzeker enz. Ik doe mezelf te kort er niets mee te doen vind ik.
Hoe denken jullie er over? Kan het nog een postnatale depressie zijn (denk zelf van niet omdat dit echt pas erger geworden is rond 3 mnd na geboorte tot nu)
zondag 27 oktober 2019 om 23:07
zondag 27 oktober 2019 om 23:09
Ik zou niet vragen naar AD, maar om hulp. Dan zie je vanzelf wel waar je HA mee aankomt. Dat kan zoveel zijn, dat ik denk dat je je enorm limiteert door specifiek om AD te vragen (plus dat ik me afvraag of je dat überhaupt krijgt 'omdat jij dat wil', dus zonder enige medische onderbouwing. Het zijn geen m&m's)
zondag 27 oktober 2019 om 23:10
Ik heb in het verleden wel eens AD voorgeschreven gekregen. Hier voelde ik me echt een aantal dagen enorm ziek van. Uiteindelijk hielp het toen wel goed.Pergamon schreef: ↑27-10-2019 23:09Ik zou niet vragen naar AD, maar om hulp. Dan zie je vanzelf wel waar je HA mee aankomt. Dat kan zoveel zijn, dat ik denk dat je je enorm limiteert door specifiek om AD te vragen (plus dat ik me afvraag of je dat überhaupt krijgt 'omdat jij dat wil', dus zonder enige medische onderbouwing. Het zijn geen m&m's)
zondag 27 oktober 2019 om 23:24
^^ DitPindakaasjes schreef: ↑27-10-2019 23:11Hier moet je echt mee naar je huisarts gaan. Vertel wat je hier beschrijft. Je kunt ondersteuning krijgen, maar de 1e stap moet jij zelf zetten.
Oh en zorg dat je eerst goed in je vel zit en je weer stabiel voelt, voordat je weer gaat proberen zwanger te worden.
zondag 27 oktober 2019 om 23:25
Je moet het zeker niet zomaar gebruiken en eerst naar andere oplossingen kijken, maar man man wat vond ik dat item bij Radar overdreven negatief en zwart. Het ging eigenlijk vooral om hele andere kwalen waar het voor werd voorgeschreven dan depressie en angst, maar dat legden ze totaal niet duidelijk uit.
zondag 27 oktober 2019 om 23:28
Eerlijk...ik zou in plaats van te onder drukken maar eens aan de problemen werken.
Er naar grijpen kan in uiterste noodzaak echt nog wel.
Ik heb op mijn manier echt gevangen gezeten in mijn eigen hoofd...geen vezel in mijn lijf heeft er ooit aan gedacht om maar even naar medicatie te grijpen...hulp vind ik zelf een veel logischere stap.
Er naar grijpen kan in uiterste noodzaak echt nog wel.
Ik heb op mijn manier echt gevangen gezeten in mijn eigen hoofd...geen vezel in mijn lijf heeft er ooit aan gedacht om maar even naar medicatie te grijpen...hulp vind ik zelf een veel logischere stap.
zondag 27 oktober 2019 om 23:30
Klopt, ik was best verbaasd dat het voor kwalen werd voorgeschreven waar het niet voor bedoeld is/andere opties zijn met minder bijwerkingen. Vond het gek dat het werd voorgeschreven bij slapeloosheid en een burn out.Bee_Kind schreef: ↑27-10-2019 23:25Je moet het zeker niet zomaar gebruiken en eerst naar andere oplossingen kijken, maar man man wat vond ik dat item bij Radar overdreven negatief en zwart. Het ging eigenlijk vooral om hele andere kwalen waar het voor werd voorgeschreven dan depressie en angst, maar dat legden ze totaal niet duidelijk uit.
zondag 27 oktober 2019 om 23:33
Het was meer het idee ter ondersteuning icm therapie. Therapie duurt misschien wel een jaar voor je echt er iets aan hebt, medicatie werkt sneller. Zou er graag ook voor mijn zoon willen zijn.yourlocalhero schreef: ↑27-10-2019 23:28Eerlijk...ik zou in plaats van te onder drukken maar eens aan de problemen werken.
Er naar grijpen kan in uiterste noodzaak echt nog wel.
Ik heb op mijn manier echt gevangen gezeten in mijn eigen hoofd...geen vezel in mijn lijf heeft er ooit aan gedacht om maar even naar medicatie te grijpen...hulp vind ik zelf een veel logischere stap.
Denk zelf ook aan iets postnataals nog.
zondag 27 oktober 2019 om 23:35
Ja inderdaad, en zelfs nog andere compleet ongerelateerde kwalen (weet even niet meer wat). Dan zou ik niet naar zo'n pittig middel met bijwerkingen grijpen nee... Maar het gaf daardoor wel een soort van raar beeld van AD vond ik, alsof het alleen maar rommel is en niks helpt.
zondag 27 oktober 2019 om 23:35
Ik snap dit best, zeker in combinatie met zoon. Realiseer je alleen wel dat door het afgevlakte je met therapie daardoor juist soms minder stappen kunt zetten.Stuiterbalx schreef: ↑27-10-2019 23:33Het was meer het idee ter ondersteuning icm therapie. Therapie duurt misschien wel een jaar voor je echt er iets aan hebt, medicatie werkt sneller. Zou er graag ook voor mijn zoon willen zijn.
Denk zelf ook aan iets postnataals nog.
zondag 27 oktober 2019 om 23:43
Maar misschien is het helemaal niet goed dat het sneller gaat? Meer kans op terugval als je gaat afbouwen?Stuiterbalx schreef: ↑27-10-2019 23:33Het was meer het idee ter ondersteuning icm therapie. Therapie duurt misschien wel een jaar voor je echt er iets aan hebt, medicatie werkt sneller. Zou er graag ook voor mijn zoon willen zijn.
Denk zelf ook aan iets postnataals nog.
maandag 28 oktober 2019 om 02:09
Wel of geen medicatie moet je maar met een arts overleggen.
Een postnatale depressie hoeft niet meteen na de bevalling te beginnen.
De logische stap is volgens mij om naar de huisarts te gaan en te bespreken waar je tegenaan loopt. Je huisarts kan met je bekijken waar ze passende therapie kunnen hebben of anders de poh misschien
Een postnatale depressie hoeft niet meteen na de bevalling te beginnen.
De logische stap is volgens mij om naar de huisarts te gaan en te bespreken waar je tegenaan loopt. Je huisarts kan met je bekijken waar ze passende therapie kunnen hebben of anders de poh misschien
maandag 28 oktober 2019 om 06:32
Dan nog eerst naar de dokter, en dan liever zelfs naar de psych door.Stuiterbalx schreef: ↑27-10-2019 23:33Het was meer het idee ter ondersteuning icm therapie. Therapie duurt misschien wel een jaar voor je echt er iets aan hebt, medicatie werkt sneller. Zou er graag ook voor mijn zoon willen zijn.
Denk zelf ook aan iets postnataals nog.
Ikzelf ben ook na de geboorte van mijn middelste zeer slecht gegaan (zijn bevalling is uiteindelijk een enorme trigger geweest) gezien het bij mij uiteindelijk geen postnataal iets betrof maar meer een samenloop van omstandigheden en een bagage...ben ik blij dat ik therapie heb gekregen ipv meteen de huisarts ten harte te nemen en een pilletje te nemen.
Zoals ik al zei...die kan altijd alsnog.
maandag 28 oktober 2019 om 06:59
Je wil liever geen medicijnen voor je problemen omdat je nog een keer zwanger wil worden maar je wil weer zwanger worden ondanks al die problemen?
Ik zou naar de huisarts gaan en kijken of ze je kunnen helpen dmv therapie of een andere behandeling. De problemen aanpakken lijkt me beter dan onderdrukken dmv medicijnen. Medicijnen kunnen altijd nog.
Ik zou naar de huisarts gaan en kijken of ze je kunnen helpen dmv therapie of een andere behandeling. De problemen aanpakken lijkt me beter dan onderdrukken dmv medicijnen. Medicijnen kunnen altijd nog.
maandag 28 oktober 2019 om 08:10
maandag 28 oktober 2019 om 11:41
ik denk niet aan een postnatale depressie, ik denk meer aan zelf leren je gedachten te sturen.Stuiterbalx schreef: ↑27-10-2019 23:03
Ik vind me zelf instabiel; niet sterk. Heel veel twijfels, vaak mening van andere mensen nodig, angstig, onzeker enz. Ik doe mezelf te kort er niets mee te doen vind ik.
Hoe denken jullie er over? Kan het nog een postnatale depressie zijn (denk zelf van niet omdat dit echt pas erger geworden is rond 3 mnd na geboorte tot nu)
Dus niet weer de remedie van een ander laten afhangen, niet qua medicatie en zelfs therapie is niet iets dat jou zou moeten leiden maar daarin wel kan begeleiden. Verdiep jezelf in technieken om je af te leiden als je piekert, zoek eens wat op over mindfulness. Oefen ermee.
Als je behoefte hebt aan wat extra's dan kun je wat meer vitamientjes toevoegen aan je eten. Zoek de oplossing in jezelf.
Lorem Ipsum
