OCD en angst: iemand tips?

Niet mijn 1e topic hierover helaas. Mijn vraag is simpel: tips, positiviteit of herkenning. Positiviteit en positieve verhalen zijn goed. Iemand die eenzelfde probleem heeft en na 10 jaar nog steeds heel ver van huis is, liever niet reageren (sorry, maar dit helpt mij niet hoe lullig ik t ook vind). Dankjewel voor het lezen alvast

Achtergrond
Ik heb in de afgelopen jaren steeds meer zelfkennis opgedaan. Als je geinteresseerd bent, loop me dan vooral ("constante overprikkeling", "analyseer jezelf gek" en "constante onrust"). Een samenvatting is: vroeger als kind was ik erg verlegen en angstig voor onbekende situaties (vooral in nieuw gezelschap). Later ging dit stukken beter. 2017 zowat heb ik tinnitus opgelopen, die na een aantal maanden gelukkig wegzakte. Echter, hiervoor heb ik ontzettend veel angst gehad dat t nooit meer wegging (al was t heel zacht). Ik was op t obsessieve af bezig met geluiden en dacht zelfs overgevoelig te zijn voor geluiden in die tijd. Dit is weggezakt en daarvoor in de plaats zijn steeds nieuwe angsten en obsessies ontstaan, die allemaal in de loop van de tijd zakten. (Ik geef een overzicht en wat extra info in losstaande post)

Het probleem nu
Toen ging het wat beter, tot 1.5 jaar geleden mijn relatie uit ging. Hier was langdurig veel stress aan vooraf gegaan en sindsdien is t weer een graadje erger. 2 weken daarna kreeg ik een obsessie voor oogcontact (al eerder voor een paar weken gehad), die ik nu nog heb. Sociaal contact kost hierdoor enorm veel energie. Maar ook bv tv kijken. Mijn aandacht wordt gelijk gegrepen door "ogen". Toen kwam ik erachter dat ik misschien hyperawareness ocd heb en hierin vind ik heel veel raakvlakken. Ik ging hierover lezen en jaa hoor, daar kwam de volgende obsessie: ademhaling. Dit zakte gelukkig na een paar dagen weg, maar nu heb ik al weer 1 week lang constante focus op ademhaling… De trigger was enkel de gedachte hieraan… Om gek van te worden. Ik ben hierdoor echter wel opeens veel minder overprikkeld door "oogcontact-gedachtes…"

Naja goed, nadenkend over het verleden ben ik altijd angstig geweest en heb ik altijd al in kleine mate obsessies gehad. Ik denk dat het probleem angst gerelateerd is. En dan vooral: angst dat ik de gedachte niet kan loslaten en deze mijn hele leven gaat verkloten...

Wat heb ik al geprobeerd?
Op aanraden van een vorig topic heb ik het boek "the hapiness trap" van Russ Harris besteld en ben ik die aan het lezen. Dit is een erg interessant boek, maar ik zou meer hulp willen krijgen. Mijn psychiater en psycholoog zijn erg onbekend met deze vorm van ocd. Ik heb hen ook gemaild of ze een meer specialistische psych kennen die meer ervaring heeft met ocd en dan vooral ook deze vorm. Ik heb medicatie geprobeerd (sertraline), maar dat deed niks. Ik kan een nieuwe medicatie proberen, maar dit lost niet de achterliggende oorzaak op.

De vraag
Al met al is de vraag dus: is er iemand die een positief verhaal heeft, iets soortgelijk heeft meegemaakt of tips heeft waar ik hiervoor goeie hulp kan krijgen?

Ik ben wat allergisch voor zelf nog veel te gaan opzoeken, omdat dit mij ontzettend kan triggeren en je op internet vooral doemscenarios leest van mensen die hier al hun leven lang last van hebben en hun leven een hell is hierdoor.

Edit: ik voeg ff wat koptjes toe, mocht je niet alles willen lezen

Frizz schreef: ↑

16-02-2022 23:16

Ik ben geen professional, maar dat zijn toch ‘gewoon’ dwanggedachtes?
Een ander lid refereerde aan een deelnemer uit het programma, ik weet niet aan wie.
Maar goed, het hoeft niet exact hetzelfde te zijn toch, wat kan je gebeuren door eens te kijken?

Waar ik trouwens benieuwd naar ben is of je dwanggedachtes een gevolg zijn van stress, of juist de oorzaak van stress. Heb je al eens flink ingezet op ontprikkeling?

Klopt, ik was even in de war. Maar dit zijn inderdaad ook gwn dwanggedachtes. Ik dacht ff dat dwang betekende dat je eraan "moest'' denken van jezelf, want anders.... Maar dat is niet zo.

Ik kan eens een aflevering kijken. Wat kan gebeuren is dat de volgende obsessie zich aandient, ik me druk ga maken over dat t bij mij ook zo erg wordt, etc. Kan wel even doorgaan

Over dat laatste: beetje van beide. De angst (en hiermee horende dwang) is ontstaan door stress. Ondertussen is t beide: dwang veroorzaakt stress veroorzaakt dwang. Ontprikkeling werkt enigszins, maar is geen blujvende oplossing. Het is daarnaast soms ook vrij moeilijk om te ontprikkelen, aangezien ik al overprikkeld kan raken door gedachtes. Daarnaast heb ik na mn afstuderen (dikke half jaar geleden) 3 maanden vakantie gehad. Toen ging het zeker niet beter dan nu. Ik kan het juist beter druk hebben met andere zaken, zodat dat mijn aandacht vraagt.

Ik probeer wel te ontstressen door: sporten, muziek maken, in bad liggen/douche en nu in bed word ik ook wel rustiger. Dus ik probeer zeker genoeg rustmomenten te pakken. Ik merk wel dat ik meer slaap nodig heb (en ik ben geen held in vroeg naar bed gaan zoals je merkt, al is t vandaag wel nog ietsie later dan gepland). Ik ga nu zo slapen en dan half 8 de wekker. Dus dan slaap ik met geluk 7 a 7.5 uur. Maar eerder 7u denk ik, want ik slaap zelden heel snel. Vroeger had ik daar meer dan genoeg aan, nu merk ik dat ik in t weekend echt bij moet slapen.

Frizz schreef: ↑

16-02-2022 23:28

Niet altijd toch? Althans, ik ken meerdere mensen waarbij het juist de kop op steekt of verergert bij stress; bv door werk, live events of andere zaken.
Dan kan je je erg focussen op de OCD wegkrijgen, maar je kan ook werken aan een betere stresshantering of -reductie door je leven anders in te richten.

Vind ik lastig te zeggen. De klachten ontstaan vaak door stress inderdaad. Maar bv zo'n obsessie kan echt opeens ontstaan door er maar aan te denken. De ene keer kan ik doorgaan met waarmee ik bezig was. Een andere keer merk ik dat de gedachte heel even blijft hangen --> stress, want ik denk er nog aan --> angst dat de gedachte blijft hangen --> cirkeltje is rond

Avage schreef: ↑

17-02-2022 18:56

Heb je nog wat met mindfulness kunnen doen? En wat doet dat met je, triggert het angst?

In een vorig topic schreef je dat je weinig contact had met je gevoelsleven en eigenlijk enkel "stress" als emotie ervaart. Hoe is het daar nu mee?

Drink je koffie/caffeïne?

Ik heb een verleden met angst en obsessies, ik had in je andere topic ook een paar dingen geschreven. Bij mij is het helemaal goed gekomen.

Je komt in een patroon terecht waar je bang wordt voor de angst, wat je vervolgens weer onderdrukt met obsessies (dwanggedachten), waardoor je hersenen continu in de zesde versnelling staan, waardoor je lichaam moeilijk tot rust komt, wat weer voor meer angst zorgt, waardoor weer nieuwe angstgedachten en obsessies kunnen ontstaan.

Het is meestal geen op zichzelf staand iets, er zit altijd iets achter, een trauma bijvoorbeeld. Wat al iets heel kleins kan zijn zoals ooit erg geschrokken zijn van iets.

Hoi Avage,

Klopt jaa, ik kan je weer herinneren uit mn vorige topic. Jij omschreef toen dat mindfullness bij jou heel veel deed. Vooral dat verhaal met die boom is me bijgebleven. Bij mij doet mindfullness niet zoveel. Ik ben er toen wel een tijdje mee bezig geweest, maar ik had t idee dat sporten of buiten bezig zijn mij meer hielp. Het triggert ook niet per se angst, maar het deed gewoon niet zoveel. Voelde als tijdverspilling toen.

De laatste paar dagen pas ik wel een soort van mindfullness toe als ik in bed lig. Want t is dan natuurlijk super irritant als ik constant op mn ademhaling let. Echter, dit is precies wat je met mindfullness ook doet, dus ik richt mn aandacht bewust op mn ademhaling en probeer m daarvan te verleggen richting andere lichaamsdelen bv. Maar over t algemeen doe ik niet zoveel mindfullness, omdat ik niet t idee heb dat het erg helpt.

Ik weet niet exact wat ik toen schreef over gevoelens, maar kan me zoiets herinneren idd. Ik ga dit weekend sws alles eens rustig doorlezen. Ook mn vorige topic. De hoofdpijn en overprikkeldheid is wel een stukje gezakt tov mn vorige topic. Ik denk dat dit ervoor zorgde dat emoties redelijk geblokt waren. Maar ik heb zeker gevoelens, ook andere dan stress. Echter, alles gaat redelijk bewust ipv automatisch. Ik voel mn gevoelens ook, maar ik overdenk/analyseer t nogal veel. Plus, ik zit veel in mijn hoofd, dus ik leef nooit puur in t moment/in de emotie. Denk dat die laatste zin het wel goed samenvat. Dit zal vanzelf terugkomen zo gauw t analyseren en overdenken/angst naar de achtergrond zakt.

Ik drink koffie/cappuccino. Denk 1 bakje koffie, 2 a 3 cappuccino per dag (kleine automaat bekertjes).

Je laatste 2 alineas omschrijven het perfect denk ik! Heel fijn in ieder geval dat het bij jou goed is gekomen.

Ik ging naar de psycholoog 1.5 jaar geleden met stress en piekerklachten en de vraag: "heb ik mogelijk autisme"? Precies wat jij zegt: voor mn gevoel zit er iets achter en ik was er klaar mee steeds weer in een nieuwe spiraal te komen (nadat het een periode weer heel goed ging). En hier wilde ik dus achter komen en aan gaan werken, als dat mogelijk is. Maar precies op dat moment kreeg ik dus die obsessies, en sindsdien hebben we bij de psycholoog alleen gefocusd op ass/add diagnostiek en de angstklachten/obsessies die ik nu heb. We hebben dus totaal niet kunnen werken aan verder uitdiepen wat de achterliggende oorzaak is, helaas.

Ik zal sws gevoelig zijn voor angst. Zit ook erg in de familie. Tinnitus is een mega trigger geweest weet ik. Maar ik heb nog steeds vaker de gedachte dat er meer achter moet zitten. Ik had ook al obsessies (maar wel in veel mindere mate) voor tinnitus. Mijn gevoel blijft dat er toch een vorm van ass achter zou kunnen zitten. De psych en psychiater denken van niet, maargoed, misdiagnoses komen ook vrij vaak voor. Maar het zou ook best kunnen dat ik gewoon gevoelig ben en het stukje tinnitus als "trauma" heb beleefd. Wel iets wat ik ook wil uitzoeken nog in de toekomst!

Candy schreef: ↑

17-02-2022 23:01

Het is een lang verhaal, misschien kun je zelf even de linkjes lezen. Ik denk eerlijk gezegd dat het niet echt wat voor je is. Ik zou het in het reguliere gebeuren zoeken, want dit is niet wetenschappelijk. Het heeft mij wel heel goed geholpen overigens.

Ik zal het dit weekend in ieder geval eens rustig doorlezen. Maar ik ben normaal inderdaad wel meer van t reguliere/wetenschappelijke. Betekent niet dat "alternatieve" methodes niet helpen. Je moet er een beetje voor openstaan denk ik, maar dat is met alle behandelingen. Ook met reguliere behandelingen. Fijn dat jou in ieder geval geholpen heeft!

Frizz schreef: ↑

17-02-2022 23:28

Ben je mogelijk hoogbegaafd en (dus ook) hooggevoelig?

Zijn 2 losstaande dingen toch? Beide mogelijk. Ben getest op hoogbegaafdheid en ik zat rond de grens. Er was teveel spreiding om 1 getal te geven dacht ik, maar t zat toen tussen 125 en 135 volgens mij.

Hsp (hooggevoelig) zou ook kunnen. Bij mam herken ik hier heel veel van in ieder geval. Ik heb best een tijdje ook alternatieve behandeling geprobeerd en hij beweerde dat ie 100% zeker wist dat ik hsp was. Ik herken er zelf wel best wat dingen in, dus het zou kunnen. Maar t heeft ook veel raakvlakken met ass wel, wat dus ook nog steeds zou kunnen denk ik.

Je bent niet de 1e die dit in een topic vraagt (ander topic ook al). Ik ben dus wel benieuwd: vanwaarr de vraag?

Frizz schreef: ↑

18-02-2022 08:36

Hoogbegaafde mensen hebben als kenmerk hooggevoeligheid. En krijgen niet zelden bij over- óf onderprikkeling een burn-out of een bore-out. En daar dus angst- en/of dwangklachten en andere psychische problematiek van.
Het is goed denk ik om je daar eens goed op in te lezen, mede omdat de meeste hoogbegaafden niet altijd hoog scoren op een IQ onderzoek.

De behandeling zal niet zoveel helpen als alleen gericht wordt op de uiting van je burn- of bore-out.

Ik ga erover lezen dit weekend (genoeg te lezen in ieder geval ) Heb toen al best wat gelezen erover en het zou kunnen, maar andere typische kenmerken van hoogbegaafdheid herken ik dan weer niet per se. Maargoed, hetzelfde geldt voor ass en hsp. Hokjes plaatsen is altijd lastig natuurlijk (zo niet, vaak onmogelijk).

Zou een behandeling er heel anders uitzien als je zou weten dat er hb/ass/hsp achter zou zitten bv denk je? Zijn de meningen ook over verdeeld heb ik t idee + dat t volgens mij onmogelijk is mijn klachten in 1 hokje te plaatsen (of ik ben er gwn nog niet achter welk hokje t beste past?)

mara2 schreef: ↑

18-02-2022 14:12

Dank je wel voor je reactie.

Wel knap dat je alles doet.
Zitten je gedachten en wat je toch onderneemtbniet op een lijn?

Dankjewel! Ik denk dat gwn alles zoveel mogelijk doen ook de beste aanpak is. Als ik zou stoppen met werk bv of dit zou afschalen, zou ik allereerst balen van mezelf dat ik minder werk (helpt niet) + zou ik meer thuis zitten, waar ik lekker de hele dag kan piekeren. Moet natuurlijk wel te doen zijn, maar dat gaat opzich nog wel. Kost heel veel energie, maar ik functioneer wel nog prima.

Je 2e vraag begrijp ik niet zo goed. Ik pieker heel veel en ben constant bewust van mn gedachtes. Maar nu dus ook van obsessieve gedachtes zoals ademhaling en oogcontact. Mijn gedachtes gaan daar zowat 24/7 over, behalve als ik ergens heel druk mee bezig ben. Voor dit ademhaling dingetje was ik soms nog best redelijk goed afgeleid als ik gwn lekker aan t type was ofzo bv. Nu op dit moment is dan mn aandacht (meestal) grotendeels bij ademhaling. Dus mn gedachtes en wat ik doe zitten zeker niet op 1 lijn.

Candy schreef: ↑

18-02-2022 18:57

Het gaat ook vooral om de werkelijke oorzaak van OCD, dat zijn dus die zware metalen volgens deze bron. Zware metalen veroorzaken ook angst, depressie en brainfog. Je kunt er maar beter vanaf zijn. Sterkte ermee!

Ik heb je bron even gelezen net. Ik kom op google meer verhalen tegen dat zware metalen wel meerdere gezondheidsproblemen veroozaken, waaronder inderdaad ook physische problemen. Er zit dus zeker een kern van waarheid in. Ik ben alleen, zoals je zelf ook al opmerkte, met dit soort dingen nogal nuchter en dit klinkt wel enigszins alternatief inderdaad. De auteur schrijft op een gegeven moment:

"As the electrical impulse makes multiple attempts to move through this altered region, a variety of OCD may emerge. All of this is completely unknown to medical research, and it’s decades from being discovered."

Dan vraag ik me dus af, waarom zou hij het dan wel weten en de rest van de wetenschap zou er pas over tientallen jaren achter komen?

Maargoed, het hele zware metalen verhaal kan zeker een kern van waarheid inzitten. Ik ga er dit weekend nog wat verder over lezen. Dankjewel voor je input in ieder geval en fijn dat het voor jou in ieder geval werkt!

Frizz schreef: ↑

18-02-2022 13:26

Ik zou mij voor behandeling zeker wenden tot een hb-specialist.
Want er zit een verschil tussen symptomen behandelen en je richten op de oorzaak van de symptomen (en aandacht hebben voor de gevolgen).
Zelf heb ik eigenlijk nooit baat gehad bij een reguliere psycholoog, zoals je kan zien bij de leaflets heb je als hb’er doorgaans toch wel een wat andere benadering nodig.

Ooh oeps, ik lees deze post nu dus pas. Allereerst, de ademhaling obsessie lijkt wat af te nemen al (gelukkig). Gisteren op werk nog 24/7 aanwezig, maar savonds en vandaag wat minder (nu wel weer natuurlijk, maar logisch). Probeer me er gwn zo weinig mogelijk druk om te maken ook.

Ik heb nog geen tijd gehad alles door te lezen. Hopelijk morgen even. Maar wat jij hier zegt is dus iets wat ik me ook al vaker afgevraagd heb. OCD zie ik vooral als symptoom, waar een (of meerdere) oorzaken voor zijn. Zo lang ik die niet weet, blijft het lastig(er) een gerichte therapie te vinden denk ik. Want hsp, hb, ass zijn allemaal een andere achterliggende factoren en vergen dus ook een andere therapie gok ik.

Ik vertelde al dat bij mij dat voor mij ass een optie blijft, ook al denkt de psych van niet. Ik geloof niet dat ik vroeger echt oogcontact maakte ofzo namelijk. Nooit bij stil gestaan eigk, maar ook nooit bewust wel gedaan. En je (ik) hoor mensen nu wel eens iets zeggen over andermans ogen. Zulke dingen merkte ik vroeger nooit bewust op volgens mij. Maar ik stond er ook nooit bij stil dus idk.

Nu is het absoluut een obsessie, maar het is niet enkel een obsessie waarbij ik er continu aan denk. Ik vind het ook heel eng. Het roept heel veel angst op zegmaar. En die angst voor oogcontact vind ik dan weer bij ass horen. Hierover nadenken helpt me absoluut niet verder. Maar dit past wel in het plaatje wat jij schetst: wat zit er nu achter en waar ben ik aan het juiste adres voor hulp?

Ik denk wel dat, zoals meerdere aangeven, gesprek bij ha en psychiater helpend gaan zijn en dat hsk een goeie optie kan zijn!

Iemand zei hierboven ook dat ik het hokjesdenken moet loslaten. Ben ik het kee eens. Dit probeer ik ook en is vaak ook de beste aanpak. Maar mocht hb of ass ofzo toch de achterliggende factor zijn, kan het dus ook zo zijn dat ik op het verkeerde aan het focussen ben nu. Maar volgens mij val ik overal gewoon net buiten ofzo. Het is t allemaal net niet zegmaar.

Avage schreef: ↑

19-02-2022 12:30

Zou het ook andersom kunnen werken, dat je gaat leren leven in het moment/in de emotie, waardoor het overdenken/angst een andere rol krijgt in je leven?

Mindfulness doet inderdaad helemaal niets.

Vaak zeggen mensen: ik heb een jaar lang elke dag mindfulness gedaan maar het deed helemaal niets.
En toch ziet hun leven er een jaar later compleet anders uit.

Je kan het denken en analyseren zien als een copingmechanisme: een manier om grip te houden op de onvoorspelbaarheid van het leven en gevoelens. Dit is ooit aangeleerd. Hiermee leren omgaan betekent niet dat dit weg moet, of naar de achtergrond zal gaan. Als je dat probeert, als je van je obsessies af wil, ga je de strijd aan met een deel van jezelf. Een deel dat zo sterk is, dat het eigenlijk een soort superpower is. Dat is totaal niet effectief. Wat blijft er dan over: (durven) aanvaarden van wat er NU is. En dat is een obsessie met ademhaling, of oogcontact, of wat dan ook.

Kan je daarmee leven? Ga je er dood van? Durf je het te ondergaan? Kan je een stap zetten om volledig en 100% in deze obsessie te zijn, zonder er iets tegen te doen, zodat het misschien wel veel erger zal worden en nooit meer weg zal gaan? (hetzelfde met tinnitus).

Door de angst heen gaan, erbij te zijn, de angst aankijken, laat je groeien als mens waardoor de angst een andere vorm krijgt. Het is zo simpel dat je misschien denkt dat het niet kan werken, maar het is gewoon een andere manier van ernaar kijken. Je aanvaardt wat er is en je breidt jezelf als het ware steeds meer uit, in plaats van iets van jezelf te elimineren.

Therapieën zoals ACT passen deze principes toe, en kunnen goed werken bij angst en dwangstoornissen.

Mooie post, precies hoe ik erin sta. Ik denk dat ik dit ook als de beste (/enige) manier zie om hiermee om te gaan. Ik probeer me er sws al niet teveel van aan te trekken en mijn normale leven te leiden. Echter, ik ben nog niet zo ver dat ik zulke gedachtes kan hebben zonder dat ze emotie/angst oproepen. Het is wel een stuk beter dan een jaar geleden, ik ben bv veel minder vaak compleet overprikkeld. Maar de angst is zeker niet weg. Dit is waar ik ook aan probeer te werken dmv t boek "the happpiness trap" welke ik aan het lezen ben. Tot nu toe erg interessant boek in ieder geval.

Over dat stukje mindfullness: je boodschap is dat er op de achtergrond toch meer gebeurt als je bezig bent met mindfullness, wat je zelf niet in de gaten hebt? Dus dat mindfullness meer doet dan je denkt. Dat zou zomaar kunnen hoor. Ik vind (vond) het altijd heel lastig om de motivatie te vinden om gericht met mindfullness aan de slag te gaan en dit dus structureel vol te houden. Vooral omdat je t effect niet merkt denk ik en omdat ik niet zo geloof dat het veel helpt bij mij, omdat t niks doet aan de oorzaak, maar enkel aan het symptoom. De combinatie ACT met mindfullness zou misschien wel een goeie zijn. Volgens mij komt dit ook aan bod nog iets verderop in t boek.

ooijtje schreef: ↑

19-02-2022 16:27

Wat rot TO dat je hier zo'n last van hebt. Ik herken wel dingen van wat je zegt, iemand in mijn directe omgeving heeft ook OCD en is hier ook voor in behandeling geweest bij een psycholoog.

Ik zag het al voorbij komen, maar zoek alsjeblieft een therapeut die zich specialiseert in OCD! Dit is echt heel belangrijk, omdat het echt wel iets anders is dan andere meer bekendere diagnoses.

Ik zag dat je angstig werd van programma's bekijken die bijv over angst gaan (wat overigens heel erg past bij OCD, het is zoals je zelf vast ook wel door hebt een vorm van vermijding) maar ik zou je een boek willen aanraden: Vals Alarm. Dit is geschreven door een psychiater die zelf ook last heeft van OCD en hij bespreekt hier ongeveer elke vorm van OCD die je zou tegen kunnen komen. Ik kan me voorstellen dat je juist bang bent dat lezen over onderwerpen voor jou ook weer dingen kunnen uitlokken, maar daar gaat hij ook uitgebreid over in

OCD is over het algemeen niet iets waar je zelf van af komt, dus ga ajb terug naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog die hier ervaring mee heeft. En omdat je graag positieve verhalen hoort: het kan echt minder worden of zelfs met vlagen helemaal verdwijnen! Niet de hoop opgeven hoor, je bent echt niet gek of alleen hier in.

Heb je instagram? Ik kan je wel wat accounts aanraden van gecertificeerde psychologen die ook over OCD posten en die helpend kunnen zijn (geen vervanging van therapie natuurlijk).

Succes!

Heyy,

Dankjewel, heel lief!!
Het is wel met vlagen. Heb vandaag wel een iets betere dag. Die ademhaling obsessie is niet 24/7 aanwezig dus dat helpt wel. Maar kan zo morgen weer anders zijn.

Zijn inderdaad toch wel wat mensen die ocd achtige dingen hebben. Ik had het nog nooit van iemand irl gehoord. Ik ga in ieder geval zeker op zoek naar meer passendere hulp voor mijn klachten!

Dat boek ga ik opzoeken, dankjewel.
Ik heb ook insta, dus kom maar door mag ook via pb uiteraard.

Ik geef de hoop ook zeker niet op, dat is niet mijn ding. Ik loop al wel een poosje te kloten, dus ik kan het wat makkelijker naast me neerleggen dan in t begin. Berichten op dit forum helpen ook zeker. Uiteindelijk moet ik t toch zelf doen, al is dat met hulp, je moet t uiteindelijk zelf doen. Maar de reacties hier helpen me wel e.e.a. beter te plaatsen en te beslissen wat de juiste vervolgstappen zijn, dus nogmaals: allen, dank daarvoor