Psyche
alle pijlers
Omgaan partner met autisme
zaterdag 11 april 2015 om 08:57
Hallo allemaal,
Ik ben op zoek naar wat ervaringen van mensen met een partner met een vorm van autisme.
Waar loop je teen aan en hoe ga je ermee om?
Heb je daar zelf hulp voor kunnen krijgen van een professional? Welke wegen heb je hiervoor bewandeld?
Heb je last van veel onbegrip?
Vanwege privacy wil ik niet direct alles hier bloot geven, ik hoop dat dit geaccepteerd wordt.
Ik heb dus een partner met autisme en sinds een aantal heftige veranderingen komt zijn autisme zeer sterk naar boven.
Zijn diagnose heeft hij al een jaar of 6 nu volgens mij maar hij gaat binnenkort pas psycho-ecucatie krijgen. Hopelijk gaat hij daar veel aan hebben.
Ik zou hem heel graag willen helpen en steunen, maar ik ben geen hulpverlener en op die manier lijkt de relatie niet gelijkwaardig.
Ik vind het erg moeilijk om met bepaalde aspecten van zijn autisme om te gaan. Zoals dat hij vaak gewoon niet reageert op wat ik zeg. Hij heel denigrerend overkomt richting mij. Hij soms een discussie aangaat terwijl hij het eigenlijk volledig met me eens is, maar daar dan niet duidelijk over is geweest, waardoor ik denk dat hij de tegengestelde mening heeft. Dat kan in het openbaar voor problemen zorgen. Ik word er uiteindelijk door buitenstaander lelijk op aangekeken.
Resultaat ik ben op, en het belemmerd mijn leven. Ik trek het me allemaal sowieso veel te veel aan, kan dingen moeilijk los laten, pieker veel.
Ik ben hiermee naar de huisarts geweest. Mijn hulpvraag was hulp te krijgen met de omgang met mijn partner met autisme en het verminderen van mijn stress. Maar daar kwam eerst niet veel uit, aangezien mijn partner zelf zijn klachten en problemen niet erkent of in ieder geval deze niet naar een arts benoemd. Ik heb mij in die tijd erg onbegrepen gevoeld omdat ik de schuld kreeg toegewezen.
Ik heb het nogmaals geprobeerd, maar ik kon alleen de hulp krijgen als ik eerst een heel intakeprocedure ging doorlopen waar er eigenlijk alleen maar werd gekeken of er psychisch iets met mij aan de hand was. De hulp die ik wenste om beter met het autisme van mijn partner om te kunnen gaan eventueel betrokken te worden in de psycho-educatie zodat ik meer kennis ervan krijg, heb ik nog steeds niet gekregen.
Ik ben op zoek naar wat ervaringen van mensen met een partner met een vorm van autisme.
Waar loop je teen aan en hoe ga je ermee om?
Heb je daar zelf hulp voor kunnen krijgen van een professional? Welke wegen heb je hiervoor bewandeld?
Heb je last van veel onbegrip?
Vanwege privacy wil ik niet direct alles hier bloot geven, ik hoop dat dit geaccepteerd wordt.
Ik heb dus een partner met autisme en sinds een aantal heftige veranderingen komt zijn autisme zeer sterk naar boven.
Zijn diagnose heeft hij al een jaar of 6 nu volgens mij maar hij gaat binnenkort pas psycho-ecucatie krijgen. Hopelijk gaat hij daar veel aan hebben.
Ik zou hem heel graag willen helpen en steunen, maar ik ben geen hulpverlener en op die manier lijkt de relatie niet gelijkwaardig.
Ik vind het erg moeilijk om met bepaalde aspecten van zijn autisme om te gaan. Zoals dat hij vaak gewoon niet reageert op wat ik zeg. Hij heel denigrerend overkomt richting mij. Hij soms een discussie aangaat terwijl hij het eigenlijk volledig met me eens is, maar daar dan niet duidelijk over is geweest, waardoor ik denk dat hij de tegengestelde mening heeft. Dat kan in het openbaar voor problemen zorgen. Ik word er uiteindelijk door buitenstaander lelijk op aangekeken.
Resultaat ik ben op, en het belemmerd mijn leven. Ik trek het me allemaal sowieso veel te veel aan, kan dingen moeilijk los laten, pieker veel.
Ik ben hiermee naar de huisarts geweest. Mijn hulpvraag was hulp te krijgen met de omgang met mijn partner met autisme en het verminderen van mijn stress. Maar daar kwam eerst niet veel uit, aangezien mijn partner zelf zijn klachten en problemen niet erkent of in ieder geval deze niet naar een arts benoemd. Ik heb mij in die tijd erg onbegrepen gevoeld omdat ik de schuld kreeg toegewezen.
Ik heb het nogmaals geprobeerd, maar ik kon alleen de hulp krijgen als ik eerst een heel intakeprocedure ging doorlopen waar er eigenlijk alleen maar werd gekeken of er psychisch iets met mij aan de hand was. De hulp die ik wenste om beter met het autisme van mijn partner om te kunnen gaan eventueel betrokken te worden in de psycho-educatie zodat ik meer kennis ervan krijg, heb ik nog steeds niet gekregen.
dinsdag 14 april 2015 om 14:10
quote:viva-amber schreef op 11 april 2015 @ 15:15:
Het is de vraag in hoeverre iemand hierin veranderbaar is daar het in iemands structuur zit.
Ik denk dat het niet zo zeer hoeft dat een persoon echt veranderd, maar meer dat er trucjes gevonden kunnen worden.
Voor mij is het vooral mezelf sterker voelen, waardoor ik beter met de dingen kan omgaan.
Het is de vraag in hoeverre iemand hierin veranderbaar is daar het in iemands structuur zit.
Ik denk dat het niet zo zeer hoeft dat een persoon echt veranderd, maar meer dat er trucjes gevonden kunnen worden.
Voor mij is het vooral mezelf sterker voelen, waardoor ik beter met de dingen kan omgaan.
zondag 10 mei 2015 om 14:49
BU, ik heb ook een partner met autisme...
En dat is 1 van de redenen waarom ik mij vandaag op dit forum heb aangemeld..
Het is vandaag moederdag.. Ik ben moeder van ons zoontje..
Van hem heb ik een mooie tekening gekregen met een betekend potje met harten-snoepjes erin,
die hij op het kdv heeft gemaakt.. Dit is mn 1e zelfgemaakte cadeautje van mn zoontje en dat doet mij heel veel.
Maar mijn partner heeft het moeilijk.. hij heeft al een zoon bij zn ex die wij al ruim een half jaar niet meer echt zien (lang verhaal...)
ook daardoor heeft mijn partner het moeilijk met allerlei "officiele" dagen, weekenden, doordeweekse dagen.. euhh elke dag dus..
Ja, begrijpelijk, maar dat betekend niet dat hij hier thuis maar alles kan gaan afreageren en mij overal de schuld van in de schoenen wil schuiven om zn frustratie maar te kunnen uiten..
Gisteravond was het ook weer zover, zal wel te maken hebben met het feit dat het vandaag moederdag is.. een beladen dag voor hem. Daardoor ruzie gehad en vandaag nog steeds dwars, nukkig en kwaad.. Met het gevolg dat ik nog geen 'Goedemorgen', kus of 'fijne moederdag' van hem gehad heb..
Hij is nu even weg en zou rond 14:45 (nu dus...) weer thuis komen zodat we naar zijn ouders kunnen..
Maar meestal komt hij zn woord en zn afspraken toch niet na dus ik verwacht hem nog (lang) niet thuis..
Zucht...
Ik snap je wel.. Toen ik je verhaal las dacht ik ja, 'gelukkig' ben ik niet de enigste die het zo ervaart...
Wij zijn aan het wachten tot de behandeling bij een autisme-centrum start maar daar wachten we al maanden op..
Gelukkig ziet hij zelf ook wel dat zijn brein niet altijd werkt als handig zou zijn en dat hij niet alles moet geloven wat hij denkt..
Maar op sommige momenten heeft hij overal schijt aan en is heel heel heel erg egocentrisch.. Ook in het uiten van zijn gevoel; schelden, schreeuwen, de schuld aan iemand (mij) geven en weggaan (en terug komen) als hij dat wil (ook al hebben we afspraken staan of zijn er verplichtingen)...
Ik laat het hier even bij... Ik hoop dat je er iets aan hebt..
Je mag me altijd wat vragen als je wil.
En dat is 1 van de redenen waarom ik mij vandaag op dit forum heb aangemeld..
Het is vandaag moederdag.. Ik ben moeder van ons zoontje..
Van hem heb ik een mooie tekening gekregen met een betekend potje met harten-snoepjes erin,
die hij op het kdv heeft gemaakt.. Dit is mn 1e zelfgemaakte cadeautje van mn zoontje en dat doet mij heel veel.
Maar mijn partner heeft het moeilijk.. hij heeft al een zoon bij zn ex die wij al ruim een half jaar niet meer echt zien (lang verhaal...)
ook daardoor heeft mijn partner het moeilijk met allerlei "officiele" dagen, weekenden, doordeweekse dagen.. euhh elke dag dus..
Ja, begrijpelijk, maar dat betekend niet dat hij hier thuis maar alles kan gaan afreageren en mij overal de schuld van in de schoenen wil schuiven om zn frustratie maar te kunnen uiten..
Gisteravond was het ook weer zover, zal wel te maken hebben met het feit dat het vandaag moederdag is.. een beladen dag voor hem. Daardoor ruzie gehad en vandaag nog steeds dwars, nukkig en kwaad.. Met het gevolg dat ik nog geen 'Goedemorgen', kus of 'fijne moederdag' van hem gehad heb..
Hij is nu even weg en zou rond 14:45 (nu dus...) weer thuis komen zodat we naar zijn ouders kunnen..
Maar meestal komt hij zn woord en zn afspraken toch niet na dus ik verwacht hem nog (lang) niet thuis..
Zucht...
Ik snap je wel.. Toen ik je verhaal las dacht ik ja, 'gelukkig' ben ik niet de enigste die het zo ervaart...
Wij zijn aan het wachten tot de behandeling bij een autisme-centrum start maar daar wachten we al maanden op..
Gelukkig ziet hij zelf ook wel dat zijn brein niet altijd werkt als handig zou zijn en dat hij niet alles moet geloven wat hij denkt..
Maar op sommige momenten heeft hij overal schijt aan en is heel heel heel erg egocentrisch.. Ook in het uiten van zijn gevoel; schelden, schreeuwen, de schuld aan iemand (mij) geven en weggaan (en terug komen) als hij dat wil (ook al hebben we afspraken staan of zijn er verplichtingen)...
Ik laat het hier even bij... Ik hoop dat je er iets aan hebt..
Je mag me altijd wat vragen als je wil.
maandag 11 mei 2015 om 20:24
quote:BlackUnicorn schreef op 11 april 2015 @ 10:07:
Ja, hij krijgt psycho-educatie.
Ik wordt daar echter niet in betrokken.
Wat is psycho-educatie? Waarom word jij daar niet in betrokken? Zie ook de opmerking hieronder:
quote:Ik bedoel eigenlijk dat ik graag zelf ook hulp zou willen om er mee om te gaan.
Ja, hij krijgt psycho-educatie.
Ik wordt daar echter niet in betrokken.
Wat is psycho-educatie? Waarom word jij daar niet in betrokken? Zie ook de opmerking hieronder:
quote:Ik bedoel eigenlijk dat ik graag zelf ook hulp zou willen om er mee om te gaan.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 12 mei 2015 om 10:10
quote:hans66 schreef op 11 mei 2015 @ 20:24:
[...]
Wat is psycho-educatie? Waarom word jij daar niet in betrokken? Zie ook de opmerking hieronder:
[...]
http://nl.wikipedia.org/wiki/Psycho-educatie
[...]
Wat is psycho-educatie? Waarom word jij daar niet in betrokken? Zie ook de opmerking hieronder:
[...]
http://nl.wikipedia.org/wiki/Psycho-educatie
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 12 mei 2015 om 12:21
Vrouwen die op een koele kikker/ man met autisme vallen, hebben zelf ook veel problemen. Door continue met hem bezig te zijn, hoeven ze niet naar zichzelf te kijken. Vaak hebben deze vrouwen een afwezige/niet beschikbare vader gehad... Dus TS, naar de psycholoog en aan je jezelf werken! Anders had je wel een warme beschikbare vent gekozen!
dinsdag 12 mei 2015 om 13:01
quote:Louise70 schreef op 12 mei 2015 @ 12:21:
Vrouwen die op een koele kikker/ man met autisme vallen, hebben zelf ook veel problemen. Door continue met hem bezig te zijn, hoeven ze niet naar zichzelf te kijken. Vaak hebben deze vrouwen een afwezige/niet beschikbare vader gehad... Dus TS, naar de psycholoog en aan je jezelf werken! Anders had je wel een warme beschikbare vent gekozen!
Tuurlijk Louise.
Waar haal je deze 'wijsheden' vandaan?
Vrouwen die op een koele kikker/ man met autisme vallen, hebben zelf ook veel problemen. Door continue met hem bezig te zijn, hoeven ze niet naar zichzelf te kijken. Vaak hebben deze vrouwen een afwezige/niet beschikbare vader gehad... Dus TS, naar de psycholoog en aan je jezelf werken! Anders had je wel een warme beschikbare vent gekozen!
Tuurlijk Louise.
Waar haal je deze 'wijsheden' vandaan?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 12 mei 2015 om 17:30
quote:Louise70 schreef op 12 mei 2015 @ 12:21:
Vrouwen die op een koele kikker/ man met autisme vallen, hebben zelf ook veel problemen. Door continue met hem bezig te zijn, hoeven ze niet naar zichzelf te kijken. Vaak hebben deze vrouwen een afwezige/niet beschikbare vader gehad... Dus TS, naar de psycholoog en aan je jezelf werken! Anders had je wel een warme beschikbare vent gekozen!
Vrouwen die op een koele kikker/ man met autisme vallen, hebben zelf ook veel problemen. Door continue met hem bezig te zijn, hoeven ze niet naar zichzelf te kijken. Vaak hebben deze vrouwen een afwezige/niet beschikbare vader gehad... Dus TS, naar de psycholoog en aan je jezelf werken! Anders had je wel een warme beschikbare vent gekozen!
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 12 mei 2015 om 19:08
Jullie kunnen hard lachen maar deze wijsheid komt van de.. Psycholoog! Vrouwen die op moeilijke onbereikbare mannen vallen hebben zelf ook nogal wat issues... ?Naar jezelf kijken is vaak best moeilijk.. Sommige vrouwen hebben een leven lang een project: Hun man, partner etc...
Zolang ze met de problemen van hun partner bezig zijn voelen ze hun eigen pijn niet.. Liever een problematische partner dan alleen zijn met hun eigen ellende..
Zolang ze met de problemen van hun partner bezig zijn voelen ze hun eigen pijn niet.. Liever een problematische partner dan alleen zijn met hun eigen ellende..
dinsdag 12 mei 2015 om 19:12
quote:aanmaaklimonade schreef op 11 april 2015 @ 09:33:
Jij houdt zoveel van deze man, terwijl je weet dat deze man je frustreert en dat je continu op je tenen moet lopen? Dan zit de liefde wel heel diep.
Leuk trouwens dat jullie een kindje hebben gekregen, maar heb je er ook bij nagedacht dat de appel vaak niet ver van de boom valt? Dat de kans aanwezig dat jullie kindje ook autistisch is? Dan heb je gelijk twee voor de prijs van één om mee te dealen.
Je doet jezelf tekort met iemand die zich niet kan gedragen. Heb wat respect voor jezelf en ga op zoek naar een echt gelijkwaardige partner.Helemaal mee eens...
Jij houdt zoveel van deze man, terwijl je weet dat deze man je frustreert en dat je continu op je tenen moet lopen? Dan zit de liefde wel heel diep.
Leuk trouwens dat jullie een kindje hebben gekregen, maar heb je er ook bij nagedacht dat de appel vaak niet ver van de boom valt? Dat de kans aanwezig dat jullie kindje ook autistisch is? Dan heb je gelijk twee voor de prijs van één om mee te dealen.
Je doet jezelf tekort met iemand die zich niet kan gedragen. Heb wat respect voor jezelf en ga op zoek naar een echt gelijkwaardige partner.Helemaal mee eens...
dinsdag 12 mei 2015 om 19:27
Stichting MEE heeft lotgenotengroepen voor partners van mensen met autisme. Ik heb asperger en mijn man is naar zo'n groep geweest. Dat heeft hem best goed geholpen. Hij heeft meer inzicht gekregen in mechanismen, soms geleerd dat hij mij niet kan veranderen en alleen zijn eigen instelling over sommige dingen kan aanpassen, en veel waardering gekregen voor de dingen die ik allemaal wel probeer.
Hij was de enige mannelijke partner, en dat was wel jammer voor hem. Maar hij zag dus ook dat mijn instelling heel anders is: ik doe waanzinnig mijn best om mijn handicap waar mogelijk dragelijk te maken voor man en kind, al is het altijd ingewikkeld voor ons allemaal en schiet ik regelmatig tekort. De overige deelnemers waren vrouwen waarvan de mannen meer het type "stereotiepe autist" viel (dus minder geneigd om aan zichzelf te twijfelen en aan zichzelf te werken). Er stonden heel wat huwelijken op springen (ook omdat de dames zelf nogal bleven hangen in nukken), maar er waren een paar deelnemers echt positief, en bereid om er iets van te maken met hun partner (en e.v. kinderen).
Het is een goede start voor je.
Hij was de enige mannelijke partner, en dat was wel jammer voor hem. Maar hij zag dus ook dat mijn instelling heel anders is: ik doe waanzinnig mijn best om mijn handicap waar mogelijk dragelijk te maken voor man en kind, al is het altijd ingewikkeld voor ons allemaal en schiet ik regelmatig tekort. De overige deelnemers waren vrouwen waarvan de mannen meer het type "stereotiepe autist" viel (dus minder geneigd om aan zichzelf te twijfelen en aan zichzelf te werken). Er stonden heel wat huwelijken op springen (ook omdat de dames zelf nogal bleven hangen in nukken), maar er waren een paar deelnemers echt positief, en bereid om er iets van te maken met hun partner (en e.v. kinderen).
Het is een goede start voor je.
dinsdag 12 mei 2015 om 19:37
quote:BlackUnicorn schreef op 11 april 2015 @ 09:46:
[...]
Voor de veranderingen was hij anders.
Hij communiceerde meer, we hadden echte gesprekken en hij uitte ook zijn gevoel. Hij heeft vanaf de eerste dag aangegeven dat hij communicatie het belangrijkste vond ik een relatie.
Eerder was het leven simpeler inderdaad. En daardoor is alles beter te merken nu.
We zijn ook meer samen in huis nu waardoor het ook merkbaarder is denk ik.
Ik vind wel dat hij ook een verantwoordelijkheid heeft hierin. Ik krijg geen hulp van derde omdat hij alles ontkent zeg maar. Okè ik stel het wat zwart wit, maar daar komt het op neer.
Natuurlijk wil ik accepteren dat hij sommige dingen niet kan of moeilijk voor hem blijven omdat dit nou eenmaal zijn autisme is. Maar de verantwoordelijkheid die daarmee op mij komt kan ik niet aan. Daarbij komt dat mijn partner het eigenlijk niet accepteert en hij daar mij vervolgens op aankijkt. Voor de buitenwereld kom ik zo over als de boeman.
(Stel we krijgen een brief over een afspraak en mijn partner moet daar iets mee, we lezen de brief samen. Op de dag van de afspraak is mijn partner dat ene vergeten te pakken wat hij mee moest nemen, ook al heb ik hem dat klaargelegd en nog een paar keer gezegd. Aanbieden het in mijn tas te doen, wekt veel irritatie bij hem op en daarop wordt het niet gezelliger. Bij de afspraak is hij het vergeten. Als derde daar iets over melden doet hij alsof hij van niets weet. Ik geef hem dan aan dat dit in die brief stond.
Partner zegt vervolgens zodat iedereen dat kan horen. O, hadden we een brief..ja dan moet je mij die de volgende keer ook maar laten lezen. Waarom heb jij dat dan niet meegenomen als jij die brief had. Ik wist niets van een brief. )
Ik weet me geen houding te geven in zo'n situatie.Wat een lul. Autisme of niet. Mijn pa heeft het ook, maar die flikte zoiets echt niet hoor.
[...]
Voor de veranderingen was hij anders.
Hij communiceerde meer, we hadden echte gesprekken en hij uitte ook zijn gevoel. Hij heeft vanaf de eerste dag aangegeven dat hij communicatie het belangrijkste vond ik een relatie.
Eerder was het leven simpeler inderdaad. En daardoor is alles beter te merken nu.
We zijn ook meer samen in huis nu waardoor het ook merkbaarder is denk ik.
Ik vind wel dat hij ook een verantwoordelijkheid heeft hierin. Ik krijg geen hulp van derde omdat hij alles ontkent zeg maar. Okè ik stel het wat zwart wit, maar daar komt het op neer.
Natuurlijk wil ik accepteren dat hij sommige dingen niet kan of moeilijk voor hem blijven omdat dit nou eenmaal zijn autisme is. Maar de verantwoordelijkheid die daarmee op mij komt kan ik niet aan. Daarbij komt dat mijn partner het eigenlijk niet accepteert en hij daar mij vervolgens op aankijkt. Voor de buitenwereld kom ik zo over als de boeman.
(Stel we krijgen een brief over een afspraak en mijn partner moet daar iets mee, we lezen de brief samen. Op de dag van de afspraak is mijn partner dat ene vergeten te pakken wat hij mee moest nemen, ook al heb ik hem dat klaargelegd en nog een paar keer gezegd. Aanbieden het in mijn tas te doen, wekt veel irritatie bij hem op en daarop wordt het niet gezelliger. Bij de afspraak is hij het vergeten. Als derde daar iets over melden doet hij alsof hij van niets weet. Ik geef hem dan aan dat dit in die brief stond.
Partner zegt vervolgens zodat iedereen dat kan horen. O, hadden we een brief..ja dan moet je mij die de volgende keer ook maar laten lezen. Waarom heb jij dat dan niet meegenomen als jij die brief had. Ik wist niets van een brief. )
Ik weet me geen houding te geven in zo'n situatie.Wat een lul. Autisme of niet. Mijn pa heeft het ook, maar die flikte zoiets echt niet hoor.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
dinsdag 12 mei 2015 om 19:42
Niet alle reacties gelezen. Dus als ik mosterd ben, mogen jullie kiezen tussen bitterballen of blokjes kaas
TO: welke vorm van psycho-educatie gaat je partner volgen? Er zijn er namelijk ook die volledig gericht zijn op de ASS'er zelf, en waarbij er geen enkele ruimte is voor degene die ernaast zit. Die zit er alleen maar als spiegel en steun, en mag zelf geen enkele vraag stellen of op geen enkele manier de eigen emoties naar voren brengen. Alles staat dan in dienst van die ASS'er.
Er zijn trouwens wel partnergroepen, zowel via de NVA als waarschijnlijk ook via de behandelaar. Vraag daar ook vooral naar. Daarnaast kunnen systeemgesprekken of relatietherapie gericht op de problemen met ASS veel helpen.
Ik had overigens een partner met ASS. Zelf heb ik ook ASS. Als je wat persoonlijke tips wil, stuur me even een PB'tje.
Wat sowieso kan:
The Big Bang Theory kijken (als Sheldon geen autist is, bestaan ze niet). Gewoon om te lachen en om een beetje herkenning te vinden.
Mocht het Asperger zijn wat je man heeft: er zijn goede boeken over Asperger en Relaties te vinden. Bol.com en de bieb kunnen je verder helpen.
TO: welke vorm van psycho-educatie gaat je partner volgen? Er zijn er namelijk ook die volledig gericht zijn op de ASS'er zelf, en waarbij er geen enkele ruimte is voor degene die ernaast zit. Die zit er alleen maar als spiegel en steun, en mag zelf geen enkele vraag stellen of op geen enkele manier de eigen emoties naar voren brengen. Alles staat dan in dienst van die ASS'er.
Er zijn trouwens wel partnergroepen, zowel via de NVA als waarschijnlijk ook via de behandelaar. Vraag daar ook vooral naar. Daarnaast kunnen systeemgesprekken of relatietherapie gericht op de problemen met ASS veel helpen.
Ik had overigens een partner met ASS. Zelf heb ik ook ASS. Als je wat persoonlijke tips wil, stuur me even een PB'tje.
Wat sowieso kan:
The Big Bang Theory kijken (als Sheldon geen autist is, bestaan ze niet). Gewoon om te lachen en om een beetje herkenning te vinden.
Mocht het Asperger zijn wat je man heeft: er zijn goede boeken over Asperger en Relaties te vinden. Bol.com en de bieb kunnen je verder helpen.
dinsdag 12 mei 2015 om 20:03
Het voorbeeld van de brief herken ik overigens ook bij mijn ex. Alleen was het daar mijn schuld dat hij verkeerd was gelopen. Routebeschrijving gemaakt, 2 keer aangepast zodat hij het begreep, het duidelijk was voor hem. Slaat meneer een heel stuk van de beschrijving over, slaat daardoor veel te vroeg af en dat is dan mijn schuld. Vervolgens zijn we die beschrijving nagelopen, waar is het nou mis gegaan. Toen moest hij erkennen dat het toch echt zijn fout was geweest... Vreselijk vond hij dat. Hij wilde het toen vervolgens afschuiven op de situatie, waardoor het weer niet zijn schuld was. Als hij er maar niets aan kon doen, dan was het goed...
Ik zou stoppen met hem aan te wijzen dat hij iets mee moet nemen, hem zo te begeleiden in die brieven enzo. Als jij er namelijk niets mee te maken hebt, kan het ook niet jouw schuld zijn dat hij iets vergeet. Draai het om, zeg heel duidelijk tegen hem: als jij ergens hulp bij wil of wil dat ik ergens mee naar toe ga, dan vraag jij dat aan mij. Doe jij dat niet, dan doe ik ook niets. En daar dan ook in volhouden. Ik weet namelijk uit ervaring dat je geneigd kunt zijn om alles voor je partner op te willen vangen (en dat lees ik ook een beetje in jouw verhalen). Dat is wat de relatie ongelijkwaardig maakt. Geef je grenzen hierin duidelijk aan. Heeft hij meer hulp nodig dan hij van een partner kan verlangen, dan zijn daar hulpverleners voor. Casemanagers, Buurtteams, woonbegeleiding (ja, kan ook op die leeftijd nog, en ja, daar bestaat ook een gezinsvariant van)... Die mensen zijn ervoor, hebben ervoor doorgeleerd en hoeven niet ook nog het bed te delen met je partner. Dat jij zowel zijn hulpverlener bent als zijn vriendin maakt dat jij nu zo op bent.
Ik zou stoppen met hem aan te wijzen dat hij iets mee moet nemen, hem zo te begeleiden in die brieven enzo. Als jij er namelijk niets mee te maken hebt, kan het ook niet jouw schuld zijn dat hij iets vergeet. Draai het om, zeg heel duidelijk tegen hem: als jij ergens hulp bij wil of wil dat ik ergens mee naar toe ga, dan vraag jij dat aan mij. Doe jij dat niet, dan doe ik ook niets. En daar dan ook in volhouden. Ik weet namelijk uit ervaring dat je geneigd kunt zijn om alles voor je partner op te willen vangen (en dat lees ik ook een beetje in jouw verhalen). Dat is wat de relatie ongelijkwaardig maakt. Geef je grenzen hierin duidelijk aan. Heeft hij meer hulp nodig dan hij van een partner kan verlangen, dan zijn daar hulpverleners voor. Casemanagers, Buurtteams, woonbegeleiding (ja, kan ook op die leeftijd nog, en ja, daar bestaat ook een gezinsvariant van)... Die mensen zijn ervoor, hebben ervoor doorgeleerd en hoeven niet ook nog het bed te delen met je partner. Dat jij zowel zijn hulpverlener bent als zijn vriendin maakt dat jij nu zo op bent.
woensdag 13 mei 2015 om 17:16
Ik vind het vreemd, waarom zij menen dat de fout nooit bij hen kan liggen, maar bij jullie. Omdat iemand zich kan vergissen (bij jullie voorbeelden in de afgelegde route), kunnen zij zich net zo goed vergissen.
Ik heb ook een vorm van autisme, en ik vergis me soms ook weleens in bepaalde dingen. Dat geef ik dan ook toe. Als het het karakter heeft van iemand vals beschuldigen, volgt mijn excuses, en ook hoe ik dat in vervolg van voorkomen. Je vergissen in de route is geen schande. Waarom geven zij dan niet toe, dat ze zich vergissen?
Als ik in de brief heb gelezen dat ik ter voorbereiding iets mee moet nemen, en ik vergeet dat, sla ik mijzelf ook voor de kop. Ik geef dat dan ook toe. In geval van Blackunicorn zou ik zeggen: "Stom van mij. Het stond in de brief - we hebben immers samen die brief doorgenomen -, maar ik heb het gewoon vergeten. Wat nu?"
Ik heb ook een vorm van autisme, en ik vergis me soms ook weleens in bepaalde dingen. Dat geef ik dan ook toe. Als het het karakter heeft van iemand vals beschuldigen, volgt mijn excuses, en ook hoe ik dat in vervolg van voorkomen. Je vergissen in de route is geen schande. Waarom geven zij dan niet toe, dat ze zich vergissen?
Als ik in de brief heb gelezen dat ik ter voorbereiding iets mee moet nemen, en ik vergeet dat, sla ik mijzelf ook voor de kop. Ik geef dat dan ook toe. In geval van Blackunicorn zou ik zeggen: "Stom van mij. Het stond in de brief - we hebben immers samen die brief doorgenomen -, maar ik heb het gewoon vergeten. Wat nu?"
World of Warcraft: Legion
maandag 18 mei 2015 om 16:14
Hallo ik vind het allemaal erg herkenbaar. Leven met iemand met autisme is moeilijk. Ik probeer ook mijn best te doen, maar loop tegen zoveel dingen aan. Natuurlijk heb ik ook al gedacht om deze relatie te stoppen, maar je zal maar veel van iemand houden. Hadden ze maar een gebruiksaanwijzing. Dan was het allemaal een stuk makkelijker. Je hebt het gevoel dat je het nooit goed doet. Alles wat je zegt moet je over nadenken of het wel duidelijk genoeg is. Wat voor jou duidelijk is kan voor iemand met autisme helemaal niet zo zijn. Ik heb zelf een vraag omtrent seksualiteit. Hoe ervaren jullie het seksleven met iemand met autisme?
vrijdag 22 mei 2015 om 18:28
quote:Tanteneel schreef op 18 mei 2015 @ 16:14:
... Ik heb zelf een vraag omtrent seksualiteit. Hoe ervaren jullie het seksleven met iemand met autisme?
Haha; je hebt het topic om zeep geholpen .
Nee serieus; ik snap dat je info zou willen uitwisselen, maar het VIVA-forum is niet afgeschermd genoeg om hier echt anoniem over te kunnen praten. Ik zou het zelf niet leuk vinden als mijn man hier met je over in gesprek zou gaan op dit forum. Kan je beter naar een groep voor partners van mensen met ASS gaan, naar een afgeschermd forum voor mensen met autisme of bijvoorbeeld naar een lezing (bij het autisme kenniscentrum in Utrecht is daar laatst een lezing over geweest).
... Ik heb zelf een vraag omtrent seksualiteit. Hoe ervaren jullie het seksleven met iemand met autisme?
Haha; je hebt het topic om zeep geholpen .
Nee serieus; ik snap dat je info zou willen uitwisselen, maar het VIVA-forum is niet afgeschermd genoeg om hier echt anoniem over te kunnen praten. Ik zou het zelf niet leuk vinden als mijn man hier met je over in gesprek zou gaan op dit forum. Kan je beter naar een groep voor partners van mensen met ASS gaan, naar een afgeschermd forum voor mensen met autisme of bijvoorbeeld naar een lezing (bij het autisme kenniscentrum in Utrecht is daar laatst een lezing over geweest).
vrijdag 22 mei 2015 om 19:07
quote:diamond-gloss schreef op 18 mei 2015 @ 16:40:
[...]
Nah louise heeft best een punt hoor en in veel gevallen klopt het wel..Dankje Diamond Gloss. Het is altijd makkelijker om je in het gedrag van je partner te verliezen dan te kijken naar je eigen gedrag en tekortkomingen. Dus TO waarom ben je op hem gevallen? Wat was er zo leuk aan hem? Voelde je je fijn bij hem, gaf hij jou wat je nodig had?
[...]
Nah louise heeft best een punt hoor en in veel gevallen klopt het wel..Dankje Diamond Gloss. Het is altijd makkelijker om je in het gedrag van je partner te verliezen dan te kijken naar je eigen gedrag en tekortkomingen. Dus TO waarom ben je op hem gevallen? Wat was er zo leuk aan hem? Voelde je je fijn bij hem, gaf hij jou wat je nodig had?
zaterdag 23 mei 2015 om 00:16
quote:sinnombre schreef op 11 april 2015 @ 09:23:
Heeft hij ook wel zijn fijne kanten?
Dat jij 'op' bent door een relatie vind ik al genoeg zeggen.
Je hebt een partner met autisme.
Moet je het wel willen om dat proberen op te lossen? Een leven met een partner met autisme is volgens mij niet te doen.
Zonder kinderen zou ik echt voor mezelf kiezen en overwegen bij zo'n moeilijk persoon weg te gaan.What the fuck.
Heeft hij ook wel zijn fijne kanten?
Dat jij 'op' bent door een relatie vind ik al genoeg zeggen.
Je hebt een partner met autisme.
Moet je het wel willen om dat proberen op te lossen? Een leven met een partner met autisme is volgens mij niet te doen.
Zonder kinderen zou ik echt voor mezelf kiezen en overwegen bij zo'n moeilijk persoon weg te gaan.What the fuck.
ANDERE MOGEN MIJ BERICHTEN STUREN
zaterdag 23 mei 2015 om 03:11
In mijn geval klopt de stelling van louise wel degelijk.
En hoe ik het sexleven ervaarde met mijn autistische ex-partner; Het voelde een beetje alsof ik sex had met een robot. Voelde geen verbinding. En hij was heel erg op zichzelf gericht.
Deze relatie is alweer een hele tijd over.
Het was een lieverd, maar oh zo egocentrisch en kwetsend vaak. Het stuk van verantwoording niet nemen herken ik ook heel erg. Hij zette me dan in standje negeer..
Heel pijnlijk.
Wat heb ik graag gewild in zijn hoofd te kunnen kijken.
En hoe ik het sexleven ervaarde met mijn autistische ex-partner; Het voelde een beetje alsof ik sex had met een robot. Voelde geen verbinding. En hij was heel erg op zichzelf gericht.
Deze relatie is alweer een hele tijd over.
Het was een lieverd, maar oh zo egocentrisch en kwetsend vaak. Het stuk van verantwoording niet nemen herken ik ook heel erg. Hij zette me dan in standje negeer..
Heel pijnlijk.
Wat heb ik graag gewild in zijn hoofd te kunnen kijken.
zaterdag 23 mei 2015 om 08:55
quote:Louise70 schreef op 12 mei 2015 @ 19:08:
Jullie kunnen hard lachen maar deze wijsheid komt van de.. Psycholoog! Vrouwen die op moeilijke onbereikbare mannen vallen hebben zelf ook nogal wat issues... ?Naar jezelf kijken is vaak best moeilijk.. Sommige vrouwen hebben een leven lang een project: Hun man, partner etc...
Zolang ze met de problemen van hun partner bezig zijn voelen ze hun eigen pijn niet.. Liever een problematische partner dan alleen zijn met hun eigen ellende..Ow, dat stukje geloof ik best, maar de link die jij legt met autisme, daar moet ik heel hard om lachen, omdat het aantoont dat je maar heel weinig van autisme weet.
Jullie kunnen hard lachen maar deze wijsheid komt van de.. Psycholoog! Vrouwen die op moeilijke onbereikbare mannen vallen hebben zelf ook nogal wat issues... ?Naar jezelf kijken is vaak best moeilijk.. Sommige vrouwen hebben een leven lang een project: Hun man, partner etc...
Zolang ze met de problemen van hun partner bezig zijn voelen ze hun eigen pijn niet.. Liever een problematische partner dan alleen zijn met hun eigen ellende..Ow, dat stukje geloof ik best, maar de link die jij legt met autisme, daar moet ik heel hard om lachen, omdat het aantoont dat je maar heel weinig van autisme weet.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 23 mei 2015 om 09:46
quote:richelle1 schreef op 23 mei 2015 @ 03:11:
In mijn geval klopt de stelling van louise wel degelijk.
En hoe ik het sexleven ervaarde met mijn autistische ex-partner; Het voelde een beetje alsof ik sex had met een robot. Voelde geen verbinding. En hij was heel erg op zichzelf gericht.
Deze relatie is alweer een hele tijd over.
Het was een lieverd, maar oh zo egocentrisch en kwetsend vaak. Het stuk van verantwoording niet nemen herken ik ook heel erg. Hij zette me dan in standje negeer..
Heel pijnlijk.
Wat heb ik graag gewild in zijn hoofd te kunnen kijken.
Eens. Libido killer hoor. Om maar te zwijgen van de schaamte als hij me weer eens voor aap zette in bijzijn van anderen. Alles, alles was mijn schuld, en alles, alles wat hij verkeerd had gedaan was niet waar.
Louise heeft een punt, ik had zelf issues toen ik hem ontmoette en behoefte had aan stabiliteit. Ik was ook echt verliefd. Op een beeld dat hij van zichzelf schetste, niet op wie hij echt was. Dat wist hij zelf niet eens.
Dus ja ik ben blij dat we geen kinderen hadden en ik dus weg kon. Één van de betere beslissingen in mijn leven geweest. Maar god wat was het frustrerend, die tijd. En een desillusie. Heb er echt wel een flinke knauw van gekregen.
In mijn geval klopt de stelling van louise wel degelijk.
En hoe ik het sexleven ervaarde met mijn autistische ex-partner; Het voelde een beetje alsof ik sex had met een robot. Voelde geen verbinding. En hij was heel erg op zichzelf gericht.
Deze relatie is alweer een hele tijd over.
Het was een lieverd, maar oh zo egocentrisch en kwetsend vaak. Het stuk van verantwoording niet nemen herken ik ook heel erg. Hij zette me dan in standje negeer..
Heel pijnlijk.
Wat heb ik graag gewild in zijn hoofd te kunnen kijken.
Eens. Libido killer hoor. Om maar te zwijgen van de schaamte als hij me weer eens voor aap zette in bijzijn van anderen. Alles, alles was mijn schuld, en alles, alles wat hij verkeerd had gedaan was niet waar.
Louise heeft een punt, ik had zelf issues toen ik hem ontmoette en behoefte had aan stabiliteit. Ik was ook echt verliefd. Op een beeld dat hij van zichzelf schetste, niet op wie hij echt was. Dat wist hij zelf niet eens.
Dus ja ik ben blij dat we geen kinderen hadden en ik dus weg kon. Één van de betere beslissingen in mijn leven geweest. Maar god wat was het frustrerend, die tijd. En een desillusie. Heb er echt wel een flinke knauw van gekregen.
zaterdag 23 mei 2015 om 19:35
Ik ga binnenkort -als alles is geregeld voor een nieuwe woning voor mij- weg bij mijn partner met ASS -al ligt het natuurlijk aan nog meer dan dat- en ik heb mezelf al 1000 keer verzekerd dat ik noóit, maar dan ook nóóit nog met zo iemand een relatie ga beginnen. Vanaf dat het woord ASS eraan te pas zou komen zou ik hem afwijzen. (Ik krijg nu misschien het hele forum over me heen, so be it.)
Ik vind het gewoon veel te vermoeiend om met zo iemand samen te leven. Had ik vanaf het begin geweten wat ASS inhield, was ik misschien zelfs nooit iets met hem begonnen.
Ja, natuurlijk zijn er genoeg goede kanten en die had/heeft hij zeker genoeg, maar als de slechte altijd maar blijven knagen, weet je op den duur gewoon dat je verder moet gaan met je leven -en zéker als er geen kinderen in het spel zijn-, al kan het lang genoeg duren eer je de knop echt WIL (ja WIL, niet KAN) omzetten. Bij mij is hij in ieder geval vorige week eindelijk omgezet, en we hadden toch al tijden geen liefdesrelatie meer. Diep vanbinnen wist ik het al lang, maar ja "ik hou van hem, ik hou van hem". Uiteindelijk wint het verstand toch "ik ben nog zo jong, te jong om al "op die manier" van iemand te houden, nog geen kinderen", e.d.
Ik herken me in de uitleg van Stormkraft.
TO, als ik jou was, wist ik het wel, maar het is natuurlijk jouw leven.
Ik vind het gewoon veel te vermoeiend om met zo iemand samen te leven. Had ik vanaf het begin geweten wat ASS inhield, was ik misschien zelfs nooit iets met hem begonnen.
Ja, natuurlijk zijn er genoeg goede kanten en die had/heeft hij zeker genoeg, maar als de slechte altijd maar blijven knagen, weet je op den duur gewoon dat je verder moet gaan met je leven -en zéker als er geen kinderen in het spel zijn-, al kan het lang genoeg duren eer je de knop echt WIL (ja WIL, niet KAN) omzetten. Bij mij is hij in ieder geval vorige week eindelijk omgezet, en we hadden toch al tijden geen liefdesrelatie meer. Diep vanbinnen wist ik het al lang, maar ja "ik hou van hem, ik hou van hem". Uiteindelijk wint het verstand toch "ik ben nog zo jong, te jong om al "op die manier" van iemand te houden, nog geen kinderen", e.d.
Ik herken me in de uitleg van Stormkraft.
TO, als ik jou was, wist ik het wel, maar het is natuurlijk jouw leven.
