Psyche
alle pijlers
Omgaan partner met autisme
zaterdag 11 april 2015 om 08:57
Hallo allemaal,
Ik ben op zoek naar wat ervaringen van mensen met een partner met een vorm van autisme.
Waar loop je teen aan en hoe ga je ermee om?
Heb je daar zelf hulp voor kunnen krijgen van een professional? Welke wegen heb je hiervoor bewandeld?
Heb je last van veel onbegrip?
Vanwege privacy wil ik niet direct alles hier bloot geven, ik hoop dat dit geaccepteerd wordt.
Ik heb dus een partner met autisme en sinds een aantal heftige veranderingen komt zijn autisme zeer sterk naar boven.
Zijn diagnose heeft hij al een jaar of 6 nu volgens mij maar hij gaat binnenkort pas psycho-ecucatie krijgen. Hopelijk gaat hij daar veel aan hebben.
Ik zou hem heel graag willen helpen en steunen, maar ik ben geen hulpverlener en op die manier lijkt de relatie niet gelijkwaardig.
Ik vind het erg moeilijk om met bepaalde aspecten van zijn autisme om te gaan. Zoals dat hij vaak gewoon niet reageert op wat ik zeg. Hij heel denigrerend overkomt richting mij. Hij soms een discussie aangaat terwijl hij het eigenlijk volledig met me eens is, maar daar dan niet duidelijk over is geweest, waardoor ik denk dat hij de tegengestelde mening heeft. Dat kan in het openbaar voor problemen zorgen. Ik word er uiteindelijk door buitenstaander lelijk op aangekeken.
Resultaat ik ben op, en het belemmerd mijn leven. Ik trek het me allemaal sowieso veel te veel aan, kan dingen moeilijk los laten, pieker veel.
Ik ben hiermee naar de huisarts geweest. Mijn hulpvraag was hulp te krijgen met de omgang met mijn partner met autisme en het verminderen van mijn stress. Maar daar kwam eerst niet veel uit, aangezien mijn partner zelf zijn klachten en problemen niet erkent of in ieder geval deze niet naar een arts benoemd. Ik heb mij in die tijd erg onbegrepen gevoeld omdat ik de schuld kreeg toegewezen.
Ik heb het nogmaals geprobeerd, maar ik kon alleen de hulp krijgen als ik eerst een heel intakeprocedure ging doorlopen waar er eigenlijk alleen maar werd gekeken of er psychisch iets met mij aan de hand was. De hulp die ik wenste om beter met het autisme van mijn partner om te kunnen gaan eventueel betrokken te worden in de psycho-educatie zodat ik meer kennis ervan krijg, heb ik nog steeds niet gekregen.
Ik ben op zoek naar wat ervaringen van mensen met een partner met een vorm van autisme.
Waar loop je teen aan en hoe ga je ermee om?
Heb je daar zelf hulp voor kunnen krijgen van een professional? Welke wegen heb je hiervoor bewandeld?
Heb je last van veel onbegrip?
Vanwege privacy wil ik niet direct alles hier bloot geven, ik hoop dat dit geaccepteerd wordt.
Ik heb dus een partner met autisme en sinds een aantal heftige veranderingen komt zijn autisme zeer sterk naar boven.
Zijn diagnose heeft hij al een jaar of 6 nu volgens mij maar hij gaat binnenkort pas psycho-ecucatie krijgen. Hopelijk gaat hij daar veel aan hebben.
Ik zou hem heel graag willen helpen en steunen, maar ik ben geen hulpverlener en op die manier lijkt de relatie niet gelijkwaardig.
Ik vind het erg moeilijk om met bepaalde aspecten van zijn autisme om te gaan. Zoals dat hij vaak gewoon niet reageert op wat ik zeg. Hij heel denigrerend overkomt richting mij. Hij soms een discussie aangaat terwijl hij het eigenlijk volledig met me eens is, maar daar dan niet duidelijk over is geweest, waardoor ik denk dat hij de tegengestelde mening heeft. Dat kan in het openbaar voor problemen zorgen. Ik word er uiteindelijk door buitenstaander lelijk op aangekeken.
Resultaat ik ben op, en het belemmerd mijn leven. Ik trek het me allemaal sowieso veel te veel aan, kan dingen moeilijk los laten, pieker veel.
Ik ben hiermee naar de huisarts geweest. Mijn hulpvraag was hulp te krijgen met de omgang met mijn partner met autisme en het verminderen van mijn stress. Maar daar kwam eerst niet veel uit, aangezien mijn partner zelf zijn klachten en problemen niet erkent of in ieder geval deze niet naar een arts benoemd. Ik heb mij in die tijd erg onbegrepen gevoeld omdat ik de schuld kreeg toegewezen.
Ik heb het nogmaals geprobeerd, maar ik kon alleen de hulp krijgen als ik eerst een heel intakeprocedure ging doorlopen waar er eigenlijk alleen maar werd gekeken of er psychisch iets met mij aan de hand was. De hulp die ik wenste om beter met het autisme van mijn partner om te kunnen gaan eventueel betrokken te worden in de psycho-educatie zodat ik meer kennis ervan krijg, heb ik nog steeds niet gekregen.
zaterdag 23 mei 2015 om 19:40
quote:Solomio schreef op 23 mei 2015 @ 08:55:
[...]
Ow, dat stukje geloof ik best, maar de link die jij legt met autisme, daar moet ik heel hard om lachen, omdat het aantoont dat je maar heel weinig van autisme weet.Ik weet best veel met autisme... Ik leg geen link met autisme, ik probeer uit te leggen waarom vrouwen soms op mannen vallen die niet goed voor ze zijn. Die niet dat kunnen bieden wat ze nodig hebben.
[...]
Ow, dat stukje geloof ik best, maar de link die jij legt met autisme, daar moet ik heel hard om lachen, omdat het aantoont dat je maar heel weinig van autisme weet.Ik weet best veel met autisme... Ik leg geen link met autisme, ik probeer uit te leggen waarom vrouwen soms op mannen vallen die niet goed voor ze zijn. Die niet dat kunnen bieden wat ze nodig hebben.
zaterdag 23 mei 2015 om 22:00
quote:BlackUnicorn schreef op 11 april 2015 @ 09:46:
[...]
Voor de veranderingen was hij anders.
Hij communiceerde meer, we hadden echte gesprekken en hij uitte ook zijn gevoel. Hij heeft vanaf de eerste dag aangegeven dat hij communicatie het belangrijkste vond ik een relatie.
Eerder was het leven simpeler inderdaad. En daardoor is alles beter te merken nu.
We zijn ook meer samen in huis nu waardoor het ook merkbaarder is denk ik.
Ik vind wel dat hij ook een verantwoordelijkheid heeft hierin. Ik krijg geen hulp van derde omdat hij alles ontkent zeg maar. Okè ik stel het wat zwart wit, maar daar komt het op neer.
Natuurlijk wil ik accepteren dat hij sommige dingen niet kan of moeilijk voor hem blijven omdat dit nou eenmaal zijn autisme is. Maar de verantwoordelijkheid die daarmee op mij komt kan ik niet aan. Daarbij komt dat mijn partner het eigenlijk niet accepteert en hij daar mij vervolgens op aankijkt. Voor de buitenwereld kom ik zo over als de boeman.
(Stel we krijgen een brief over een afspraak en mijn partner moet daar iets mee, we lezen de brief samen. Op de dag van de afspraak is mijn partner dat ene vergeten te pakken wat hij mee moest nemen, ook al heb ik hem dat klaargelegd en nog een paar keer gezegd. Aanbieden het in mijn tas te doen, wekt veel irritatie bij hem op en daarop wordt het niet gezelliger. Bij de afspraak is hij het vergeten. Als derde daar iets over melden doet hij alsof hij van niets weet. Ik geef hem dan aan dat dit in die brief stond.
Partner zegt vervolgens zodat iedereen dat kan horen. O, hadden we een brief..ja dan moet je mij die de volgende keer ook maar laten lezen. Waarom heb jij dat dan niet meegenomen als jij die brief had. Ik wist niets van een brief. )
Ik weet me geen houding te geven in zo'n situatie.oh dit komt me zo bekend voor. Ik kreeg nergens begeleiding ook al was de diagnose al gesteld. Hij werd wel begeleid. Volgens hem was er niets aan de hand en hoefde zijn behandelaar mij ook niet te spreken. Alles lag altijd aan een ander, nooit aan hem. Dit verandert nooit. Ik ben uiteindelijk weggegaan. Hij begrijpt niet waarom en blijft hier boos over.
[...]
Voor de veranderingen was hij anders.
Hij communiceerde meer, we hadden echte gesprekken en hij uitte ook zijn gevoel. Hij heeft vanaf de eerste dag aangegeven dat hij communicatie het belangrijkste vond ik een relatie.
Eerder was het leven simpeler inderdaad. En daardoor is alles beter te merken nu.
We zijn ook meer samen in huis nu waardoor het ook merkbaarder is denk ik.
Ik vind wel dat hij ook een verantwoordelijkheid heeft hierin. Ik krijg geen hulp van derde omdat hij alles ontkent zeg maar. Okè ik stel het wat zwart wit, maar daar komt het op neer.
Natuurlijk wil ik accepteren dat hij sommige dingen niet kan of moeilijk voor hem blijven omdat dit nou eenmaal zijn autisme is. Maar de verantwoordelijkheid die daarmee op mij komt kan ik niet aan. Daarbij komt dat mijn partner het eigenlijk niet accepteert en hij daar mij vervolgens op aankijkt. Voor de buitenwereld kom ik zo over als de boeman.
(Stel we krijgen een brief over een afspraak en mijn partner moet daar iets mee, we lezen de brief samen. Op de dag van de afspraak is mijn partner dat ene vergeten te pakken wat hij mee moest nemen, ook al heb ik hem dat klaargelegd en nog een paar keer gezegd. Aanbieden het in mijn tas te doen, wekt veel irritatie bij hem op en daarop wordt het niet gezelliger. Bij de afspraak is hij het vergeten. Als derde daar iets over melden doet hij alsof hij van niets weet. Ik geef hem dan aan dat dit in die brief stond.
Partner zegt vervolgens zodat iedereen dat kan horen. O, hadden we een brief..ja dan moet je mij die de volgende keer ook maar laten lezen. Waarom heb jij dat dan niet meegenomen als jij die brief had. Ik wist niets van een brief. )
Ik weet me geen houding te geven in zo'n situatie.oh dit komt me zo bekend voor. Ik kreeg nergens begeleiding ook al was de diagnose al gesteld. Hij werd wel begeleid. Volgens hem was er niets aan de hand en hoefde zijn behandelaar mij ook niet te spreken. Alles lag altijd aan een ander, nooit aan hem. Dit verandert nooit. Ik ben uiteindelijk weggegaan. Hij begrijpt niet waarom en blijft hier boos over.
zaterdag 23 mei 2015 om 23:06
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 22 mei 2015 @ 18:28:
Nee serieus; ik snap dat je info zou willen uitwisselen, maar het VIVA-forum is niet afgeschermd genoeg om hier echt anoniem over te kunnen praten. Ik zou het zelf niet leuk vinden als mijn man hier met je over in gesprek zou gaan op dit forum. Kan je beter naar een groep voor partners van mensen met ASS gaan, naar een afgeschermd forum voor mensen met autisme of bijvoorbeeld naar een lezing (bij het autisme kenniscentrum in Utrecht is daar laatst een lezing over geweest).Autsider heeft voor deze groepen (partners van mensen met ASS en voor mensen met ASS zelf) fora.
Nee serieus; ik snap dat je info zou willen uitwisselen, maar het VIVA-forum is niet afgeschermd genoeg om hier echt anoniem over te kunnen praten. Ik zou het zelf niet leuk vinden als mijn man hier met je over in gesprek zou gaan op dit forum. Kan je beter naar een groep voor partners van mensen met ASS gaan, naar een afgeschermd forum voor mensen met autisme of bijvoorbeeld naar een lezing (bij het autisme kenniscentrum in Utrecht is daar laatst een lezing over geweest).Autsider heeft voor deze groepen (partners van mensen met ASS en voor mensen met ASS zelf) fora.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 23 mei 2015 om 23:18
Ik zou niet teveel verwachten van de psycho-educatie. Alles wat gezegd wordt staat ook gewoon in de info op internet en in boeken. Wij hebben het ook gehad voor mijn zoontje. Het leek me nuttig omdat mij man geen lezer is, maar eigenlijk hebben we niks nieuws gehoord. Allemaal erg algemeen. Wat wel erg fijn is, is het uitwisselen van ervaringen met anderen, daar hadden wij persoonlijk meer aan. Er zijn speciale instanties voor lotgenoten, ook voor partners, daar zou ik het zoeken. Zij weten wat je doormaakt, hulpverleners en andere 'deskundigen' niet. Sterkte.
zondag 24 mei 2015 om 00:39
Daar kun jij wel hard om lachen solomio,
Wat louise schrijft gaat voor mij, en een aantal vrouwen die ik middels therapie ken, wel op.
Afwezige/(emotioneel) onbereikbare vader, relatie met afwezige/(emotioneel) onbereikbare (autistische) man.
Vaak zijn het ook vrouwen van het zorgende zelfopofferende type.
Wat louise schrijft gaat voor mij, en een aantal vrouwen die ik middels therapie ken, wel op.
Afwezige/(emotioneel) onbereikbare vader, relatie met afwezige/(emotioneel) onbereikbare (autistische) man.
Vaak zijn het ook vrouwen van het zorgende zelfopofferende type.
zondag 24 mei 2015 om 00:44
zondag 24 mei 2015 om 02:18
Wauw TO, @ wat een situatie.
Als vader van een jochie van 5 met autisme hen ik totaal geen kennis van de problematiek van relaties waarin een of beide partners autisme hebben en ik zal dat ok maar niet pretenderen. Wou je alleen aanraden om, mocht je overwegen om weg te gaan bij je partner, je eerst je kind te latentesten op autisme. Dat kan tegenwoordig steeds vroeger, en mocht hij autisme hebben dan kan een scheiding een grotere impact hebben op je kind, dan wanneer je kind geen autisme geeft. Ik ken een gezin waarin een grote verandering het autisme van een hun zonen heeft getriggerd!
En verder heel veel sterkte en wijsheid toegewenst natuurlijk.
Als vader van een jochie van 5 met autisme hen ik totaal geen kennis van de problematiek van relaties waarin een of beide partners autisme hebben en ik zal dat ok maar niet pretenderen. Wou je alleen aanraden om, mocht je overwegen om weg te gaan bij je partner, je eerst je kind te latentesten op autisme. Dat kan tegenwoordig steeds vroeger, en mocht hij autisme hebben dan kan een scheiding een grotere impact hebben op je kind, dan wanneer je kind geen autisme geeft. Ik ken een gezin waarin een grote verandering het autisme van een hun zonen heeft getriggerd!
En verder heel veel sterkte en wijsheid toegewenst natuurlijk.
zondag 24 mei 2015 om 08:55
Autisten reageren verschillend op veranderingen.
Zo ken ik iemand die door verhuizing 2 weken ziek is geweest. Hij kon de veranderingen die daarbij kwamen kijken, niet goed verwerken.
Ik verhuisde van een woonvorm naar een huurwoning. Twee dagen daarna ben ik gewoon gaan werken (de verhuizing was in de vakantie). Maar ik, mijn begeleidster en mijn familie hadden een soort draaiboek klaarliggen (niet letterlijk), waarin precies stond wanneer er wat ging gebeuren. Misschien kon ik juist daardoor die verhuizing goed verwerken.
Maar goed... het gaat hier immers om niet-autisten die een autistische partner hebben.
Zo ken ik iemand die door verhuizing 2 weken ziek is geweest. Hij kon de veranderingen die daarbij kwamen kijken, niet goed verwerken.
Ik verhuisde van een woonvorm naar een huurwoning. Twee dagen daarna ben ik gewoon gaan werken (de verhuizing was in de vakantie). Maar ik, mijn begeleidster en mijn familie hadden een soort draaiboek klaarliggen (niet letterlijk), waarin precies stond wanneer er wat ging gebeuren. Misschien kon ik juist daardoor die verhuizing goed verwerken.
Maar goed... het gaat hier immers om niet-autisten die een autistische partner hebben.
World of Warcraft: Legion
zondag 24 mei 2015 om 09:04
quote:richelle1 schreef op 24 mei 2015 @ 00:44:
TO, mss heb je hier wat aan:
http://www.autismeworks.nl/het-cassandra-effect/Dat zie ik inderdaad terug in de bovenstaande voorbeelden.
TO, mss heb je hier wat aan:
http://www.autismeworks.nl/het-cassandra-effect/Dat zie ik inderdaad terug in de bovenstaande voorbeelden.
World of Warcraft: Legion
zondag 24 mei 2015 om 11:19
quote:richelle1 schreef op 23 mei 2015 @ 03:11:
En hoe ik het sexleven ervaarde met mijn autistische ex-partner; Het voelde een beetje alsof ik sex had met een robot. Voelde geen verbinding. En hij was heel erg op zichzelf gericht.
Dit is niet per se kenmerkend voor mensen met autisme.
En hoe ik het sexleven ervaarde met mijn autistische ex-partner; Het voelde een beetje alsof ik sex had met een robot. Voelde geen verbinding. En hij was heel erg op zichzelf gericht.
Dit is niet per se kenmerkend voor mensen met autisme.
ANDERE MOGEN MIJ BERICHTEN STUREN
dinsdag 1 december 2015 om 10:09
ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Mijn vriend heeft ook asperger en ik kon er best goed mee leven. Ik werk zelfs als begeleider van autistische mensen, dus onbekend is dit onderwerp mij niet. Ik hou heel veel van hem omdat hij juist anders is. Helaas kwamen er veel veranderingen op ons pad. Eigenlijk hebben we gewoon te veel meegemaakt. Een 'normaal' mens zou dit ook niet trekken. Ik trok het ook niet meer en dan heb je de steun van je partner juist hard nodig. Helaas had ik het idee dat ik alleen maar steun gaf! Hij kreeg in die periode dissociatiestoornis wat uitte in psychotische kenmerken en hij kreeg hiervoor flink sterke medicatie. Ikzelf was in die periode ook nog eens hoogzwanger.
Nu een tijd later is het alweer een stukje stabieler, maar komen de autistische kenmerken nog steeds erg op de voorgrond. Het lijkt wel of dat hij een stukje van zichzelf heeft verloren, misschien de dingen die hij heeft geleerd om 'normaal' over te komen. Hij zegt dat zelf ook.
Het is flink pittig voor mij maar ook voor hem. Hij wilt heel graag dat ik gelukkig ben.
Heb jij nu al dingen ondernomen om jullie relatie te verbeteren? Zo ja, wat?
Nu een tijd later is het alweer een stukje stabieler, maar komen de autistische kenmerken nog steeds erg op de voorgrond. Het lijkt wel of dat hij een stukje van zichzelf heeft verloren, misschien de dingen die hij heeft geleerd om 'normaal' over te komen. Hij zegt dat zelf ook.
Het is flink pittig voor mij maar ook voor hem. Hij wilt heel graag dat ik gelukkig ben.
Heb jij nu al dingen ondernomen om jullie relatie te verbeteren? Zo ja, wat?
zondag 6 december 2015 om 19:23
Lees hier al ettelijke jaren mee omdat het zo'n overzichtelijk forum is en ik een beetje hoop blijf houden om NT'ers beter te begrijpen.
Ben zelf een man met asperger en misschien kan mijn ervaring de partners van wat helpen, al is het moeilijk daar elke autist toch wat verschilt. Daarnaast woon ik ondertussen al ruim zeven jaar samen met mijn broer die tevens wat autistische trekken vertoond, dus de situatie ligt wel anders dan bij koppels. Daartegenover staat dat wij een rustig huishouden hebben met weinig problemen en in feite nooit ruzies of conflicten.
Probeer dit kort te houden, dus dit zijn de zaken die ons zeker helpen op dit vlak.
a) vaste afspraken ivm huishoudelijke taken. Ieder heeft bij ons zijn vaste taken. We helpen elkaar wel indien nodig maar in feite ligt alles vast en weten we steeds wat er van ons verwacht wordt. 's morgens beslissen wie er kookt of winkelt, zoiets werkt bij ons niet; dat is niet vanwege onwil maar veeleer vanwege het onverwachte wat resulteert in extra spanning.
b) Orde. Al mag het er voor een buitenstaander soms rommelig bijliggen wij zullen nooit moeten zoeken naar een voorwerp daar alles een vaste plaats heeft.
c) We eten samen en soms kijken we eens een film maar daarbuiten hebben we elk onze eigen bezigheden. Faken alsof we iets leuk vinden om de ander te plezieren of de gezelligheid draait veelal uit op frustraties, bijgevolg komt dit niet voor.
d) Sociaal leven. Al bewegen we ons in dezelfde kringen toch is dit veelal iets dat apart gebeurd. Het kan gebeuren dat we elkaar eens meevragen maar daar zit geen enkele druk achter. Voor mij bijvoorbeeld volstaat het om eenmaal per week enkele uren onder de mensen te komen, wanneer het toch enkele malen per week moet kost dit gewoon te veel energie.
e) Feestjes etc. bij ons thuis, wel dat gebeurd nooit. Bezoek ontvangen we maximaal eenmaal per maand, vinden we eigenlijk al veel. Dat is niet omdat we onze familie of zo niet graag zien maar simpelweg omdat we geen voeling hebben met small talk. Wanneer er geen nieuws meer te vertellen valt, wat is dan nog het nut verder te praten? Voor ons maakt het ook geen verschil of we iemand elke maand zien of elk jaar dus zelf zien we veelal het nut van die sociale contacten niet in.
f) Afspraken, uitstappen etc. worden hier steeds op voorhand gepland. Wij moeten weten hoe onze week en liefst zelfs onze maand eruit zal zien, de dag zelfs iets beslissen is vragen om problemen.
g)Tot slot beperken wij de prikkels. We eten bv altijd aan tafel met de radio zacht of af, televisie staat in een aparte kamer, geen geurtjes die door het huis gespoten worden, en we beschikken elk over een eigen bureau waar we ons kunnen terugtrekken.
Hiervoor heb ik ongeveer zes jaar een relatie gehad met een vrouw die een zoontje had uit haar eerste huwelijk. Had al een hele post geschreven waarom dat zo moeilijk liep, maar dit is al een brok tekst. Besef nu wel dat dit enkel over een huishouden gaat, relatie is nog wat anders natuurlijk.
Ben zelf een man met asperger en misschien kan mijn ervaring de partners van wat helpen, al is het moeilijk daar elke autist toch wat verschilt. Daarnaast woon ik ondertussen al ruim zeven jaar samen met mijn broer die tevens wat autistische trekken vertoond, dus de situatie ligt wel anders dan bij koppels. Daartegenover staat dat wij een rustig huishouden hebben met weinig problemen en in feite nooit ruzies of conflicten.
Probeer dit kort te houden, dus dit zijn de zaken die ons zeker helpen op dit vlak.
a) vaste afspraken ivm huishoudelijke taken. Ieder heeft bij ons zijn vaste taken. We helpen elkaar wel indien nodig maar in feite ligt alles vast en weten we steeds wat er van ons verwacht wordt. 's morgens beslissen wie er kookt of winkelt, zoiets werkt bij ons niet; dat is niet vanwege onwil maar veeleer vanwege het onverwachte wat resulteert in extra spanning.
b) Orde. Al mag het er voor een buitenstaander soms rommelig bijliggen wij zullen nooit moeten zoeken naar een voorwerp daar alles een vaste plaats heeft.
c) We eten samen en soms kijken we eens een film maar daarbuiten hebben we elk onze eigen bezigheden. Faken alsof we iets leuk vinden om de ander te plezieren of de gezelligheid draait veelal uit op frustraties, bijgevolg komt dit niet voor.
d) Sociaal leven. Al bewegen we ons in dezelfde kringen toch is dit veelal iets dat apart gebeurd. Het kan gebeuren dat we elkaar eens meevragen maar daar zit geen enkele druk achter. Voor mij bijvoorbeeld volstaat het om eenmaal per week enkele uren onder de mensen te komen, wanneer het toch enkele malen per week moet kost dit gewoon te veel energie.
e) Feestjes etc. bij ons thuis, wel dat gebeurd nooit. Bezoek ontvangen we maximaal eenmaal per maand, vinden we eigenlijk al veel. Dat is niet omdat we onze familie of zo niet graag zien maar simpelweg omdat we geen voeling hebben met small talk. Wanneer er geen nieuws meer te vertellen valt, wat is dan nog het nut verder te praten? Voor ons maakt het ook geen verschil of we iemand elke maand zien of elk jaar dus zelf zien we veelal het nut van die sociale contacten niet in.
f) Afspraken, uitstappen etc. worden hier steeds op voorhand gepland. Wij moeten weten hoe onze week en liefst zelfs onze maand eruit zal zien, de dag zelfs iets beslissen is vragen om problemen.
g)Tot slot beperken wij de prikkels. We eten bv altijd aan tafel met de radio zacht of af, televisie staat in een aparte kamer, geen geurtjes die door het huis gespoten worden, en we beschikken elk over een eigen bureau waar we ons kunnen terugtrekken.
Hiervoor heb ik ongeveer zes jaar een relatie gehad met een vrouw die een zoontje had uit haar eerste huwelijk. Had al een hele post geschreven waarom dat zo moeilijk liep, maar dit is al een brok tekst. Besef nu wel dat dit enkel over een huishouden gaat, relatie is nog wat anders natuurlijk.
maandag 7 december 2015 om 05:50
Bedankt, we hebben er lang over gedaan om tot dit punt te komen en al zal het voor normale mensen vreemd overkomen, zelf hebben we het eigenlijk nooit beter gehad. Daarbij biedt ons huishouden ons ook de stabiliteit om onze job uit te oefenen, daar waar we als adolescenten redelijk wat problemen en het vaak leek dat we gans ons leven een beroep zouden moeten doen op hulpverlening.
maandag 7 december 2015 om 14:24
Heeee wat leuk om te lezen Valdemar!
Ik zal ook iets dergelijks proberen neer te zetten.
Mijn partner is gevoelig voor licht en geluid, ik meer voor geurtjes en geluid.
Dit matcht niet altijd. Hij wil graag de tv hard aan de hele dag, of muziek om andere geluiden te maskeren.
(hij word helemaal gek van de klok/koelkast, ik word gek van stemgeluid dus de tv of radio vind ik helemaal niks)
Ik doe alle lichten aan, hij doet alle lichten uit en ik mag mijn telefoon 's nachts niet eens aanraken.
Over kaarsjes aandoen zijn we het gelukkig eens dat vinden we allebei leuk en hij heeft gelukkig een fantastische muzieksmaak.
Vuurwerk begrijpen we allebei niet.
Voor boodschappen en koken maken we steeds opnieuw schema's om daar steeds weer vanaf te wijken en er vervolgens steevast de pest in te hebben haha! We zijn gelukkig allebei wel van het afhalen/bestellen.
Er eet misschien 2 keer per jaar iemand bij ons, we zijn ook niet zo goed in visite.
Hij kan er niet tegen als er teveel op het aanrecht staat (80 % is van hem overigens)
dus zet hij alles in de gootsteen, waar ik niet tegen kan want zo kan ik niks afspoelen....
Hij besteed veel tijd aan zijn uiterlijk en gezondheid en wil erg graag goed uitzien, dat ik dan ook graag naar hem kijk kan ie dan weer niet hebben.... Typisch is dat hij al jaren kleding bij 1 specifiek merk koopt, en maar twee kleuren draagt. Ach alles past dus altijd bij elkaar.
Bij mij overheerst chaos overigens, ik vind alles leuk.... als ik iets aanheb wat matcht is dat een hele prestatie.
We hebben beide een hekel aan familieaangelegenheden zoals feestdagen en verjaardagen, we gaan bij voorkeur gewoon niet. Familie vind dat niet heel tof maar het voordeel is dat we steeds minder uitgenodigd worden
Nieuwe dingen vind hij moeilijk, ik vind naar een andere supermarkt gaan juist geweldig (wat zouden ze daar allemaal hebben?)
Hij kan totaal niet plannen, ik kan niet tegen verassingen.... leuke combi.
Elke dag op een vast tijdstip krijg ik een lief berichtje waarvan de tekst redelijk voorspelbaar is. Works for me
Ik zal ook iets dergelijks proberen neer te zetten.
Mijn partner is gevoelig voor licht en geluid, ik meer voor geurtjes en geluid.
Dit matcht niet altijd. Hij wil graag de tv hard aan de hele dag, of muziek om andere geluiden te maskeren.
(hij word helemaal gek van de klok/koelkast, ik word gek van stemgeluid dus de tv of radio vind ik helemaal niks)
Ik doe alle lichten aan, hij doet alle lichten uit en ik mag mijn telefoon 's nachts niet eens aanraken.
Over kaarsjes aandoen zijn we het gelukkig eens dat vinden we allebei leuk en hij heeft gelukkig een fantastische muzieksmaak.
Vuurwerk begrijpen we allebei niet.
Voor boodschappen en koken maken we steeds opnieuw schema's om daar steeds weer vanaf te wijken en er vervolgens steevast de pest in te hebben haha! We zijn gelukkig allebei wel van het afhalen/bestellen.
Er eet misschien 2 keer per jaar iemand bij ons, we zijn ook niet zo goed in visite.
Hij kan er niet tegen als er teveel op het aanrecht staat (80 % is van hem overigens)
dus zet hij alles in de gootsteen, waar ik niet tegen kan want zo kan ik niks afspoelen....
Hij besteed veel tijd aan zijn uiterlijk en gezondheid en wil erg graag goed uitzien, dat ik dan ook graag naar hem kijk kan ie dan weer niet hebben.... Typisch is dat hij al jaren kleding bij 1 specifiek merk koopt, en maar twee kleuren draagt. Ach alles past dus altijd bij elkaar.
Bij mij overheerst chaos overigens, ik vind alles leuk.... als ik iets aanheb wat matcht is dat een hele prestatie.
We hebben beide een hekel aan familieaangelegenheden zoals feestdagen en verjaardagen, we gaan bij voorkeur gewoon niet. Familie vind dat niet heel tof maar het voordeel is dat we steeds minder uitgenodigd worden
Nieuwe dingen vind hij moeilijk, ik vind naar een andere supermarkt gaan juist geweldig (wat zouden ze daar allemaal hebben?)
Hij kan totaal niet plannen, ik kan niet tegen verassingen.... leuke combi.
Elke dag op een vast tijdstip krijg ik een lief berichtje waarvan de tekst redelijk voorspelbaar is. Works for me
Lorem Ipsum
maandag 7 december 2015 om 15:12
Ik heb zelf geen ervaring met een autistische partner, maar las laatst iets van een therapeute die daar in kan begeleiden:
www.river-flow.nl
www.river-flow.nl
dinsdag 8 december 2015 om 13:06
Hoi Turquasi,
Jullie lijken elkaar heel goed te begrijpen en die minpuntjes van elkaar te accepteren ipv van te blijven proberen om dit te veranderen.
Misschien is dat laatste wel het belangrijkste wanneer je met een autistisch persoon leeft. Bij mijn ouders ging dit helemaal niet, mijn vader heeft net als mij asperger (nooit diagnoses etc. maar alle tekenen zijn er) en mijn moeder vond hem gewoon een moeilijke en dominante man. Familieaangelegenheden, samen in de zetel tv kijken, praatjes en roddels; het ging hem niet af, zij zag het als onwil en egocentrisme en hij vluchtte elke avond naar café wat het natuurlijk nog lastiger maakte.
Mijn vorige vriendin reageerde vrijwel hetzelfde, vond dat ik maar eens normaal moest doen en zag mijn gedrag als onwil en egoïsme, tja.
Dat je vriend bv elke dag een voorspelbaar berichtje stuurt herken ik helemaal, leuk dat jij het wel oke vindt, bij ons zag zij het weer als een teken dat ik geen inspanning leverde voor haar.
Geluid maskeren met ander geluid, misschien vinden jullie dit wel handig. Gebruik hem al jaren wanneer ik aan pc of bureau zit. https://simplynoise.com/
Jullie lijken elkaar heel goed te begrijpen en die minpuntjes van elkaar te accepteren ipv van te blijven proberen om dit te veranderen.
Misschien is dat laatste wel het belangrijkste wanneer je met een autistisch persoon leeft. Bij mijn ouders ging dit helemaal niet, mijn vader heeft net als mij asperger (nooit diagnoses etc. maar alle tekenen zijn er) en mijn moeder vond hem gewoon een moeilijke en dominante man. Familieaangelegenheden, samen in de zetel tv kijken, praatjes en roddels; het ging hem niet af, zij zag het als onwil en egocentrisme en hij vluchtte elke avond naar café wat het natuurlijk nog lastiger maakte.
Mijn vorige vriendin reageerde vrijwel hetzelfde, vond dat ik maar eens normaal moest doen en zag mijn gedrag als onwil en egoïsme, tja.
Dat je vriend bv elke dag een voorspelbaar berichtje stuurt herken ik helemaal, leuk dat jij het wel oke vindt, bij ons zag zij het weer als een teken dat ik geen inspanning leverde voor haar.
Geluid maskeren met ander geluid, misschien vinden jullie dit wel handig. Gebruik hem al jaren wanneer ik aan pc of bureau zit. https://simplynoise.com/
woensdag 9 december 2015 om 14:16
Bedankt valdemar. Dat gaan we uitproberen!
Hoe werkt dat met dat jullie schema voor de huishoudelijke dingen?
Steeds als we samen een (eerlijk) rooster maken wijkt mijn partner al snel af daarvan en hem erop aanspreken werkt niet want dat levert niets op behalve meer irritatie van beiden. Ik wil niet een huishoudster worden of moeten inhuren omdat hij 'nukkig' doet....
Hoe werkt dat met dat jullie schema voor de huishoudelijke dingen?
Steeds als we samen een (eerlijk) rooster maken wijkt mijn partner al snel af daarvan en hem erop aanspreken werkt niet want dat levert niets op behalve meer irritatie van beiden. Ik wil niet een huishoudster worden of moeten inhuren omdat hij 'nukkig' doet....
Lorem Ipsum
woensdag 9 december 2015 om 14:29
quote:turquasi schreef op 07 december 2015 @ 14:24:
Heeee wat leuk om te lezen Valdemar!
Ik zal ook iets dergelijks proberen neer te zetten.
Mijn partner is gevoelig voor licht en geluid, ik meer voor geurtjes en geluid.
Dit matcht niet altijd. Hij wil graag de tv hard aan de hele dag, of muziek om andere geluiden te maskeren.
(hij word helemaal gek van de klok/koelkast, ik word gek van stemgeluid dus de tv of radio vind ik helemaal niks)
Ik doe alle lichten aan, hij doet alle lichten uit en ik mag mijn telefoon 's nachts niet eens aanraken.
Over kaarsjes aandoen zijn we het gelukkig eens dat vinden we allebei leuk en hij heeft gelukkig een fantastische muzieksmaak.
Vuurwerk begrijpen we allebei niet.
Voor boodschappen en koken maken we steeds opnieuw schema's om daar steeds weer vanaf te wijken en er vervolgens steevast de pest in te hebben haha! We zijn gelukkig allebei wel van het afhalen/bestellen.
Er eet misschien 2 keer per jaar iemand bij ons, we zijn ook niet zo goed in visite.
Hij kan er niet tegen als er teveel op het aanrecht staat (80 % is van hem overigens)
dus zet hij alles in de gootsteen, waar ik niet tegen kan want zo kan ik niks afspoelen....
Hij besteed veel tijd aan zijn uiterlijk en gezondheid en wil erg graag goed uitzien, dat ik dan ook graag naar hem kijk kan ie dan weer niet hebben.... Typisch is dat hij al jaren kleding bij 1 specifiek merk koopt, en maar twee kleuren draagt. Ach alles past dus altijd bij elkaar.
Bij mij overheerst chaos overigens, ik vind alles leuk.... als ik iets aanheb wat matcht is dat een hele prestatie.
We hebben beide een hekel aan familieaangelegenheden zoals feestdagen en verjaardagen, we gaan bij voorkeur gewoon niet. Familie vind dat niet heel tof maar het voordeel is dat we steeds minder uitgenodigd worden
Nieuwe dingen vind hij moeilijk, ik vind naar een andere supermarkt gaan juist geweldig (wat zouden ze daar allemaal hebben?)
Hij kan totaal niet plannen, ik kan niet tegen verassingen.... leuke combi.
Elke dag op een vast tijdstip krijg ik een lief berichtje waarvan de tekst redelijk voorspelbaar is. Works for me Ik kan ook niet tegen een verassing. Ik ga al piepen bij een stevige zonnbrand...
Heeee wat leuk om te lezen Valdemar!
Ik zal ook iets dergelijks proberen neer te zetten.
Mijn partner is gevoelig voor licht en geluid, ik meer voor geurtjes en geluid.
Dit matcht niet altijd. Hij wil graag de tv hard aan de hele dag, of muziek om andere geluiden te maskeren.
(hij word helemaal gek van de klok/koelkast, ik word gek van stemgeluid dus de tv of radio vind ik helemaal niks)
Ik doe alle lichten aan, hij doet alle lichten uit en ik mag mijn telefoon 's nachts niet eens aanraken.
Over kaarsjes aandoen zijn we het gelukkig eens dat vinden we allebei leuk en hij heeft gelukkig een fantastische muzieksmaak.
Vuurwerk begrijpen we allebei niet.
Voor boodschappen en koken maken we steeds opnieuw schema's om daar steeds weer vanaf te wijken en er vervolgens steevast de pest in te hebben haha! We zijn gelukkig allebei wel van het afhalen/bestellen.
Er eet misschien 2 keer per jaar iemand bij ons, we zijn ook niet zo goed in visite.
Hij kan er niet tegen als er teveel op het aanrecht staat (80 % is van hem overigens)
dus zet hij alles in de gootsteen, waar ik niet tegen kan want zo kan ik niks afspoelen....
Hij besteed veel tijd aan zijn uiterlijk en gezondheid en wil erg graag goed uitzien, dat ik dan ook graag naar hem kijk kan ie dan weer niet hebben.... Typisch is dat hij al jaren kleding bij 1 specifiek merk koopt, en maar twee kleuren draagt. Ach alles past dus altijd bij elkaar.
Bij mij overheerst chaos overigens, ik vind alles leuk.... als ik iets aanheb wat matcht is dat een hele prestatie.
We hebben beide een hekel aan familieaangelegenheden zoals feestdagen en verjaardagen, we gaan bij voorkeur gewoon niet. Familie vind dat niet heel tof maar het voordeel is dat we steeds minder uitgenodigd worden
Nieuwe dingen vind hij moeilijk, ik vind naar een andere supermarkt gaan juist geweldig (wat zouden ze daar allemaal hebben?)
Hij kan totaal niet plannen, ik kan niet tegen verassingen.... leuke combi.
Elke dag op een vast tijdstip krijg ik een lief berichtje waarvan de tekst redelijk voorspelbaar is. Works for me Ik kan ook niet tegen een verassing. Ik ga al piepen bij een stevige zonnbrand...
