Psyche
alle pijlers
Onprettig voelen op vrijwilligersplek
zaterdag 15 juli 2017 om 16:13
Wat heb je gezegd, toen 1 punaise ineens niet goed was? Heb je haar gewezen op de tegenstrijdigheid met haar eerdere commentaar op je werk? En heb je aangekaart dat de werkverdeling oneerlijk lijkt te verlopen?nijntjekonijn schreef: ↑15-07-2017 14:34...Deze week moest ik weer wat op het prikbord ophangen, deed het met 1 punaise, ze had me immers duidelijk gezegd dat het met 1 punaise moest een tijdje geleden. Maar nu, is dat dus weer fout. Kreeg het flink op mijn kop, het moest met 4 punaises, anders ging het A4 vel misschien wel los als er te veel mensen langs liepen die wind maakten. Ze zei dat ik mijn hersens eens moest gaan gebruiken. Ik begrijp het niet....
..En wat ik ook vreemd vind is dat ik meer taken krijg, en dan vooral de meest rotte taken, dat die allemaal voor mij worden opgespaard. Mijn werkdruk neemt toe, en ik krijg ook heel vaak te horen het moet vandaag af, denk aan de tijd, en dat dan meerdere malen op een dag. Terwijl ze gewoon zien, dat ik het niet kan halen, de andere vrijwilligers hoeven er geen schepje bovenop te doen, alleen ik.
En ik begrijp gewoon niet wat ik fout doe. Ik probeer al om onzichtbaar te zijn, zodat niemand van me last heeft, ik ben de hele dag stil, ik val gewoon dicht. Ik probeer de lat zo hoog mogelijk te leggen, zodat er geen kritiek is. Maar er is gewoon altijd wat. En het zijn vaak zo’n stomme dingen.
Als ik dit allemaal zo lees, dan zijn het zeker geen aardige mensen, maar een deel van het probleem zit hem ongetwijfeld ook dat jij het allemaal pikt en geen grenzen aangeeft. Je zegt het zelf al, je maakt jezelf onzichtbaar. Dat werkt volgens mij alleen averechts. Probeer eens wat meer voor jezelf op te komen. Zeg eens nee, als je het gevoel hebt dat ze een extra taak naar je doorschuiven. Zeg eens nee tegen 3 dagen ingeroosterd staan.
zaterdag 15 juli 2017 om 18:09
zaterdag 15 juli 2017 om 18:20
zaterdag 15 juli 2017 om 18:33
JE
DOET
NIKS
FOUT
Asjeblieft zeg, stop daar met werken, je zorgt er gewoon voor dat je psychische problemen erger worden...
Jouw collega's hebben een perfect slachtoffer gevonden om hun makken op te botvieren. Het ligt niet aan jou. Het enige wat je kan doen is een assertiviteitscursus volgen, nadat je daar bent gestopt, om jezelf weerbaarder te maken.
Succes!
DOET
NIKS
FOUT
Asjeblieft zeg, stop daar met werken, je zorgt er gewoon voor dat je psychische problemen erger worden...
Jouw collega's hebben een perfect slachtoffer gevonden om hun makken op te botvieren. Het ligt niet aan jou. Het enige wat je kan doen is een assertiviteitscursus volgen, nadat je daar bent gestopt, om jezelf weerbaarder te maken.
Succes!
zaterdag 15 juli 2017 om 18:38
Ik word wel een beetje verdrietig van je verhalen. Ze vinden het leuk om je te pesten, om te kijken hoe ver ze kunnen gaan lijkt het wel. Daarom moet je je grenzen aangeven, als iets niet lukt zeggen. Als je niet 3 dagen ingepland wil worden zeggen dat je maximaal een dag want 3 gaat niet.
Ik vind het wel een beetje moeilijk doen hoor die collegas van je, wat maakt het nou uit of je iets ophangt met 1 of 10 punaises.Lijkt wel alsof ze expres aan het zoeken zijn hoe ze je kunnen wegpesten.
Maar eigenlijk denk ik dat je beste weg kan gaan, ze gaan niet opeens aardig doen.
Ik vind het wel een beetje moeilijk doen hoor die collegas van je, wat maakt het nou uit of je iets ophangt met 1 of 10 punaises.Lijkt wel alsof ze expres aan het zoeken zijn hoe ze je kunnen wegpesten.
Maar eigenlijk denk ik dat je beste weg kan gaan, ze gaan niet opeens aardig doen.
zaterdag 15 juli 2017 om 19:05
Vergeet niet dat je als mens niet met iedereen overweg kan. Ik ken ook mensen die ik niet trek zonder dat ze wat fout hebben gedaan. Ik blijf beleefd maar koffie of samenwerken....brrrrr.
Zo zijn er ook mensen die mij ontwijken.
Je doet niets verkeerd. Je bent wie je bent en dat is goed. Je zult moeten accepteren dat niet iedereen je aardig vindt. En zoek een leuke plek voor je vrijwilligerswer. Je kunt in de slachtofferrol blijven zitten, maar de sleutel ben jezelf. Je kan als reden opgeven dat je je niet geaccepteerd wordt en dat als zeer onprettig ervaart. Mooi voor de vakantie....hoef je dat ook niet op te lossen. Echt....jij bent de schakel.
Zo zijn er ook mensen die mij ontwijken.
Je doet niets verkeerd. Je bent wie je bent en dat is goed. Je zult moeten accepteren dat niet iedereen je aardig vindt. En zoek een leuke plek voor je vrijwilligerswer. Je kunt in de slachtofferrol blijven zitten, maar de sleutel ben jezelf. Je kan als reden opgeven dat je je niet geaccepteerd wordt en dat als zeer onprettig ervaart. Mooi voor de vakantie....hoef je dat ook niet op te lossen. Echt....jij bent de schakel.
zaterdag 15 juli 2017 om 20:03
Nijntje, ik wil reageren omdat jouw verhaal me aangrijpt en omdat ik er graag iets over wil zeggen. Ik heb het hele draadje niet gelezen, alleen het begin.
Een aantal jaren geleden heb ik vrijwilligerswerk gedaan als medewerkster van het telefoonteam bij een kringloopketen in de stad.
Ik snuffelde er als klant vaak rond en in die zomervakantie (ik ben leraar, dus ik heb een lange vakantie) wilde ik er graag vrijwilligerswerk doen.
Ik ben heel, heel erg geschrokken van hoe mensen daar met elkaar omgaan. De vrijwilligers, ik was er inmiddels een van, werden niet beschouwd als volwaardig. Er werd gesnauwd, gecommandeerd, je werd gekleineerd en de betaalde krachten klitten samen in de pauze. Ze mengden zich niet met de vrijwilligers. Onderling werd er respectloos gesproken over bepaalde vrijwilligers, ik ving regelmatig flarden van dergelijke gesprekken op omdat ze vaak bij elkaar zaten achter ons kantoor.
Nou was het zo dat er met veel vrijwilligers wat dingen aan de hand waren: psychische problemen, ooit gedetineerd geweest, laag geletterd, verstandelijke beperking, verslaving, enz. Veel vrijwilligers maakten geen kans op de normale arbeidsmarkt.
Ik was -en ben nog steeds- ronduit zwaar geschokt over hoe het betaalde personeel (met uitzondering van enkele wel wat humanere krachten) omging met "ons", de vrijwilligers. Wat me ook enorm raakte was dat de vrijwilligers nauwelijks voor zichzelf opkwamen, ze lieten de vernederingen over zich heen komen, knikten ja en amen en probeerden het dan beter te doen. Af en toe schoot er weleens iemand (vaak terecht!) uit z'n slof, maar diegene werd meteen als een probleemgeval bestempeld en vaak heel snel ontslagen.
Na deze ervaring sprak ik er eens over met iemand die ook ooit vrijwilligerswerk had gedaan.
"Veel mensen komen uit de kansarme sociale klasse" legde hij uit. "Ze zijn gewend gecommandeerd en afgesnauwd te worden, van huis uit. Als iemand hen op een normale manier opdraagt iets te doen dan gebeurt er niks. Dat zijn ze niet gewend."
Ik moest het even verwerken wat hij gezegd had. Nog steeds vraag ik me af of hij daar een punt heeft, ik denk gedeeltelijk wel, maar dat mag toch niet voor een hele groep gelden? Ieder mens wil toch met respect behandeld worden?
Nijntje, ik ben daar huilend vertrokken na een aantal weken. En ik snuffel daar nauwelijks meer...ik weet hoe mensen daar met elkaar omgaan en ik vind het vreselijk!
Wat ik maar wil zeggen: het ligt niet aan jou. Wees blij dat je het voelt, dat je niet klakkeloos en emotieloos als een slaaf knikt en buigt, maar dat het je raakt en dat je je er ellendig bij voelt. Wees blij dat jij in staat bent dit innerlijk NIET te accepteren.
Je krijgt het gevoel dat je nergens voor deugt (dat kreeg ik daar ook...) maar neem nou maar van mij aan dat er genoeg is wat je wel kunt!
Pik dit gedrag van je "collega's" niet, duik niet in elkaar, recht je schouders en bedenk dat ze toch wel heel erg sneu zijn....
Een aantal jaren geleden heb ik vrijwilligerswerk gedaan als medewerkster van het telefoonteam bij een kringloopketen in de stad.
Ik snuffelde er als klant vaak rond en in die zomervakantie (ik ben leraar, dus ik heb een lange vakantie) wilde ik er graag vrijwilligerswerk doen.
Ik ben heel, heel erg geschrokken van hoe mensen daar met elkaar omgaan. De vrijwilligers, ik was er inmiddels een van, werden niet beschouwd als volwaardig. Er werd gesnauwd, gecommandeerd, je werd gekleineerd en de betaalde krachten klitten samen in de pauze. Ze mengden zich niet met de vrijwilligers. Onderling werd er respectloos gesproken over bepaalde vrijwilligers, ik ving regelmatig flarden van dergelijke gesprekken op omdat ze vaak bij elkaar zaten achter ons kantoor.
Nou was het zo dat er met veel vrijwilligers wat dingen aan de hand waren: psychische problemen, ooit gedetineerd geweest, laag geletterd, verstandelijke beperking, verslaving, enz. Veel vrijwilligers maakten geen kans op de normale arbeidsmarkt.
Ik was -en ben nog steeds- ronduit zwaar geschokt over hoe het betaalde personeel (met uitzondering van enkele wel wat humanere krachten) omging met "ons", de vrijwilligers. Wat me ook enorm raakte was dat de vrijwilligers nauwelijks voor zichzelf opkwamen, ze lieten de vernederingen over zich heen komen, knikten ja en amen en probeerden het dan beter te doen. Af en toe schoot er weleens iemand (vaak terecht!) uit z'n slof, maar diegene werd meteen als een probleemgeval bestempeld en vaak heel snel ontslagen.
Na deze ervaring sprak ik er eens over met iemand die ook ooit vrijwilligerswerk had gedaan.
"Veel mensen komen uit de kansarme sociale klasse" legde hij uit. "Ze zijn gewend gecommandeerd en afgesnauwd te worden, van huis uit. Als iemand hen op een normale manier opdraagt iets te doen dan gebeurt er niks. Dat zijn ze niet gewend."
Ik moest het even verwerken wat hij gezegd had. Nog steeds vraag ik me af of hij daar een punt heeft, ik denk gedeeltelijk wel, maar dat mag toch niet voor een hele groep gelden? Ieder mens wil toch met respect behandeld worden?
Nijntje, ik ben daar huilend vertrokken na een aantal weken. En ik snuffel daar nauwelijks meer...ik weet hoe mensen daar met elkaar omgaan en ik vind het vreselijk!
Wat ik maar wil zeggen: het ligt niet aan jou. Wees blij dat je het voelt, dat je niet klakkeloos en emotieloos als een slaaf knikt en buigt, maar dat het je raakt en dat je je er ellendig bij voelt. Wees blij dat jij in staat bent dit innerlijk NIET te accepteren.
Je krijgt het gevoel dat je nergens voor deugt (dat kreeg ik daar ook...) maar neem nou maar van mij aan dat er genoeg is wat je wel kunt!
Pik dit gedrag van je "collega's" niet, duik niet in elkaar, recht je schouders en bedenk dat ze toch wel heel erg sneu zijn....
zaterdag 15 juli 2017 om 21:38
Ik zit me plaatsvervangend boos te maken over hoe jij behandeld wordt... Dat ze stikken in hun punaises, die bitches!
Heel sneu voor je vind ik het, ook al omdat je juist die plek zocht om wat aan je zelfvertrouwen te werken. Ik denk dat je inderdaad beter deze plek voor gezien kunt houden. Je kunt het er toch niet goed doen en zult er dus niks beter van worden. Zoek een leukere plek.
Denk wel dat ik bij de leidinggevende aan zou kaarten dat de manier waarop jij afgeblaft wordt niet correct en collegiaal is en dat dat de reden is dat jij weg wilt. Het is voor jou misschien te laat om er nog normaal te willen werken, maar ik vind zeker dat er iets van gezegd mag worden tegen die "dames". Bah.
Heel sneu voor je vind ik het, ook al omdat je juist die plek zocht om wat aan je zelfvertrouwen te werken. Ik denk dat je inderdaad beter deze plek voor gezien kunt houden. Je kunt het er toch niet goed doen en zult er dus niks beter van worden. Zoek een leukere plek.
Denk wel dat ik bij de leidinggevende aan zou kaarten dat de manier waarop jij afgeblaft wordt niet correct en collegiaal is en dat dat de reden is dat jij weg wilt. Het is voor jou misschien te laat om er nog normaal te willen werken, maar ik vind zeker dat er iets van gezegd mag worden tegen die "dames". Bah.
zondag 16 juli 2017 om 09:14
Ben je daar geplaatst door een vrijwilligerscentrale?
Kijk dan of je via die centrale een andere plek kunt krijgen.
Vraag een gesprek aan waarin je je situatie uitlegt zodat ze je kunnen helpen aan een plek die wel bij je past.
In plaats van te groeien zoals de bedoeling is wordt je daar waar je nu zit psychisch mishandeld en misbruikt. En dat moet stoppen.
Zoek een plek waar je jezelf mag zijn. Met minder of zonder tijdsdruk en met mensen die begrip voor je hebben.
Die plekken zijn er, ik zit op zo'n plek. Er wordt rekening gehouden met mijn beperkingen en er is geen tijdsdruk.
Ik wens je heel veel succes en sterkte toe om de stap om te stoppen te zetten, want ik begrijp dat dat voor jou erg moeilijk zal zijn.
Kijk dan of je via die centrale een andere plek kunt krijgen.
Vraag een gesprek aan waarin je je situatie uitlegt zodat ze je kunnen helpen aan een plek die wel bij je past.
In plaats van te groeien zoals de bedoeling is wordt je daar waar je nu zit psychisch mishandeld en misbruikt. En dat moet stoppen.
Zoek een plek waar je jezelf mag zijn. Met minder of zonder tijdsdruk en met mensen die begrip voor je hebben.
Die plekken zijn er, ik zit op zo'n plek. Er wordt rekening gehouden met mijn beperkingen en er is geen tijdsdruk.
Ik wens je heel veel succes en sterkte toe om de stap om te stoppen te zetten, want ik begrijp dat dat voor jou erg moeilijk zal zijn.
zondag 16 juli 2017 om 09:19
Ik vind dit wel een heel goed advies.Delite_ schreef: ↑08-06-2017 14:34Meid, je hebt kennelijk zoveel vooruitgang geboekt dat je het nu aankan om buiten de deur iets te doen.
Dat laat je je toch niet afpakken door een stelletje krengen?
Ze trappen je zo naar beneden dat je straks ook geen ander werk meer aankan.
Gewoon zeggen dat je niet meer komt, en rustig op zoek gaan naar iets anders.
De redenen van dit gedrag zijn helemaal niet belangrijk in dit geval. Je wordt er doodongelukkig van. Dàt is belangrijk.
Weg daar!
zondag 16 juli 2017 om 09:23
eensSkull schreef: ↑17-06-2017 17:44Ik zou je juist afraden om in deze omgeving openhartig te zijn over je mentale problemen. Zoiets persoonlijks deel je met mensen die het goed met je voor hebben, niet met deze orks. Zo geef je ze alleen maar meer munitie, het gaat je geen sympathie opleveren.
Ga daar gewoon weg joh, je hebt daar niks te zoeken.
Er zijn echt wel werkplekken waar geen pestsfeer hangt.
zondag 16 juli 2017 om 09:24
zondag 16 juli 2017 om 09:31
Jij doet niets fout, ze buiten je gewoon uit.nijntjekonijn schreef: ↑15-07-2017 14:34Ik doe nog altijd dat vrijwilligerswerk. Maar het blijft onprettig. Krijg het constant afgesnauwd en vaak op mijn kop. Ik doe zo mijn best. De punaise collega is echt het ergste. Deze week moest ik weer wat op het prikbord ophangen, deed het met 1 punaise, ze had me immers duidelijk gezegd dat het met 1 punaise moest een tijdje geleden. Maar nu, is dat dus weer fout. Kreeg het flink op mijn kop, het moest met 4 punaises, anders ging het A4 vel misschien wel los als er te veel mensen langs liepen die wind maakten. Ze zei dat ik mijn hersens eens moest gaan gebruiken. Ik begrijp het niet. Mijn leidinggevende kat me ook steeds vaker af. Heb het idee dat ik daar helemaal niets goeds doe. En wat ik ook vreemd vind is dat ik meer taken krijg, en dan vooral de meest rotte taken, dat die allemaal voor mij worden opgespaard. Mijn werkdruk neemt toe, en ik krijg ook heel vaak te horen het moet vandaag af, denk aan de tijd, en dat dan meerdere malen op een dag. Terwijl ze gewoon zien, dat ik het niet kan halen, de andere vrijwilligers hoeven er geen schepje bovenop te doen, alleen ik. Ook is het zo, dat ik voor steeds meer uren word ingepland, Ik werk er nu 3 volledige dagen in de week, en dat terwijl ik in eerste instantie gewoon wilde werken voor 1 halve dag in de week. Ze zeggen dat het hoort bij vrijwilligerswerk dat ik diensten van andere moet overnemen. Maar ik ben gewoon bang. Bang dat ze van die 3 naar 5 dagen in de week gaan, immers het is vakantietijd. Maar ik vind het ook wel raar als ik kijk naar de planning, dat alleen ik maar meer moet werken. Ik begrijp het niet, is het omdat ik geen familie zorgtaken heb? Heb mijn proeftijd van 2 weken gehaald. Als ik echt zo slecht was, zou ik toch moeten worden ontslagen. Ik begrijp deze hele behandeling niet. Ik doe zo mijn best. Iedere keer is mijn doel om niet afgesnauwd te worden, maar vanaf dag 1, is me dat nog steeds niet gelukt. Ik werk er steeds meer, krijg meer taken, offer steeds meer vrije tijd op, maar ik voel me daar totaal niet gewaardeerd. En ik begrijp gewoon niet wat ik fout doe. Ik probeer al om onzichtbaar te zijn, zodat niemand van me last heeft, ik ben de hele dag stil, ik val gewoon dicht. Ik probeer de lat zo hoog mogelijk te leggen, zodat er geen kritiek is. Maar er is gewoon altijd wat. En het zijn vaak zo’n stomme dingen. Zo had ik laatst iets op de verkeerde plank gezet in de voorraadkast, kreeg het er weer van langs, van de punaise collega. Dus ben ik extra hierop gaan letten, wat bleek de punaise collega en de andere vrijwilligers zetten ook niet alles terug op een vaste plek. Maar ik moet dat wel doen. En koffie drinken ze nog altijd zonder mij. Ik begrijp gewoon niet wat ik fout doe. Ik wil dat dit lukt, maar alles mislukt en ik weet niet waarom en wat ik fout doe. En waarom ontslaan ze me niet als ze zo ontevreden over me zijn. Hoe langer ik daar ben, hoe minder ik het begrijp en ik doe echt mijn best om aan hun eisen te voldoen, maar ik weet niet wat ik moet doen om het goed te doen. Ik weet niet wat ik fout doe, ik probeer echt op alles te letten.
Omdat ze weten dat jij nit mondig bent zullen ze steeds verder en verder over je grenzen heen gaan. Ze walsen je dadelijk letterlijk plat, ik raad je echt aan hier weg te gaan, dit gaat hem namelijk niet worden. Dit gaat zo te lezen van kwaad tot erger.
Ik zit me hier trouwens echt over op te winden, ik vind het zo associaal van je collega's.
zondag 16 juli 2017 om 10:39
Lieve, lieve Nijntje, wat droevig om te lezen dit alles. Wat ik nog het ergste van al vind, is dat het lijkt alsof jij écht lijkt te denken dat het aan jou ligt.
NEE en nog eens NEE!
Ik ben zelf ook totaal geen held in het voor mezelf opkomen in die situaties, maar zou dit toch op z'n minst beseffen en vertrekken. Ze zochten het maar uit.
Het is wel duidelijk dat die plek een kliek van jewelste is. De schijn ophouden dat men vrijwilligers wil aannemen, maar eens die er zijn worden ze gewoon terug weggepest omdat blijkbaar niemand hun "territorium" mag betreden. Kinderachtig hoor. Zitten die wichten nog op school misschien?
Ik krijg hier plaatsvervangende schaamte en medelijden.
Vertrek zo snel mogelijk en ga op zoek naar een plaats waar men tenminste volwassen met elkaar omgaat!
NEE en nog eens NEE!
Ik ben zelf ook totaal geen held in het voor mezelf opkomen in die situaties, maar zou dit toch op z'n minst beseffen en vertrekken. Ze zochten het maar uit.
Het is wel duidelijk dat die plek een kliek van jewelste is. De schijn ophouden dat men vrijwilligers wil aannemen, maar eens die er zijn worden ze gewoon terug weggepest omdat blijkbaar niemand hun "territorium" mag betreden. Kinderachtig hoor. Zitten die wichten nog op school misschien?
Ik krijg hier plaatsvervangende schaamte en medelijden.
Vertrek zo snel mogelijk en ga op zoek naar een plaats waar men tenminste volwassen met elkaar omgaat!
zondag 16 juli 2017 om 11:02
Heey Nijntjekonijn,
Dit gaat voor jou niet werken hoor, kom voor jezelf op en zoek een andere plek.
Een plek waar je wél gewaardeerd wordt.
Dit moet je echt niet pikken hoor, je krijgt er op deze manier helemaal niets voor terug.
Mijn advies is: per direct stoppen en een organisatie zoeken waar je wel energie van krijgt.
Echt, dit moet je niet willen.
Dit gaat voor jou niet werken hoor, kom voor jezelf op en zoek een andere plek.
Een plek waar je wél gewaardeerd wordt.
Dit moet je echt niet pikken hoor, je krijgt er op deze manier helemaal niets voor terug.
Mijn advies is: per direct stoppen en een organisatie zoeken waar je wel energie van krijgt.
Echt, dit moet je niet willen.
zondag 16 juli 2017 om 11:03
Nijntje, wat ontzettend naar dat je dit zo meemaakt. Zo hoort het niet te gaan. Hebben jullie op je werk geen vrijwilligerscoordinator? Dat lijkt mij de persoon om even mee te praten, om dan samen te kijken hoe de situatie voor jou zou kunnen verbeteren of misschien uiteindelijk te concluderen dat dit niet de juiste plek voor je is. Ik vind het heel knap van je dat je zo met de situatie omgaat, maar dit ligt absoluut niet aan jou en een taart bakken omdat jij je schuldig voelt is de omgekeerde wereld. Heel lief van je, en als je het gevoel hebt dat je het moet doen, natuurlijk, maar hou er ook rekening mee dat dat de situatie voor je niet gaat veranderen.
Misschien is dit gewoon niet de plek voor je, misschien is het goed als je samen met iemand anders gaat kijken naar een plek waar jij wel tot je recht komt en waar je wel op een goede, veilige manier jezelf kunt ontwikkelen, zoals het zou horen.
Misschien is dit gewoon niet de plek voor je, misschien is het goed als je samen met iemand anders gaat kijken naar een plek waar jij wel tot je recht komt en waar je wel op een goede, veilige manier jezelf kunt ontwikkelen, zoals het zou horen.
zondag 16 juli 2017 om 11:07
Ik werk zelf voor een organisatie met veel vrijwilligers en zeg altijd dat het je energie moet geven. Als dat niet zo is moet je er mee stoppen en zoeken naar iets wat beter bij je past. Niet alleen wat betreft werk maar ook mensen met wie je werkt.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
zondag 16 juli 2017 om 11:11
Nouuuuu, ik snap echt niet dat je daar blijft.nijntjekonijn schreef: ↑15-07-2017 14:34Ik doe nog altijd dat vrijwilligerswerk. Maar het blijft onprettig. Krijg het constant afgesnauwd en vaak op mijn kop. Ik doe zo mijn best. De punaise collega is echt het ergste. Deze week moest ik weer wat op het prikbord ophangen, deed het met 1 punaise, ze had me immers duidelijk gezegd dat het met 1 punaise moest een tijdje geleden. Maar nu, is dat dus weer fout. Kreeg het flink op mijn kop, het moest met 4 punaises, anders ging het A4 vel misschien wel los als er te veel mensen langs liepen die wind maakten. Ze zei dat ik mijn hersens eens moest gaan gebruiken. Ik begrijp het niet. Mijn leidinggevende kat me ook steeds vaker af. Heb het idee dat ik daar helemaal niets goeds doe. En wat ik ook vreemd vind is dat ik meer taken krijg, en dan vooral de meest rotte taken, dat die allemaal voor mij worden opgespaard. Mijn werkdruk neemt toe, en ik krijg ook heel vaak te horen het moet vandaag af, denk aan de tijd, en dat dan meerdere malen op een dag. Terwijl ze gewoon zien, dat ik het niet kan halen, de andere vrijwilligers hoeven er geen schepje bovenop te doen, alleen ik. Ook is het zo, dat ik voor steeds meer uren word ingepland, Ik werk er nu 3 volledige dagen in de week, en dat terwijl ik in eerste instantie gewoon wilde werken voor 1 halve dag in de week. Ze zeggen dat het hoort bij vrijwilligerswerk dat ik diensten van andere moet overnemen. Maar ik ben gewoon bang. Bang dat ze van die 3 naar 5 dagen in de week gaan, immers het is vakantietijd. Maar ik vind het ook wel raar als ik kijk naar de planning, dat alleen ik maar meer moet werken. Ik begrijp het niet, is het omdat ik geen familie zorgtaken heb? Heb mijn proeftijd van 2 weken gehaald. Als ik echt zo slecht was, zou ik toch moeten worden ontslagen. Ik begrijp deze hele behandeling niet. Ik doe zo mijn best. Iedere keer is mijn doel om niet afgesnauwd te worden, maar vanaf dag 1, is me dat nog steeds niet gelukt. Ik werk er steeds meer, krijg meer taken, offer steeds meer vrije tijd op, maar ik voel me daar totaal niet gewaardeerd. En ik begrijp gewoon niet wat ik fout doe. Ik probeer al om onzichtbaar te zijn, zodat niemand van me last heeft, ik ben de hele dag stil, ik val gewoon dicht. Ik probeer de lat zo hoog mogelijk te leggen, zodat er geen kritiek is. Maar er is gewoon altijd wat. En het zijn vaak zo’n stomme dingen. Zo had ik laatst iets op de verkeerde plank gezet in de voorraadkast, kreeg het er weer van langs, van de punaise collega. Dus ben ik extra hierop gaan letten, wat bleek de punaise collega en de andere vrijwilligers zetten ook niet alles terug op een vaste plek. Maar ik moet dat wel doen. En koffie drinken ze nog altijd zonder mij. Ik begrijp gewoon niet wat ik fout doe. Ik wil dat dit lukt, maar alles mislukt en ik weet niet waarom en wat ik fout doe. En waarom ontslaan ze me niet als ze zo ontevreden over me zijn. Hoe langer ik daar ben, hoe minder ik het begrijp en ik doe echt mijn best om aan hun eisen te voldoen, maar ik weet niet wat ik moet doen om het goed te doen. Ik weet niet wat ik fout doe, ik probeer echt op alles te letten.
Laat niets meer van je horen en kom niet meer opdagen.
Of vind je dat je dit verdient?
Vrijwilligerswerk doen mensen om er voldoening uit te halen, om er zelf beter van te worden.
Als je maar blijft denken dat het aan jezelf ligt, dan blijf je hierin 'rondcirkelen'.
Gooi de handdoek in de ring op dat kut vrijwilligerswerk van je en ga aan je eigenwaarde werken.
Ik snap serieus niet dat je dit pikt, hier kwam je toch niet voor?
Ga eens op een rustige plek zitten thuis, probeer stil te worden en jezelf af te vragen: waarom doe ik dit nog?
Waarom wil je hier blijven, om jezelf te bewijzen?
Ik denk dat dit je stoornis en angstklachten alleen maar verergeren, waarom loop je jezelf zo te kwellen?
Ze maken compleet misbruik van je en jij staat dat gewoon toe.
Niemand neemt het voor je op, ik heb ook weleens in zo'n situatie gezeten.
Maar ik zette toen een grote waffel op (was een betaalde baan overigens) en dat hielp enorm.
Ik denk niet dat dit in jouw aard ligt, een grote waffel opzetten en je zit niet in een betaalde job.
Dus: gewoon ermee stoppen, waar wacht je nog op?
Er zijn genoeg vrijwilligersbaantjes die wel leuk zijn.
Zoek een bejaardencentrum op en ga daar 2x in de week lekker wandelen om die ouwetjes (in de rolstoel).
Waarom maak je het zo zwaar en onmogelijk voor jezelf?
Probeer eens van jezelf te houden, dit had allang opgelost kunnen zijn.
De enige die deze situatie in stand houdt, ben je zelf.
Succes, laat me weten of je hier iets aan hebt.
