Psyche
alle pijlers
Onprettig voelen op vrijwilligersplek
zondag 23 juli 2017 om 18:18
Oh, op die manier.francieneke schreef: ↑23-07-2017 18:03Ja, ik zie nu dat ik niet helemaal duidelijk was. Met "vrijwilligerswerk" zoals TO heeft gedaan zit ze eigenlijk ook in zo'n werkgever-werknemerstructuur. Meestal wijkt dat niet heel erg af van de loondienststructuur. Dus ik heb dat maar even over 1 kam geschoren.
Er zijn natuurlijk ook vrijwilligersmogelijkheden waar meer op voet van gelijkheid wordt gewerkt en waarin iedereen bijvoorbeeld z'n eigen creativiteit kwijt kan. Zoals veel vrienden van mij doen inderdaad!
De voorbeelden die je over je vrienden gaf zijn inderdaad ook vormen van vrijwilligerswerk.
Er zijn inderdaad mensen voor wie die werkgever-werknemer structuur niet passend is, of het nou betaald of vrijwillig is.
Of mensen die nooit in een team van collega's zullen passen.
Ik denk echter dat het voor TO te vroeg is om die conclusie al te trekken.
Wat ik heb begrepen is dat ze al op een stuk of tien werkplekken 'eruit is gegooid' maar ik weet niet wat voor plekken dit waren. Waren het stages? Was het in loondienst? Was het vrijwillig? En was dat allemaal in dezelfde sector of heeft ze verschillende sectoren geprobeerd?
Misschien zoekt ze wel steeds in dezelfde sector en lukt het daar gewoon niet, maar in een heel ander vakgebied wel.
Mij moet je ook niet in de sector zetten waar ik in mijn oorspronkelijke opleiding voor geleerd heb, want dan zou mij vermoedelijk hetzelfde kunnen overkomen. Sterker nog: Dat is me overkomen, zij het niet in de extreme mate als het bij TO lijkt te gebeuren.
Stel dat ik toen had gedacht: Hier heb ik voor gestudeerd, dus hier moet en zal ik in werken, dan was ik ook nooit uit die cirkel van frustratie gekomen.
Maar ik ben naar mezelf gaan kijken, mezelf beter leren kennen, en breder gekeken naar werkmogelijkheden. Uiteindelijk omscholing, en verschillende dingen geprobeerd. En nu zit ik ergens waar het veel beter lukt.
zondag 23 juli 2017 om 18:36
Mij lukt het omdat ik het me allemaal niet meer zo aantrek. Mensen voelen bij mij ook aan dat ik een overgevoelig, soms wat onnozel zacht eitje ben. Door schade en schande heb ik geleerd me niet meer te laten vernederen. Nu zeg ik rustig: " Hee, hallo, voel je je wel lekker? Je doet zo raar! " als iemand probeert mij naar beneden te halen. Vroeger dacht ik dan altijd dat ik iets fout had gedaan en dan begon ik te stamelen en te stotteren en me te verontschuldigen terwijl er helemaal geen sprake was van een fout.
voor jou.
woensdag 26 juli 2017 om 01:43
Ook al voelt het nu misschien niet zo, je bent niet de enige die zo behandeld wordt. Verder zijn er misschien dingetjes die je zelf anders zou kunnen doen waardoor anderen zich ook anders zouden gaan gedragen (wat, dat kan ik op afstand en als leek moeilijk zeggen), misschien ook heb je de pech vaak mensen tegen te komen die zich rot gedragen. Hoop dat je hierna weer een nieuwe werkplek zult vinden, eentje waar je je beter voelt. 
woensdag 26 juli 2017 om 07:22
Als je deze vragen écht wil beantwoorden en écht wil veranderen, ga in (groeps)schematherapie. Waarschuwing: het is fucking hard werken en jezelf durven confronteren en dingen durven doen die onwijs kut voelen. (Ohja, je bent niet 'uitbehandeld')nijntjekonijn schreef: ↑26-07-2017 01:05Ik voel me erg slecht. Waarom hebben mensen de behoefte om me zo'n pijn te doen? Waarom worden andere onzekere mensen wel normaal behandeld? Waarom nemen ze je aan om te pesten en te ontslaan? Wat doe ik toch altijd fout? Helaas moet ik alles zelf oplossen, wat ik niet kan. Iedere poging die ik onderneem om vooruit te komen mislukt. Waarom lukt het me toch nooit? Wat doe ik toch altijd fout?
woensdag 26 juli 2017 om 08:12
Nijn, ik zeg dit niet snel, maar ik denk ook dat je wat hulp nodig hebt om meer zelfvertrouwen te krijgen. Je voelt jezelf een mislukkeling en dat gevoel krijg je niet zomaar weg.
Probeer eens van een afstand naar jezelf te kijken. Zie je jezelf daar zitten, volkomen lam, helemaal in elkaar gedoken? Je gunt dat wezentje toch een veel beter leven dan ze heeft?
Zeg tegen jezelf: "Sorry dat ik zo slecht voor je gezorgd heb. Vanaf nu zal het beter gaan. Je bent lief en zacht.....o gut, je ziet er niet uit nee. Kom op, dat gaan we veranderen!"
En dan neem je een abo op een sportschool (als je dat al niet hebt), je gunt je een keer een zonnebankje (niet gezond, maar heel af en toe kan geen kwaad en je gaat jezelf er wel beter van voelen!), je gaat naar de kapper, je koopt leuke make-up en wat kleding en meestal voel je jezelf dan al een stuk beter. Zorg vooral ook dat je fris ruikt!
Zo ben je ook in staat met meer zelfvertrouwen een leuke psych of een fijne sociaal werker te vinden. Of...als je al in therapie bent, helpt deze stap je nog grotere stappen te kunnen nemen.
Wat is het waardoor je je zo nederig en angstig voelt? Wanneer is dat begonnen?
Probeer eens van een afstand naar jezelf te kijken. Zie je jezelf daar zitten, volkomen lam, helemaal in elkaar gedoken? Je gunt dat wezentje toch een veel beter leven dan ze heeft?
Zeg tegen jezelf: "Sorry dat ik zo slecht voor je gezorgd heb. Vanaf nu zal het beter gaan. Je bent lief en zacht.....o gut, je ziet er niet uit nee. Kom op, dat gaan we veranderen!"
En dan neem je een abo op een sportschool (als je dat al niet hebt), je gunt je een keer een zonnebankje (niet gezond, maar heel af en toe kan geen kwaad en je gaat jezelf er wel beter van voelen!), je gaat naar de kapper, je koopt leuke make-up en wat kleding en meestal voel je jezelf dan al een stuk beter. Zorg vooral ook dat je fris ruikt!
Zo ben je ook in staat met meer zelfvertrouwen een leuke psych of een fijne sociaal werker te vinden. Of...als je al in therapie bent, helpt deze stap je nog grotere stappen te kunnen nemen.
Wat is het waardoor je je zo nederig en angstig voelt? Wanneer is dat begonnen?
woensdag 26 juli 2017 om 12:39
Kan je ook zeggen waarom ze je niet willen, zonder meer te hoeven vertellen over je eigen problemen dan je zelf wilt? Je zou toch denken dat dat de aangewezen hulpverleners zijn voor mensen die zich niet goed voelen...
woensdag 26 juli 2017 om 12:46
Ga naar je huisarts en leg dit voor. Hij of zij kan je helpen om een psycholoog te vinden die bij jou past. Sterkte..nijntjekonijn schreef: ↑26-07-2017 12:16Ik heb bij de Fact gezeten, maar ben daar uitbehandeld. Voor schema therapie kwam ik niet in aanmerking. Deze week heb ik gebeld naar vrijgevestigde psychologen, maar die willen me niet als patiënt hebben, ik pas daar niet. Ik weet het niet meer. Heb bij zoveel instanties aangeklopt. Altijd word ik van het kastje naar de muur gestuurd. Mijn klachten worden erger. Waar moet je heen als niemand het weet, en niemand je als patiënt wilt hebben? En waarom wordt ik alleen maar zieker van al die GGZ?. Ik wordt er hopeloos van. Wat moet je doen als je eenmaal uitbehandeld bent, terwijl je wel behandeling nodig hebt. Nergens pas ik.
woensdag 26 juli 2017 om 12:52
Ik lees (ook in eerdere topics) vooral veel 'Waarom ik?' en dit komt nogal slachtofferig over. Los van dit topic en dat er ongetwijfeld pestkoppen rondlopen, kan iets nooit alleen maar continu aan de ander liggen.
Want kennelijk ben jij de klos in werksituaties en moeten ze jou altijd hebben, ook wil niemand jou helpen in de hulpverlening. (Loep)
Ik loop zelf al heel wat jaren rond in de hulpverlening - ik lig ook aardig onderuit - maar ik geloof dat jij het wel heel zwart-wit stelt.
Uitbehandeld bij FACT vind ik een beetje vreemd. Ik zit ook bij FACT (heb ook wel mijn opmerkingen daarover), maar het is geen behandel- maar een begeleidingsteam voor langdurig/chronisch psychiatrische patiënten. Kan me niet voorstellen dat zijzelf dat hebben beëindigd. Ik kan het me nog voorstellen als je op alles 'Nee' en 'Ja maar' antwoordt. Wat moeten of kunnen zij dan nog?
Ik ken ook mijn weg en vastlopers in de hulpverlening, echt waar. Maar er zijn altijd mensen die je willen helpen, als je zelf de deur openhoudt en niet meteen met kan-en-wil-ik-niets aankomt. Ik ken zo al één vrijgevestigd psycholoog die niemand weigert.
Ik kan me ook wel voorstellen dat je het na al die jaren proberen niet meer ziet en dat je boos en gefrustreerd bent omdat het voelt alsof je geen poot aan de grond krijgt. Mij helpt 'Even therapeutervrij' dan. Maar daarna wel weer oppakken en verder kijken wat IK kan doen.
In dit en een vorig topic (over wanneer je kunt stoppen met hulp) benoem je namelijk constant wat een ánder fout doet. En ook al heb je een kl**viool tegenover je, wat doe je daarmee?
Want kennelijk ben jij de klos in werksituaties en moeten ze jou altijd hebben, ook wil niemand jou helpen in de hulpverlening. (Loep)
Ik loop zelf al heel wat jaren rond in de hulpverlening - ik lig ook aardig onderuit - maar ik geloof dat jij het wel heel zwart-wit stelt.
Uitbehandeld bij FACT vind ik een beetje vreemd. Ik zit ook bij FACT (heb ook wel mijn opmerkingen daarover), maar het is geen behandel- maar een begeleidingsteam voor langdurig/chronisch psychiatrische patiënten. Kan me niet voorstellen dat zijzelf dat hebben beëindigd. Ik kan het me nog voorstellen als je op alles 'Nee' en 'Ja maar' antwoordt. Wat moeten of kunnen zij dan nog?
Ik ken ook mijn weg en vastlopers in de hulpverlening, echt waar. Maar er zijn altijd mensen die je willen helpen, als je zelf de deur openhoudt en niet meteen met kan-en-wil-ik-niets aankomt. Ik ken zo al één vrijgevestigd psycholoog die niemand weigert.
Ik kan me ook wel voorstellen dat je het na al die jaren proberen niet meer ziet en dat je boos en gefrustreerd bent omdat het voelt alsof je geen poot aan de grond krijgt. Mij helpt 'Even therapeutervrij' dan. Maar daarna wel weer oppakken en verder kijken wat IK kan doen.
In dit en een vorig topic (over wanneer je kunt stoppen met hulp) benoem je namelijk constant wat een ánder fout doet. En ook al heb je een kl**viool tegenover je, wat doe je daarmee?
anoniem_351205 wijzigde dit bericht op 26-07-2017 12:56
Reden: Typefoutjes
Reden: Typefoutjes
0.13% gewijzigd
woensdag 26 juli 2017 om 12:55
Wat is er dan met je aan de hand Nijn? Ik kan me niet voorstellen dat iedere therapeut jou weigert! Ze zijn er toch om psychische/psychiatrische problemen te verlichten, dat is toch hun taak? Ze kunnen toch niet zomaar iemand in geestelijke nood naar huis sturen?
Ik weet niet wat je mankeert, maar misschien moet je eerst jezelf een oppepper geven (lees wat ik eerder geschreven heb) en als men dan ziet dat je aan jezelf werkt, dat je in staat bent voor jezelf te knokken, dan zijn er wellicht weer nieuwe, andere mogelijkheden voor je.
Je kunt hier heel helder en en duidelijk je verhaal te doen. Je laat zien dat je wilt vechten voor jezelf en wilt communiceren. Dat je niks waard bent en niks kunt slaat nergens op.
Maar wat er met je aan de hand is en waarom iedereen tegen je lijkt te zijn is mij totaal niet duidelijk.
Ik weet niet wat je mankeert, maar misschien moet je eerst jezelf een oppepper geven (lees wat ik eerder geschreven heb) en als men dan ziet dat je aan jezelf werkt, dat je in staat bent voor jezelf te knokken, dan zijn er wellicht weer nieuwe, andere mogelijkheden voor je.
Je kunt hier heel helder en en duidelijk je verhaal te doen. Je laat zien dat je wilt vechten voor jezelf en wilt communiceren. Dat je niks waard bent en niks kunt slaat nergens op.
Maar wat er met je aan de hand is en waarom iedereen tegen je lijkt te zijn is mij totaal niet duidelijk.
woensdag 26 juli 2017 om 13:36
Ik blijf het een raar verhaal vinden van FACT. Ze zijn juist voor mensen die niet beter worden, met blijvende problematiek, vaak nog dubbele diagnoses ook, mensen die begeleid wonen. Heb je zelf de deur niet dichtgedaan?
Ook ik ben crisisgevoelig; heb er inmiddels een aantal gehad met bijbehorende intensieve behandeling / opname.
Een FACT-team zou je juist kunnen begeleiden bij heel laag in te zetten activiteiten, 'al is het' dagbesteding. Hierbij kan een trajectbegeleider helpen, juist ook om problemen (zoals gedoe bij vrijwilligerswerk) samen met jou te tackelen en je grenzen met jou te bewaken.
Over nieuwe behandelaars / nieuwe diagnoses kan ik meepraten. Schiet je echter niks mee op.
Ik hoor jou vooral over wat niet kan. (Ook in je vorige topic).
Ook ik ben crisisgevoelig; heb er inmiddels een aantal gehad met bijbehorende intensieve behandeling / opname.
Een FACT-team zou je juist kunnen begeleiden bij heel laag in te zetten activiteiten, 'al is het' dagbesteding. Hierbij kan een trajectbegeleider helpen, juist ook om problemen (zoals gedoe bij vrijwilligerswerk) samen met jou te tackelen en je grenzen met jou te bewaken.
Over nieuwe behandelaars / nieuwe diagnoses kan ik meepraten. Schiet je echter niks mee op.
Ik hoor jou vooral over wat niet kan. (Ook in je vorige topic).
woensdag 26 juli 2017 om 13:46
Ik ben trouwens ook wel benieuwd hoe zo'n telefoongesprek met een vrijgevestigd psycholoog dan gaat. Dat zij binnen één telefoongesprek al weten dat ze je 'niet willen hebben'.
Overigens valt me aan deze zin (jouw bewoording) op dat jij ook in dezen geen invloed hebt.
1. Ik kon bij mijn vrijgevestigd psycholoog sowieso op intake.
2. Mocht het geen match zijn, kun je zeggen 'Ze willen me niet' Maar een andere visie kan zijn: 'Mijn problematiek sluit niet aan bij...'
Overigens valt me aan deze zin (jouw bewoording) op dat jij ook in dezen geen invloed hebt.
1. Ik kon bij mijn vrijgevestigd psycholoog sowieso op intake.
2. Mocht het geen match zijn, kun je zeggen 'Ze willen me niet' Maar een andere visie kan zijn: 'Mijn problematiek sluit niet aan bij...'
woensdag 26 juli 2017 om 14:13
Ik kan me dat laatste wel voorstellen, sterker nog, ik ervaar het zelf ook weleens. Ik bedoel dat alles je overkomt en dat het geen z*k meer uitmaakt wat je zegt of doet. Maar dat is niet zo.
Wat ik als buitenstaander lees (en dan ook vooral in je topic over de hulpverlening) is heel veel 'Kan niet', 'Werkt niet' en 'Wil niet'.
Als jij zegt: 'Ze willen me niet' is dat niet alleen een andere bewoording, maar ook een heel andere lading dan 'Mijn problematiek sluit niet aan bij...'
Bij 'Ze willen me niet' past een staarttussenbenenafdruipen en een ikdoehetweerverkeerd. Bij 'Andere problematiek' past een opgeheven 'Danergensanders' houding, een hetligtnietaanmij, ikhebietsandersnodig. Bij 'Ze willen me niet' past 'Geen invloed', bij 'Andere problematiek' past 'Maar wat dan wel?'
Proef je het verschil?
Soms kun je overigens veel leren van iemand waar het niet zo mee botert. Mijn huidige trajectbegeleider schaalt me wel érg laag in. Ik had even de neiging om af te druipen; ik kan ook met haar 'stoeien' om te zien waar ik dan wel sta.
Wat ik als buitenstaander lees (en dan ook vooral in je topic over de hulpverlening) is heel veel 'Kan niet', 'Werkt niet' en 'Wil niet'.
Als jij zegt: 'Ze willen me niet' is dat niet alleen een andere bewoording, maar ook een heel andere lading dan 'Mijn problematiek sluit niet aan bij...'
Bij 'Ze willen me niet' past een staarttussenbenenafdruipen en een ikdoehetweerverkeerd. Bij 'Andere problematiek' past een opgeheven 'Danergensanders' houding, een hetligtnietaanmij, ikhebietsandersnodig. Bij 'Ze willen me niet' past 'Geen invloed', bij 'Andere problematiek' past 'Maar wat dan wel?'
Proef je het verschil?
Soms kun je overigens veel leren van iemand waar het niet zo mee botert. Mijn huidige trajectbegeleider schaalt me wel érg laag in. Ik had even de neiging om af te druipen; ik kan ook met haar 'stoeien' om te zien waar ik dan wel sta.
woensdag 26 juli 2017 om 16:18
Waarom kwam je niet in aanmerking voor schematherapie? Wie zei dat? Hoe veel instanties zeiden dat? Hoe veel instanties hebben je afgewezen? Welke redenen worden je gegeven dat je bij een vrijgevestigde therapeut niet past na alleen rondbellen?nijntjekonijn schreef: ↑26-07-2017 12:16Ik heb bij de Fact gezeten, maar ben daar uitbehandeld. Voor schema therapie kwam ik niet in aanmerking. Deze week heb ik gebeld naar vrijgevestigde psychologen, maar die willen me niet als patiënt hebben, ik pas daar niet. Ik weet het niet meer. Heb bij zoveel instanties aangeklopt. Altijd word ik van het kastje naar de muur gestuurd. Mijn klachten worden erger. Waar moet je heen als niemand het weet, en niemand je als patiënt wilt hebben? En waarom wordt ik alleen maar zieker van al die GGZ?. Ik wordt er hopeloos van. Wat moet je doen als je eenmaal uitbehandeld bent, terwijl je wel behandeling nodig hebt. Nergens pas ik.
Weer aankloppen bij de huisarts dus met je verhaal, want je wil ergens terecht voor behandeling.
woensdag 26 juli 2017 om 19:00
Ik heb geloept en andere topics van je gelezen; het is me duidelijk geworden dat het altijd aan een ánder ligt en dat jij je steeds in een positie positioneert dat jij er niks aan kunt doen.
Ik vraag me af of 'Ze (hulpverleners) willen me niet helpen' niet betekent: 'Ik zeg overal 'Nee, kan niet' op.
Niemand bij FACT geneest; zij begeleiden (ik herhaal: begeleiden) mensen met complexe(re) langdurige problematiek. Een bipolaire stoornis of schizofrenie gaat niet over; tegen die mensen zeggen ze ook niet: 'Uitbehandeld.' Een FACT-team bestaat uit meer dan een psycholoog alleen. Er is trajectbegeleiding, een psychiater, verpleegkundigen voor huisbezoeken... hebben zij je allemaal de deur gewezen?
Ik heb meer het idee dat je je eigen onmogelijkheden in de etalage plaatst en dan zegt: 'Maar ze wilden me niet helpen.'
Ik geloof gewoon niet dat jij tig vrijgevestigd psychologen hebt benaderd die zonder intake zeggen: ' Ik wil je niet.' Het lijkt me eerder dat jij meteen al benoemd hebt dat je inmiddels tig diagnoses hebt en dat een psycholoog op basis daarvan zegt: 'Dan denk ik dat je intensievere hulp nodig hebt.' Met een gebroken been moet je ook niet bij de huisarts zijn; betekent niet dat hij je niet wil helpen.
Constant de schuld bij anderen leggen is op korte termijn even handig; op de lange termijn schiet je er geen bal mee op.
Ik bedoel hiermee niet dat als iemand je pest, het je eigen schuld is. Uit topics maak ik echter op dat de ene na de andere hulpverlener 'Je niet wil' of afwijst en als het Al-TIJD aan een ander ligt, krijg ik wel erg veel bedenkingen.
Ik vraag me af of 'Ze (hulpverleners) willen me niet helpen' niet betekent: 'Ik zeg overal 'Nee, kan niet' op.
Niemand bij FACT geneest; zij begeleiden (ik herhaal: begeleiden) mensen met complexe(re) langdurige problematiek. Een bipolaire stoornis of schizofrenie gaat niet over; tegen die mensen zeggen ze ook niet: 'Uitbehandeld.' Een FACT-team bestaat uit meer dan een psycholoog alleen. Er is trajectbegeleiding, een psychiater, verpleegkundigen voor huisbezoeken... hebben zij je allemaal de deur gewezen?
Ik heb meer het idee dat je je eigen onmogelijkheden in de etalage plaatst en dan zegt: 'Maar ze wilden me niet helpen.'
Ik geloof gewoon niet dat jij tig vrijgevestigd psychologen hebt benaderd die zonder intake zeggen: ' Ik wil je niet.' Het lijkt me eerder dat jij meteen al benoemd hebt dat je inmiddels tig diagnoses hebt en dat een psycholoog op basis daarvan zegt: 'Dan denk ik dat je intensievere hulp nodig hebt.' Met een gebroken been moet je ook niet bij de huisarts zijn; betekent niet dat hij je niet wil helpen.
Constant de schuld bij anderen leggen is op korte termijn even handig; op de lange termijn schiet je er geen bal mee op.
Ik bedoel hiermee niet dat als iemand je pest, het je eigen schuld is. Uit topics maak ik echter op dat de ene na de andere hulpverlener 'Je niet wil' of afwijst en als het Al-TIJD aan een ander ligt, krijg ik wel erg veel bedenkingen.
anoniem_351205 wijzigde dit bericht op 26-07-2017 19:05
Reden: Typefoutjes / herstel auto-correct
Reden: Typefoutjes / herstel auto-correct
6.52% gewijzigd
