Psyche
alle pijlers
op eieren lopen
dinsdag 22 februari 2022 om 22:14
Hi allemaal
ik heb een ellendige tijd en zonder hier dieper op in te gaan: ik heb nu al zeker enkele jaren extreem het gevoel dat ik maar zomaar iets fout kan doen. Loop constant overal op eieren, en besteed extreem veel tijd aan mails etc, omdat ik bang ben dat ik het niet op de goede manier zeg, iets verkeerd valt etc. dus dat op eieren lopen gaat gepaard aan perfectionisme, pleasegedrag enz. Ben compleet niet meer mezelf, en voel me vast zitten....in een soort fuik...
Is er iemand die dit herkent?
En hoe kan ik mezelf weer vrij(er) voelen??
Zijn er mensen die dit gevoel van op eieren lopen achter zich lieten? Wat heeft jullie geholpen?
Ben hier zo moe van....
ik heb een ellendige tijd en zonder hier dieper op in te gaan: ik heb nu al zeker enkele jaren extreem het gevoel dat ik maar zomaar iets fout kan doen. Loop constant overal op eieren, en besteed extreem veel tijd aan mails etc, omdat ik bang ben dat ik het niet op de goede manier zeg, iets verkeerd valt etc. dus dat op eieren lopen gaat gepaard aan perfectionisme, pleasegedrag enz. Ben compleet niet meer mezelf, en voel me vast zitten....in een soort fuik...
Is er iemand die dit herkent?
En hoe kan ik mezelf weer vrij(er) voelen??
Zijn er mensen die dit gevoel van op eieren lopen achter zich lieten? Wat heeft jullie geholpen?
Ben hier zo moe van....
kers wijzigde dit bericht op 22-02-2022 22:16
13.46% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
dinsdag 22 februari 2022 om 23:09
Dan geef je je even over aan de drang om te bewegen. Kun je even naar buiten? Fietsen, wandelen, hardlopen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 22 februari 2022 om 23:12
doreia, wat lief, dank je wel...helaas: dat is het hem juist, dat kan niet door ziekte. Als ik dat tot me door laat dringen wordt ik gewoon echt compleet beroerd...
kan soms korte stukjes lopen, en ja, mss ooit weer rennen!! Maar nu helaas niks...
Maar denk er nu met blijheid aan.....hoe ik dan van zo een heerlijke helling afren vol bloemen en nooit meer stop....
kan soms korte stukjes lopen, en ja, mss ooit weer rennen!! Maar nu helaas niks...
Maar denk er nu met blijheid aan.....hoe ik dan van zo een heerlijke helling afren vol bloemen en nooit meer stop....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
dinsdag 22 februari 2022 om 23:13
Er is bij mij geen sprake van een heftige achtergrond oid, ik heb gelukkig mensen om me heen die me heel fijn ondersteunen, zowel privé als op mijn werk. Het lijkt me heel lastig als dat voor jou niet zo is, of wanneer je (ook) mensen in je omgeving hebt die het alleen maar moeilijker voor je maken.
In mijn geval denk ik dat het hele proces van ziekte vooral bepaalde eigenschappen die ik al had, heeft benadrukt. En dat is niet alleen maar slecht. Ziek zijn vraagt uiteindelijk ook veel doorzettingsvermogen, wilskracht. Dat helpt je er ook doorheen, heeft nut. Alleen is het na een tijdje moeilijk om de balans te vinden en dat is wel nodig, want je kan niet jarenlang aan mentale topsport doen.
Heb je wel eens gezocht naar ondersteuning specifiek voor jouw ziekte? Veel gespecialiseerde afdelingen van ziekenhuizen bieden ook psychische ondersteuning aan, en dan erg gerelateerd aan je medische aandoening, bijvoorbeeld rondom acceptatie en ziekte-inzicht, Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kan me voorstellen dat dit kan helpen, ook omdat je hier aangeeft blij te zijn met herkenning. Je zou wellicht eens kunnen kijken via een patiëntenvereniging of lotgenotengroep oid, die weten meestal goed de weg.
In mijn geval denk ik dat het hele proces van ziekte vooral bepaalde eigenschappen die ik al had, heeft benadrukt. En dat is niet alleen maar slecht. Ziek zijn vraagt uiteindelijk ook veel doorzettingsvermogen, wilskracht. Dat helpt je er ook doorheen, heeft nut. Alleen is het na een tijdje moeilijk om de balans te vinden en dat is wel nodig, want je kan niet jarenlang aan mentale topsport doen.
Heb je wel eens gezocht naar ondersteuning specifiek voor jouw ziekte? Veel gespecialiseerde afdelingen van ziekenhuizen bieden ook psychische ondersteuning aan, en dan erg gerelateerd aan je medische aandoening, bijvoorbeeld rondom acceptatie en ziekte-inzicht, Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kan me voorstellen dat dit kan helpen, ook omdat je hier aangeeft blij te zijn met herkenning. Je zou wellicht eens kunnen kijken via een patiëntenvereniging of lotgenotengroep oid, die weten meestal goed de weg.
Tjezus, wat vals
dinsdag 22 februari 2022 om 23:15
dinsdag 22 februari 2022 om 23:16
Herkenbaar wel wat je schrijft en je wordt er inderdaad doodmoe van.
Bij mij was het inderdaad een symptoom van een burn-out. Bang zijn niet goed genoeg te zijn, faalangst, bang zijn voor wat anderen misschien wel denken en als klap op de vuurpijl denken dat je wereld vergaat (niet letterlijk) als je een fout maakt. Veel te veel bezig zijn met wat een ander van je denkt.
Wat mij hielp en nog steeds helpt: als een mantra jezelf afvragen wat het ergste kan zijn wat er gebeurt.
Dus: jij schrijft een mail aan de dokter, daarin schrijf je een onlogische zin of tikfout.
Dat blaas je gigantisch op in je hoofd, wat als wat als.
Het ergste wat kan gebeuren is dat je dokter moet glimlachen om je kromme zin, of voor de zekerheid navraagt wat je precies bedoelde.
En zelfs al zou je dokter denken dat je dom bent, lekker belangrijk want je bent er niet mee getrouwd en verder heb je niks met hem/haar te maken.
Wees wat milder voor jezelf, je doet je best
Bij mij was het inderdaad een symptoom van een burn-out. Bang zijn niet goed genoeg te zijn, faalangst, bang zijn voor wat anderen misschien wel denken en als klap op de vuurpijl denken dat je wereld vergaat (niet letterlijk) als je een fout maakt. Veel te veel bezig zijn met wat een ander van je denkt.
Wat mij hielp en nog steeds helpt: als een mantra jezelf afvragen wat het ergste kan zijn wat er gebeurt.
Dus: jij schrijft een mail aan de dokter, daarin schrijf je een onlogische zin of tikfout.
Dat blaas je gigantisch op in je hoofd, wat als wat als.
Het ergste wat kan gebeuren is dat je dokter moet glimlachen om je kromme zin, of voor de zekerheid navraagt wat je precies bedoelde.
En zelfs al zou je dokter denken dat je dom bent, lekker belangrijk want je bent er niet mee getrouwd en verder heb je niks met hem/haar te maken.
Wees wat milder voor jezelf, je doet je best
dinsdag 22 februari 2022 om 23:17
dinsdag 22 februari 2022 om 23:19
Wat een mooi ideeVerbinder schreef: ↑22-02-2022 23:17Misschien rare suggestie hoor maar misschien kan virtuele bevrijding, rennen, snelheid even iets voor je betekenen.
Dus koptelefoon op, laptop, ipad of desktop voor je en zoek naar de beelden die je iets kunnen geven en neem ze volop in je op, met al je zintuigen
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 22 februari 2022 om 23:19
dank je mw Jack! Daar had ik nog nooit aan gedacht, en ja, dat lijkt mij wel passend. Het is gewoon zo dat ik er met niemand over praat, nergens over, want heb niemand in mijn omgeving
en was altijd iemand met een brede rug, veel draagkracht, en nu is dit echt wel op
zit aan de grond, en dat krampachtige wat ik dan heb bij het schrijven van de mails is natuurlijk allemaal bs. Het wordt tijd dat ik gewoon ziek ben, want dat ben ik. en dat terugveren, als je los laat, daarin zit zoveel genezing
maar dan moet je wel eerst (durven) loslaten
denk dat ik veel kan hebben aan psychologische hulp bij juist de ziekte....
denk dat het niet specifiek bestaat voor mijn aandoening maar een psycholoog die werkt met chronische zieken is denk ik al passend......al heb ik niet gauw een klik met psychologen. Mij ligt dat gewoon niet zo....
en was altijd iemand met een brede rug, veel draagkracht, en nu is dit echt wel op
zit aan de grond, en dat krampachtige wat ik dan heb bij het schrijven van de mails is natuurlijk allemaal bs. Het wordt tijd dat ik gewoon ziek ben, want dat ben ik. en dat terugveren, als je los laat, daarin zit zoveel genezing
maar dan moet je wel eerst (durven) loslaten
denk dat ik veel kan hebben aan psychologische hulp bij juist de ziekte....
denk dat het niet specifiek bestaat voor mijn aandoening maar een psycholoog die werkt met chronische zieken is denk ik al passend......al heb ik niet gauw een klik met psychologen. Mij ligt dat gewoon niet zo....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
dinsdag 22 februari 2022 om 23:21
Helemaal geen gek idee, er wordt niet voor niets veel gesproken over de kracht van verbeelding!Verbinder schreef: ↑22-02-2022 23:17Misschien rare suggestie hoor maar misschien kan virtuele bevrijding, rennen, snelheid even iets voor je betekenen.
Dus koptelefoon op, laptop, ipad of desktop voor je en zoek naar de beelden die je iets kunnen geven en neem ze volop in je op, met al je zintuigen
Tjezus, wat vals
dinsdag 22 februari 2022 om 23:43
heb ik gedaan, maar dichte deuren, wegsturen enz.
heb heel eerlijk na vijf jaar uitreiken echt gewoon alle hoop verloren, dat ik die steun vindt....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
dinsdag 22 februari 2022 om 23:46
ja, gehad, die was niet passend ;(
Ben bezig met nieuwe hulp vinden....
Maar even een positieve noot: superleuk idee- kan even niet teruglezen van wie: wat betreft die beelden opzoeken. Ik voel het ook gewoon, hoe ik ren, dus het werkt, en is heerlijk!!
Zou heel mooi zijn, als ik echt een VR bril had ofzo!!
Voor nu welterusten, dank jullie wel - veel food for thought....
Liep ook bij het posten op eieren, maar dat lag niet aan jullie
, en met oefenen wordt het gevoel hopelijk minder
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
dinsdag 22 februari 2022 om 23:52
Dan was mijn voorbeeld een heel onhandige, sorry want dan is jouw angst (daarover) wel gegrond. Ik hoop dat je je beseft dat hoe die artsen hebben gehandeld heel kwalijk is. Ik snap dat je er de energie niet voor hebt om daartegen in verweer te gaan.
De tip die Doreia geeft is wel het onderzoeken waard, even stom gezegd maar je bent niet de enige die tegen die problemen aanloopt dus er moet echt wel een oplossing voor te vinden zijn. Mijn tip voor nu blijft staan, wees eens wat milder voor jezelf. Het klinkt alsof je aardig wat op je bordje hebt en daar mag je echt wel mee worstelen. Pas als je jezelf toestaat om je emoties te voelen kan je beter worden. Jij bent ook gewoon een mens en wij mensen maken fouten, niks mis mee.
Welterusten!
De tip die Doreia geeft is wel het onderzoeken waard, even stom gezegd maar je bent niet de enige die tegen die problemen aanloopt dus er moet echt wel een oplossing voor te vinden zijn. Mijn tip voor nu blijft staan, wees eens wat milder voor jezelf. Het klinkt alsof je aardig wat op je bordje hebt en daar mag je echt wel mee worstelen. Pas als je jezelf toestaat om je emoties te voelen kan je beter worden. Jij bent ook gewoon een mens en wij mensen maken fouten, niks mis mee.
Welterusten!
woensdag 23 februari 2022 om 00:29
zucht, geloof dat ik weer wakker lig.
slaap de laatste maanden niet of nauwelijks meer
en ik besef me ineens hoe ik steeds genoegen nam met allerlei shitacties.
Nu ook weer van de huisarts: wat doe ik nog bij de man? Of ik moet een klacht indienen, en dat hem onder de neus wrijven of gewoon weg gaan. Wat moet ik aan die man hebben? NIKS....dit belooft gewoon echt niks goeds.
Maar ik slijm weer en stuur een aardige mail.
Het is echt een gotspe. Ben eraan gewend geraakt, hoe kut mensen me behandelen.
Dat is denk ik nog het ergste: dat dit voor mij normaal is geworden.
En zo heb ik JAREN echt op alle fronten shit over me heen gehad. Nu met thuiszorg: breek me de bek niet open hoe die vrouw me heeft behandeld. Maar ik doe weer aardig next time dat ik haar zie.
Mijn familie idem dito: echt als stront of lucht behandeld, jaren nul interesse in mij. Maar ik bleef cadeaus sturen voor mijn moeder, broers en zussen en hun kinderen. Zelfde verhaal met hulpverleners. Ben bij wijkteam en ze hebben vanaf dat ik daar ben in november NIETS gedaan met de ernstie psychische klachten waar ik bij ze voor aan heb geklopt. En nu wilde de psychiater van dat team mij ivm de slaapproblemen dan na al die maanden wel wat voorschrijven, tegen depressie en slapeloosheid.
ze had maar 10 minuten, legt me geen reet uit, en stuurt me een bijsluiter, zonder mogelijkheid nog dingen te vragen...ik bestudeer alle informatie, en besluit dat middel niet te willen nemen. Kaart dit bij een overleg al aan, vervolgens mail ik haar met alle redenen enz. En of ze een alternatief weet voor het middel. En wat schetst mijn verbazing: ze stuurt gewoon desondanks het recept voor het oorspronkelijke middel door naar de apo. Ik schrijf een mail. Schrijft ze terug: kies maar of je het neemt of niet.
Geen voorstel voor een alternatief, take it or leave it.,
En mij valt niet eens meer op dat dit klote is, en vooral niet passend voor een arts!! Ik ga de schuld bij mezelf zoeken....en dachten jullie dat ze nog had gereageerd? NEE! Een andere hulpverlener belt me op, omdat ze gehoord had van die psychiater dat ik twijfels had over medicatie. Ik heb geen twijfels, maar vraag naar een alternatief, of dit bestaat! Het is gewoon zo vermoeiend, hoe dit dan gaat
Maar ik blijf doorhobbelen met die lui die me alleen maar rotter doen voelen.
Dit valt me nu als schellen van de ogen
Waar ben ik mee bezig?>??
Svp niet quoten
slaap de laatste maanden niet of nauwelijks meer
en ik besef me ineens hoe ik steeds genoegen nam met allerlei shitacties.
Nu ook weer van de huisarts: wat doe ik nog bij de man? Of ik moet een klacht indienen, en dat hem onder de neus wrijven of gewoon weg gaan. Wat moet ik aan die man hebben? NIKS....dit belooft gewoon echt niks goeds.
Maar ik slijm weer en stuur een aardige mail.
Het is echt een gotspe. Ben eraan gewend geraakt, hoe kut mensen me behandelen.
Dat is denk ik nog het ergste: dat dit voor mij normaal is geworden.
En zo heb ik JAREN echt op alle fronten shit over me heen gehad. Nu met thuiszorg: breek me de bek niet open hoe die vrouw me heeft behandeld. Maar ik doe weer aardig next time dat ik haar zie.
Mijn familie idem dito: echt als stront of lucht behandeld, jaren nul interesse in mij. Maar ik bleef cadeaus sturen voor mijn moeder, broers en zussen en hun kinderen. Zelfde verhaal met hulpverleners. Ben bij wijkteam en ze hebben vanaf dat ik daar ben in november NIETS gedaan met de ernstie psychische klachten waar ik bij ze voor aan heb geklopt. En nu wilde de psychiater van dat team mij ivm de slaapproblemen dan na al die maanden wel wat voorschrijven, tegen depressie en slapeloosheid.
ze had maar 10 minuten, legt me geen reet uit, en stuurt me een bijsluiter, zonder mogelijkheid nog dingen te vragen...ik bestudeer alle informatie, en besluit dat middel niet te willen nemen. Kaart dit bij een overleg al aan, vervolgens mail ik haar met alle redenen enz. En of ze een alternatief weet voor het middel. En wat schetst mijn verbazing: ze stuurt gewoon desondanks het recept voor het oorspronkelijke middel door naar de apo. Ik schrijf een mail. Schrijft ze terug: kies maar of je het neemt of niet.
Geen voorstel voor een alternatief, take it or leave it.,
En mij valt niet eens meer op dat dit klote is, en vooral niet passend voor een arts!! Ik ga de schuld bij mezelf zoeken....en dachten jullie dat ze nog had gereageerd? NEE! Een andere hulpverlener belt me op, omdat ze gehoord had van die psychiater dat ik twijfels had over medicatie. Ik heb geen twijfels, maar vraag naar een alternatief, of dit bestaat! Het is gewoon zo vermoeiend, hoe dit dan gaat
Maar ik blijf doorhobbelen met die lui die me alleen maar rotter doen voelen.
Dit valt me nu als schellen van de ogen
Waar ben ik mee bezig?>??
Svp niet quoten
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 23 februari 2022 om 00:41
Niet quoten ik haal dit misschien nog weg ivm herkenbaarheid…
Edit: toch weggehaald ivm herkenbaarheid…. TO, pb mag altijd.
Edit: toch weggehaald ivm herkenbaarheid…. TO, pb mag altijd.
hendrikje106 wijzigde dit bericht op 23-02-2022 00:43
Reden: Zie edit
Reden: Zie edit
85.54% gewijzigd
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
woensdag 23 februari 2022 om 00:42
woensdag 23 februari 2022 om 00:53
Ook jij merci voor je reactie...
Alle ideeen welkom, maar dat is een voordeel van veel vergeefs naar hulp zoeken; uitgebreid getest en nul persoonlijkheidsstoornissen! Toch nog iets gezonds aan mij....verder zo gek als een deur, haha.
Zo voel ik me helaas wel: gestoord...
Maar geen persoonlijkheidsstoornis, dat valt weer mee
. Tenzij het is ontstaan.Maar herken wel dat ik dingen vermijdt, uit angst dat er iets rots gebeurt
kan trauma zijn, angststoornissen...daar komt ook vaak veel vermijding bij kijken
bij mij ligt de mishandeling, desinteresse en minachting voor de hand die anderen naar mij toe hadden/hebben.....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 23 februari 2022 om 00:56
woensdag 23 februari 2022 om 01:00
wat ook helpt: kijken naar vlogs van Monica Geuze!
Doe ik zelden, maar ze heeft geen last van eieren-lopen en appt, praat en doet uit de losse pols! Gewoon recht voor de raap. Heerlijk om te kijken, en goed voorbeeld voor mij!
Doe ik zelden, maar ze heeft geen last van eieren-lopen en appt, praat en doet uit de losse pols! Gewoon recht voor de raap. Heerlijk om te kijken, en goed voorbeeld voor mij!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 23 februari 2022 om 02:57
Ik had je geschreven stukjes nog even doorgelezen.
Zou je het kunnen veroorloven om zelf een psycholoog te zoeken? Dus niet via doorverwijzing via de huisarts.
Maar iemand die je helemaal zelf gaat zoeken en vinden en kijken of je die persoon prettig vindt.
Ik had even een voorbeeldje gezocht van een psycholoog die zichzelf beschreef op een website (het is van een psycholoog gevestigd in Amsterdam). Vind je zoiets bijv een fijne tekst:
Over mij
Mijn naam is Suzan Albertsma. Je bent bij mij aan het goede adres als je iemand zoekt die empathisch, integer en geduldig is. Mijn werkwijze is gericht op het luisteren met een onbevooroordeelde houding en het creëren van een sfeer waarin je je gemakkelijk kan openstellen. Daarnaast houd ik je een spiegel voor wanneer nodig. Ik vind het belangrijk dat het contact gelijkwaardig is en ik streef ernaar dat je in je eigen kracht komt te staan en je eigen unieke kwaliteiten uiteindelijk zelf kan leren herkennen en te versterken. Samen zullen we kijken hoe je meer grip kunt krijgen op je klachten zodat je uiteindelijk weer beter in balans zal komen. Tijdens de behandeling maak ik gebruik van inzichtgevende en oplossingsgerichte therapie, cognitieve gedragstherapie en elementen uit de mindfulness en schematherapie.
Opleidingen
– Master klinische neuropsychologie aan de Universiteit van Leiden
– Basisopleiding Cognitieve Gedragstherapie
Zou je het kunnen veroorloven om zelf een psycholoog te zoeken? Dus niet via doorverwijzing via de huisarts.
Maar iemand die je helemaal zelf gaat zoeken en vinden en kijken of je die persoon prettig vindt.
Ik had even een voorbeeldje gezocht van een psycholoog die zichzelf beschreef op een website (het is van een psycholoog gevestigd in Amsterdam). Vind je zoiets bijv een fijne tekst:
Over mij
Mijn naam is Suzan Albertsma. Je bent bij mij aan het goede adres als je iemand zoekt die empathisch, integer en geduldig is. Mijn werkwijze is gericht op het luisteren met een onbevooroordeelde houding en het creëren van een sfeer waarin je je gemakkelijk kan openstellen. Daarnaast houd ik je een spiegel voor wanneer nodig. Ik vind het belangrijk dat het contact gelijkwaardig is en ik streef ernaar dat je in je eigen kracht komt te staan en je eigen unieke kwaliteiten uiteindelijk zelf kan leren herkennen en te versterken. Samen zullen we kijken hoe je meer grip kunt krijgen op je klachten zodat je uiteindelijk weer beter in balans zal komen. Tijdens de behandeling maak ik gebruik van inzichtgevende en oplossingsgerichte therapie, cognitieve gedragstherapie en elementen uit de mindfulness en schematherapie.
Opleidingen
– Master klinische neuropsychologie aan de Universiteit van Leiden
– Basisopleiding Cognitieve Gedragstherapie
woensdag 23 februari 2022 om 07:15
Een online forum is nooit geschikt om een professionele hulpverlener te vervangen.
Het kan heel goed mogelijk zijn, dat je een verkeerde hulpverlener hebt gehad en dat je daardoor het vertrouwen kwijt bent geraakt.
Maar tegelijkertijd vraag ik mij ook af, duw je ze (onbewust) niet weg? Omdat ze juist tot de/een kern komen, waar jij nog niet aan toe bent om dit onder ogen te zien?
Ik las je in een ander topic ook, met een traumatische ervaring. In combinatie met wat ik hier lees, vind ik "op eieren lopen" echt een understatement.
Mijn advies is, gun jezelf de hulpverlening die jij nodig hebt. Loop er niet voor weg en ga niet zelf rommelen. Uit ervaring weet ik dat het soms een zoektocht is en dat je daar heel moedeloos van kan worden. Maar als je éénmaal het juiste pad hebt gevonden als in: een hulpverlener waar jij je veilig bij voelt en die samen met jou kijkt wat jij nodig hebt, dan kan je echt een heel eind komen.
