Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 11 januari 2009 om 19:44
Mijn ervaring is dat veel dingen herkenbaar waren maar dat ik sommige stukken te snel heb gelezen en niet goed heb opgenomen. De verhalen en de uitleg daarna vond ik wel inspirerend maar ik ben meer van het rechtoe-rechtaan type. Tell it like it is en dan is de Ontembare Vrouw net iets te symbolisch. Wat niet wil zeggen dat ik er niks aan heb gehad, integendeel. De psyche van een vrouw is mooi uiteen gezet en de verhalen geven het net een extra dimensie waardoor het van binnen bij mij leeft en borrelt. Aan de andere kant zitten er stukken in het boek die me niet aanspreken of onbegrijpelijk zijn. Het is net als met soep. De soep in zijn geheel is lekker maar als je kijkt wat er allemaal in gedaan is dan vindt je sommige ingredienten lekker en sommige niet. Zo las ik de OV. Hmm...hoop dat ik duidelijk ben.
maandag 12 januari 2009 om 17:13
Ik vond op zich alles wel begrijpelijk. De verhalen en de vertaling naar de psyche van de vrouw. Wat ik mis in het boek (maar misschien heb ik daar overheen gelezen) is het HOE. Dus het waarom van het verhaal snap ik. Dus ook bij mezelf zie ik overeenkomsten (zelfs die universele droom over indringers in huis en niet de politie kunnen bellen) met delen uit het boek. Ik kan het niet goed uitleggen maar misschien omdat ik te veel gelezen heb, is het lastig 1 zuiver verhaal hiervan te maken.
Ik heb het boek een tijdje terug uitgelezen en er verder niets mee gedaan Maar that's me. Ik lees, knik af en toe bij herkenning en als ik het boek uit heb leg ik het neer om het vervolgens niet meer op te pakken.
Wacht, misschien weet ik het wel: veel van wat in het boek staat is niet nieuw voor mij. Dat is het!
Wat het ook is: ik heb me losgeworsteld van een zeer strenge opvoeding, losgeworsteld van familie tegen alle adviezen en doemscenario's van anderen in, losgeworsteld van een omgeving waar ik niet in thuishoor. En dat lees ik terug in OV. Al die dingen heb ik gedaan. Mijn eigen weg gevolgd. Stel ik zat nog in een situatie waarin ik me onderwierp aan mijn familie, omgeving etc. dan zou dit boek een eyeopener zijn geweest. Maar ik heb vanaf mijn 15e intuitief al het besluit genomen om me rustig uit die voor mij schadelijke omgeving terug te trekken.
Dat de weg hobbelig en vol scherven ligt, dat wist ik niet. Het is eng om alle schepen achter me te verbranden en tot mijn schrik er achter te komen dat die stappen wel moedig waren maar dat ik het nu in mijn eentje moet doen. Dus stap twee is nu ik de vrijheid heb en ervaar er ook iets moois mee te gaan doen. Vandaar dat ik het boek puur als herkenning wel mooi vind, maar dat ik concrete vervolgstappen mis. Dat is wat ik bedoel met tell it like it is.
En Loving_Life hoe je je nu voelt, voel je waarschijnlijk omdat je er steeds meer ruimte voor maakt. Dikke knuffel voor jou.
Ook voor jou EV!
(f)
Ik heb het boek een tijdje terug uitgelezen en er verder niets mee gedaan Maar that's me. Ik lees, knik af en toe bij herkenning en als ik het boek uit heb leg ik het neer om het vervolgens niet meer op te pakken.
Wacht, misschien weet ik het wel: veel van wat in het boek staat is niet nieuw voor mij. Dat is het!
Wat het ook is: ik heb me losgeworsteld van een zeer strenge opvoeding, losgeworsteld van familie tegen alle adviezen en doemscenario's van anderen in, losgeworsteld van een omgeving waar ik niet in thuishoor. En dat lees ik terug in OV. Al die dingen heb ik gedaan. Mijn eigen weg gevolgd. Stel ik zat nog in een situatie waarin ik me onderwierp aan mijn familie, omgeving etc. dan zou dit boek een eyeopener zijn geweest. Maar ik heb vanaf mijn 15e intuitief al het besluit genomen om me rustig uit die voor mij schadelijke omgeving terug te trekken.
Dat de weg hobbelig en vol scherven ligt, dat wist ik niet. Het is eng om alle schepen achter me te verbranden en tot mijn schrik er achter te komen dat die stappen wel moedig waren maar dat ik het nu in mijn eentje moet doen. Dus stap twee is nu ik de vrijheid heb en ervaar er ook iets moois mee te gaan doen. Vandaar dat ik het boek puur als herkenning wel mooi vind, maar dat ik concrete vervolgstappen mis. Dat is wat ik bedoel met tell it like it is.
En Loving_Life hoe je je nu voelt, voel je waarschijnlijk omdat je er steeds meer ruimte voor maakt. Dikke knuffel voor jou.
Ook voor jou EV!
(f)
donderdag 15 januari 2009 om 00:41
Ik heb trouwens een boek dat heet;Vrouwenwijsheid-luister naar je innerlijke stem-vind dit boek makkelijker te lezen dan de OV(ben nog maar bij de uitleg van de wolfenvrouw hoor)voor zover ik dat kan zeggen.Het is een heel mooi en leerzaam boek echt een aanrader als je geintresseerd bent in dit onderwerp van dit topic.Misschien heb je er wat aan...
Groetjes Spongebabe
Groetjes Spongebabe
vrijdag 16 januari 2009 om 14:05
LL ik herken dat gevoel dat je het gevoel hebt dat je niet gemist wordt,zoals je schrijft.Ik ben in december jarig (21e)en er komt niemand,alleen mijn moeder en mijn vriend.Dat is al jaren zo en allemaal onder het mom van we zien je wel 1 dag van de kerst bij mijn moeder thuis,want het is al zo'n drukke maand(dan heb ik het over nijn broers en zussen).Ik heb waar ik woon 2 vriendinnen en van vroeger 2 vriendinnen maar die zie ik nooit meer.Het contact moet meestal van mij uit komen en ik voel me dan ook erg onzeker en vaak teveel in gezelschap.Maar ik voel me zeker niet zielig hoor!ik zou het alleen dolgraag anders willen zienNou moet ik wel zeggen dat ik mensen niet gauw vriend(in) noem daar ben ik nml. erg van teruggekomen in der loop der jaren.+ik ben erg depressief geweest(slik hier med. voor)en ben vorig jaar pshychotisch geworden, dit alles heeft geen positief effect op het onderhouden van contacten.Die pshychose maakte me ook achterdochtig maar was een uiting van PTSS(post traunisch stress stoornis=opgelopen trauma's in mijn leven die ik niet verwerkt heb en waar ik last van heb(wordt deels onderdrukt door med. nml.anti-pshychotica)Ik ben al in behandeling(o.a ivm.ADHD en pshychose) maar heb voor die PTSS sinds pas een doorverwijzing naar Pshyq voor verdere behandeling en evt. EMDR(nodig ivm.vderlies ervaring dood vader en wiegedood van mijn dochter,verkrachting en geweldslachtofferen mijn vriend kreeg vorig jaar leukemie en heeft inmiddels 4 chemokuren achter de rug en is nu met de 5e bezig)Mijn pshychiater weet niet of het misschien teveel is voor EMDR maar dat ik hulp hierbij nodig heb is wel zeker.Ik vind het best spannend wat me te wachten staat maar ik moet er iets meedoen want zo gaat het niet langer.
Ik haal veel steun uit dat boek wat ik hier eerder beschreven heb,nogmaals echt een aanrader!
Groetjes Spongebabe
Ik haal veel steun uit dat boek wat ik hier eerder beschreven heb,nogmaals echt een aanrader!
Groetjes Spongebabe
vrijdag 16 januari 2009 om 20:01
Leven.....het is wat
Wat zo mooi is aan dit topic is dat de stappen die ieder maakt zwart op wit staan. Mooi dat je dit hebt opgeslagen LL en alles rustig kunt teruglezen.
Veel van wat je schrijft is zo herkenbaar. Het niet gemist worden. Hoewel ik er ook zo over dacht/denk is dat niet het belangrijkste. Ik snap dat je het gevoel wilt hebben dat men (wie die 'men' ook is) om je geeft en dat je niet gemist KAN worden maar het aller aller allerbelangrijkste is dat je weer beter wordt.
Je schreef laatst iets moois over jouw turningpoint en ik heb er toen niet op gereageerd maar dat deed me iets realiseren: dat was ook mijn turningpoint! Toen ik besloot dat ik mocht voelen. Dat het er mocht zijn. Dat mijn gevoelens niet 'eng' of 'raar' waren maar bij mij hoorden en dat ik niet als een gek van alles hoefde te doen om maar die gevoelens te negeren. Toevallig had ik er gisteravond weer last van. Ik voelde me raar, beetje onbestemd gevoel en meteen kwam de gedachte:"laat het zijn voor wat het is, ga het niet analyseren, wegduwen, laat het er gewoon zijn" Op dat moment kwam er rust over me heen. Het gevoel was niet weg maar het dwangmatig willen wegduwen van dat gevoel was.er niet meer. Er was rust op de achtergrond. Niet lang daarna was ook het gevoel opgelost.
En als ik kijk naar jouw groei dan zie ik dat je van 'iedereen is verder dan ik, dus ik kan beter niet meer schrijven' gekomen bent naar 'dit is mijn proces en ik schrijf erover' En vooral dat vind ik zo mooi om te zien. Dat je dit deelt en anderen gelegenheid geeft om dingen te herkennen en er over na te denken. Zoals met die turningpoint (en meerdere dingen). Je bent goed op weg!
Ik weet verder niet zoveel te vertellen eigenlijk. Ik ga nog even genieten van lezen op het forum. Muziekje luisteren en straks lekker naar bed.
Liefs allemaal (f)
p.s. LL, ik reageer nog op jouw mail tzt!
Wat zo mooi is aan dit topic is dat de stappen die ieder maakt zwart op wit staan. Mooi dat je dit hebt opgeslagen LL en alles rustig kunt teruglezen.
Veel van wat je schrijft is zo herkenbaar. Het niet gemist worden. Hoewel ik er ook zo over dacht/denk is dat niet het belangrijkste. Ik snap dat je het gevoel wilt hebben dat men (wie die 'men' ook is) om je geeft en dat je niet gemist KAN worden maar het aller aller allerbelangrijkste is dat je weer beter wordt.
Je schreef laatst iets moois over jouw turningpoint en ik heb er toen niet op gereageerd maar dat deed me iets realiseren: dat was ook mijn turningpoint! Toen ik besloot dat ik mocht voelen. Dat het er mocht zijn. Dat mijn gevoelens niet 'eng' of 'raar' waren maar bij mij hoorden en dat ik niet als een gek van alles hoefde te doen om maar die gevoelens te negeren. Toevallig had ik er gisteravond weer last van. Ik voelde me raar, beetje onbestemd gevoel en meteen kwam de gedachte:"laat het zijn voor wat het is, ga het niet analyseren, wegduwen, laat het er gewoon zijn" Op dat moment kwam er rust over me heen. Het gevoel was niet weg maar het dwangmatig willen wegduwen van dat gevoel was.er niet meer. Er was rust op de achtergrond. Niet lang daarna was ook het gevoel opgelost.
En als ik kijk naar jouw groei dan zie ik dat je van 'iedereen is verder dan ik, dus ik kan beter niet meer schrijven' gekomen bent naar 'dit is mijn proces en ik schrijf erover' En vooral dat vind ik zo mooi om te zien. Dat je dit deelt en anderen gelegenheid geeft om dingen te herkennen en er over na te denken. Zoals met die turningpoint (en meerdere dingen). Je bent goed op weg!
Ik weet verder niet zoveel te vertellen eigenlijk. Ik ga nog even genieten van lezen op het forum. Muziekje luisteren en straks lekker naar bed.
Liefs allemaal (f)
p.s. LL, ik reageer nog op jouw mail tzt!
vrijdag 16 januari 2009 om 20:07
-En verder- laat je wel wat van jehoren en reageer je hier op anderen,dus je durft wel ruimte voor jezelf intenemen dat vind ik erg positief.Dat heeft ook met het erkennen van jezelf en het ermogen zijn temaken.Vind je niet wat steun in dit forum?
Jammer dat je ondanks je relatie toch zo eenzaam voelt.,ikweet wel dat iemand zich juist heel eenzaam kan voelen terwijl je eigenlijk onder de mensen bent,maar kan je er met hem niet over praten?-Of is dat een stomme vraag-
Welk topic heb jij dan gehad(gewoon nieuwsgierigheid en intresse hoor)Anders open je toch een nieuwe?
Dikke knuffel Spongebabe
Jammer dat je ondanks je relatie toch zo eenzaam voelt.,ikweet wel dat iemand zich juist heel eenzaam kan voelen terwijl je eigenlijk onder de mensen bent,maar kan je er met hem niet over praten?-Of is dat een stomme vraag-
Welk topic heb jij dan gehad(gewoon nieuwsgierigheid en intresse hoor)Anders open je toch een nieuwe?
Dikke knuffel Spongebabe
