Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 25 januari 2009 om 20:57
Meiden ik ben stil van jullie verhalen.....ongelooflijk waar een mens toe in staat is. Ook ik heb er geen woorden voor maar ik herken 'genoeg is genoeg' en het voelen van de kracht.
Beseffen jullie wel dat jullie ruimte hebben gemaakt voor deze kracht?
Vandaag hoorde ik iets moois: je weet pas dat je kracht hebt als je kracht gebruikt. En dat is wat EV bedoelde met jezelf uitspreken, je bestaansrecht opeisen, kiezen voor jezelf. Uiteindelijk kies je daarmee ook voor anderen. Ik snap ook wat Pink11 bedoelt (leuk dat je meeschrijft trouwens) Je leert daarmee ook van anderen houden. En de cirkel is rond
Loving_Live: het boek 'introvert door het leven' kocht ik nav een topic van Anoukske over het verschil tussen introversie en verlegenheid. Introverten leven meer vanuit hun innerlijk. Daar halen ze energie uit en extraverten halen hun energie uit de buitenwereld. Ik snapte bijvoorbeeld niet waarom ik niet zo van drukbezochte bijeenkomsten hield, maar nu snap ik dat dat me energie kost ipv geeft. Het is een beetje een kort-door-de-bocht-uitleg maar het gaf me inzichten in de kenmerken van introversie en de kwaliteiten/krachten daarvan. Ik vond er een stukje rust door.
Beseffen jullie wel dat jullie ruimte hebben gemaakt voor deze kracht?
Vandaag hoorde ik iets moois: je weet pas dat je kracht hebt als je kracht gebruikt. En dat is wat EV bedoelde met jezelf uitspreken, je bestaansrecht opeisen, kiezen voor jezelf. Uiteindelijk kies je daarmee ook voor anderen. Ik snap ook wat Pink11 bedoelt (leuk dat je meeschrijft trouwens) Je leert daarmee ook van anderen houden. En de cirkel is rond
Loving_Live: het boek 'introvert door het leven' kocht ik nav een topic van Anoukske over het verschil tussen introversie en verlegenheid. Introverten leven meer vanuit hun innerlijk. Daar halen ze energie uit en extraverten halen hun energie uit de buitenwereld. Ik snapte bijvoorbeeld niet waarom ik niet zo van drukbezochte bijeenkomsten hield, maar nu snap ik dat dat me energie kost ipv geeft. Het is een beetje een kort-door-de-bocht-uitleg maar het gaf me inzichten in de kenmerken van introversie en de kwaliteiten/krachten daarvan. Ik vond er een stukje rust door.
maandag 26 januari 2009 om 00:23
Hahaha LL, ik heb dat ook wel eens. Dat ik iets begrijp totdat iemand daar een vraag over stelt en ik ga twijfelen of ik het wel goed begrepen heb.
Ik bedoel inderdaad het ego. En ik weet niet welke impulsen van de onderstroom komen. Eigenlijk wel...even zien of ik het kan verduidelijken. De impulsen die ik heb zijn (waren?) altijd gericht op het zelf fijn hebben en tevens dat de ander het fijn heeft. Dat is bijvoorbeeld een impuls waarvan ik denk dat die van de onderstroom komt. Een ander eenvoudig impuls van de onderstroom is honger. Of dorst. Een prikkel die bedoelt is om mij (Zichzelf) in leven te houden. Zin in seks kan ook van die onderstroom komen.
Wat niet van de onderstroom komt maar van het ego is wat ik noem het misbruiken van impulsen. Dus honger zou ik kunnen misbruiken. Ik kan me te buiten gaan aan eten of ik kan de impuls op waarde schatten en voldoende eten om mezelf te voeden zonder mezelf te schaden.
Ik denk dat een onderstroomimpuls aanzet tot groei en ontwikkeling. En dat kan op alle gebieden.
Impulsaankopen bijvoorbeeld zijn voor mij iig geen onderstroomimpulsen. Ik hoop altijd als ik iets impulsiefs koop dat ik me beter voel. Dat doe ik ook. Maar wel voor een korte tijd. Daarna is ebt het gevoel weg. Ook de impuls om het bijvoorbeeld rustiger aan te doen. Niet zo hard te willen en te snel.
De onderstroom voelen kan denk ik alleen als ik stil ben. En dat ben ik helaas bijna nooit. Het gaat maar door in mijn hoofd (kwekkerdekwekkerdekwek) maar ik ben aan het oefenen met me minder aan te trekken van het gebabbel. Tuurlijk, ik denk over dingen na en vraag me geregeld af of ik een situatie moet aanpakken en zo ja hoe. Ik probeer echt naar mijn gevoel (onderstroom) te luisteren wat dan het beste is en ik weet het niet altijd. Dus op dat vlak is voor mij iig nog lastig.
Wat ik wel steeds regelmatig(er) ervaar is die rust van binnen. En als iets die rust verstoort dan ga ik na hoe dat komt. Wil ik iets? Is iets niet gegaan zoals ik dat wil? Kan ik er iets aan veranderen? Zo nee, waarom blijf ik er dan over malen? Zo ja, waarom onderneem ik geen actie?
Ik bedoel inderdaad het ego. En ik weet niet welke impulsen van de onderstroom komen. Eigenlijk wel...even zien of ik het kan verduidelijken. De impulsen die ik heb zijn (waren?) altijd gericht op het zelf fijn hebben en tevens dat de ander het fijn heeft. Dat is bijvoorbeeld een impuls waarvan ik denk dat die van de onderstroom komt. Een ander eenvoudig impuls van de onderstroom is honger. Of dorst. Een prikkel die bedoelt is om mij (Zichzelf) in leven te houden. Zin in seks kan ook van die onderstroom komen.
Wat niet van de onderstroom komt maar van het ego is wat ik noem het misbruiken van impulsen. Dus honger zou ik kunnen misbruiken. Ik kan me te buiten gaan aan eten of ik kan de impuls op waarde schatten en voldoende eten om mezelf te voeden zonder mezelf te schaden.
Ik denk dat een onderstroomimpuls aanzet tot groei en ontwikkeling. En dat kan op alle gebieden.
Impulsaankopen bijvoorbeeld zijn voor mij iig geen onderstroomimpulsen. Ik hoop altijd als ik iets impulsiefs koop dat ik me beter voel. Dat doe ik ook. Maar wel voor een korte tijd. Daarna is ebt het gevoel weg. Ook de impuls om het bijvoorbeeld rustiger aan te doen. Niet zo hard te willen en te snel.
De onderstroom voelen kan denk ik alleen als ik stil ben. En dat ben ik helaas bijna nooit. Het gaat maar door in mijn hoofd (kwekkerdekwekkerdekwek) maar ik ben aan het oefenen met me minder aan te trekken van het gebabbel. Tuurlijk, ik denk over dingen na en vraag me geregeld af of ik een situatie moet aanpakken en zo ja hoe. Ik probeer echt naar mijn gevoel (onderstroom) te luisteren wat dan het beste is en ik weet het niet altijd. Dus op dat vlak is voor mij iig nog lastig.
Wat ik wel steeds regelmatig(er) ervaar is die rust van binnen. En als iets die rust verstoort dan ga ik na hoe dat komt. Wil ik iets? Is iets niet gegaan zoals ik dat wil? Kan ik er iets aan veranderen? Zo nee, waarom blijf ik er dan over malen? Zo ja, waarom onderneem ik geen actie?
maandag 26 januari 2009 om 17:53
EV en LL wat een megasprongen zeg. Ben erg blij te lezen dat jullie beide 'kliks' beginnen te ervaren. Het mooie van die 'kliks' is dat weer stapstenen zijn nog meer mooie ervaringen.
Dit is pas het begin
Chapeau en (f) voor jullie beide!
Pink11. Helemaal waar. Mbt mijn eigen verleden weet ik nu dat ik meer kan dan ik ooit had gedacht. En ook wat LL schrijft is zo ontzettend herkenbaar: het voelen en erkennen van je leven. Zeggen: ja dit is het. Het is een mooie startpunt om stap voor stap bagage achter te laten.
Vanuit het gevoel 'dit is het' ervaar je zoveel kracht. Het is inderdaad moeilijk onder woorden te brengen maar als je eenmaal het verschilt voelt tussen acceptatie en weerstand, zul je steeds vaker en sneller voor acceptatie kiezen. Niet omdat een of ander boek het zegt, maar omdat je het eindelijk ERVAREN hebt.
Nogmaals, ben mega trots op jullie!
(f)
Dit is pas het begin
Chapeau en (f) voor jullie beide!
Pink11. Helemaal waar. Mbt mijn eigen verleden weet ik nu dat ik meer kan dan ik ooit had gedacht. En ook wat LL schrijft is zo ontzettend herkenbaar: het voelen en erkennen van je leven. Zeggen: ja dit is het. Het is een mooie startpunt om stap voor stap bagage achter te laten.
Vanuit het gevoel 'dit is het' ervaar je zoveel kracht. Het is inderdaad moeilijk onder woorden te brengen maar als je eenmaal het verschilt voelt tussen acceptatie en weerstand, zul je steeds vaker en sneller voor acceptatie kiezen. Niet omdat een of ander boek het zegt, maar omdat je het eindelijk ERVAREN hebt.
Nogmaals, ben mega trots op jullie!
(f)
dinsdag 27 januari 2009 om 10:57
Mag ik hier misschien meeschrijven zo af en toe?
Ik heb bijna dit hele topic nou gelezen (ben op pagina 20 hihi).
Ik ben ook zo op zoek naar wie ik ben...
Ik ben verschrikkelijk depressief, weet soms niet meer waar ik het zoeken moet. Raak totaal de controle over mezelf kwijt en vind het doodeng. Wat gebeurt er met me?
Altijd en overal ben ik bang wat mensen wel niet van me denken. Ik MOET altijd zoveel. Ik wil er voor iedereen zijn, voor iedereen zorgen maar weet niet meer hoe ik voor mezelf moet zorgen..
Wie ben ik? Waar liggen mijn grenzen? Wat zijn mijn kwaliteiten? Zal ik me ooit beter voelen? Zal ik me ooit sterk en zelfverzekerd voelen? Dit zijn vragen waar ik dag en nacht mee worstel.
Er is iets mis met mij. Er is iets vreselijks mis met mij en ik ben zo bang.. Ik vind het leven zo moeilijk. Ik draag elke dag zoveel spanning met me mee. En nu ben ik op, ik kan niet meer. Kan aan mensen niet uitleggen wat ik precies voel. In mn hoofd is het een grote chaos, ik voel pijn verdriet en onmacht. Maar het lijkt wel of ik mijn gevoel niet in woorden uit kan leggen, alsof die woorden niet bestaan.
Ik weet het niet, ik weet het nooit. Er is echt iets mis met me. Hoe kan iemand mij nou helpen als ik zelf niet weet wat er met me is?
Het gaat van het ene uiterste naar het andere. Waar ik wel controle over heb is eten. Dus daar kan ik me dan op focussen. Ik mag maar zoveel per dag en dan sport ik als een gek. Dit houdt geen mens vol natuurlijk dus weken erop krijg ik vreetbuien en voel ik me helemaal dik en waardeloos.
Het is zo'n vicieuze cirkel mijn leven. Ik voel me zo ongelukkig. Ik zoek wel afleiding want het zal vast goed voor me zijn. Maar als ik dan thuis kom denk ik waar is het eigenlijk allemaal goed voor? Ik zit zo diep ik de put...
Sorry voor mij warrige verhaal, maar ik moest het even van me afschrijven. Ik durf hier geen topic voor te openen namelijk..
Ik heb bijna dit hele topic nou gelezen (ben op pagina 20 hihi).
Ik ben ook zo op zoek naar wie ik ben...
Ik ben verschrikkelijk depressief, weet soms niet meer waar ik het zoeken moet. Raak totaal de controle over mezelf kwijt en vind het doodeng. Wat gebeurt er met me?
Altijd en overal ben ik bang wat mensen wel niet van me denken. Ik MOET altijd zoveel. Ik wil er voor iedereen zijn, voor iedereen zorgen maar weet niet meer hoe ik voor mezelf moet zorgen..
Wie ben ik? Waar liggen mijn grenzen? Wat zijn mijn kwaliteiten? Zal ik me ooit beter voelen? Zal ik me ooit sterk en zelfverzekerd voelen? Dit zijn vragen waar ik dag en nacht mee worstel.
Er is iets mis met mij. Er is iets vreselijks mis met mij en ik ben zo bang.. Ik vind het leven zo moeilijk. Ik draag elke dag zoveel spanning met me mee. En nu ben ik op, ik kan niet meer. Kan aan mensen niet uitleggen wat ik precies voel. In mn hoofd is het een grote chaos, ik voel pijn verdriet en onmacht. Maar het lijkt wel of ik mijn gevoel niet in woorden uit kan leggen, alsof die woorden niet bestaan.
Ik weet het niet, ik weet het nooit. Er is echt iets mis met me. Hoe kan iemand mij nou helpen als ik zelf niet weet wat er met me is?
Het gaat van het ene uiterste naar het andere. Waar ik wel controle over heb is eten. Dus daar kan ik me dan op focussen. Ik mag maar zoveel per dag en dan sport ik als een gek. Dit houdt geen mens vol natuurlijk dus weken erop krijg ik vreetbuien en voel ik me helemaal dik en waardeloos.
Het is zo'n vicieuze cirkel mijn leven. Ik voel me zo ongelukkig. Ik zoek wel afleiding want het zal vast goed voor me zijn. Maar als ik dan thuis kom denk ik waar is het eigenlijk allemaal goed voor? Ik zit zo diep ik de put...
Sorry voor mij warrige verhaal, maar ik moest het even van me afschrijven. Ik durf hier geen topic voor te openen namelijk..
dinsdag 27 januari 2009 om 15:01
Sterretje, het helpt je misschien als je je realiseert dat je niet de enige bent die met dat soort levensvragen worstelt.. Schrijf lekker mee, schrijf van je af, gebruik dit topic om een beetje helderheid voor jezelf te krijgen.
Een van de eerste dingen die ik me realiseerde en me heel veel rust gaven: er is NIETS mis met mij. Ik reageer normaal op gekke omstandigheden. Ik heb het omgedraaid.
Ooit zat ik precies met hetzelfde als jij. Een goede vriend hoorde dit allemaal aan en zei:heel droog"Goh....je lijkt wel een mens" Dit is jaren geleden en moet nog vaak aan die woorden denken. Hoe ik met mijn kleine hoofje, met twee armen en benen, met mijn beperkte 'macht' overal controle op wilde houden. Het 'enge' wat jij voelt is ook normaal. Je kunt namelijk geen controle hebben. Het is maar een idee dat jou een relatief veilig gevoel geeft.
Sterretje, ook tegen jou wil ik zeggen: je bent een mens en dat is ok. Met alles wat daarbij hoort: onzekerheid, angst controle te verliezen, spanningen, twijfels etc. Dat is allemaal ok. Op het moment dat jij het ook prima vindt dat dat allemaal bestaat in jouw gevoelswereld dan gaat er pas iets veranderen.
Ik las iets moois gisteravond over loslaten: op het moment dat je al het slechte loslaat dan blijft vanzelf het goede over. Het goede hoef je niet te zoeken want dat zit er al.
(f)
Een van de eerste dingen die ik me realiseerde en me heel veel rust gaven: er is NIETS mis met mij. Ik reageer normaal op gekke omstandigheden. Ik heb het omgedraaid.
Ooit zat ik precies met hetzelfde als jij. Een goede vriend hoorde dit allemaal aan en zei:heel droog"Goh....je lijkt wel een mens" Dit is jaren geleden en moet nog vaak aan die woorden denken. Hoe ik met mijn kleine hoofje, met twee armen en benen, met mijn beperkte 'macht' overal controle op wilde houden. Het 'enge' wat jij voelt is ook normaal. Je kunt namelijk geen controle hebben. Het is maar een idee dat jou een relatief veilig gevoel geeft.
Sterretje, ook tegen jou wil ik zeggen: je bent een mens en dat is ok. Met alles wat daarbij hoort: onzekerheid, angst controle te verliezen, spanningen, twijfels etc. Dat is allemaal ok. Op het moment dat jij het ook prima vindt dat dat allemaal bestaat in jouw gevoelswereld dan gaat er pas iets veranderen.
Ik las iets moois gisteravond over loslaten: op het moment dat je al het slechte loslaat dan blijft vanzelf het goede over. Het goede hoef je niet te zoeken want dat zit er al.
(f)
dinsdag 27 januari 2009 om 18:05
EV er is wel degelijk wat aan de hand. Je begint in het reine te komen met alles wat er gebeurd is. Normaal is als je liefdevolle ouders hebt, je kinderen dicht bij je hebt, je eigen leven onder controle hebt en een gelukkig en tevreden leven leidt.NU is er aan de hand dat het besef dat het allemaal niet 'normaal' gelopen is bij jou wat een hoop 'gekke' gevoelens losmaakt.
Ik wilde met die uitspraak alleen aangeven dat we soms zoveel van onszelf eisen, zelfs onder de zwaarste omstandigheden, om alleen maar overeind te kunnen blijven. En juist als alles redelijk tot rust is gekomen, dan is er de ruimte voor al het onverwerkte verdriet, machteloosheid etc.
Ik hoop niet dat ik je hiermee kwets of jouw toestand bagataliseer.
(f)
Ik wilde met die uitspraak alleen aangeven dat we soms zoveel van onszelf eisen, zelfs onder de zwaarste omstandigheden, om alleen maar overeind te kunnen blijven. En juist als alles redelijk tot rust is gekomen, dan is er de ruimte voor al het onverwerkte verdriet, machteloosheid etc.
Ik hoop niet dat ik je hiermee kwets of jouw toestand bagataliseer.
(f)
dinsdag 27 januari 2009 om 21:20
Weet je waar ik altijd zo bang voor ben, dat ik straks van mijzelf houd, maar dat de rest van de wereld een hekel aan mij heeft en dat niemand contact met me wil. En wat heb ik er dan aan om van mijzelf te houden. Klinkt misschien heel cynisch, maar zo bedoel ik het niet. Het is gewoon mijn diepste angst, dat als ik van mijzelf ga houden, iedereen zoiets heeft "Jij van jezelf houden, jij bent gek, je bent niet genoeg waard om van gehouden te worden!" dat is zo'n angst, dat er nooit iemand van mij zou kunnen houden. En de angst dat als ik van mijzelf zou houden, ik mijzelf voor de gek houd, omdat ik niet onder ogen kan zien dat ik eigenlijk helemaal geen recht heb om van mijzelf te houden of om uberhaupt op aarde zijn. Dat ik een "foutje van de natuur" oid ben.
Ach lieve LL, als jij van jezelf houdt kan het je werkelijk geen ene reet schelen wat anderen denken of vinden. En van jezelf houden hoef je aan niemand te verantwoorden of uit leggen. Van jezelf houden is niet 1 ding maar 1000 dingen ontspruiten wel uit het van jezelf houden. En zoals met veel wonderlijke dingen: als je van jezelf houdt dan trek je vanzelf ook mensen aan die van zichzelf houden. En geloof me, die denken echt niet als de negatieve mensen die jij hierboven beschrijft!
Nu de rest van je tekst lezen want dit las ik als eerste en moest er meteen op reageren
