Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 22 januari 2009 om 14:45
donderdag 22 januari 2009 om 22:27
quote:Loving_Life schreef op 22 januari 2009 @ 20:14:
Goedeavond.
Ik dacht ik kom even wat schrijven, want het is wat stilletjes bij mij van binnen. Er zit volgens mij wat verdriet wat nog niet echt loskomt. Verdriet om hoe het nu met is, hoe ik me voel, ik het eigenlijk allemaal zo graag anders had gehad.
Dat dingen niet waren gebeurd, dat ik iemand anders was, dat ik me anders voelde. Ik vind het erg moeilijk allemaal.
Ik probeer de angst en de pijn te voelen en tegelijkertijd mijn aandacht te richten op doe ik de dingen anders kan gaan aanpakken. Ik vind vooral de eenzaamheid erg zwaar. Ik las ergens iets over "de pijn die we hebben als we gezelschap wensen maar het niet hebben", dat is precies wat ik voel.
Ik heb jarenlang gedacht ik ga eerst "uiterlijk succes" bereiken en dan komt de rest wel. dan haal ik de dingen die ik nu verwaarloos (gevoelens, zelfzorg ed) later wel weer een keer in. Maar zo werkt het niet en daar krijg ik nu 'de rekening" van. Je kan niet jarenlang vermijden en op de automatische piloot doorgaan zonder dat je jezelf beschadigd of daar consequenties aan ondervind. Ik dacht dat dat wel kon.
Ik ben iemand die er eigenlijk al heel snel last van ondervind wanneer ik niet mijzelf ben of dingen uit de weg ga en toch heb ik dat heel lang gedaan (niet eens zozeer bewust, ik dacht echt dat ik het juiste deed).
Ik vind het zo iets moeilijks...dat dit is wie ik ben, wat er met me is gebeurd, hoe het me heeft beschadigd. Ik vind het zo moeilijk dit allemaal onder ogen te zien (en nu komen de tranen). Ik ben er echt intens verdrietig om. Dat dit mijn leven is en dat dit is wie ik geworden ben.
Je bent toch een prachtvrouw geworden?? Wijs, sterk, levenslustig, een doorzetter! Je weet wat het leven wel en niet te bieden heeft en je hebt al ontzettend veel geleerd!
Wees trots op jezelf, je mag er zijn met al je onzekerheden en angsten, die horen er helaas bij. Kijk naar hoe je jezelf al hebt leren kennen, meid je hebt nog een heel leven voor je!
Goedeavond.
Ik dacht ik kom even wat schrijven, want het is wat stilletjes bij mij van binnen. Er zit volgens mij wat verdriet wat nog niet echt loskomt. Verdriet om hoe het nu met is, hoe ik me voel, ik het eigenlijk allemaal zo graag anders had gehad.
Dat dingen niet waren gebeurd, dat ik iemand anders was, dat ik me anders voelde. Ik vind het erg moeilijk allemaal.
Ik probeer de angst en de pijn te voelen en tegelijkertijd mijn aandacht te richten op doe ik de dingen anders kan gaan aanpakken. Ik vind vooral de eenzaamheid erg zwaar. Ik las ergens iets over "de pijn die we hebben als we gezelschap wensen maar het niet hebben", dat is precies wat ik voel.
Ik heb jarenlang gedacht ik ga eerst "uiterlijk succes" bereiken en dan komt de rest wel. dan haal ik de dingen die ik nu verwaarloos (gevoelens, zelfzorg ed) later wel weer een keer in. Maar zo werkt het niet en daar krijg ik nu 'de rekening" van. Je kan niet jarenlang vermijden en op de automatische piloot doorgaan zonder dat je jezelf beschadigd of daar consequenties aan ondervind. Ik dacht dat dat wel kon.
Ik ben iemand die er eigenlijk al heel snel last van ondervind wanneer ik niet mijzelf ben of dingen uit de weg ga en toch heb ik dat heel lang gedaan (niet eens zozeer bewust, ik dacht echt dat ik het juiste deed).
Ik vind het zo iets moeilijks...dat dit is wie ik ben, wat er met me is gebeurd, hoe het me heeft beschadigd. Ik vind het zo moeilijk dit allemaal onder ogen te zien (en nu komen de tranen). Ik ben er echt intens verdrietig om. Dat dit mijn leven is en dat dit is wie ik geworden ben.
Je bent toch een prachtvrouw geworden?? Wijs, sterk, levenslustig, een doorzetter! Je weet wat het leven wel en niet te bieden heeft en je hebt al ontzettend veel geleerd!
Wees trots op jezelf, je mag er zijn met al je onzekerheden en angsten, die horen er helaas bij. Kijk naar hoe je jezelf al hebt leren kennen, meid je hebt nog een heel leven voor je!
zaterdag 24 januari 2009 om 10:19
Hey meiden,
Wat schrijven jullie toch veel! Ik kom er helaas niet aan toe om het allemaal aandachtig te lezen, maar wil jullie toch heel graag twee dingen meegeven die mijn coach weer aan mij mee heeft gegeven.
Het eerste komt eruit voort dat ik altijd NU gelukkig wil zijn. Daarom wil ik soms halsoverkop mijn baan opzeggen of mijn relatie verbreken. Het voelt nu niet goed, dus hup nu een andere baan. Maakt niet uit wat voor baan, als het maar nu gebeurt. Alleen werkt dat niet. Dat 'dwingende' zorgt er juist voor dat ik me nog ongelukkiger ga voelen, want het gebeurt niet nu direct. Mijn coach zei dat ik moet leren loslaten (makkelijker gezegd dan gedaan, maar ok) én die gevoelens accepteren. Tot zover niets nieuws. Maar wat ze vervolgens zei, hielp mij enorm. Ze zei: "je bent je aan het ontwikkelen, je leert van alles over jezelf, je hebt een doel. Die onderstroom gaat door, wat er aan de oppervlakte ook gebeurt. Je kunt je rot voelen, maar dat gaat over, accepteer dat je je nu even rot voelt. Je kunt vertrouwen op die onderstroom".
Die 'onderstroom' is zo'n beeld dat mij heel goed helpt om door de vervelende momenten heen te gaan. Ik hoef alleen maar even dat beeld op te roepen en te zeggen, dit (hetgene wat het vervelende gevoel veroorzaakt) is niet belangrijk voor mijn doel. Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel... Wat ik wel zeker weet is dat jullie in een vergelijkbare ontwikkeling zitten en dat jullie ook kunnen vertrouwen op jullie eigen onderstroom.
De tweede tip van mijn coach was een boekentip: 'Jezelf en de ander' van A. Linden. Ik vond het er eerst erg suf uitzien en wilde het niet kopen. Maar m'n coach heeft me gelukkig overgehaald om het wel te kopen! Het boek gaat over grenzen. De titel en de voorkant wekken de indruk dat het alleen om de grens tussen jezelf en je partner gaat, maar het is veel breder. Het gaat erom dat je grenzen ontwikkelt en herkent tussen jezelf en je omgeving. Je kunt een muur bouwen en je afsluiten voor je omgeving. Je kunt ook geen grenzen hebben en versmelten met je omgeving. Wanneer je grenzen hebt, kun je jezelf zijn én je verbinden. Het is een boek waarmee je je bewust wordt van jezelf, de ruimte die je nodig hebt, hoe je je eigen ruimte bewaakt en hoe je je op die manier kunt verbinden met anderen. Ik vind het een superboek en merk nu bijvoorbeeld al dat ik soms teveel versmelt met de mening van mijn moeder, soms op mijn werk muurtjes opbouw etc. Alleen al me daarvan bewust zijn, helpt.
Liefs
Wat schrijven jullie toch veel! Ik kom er helaas niet aan toe om het allemaal aandachtig te lezen, maar wil jullie toch heel graag twee dingen meegeven die mijn coach weer aan mij mee heeft gegeven.
Het eerste komt eruit voort dat ik altijd NU gelukkig wil zijn. Daarom wil ik soms halsoverkop mijn baan opzeggen of mijn relatie verbreken. Het voelt nu niet goed, dus hup nu een andere baan. Maakt niet uit wat voor baan, als het maar nu gebeurt. Alleen werkt dat niet. Dat 'dwingende' zorgt er juist voor dat ik me nog ongelukkiger ga voelen, want het gebeurt niet nu direct. Mijn coach zei dat ik moet leren loslaten (makkelijker gezegd dan gedaan, maar ok) én die gevoelens accepteren. Tot zover niets nieuws. Maar wat ze vervolgens zei, hielp mij enorm. Ze zei: "je bent je aan het ontwikkelen, je leert van alles over jezelf, je hebt een doel. Die onderstroom gaat door, wat er aan de oppervlakte ook gebeurt. Je kunt je rot voelen, maar dat gaat over, accepteer dat je je nu even rot voelt. Je kunt vertrouwen op die onderstroom".
Die 'onderstroom' is zo'n beeld dat mij heel goed helpt om door de vervelende momenten heen te gaan. Ik hoef alleen maar even dat beeld op te roepen en te zeggen, dit (hetgene wat het vervelende gevoel veroorzaakt) is niet belangrijk voor mijn doel. Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel... Wat ik wel zeker weet is dat jullie in een vergelijkbare ontwikkeling zitten en dat jullie ook kunnen vertrouwen op jullie eigen onderstroom.
De tweede tip van mijn coach was een boekentip: 'Jezelf en de ander' van A. Linden. Ik vond het er eerst erg suf uitzien en wilde het niet kopen. Maar m'n coach heeft me gelukkig overgehaald om het wel te kopen! Het boek gaat over grenzen. De titel en de voorkant wekken de indruk dat het alleen om de grens tussen jezelf en je partner gaat, maar het is veel breder. Het gaat erom dat je grenzen ontwikkelt en herkent tussen jezelf en je omgeving. Je kunt een muur bouwen en je afsluiten voor je omgeving. Je kunt ook geen grenzen hebben en versmelten met je omgeving. Wanneer je grenzen hebt, kun je jezelf zijn én je verbinden. Het is een boek waarmee je je bewust wordt van jezelf, de ruimte die je nodig hebt, hoe je je eigen ruimte bewaakt en hoe je je op die manier kunt verbinden met anderen. Ik vind het een superboek en merk nu bijvoorbeeld al dat ik soms teveel versmelt met de mening van mijn moeder, soms op mijn werk muurtjes opbouw etc. Alleen al me daarvan bewust zijn, helpt.
Liefs
zaterdag 24 januari 2009 om 10:56
Anoukske, wat lief van je dat je deze inzichten met ons deelt. Het boek 'introvert door het leven' heeft me ook enorm geholpen om te begrijpen waarom ik niet ben zoals de 'rest'.
Wat de onderstroom betreft: dat begrijp ik heel goed. Door me daar bewust van te zijn, raakt wat er aan de oppervlakte gebeurt me minder dan voorheen. Wat ik er wel aan toe wil voegen: de onderstroom kan ook impulsen geven iets wel of niet te doen. En daarnaar luisteren is best lastig. Wanneer komt het van de onderstroom en wanneer komt het van je persoonlijkheid?
Dat andere boek ga ik ook bestellen denk ik. Thanks for the tip!
(f)
Wat de onderstroom betreft: dat begrijp ik heel goed. Door me daar bewust van te zijn, raakt wat er aan de oppervlakte gebeurt me minder dan voorheen. Wat ik er wel aan toe wil voegen: de onderstroom kan ook impulsen geven iets wel of niet te doen. En daarnaar luisteren is best lastig. Wanneer komt het van de onderstroom en wanneer komt het van je persoonlijkheid?
Dat andere boek ga ik ook bestellen denk ik. Thanks for the tip!
(f)
