Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 4 maart 2009 om 19:10
quote:jasmine schreef op 03 maart 2009 @ 20:24:
Oohhh Sensy, die lach van Mona, wat een verschrikking is dat. Ik kon het bijna niet neerleggen en ging steeds maar door. Als ik er eenmaal mee bezig was kon ik er gewoon niet meer mee stoppen voor ik het antwoord had. En toen ben ik er gewoon maar mee gestopt, het vergde te veel tijd. En jij? Is het bij jou nog gelukt?.
Hou alsjeblieft op over de lach van mona Ik werd er agressief van haha! Ik ben dus meteen gestopt toen ik erachter kwam dat ik zelfs met hints van anderen geen steek verder kwam. Bad for my self-esteem
Nog bedankt voor je toelichting op die cursus. Klinkt alsof je het hebt gevonden voor jezelf! Ik zie alleen op tegen die natuurwandelingen......krijg er een beeld bij van De Wandeling (ken je dat programma?)
Oohhh Sensy, die lach van Mona, wat een verschrikking is dat. Ik kon het bijna niet neerleggen en ging steeds maar door. Als ik er eenmaal mee bezig was kon ik er gewoon niet meer mee stoppen voor ik het antwoord had. En toen ben ik er gewoon maar mee gestopt, het vergde te veel tijd. En jij? Is het bij jou nog gelukt?.
Hou alsjeblieft op over de lach van mona Ik werd er agressief van haha! Ik ben dus meteen gestopt toen ik erachter kwam dat ik zelfs met hints van anderen geen steek verder kwam. Bad for my self-esteem
Nog bedankt voor je toelichting op die cursus. Klinkt alsof je het hebt gevonden voor jezelf! Ik zie alleen op tegen die natuurwandelingen......krijg er een beeld bij van De Wandeling (ken je dat programma?)
woensdag 4 maart 2009 om 19:11
quote:Loving_Life schreef op 04 maart 2009 @ 18:35:
[...]
Jasmine, ik heb nu niet de tijd om de site uitvoerig door te lezen maar wat ik zo zag zag het er goed uit. Ik denk dat het misschien wel wat voor mij is. Wat zijn de kosten?De kosten zijn 195 euro. Dan krijg je 3 maanden lang elke week een nieuwe les en begeleiding.
[...]
Jasmine, ik heb nu niet de tijd om de site uitvoerig door te lezen maar wat ik zo zag zag het er goed uit. Ik denk dat het misschien wel wat voor mij is. Wat zijn de kosten?De kosten zijn 195 euro. Dan krijg je 3 maanden lang elke week een nieuwe les en begeleiding.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
woensdag 4 maart 2009 om 19:12
quote:Sensy12 schreef op 04 maart 2009 @ 19:10:
[...]
Hou alsjeblieft op over de lach van mona Ik werd er agressief van haha! Ik ben dus meteen gestopt toen ik erachter kwam dat ik zelfs met hints van anderen geen steek verder kwam. Bad for my self-esteem
Nog bedankt voor je toelichting op die cursus. Klinkt alsof je het hebt gevonden voor jezelf! Ik zie alleen op tegen die natuurwandelingen......krijg er een beeld bij van De Wandeling (ken je dat programma?)
Oh je maakt geen natuurwandelingen in groepsverband of zo hoor, je wordt alleen gestimuleerd om wat meer naar de natuur om je heen te kijken en dat kan ook prima een stadspark zijn bij je in de buurt.
Hahhahaa je bent dus ook gestopt met de lach van Mona. Ook gefrustreerd afgehaakt.
[...]
Hou alsjeblieft op over de lach van mona Ik werd er agressief van haha! Ik ben dus meteen gestopt toen ik erachter kwam dat ik zelfs met hints van anderen geen steek verder kwam. Bad for my self-esteem
Nog bedankt voor je toelichting op die cursus. Klinkt alsof je het hebt gevonden voor jezelf! Ik zie alleen op tegen die natuurwandelingen......krijg er een beeld bij van De Wandeling (ken je dat programma?)
Oh je maakt geen natuurwandelingen in groepsverband of zo hoor, je wordt alleen gestimuleerd om wat meer naar de natuur om je heen te kijken en dat kan ook prima een stadspark zijn bij je in de buurt.
Hahhahaa je bent dus ook gestopt met de lach van Mona. Ook gefrustreerd afgehaakt.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
woensdag 4 maart 2009 om 19:13
Hoe kom je trouwens bij natuurwandelingen? De cursusleidster geeft die ook maar zijn geen onderdeel van de cursus.
Oh wacht even, je doelt op mijn zin dat je langere tijd met dezelfde vrouwe oploopt? Daarmee bedoelde ik dat je langere tijd met dezelfde vrouwen in 1 groep zit.
Dus niet letterlijk lopen naast elkaar.
Oh wacht even, je doelt op mijn zin dat je langere tijd met dezelfde vrouwe oploopt? Daarmee bedoelde ik dat je langere tijd met dezelfde vrouwen in 1 groep zit.
Dus niet letterlijk lopen naast elkaar.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
woensdag 4 maart 2009 om 19:39
Ik weet ook niet hoe ik op die natuurwandelingen ben gekomen. Oh jawel...Volgens mij omdat je schreef dat je de natuur om je heen beter leert kennen. Dus ik begon meteen beelden te zien van samen naar een bos etc...
Hmmm...ik ga er echt serieus over nadenken het wel te doen. Hoe jij beschrijft dat je ontwikkeling sneller is gegaan en je je niet meer van zo van de wijs laat brengen bevalt me wel!
Hmmm...ik ga er echt serieus over nadenken het wel te doen. Hoe jij beschrijft dat je ontwikkeling sneller is gegaan en je je niet meer van zo van de wijs laat brengen bevalt me wel!
woensdag 4 maart 2009 om 19:58
De kans is groot dat ik ook nog doorga dus als je begin mei start komen we bij elkaar in de groep.
De mensen van de groep ontmoet je dus niet lijfelijk, ja tenzij je mensen beter leert kennen en zelf onderling afspreekt maar je loopt dus je eigen pad en werkt ook aan je eigen doelen.
De mensen van de groep ontmoet je dus niet lijfelijk, ja tenzij je mensen beter leert kennen en zelf onderling afspreekt maar je loopt dus je eigen pad en werkt ook aan je eigen doelen.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
zaterdag 7 maart 2009 om 10:37
Lieve meiden,
Ik weet nog niet wat ik ga schrijven maar dat ik wil schrijven staat vast
Ik heb gisteren mijn 2e sessie gehad en wat me verbaast is dat ik zoveel al weet. Dat ik alleen maar 'iemand' zoek om het mee te delen. Misschien wil ik met dit stukje wat hoop geven. Hou vol en draag je verwarring, pijn en verdriet met waarde. Het mag er zijn.
EV, je schrijft dat je overspoeld wordt door het gevoel dat je een 0 bent. Niks waard. Probeer eens in het gebied te zitten die dat allemaal ervaart. Jouw niks-waard-voelen is niet hetgeen wat op dit topic schrijft. Dat ben JIJ namelijk. Jij bent ook degene die "het" voelt. Jij omschrijft het gevoel van je waardeloos voelen, je een 0 voelen. Kun je dit lezen en jezelf voorstellen/voelen/ervaren dat je een gevoel omschrijft maar dat je het gevoel NIET bent? De 'echte' jij is volop aanwezig. Die registreert, scant, filtert en kijkt wat nodig is en wat niet.
Wat ik ook nog dacht toen ik jouw stuk las: wat zou er gebeuren als jij dat 0-waard-zijn-gevoel mocht loslaten van jezelf? Zou dat niet betekenen dat je geconfronteerd wordt met een verantwoordelijkheid voor jezelf? Dat je in feite alles waard bent wat je wilt maar dat je dat eerst die keuze moet maken?
Ben je bang voor je eigen kracht? Je eigen levenslust? Wat je voelt is energie dat zich een weg probeert te banen uit de verstikking. De drang om eruit te komen. Dat is ook wat je nu doet. Ademhalen en het gevoel toestaan.
Ik weet nog dat iemand tegen mij zei:"Ja duhh...natuurlijk is het niet leuk, voelt het niet fijn en wil je het liefst dat het snel voorbij is maar zo gaat het niet. Je moet er alsnog doorheen. Je heb alle gevoelens 'bevroren' en nu ben je er klaar voor om ze te voelen omdat je het nu wel aankan."
Dat is wat ik denk dat jij ook wel intuitief weet EV. Dat je inderdaad nu een grote, krachtige vrouw bent die de gevoelens van die kleine meid alsnog herbeleeft. Je kan het aan. Het zijn golven die komen en gaan. Toestaan van die gevoelens betekent dat je in en uitademt en het er laat zijn. En nog steeds blijf ik erbij EV dat je op de goede weg bent. Hoe rot het ook voelt, dit is goed! Hoe minder verzet je toont hoe zachter de golven zullen worden.
Het ondenkbare gaat ook gebeuren: dat je niet meer zo snel jezelf bekneld. Je gaat steeds meer willen. Als ik het op mezelf betrek: vroeger wilde ik emoties bevriezen, wegzetten, negeren zodat ik kon functioneren. Dat heeft een tijd geholpen maar ik wil dat niet meer Ik wil voelen, stromen, leven met alles erop en eraan. Wat me toen hielp, werkt nu destructief. Het was ooit een middel om te overleven maar we zijn het er allemaal mee eens dat we niet willen overleven maar LEVEN.
Leven wil zeggen dat alles vrij mag stromen. Dat is ook wat je nu doet, het overspoelt je bij tijd en wijle maar vertrouw erop dat het steeds minder voelt en dat je zelf uitkijkt naar een vrij stromend emotioneel leven.
Nu ga ik misschien iets geks zeggen EV: het gevoel dat je niks waard bent kan een bescherming zijn geweest tegen de ergste teleurstellingen. Het is 'makkelijk'. Als ik iets niet bereik, krijg of voel dan heb ik mijn standaardantwoord/gevoel klaar: IK BEN HET NIET WAARD. Het is een pleister op een wond. Maar die wond is heel groot en de pleister is te klein. En maar goed ook. Want je hoeft niets meer van jezelf te bedekken, het mag er zijn. Ook dat 0 komma 0 gevoel. Voel de aanwezigheid, bedank het voor het beschermen van je diepste wensen en verlangens (want die zijn er nog steeds!!) en zeg het dat je niet meer klein en machteloos bent.
Dat ben je al heel lang niet meer. Dus EV, sta vaker stil bij de vrouw die het voelt en ervaart en erover schrijft. Dat is de echte JIJ. De JIJ die een boek gaat uitgeven Gefeliciteerd trouwens! Vergat ik bijna mijn manieren.
Liefs aan jullie allemaal.
(f)
Ik weet nog niet wat ik ga schrijven maar dat ik wil schrijven staat vast
Ik heb gisteren mijn 2e sessie gehad en wat me verbaast is dat ik zoveel al weet. Dat ik alleen maar 'iemand' zoek om het mee te delen. Misschien wil ik met dit stukje wat hoop geven. Hou vol en draag je verwarring, pijn en verdriet met waarde. Het mag er zijn.
EV, je schrijft dat je overspoeld wordt door het gevoel dat je een 0 bent. Niks waard. Probeer eens in het gebied te zitten die dat allemaal ervaart. Jouw niks-waard-voelen is niet hetgeen wat op dit topic schrijft. Dat ben JIJ namelijk. Jij bent ook degene die "het" voelt. Jij omschrijft het gevoel van je waardeloos voelen, je een 0 voelen. Kun je dit lezen en jezelf voorstellen/voelen/ervaren dat je een gevoel omschrijft maar dat je het gevoel NIET bent? De 'echte' jij is volop aanwezig. Die registreert, scant, filtert en kijkt wat nodig is en wat niet.
Wat ik ook nog dacht toen ik jouw stuk las: wat zou er gebeuren als jij dat 0-waard-zijn-gevoel mocht loslaten van jezelf? Zou dat niet betekenen dat je geconfronteerd wordt met een verantwoordelijkheid voor jezelf? Dat je in feite alles waard bent wat je wilt maar dat je dat eerst die keuze moet maken?
Ben je bang voor je eigen kracht? Je eigen levenslust? Wat je voelt is energie dat zich een weg probeert te banen uit de verstikking. De drang om eruit te komen. Dat is ook wat je nu doet. Ademhalen en het gevoel toestaan.
Ik weet nog dat iemand tegen mij zei:"Ja duhh...natuurlijk is het niet leuk, voelt het niet fijn en wil je het liefst dat het snel voorbij is maar zo gaat het niet. Je moet er alsnog doorheen. Je heb alle gevoelens 'bevroren' en nu ben je er klaar voor om ze te voelen omdat je het nu wel aankan."
Dat is wat ik denk dat jij ook wel intuitief weet EV. Dat je inderdaad nu een grote, krachtige vrouw bent die de gevoelens van die kleine meid alsnog herbeleeft. Je kan het aan. Het zijn golven die komen en gaan. Toestaan van die gevoelens betekent dat je in en uitademt en het er laat zijn. En nog steeds blijf ik erbij EV dat je op de goede weg bent. Hoe rot het ook voelt, dit is goed! Hoe minder verzet je toont hoe zachter de golven zullen worden.
Het ondenkbare gaat ook gebeuren: dat je niet meer zo snel jezelf bekneld. Je gaat steeds meer willen. Als ik het op mezelf betrek: vroeger wilde ik emoties bevriezen, wegzetten, negeren zodat ik kon functioneren. Dat heeft een tijd geholpen maar ik wil dat niet meer Ik wil voelen, stromen, leven met alles erop en eraan. Wat me toen hielp, werkt nu destructief. Het was ooit een middel om te overleven maar we zijn het er allemaal mee eens dat we niet willen overleven maar LEVEN.
Leven wil zeggen dat alles vrij mag stromen. Dat is ook wat je nu doet, het overspoelt je bij tijd en wijle maar vertrouw erop dat het steeds minder voelt en dat je zelf uitkijkt naar een vrij stromend emotioneel leven.
Nu ga ik misschien iets geks zeggen EV: het gevoel dat je niks waard bent kan een bescherming zijn geweest tegen de ergste teleurstellingen. Het is 'makkelijk'. Als ik iets niet bereik, krijg of voel dan heb ik mijn standaardantwoord/gevoel klaar: IK BEN HET NIET WAARD. Het is een pleister op een wond. Maar die wond is heel groot en de pleister is te klein. En maar goed ook. Want je hoeft niets meer van jezelf te bedekken, het mag er zijn. Ook dat 0 komma 0 gevoel. Voel de aanwezigheid, bedank het voor het beschermen van je diepste wensen en verlangens (want die zijn er nog steeds!!) en zeg het dat je niet meer klein en machteloos bent.
Dat ben je al heel lang niet meer. Dus EV, sta vaker stil bij de vrouw die het voelt en ervaart en erover schrijft. Dat is de echte JIJ. De JIJ die een boek gaat uitgeven Gefeliciteerd trouwens! Vergat ik bijna mijn manieren.
Liefs aan jullie allemaal.
(f)
zaterdag 7 maart 2009 om 19:41
Onze grootste angst is niet
dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat
we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht,
niet onze schaduw,
die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af: wie ben ik
om briljant te zijn,
prachtig, talentvol, fantastisch?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen
bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan
je klein te maken opdat andere mensen
zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld
om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God
die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommigen van ons,
die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen, geven we
onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat
we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht,
niet onze schaduw,
die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af: wie ben ik
om briljant te zijn,
prachtig, talentvol, fantastisch?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen
bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan
je klein te maken opdat andere mensen
zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld
om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God
die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommigen van ons,
die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen, geven we
onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 8 maart 2009 om 12:07
Hallo, hoe is het met iedereen?
Ik ben nog steeds bezig, zoals we van de week al over hadden, met het thema zelfacceptatie. Ik merk hoeveel last ik heb van en hoe erg ik mijzelf ondermijn met al mijn negatieve overtuigingen en mijn innerlijke criticus. Ik ben heel bewust mijn gedachtenpatronen aan het observeren en er niet naar te luisteren en er een andere gedachten tegenover te zetten. Die ik dan als een soort mantra tegen mijzelf blijf zeggen, totdat die negatieve stem zwijgt. Ik merk dat het een bijna constant oefenen is, die stem is al zo lang aanwezig, die laat zich natuurlijk niet zomaar het zwijgen opleggen.
Soms zeg ik tegen die stem. Ik weet waarom je dit doet, ik weet waar je vandaan komt. Wanneer de stem voortkomt uit mijn Ego leg ik 'm uit dat ik weet dat zijn doel is zijn eigen positie te verstevigen, maar dat ik daar niet aan mee ga werken. Wanneer de stem voortkomt uit oude pijn en angst, en me dus eigenlijk op de een of andere manier probeerd te beschermen, bedank ik 'm dat hij me wil beschermen, maar dat dat niet nodig is. Ik ben nu veilig en zit niet meer in die oude situatie.
Wanneer de stem voortkomt uit negatieve ervaringen of uit kritiek van anderen (waardoor die stem mij afkraakt). Zeg ik tegen 'm, dat het leugens waren wat die anderen zeiden, dat dat helemaal niets met mij te maken heeft, dat het los staat van wie ik ben en mijn innerlijke wereld.
Even voor de duidelijkheid, ik hoor niet echt stemmen he!!
Zo ben ik dus hier heel bewust mee bezig.
Ik probeer me sowieso steeds meer te richten op mijn eigen proces en innerlijk en me minder bezig te houden met wat anderen vinden/doen/denken.
Sensy, ik kan er zeker iets mee dat dingen zoals mogen zijn wie je bent, voelen hoe je je voelt etc., dingen zijn die je aan jezelf kan geven. Aan de ene kant op sommige momenten moeilijk, maar uiteindelijk natuurlijk thank God dat het zo werkt, als je zelf degene bent die het geeft kan het tenminste ook niet van je afgenomen worden.
Leuk te lezen dat je ook na zit te denken over die cursus!
Pink, wat ben je goed bezig zeg! Je bent een inspiratie voor mij!
Ik ben nog steeds bezig, zoals we van de week al over hadden, met het thema zelfacceptatie. Ik merk hoeveel last ik heb van en hoe erg ik mijzelf ondermijn met al mijn negatieve overtuigingen en mijn innerlijke criticus. Ik ben heel bewust mijn gedachtenpatronen aan het observeren en er niet naar te luisteren en er een andere gedachten tegenover te zetten. Die ik dan als een soort mantra tegen mijzelf blijf zeggen, totdat die negatieve stem zwijgt. Ik merk dat het een bijna constant oefenen is, die stem is al zo lang aanwezig, die laat zich natuurlijk niet zomaar het zwijgen opleggen.
Soms zeg ik tegen die stem. Ik weet waarom je dit doet, ik weet waar je vandaan komt. Wanneer de stem voortkomt uit mijn Ego leg ik 'm uit dat ik weet dat zijn doel is zijn eigen positie te verstevigen, maar dat ik daar niet aan mee ga werken. Wanneer de stem voortkomt uit oude pijn en angst, en me dus eigenlijk op de een of andere manier probeerd te beschermen, bedank ik 'm dat hij me wil beschermen, maar dat dat niet nodig is. Ik ben nu veilig en zit niet meer in die oude situatie.
Wanneer de stem voortkomt uit negatieve ervaringen of uit kritiek van anderen (waardoor die stem mij afkraakt). Zeg ik tegen 'm, dat het leugens waren wat die anderen zeiden, dat dat helemaal niets met mij te maken heeft, dat het los staat van wie ik ben en mijn innerlijke wereld.
Even voor de duidelijkheid, ik hoor niet echt stemmen he!!
Zo ben ik dus hier heel bewust mee bezig.
Ik probeer me sowieso steeds meer te richten op mijn eigen proces en innerlijk en me minder bezig te houden met wat anderen vinden/doen/denken.
Sensy, ik kan er zeker iets mee dat dingen zoals mogen zijn wie je bent, voelen hoe je je voelt etc., dingen zijn die je aan jezelf kan geven. Aan de ene kant op sommige momenten moeilijk, maar uiteindelijk natuurlijk thank God dat het zo werkt, als je zelf degene bent die het geeft kan het tenminste ook niet van je afgenomen worden.
Leuk te lezen dat je ook na zit te denken over die cursus!
Pink, wat ben je goed bezig zeg! Je bent een inspiratie voor mij!
