Psyche
alle pijlers
Oud(er) worden....ik háát het!
vrijdag 15 december 2023 om 12:15
Ouder worden (en ik bedoel hier niet "papa of mama worden") vind ik in één woord afschuwelijk. Ik word binnenkort 56 jaar en ik baal als een stekker van alles wat met ouder worden te maken heeft. De overgang, in mijn geval met heel veel gewrichts- en spierpijn, heb ik achter de rug en gelukkig ben ik inmiddels weer wat soepeler. Maar er verschijnen steeds meer grijze haren en mijn eens zo gave huid wordt slapper en minder strak.
En dat proces is natuurlijk niet te stoppen: beter gaat mijn uiterlijk er niet op worden.
Wijzer ben ik ook niet geworden in de loop der jaren. Hooguit wat milder, maar daarbij ook melancholisch en op vele fronten gedesillusioneerd. Ook ben ik minder veerkrachtig: teleurstellingen wist ik in het verleden vaak wel om te buigen naar "leermomenten" en dan verwachtte ik dat het wel weer beter zou worden, maar dat lukt me steeds minder goed.
Verder ben ik eigenlijk precies dezelfde als toen ik jonger was. Mijn binnenkant is kinderlijk en springerig, maar omdat ik op leeftijd ben uit ik me niet vaak meer als zodanig omdat men het vreemd vindt en dan is voor mij de lol eraf.
Als ik heel hard ga lachen om iets volstrekt puberaals of zomaar ergens in een boom ga klimmen dan verklaart men mij voor gek.
Nou doe ik nog weleens zoiets, maar ik merk dan aan de omgeving dat men mij maar een "rare mevrouw" vindt.
Ik zou zo graag weer jonger zijn. Ik vind helemaal niets leuk aan het verouderingsproces. De neiging mijn rimpels en grijze haren te vieren mis ik totaal. En het lukt me niet me te gedragen als een wijs geworden, rijpe vrouw.
Te klagen heb ik maar weinig hoor, ik beweeg nog als een jonge hinde en ik zie er echt niet uit als een oud besje. Maar mooier word ik er niet op en op den duur zal ik steeds meer gezondheidsklachten gaan krijgen. Ik hoop heel oud te worden, want ik geniet meestal wel van het leven. Maar die veroudering.....ik haat het zó.
Hoe ervaren jullie dat?
En dat proces is natuurlijk niet te stoppen: beter gaat mijn uiterlijk er niet op worden.
Wijzer ben ik ook niet geworden in de loop der jaren. Hooguit wat milder, maar daarbij ook melancholisch en op vele fronten gedesillusioneerd. Ook ben ik minder veerkrachtig: teleurstellingen wist ik in het verleden vaak wel om te buigen naar "leermomenten" en dan verwachtte ik dat het wel weer beter zou worden, maar dat lukt me steeds minder goed.
Verder ben ik eigenlijk precies dezelfde als toen ik jonger was. Mijn binnenkant is kinderlijk en springerig, maar omdat ik op leeftijd ben uit ik me niet vaak meer als zodanig omdat men het vreemd vindt en dan is voor mij de lol eraf.
Als ik heel hard ga lachen om iets volstrekt puberaals of zomaar ergens in een boom ga klimmen dan verklaart men mij voor gek.
Nou doe ik nog weleens zoiets, maar ik merk dan aan de omgeving dat men mij maar een "rare mevrouw" vindt.
Ik zou zo graag weer jonger zijn. Ik vind helemaal niets leuk aan het verouderingsproces. De neiging mijn rimpels en grijze haren te vieren mis ik totaal. En het lukt me niet me te gedragen als een wijs geworden, rijpe vrouw.
Te klagen heb ik maar weinig hoor, ik beweeg nog als een jonge hinde en ik zie er echt niet uit als een oud besje. Maar mooier word ik er niet op en op den duur zal ik steeds meer gezondheidsklachten gaan krijgen. Ik hoop heel oud te worden, want ik geniet meestal wel van het leven. Maar die veroudering.....ik haat het zó.
Hoe ervaren jullie dat?
lieneke wijzigde dit bericht op 15-12-2023 12:32
Reden: Woordje vergeten
Reden: Woordje vergeten
0.08% gewijzigd
zaterdag 16 december 2023 om 08:32
zaterdag 16 december 2023 om 08:55
Ik vind het oprecht erg dat veel mensen zo worstelen met het ouder worden.
Ik zie het lichaam meer als een omhulsel en natuurlijk is het fijn dat het omhulsel er mooi uit ziet, maar ik hecht er niet erg aan.
Hoe ik het zie is dat ik niet mijn lichaam ben, maar wat er in zit. Hoe ben ik van binnen, hoe gedraag ik mij, wat zijn mijn normen en waarden, ben ik lief voor mezelf en anderen? Dát is waar het voor mij om gaat. En dat is waar ik naar kijk als ik naar een ander kijk.
En natuurlijk zie ik heus dat een ander een oud hoofd heeft, maar daar vind ik weinig van.
Ik zie het lichaam meer als een omhulsel en natuurlijk is het fijn dat het omhulsel er mooi uit ziet, maar ik hecht er niet erg aan.
Hoe ik het zie is dat ik niet mijn lichaam ben, maar wat er in zit. Hoe ben ik van binnen, hoe gedraag ik mij, wat zijn mijn normen en waarden, ben ik lief voor mezelf en anderen? Dát is waar het voor mij om gaat. En dat is waar ik naar kijk als ik naar een ander kijk.
En natuurlijk zie ik heus dat een ander een oud hoofd heeft, maar daar vind ik weinig van.
zaterdag 16 december 2023 om 09:24
Je oordeelt erover, maar zulke gevoelens mag je best serieus nemen en onderzoeken wat je gevoel van onrecht betekent. Heb je wel kunnen rouwen hier over?Lieneke schreef: ↑16-12-2023 08:20Het liefst zou ik vrede hebben met het ouder worden en mijn verouderingsverschijnselen omarmen. Omdat ik de kans krijg zo oud te worden, omdat ik zoveel jaren heb mogen leven.
Maar het zo ervaren lukt me niet. Ik heb het niet altijd fijn gehad in mijn leven (net zoals de meeste mensen) en ik blijf het idiote gevoel houden dat ik "eigenlijk" het recht heb bepaalde levensperiodes over te doen.
zaterdag 16 december 2023 om 09:43
Nou ja, naast dat ik de rimpels en de wallen, of beter de vermoeide oogopslag echt naar vind.
Vind ik vooral naar te merken dat mijn lijf strammer is, meer pijntjes ervaart.
Ik sport echt regelmatig, ik eet gezond, en toch lijkt het me in te halen.
Ik voel me al heel lang niet meer fit, vitaal en uitgerust, laat staat dat ik de hele dag energie heb.
Dat vooral vind ik echt heel naar en ik ben nog geen 50.
Ik wordt niet eens bijna 50 geschat, maar dat neemt niet weg dat ik het zelf niet zo ervaar.
Ik slik ook extra supplementen en vitamines en toch ik takel af en vooral qua energie.
Ik wijt veel aan de overgang, of het begin daarvan, en dat gaat nog jaren zo duren.
Ben je op een leeftijd dat het makkelijker zou moeten zijn (hield ik mezelf altijd voor) merk ik dat veel juist helemaal niet zo eenvoudig is.
Wanneer je 30 bent, realiseer je je vaak niet dat je het er echt van nemen moet.
In mijn geval was ik heel druk met mijn kinderen, baan en huishouden, alle ballen hooghouden ( alleenstaand heb mijn kinderen van klein af aan alleen opgevoed, met alle zorgen vandien)
Dat heeft er ook enorm ingehakt, en daar pluk ik nu de mentale en fysieke vruchten van.
Ik kan niet goed ontspannen, ondanks veel sporten, yoga op zijn tijd, en een cursus mindfullness.
De tijd is me aan het inhalen, en ik weet ook voor nu even niet hoe ik mezelf weer uit die sneltrein kan trekken en de rust en tevredenheid kan vinden waarop ik tegen deze leeftijd juist zo op had gehoopt.
Vind ik vooral naar te merken dat mijn lijf strammer is, meer pijntjes ervaart.
Ik sport echt regelmatig, ik eet gezond, en toch lijkt het me in te halen.
Ik voel me al heel lang niet meer fit, vitaal en uitgerust, laat staat dat ik de hele dag energie heb.
Dat vooral vind ik echt heel naar en ik ben nog geen 50.
Ik wordt niet eens bijna 50 geschat, maar dat neemt niet weg dat ik het zelf niet zo ervaar.
Ik slik ook extra supplementen en vitamines en toch ik takel af en vooral qua energie.
Ik wijt veel aan de overgang, of het begin daarvan, en dat gaat nog jaren zo duren.
Ben je op een leeftijd dat het makkelijker zou moeten zijn (hield ik mezelf altijd voor) merk ik dat veel juist helemaal niet zo eenvoudig is.
Wanneer je 30 bent, realiseer je je vaak niet dat je het er echt van nemen moet.
In mijn geval was ik heel druk met mijn kinderen, baan en huishouden, alle ballen hooghouden ( alleenstaand heb mijn kinderen van klein af aan alleen opgevoed, met alle zorgen vandien)
Dat heeft er ook enorm ingehakt, en daar pluk ik nu de mentale en fysieke vruchten van.
Ik kan niet goed ontspannen, ondanks veel sporten, yoga op zijn tijd, en een cursus mindfullness.
De tijd is me aan het inhalen, en ik weet ook voor nu even niet hoe ik mezelf weer uit die sneltrein kan trekken en de rust en tevredenheid kan vinden waarop ik tegen deze leeftijd juist zo op had gehoopt.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zaterdag 16 december 2023 om 10:12
O ja, zeker! Maar vooral toen ik ging beseffen wat ik heb gemist. Daar heb ik therapie voor gezocht. Maar ik blijf het oneerlijk vinden.
Er is zoveel oneerlijk in het leven. Dat mensen deze leeftijd niet halen vind ik vreselijk.
En toch baal ik van de veroudering. Ook van de zichtbare aftakeling. Al mag ik niet mopperen, want ik zie er "voor mijn (fucking) leeftijd" nog goed uit, wordt er gezegd. Ik vind van niet.
zaterdag 16 december 2023 om 10:15
Ladylola2022 schreef: ↑16-12-2023 09:43Nou ja, naast dat ik de rimpels en de wallen, of beter de vermoeide oogopslag echt naar vind.
Vind ik vooral naar te merken dat mijn lijf strammer is, meer pijntjes ervaart.
Ik sport echt regelmatig, ik eet gezond, en toch lijkt het me in te halen.
Ik voel me al heel lang niet meer fit, vitaal en uitgerust, laat staat dat ik de hele dag energie heb.
Dat vooral vind ik echt heel naar en ik ben nog geen 50.
Ik wordt niet eens bijna 50 geschat, maar dat neemt niet weg dat ik het zelf niet zo ervaar.
Ik slik ook extra supplementen en vitamines en toch ik takel af en vooral qua energie.
Ik wijt veel aan de overgang, of het begin daarvan, en dat gaat nog jaren zo duren.
Ben je op een leeftijd dat het makkelijker zou moeten zijn (hield ik mezelf altijd voor) merk ik dat veel juist helemaal niet zo eenvoudig is.
Wanneer je 30 bent, realiseer je je vaak niet dat je het er echt van nemen moet.
In mijn geval was ik heel druk met mijn kinderen, baan en huishouden, alle ballen hooghouden ( alleenstaand heb mijn kinderen van klein af aan alleen opgevoed, met alle zorgen vandien)
Dat heeft er ook enorm ingehakt, en daar pluk ik nu de mentale en fysieke vruchten van.
Ik kan niet goed ontspannen, ondanks veel sporten, yoga op zijn tijd, en een cursus mindfullness.
De tijd is me aan het inhalen, en ik weet ook voor nu even niet hoe ik mezelf weer uit die sneltrein kan trekken en de rust en tevredenheid kan vinden waarop ik tegen deze leeftijd juist zo op had gehoopt.
Herkenbaar. De kinderen zijn de deur uit en ik mis ze, ook na jarenlang in mijn eentje ploeteren. Ik hoopte op rust en de mogelijkheid te ontspannen, maar dat lukt me ook niet.
zaterdag 16 december 2023 om 10:22
Het is wel positief dat er dan dus nog dingen zijn die je kan leren: acceptatie, verwerken van het gemis, leren ontspannen. Dan gaat je kwaliteit van leven misschien zelfs omhoog ondanks je verouderde/vermoeide lichaam.
Ik denk dat dat het geheim is van gelukkig oud worden, acceptatie en dankbaarheid oefenen.
Ik oefen daar ook mee, maar ben nog steeds lerende. En het valt me vies tegen hoe ijdel ik ben, en hoe gehecht ik ben aan een bepaald imago dat ik denk te (moeten) hebben.
Ik denk dat dat het geheim is van gelukkig oud worden, acceptatie en dankbaarheid oefenen.
Ik oefen daar ook mee, maar ben nog steeds lerende. En het valt me vies tegen hoe ijdel ik ben, en hoe gehecht ik ben aan een bepaald imago dat ik denk te (moeten) hebben.
zaterdag 16 december 2023 om 10:54
Hoe je het ook wendt of keert: ouder worden is wen proces van afscheid nemen.
Afscheid nemen van alle mogelijkheden. Je kunt je leven nog wel een keer radicaal omgooien, maar niet meer zes keer. Accepteren dat je misschien hier en daar een afslag genomen hebt die niet zo slim was en dat je dat niet meer over kunt doen.
Afscheid nemen van je fitheid en je energie. Misschien geen grote kwalen, maar kleine ergernissen: slecht slapen, steeds moeten zoeken naar die
bril, pijn in spieren en gewrichten, ineens liever in een stoel zitten dan op de grond.
Steeds meer vrienden en bekenden die ineens omvallen of zelf uit het leven stappen.
En dat uiterlijk, tsja. Zelfs als je niks geeft om uiterlijk, is het wel schijtirritant dat er geen enkele bh meer goed zit, dat je vestjes moet dragen om voorbereid te zijn op de opvliegers, dat je eindeloos moet flossen om je tandvlees een beetje goed te houden. En dat als je een T-shirt ziet van je favoriete band, dat er dan een dikke, kalende man in zit.
Afscheid nemen van alle mogelijkheden. Je kunt je leven nog wel een keer radicaal omgooien, maar niet meer zes keer. Accepteren dat je misschien hier en daar een afslag genomen hebt die niet zo slim was en dat je dat niet meer over kunt doen.
Afscheid nemen van je fitheid en je energie. Misschien geen grote kwalen, maar kleine ergernissen: slecht slapen, steeds moeten zoeken naar die
bril, pijn in spieren en gewrichten, ineens liever in een stoel zitten dan op de grond.Steeds meer vrienden en bekenden die ineens omvallen of zelf uit het leven stappen.
En dat uiterlijk, tsja. Zelfs als je niks geeft om uiterlijk, is het wel schijtirritant dat er geen enkele bh meer goed zit, dat je vestjes moet dragen om voorbereid te zijn op de opvliegers, dat je eindeloos moet flossen om je tandvlees een beetje goed te houden. En dat als je een T-shirt ziet van je favoriete band, dat er dan een dikke, kalende man in zit.
zaterdag 16 december 2023 om 11:04
Dat deel snap ik wel.Lieneke schreef: ↑16-12-2023 10:12O ja, zeker! Maar vooral toen ik ging beseffen wat ik heb gemist. Daar heb ik therapie voor gezocht. Maar ik blijf het oneerlijk vinden.
Er is zoveel oneerlijk in het leven. Dat mensen deze leeftijd niet halen vind ik vreselijk.
En toch baal ik van de veroudering. Ook van de zichtbare aftakeling. Al mag ik niet mopperen, want ik zie er "voor mijn (fucking) leeftijd" nog goed uit, wordt er gezegd. Ik vind van niet.
Zo heb ik al tig jaar een niet-romantische man en vond dat best.
En nu ik ouder wordt vond ik het toch jammer, dat ik nooit getrouwd ben en een mooie foto van mezelf heb waarop ik de liefde vier. Dat moment niet heb gehad dat hij mij een gelofte doet. Hem nooit op een bepaalde manier naar mij heb zien kijken op zo'n moment.
Dus het 'liefdes' deel van het huwelijk zeg maar, omdat ik toch een bepaalde romantiek nooit meer ga krijgen.
Ik was beeldschoon zie ik nu op foto's en heb me eigenlijk nooit zo gevoeld, omdat ik altijd mannen uitkoos die dat gezwijmel niet in zich hadden.
En nu is het daarvoor te laat. Vind ik jammer en komt niet meer terug.
Laatst ging mijn lieverd wel mijn dochter vragen om een foto te nemen en keek hij expres achter me heel lief naar me, nadat ik hem dit had gezegd.
Maar dat is toch anders.
Ik had achteraf gezien wel wat meer Hollywood en wat meer kwetsbaarheid vanuit een man willen hebben. Dat gaat niet meer gebeuren.
Ik snap je denk ik dus wel een beetje.
zaterdag 16 december 2023 om 11:04
Dat deel snap ik wel.Lieneke schreef: ↑16-12-2023 10:12O ja, zeker! Maar vooral toen ik ging beseffen wat ik heb gemist. Daar heb ik therapie voor gezocht. Maar ik blijf het oneerlijk vinden.
Er is zoveel oneerlijk in het leven. Dat mensen deze leeftijd niet halen vind ik vreselijk.
En toch baal ik van de veroudering. Ook van de zichtbare aftakeling. Al mag ik niet mopperen, want ik zie er "voor mijn (fucking) leeftijd" nog goed uit, wordt er gezegd. Ik vind van niet.
Zo heb ik al tig jaar een niet-romantische man en vond dat best.
En nu ik ouder wordt vond ik het toch jammer, dat ik nooit getrouwd ben en een mooie foto van mezelf heb waarop ik de liefde vier. Dat moment niet heb gehad dat hij mij een gelofte doet. Hem nooit op een bepaalde manier naar mij heb zien kijken op zo'n moment.
Dus het 'liefdes' deel van het huwelijk zeg maar, omdat ik toch een bepaalde romantiek nooit meer ga krijgen.
Ik was beeldschoon zie ik nu op foto's en heb me eigenlijk nooit zo gevoeld, omdat ik altijd mannen uitkoos die dat gezwijmel niet in zich hadden.
En nu is het daarvoor te laat. Vind ik jammer en komt niet meer terug.
Laatst ging mijn lieverd wel mijn dochter vragen om een foto te nemen en keek hij expres achter me heel lief naar me, nadat ik hem dit had gezegd.
Maar dat is toch anders.
Ik had achteraf gezien wel wat meer Hollywood en wat meer kwetsbaarheid vanuit een man willen hebben. Dat gaat niet meer gebeuren.
Ik snap je denk ik dus wel een beetje.
zaterdag 16 december 2023 om 11:14
Google eens op gelukscurve. Dat is een U vorm waarbij de U begint bij 18 en eindigt bij 80. Op je 18e ben je op je gelukkigst. Daarna neemt het af tot het dieptepunt rond je 40-50. En daarna gaat het dus weer omhoog! So they say..
Ik vind het nog lastig te geloven maar ik hou me er maar aan vast.
Ik vind het nog lastig te geloven maar ik hou me er maar aan vast.
I wanna live my life with the volume full!
zaterdag 16 december 2023 om 11:21
Hopelijk lezen niet te veel jongeren hier mee, want die gaan het nu heel somber inzien. Jongeren: niet iedereen ervaart het zo. Ik niet, en velen met mij ook niet. Mijn leven wordt steeds leuker, dat kan dus ook. En misschien roep ik over 5 jaar iets anders, maar ik herken er weinig van en ben door de overgang heen, voor zover ik weet.
Ik wil niemands gevoel bagatelliseren, maar het is niet zo dat het voor elke vrouw geldt en dat iedereen het zo ervaart.
Ik wil niemands gevoel bagatelliseren, maar het is niet zo dat het voor elke vrouw geldt en dat iedereen het zo ervaart.
zaterdag 16 december 2023 om 11:21
Voor mezelf heeft het er eigenlijk weinig mee te maken dat ik het zelf erg vind dat mijn lichaam er ouder of minder mooi uitziet.Sierlijk schreef: ↑16-12-2023 08:55Ik vind het oprecht erg dat veel mensen zo worstelen met het ouder worden.
Ik zie het lichaam meer als een omhulsel en natuurlijk is het fijn dat het omhulsel er mooi uit ziet, maar ik hecht er niet erg aan.
Hoe ik het zie is dat ik niet mijn lichaam ben, maar wat er in zit. Hoe ben ik van binnen, hoe gedraag ik mij, wat zijn mijn normen en waarden, ben ik lief voor mezelf en anderen? Dát is waar het voor mij om gaat. En dat is waar ik naar kijk als ik naar een ander kijk.
En natuurlijk zie ik heus dat een ander een oud hoofd heeft, maar daar vind ik weinig van.
Ik vind het lastig om te ontdekken dat ánderen nu anders op mij beginnen te reageren. Gewoon wat banter (ik weet even geen goed Nederlands woord. Flirten is het ook niet helemaal) is altijd al onderdeel van mijn leven. Onbewust eigenlijk. Maar hee, mannen van 20 vinden me nu een oude taart (logisch). Over een paar jaar vinden mannen van 30 en 40 dat ook.
Ik mis het ook dat ik eigenlijk nooit moeite hoefde te doen voor mijn uiterlijk. Ik was helemaal geen girly girl maar als je jong bent doe je een jeans en een wit t shirt aan en haal je een borstel door je haar en ik zag er fantastisch uit. Dat komt ook niet meer terug. En ik ben er niet het type voor om nu ineens wel veel make up te gaan dragen of uren te gaan stylen in de morgen. Dus dat raak je gewoon kwijt. Of is nu ineens een onderwerp waar je wel over na moet denken.
En dat dat allemaal heel oppervlakkig is, tja dat zal wel.
zaterdag 16 december 2023 om 11:29
Haha, hier schoot ik van in de lach.xynix schreef: ↑16-12-2023 10:54Hoe je het ook wendt of keert: ouder worden is wen proces van afscheid nemen.
Afscheid nemen van alle mogelijkheden. Je kunt je leven nog wel een keer radicaal omgooien, maar niet meer zes keer. Accepteren dat je misschien hier en daar een afslag genomen hebt die niet zo slim was en dat je dat niet meer over kunt doen.
Afscheid nemen van je fitheid en je energie. Misschien geen grote kwalen, maar kleine ergernissen: slecht slapen, steeds moeten zoeken naar die
Steeds meer vrienden en bekenden die ineens omvallen of zelf uit het leven stappen.
En dat uiterlijk, tsja. Zelfs als je niks geeft om uiterlijk, is het wel schijtirritant dat er geen enkele bh meer goed zit, dat je vestjes moet dragen om voorbereid te zijn op de opvliegers, dat je eindeloos moet flossen om je tandvlees een beetje goed te houden. En dat als je een T-shirt ziet van je favoriete band, dat er dan een dikke, kalende man in zit.
zaterdag 16 december 2023 om 11:33
Wat mij wel opvalt is dat veel mensen blijkbaar vroeger de ervaring hadden (en sommigen nu zelfs ook nog wel) dat ze zo vaak een jong voorkomen hebben.
Zelfs hier in dit topic lees ik vaak terug dat mensen ondanks de ongemakken toch vaal wel een paar jaar jonger geschat worden, dat men vijftig is geweest maar niemand hen dat geeft etc.
En op vroeger terugkijkt als, kort broekje aan en shirtje, slippers en naar het strand en dat je zonder gekamde haren of vleugje make up al een stralend jong voorkomen hebt.
Zelfs hier in dit topic lees ik vaak terug dat mensen ondanks de ongemakken toch vaal wel een paar jaar jonger geschat worden, dat men vijftig is geweest maar niemand hen dat geeft etc.
En op vroeger terugkijkt als, kort broekje aan en shirtje, slippers en naar het strand en dat je zonder gekamde haren of vleugje make up al een stralend jong voorkomen hebt.
zaterdag 16 december 2023 om 11:38
Dat snap ik en herken ik ook. Wij maken zelfs nauwelijks foto's, laat staan van elkaar.Surebaby schreef: ↑16-12-2023 11:04Dat deel snap ik wel.
Zo heb ik al tig jaar een niet-romantische man en vond dat best.
En nu ik ouder wordt vond ik het toch jammer, dat ik nooit getrouwd ben en een mooie foto van mezelf heb waarop ik de liefde vier. Dat moment niet heb gehad dat hij mij een gelofte doet. Hem nooit op een bepaalde manier naar mij heb zien kijken op zo'n moment.
Dus het 'liefdes' deel van het huwelijk zeg maar, omdat ik toch een bepaalde romantiek nooit meer ga krijgen.
Ik was beeldschoon zie ik nu op foto's en heb me eigenlijk nooit zo gevoeld, omdat ik altijd mannen uitkoos die dat gezwijmel niet in zich hadden.
En nu is het daarvoor te laat. Vind ik jammer en komt niet meer terug.
Laatst ging mijn lieverd wel mijn dochter vragen om een foto te nemen en keek hij expres achter me heel lief naar me, nadat ik hem dit had gezegd.
Maar dat is toch anders.
Ik had achteraf gezien wel wat meer Hollywood en wat meer kwetsbaarheid vanuit een man willen hebben. Dat gaat niet meer gebeuren.
Ik snap je denk ik dus wel een beetje.
zaterdag 16 december 2023 om 11:40
Je kunt daar toch gewoon van balen en dat hier bespreken? Betekent toch niet dat TO en de anderen hier hun hele leven zo insteken? Ik vind het juist doodvermoeiend om constant positief te.zijn..
zaterdag 16 december 2023 om 11:41
Wat ik ook mis; op hakken lopen. Ik rende vroeger voor de tram op mijn 12 cm hakken, ging daarna nog even boodschappen doen op diezelfde hakken en vervolgens de hele nacht stappen op weer die hakken. Nu staan ze op zolder mooi te wezen omdat ik er letterlijk geen vijf minuten op kan lopen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 december 2023 om 11:45
Ik ben hier ook niet zo mee bezig, maar het is misschien ook niet zo dat TO hier voortdurend mee bezig is. Soms heb je gewoon een paar uur/dagen/maanden de pest in over iets en dat houdt je dan bezig en daarna ben je weer optimistischer of tevredener.Sierlijk schreef: ↑16-12-2023 11:21Hopelijk lezen niet te veel jongeren hier mee, want die gaan het nu heel somber inzien. Jongeren: niet iedereen ervaart het zo. Ik niet, en velen met mij ook niet. Mijn leven wordt steeds leuker, dat kan dus ook. En misschien roep ik over 5 jaar iets anders, maar ik herken er weinig van en ben door de overgang heen, voor zover ik weet.
Ik wil niemands gevoel bagatelliseren, maar het is niet zo dat het voor elke vrouw geldt en dat iedereen het zo ervaart.
En, ik vrees de overgang enorm omdat mijn psychische stoornis sterk afhankelijk is van mijn hormonen. Ik verwacht dat het voor mij geen fijne periode zal zijn terwijl ik oha een positief persoon ben.
zaterdag 16 december 2023 om 11:52
Klopt, dit is allemaal midlifecrisis/overgang voor de meeste mensen. Ik hoor van 60-70-80 jarigen ook wel hele andere geluiden, alle dingen waar ze eindelijk aan toe komen, nieuwe liefde in hun leven, rondreizen met de camper, iets betekenen voor anderen, gewoon hele andere waarden dan die van de jeugd. Kost tijd om je waarden om te gooien. En te herstellen van het moederschap in veel gevallen denk ik ook.Eidde schreef: ↑16-12-2023 11:14Google eens op gelukscurve. Dat is een U vorm waarbij de U begint bij 18 en eindigt bij 80. Op je 18e ben je op je gelukkigst. Daarna neemt het af tot het dieptepunt rond je 40-50. En daarna gaat het dus weer omhoog! So they say..
Ik vind het nog lastig te geloven maar ik hou me er maar aan vast.
zaterdag 16 december 2023 om 12:07
Zo, zo herkenbaar. Alles in je post. Hier zelfde laken een pak. Kinderen alleen opgevoed, altijd veel gewerkt. Veel stress.Ladylola2022 schreef: ↑16-12-2023 09:43Nou ja, naast dat ik de rimpels en de wallen, of beter de vermoeide oogopslag echt naar vind.
Vind ik vooral naar te merken dat mijn lijf strammer is, meer pijntjes ervaart.
Ik sport echt regelmatig, ik eet gezond, en toch lijkt het me in te halen.
Ik voel me al heel lang niet meer fit, vitaal en uitgerust, laat staat dat ik de hele dag energie heb.
Dat vooral vind ik echt heel naar en ik ben nog geen 50.
Ik wordt niet eens bijna 50 geschat, maar dat neemt niet weg dat ik het zelf niet zo ervaar.
Ik slik ook extra supplementen en vitamines en toch ik takel af en vooral qua energie.
Ik wijt veel aan de overgang, of het begin daarvan, en dat gaat nog jaren zo duren.
Ben je op een leeftijd dat het makkelijker zou moeten zijn (hield ik mezelf altijd voor) merk ik dat veel juist helemaal niet zo eenvoudig is.
Wanneer je 30 bent, realiseer je je vaak niet dat je het er echt van nemen moet.
In mijn geval was ik heel druk met mijn kinderen, baan en huishouden, alle ballen hooghouden ( alleenstaand heb mijn kinderen van klein af aan alleen opgevoed, met alle zorgen vandien)
Dat heeft er ook enorm ingehakt, en daar pluk ik nu de mentale en fysieke vruchten van.
Ik kan niet goed ontspannen, ondanks veel sporten, yoga op zijn tijd, en een cursus mindfullness.
De tijd is me aan het inhalen, en ik weet ook voor nu even niet hoe ik mezelf weer uit die sneltrein kan trekken en de rust en tevredenheid kan vinden waarop ik tegen deze leeftijd juist zo op had gehoopt.
Ondanks ik altijd actief ben kamp ik al jaren met neuropatische pijn, daar kwamen andere zenuwpijnen bij. Lang mee gekwakkeld en enkele weken geleden aan rug geopereerd.
Laatst zegt één van m'n kinderen, bij het helpen sokken ed uitrekken
maak je niet druk mam, jij hebt altijd voor ons gezorgd en nu helpen we jou. Hartstikke lief bedoeld natuurlijk maar wat voelde ik me toen een ouwe , afgedane zak 
Ik heb wel besloten het ak jaar minder prioriteit aan mijn werk te geven en ook eens echt, echt, echt voor mijzelf te gaan. Ak jaar ga ik topfit worden heb ik besloten!
En ook ik zie er echt nog wel goed uit maar het gaat niet meer vanzelf en de tijd gaat je gewoon inhalen, daar ontkomen we niet aan helaas.
Soms kom je iemand tegen die je jaren niet hebt gezien en dan denk ik weleens nou, die is flink ouder geworden zeg. Om me meteen te realiseren dat hetzelfde voor mij geldt natuurlijk
Ik ben single en denk dat ik dat ook blijf want alle mannen die met mij flirten vind ik zelf te oud om aantrekkelijk te vinden, dus dat schiet ook voor geen meter op natuurlijk
En ik moet altijd janken als de klok het nieuwe jaar inluidt en iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar wenst. Als kind snapte ik nooit waarom mijn tantes moesten huilen, nu snap ik het heel goed.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
