Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel II
vrijdag 23 december 2016 om 22:17
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 01:16
MissGrannySmith, ik vind het heel fijn dat je het topic gevonden hebt
Rhae, bedankt voor je positieve berichtje
Aikidoka, jonge kinderen kunnen zo heerlijk opgaan in zoiets als verstoppertje spelen
Een wandeling is een goed idee... ik vind het buiten een beetje eng,
maar zal me misschien juist wel goed doen..
Ook bedankt voor de filmtips, en dat je begrijpt dat er veel triggers in films zitten.
Dat doet mij veel.. dat daar begrip voor is... Dank je wel.
MevrouwJack, tsja, de gedachten zijn misschien niet samenhangend, maar ze zijn wel sterk
Misschien kun je je dat niet voorstellen en is het stom dat ik ze blijf geloven....
Jouw kerst klinkt heel fijn, lekker een beetje bijkomen
En je katten en dekbed klinken ook al zo super fijn!!
Tobbert ik hoop dat je lekker geniet van je Rituals doucheschuim.
Ik vind het ook fantastisch dat dat zo schuimt ha ha, ben net een klein kind dan
Ben blij dat je toch iets voor jezelf gekocht hebt!
Ik heb de tas met alle aankopen in de kast gezet, gedachten zijn er boos over
durf het nog niet te pakken, laat staan gebruiken...
Ik vind het een heel fijn idee dat je hier af en toe komt kijken.
Ik voel me snel alleen.... maar hoop niet dat dit topic als een verplichting gaat voelen..
ik kan zelf ook niet altijd typen...
Wat prachtig van het kaarsje wat je gebrand hebt, je bent zo'n lieve schat
Heel erg bedankt... het raakt mij ontzettend
Aaaanne, je bent lief, dank je wel
Pruttel, hoop dat jij nu lekker aan het bijkomen bent van alle drukte
en lekker gaat genieten van kerst. Onze Rituals sponsor
Sunemom, ohh wat fijn blije koppies van je kinderen
(hoe) houd jij het een beetje vol?
Alinea, bedankt voor je lieve woorden, ik gun jou ook het allerbeste
Branningbrothers, ahh wat fijn dat je af en toe een berichtje kunt plaatsen of mee kunt lezen
En vooral lekker van je vakantie kunt genieten
Bedankt voor je tip voor m'n schoonzusje... ik vind het nog een beetje eng
Ik hoop dat jij (jullie) een hele mooie vakantie hebt (hebben)!
voor jou Elmervrouw
Ik vind de gedachte van je therapeut lief en ook dat je het met mij wilt delen, dank je wel.
Maar alsnog voelt het voor mij alsof ik kei en kei en kei hard werk,
maar nooit zal helen, nooit het achter me kan laten...
omdat er zoveel mis is met mij hoofd... ik ben gewoon zo kapot gemaakt wat dat betreft...
Ga jij nog niet slapen?
Hanke, wat fijn dat je iemand even kon aanraken, contact kon maken, na een trigger...
En ook heel fijn dat je je zo op je gemak gevoeld hebt, dat is goud waard!
Ik hoop dat je inmiddels lekker slaapt.
Ik werd ook getriggerd vanavond door iets onbenulligs en kon het contact niet maken..
was even heel moeilijk en heb mezelf eruit moeten slepen.
Ik hoop dat ik zo ver ga komen als jij wat dit betreft
Rhae, bedankt voor je positieve berichtje
Aikidoka, jonge kinderen kunnen zo heerlijk opgaan in zoiets als verstoppertje spelen
Een wandeling is een goed idee... ik vind het buiten een beetje eng,
maar zal me misschien juist wel goed doen..
Ook bedankt voor de filmtips, en dat je begrijpt dat er veel triggers in films zitten.
Dat doet mij veel.. dat daar begrip voor is... Dank je wel.
MevrouwJack, tsja, de gedachten zijn misschien niet samenhangend, maar ze zijn wel sterk
Misschien kun je je dat niet voorstellen en is het stom dat ik ze blijf geloven....
Jouw kerst klinkt heel fijn, lekker een beetje bijkomen
En je katten en dekbed klinken ook al zo super fijn!!
Tobbert ik hoop dat je lekker geniet van je Rituals doucheschuim.
Ik vind het ook fantastisch dat dat zo schuimt ha ha, ben net een klein kind dan
Ben blij dat je toch iets voor jezelf gekocht hebt!
Ik heb de tas met alle aankopen in de kast gezet, gedachten zijn er boos over
durf het nog niet te pakken, laat staan gebruiken...
Ik vind het een heel fijn idee dat je hier af en toe komt kijken.
Ik voel me snel alleen.... maar hoop niet dat dit topic als een verplichting gaat voelen..
ik kan zelf ook niet altijd typen...
Wat prachtig van het kaarsje wat je gebrand hebt, je bent zo'n lieve schat
Heel erg bedankt... het raakt mij ontzettend
Aaaanne, je bent lief, dank je wel
Pruttel, hoop dat jij nu lekker aan het bijkomen bent van alle drukte
en lekker gaat genieten van kerst. Onze Rituals sponsor
Sunemom, ohh wat fijn blije koppies van je kinderen
(hoe) houd jij het een beetje vol?
Alinea, bedankt voor je lieve woorden, ik gun jou ook het allerbeste
Branningbrothers, ahh wat fijn dat je af en toe een berichtje kunt plaatsen of mee kunt lezen
En vooral lekker van je vakantie kunt genieten
Bedankt voor je tip voor m'n schoonzusje... ik vind het nog een beetje eng
Ik hoop dat jij (jullie) een hele mooie vakantie hebt (hebben)!
voor jou Elmervrouw
Ik vind de gedachte van je therapeut lief en ook dat je het met mij wilt delen, dank je wel.
Maar alsnog voelt het voor mij alsof ik kei en kei en kei hard werk,
maar nooit zal helen, nooit het achter me kan laten...
omdat er zoveel mis is met mij hoofd... ik ben gewoon zo kapot gemaakt wat dat betreft...
Ga jij nog niet slapen?
Hanke, wat fijn dat je iemand even kon aanraken, contact kon maken, na een trigger...
En ook heel fijn dat je je zo op je gemak gevoeld hebt, dat is goud waard!
Ik hoop dat je inmiddels lekker slaapt.
Ik werd ook getriggerd vanavond door iets onbenulligs en kon het contact niet maken..
was even heel moeilijk en heb mezelf eruit moeten slepen.
Ik hoop dat ik zo ver ga komen als jij wat dit betreft
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 01:18
Knuf ik ken het. Het contrast is zo groot.
Als ik dat soort gevoelens heb en deel dan merk ik dat mijn sponsor trots op me is. Want ik voel! Ik ga het aan! Ik zie eerlijk onder ogen wat er is. En was. Ik neem verschillen waar en neem waar wat het met me doet.
Voor mij nu ook. Weet je ik ben in mijn kinder/tiener tijd gruwelijk eenzaam geweest. Voelde me in alle opzichten niet loveble (behalve dedader van delicten maar sat was pijnlijk dubbel en verwarrend). En als meerdere vriendinnen van me deze week benadrukken dat het ok is om bij sibling te zijn met kerst (waar ik niksig contact verwacht) maar dat ik bij hen ook van harte welkom ben, ( waar ik word gezien voor wie ik ben), maakt niet uit welke dag...Dat contrast is heel groot. Foet pijn. En confronteert me met waar ik al die tijd al zo hard voor werk. Ik zie kwaliteiten van mij daarin. Ik voel dankbaarheid. En ik voel trots voor dat wat ik heb opgebouwd. En angst omdat het ook zo kwetsbaar en fragiel is ergens.
Maar ook sommige vanzelfsprekendheden die mensen om me heen hebben en die ik moet ontberen...
De verwaarlozing was bij mij niet zo heftig als bij jou Knuf. Dat van jou was uithuisplaatsings waardig, het mijne was veel geniepiger en subtieler.
Als ik dat soort gevoelens heb en deel dan merk ik dat mijn sponsor trots op me is. Want ik voel! Ik ga het aan! Ik zie eerlijk onder ogen wat er is. En was. Ik neem verschillen waar en neem waar wat het met me doet.
Voor mij nu ook. Weet je ik ben in mijn kinder/tiener tijd gruwelijk eenzaam geweest. Voelde me in alle opzichten niet loveble (behalve dedader van delicten maar sat was pijnlijk dubbel en verwarrend). En als meerdere vriendinnen van me deze week benadrukken dat het ok is om bij sibling te zijn met kerst (waar ik niksig contact verwacht) maar dat ik bij hen ook van harte welkom ben, ( waar ik word gezien voor wie ik ben), maakt niet uit welke dag...Dat contrast is heel groot. Foet pijn. En confronteert me met waar ik al die tijd al zo hard voor werk. Ik zie kwaliteiten van mij daarin. Ik voel dankbaarheid. En ik voel trots voor dat wat ik heb opgebouwd. En angst omdat het ook zo kwetsbaar en fragiel is ergens.
Maar ook sommige vanzelfsprekendheden die mensen om me heen hebben en die ik moet ontberen...
De verwaarlozing was bij mij niet zo heftig als bij jou Knuf. Dat van jou was uithuisplaatsings waardig, het mijne was veel geniepiger en subtieler.
zondag 25 december 2016 om 01:26
Ik vroeg aan een hele goede vriendin hoe het kan dat ik niet compleet hersteld ben van cptss. En eigenlijk zeiden we tegelijkertijd dat die eenzaamheid waar ik het net over had een bepalende factor daarvoor is.
De veerkracht die je hebt als kind heeft te maken met je ' adopteerbaarheid'. Mensen die je laten weten dat je er toe doet. Dat kan een buurvrouw zijn bij wie je altijd welkom bent of een juf die jou in haar hart gesloten heeft.
Bij mij werd zodra het er op leek dat ik met anderen een band aanging, dat gesaboteerd, kapotgemaakt. En was ik alleen.
De veerkracht die je hebt als kind heeft te maken met je ' adopteerbaarheid'. Mensen die je laten weten dat je er toe doet. Dat kan een buurvrouw zijn bij wie je altijd welkom bent of een juf die jou in haar hart gesloten heeft.
Bij mij werd zodra het er op leek dat ik met anderen een band aanging, dat gesaboteerd, kapotgemaakt. En was ik alleen.
zondag 25 december 2016 om 01:27
Hanke ja zo is het, ik voel het en ga het aan, maar het verscheurt me en vreet me op...
Het doet zo'n pijn, zoveel pijn....
En ik heb het altijd onderdrukt, want nu heb ik het goed, het heeft geen zin naar het verleden te kijken,
ik kan er niks aan veranderen, ik leef nu...
Maar verdorie wat is er veel verdriet...
en veel pijn en eenzaamheid...
En een enorme strijd in mij door het contrast...
wat voel ik me onhandig en ontoereikend en onwenselijk...
En inderdaad de vanzelfsprekendheden van mensen om me heen
en dat dat het voor mij nooit gaat zijn
Het maakt me een rijk mens, want ik weet hoe anders het kan zijn,
en hoe enorm veel ik heb om dankbaar voor te zijn
en een stukje trots toch wel, omdat het is waar ik heel hard voor gewerkt hebt
heel erg hard...
Maar ook intens verdriet,
om wat ik mis, wat nooit meer komt, wat nooit geheeld kan worden,
om wat ik verloren heb, maar misschien nooit gehad heb,
om wat ik gemist heb, al die jaren....
en er nu opeens is, voor handen is,
maar wat het contrast enorm maakt
En het doet echt heel, heel veel pijn.....
En ik weet niet waar het vandaan komt,
maar het zit er, en het zoekt z'n weg uit mij,
waar het al die tijd gezeten heeft...
wachtend op aandacht, wachtend op deze momenten,
dat ik besef wat ik gemist heb en wat ik nooit gehad heb...
voor jou Hanke, omdat je het begrijpt, wat ik niemand gun
Het doet zo'n pijn, zoveel pijn....
En ik heb het altijd onderdrukt, want nu heb ik het goed, het heeft geen zin naar het verleden te kijken,
ik kan er niks aan veranderen, ik leef nu...
Maar verdorie wat is er veel verdriet...
en veel pijn en eenzaamheid...
En een enorme strijd in mij door het contrast...
wat voel ik me onhandig en ontoereikend en onwenselijk...
En inderdaad de vanzelfsprekendheden van mensen om me heen
en dat dat het voor mij nooit gaat zijn
Het maakt me een rijk mens, want ik weet hoe anders het kan zijn,
en hoe enorm veel ik heb om dankbaar voor te zijn
en een stukje trots toch wel, omdat het is waar ik heel hard voor gewerkt hebt
heel erg hard...
Maar ook intens verdriet,
om wat ik mis, wat nooit meer komt, wat nooit geheeld kan worden,
om wat ik verloren heb, maar misschien nooit gehad heb,
om wat ik gemist heb, al die jaren....
en er nu opeens is, voor handen is,
maar wat het contrast enorm maakt
En het doet echt heel, heel veel pijn.....
En ik weet niet waar het vandaan komt,
maar het zit er, en het zoekt z'n weg uit mij,
waar het al die tijd gezeten heeft...
wachtend op aandacht, wachtend op deze momenten,
dat ik besef wat ik gemist heb en wat ik nooit gehad heb...
voor jou Hanke, omdat je het begrijpt, wat ik niemand gun
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 01:31
quote:hanke321 schreef op 25 december 2016 @ 01:26:
En was ik alleen.
Ja, dat had ik ook... precies dat...Ik had zelfs geen buurvrouw of lieve juf.
Ik had een scala aan beschadigde mensen om mij heen..
en ik heb het mezelf áltijd aangerekend...
waarom heb ik ze niet kunnen redden, waarom heb ik zo gefaald...
maar nu begint het besef te komen dat ZIJ de volwassenen waren..
en zij misschien wel gefaald hebben in bepaalde opzichten..
en ik me nooit, nooit zo alleen had mogen voelen...
Dat ik nooit als kind zo verschrikkelijk alleen had mogen zijn..
God, wat ben ik eenzaam geweest en wat heb ik dat ver weggestopt...
En wat doet het pijn nu...
En was ik alleen.
Ja, dat had ik ook... precies dat...Ik had zelfs geen buurvrouw of lieve juf.
Ik had een scala aan beschadigde mensen om mij heen..
en ik heb het mezelf áltijd aangerekend...
waarom heb ik ze niet kunnen redden, waarom heb ik zo gefaald...
maar nu begint het besef te komen dat ZIJ de volwassenen waren..
en zij misschien wel gefaald hebben in bepaalde opzichten..
en ik me nooit, nooit zo alleen had mogen voelen...
Dat ik nooit als kind zo verschrikkelijk alleen had mogen zijn..
God, wat ben ik eenzaam geweest en wat heb ik dat ver weggestopt...
En wat doet het pijn nu...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 01:31
zondag 25 december 2016 om 01:35
zondag 25 december 2016 om 01:35
Ik weet het niet Hanke..
Ik weet niet of het goed is dit te voelen..
Dit te ervaren...
Ik krijg de tijd niet terug,
ik krijg mijn kindertijd niet terug,
ik krijg niet de kans iets terug te draaien..
dingen anders aan te pakken..
Het enige wat er nu is,
is intens verdriet..
Wat gaat over dingen van het verleden,
wat zó doorspeelt in het nu...
Ik weet niet of ik dit wil ervaren,
want het doet zoveel pijn,
en het lost zo weinig op...
Misschien in mij,
misschien verandert er iets in mij...
en ik probeer me voor te houden dat dat ook belangrijk is,
dat dat ook wat waard is...
maar wat is het moeilijk,
en wat zou ik dit graag wegdrukken.
Bedankt voor je lieve berichtjes, lieve Hanke
Ik weet niet of het goed is dit te voelen..
Dit te ervaren...
Ik krijg de tijd niet terug,
ik krijg mijn kindertijd niet terug,
ik krijg niet de kans iets terug te draaien..
dingen anders aan te pakken..
Het enige wat er nu is,
is intens verdriet..
Wat gaat over dingen van het verleden,
wat zó doorspeelt in het nu...
Ik weet niet of ik dit wil ervaren,
want het doet zoveel pijn,
en het lost zo weinig op...
Misschien in mij,
misschien verandert er iets in mij...
en ik probeer me voor te houden dat dat ook belangrijk is,
dat dat ook wat waard is...
maar wat is het moeilijk,
en wat zou ik dit graag wegdrukken.
Bedankt voor je lieve berichtjes, lieve Hanke
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 01:40
Ja, je was adopteerbaar.
Wat goed dat je dat kunt zien,
en ervaart,
wat fijn!
Ik zie dat ook bij mezelf....en verbaas me erover.
Heb altijd gedacht:
dat komt omdat ik jullie mijn goede kant laat zien..
maar die goede kant werd vroeger ook niet geaccepteerd.
En was alsnog slecht en waardeloos en onuitstaanbaar..
Misschien was het bij mij ook wel sabotage,
ik weet het niet hoor Hanke,
ik twijfel....
Was het echt zo dat de volwassenen in mijn kindertijd tekort schoten,
en was het echt zo dat ik daar geen invloed op had...
Ik zie die foto's van mezelf en denk:
*#%@# ik was een lief kind,
ik was een zacht kind,
gevoelig.
Maar slecht? En onuitstaanbaar?
En verkeerd? En een kind wat heel veel straf verdiende?
Ik weet het niet hoor,
ik twijfel...
Wat goed dat je dat kunt zien,
en ervaart,
wat fijn!
Ik zie dat ook bij mezelf....en verbaas me erover.
Heb altijd gedacht:
dat komt omdat ik jullie mijn goede kant laat zien..
maar die goede kant werd vroeger ook niet geaccepteerd.
En was alsnog slecht en waardeloos en onuitstaanbaar..
Misschien was het bij mij ook wel sabotage,
ik weet het niet hoor Hanke,
ik twijfel....
Was het echt zo dat de volwassenen in mijn kindertijd tekort schoten,
en was het echt zo dat ik daar geen invloed op had...
Ik zie die foto's van mezelf en denk:
*#%@# ik was een lief kind,
ik was een zacht kind,
gevoelig.
Maar slecht? En onuitstaanbaar?
En verkeerd? En een kind wat heel veel straf verdiende?
Ik weet het niet hoor,
ik twijfel...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 01:44
zondag 25 december 2016 om 01:50
quote:hanke321 schreef op 25 december 2016 @ 01:44:
Ik snap dat je dit zo ervaart. Je dat afvraagt. Maar ik heb hierin echt vertrouwen in je.
Dat is wel heel veel waard... daar hecht ik best wel waarde aan...
omdat jij weet waar je het over hebt, en best wel verder bent dan ik...
ik vind het heel fijn dit te lezen... ik zoek naar houvast en dat geef jij mij hiermee...
dank je wel....
Doseren is een kunst.
Het is laat (of vroeg). Kun je je gaan neervleien?
Dat lichaam van je wat rust bieden?
Ik weet het niet... ben jij hier morgen (of eigenlijk vandaag) nog steeds?
En andere schrijvers..? Of moet ik mijn berichtjes verwijderen denk je...
Los van dit topic, weet ik natuurlijk niet wat me morgen te wachten staat..
als ik wakker blijf, duurt de nacht lang.
Lijkt het langer te duren voordat het morgen is (uitstel, dat snap ik, uitstellen van het onvermijdelijke...)
Maar als ik ontspan, komen de beelden,
maar ook de angst voor morgen... een nieuwe dag...
ga ik dat aankunnen...
Heel erg sorry voor mijn late posts trouwens....
Ga jij nu slapen..?
Ik snap dat je dit zo ervaart. Je dat afvraagt. Maar ik heb hierin echt vertrouwen in je.
Dat is wel heel veel waard... daar hecht ik best wel waarde aan...
omdat jij weet waar je het over hebt, en best wel verder bent dan ik...
ik vind het heel fijn dit te lezen... ik zoek naar houvast en dat geef jij mij hiermee...
dank je wel....
Doseren is een kunst.
Het is laat (of vroeg). Kun je je gaan neervleien?
Dat lichaam van je wat rust bieden?
Ik weet het niet... ben jij hier morgen (of eigenlijk vandaag) nog steeds?
En andere schrijvers..? Of moet ik mijn berichtjes verwijderen denk je...
Los van dit topic, weet ik natuurlijk niet wat me morgen te wachten staat..
als ik wakker blijf, duurt de nacht lang.
Lijkt het langer te duren voordat het morgen is (uitstel, dat snap ik, uitstellen van het onvermijdelijke...)
Maar als ik ontspan, komen de beelden,
maar ook de angst voor morgen... een nieuwe dag...
ga ik dat aankunnen...
Heel erg sorry voor mijn late posts trouwens....
Ga jij nu slapen..?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 02:06
zondag 25 december 2016 om 02:36
Rust is ff heel moeilijk mezelf te gunnen
Straf en waakzamheid zijn de gedachten naar op zoek..
En wat is het stom, de strijd die ik heb...
Ze zeggen dat ik me kapot zou moeten schamen..
Het leven is zo mooi..
Maar ik maak het zo duister...
Dat ís ook stom zeg...
Straf en waakzamheid zijn de gedachten naar op zoek..
En wat is het stom, de strijd die ik heb...
Ze zeggen dat ik me kapot zou moeten schamen..
Het leven is zo mooi..
Maar ik maak het zo duister...
Dat ís ook stom zeg...
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 25-12-2016 03:26
Reden: Xx
Reden: Xx
% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 05:29
Je maakt het echt niet duister Knuffelbeertjes, het leven is soms gewoon heel duister. Jij maakt er het beste van. Ik hoop dat je inmiddels toch nog even wat rust aan het nemen bent, dat mag echt.
En schrijf zoveel je wilt, ik lees alles
Ik lig ook wakker, daarom reageer ik zo vroeg. Kerst is toch een confronterende tijd.
En schrijf zoveel je wilt, ik lees alles
Ik lig ook wakker, daarom reageer ik zo vroeg. Kerst is toch een confronterende tijd.
zondag 25 december 2016 om 06:08
Dank je Jasse
Hoe pak jij je rust en slaap dan een beetje?
Ik heb echt een 'shitty' nacht gehad
Tien minuten slapen en wakker schrikken en dat de hele nacht door.. Voordeel is dat nachtmerries geen kans kregen, alleen die stomme beelden...
Snap m'n lichaam soms echt niet.. ben kapot, had wel op meer slaap gehoopt. Had dat voor deze dag ook wel fijn gevonden.
Ik hoop dat het waar is wat jij zegt, dat niet ik het leven duister (moeilijk) maak, maar dat het dat soms is... Ik vind dat ik niet mag klagen. Dat ik geen verdriet mag hebben.. mijn geest blijft me beschermen? Want er zijn ook mensen die hebben het echt slecht (ongeneeslijk ziek, kinderen, denk aan Serious Request) en die hebben recht op verdriet...
Ik voel me vreselijk schuldig over mijn 'verdriet'..
Dan denk ik wel aan het bericht van MevrouwJack eventjes geleden, dat er altijd mensen zijn die 'zieliger' zijn en altijd meer recht op verdriet hebben, dat dat is wat m'n hoofd ervan blijft maken.. Ik ga dat berichtje nog maar eens lezen
Hoe pak jij je rust en slaap dan een beetje?
Ik heb echt een 'shitty' nacht gehad
Tien minuten slapen en wakker schrikken en dat de hele nacht door.. Voordeel is dat nachtmerries geen kans kregen, alleen die stomme beelden...
Snap m'n lichaam soms echt niet.. ben kapot, had wel op meer slaap gehoopt. Had dat voor deze dag ook wel fijn gevonden.
Ik hoop dat het waar is wat jij zegt, dat niet ik het leven duister (moeilijk) maak, maar dat het dat soms is... Ik vind dat ik niet mag klagen. Dat ik geen verdriet mag hebben.. mijn geest blijft me beschermen? Want er zijn ook mensen die hebben het echt slecht (ongeneeslijk ziek, kinderen, denk aan Serious Request) en die hebben recht op verdriet...
Ik voel me vreselijk schuldig over mijn 'verdriet'..
Dan denk ik wel aan het bericht van MevrouwJack eventjes geleden, dat er altijd mensen zijn die 'zieliger' zijn en altijd meer recht op verdriet hebben, dat dat is wat m'n hoofd ervan blijft maken.. Ik ga dat berichtje nog maar eens lezen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 06:52
En ze steken ook al een paar dagen vuurwerk af hier in de straat..
Waar ik niet bang voor ben maar schrik van de knallen, onverwachts..
Wat nergens op slaat en ik mezelf vast aangepraat heb
Maar toch doet m'n lichaam zo... schrikachtig
En de woorden van de dader achtervolgen me .. dat ik er niet over mag praten, dat hij mensen waar ik van houd pijn gaat doen Het is achterlijk dat ik daar nog bang voor ben... hij is nu bijna overal bij; als ik in bed lig, als ik moe word, als ik in de auto ben, op de wc.... de auto en badkamer waren favoriete ruimtes, net als de slaapkamer..
Hij is gewoon waar ik ben als ik alleen ben of als vriend slaapt... gedachten zeggen: dat krijg je ervan dat je erover praat, dit is je eigen schuld...
Ik mag niet zeggen dat ik hem zie, dat is toch gestoord...?!
Ik ben heel bang dat ik het behoorlijk aan het verliezen ben...
Ik weet echt wel dat hij nep is, maar het lijkt zo, zo echt...
Als ik alleen ben, zeg ik wel dat m'n gedachten moeten stoppen met de realiteit verdraaien en zeg ik tegen de dader dat hij weg moet gaan
Maar dat doet hij nooit...
Het typen hierover is al zo, zo eng... ik weet niet of ik dit aan m'n therapeut durf te vertellen.. natuurlijk zullen jullie zeggen van wel, volgens de gedachten, maar het is toch best gestoord...? En misschien laat ze me dan wel opnemen of zo? Of iets anders? In elk geval zal het niet fraai zijn, zal ze denken dat ik gek geworden ben...
Of dat ik het verzin? Terwijl hij er echt staat.. brr het is zo'n engerd he...
Sorry dat ik dat hier typ, ergens voelt dit veilig maar ik haal het later wel weg
Waar ik niet bang voor ben maar schrik van de knallen, onverwachts..
Wat nergens op slaat en ik mezelf vast aangepraat heb
Maar toch doet m'n lichaam zo... schrikachtig
En de woorden van de dader achtervolgen me .. dat ik er niet over mag praten, dat hij mensen waar ik van houd pijn gaat doen Het is achterlijk dat ik daar nog bang voor ben... hij is nu bijna overal bij; als ik in bed lig, als ik moe word, als ik in de auto ben, op de wc.... de auto en badkamer waren favoriete ruimtes, net als de slaapkamer..
Hij is gewoon waar ik ben als ik alleen ben of als vriend slaapt... gedachten zeggen: dat krijg je ervan dat je erover praat, dit is je eigen schuld...
Ik mag niet zeggen dat ik hem zie, dat is toch gestoord...?!
Ik ben heel bang dat ik het behoorlijk aan het verliezen ben...
Ik weet echt wel dat hij nep is, maar het lijkt zo, zo echt...
Als ik alleen ben, zeg ik wel dat m'n gedachten moeten stoppen met de realiteit verdraaien en zeg ik tegen de dader dat hij weg moet gaan
Maar dat doet hij nooit...
Het typen hierover is al zo, zo eng... ik weet niet of ik dit aan m'n therapeut durf te vertellen.. natuurlijk zullen jullie zeggen van wel, volgens de gedachten, maar het is toch best gestoord...? En misschien laat ze me dan wel opnemen of zo? Of iets anders? In elk geval zal het niet fraai zijn, zal ze denken dat ik gek geworden ben...
Of dat ik het verzin? Terwijl hij er echt staat.. brr het is zo'n engerd he...
Sorry dat ik dat hier typ, ergens voelt dit veilig maar ik haal het later wel weg
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 07:43
Wat naar dat je een slechte nacht hebt gehad. Volgens mij is de dader zien echt een onderdeel van je trauma. Ik vind het niet gestoord klinken hoor. Ik vind het wel logisch, het is een soort herbeleving, een beeld dat zich aan je opdringt. Ik zou het wel aan je therapeute vertellen. Wellicht dat de EMDR ook hiervoor werkt? Overigens, opname doet men als je een gevaar bent voor jezelf of je omgeving. Dat ben jij niet. Maak je daar geen zorgen over. Overigens kan een vrijwillige opname en behandeling wel een heel goed resultaat geven (heeft die vriendin van mij gedaan, die ook zo jong misbruikt is). Daar wil ik je wel wat meer over vertellen, als je dat wil horen. Dat vraag ik even, omdat je anders wellicht schrikt en denkt dat ik toch vind dat je opgenomen moet worden. En dat vind ik dus niet.
zondag 25 december 2016 om 07:58
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 december 2016 @ 01:40:
Ja, je was adopteerbaar.
Wat goed dat je dat kunt zien,
en ervaart,
wat fijn!
Ik zie dat ook bij mezelf....en verbaas me erover.
Heb altijd gedacht:
dat komt omdat ik jullie mijn goede kant laat zien..
maar die goede kant werd vroeger ook niet geaccepteerd.
En was alsnog slecht en waardeloos en onuitstaanbaar..
Misschien was het bij mij ook wel sabotage,
ik weet het niet hoor Hanke,
ik twijfel....
Was het echt zo dat de volwassenen in mijn kindertijd tekort schoten,
en was het echt zo dat ik daar geen invloed op had...
Ik zie die foto's van mezelf en denk:
*#%@# ik was een lief kind,
ik was een zacht kind,
gevoelig.
Maar slecht? En onuitstaanbaar?
En verkeerd? En een kind wat heel veel straf verdiende?
Ik weet het niet hoor,
ik twijfel...Och lieve knuffelbeertjes, natuurlijk verdiende jij liefde en aandacht. Ieder kind verdient dat. Ook als kinderen onuitstaanbaar zijn. Dat is ieder kind namelijk wel eens. En als ouder zit je dan echt wel eens met de handen in het haar (ik in ieder geval wel). Maar ook als zoon een heel erge ik ben 2 en ik zeg nee of inmiddels ik ben 3 en ik doe het niet bui heeft, dan nog verdient hij vooral veel van onze warmte en aandacht en ons gezelschap. Hij krijgt wel eens straf (time out) en we zijn echt wel eens boos op hem. Maar bovenal is hij gewoon zoon, die nog heel veel moet leren en zaken niet slecht bedoelt en dus vooral duidelijkheid en aandacht krijgt. En dat had jij ook verdiend. En als jij lastig was voor jouw ouders en zij moeite hadden met jouw opvoeden, dan hadden ze daar hulp bij moeten vragen. Want zij waren de volwassenen en hadden de verantwoordelijkheid om jou liefde en veiligheid te bieden.
Ja, je was adopteerbaar.
Wat goed dat je dat kunt zien,
en ervaart,
wat fijn!
Ik zie dat ook bij mezelf....en verbaas me erover.
Heb altijd gedacht:
dat komt omdat ik jullie mijn goede kant laat zien..
maar die goede kant werd vroeger ook niet geaccepteerd.
En was alsnog slecht en waardeloos en onuitstaanbaar..
Misschien was het bij mij ook wel sabotage,
ik weet het niet hoor Hanke,
ik twijfel....
Was het echt zo dat de volwassenen in mijn kindertijd tekort schoten,
en was het echt zo dat ik daar geen invloed op had...
Ik zie die foto's van mezelf en denk:
*#%@# ik was een lief kind,
ik was een zacht kind,
gevoelig.
Maar slecht? En onuitstaanbaar?
En verkeerd? En een kind wat heel veel straf verdiende?
Ik weet het niet hoor,
ik twijfel...Och lieve knuffelbeertjes, natuurlijk verdiende jij liefde en aandacht. Ieder kind verdient dat. Ook als kinderen onuitstaanbaar zijn. Dat is ieder kind namelijk wel eens. En als ouder zit je dan echt wel eens met de handen in het haar (ik in ieder geval wel). Maar ook als zoon een heel erge ik ben 2 en ik zeg nee of inmiddels ik ben 3 en ik doe het niet bui heeft, dan nog verdient hij vooral veel van onze warmte en aandacht en ons gezelschap. Hij krijgt wel eens straf (time out) en we zijn echt wel eens boos op hem. Maar bovenal is hij gewoon zoon, die nog heel veel moet leren en zaken niet slecht bedoelt en dus vooral duidelijkheid en aandacht krijgt. En dat had jij ook verdiend. En als jij lastig was voor jouw ouders en zij moeite hadden met jouw opvoeden, dan hadden ze daar hulp bij moeten vragen. Want zij waren de volwassenen en hadden de verantwoordelijkheid om jou liefde en veiligheid te bieden.
zondag 25 december 2016 om 08:53
Knuffie! Wat een nacht zeg. En tuurlijk zijn wij er nog. Je hebt niks raars gedaan. Je hebt van je afgeschreven en dat is goed.
Adopteerbaar.... bijzondere manier om er naar te kijken Hanke, maar een hele goeie. Ik zou jullie nu zo als vriendinnen adopteren. Das wel anders, maar toch.
Je kunt je verleden niet veranderen, maar wel hoe je over jezelf in dat verleden denkt.
Ik moet nu kerstig doen en zo. Ben nog een beetje moe. De katten hebben vannacht de woonkamer verbouwd. Sneue mooie kerstboom heeft een gebroken tak. Die ga ik straks repareren met een mooie strik of zo. En een fotolijst met onze beste vrienden lag aan 100 stukken op de grond. Maar alle pootjes zijn nog heel, dus ze zijn er gelukkig niet in gaan staan.
Adopteerbaar.... bijzondere manier om er naar te kijken Hanke, maar een hele goeie. Ik zou jullie nu zo als vriendinnen adopteren. Das wel anders, maar toch.
Je kunt je verleden niet veranderen, maar wel hoe je over jezelf in dat verleden denkt.
Ik moet nu kerstig doen en zo. Ben nog een beetje moe. De katten hebben vannacht de woonkamer verbouwd. Sneue mooie kerstboom heeft een gebroken tak. Die ga ik straks repareren met een mooie strik of zo. En een fotolijst met onze beste vrienden lag aan 100 stukken op de grond. Maar alle pootjes zijn nog heel, dus ze zijn er gelukkig niet in gaan staan.
zondag 25 december 2016 om 09:37
Aikidoka, wat lief dat je zo meedenkt, en dat je het niet gestoord vindt.. die vrijwillige opname heeft m'n therapeut al over verteld en dat zie ik echt niet zitten, sorry...
Wat klink je liefdevol over je zoon, wat een goede voorbeelden noem je van hoe je er tegen aankijkt en mee om gaat, wat een lieve moeder heeft hij
Pruttel, gelukkig maar, dat van me afschrijven is wel erg fijn!
En dat je dan nog steeds zegt dat je ons als vriendin zou adopteren, vind ik zo onvoorstelbaar..
Logisch dat je nog wat moe bent! Vast ook van al het harde werken de afgelopen periode. Fijn dat je dan kerstig kunt doen toch
Je katten zijn kleine deugnieten ha ha
Mis je je kadootjes elke ochtend al?
Wat klink je liefdevol over je zoon, wat een goede voorbeelden noem je van hoe je er tegen aankijkt en mee om gaat, wat een lieve moeder heeft hij
Pruttel, gelukkig maar, dat van me afschrijven is wel erg fijn!
En dat je dan nog steeds zegt dat je ons als vriendin zou adopteren, vind ik zo onvoorstelbaar..
Logisch dat je nog wat moe bent! Vast ook van al het harde werken de afgelopen periode. Fijn dat je dan kerstig kunt doen toch
Je katten zijn kleine deugnieten ha ha
Mis je je kadootjes elke ochtend al?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 25 december 2016 om 10:32
quote:hanke321 schreef op 23 december 2016 @ 23:38:
[...]
Nou door je verwarring te benoemen op een veilige plek zet je een Hele Grote Stap.
Zou het fijn vinden als je jezelf daar de credits voor zou geven.
Dat wilde ik ook typen, @Elmervrouw! Verwarring, kritisch kijken naar je patronen, daarmee kom je verder. Want wat was er daarvoor? Automatisme.
(Hoi!)
[...]
Nou door je verwarring te benoemen op een veilige plek zet je een Hele Grote Stap.
Zou het fijn vinden als je jezelf daar de credits voor zou geven.
Dat wilde ik ook typen, @Elmervrouw! Verwarring, kritisch kijken naar je patronen, daarmee kom je verder. Want wat was er daarvoor? Automatisme.
(Hoi!)
zondag 25 december 2016 om 10:44
@Knuffelbeertjes, wat goed gedaan van jullie, die oefening met het aaien! Wat kunnen 5 minuten lang duren, he? Wat een kanjer ben jij!
En hartstikke goed om iets voor jezelf te kopen (iets, haha, 70 euro!). Weet je, soms laat ik dingen die ik voor mezelf koop wel inpakken in de winkel.
@Hanke, ook al een pakketje rijker!
@Elmervrouw, manipulatieve mensen zijn niet voor niks manipulatieve mensen. Die hebben hun hele leven geoefend met manipuleren en hebben daarmee steeds hun zin gekregen. Zodra ze hun zin niet kregen, werden ze nóg beter in het manipuleren. Je kan van alles inzetten! Dus helemaal niet stom dat je daarin trapt, ze weten precies hoe ze je naar hun pijpen kunnen laten dansen.
@Tobbert, ik hoop dat het nieuwe pannetje veel mooier en fijner is dan het pannetje dat je had.
Nou, volgende keer weer verder met pagina 3...
En hartstikke goed om iets voor jezelf te kopen (iets, haha, 70 euro!). Weet je, soms laat ik dingen die ik voor mezelf koop wel inpakken in de winkel.
@Hanke, ook al een pakketje rijker!
@Elmervrouw, manipulatieve mensen zijn niet voor niks manipulatieve mensen. Die hebben hun hele leven geoefend met manipuleren en hebben daarmee steeds hun zin gekregen. Zodra ze hun zin niet kregen, werden ze nóg beter in het manipuleren. Je kan van alles inzetten! Dus helemaal niet stom dat je daarin trapt, ze weten precies hoe ze je naar hun pijpen kunnen laten dansen.
@Tobbert, ik hoop dat het nieuwe pannetje veel mooier en fijner is dan het pannetje dat je had.
Nou, volgende keer weer verder met pagina 3...
