Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel II
vrijdag 23 december 2016 om 22:17
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 om 12:14
Jammer Kaitlyn, chinchilla's zijn namelijk superleuk om over te kletsen!
Hoeveel heb je er? Kunnen ze ook los? Ik knuffel liever met een chinchilla dan met een mens denk ik
Of bijten ze?
Knuffie, het is tijd voor een nieuw topic schat.... Lukt dat denk je?
Elmervrouw, boodschap voor tussen je oren: Je bent precies goed zoals je bent!
Snow, wat ga je eten, ik heb nog niks aan lunch bedacht, even inspiratie nodig.
Hoeveel heb je er? Kunnen ze ook los? Ik knuffel liever met een chinchilla dan met een mens denk ik
Of bijten ze?
Knuffie, het is tijd voor een nieuw topic schat.... Lukt dat denk je?
Elmervrouw, boodschap voor tussen je oren: Je bent precies goed zoals je bent!
Snow, wat ga je eten, ik heb nog niks aan lunch bedacht, even inspiratie nodig.
maandag 16 januari 2017 om 12:15
@Knuffelbeertjes. Heb je vroeger wel eens een dagboek bijgehouden? Misschien vind je daar aanwijzingen in of wat je je nu herinnert klopt of niet. Ik dacht bijvoorbeeld dat ik best overdreef (werd ook boos op de therapeuten die begonnen over verwaarlozing en daarna mishandeling, wat dachten ze wel niet?!). Ik vond dat ik in al die jaren therapie steeds gedwongen werd naar de negatieve dingen te kijken en misschien was ik daardoor de positieve herinneringen wel kwijtgeraakt? Maar mijn dagboeken waren heel duidelijk. De eenzaamheid droop van de pagina's, ik vond het zo zielig. Oké,lang verhaal, maar het ging om of je dagboeken had.
Kan het ook zijn dat je vindt dat je het verzint, omdat je dissocieert? Ik weet niet veel van dissociëren, dus sorry als ik het mis heb, maar ik zou me zo kunnen voorstellen dat als je het idee hebt dat de narigheid een ander is overkomen en niet jou, dat het dan lastig is om de herinneringen eraan als je eigen te beschouwen. Maar misschien heb ik het helemaal mis.
Ten slotte lijkt het me fijn voor je als je het allemaal verzonnen hebt. Dan zou de pijn ineens helemaal weg zijn, het is immers niet waar. Maar ik vrees dat je negatieve gedachten van bedenken dat de pijn onnodig is en dat je dus jezelf zit te straffen. Dus daarin zit dan winst voor je negatieve gedachten.
Maar ik ging eten...
Kan het ook zijn dat je vindt dat je het verzint, omdat je dissocieert? Ik weet niet veel van dissociëren, dus sorry als ik het mis heb, maar ik zou me zo kunnen voorstellen dat als je het idee hebt dat de narigheid een ander is overkomen en niet jou, dat het dan lastig is om de herinneringen eraan als je eigen te beschouwen. Maar misschien heb ik het helemaal mis.
Ten slotte lijkt het me fijn voor je als je het allemaal verzonnen hebt. Dan zou de pijn ineens helemaal weg zijn, het is immers niet waar. Maar ik vrees dat je negatieve gedachten van bedenken dat de pijn onnodig is en dat je dus jezelf zit te straffen. Dus daarin zit dan winst voor je negatieve gedachten.
Maar ik ging eten...
maandag 16 januari 2017 om 12:28
quote:pruttel schreef op 16 januari 2017 @ 12:14:
Jammer Kaitlyn, chinchilla's zijn namelijk superleuk om over te kletsen!
Hoeveel heb je er? Kunnen ze ook los? Ik knuffel liever met een chinchilla dan met een mens denk ik
Of bijten ze?
Knuffie, het is tijd voor een nieuw topic schat.... Lukt dat denk je?
Elmervrouw, boodschap voor tussen je oren: Je bent precies goed zoals je bent!
Snow, wat ga je eten, ik heb nog niks aan lunch bedacht, even inspiratie nodig.Ik heb 11 chinchillas verdeeld over 3 hokken. Ze zijn niet allemaal tam. En lopen niet los
Jammer Kaitlyn, chinchilla's zijn namelijk superleuk om over te kletsen!
Hoeveel heb je er? Kunnen ze ook los? Ik knuffel liever met een chinchilla dan met een mens denk ik
Of bijten ze?
Knuffie, het is tijd voor een nieuw topic schat.... Lukt dat denk je?
Elmervrouw, boodschap voor tussen je oren: Je bent precies goed zoals je bent!
Snow, wat ga je eten, ik heb nog niks aan lunch bedacht, even inspiratie nodig.Ik heb 11 chinchillas verdeeld over 3 hokken. Ze zijn niet allemaal tam. En lopen niet los
maandag 16 januari 2017 om 12:36
Ik lees jullie allemaal.
Vind chinchilla's lekker zacht ( maar zou de verantwoordelijkheid best veel eng vinden),
ben blij dat Snow weer meer durft te delen en diegenen die zo nabijheid willen ervaren...ik snap het. En ga ook niet 1 of ander cliché fix idee aandragen want dat zou de ervaring van nu bagatalliseren. Het is wat het is.
Ik ben best bang nu even. Werken. Moe worden. Incasseren. Mijn hoge eisen. Lijf dat zomaar kan stoppen met meedoen. Verdriet dat het zoveel minder is dan ik zou willen kunnen. Me naderhand weer zo alleen voelen. Niet weten wat ik met mijn blijheid en trots moet als ik daar lekker gewerkt heb....
Het contrast tussen 'aan' en 'uit' staan... En dat allemaal voelen.
Vind chinchilla's lekker zacht ( maar zou de verantwoordelijkheid best veel eng vinden),
ben blij dat Snow weer meer durft te delen en diegenen die zo nabijheid willen ervaren...ik snap het. En ga ook niet 1 of ander cliché fix idee aandragen want dat zou de ervaring van nu bagatalliseren. Het is wat het is.
Ik ben best bang nu even. Werken. Moe worden. Incasseren. Mijn hoge eisen. Lijf dat zomaar kan stoppen met meedoen. Verdriet dat het zoveel minder is dan ik zou willen kunnen. Me naderhand weer zo alleen voelen. Niet weten wat ik met mijn blijheid en trots moet als ik daar lekker gewerkt heb....
Het contrast tussen 'aan' en 'uit' staan... En dat allemaal voelen.
maandag 16 januari 2017 om 12:42
In het kader van de lunch: ik heb wortels en rozijnenbrood met jam.
Verder ben ik niet helemaal bijgelezen. Het weekend was druk, en ik ben gestrest en heb slecht geslapen. Dus alle zeilen bijzetten op het werk vandaag.
Veel sterkte allemaal! En eet smakelijk
@Kaitlyn, heb je de poh'er/spv'er/welke afkorting het ook al weer was nog gemaild/gebeld? Hij/zij steekt volgens mij duidelijk een hand naar je uit, als ik je post van een paar dagen geleden goed herinner? Lukt het je om die aan te pakken, ook al is dat misschien eng en moeilijk?
Verder ben ik niet helemaal bijgelezen. Het weekend was druk, en ik ben gestrest en heb slecht geslapen. Dus alle zeilen bijzetten op het werk vandaag.
Veel sterkte allemaal! En eet smakelijk
@Kaitlyn, heb je de poh'er/spv'er/welke afkorting het ook al weer was nog gemaild/gebeld? Hij/zij steekt volgens mij duidelijk een hand naar je uit, als ik je post van een paar dagen geleden goed herinner? Lukt het je om die aan te pakken, ook al is dat misschien eng en moeilijk?
maandag 16 januari 2017 om 12:43
Knuffel ja heel herkenbaar. Ik denk nog steeds heel vaak dat ik mijn nare herinneringen gewoon heb verzonnen of overdreven en daardoor voel ik me ook steeds heel schuldig en verward en voelt het ook niet goed als ik die herinneringen deel. Net alsof ik sta te liegen en de met geschokte/serieuze reacties van anderen kan ik dan ook helemaal niets. Het zorgt voor een heel zenuwachtig ongrijpbaar gevoel vind ik, dat constante getwijfel aan wat echt is. Toch merk ik op sommige momenten wel dat er bewijs is dat ondersteunt dat ik die dingen niet verzonnen heb. Verhalen van mensen die erbij waren, oude dagboekfragmenten inderdaad, oude foto's. En dat neemt mijn gevoel niet weg maar ik kan er wel een soort rationele conclusie aan verbinden.
Ik lees je hier nu al een tijd en ik denk (helaas) ook echt niet dat jij die nare dingen verzonnen hebt. Daarvoor zijn er teveel getuigen, teveel passende feiten die in het heden nog zichtbaar zijn, teveel dingen waar je tegenaan loopt die ook herkent worden door anderen met soortgelijke ervaringen. Ik denk dat het gevoel dat je alles hebt verzonnen een natuurlijk afweermechanisme van je geest is, omdat het zo zwaar en moeilijk is om onder ogen te zien dat al deze dingen daadwerkelijk zijn gebeurd.
Afweermechanismes zijn vreemd. Ik heb zelf ook bijvoorbeeld altijd dat ik als er mogelijk slecht nieuws komt 'hoop' op de slechtste afloop. Dus tijdens de Amerikaanse verkiezingen voelde ik eerst 'teleurstelling' omdat het erop leek dat Trump geen president zou gaan worden. Toen het erop leek dat mijn moeder heel ernstig ziek was wist ik in mijn hoofd al helemaal zeker dat dat niet het geval zou zijn en was ik daar 'teleurgesteld' over. Schuldgevoel, altijd zoveel schuldgevoel over hoe mijn hoofd op die momenten werkt. Ik voel me dan heel erg slecht. En ik heb dan ook het idee dat ik al die nare dingen verdien, want ik wilde ze toch...
Maar tegelijkertijd. Uiteindelijk bleek mijn moeder wel ziek en het heeft me jaren gekost om dat onder ogen te kunnen zien en toe te kunnen laten. Zo zal het me met Trump ook wel vergaan. Als ik er van grote afstand naar kijk wil ik die dingen dus denk ik toch niet echt, het is gewoon een hele rare manier om mezelf staande te kunnen houden en niet in te storten in tijden van onzekerheid/slecht nieuws. Misschien is dit een hele domme vergelijking maar ja, ik laat hem toch maar staan.
Ik lees je hier nu al een tijd en ik denk (helaas) ook echt niet dat jij die nare dingen verzonnen hebt. Daarvoor zijn er teveel getuigen, teveel passende feiten die in het heden nog zichtbaar zijn, teveel dingen waar je tegenaan loopt die ook herkent worden door anderen met soortgelijke ervaringen. Ik denk dat het gevoel dat je alles hebt verzonnen een natuurlijk afweermechanisme van je geest is, omdat het zo zwaar en moeilijk is om onder ogen te zien dat al deze dingen daadwerkelijk zijn gebeurd.
Afweermechanismes zijn vreemd. Ik heb zelf ook bijvoorbeeld altijd dat ik als er mogelijk slecht nieuws komt 'hoop' op de slechtste afloop. Dus tijdens de Amerikaanse verkiezingen voelde ik eerst 'teleurstelling' omdat het erop leek dat Trump geen president zou gaan worden. Toen het erop leek dat mijn moeder heel ernstig ziek was wist ik in mijn hoofd al helemaal zeker dat dat niet het geval zou zijn en was ik daar 'teleurgesteld' over. Schuldgevoel, altijd zoveel schuldgevoel over hoe mijn hoofd op die momenten werkt. Ik voel me dan heel erg slecht. En ik heb dan ook het idee dat ik al die nare dingen verdien, want ik wilde ze toch...
Maar tegelijkertijd. Uiteindelijk bleek mijn moeder wel ziek en het heeft me jaren gekost om dat onder ogen te kunnen zien en toe te kunnen laten. Zo zal het me met Trump ook wel vergaan. Als ik er van grote afstand naar kijk wil ik die dingen dus denk ik toch niet echt, het is gewoon een hele rare manier om mezelf staande te kunnen houden en niet in te storten in tijden van onzekerheid/slecht nieuws. Misschien is dit een hele domme vergelijking maar ja, ik laat hem toch maar staan.
maandag 16 januari 2017 om 12:50
quote:hanke321 schreef op 16 januari 2017 @ 12:36:
Me naderhand weer zo alleen voelen. Niet weten wat ik met mijn blijheid en trots moet als ik daar lekker gewerkt heb....
Het contrast tussen 'aan' en 'uit' staan... En dat allemaal voelen.
Ja zo herkenbaar allemaal... pfff
Sterkte Hanke
Ik zal later proberen bij te lezen en nu een nieuw topic starten ...
M'n hoofd loopt een beetje teveel over
Sorry
Me naderhand weer zo alleen voelen. Niet weten wat ik met mijn blijheid en trots moet als ik daar lekker gewerkt heb....
Het contrast tussen 'aan' en 'uit' staan... En dat allemaal voelen.
Ja zo herkenbaar allemaal... pfff
Sterkte Hanke
Ik zal later proberen bij te lezen en nu een nieuw topic starten ...
M'n hoofd loopt een beetje teveel over
Sorry
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
