Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel II
vrijdag 23 december 2016 om 22:17
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 15 januari 2017 om 22:26
zondag 15 januari 2017 om 22:30
quote:Knuffelbeertjes schreef op 15 januari 2017 @ 22:16:
White collar
Net zo leuk als Suits
En vast niet alleen dankzij de knappe mannen die erin spelen
Narcos heb ik nog niet gezien
aanrader?White collar en suits zijn leuk. Narcos is ook leuk, fascinerend. Het gaat over de jacht van de DEA op Pablo Escobar. Deels waargebeurd en deels fictie. Wel erg geweldadig, daar moet he van houden.
White collar
Net zo leuk als Suits
En vast niet alleen dankzij de knappe mannen die erin spelen
Narcos heb ik nog niet gezien
aanrader?White collar en suits zijn leuk. Narcos is ook leuk, fascinerend. Het gaat over de jacht van de DEA op Pablo Escobar. Deels waargebeurd en deels fictie. Wel erg geweldadig, daar moet he van houden.
zondag 15 januari 2017 om 22:33
quote:hanke321 schreef op 15 januari 2017 @ 22:26:
Ik heb gekaart. Dit keer niet briljant goed gespeeld. Maar het was wel gezellig
En dingen voor dat zelfhulpgedoe gedaan, deels alleen en deels met anderen. Was fijn om te doen.
Gewandeld in mijn uppie door de sneeuw en de modder.
Sherlock neem ik op nu....
Geen netflix hier.
Wat voor kaarten doe je? Ik deed vroeger veel klaverjassen en mis dat wel. Partner kan het niet, inmiddels ook geen vrienden meer die het kunnen. Ik vond het altijd wel gezellig...
Sherlock neem ik ook op, dan kijk ik ze alledrie achter elkaar. Gelukkig zond BBC First de herhaling uit vsn het eerste deel, in Oostenrijk geen BBC dus deel 1 gemist.
Ik heb gekaart. Dit keer niet briljant goed gespeeld. Maar het was wel gezellig
En dingen voor dat zelfhulpgedoe gedaan, deels alleen en deels met anderen. Was fijn om te doen.
Gewandeld in mijn uppie door de sneeuw en de modder.
Sherlock neem ik op nu....
Geen netflix hier.
Wat voor kaarten doe je? Ik deed vroeger veel klaverjassen en mis dat wel. Partner kan het niet, inmiddels ook geen vrienden meer die het kunnen. Ik vond het altijd wel gezellig...
Sherlock neem ik ook op, dan kijk ik ze alledrie achter elkaar. Gelukkig zond BBC First de herhaling uit vsn het eerste deel, in Oostenrijk geen BBC dus deel 1 gemist.
zondag 15 januari 2017 om 22:51
Gezelligheid lijkt me heel belangrijk Hanke, ik vind de sfeer bij kaarten vaak wel gezellig (maar kan alleen pesten ).
En fijn dat het contact goed voelde wb zelfhulp dingen
Klinkt als een hele mooie dag!
En fijn dat het contact goed voelde wb zelfhulp dingen
Klinkt als een hele mooie dag!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 15 januari 2017 om 22:52
quote:branningbrothers schreef op 15 januari 2017 @ 22:30:
[...]
White collar en suits zijn leuk. Narcos is ook leuk, fascinerend. Het gaat over de jacht van de DEA op Pablo Escobar. Deels waargebeurd en deels fictie. Wel erg geweldadig, daar moet he van houden.
Hmm voorlopig is het toch white collar aangezien we net begonnen zijn met kijken
Maar goede tip voor hier na, dank je!
[...]
White collar en suits zijn leuk. Narcos is ook leuk, fascinerend. Het gaat over de jacht van de DEA op Pablo Escobar. Deels waargebeurd en deels fictie. Wel erg geweldadig, daar moet he van houden.
Hmm voorlopig is het toch white collar aangezien we net begonnen zijn met kijken
Maar goede tip voor hier na, dank je!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 om 07:10
@Hanke, fijn zeg! 'Zelfhulpgedoe', om de een of andere reden moet ik heel hard lachen als ik dit woord lees Goed bezig!
@Knuff. Wauw! Ik sluit me volledig aan bij wat Hanke zet: jij verzet bergen werk op een dag! Mooi dat je dit zo samen met je vriend kunt!
Misschien kan er een kaartclubje gestart worden? Is vast ook heel goed zelfhulpgedoe. Ikzelf ben van het duizenden, ik heb twee vriendinnen waarmee ik dat af en toe doe. De uitkomst is bekend, een van ons wint altijd (en ik ben het niet ).
@Knuff. Wauw! Ik sluit me volledig aan bij wat Hanke zet: jij verzet bergen werk op een dag! Mooi dat je dit zo samen met je vriend kunt!
Misschien kan er een kaartclubje gestart worden? Is vast ook heel goed zelfhulpgedoe. Ikzelf ben van het duizenden, ik heb twee vriendinnen waarmee ik dat af en toe doe. De uitkomst is bekend, een van ons wint altijd (en ik ben het niet ).
maandag 16 januari 2017 om 08:39
quote:Knuffelbeertjes schreef op 15 januari 2017 @ 15:10:
[...]
Kortom, ik ben niet leuk genoeg op het moment, al wekenlang niet.
Ik ben verdrietig, boos, initiatiefloos...
Niet in staat tot voldoende intimiteit, niet in staat tot knuffelen of veel contact..
Niet in staat om aan de eisen te voldoen.
Vriend kan wel zeggen dat hij dat allemaal begrijpt en dat het nu eenmaal nu zo is,
maar ik kan het zelf niet accepteren.
Ik werk minder dan hij, ik heb in het verleden laten zien wat ik allemaal wél kan...
en nu is dit er van over, en dat vind ik onacceptabel..
Dit is niet voor altijd. Dit is nu even zo, dat je tot wat minder in staat bent. Je energie gaat op aan jezelf beter maken. En dat is ongeveer het moeilijkste wat er is. Maar het is niet zo dat je blijft wat je nu bent.
Ik vind het wel herkenbaar, hoor, dat gevoel van tekortschieten in de relatie. M'n vriend zegt nu dat hij bij mij bleef tijdens depressies, omdat ik mijn best bleef doen eraan te werken en erdoorheen te komen. Zolang ik dat nog kon opbrengen, vond hij dat hij mij het beste kon steunen daarin. En dat heeft ie ook gedaan.
[...]
Kortom, ik ben niet leuk genoeg op het moment, al wekenlang niet.
Ik ben verdrietig, boos, initiatiefloos...
Niet in staat tot voldoende intimiteit, niet in staat tot knuffelen of veel contact..
Niet in staat om aan de eisen te voldoen.
Vriend kan wel zeggen dat hij dat allemaal begrijpt en dat het nu eenmaal nu zo is,
maar ik kan het zelf niet accepteren.
Ik werk minder dan hij, ik heb in het verleden laten zien wat ik allemaal wél kan...
en nu is dit er van over, en dat vind ik onacceptabel..
Dit is niet voor altijd. Dit is nu even zo, dat je tot wat minder in staat bent. Je energie gaat op aan jezelf beter maken. En dat is ongeveer het moeilijkste wat er is. Maar het is niet zo dat je blijft wat je nu bent.
Ik vind het wel herkenbaar, hoor, dat gevoel van tekortschieten in de relatie. M'n vriend zegt nu dat hij bij mij bleef tijdens depressies, omdat ik mijn best bleef doen eraan te werken en erdoorheen te komen. Zolang ik dat nog kon opbrengen, vond hij dat hij mij het beste kon steunen daarin. En dat heeft ie ook gedaan.
maandag 16 januari 2017 om 09:33
Goedemorgen
MissGrannySmith, ja Neal is leuk, lekker ondeugend haha, kan ik vast een beetje in de stemming komen voor Christin Grey (50 shades komt febr in de bios, beetje fout ).
Sofie, een kaartclubje nog wel, ik ben voor
Snow, ik weet dat het nu zo is en niet voor altijd. Maar het duurt voor mij gewoon te lang... Terwijl 3 maanden natuurlijk niet lang is, maar om je zo te voelen wel.. en om te zien dat alles wat ik geregeld had weg te zien vallen ook..
Ik denk dat ik even de structuur en planning die ik vanaf augustus had uit mijn hoofd moet zetten, maar het voelt enorm als falen..
Het heeft ook te maken met mezelf op de eerste plek zetten nu en dat vind ik lastig..
Lief van je vriend dat hij zo'n steun was/is
MissGrannySmith, ja Neal is leuk, lekker ondeugend haha, kan ik vast een beetje in de stemming komen voor Christin Grey (50 shades komt febr in de bios, beetje fout ).
Sofie, een kaartclubje nog wel, ik ben voor
Snow, ik weet dat het nu zo is en niet voor altijd. Maar het duurt voor mij gewoon te lang... Terwijl 3 maanden natuurlijk niet lang is, maar om je zo te voelen wel.. en om te zien dat alles wat ik geregeld had weg te zien vallen ook..
Ik denk dat ik even de structuur en planning die ik vanaf augustus had uit mijn hoofd moet zetten, maar het voelt enorm als falen..
Het heeft ook te maken met mezelf op de eerste plek zetten nu en dat vind ik lastig..
Lief van je vriend dat hij zo'n steun was/is
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 om 09:41
Je rot voelen is nooit leuk en elke seconde duurt al langer dan je wil. Helaas kan je ook niet voorspellen hoe lang dit gaat duren, dus je kunt de dagen niet aftellen. Hopelijk wordt het mettertijd wel beter, ik denk eigenlijk van wel, want je laat zien dat je veel leert. Dat doe je snel. Het is misschien een soort revalideren na een flinke botbreuk. Eerst de botbreuk laten helen en daarna fysiotherapie om het littekenweefsel soepeler te maken, en dat doet pijn, maar wel steeds minder als je heelt. En dan kun je wel een marathon willen lopen, maar zul je eerst content moeten zijn met het stukje van de bank naar de keuken. Beter worden duurt altijd te lang. Je faalt niet, je houdt vol en je doet je best. Meer wordt er niet van je gevraagd. Nou ja, door anderen dan, door jezelf wel.
maandag 16 januari 2017 om 10:00
Ja je hebt gelijk Snow sorry dat ik zo negatief overkom..
Vandaag een moeilijke dag al bij het opstaan
Want m'n lichaam wil niet meer, laat zo duidelijk merken moe te zijn..
Blijkbaar toch behoefte aan contact/knuffelen want heb daar vannacht over gedroomd. Naast de nachtmerries is er nu dus af en toe ruimte voor zoiets? Vannacht gedroomd dat ik knuffelde met een vriendin en dat ik me veilig voelde en vertrouwd en kon ontspannen. Ergens lijk ik dat dus toch wel heel graag te willen..
Terwijl als ik wakker ben, ik dat contact te eng en moeilijk vind..
Verder grote drang en moeilijk weerstand te bieden doordat er zoveel vermoeidheid is
Ik wilde vandaag een hele dag werken maar vrees dat ik dat niet vol ga houden
Gedachten die zeggen: 'zie je wel dat dit niet beter is?! Je stelt ons zo teleur, je verdient het niet om überhaupt op te mogen staan. Je blijft je maar verzetten en verzetten, terwijl je weet dat de straf die je verdient onvermijdelijk is.
Het is de strijd niet waard, want uiteindelijk zul je toch opgeven, verliezen, en dan ben je verder van huis dan nu. Zorg ervoor dat je de regie weer pakt en doe iets van het oude gedrag.
Al doe je jezelf maar een beetje pijn, dan kun je ervaren dat wij gelijk hebben en dat dat zoveel beter is dan al het nieuwe stomme gedrag. Echt waar, geloof ons nou maar.'
Vandaag een moeilijke dag al bij het opstaan
Want m'n lichaam wil niet meer, laat zo duidelijk merken moe te zijn..
Blijkbaar toch behoefte aan contact/knuffelen want heb daar vannacht over gedroomd. Naast de nachtmerries is er nu dus af en toe ruimte voor zoiets? Vannacht gedroomd dat ik knuffelde met een vriendin en dat ik me veilig voelde en vertrouwd en kon ontspannen. Ergens lijk ik dat dus toch wel heel graag te willen..
Terwijl als ik wakker ben, ik dat contact te eng en moeilijk vind..
Verder grote drang en moeilijk weerstand te bieden doordat er zoveel vermoeidheid is
Ik wilde vandaag een hele dag werken maar vrees dat ik dat niet vol ga houden
Gedachten die zeggen: 'zie je wel dat dit niet beter is?! Je stelt ons zo teleur, je verdient het niet om überhaupt op te mogen staan. Je blijft je maar verzetten en verzetten, terwijl je weet dat de straf die je verdient onvermijdelijk is.
Het is de strijd niet waard, want uiteindelijk zul je toch opgeven, verliezen, en dan ben je verder van huis dan nu. Zorg ervoor dat je de regie weer pakt en doe iets van het oude gedrag.
Al doe je jezelf maar een beetje pijn, dan kun je ervaren dat wij gelijk hebben en dat dat zoveel beter is dan al het nieuwe stomme gedrag. Echt waar, geloof ons nou maar.'
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 om 10:12
He Knuf net als vorige week? Jij de ochtend en ik de middag vandaag qua arbeid?
Mooie droom. Ik heb vriendinnen die me af en toe knuffelen en dat zelfhulpgedoe is ook redelijk huggerig (als je daar prijs op stelt).
Ik snap dat je de vermoeidheid ruk vindt, maar echt het kunnen waarnemen is een hele vooruitgang.
Mooie droom. Ik heb vriendinnen die me af en toe knuffelen en dat zelfhulpgedoe is ook redelijk huggerig (als je daar prijs op stelt).
Ik snap dat je de vermoeidheid ruk vindt, maar echt het kunnen waarnemen is een hele vooruitgang.
maandag 16 januari 2017 om 10:20
Wat jouw gedachten doen met loopjes over pijn herken ik in het me oneindig opjagen. Hoe ik zelf de afwas doe als ik in dat gevecht zit. Pas nu merk ik hoe waar het is dat ik in dat zelfhulpgedoe als eerste onhandige eigenschap 'oordelen over mezelf' heb staan. Daarna komen wantrouwen naar anderen en slechte zelfzorg... Vast niet herkenbaar voor je...
Mij helpt het om te stoppen met vechten. Wat ik mag ervaren is hoeveel 'gewoner' en makkelijker de dagelijkse dingen dan gaan als het wél gaat. Uit die kramp komen levert me op andere dagen meer fut, meer vrolijkheid, meer ruimte op.
Strijd is macht. Macht houdt in stand wat er is een wil niet metadenken.
Opgeven/ loslaten is verbonden met verbondenheid en vertrouwen. En wél met de noodzaak inzien hoe dingen anders zouden kunnen. En welke aanpak en/of tempo dan gewenst is.
Mij helpt het om te stoppen met vechten. Wat ik mag ervaren is hoeveel 'gewoner' en makkelijker de dagelijkse dingen dan gaan als het wél gaat. Uit die kramp komen levert me op andere dagen meer fut, meer vrolijkheid, meer ruimte op.
Strijd is macht. Macht houdt in stand wat er is een wil niet metadenken.
Opgeven/ loslaten is verbonden met verbondenheid en vertrouwen. En wél met de noodzaak inzien hoe dingen anders zouden kunnen. En welke aanpak en/of tempo dan gewenst is.
maandag 16 januari 2017 om 11:12
Knuffel wat fijn om te lezen dat er binnen je dromen zo nu en dan ruimte begint te ontstaan voor een prettige droom. En wat goed dat jullie de oefening hebben herkanst en zo goed hebben gepraat erover het is echt speciaal om te zien hoe er langzaamaan soms even ruimte begint te komen voor nieuwe gedachten, wensen en gevoelens. Merk je dat zelf ook? Of moet je daar nog te hard voor vechten?
maandag 16 januari 2017 om 11:31
quote:hanke321 schreef op 16 januari 2017 @ 10:20:
En welke aanpak en/of tempo dan gewenst is.
Ja Hanke.. maar elk tempo voelt als veel te langzaam..
En werken is net als vorige week, jij 's middags ik 's ochtends.. helaas wel. Eigenlijk wilde ik na de kerstvakantie weer mijn volledige uren draaien op locatie. Maar misschien ben ik wat dat betreft ook gewoon stom bezig, want ik sprak met een collega die hetzelfde werk als ik doe, en die gaf aan dat ze ook vaak thuis werkt... Dus wat dat betreft moet ik me niet zo schuldig erover voelen. Alleen wéét ik dat ik het gewoon niet kan volhouden, zo'n hele dag. En dat is een andere insteek dan die zij heeft. Maar ja, er kraait geen haan naar en het zit allemaal tussen mijn eigen oren. Heeft weer alles te maken met de eisen die ik mezelf opleg, pff, wat stom dat ik het mezelf steeds zo moeilijk maak!
Fijn, vriendinnen die je af en toe knuffelen Mijn vriend is heel knuffelig, maar verder de meeste mensen die ik ken niet (oh ja, mijn schoonmoeder en schoonzusje natuurlijk). En de 'nieuwe' vriendin waarmee ik voorzichtig een vriendschap aan het opbouwen ben.. Die knuffelt veelvuldig ha ha.. Blijf haar eng vinden om heel veel redenen, dit is er wel weer een van (maar stiekem natuurlijk ook weer heel fijn!)
Ik probeer naar de vermoeidheid te kijken als positief iets, omdat ik het inderdaad nu voel en waarneem. Het is gewoon lastig. Ik ben gewoon door en door en door te kunnen gaan. Maar dat gaat niet samen met wat ik nu allemaal leer... Dan is het op een gegeven moment kiezen, dat punt komt nu: ga ik nog steeds door en door en dus niet naar mijn lichaam/gevoel/etc luisteren? Of ga ik door met voelen/ervaren/grenzen leren kennen..?
Tsja, die dingen die je noemt als onhandige eigenschappen zijn pijnlijk herkenbaar..
En hoe ermee om te gaan, stoppen met vechten, ik merk wel dat dát helpt, lucht geeft, ruimte biedt.
Je zegt veel wijze dingen Hanke.
Helaas ben ik zelf niet zo helder vandaag.
Maar ik lees het en leer ervan. En zal het ook opnieuw lezen als de mist wat weggetrokken is..
Mijn hoofd zit nog steeds in de roes die al maanden duurt.
Maakt dat tijd een zeer ongrijpbaar iets geworden is.
Nog erger dan gewoonlijk.
Ik besef amper wat er gebeurt, dat er weer een week voorbij is.
Voelt bijv. als gisteren dat het kerst was,
of de slechte echo was...
Maar tegelijk voelen de dagen lang en uitzichtloos.
En als de drang er is, is elke minuut teveel...
en lijkt het nooit meer beter te worden.
En welke aanpak en/of tempo dan gewenst is.
Ja Hanke.. maar elk tempo voelt als veel te langzaam..
En werken is net als vorige week, jij 's middags ik 's ochtends.. helaas wel. Eigenlijk wilde ik na de kerstvakantie weer mijn volledige uren draaien op locatie. Maar misschien ben ik wat dat betreft ook gewoon stom bezig, want ik sprak met een collega die hetzelfde werk als ik doe, en die gaf aan dat ze ook vaak thuis werkt... Dus wat dat betreft moet ik me niet zo schuldig erover voelen. Alleen wéét ik dat ik het gewoon niet kan volhouden, zo'n hele dag. En dat is een andere insteek dan die zij heeft. Maar ja, er kraait geen haan naar en het zit allemaal tussen mijn eigen oren. Heeft weer alles te maken met de eisen die ik mezelf opleg, pff, wat stom dat ik het mezelf steeds zo moeilijk maak!
Fijn, vriendinnen die je af en toe knuffelen Mijn vriend is heel knuffelig, maar verder de meeste mensen die ik ken niet (oh ja, mijn schoonmoeder en schoonzusje natuurlijk). En de 'nieuwe' vriendin waarmee ik voorzichtig een vriendschap aan het opbouwen ben.. Die knuffelt veelvuldig ha ha.. Blijf haar eng vinden om heel veel redenen, dit is er wel weer een van (maar stiekem natuurlijk ook weer heel fijn!)
Ik probeer naar de vermoeidheid te kijken als positief iets, omdat ik het inderdaad nu voel en waarneem. Het is gewoon lastig. Ik ben gewoon door en door en door te kunnen gaan. Maar dat gaat niet samen met wat ik nu allemaal leer... Dan is het op een gegeven moment kiezen, dat punt komt nu: ga ik nog steeds door en door en dus niet naar mijn lichaam/gevoel/etc luisteren? Of ga ik door met voelen/ervaren/grenzen leren kennen..?
Tsja, die dingen die je noemt als onhandige eigenschappen zijn pijnlijk herkenbaar..
En hoe ermee om te gaan, stoppen met vechten, ik merk wel dat dát helpt, lucht geeft, ruimte biedt.
Je zegt veel wijze dingen Hanke.
Helaas ben ik zelf niet zo helder vandaag.
Maar ik lees het en leer ervan. En zal het ook opnieuw lezen als de mist wat weggetrokken is..
Mijn hoofd zit nog steeds in de roes die al maanden duurt.
Maakt dat tijd een zeer ongrijpbaar iets geworden is.
Nog erger dan gewoonlijk.
Ik besef amper wat er gebeurt, dat er weer een week voorbij is.
Voelt bijv. als gisteren dat het kerst was,
of de slechte echo was...
Maar tegelijk voelen de dagen lang en uitzichtloos.
En als de drang er is, is elke minuut teveel...
en lijkt het nooit meer beter te worden.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 om 11:41
maandag 16 januari 2017 om 11:55
Morning ( kan nog net )
Knuffelen is bij mij ook wel een dingetje hoor. ik ben helemaal niet lichamelijk aangelegd. Wou vroeger al niet bij mensen op schoot en al helemaal geen kusjes geven. Gelukkig hebben mijn ouders mij daar altijd in gerespecteerd. Ik hou er nu nog niet zo van. Behalve mijn vriend komt er niemand in mijn persoonlijke vierkante meter.
Tenzij een vriendin of iemand waar ik van hou het moeilijk heeft, dan is een knuffel geven wel fijn. En heel soms krijg ik er ook eentje, ondanks mijn onbenaderbaarheid en dat voelt wat ongemakkelijk, maar is nooit vervelend of zo.
En als iemand een poging doet en ik het niet wil, haha, dan spring ik zo een meter aan de kant Net als met feliciteren, dat kan ik heel goed met een gestrekte arm en een ferme handdruk
Knuffie, als elk tempo als "te langzaam" voelt, dan kun je het mooi rustig een doen en dan meteen goed. Want als je je tempo nu verder omhoog gooit naar standje maximaal, dan zal het tempo alsnog niet snel genoeg zijn voor jou. Heeft geen zin dus. En probeer dat maar eens weg te redeneren
Knuffelen is bij mij ook wel een dingetje hoor. ik ben helemaal niet lichamelijk aangelegd. Wou vroeger al niet bij mensen op schoot en al helemaal geen kusjes geven. Gelukkig hebben mijn ouders mij daar altijd in gerespecteerd. Ik hou er nu nog niet zo van. Behalve mijn vriend komt er niemand in mijn persoonlijke vierkante meter.
Tenzij een vriendin of iemand waar ik van hou het moeilijk heeft, dan is een knuffel geven wel fijn. En heel soms krijg ik er ook eentje, ondanks mijn onbenaderbaarheid en dat voelt wat ongemakkelijk, maar is nooit vervelend of zo.
En als iemand een poging doet en ik het niet wil, haha, dan spring ik zo een meter aan de kant Net als met feliciteren, dat kan ik heel goed met een gestrekte arm en een ferme handdruk
Knuffie, als elk tempo als "te langzaam" voelt, dan kun je het mooi rustig een doen en dan meteen goed. Want als je je tempo nu verder omhoog gooit naar standje maximaal, dan zal het tempo alsnog niet snel genoeg zijn voor jou. Heeft geen zin dus. En probeer dat maar eens weg te redeneren
maandag 16 januari 2017 om 11:55
Ik zou ook graag een knuffel willen ontvangen, maar dan geen virtuele. Daar heb ik niks aan.
Vriendenkring heb ik niet net als een relatie.
Ach hoe stom klinkt dit. Topic is van Knuffelbeertjes, dan moet ik me niet opdringen, maar gedeisd houden.
Je word geduld, maar dat kan zo weer over zijn. En juist door deze gedachtes heb ik vriendenkring en ook geen relatie, want wie wil mij nou? Wel vriendin gehad, maar ingeruild voor beter exemplaar,
Vriendenkring heb ik niet net als een relatie.
Ach hoe stom klinkt dit. Topic is van Knuffelbeertjes, dan moet ik me niet opdringen, maar gedeisd houden.
Je word geduld, maar dat kan zo weer over zijn. En juist door deze gedachtes heb ik vriendenkring en ook geen relatie, want wie wil mij nou? Wel vriendin gehad, maar ingeruild voor beter exemplaar,
maandag 16 januari 2017 om 12:01
Hey Kaitlyn, zo werkt dat niet in Knuf d'r topic.
Hier is iedereen gewoon welkom.
Wat ontzettend rot, dat je je zo ongewenst voelt.
Hoe is jouw leefsituatie?
Je hebt dus geen partner, maar dat is ook geen levensdoel hoor, alleen maar fijn als je toevallig de goeie tegenkomt. Heb je een huisdiertje? werk je? Sport je? Hobby?
Hier is iedereen gewoon welkom.
Wat ontzettend rot, dat je je zo ongewenst voelt.
Hoe is jouw leefsituatie?
Je hebt dus geen partner, maar dat is ook geen levensdoel hoor, alleen maar fijn als je toevallig de goeie tegenkomt. Heb je een huisdiertje? werk je? Sport je? Hobby?
maandag 16 januari 2017 om 12:05
quote:pruttel schreef op 16 januari 2017 @ 12:01:
Hey Kaitlyn, zo werkt dat niet in Knuf d'r topic.
Hier is iedereen gewoon welkom.
Wat ontzettend rot, dat je je zo ongewenst voelt.
Hoe is jouw leefsituatie?
Je hebt dus geen partner, maar dat is ook geen levensdoel hoor, alleen maar fijn als je toevallig de goeie tegenkomt. Heb je een huisdiertje? werk je? Sport je? Hobby?
Ik ben 44, geen werk, maar bijstand, heb chinchillas( knaagdieren), hobby uitgebreid koken, maar het daar geen fut meer voor. Lezen geen concentrstie. Oftewel heleboel smoesjes.
Ik ben weer weg
Hey Kaitlyn, zo werkt dat niet in Knuf d'r topic.
Hier is iedereen gewoon welkom.
Wat ontzettend rot, dat je je zo ongewenst voelt.
Hoe is jouw leefsituatie?
Je hebt dus geen partner, maar dat is ook geen levensdoel hoor, alleen maar fijn als je toevallig de goeie tegenkomt. Heb je een huisdiertje? werk je? Sport je? Hobby?
Ik ben 44, geen werk, maar bijstand, heb chinchillas( knaagdieren), hobby uitgebreid koken, maar het daar geen fut meer voor. Lezen geen concentrstie. Oftewel heleboel smoesjes.
Ik ben weer weg
maandag 16 januari 2017 om 12:06
@Kaitlyn, lastig he, ruimte innemen? Dat vind ik ook hoor. Ik had het laatst ook over mezelf en vond dat heel erg eng en stom van mezelf, omdat ik geen ruimte mag innemen eigenlijk. En dan gingen er ook nog allemaal mensen reageren. Doodeng. Maar ik vind dat een mooi leerpuntje. Jij mag dat ook leren. Ik wens je een heleboel echte knuffels toe.
maandag 16 januari 2017 om 12:07
quote:hanke321 schreef op 16 januari 2017 @ 11:41:
Laat t maar ff misten Knuf. Je hoeft het niet nu te weten. Behalve dat je na deze ochtend vanmiddag gas terug moet nemen.
Al een idee wat je eenmaal thuis gaat doen? Warm bad? (rituals?). Verwarming aan? Bij de groentenboer lekkere verse salade scheppen voor de lunch? Dutje? Luisterboek?
Nou ik kan de mist niet uitstaan Hanke.. Wakkert alleen maar de boosheid richting mezelf aan..
Heb ook een nare 'discussie' met mijn therapeut en merk dat het beetje concentratie dat ik nog had daar naar toe vloeit.
Hoop eigenlijk dat jullie iets zinnigers kunnen zeggen dan zij..
Ik twijfel namelijk aan de echtheid van mijn herinneringen. Ik heb tegen m'n therapeut gezegd dat ze waarschijnlijk verzonnen zijn door mij en dat ik dus beter geen emdr kan krijgen maar wel therapie voor mensen die nare dingen verzinnen. M'n therapeut zegt alleen maar dingen als: 'ja hoor ik denk dat je gelijk hebt/ja tuurlijk joh, het is heel waarschijnlijk dat je alles verzonnen hebt/...'
Ben er boos over want voel me niet serieus genomen..
Hebben jullie wel eens getwijfeld aan de echtheid van jullie herinneringen? Ik wéét dat mensen zelf dingen kunnen verzinnen.. ik heb ook gezegd dat ik hoop dat dat bij mij het geval is..
Eenmaal thuis moet ik nog ff over nadenken.... nu moeilijk sorry
Laat t maar ff misten Knuf. Je hoeft het niet nu te weten. Behalve dat je na deze ochtend vanmiddag gas terug moet nemen.
Al een idee wat je eenmaal thuis gaat doen? Warm bad? (rituals?). Verwarming aan? Bij de groentenboer lekkere verse salade scheppen voor de lunch? Dutje? Luisterboek?
Nou ik kan de mist niet uitstaan Hanke.. Wakkert alleen maar de boosheid richting mezelf aan..
Heb ook een nare 'discussie' met mijn therapeut en merk dat het beetje concentratie dat ik nog had daar naar toe vloeit.
Hoop eigenlijk dat jullie iets zinnigers kunnen zeggen dan zij..
Ik twijfel namelijk aan de echtheid van mijn herinneringen. Ik heb tegen m'n therapeut gezegd dat ze waarschijnlijk verzonnen zijn door mij en dat ik dus beter geen emdr kan krijgen maar wel therapie voor mensen die nare dingen verzinnen. M'n therapeut zegt alleen maar dingen als: 'ja hoor ik denk dat je gelijk hebt/ja tuurlijk joh, het is heel waarschijnlijk dat je alles verzonnen hebt/...'
Ben er boos over want voel me niet serieus genomen..
Hebben jullie wel eens getwijfeld aan de echtheid van jullie herinneringen? Ik wéét dat mensen zelf dingen kunnen verzinnen.. ik heb ook gezegd dat ik hoop dat dat bij mij het geval is..
Eenmaal thuis moet ik nog ff over nadenken.... nu moeilijk sorry
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 om 12:09
@Kaitlyn. Smoesjes hebben een functie. Soms is dat uitstellen waar je nog niet aan toe bent en dat is prima. Wat vind jij?
Ik heb vandaag ook een smoesjesdag. Iets teveel van mezelf gevraagd gisteren, dus nu heel moe (en toch moet ik eigenlijk allemaal dingen van mezelf, dus daarom die smoesjes). Heb jij een basisplan voor jezelf voor als je geen fut of concentratie hebt? Zo van: vandaag is goed als ik drie maaltijden eet, even naar buiten ga, iets liefs voor mezelf doe? Zoiets helpt mij. Zo maar eens middageten dus.
Ik heb vandaag ook een smoesjesdag. Iets teveel van mezelf gevraagd gisteren, dus nu heel moe (en toch moet ik eigenlijk allemaal dingen van mezelf, dus daarom die smoesjes). Heb jij een basisplan voor jezelf voor als je geen fut of concentratie hebt? Zo van: vandaag is goed als ik drie maaltijden eet, even naar buiten ga, iets liefs voor mezelf doe? Zoiets helpt mij. Zo maar eens middageten dus.
maandag 16 januari 2017 om 12:10
Wat dagen vooral offline geweest en ook niet bijgelezen.
Behalve dan deze pagina.
Het gaat niet echt lekker, ondanks goed en fijn weekend.
Voel me waardelozer dan ooit en zo behoeftig. Verlang naar constante bevestiging. Moet tegen mezelf de hele tijd zeggen: ik ben goed zoals ik ben. Want ik voel het minder dan ooit. En dat ligt niet aan mensen in het hier en nu, maar zit puur tussen mijn oren en ik weet niet hoe ik het weg kan krijgen.
Behalve dan deze pagina.
Het gaat niet echt lekker, ondanks goed en fijn weekend.
Voel me waardelozer dan ooit en zo behoeftig. Verlang naar constante bevestiging. Moet tegen mezelf de hele tijd zeggen: ik ben goed zoals ik ben. Want ik voel het minder dan ooit. En dat ligt niet aan mensen in het hier en nu, maar zit puur tussen mijn oren en ik weet niet hoe ik het weg kan krijgen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
