Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 10 februari 2017 om 19:10
@Snow: ik heb er een gruwelijke hekel aan als er werklui in mijn huis komen. Of andere mensen die ik niet als vrienden of familie beschouw. Ik ben echt super ongastvrij Het liefst zet ik niet eens koffie, ik wil ze zo snel mogelijk het huis weer uit bonjouren. Ik hanteer overigens dezelfde truc als EV: ik doe net alsof ik het razend druk heb met mijn werk. Laptop aan, doen alsof ik verdiept ben in iets mega ingewikkelds (terwijl ik ondertussen al mijn zintuigen gespitst heb om te kunnen anticiperen op elk mogelijk 'gevaar').
Meestal bel ik op de ochtend van de afspraak of ze de route al weten, vaak geven ze me dan een iets betere richttijd dan eerder. Dat scheelt al iets in de ontspanning.....
@Waardevoller: fijn dat je dit topic hebt gevonden. Doe dat waar je je fijn bij voelt!
Meestal bel ik op de ochtend van de afspraak of ze de route al weten, vaak geven ze me dan een iets betere richttijd dan eerder. Dat scheelt al iets in de ontspanning.....
@Waardevoller: fijn dat je dit topic hebt gevonden. Doe dat waar je je fijn bij voelt!
vrijdag 10 februari 2017 om 19:12
vrijdag 10 februari 2017 om 19:31
quote:Sofie1979 schreef op 10 februari 2017 @ 19:06:
[...]Ben nog wel benieuwd hoe je avond met 'geenrelatieManmens' gisteren is verlopen. Wil je daar nog iets over vertellen?Ergens heb ik erover geschreven, rond de middag geloof ik. Heb je 'm niet gezien? Ik zal zo eens kijken hoe laat dat was.
Wat vriendinnen betreft: als ik iemand meer dan 20 jaar van nabij ken, zijn er bij allebei wel veranderingen in het leven geweest en ben je als persoon ook wel veranderd. Dat 'meebewegen' is altijd goed gegaan. Ook bij de vriendin die ik al vanaf mijn 12e ken. We hebben heel verschillende levens en karakters en toch ging dat goed. Daarom is het ook zo uit de lucht komen vallen; ik had het van allevier niet verwacht. Bij eentje van hen weet ik dat het door mijn beslissing over de hond komt, zij heeft dat eerlijk als reden gegeven. Bij de andere drie blijft het raden, ondanks alle moeite om ernaar te vragen of een gesprek te hebben.
[...]Ben nog wel benieuwd hoe je avond met 'geenrelatieManmens' gisteren is verlopen. Wil je daar nog iets over vertellen?Ergens heb ik erover geschreven, rond de middag geloof ik. Heb je 'm niet gezien? Ik zal zo eens kijken hoe laat dat was.
Wat vriendinnen betreft: als ik iemand meer dan 20 jaar van nabij ken, zijn er bij allebei wel veranderingen in het leven geweest en ben je als persoon ook wel veranderd. Dat 'meebewegen' is altijd goed gegaan. Ook bij de vriendin die ik al vanaf mijn 12e ken. We hebben heel verschillende levens en karakters en toch ging dat goed. Daarom is het ook zo uit de lucht komen vallen; ik had het van allevier niet verwacht. Bij eentje van hen weet ik dat het door mijn beslissing over de hond komt, zij heeft dat eerlijk als reden gegeven. Bij de andere drie blijft het raden, ondanks alle moeite om ernaar te vragen of een gesprek te hebben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 februari 2017 om 19:36
Het was voor mij een heel heftig uur.
Nieuwe peut hanteert zelfde trucjes als oude peut.
En dat komt binnen, en flink ook.
Ik hoef niks te vertellen over vroeger,
alleen al het vertellen over nu is veel.
Binnen vijf zinnen (en vijf minuten) had ze zulke rake dingen gezegd dat ik wel kon janken.
Voelde de emoties ook heel snel heel hard oplopen.
Zelfs dat had ze door.
En dan stopte ze wel, gelukkig.
Want dan haakte ik af en volgens haar was dat nou juist niet de bedoeling.
Dus ze is eng, heel eng. Maar ook goed..
Ze zei dat mijn lat omlaag moest, met wat ik allemaal wilde aanpakken.
Dat het eerste doel voor komende periode alleen maar werd om rustig naar de afspraak met haar te kunnen gaan en rustig in die stoel te kunnen zitten.
Met veel minder spanningen dan nu.
Dat vind ik inderdaad een zeer laag gesteld doel,
en tegelijk enorm hoog
Dus concentreren komende periode op spanning vermindering.
Niet alleen bij haar, maar ook in het dagelijks leven.
Ze vroeg wat hielp om de spanning te verminderen.
Ik vertelde dat destructief gedrag hielp.
Zij legde toen uit dat dat klopt, maar dat dat ook zorgt voor nieuwe spanningen.
En dat het juist de bedoeling was de spanningen wat te verminderen,
te laten afnemen.
Ze zei: 'jij bent al zo gewend om te gaan met spanningen die op een heel hoog niveau liggen.
Mijn insteek is om vóór dat dat niveau bereikt is al in te grijpen,
al ontspanning te zoeken. Mensen die getraumatiseerd zijn hebben veel sneller dat de spanning hoog is dan mensen die dat niet meegemaakt hebben. Dus wat voor jou als normale spanning voelt, is voor ons al een heel hoog niveau. Dus we gaan ons concentreren op het lagere niveau, waarbij de spanning nog dragelijk is. En dat jij de komende tijd nog op de hoge niveau zit, dat moeten we accepteren. Dat gaan we niet met één of twee gesprekken oplossen.'
Toen gaf ik aan dat muziek luisteren op dat lage niveau wel een beetje hielp. Wat voor muziek vroeg ze toen. Toen gaf ik een antwoord wat ik wel moeilijk vond, omdat ik me schaam voor mijn muziek keuze. Vriend reageerde er op en peut zei: stop maar even. Wat gebeurde er nu met jou Knuffel?
Niks hoor, zei ik. 'Oké zei ze, ik zal vertellen wat ik zag gebeuren: het uitspreken van je muziekkeuze levert spanning op. Dat betekent dat we al een grens over gegaan zijn. Blijkbaar is er in het verleden aan jou verteld dat die muziekkeuze raar of ongepast of gek of stom is. Daardoor staat er voor jou een restrictie op het vertellen van je muziekkeuze. Daar word je gespannen van, dat zie ik wel. Dan kunnen we nu door denderen, maar eerst wil ik van jou horen of dit klopt.'
Heel moeilijk, zo'n iemand, die dat doorheeft en ook nog benoemt. Misschien zei ik toen. Vriend gaf aan dat hij helemaal niet doorhad dat bepaalde zaken zo gevoelig liggen voor mij. Toen legde peut uit dat dat wel zo is, dat het zo binnenkomt. En dat dat niet aan mij te zien is. Ze zei: 'dat is het lastige, want bij Knuffel zie je aan de buitenkant niet wat er van binnen gebeurt. Zij heeft haar lichaam zo getraind dat het ontspannen kan lijken, maar ondertussen stijf staat van de spanningen. En daarnaast gebeurt er ondertussen ook nog eens van alles in haar hoofd. Dus zo'n opmerking van jou (zei ze tegen vriend) kan heel veel teweegbrengen.'
Ik dacht toen echt: huh? Hoezo wéét zij dit allemaal? Waaraan kan ze dit allemaal zien? Ik voelde me echt heel kwetsbaar..
Ja, zei vriend toen, maar dan is het toch haar verantwoordelijkheid uiteindelijk om aan te geven wanneer dingen spanningen opleveren?
'Ja, zei peut, uiteindelijk wel inderdaad. Maar voor nu is dat een veel te grote stap. We gaan eerst eens kijken naar wat er is en gebeurt, daarna wat we ermee willen en daarna komt pas het aangeven. Dus voorlopig doen we het hiermee, en leren we Knuffel hopelijk steeds beter kennen. Zodat we weten hoe het bij haar werkt en wat haar spanning oplevert.' En tegen mij zei ze toen: 'dat is wel vervelend misschien, en moeilijk, dat jij steeds het onderwerp van gesprek bent. Maar we hebben jou nodig als ijkpunt, jij zult af en toe iets moeten kunnen aangeven naar ons.'
Dat snapte ik wel. Vervolgens zei vriend: 'ja, maar soms maak ik grapjes en die bedoel ik niet verkeerd, maar dan weet ik ook niet hoe ik ermee om moet gaan. Bijv. als ze zegt dat ze met me wil praten en ik niet, dan kan ik zomaar iets zeggen als: ga maar praten met de gedachten in je hoofd. En dan is ze daar misschien wel overstuur van. Dit heb ik nog nooit gezegd hoor zei vriend, maar bij wijze van.'
'Nou, zei m'n peut, sterker nog, nu je dit alleen maar als voorbeeld gebruikt, is je vriendin er al overstuur van.'
Ehh, betrapt Ik nam geen deel aan dit gesprekje tussen peut en vriend (dacht ik), maar toch had ze me dus door en had door dat ik geraakt was, pff.
Vriend vroeg toen hoe het kon dat ik uit delen besta, terwijl ik niet gek ben. Nieuwe peut wilde dat wel uitleggen, ze zei:
'Normaal gesproken, als je iets heel heftigs meemaakt, dan kom je in een soort 'roes' terecht. Denk maar aan een auto ongeluk, een paren uren of dagen daarna ben je nog niet helemaal geland. Maar omdat je gezond bent, wordt dat deel wat het auto ongeluk meemaakte en hoe je je daarna voelde vrij snel weer geïntegreerd in je hoofd en hoort het gewoon bij jou, als vervelende ervaring. Maar als je op hele jonge leeftijd traumatische ervaringen meemaakt, kan je brein dat nog niet verwerken. Dat kleine kinderbreintje is niet voorbereid of gemaakt om zulke dingen aan te kunnen, dus wat het doet is zich splitsen. En die delen laten allemaal in zekere mate wat van zich horen.'
Dus, zei vriend, al die delen is gewoon Knuffel zelf? Want hoe ze erover praat, is het net of het anderen zijn. 'Ja, zei peut, het is Knuffel zelf, maar door de trauma's is het niet geïntegreerd, dus niet één geheel. En eerst moeten we in de ontspanning komen, zodat we rustig naar de delen kunnen kijken. En vanuit daar kunnen we kijken hoe we steeds meer Knuffel een geheel kunnen maken'
Weet je ook waarom je een deel hebt wat je beschermd, vroeg peut toen. Ja, omdat ze me altijd beschermd hebben, zei ik. Ja, zei ze toen, dus vroeger had je dat nodig om te overleven. Maar nu ben je volwassen en werkt datzelfde overlevingsmechanisme niet meer. Dus zoeken we nieuwe manieren, en daar ga ik je bij helpen. En hopelijk verzamelen we de komende periode nieuwe manieren, zodat je leven wat fijner wordt.
Aan het eind vroeg vriend of ik iets aan het gesprek had gehad, want ik had heel weinig gezegd. Toen zei ik: ja heel veel. Toen zei therapeut: 'je vriendin heeft afgelopen uur heel hard gewerkt. Je ziet dat niet meteen, maar alle voelsprieten staan uit, ze neemt alles heel goed waar, ze is heel alert. En ik moet nu ook stoppen met praten, want ze neemt niks meer op, voor nu is het al heel erg veel om te verwerken. Het is al heel knap dat ze mij er hier naar laat kijken, dat is al een heel moeilijk en eng iets en toch doet ze dat en gaat ze dat aan.
Ik wil nog wel op de emdr reageren en ook op de nachtrust. De emdr vragen ga ik allemaal beantwoorden als het zover is en zal er ook wat meer over vertellen. Maar zover is het nog niet, en we gaan daar heel langzaam in opbouwen. Zodat je nergens bang voor hoeft te zijn. Ik ga nooit zomaar de lamp tevoorschijn halen, dan weet je dat altijd ruim van te voren en hebben we dat samen beslist. En ook al zeg jij dat alles goed gaat en het wel kan, ik ga toch naar jouw lichaam kijken en het contact dat ik met je heb. En als ik merk dat je nog niet zover bent en er teveel spanningen nog zijn, dan ga ik echt nog niet beginnen, ik zal dat heel goed gaan bewaken.'
Ik zei dat ik liever het tempo wel hoog had. Toen zei ze: 'het moeilijke van therapie is dat je niet kunt door rennen, maar dat je stil gaat staan bij wat er is, en dat je in jouw geval dan ziet dat er heel erg veel is. En dat is eng en beangstigend, maar wel de manier waarop herstel plaats kan vinden. We gaan dat echt in een rustig tempo doen. Maar ik heb er vertrouwen in en denk dat het gaat lukken.
En de nachtmerries zorgen er ook voor dat je verwerkt. En laten dingen zien die spelen in jouw hoofd. En hoe naar het ook is, als je die beelden ziet, zoals in je nachtmerries, dan kunnen ze behandeld worden. Dan kunnen we ze in de toekomst bespreken en ermee aan de slag. Tijdens het slapen verwerk je dus ook.'
Ik was na het gesprek echt heel erg uitgeput, nu nog.
Terwijl ik inderdaad heel weinig gezegd heb, en zij en vriend wel.
Maar het luisteren was intensief, het er zijn, het waarnemen inderdaad....
Sorry voor het lange verhaal weer.
Ik vind het fijn dat het lijkt alsof jullie het nog interessant vinden oid.
Ik voel me echt zo bezwaard dat ik nu weer zoveel ruimte inneem,
dus sorry daarvoor.
Nieuwe peut hanteert zelfde trucjes als oude peut.
En dat komt binnen, en flink ook.
Ik hoef niks te vertellen over vroeger,
alleen al het vertellen over nu is veel.
Binnen vijf zinnen (en vijf minuten) had ze zulke rake dingen gezegd dat ik wel kon janken.
Voelde de emoties ook heel snel heel hard oplopen.
Zelfs dat had ze door.
En dan stopte ze wel, gelukkig.
Want dan haakte ik af en volgens haar was dat nou juist niet de bedoeling.
Dus ze is eng, heel eng. Maar ook goed..
Ze zei dat mijn lat omlaag moest, met wat ik allemaal wilde aanpakken.
Dat het eerste doel voor komende periode alleen maar werd om rustig naar de afspraak met haar te kunnen gaan en rustig in die stoel te kunnen zitten.
Met veel minder spanningen dan nu.
Dat vind ik inderdaad een zeer laag gesteld doel,
en tegelijk enorm hoog
Dus concentreren komende periode op spanning vermindering.
Niet alleen bij haar, maar ook in het dagelijks leven.
Ze vroeg wat hielp om de spanning te verminderen.
Ik vertelde dat destructief gedrag hielp.
Zij legde toen uit dat dat klopt, maar dat dat ook zorgt voor nieuwe spanningen.
En dat het juist de bedoeling was de spanningen wat te verminderen,
te laten afnemen.
Ze zei: 'jij bent al zo gewend om te gaan met spanningen die op een heel hoog niveau liggen.
Mijn insteek is om vóór dat dat niveau bereikt is al in te grijpen,
al ontspanning te zoeken. Mensen die getraumatiseerd zijn hebben veel sneller dat de spanning hoog is dan mensen die dat niet meegemaakt hebben. Dus wat voor jou als normale spanning voelt, is voor ons al een heel hoog niveau. Dus we gaan ons concentreren op het lagere niveau, waarbij de spanning nog dragelijk is. En dat jij de komende tijd nog op de hoge niveau zit, dat moeten we accepteren. Dat gaan we niet met één of twee gesprekken oplossen.'
Toen gaf ik aan dat muziek luisteren op dat lage niveau wel een beetje hielp. Wat voor muziek vroeg ze toen. Toen gaf ik een antwoord wat ik wel moeilijk vond, omdat ik me schaam voor mijn muziek keuze. Vriend reageerde er op en peut zei: stop maar even. Wat gebeurde er nu met jou Knuffel?
Niks hoor, zei ik. 'Oké zei ze, ik zal vertellen wat ik zag gebeuren: het uitspreken van je muziekkeuze levert spanning op. Dat betekent dat we al een grens over gegaan zijn. Blijkbaar is er in het verleden aan jou verteld dat die muziekkeuze raar of ongepast of gek of stom is. Daardoor staat er voor jou een restrictie op het vertellen van je muziekkeuze. Daar word je gespannen van, dat zie ik wel. Dan kunnen we nu door denderen, maar eerst wil ik van jou horen of dit klopt.'
Heel moeilijk, zo'n iemand, die dat doorheeft en ook nog benoemt. Misschien zei ik toen. Vriend gaf aan dat hij helemaal niet doorhad dat bepaalde zaken zo gevoelig liggen voor mij. Toen legde peut uit dat dat wel zo is, dat het zo binnenkomt. En dat dat niet aan mij te zien is. Ze zei: 'dat is het lastige, want bij Knuffel zie je aan de buitenkant niet wat er van binnen gebeurt. Zij heeft haar lichaam zo getraind dat het ontspannen kan lijken, maar ondertussen stijf staat van de spanningen. En daarnaast gebeurt er ondertussen ook nog eens van alles in haar hoofd. Dus zo'n opmerking van jou (zei ze tegen vriend) kan heel veel teweegbrengen.'
Ik dacht toen echt: huh? Hoezo wéét zij dit allemaal? Waaraan kan ze dit allemaal zien? Ik voelde me echt heel kwetsbaar..
Ja, zei vriend toen, maar dan is het toch haar verantwoordelijkheid uiteindelijk om aan te geven wanneer dingen spanningen opleveren?
'Ja, zei peut, uiteindelijk wel inderdaad. Maar voor nu is dat een veel te grote stap. We gaan eerst eens kijken naar wat er is en gebeurt, daarna wat we ermee willen en daarna komt pas het aangeven. Dus voorlopig doen we het hiermee, en leren we Knuffel hopelijk steeds beter kennen. Zodat we weten hoe het bij haar werkt en wat haar spanning oplevert.' En tegen mij zei ze toen: 'dat is wel vervelend misschien, en moeilijk, dat jij steeds het onderwerp van gesprek bent. Maar we hebben jou nodig als ijkpunt, jij zult af en toe iets moeten kunnen aangeven naar ons.'
Dat snapte ik wel. Vervolgens zei vriend: 'ja, maar soms maak ik grapjes en die bedoel ik niet verkeerd, maar dan weet ik ook niet hoe ik ermee om moet gaan. Bijv. als ze zegt dat ze met me wil praten en ik niet, dan kan ik zomaar iets zeggen als: ga maar praten met de gedachten in je hoofd. En dan is ze daar misschien wel overstuur van. Dit heb ik nog nooit gezegd hoor zei vriend, maar bij wijze van.'
'Nou, zei m'n peut, sterker nog, nu je dit alleen maar als voorbeeld gebruikt, is je vriendin er al overstuur van.'
Ehh, betrapt Ik nam geen deel aan dit gesprekje tussen peut en vriend (dacht ik), maar toch had ze me dus door en had door dat ik geraakt was, pff.
Vriend vroeg toen hoe het kon dat ik uit delen besta, terwijl ik niet gek ben. Nieuwe peut wilde dat wel uitleggen, ze zei:
'Normaal gesproken, als je iets heel heftigs meemaakt, dan kom je in een soort 'roes' terecht. Denk maar aan een auto ongeluk, een paren uren of dagen daarna ben je nog niet helemaal geland. Maar omdat je gezond bent, wordt dat deel wat het auto ongeluk meemaakte en hoe je je daarna voelde vrij snel weer geïntegreerd in je hoofd en hoort het gewoon bij jou, als vervelende ervaring. Maar als je op hele jonge leeftijd traumatische ervaringen meemaakt, kan je brein dat nog niet verwerken. Dat kleine kinderbreintje is niet voorbereid of gemaakt om zulke dingen aan te kunnen, dus wat het doet is zich splitsen. En die delen laten allemaal in zekere mate wat van zich horen.'
Dus, zei vriend, al die delen is gewoon Knuffel zelf? Want hoe ze erover praat, is het net of het anderen zijn. 'Ja, zei peut, het is Knuffel zelf, maar door de trauma's is het niet geïntegreerd, dus niet één geheel. En eerst moeten we in de ontspanning komen, zodat we rustig naar de delen kunnen kijken. En vanuit daar kunnen we kijken hoe we steeds meer Knuffel een geheel kunnen maken'
Weet je ook waarom je een deel hebt wat je beschermd, vroeg peut toen. Ja, omdat ze me altijd beschermd hebben, zei ik. Ja, zei ze toen, dus vroeger had je dat nodig om te overleven. Maar nu ben je volwassen en werkt datzelfde overlevingsmechanisme niet meer. Dus zoeken we nieuwe manieren, en daar ga ik je bij helpen. En hopelijk verzamelen we de komende periode nieuwe manieren, zodat je leven wat fijner wordt.
Aan het eind vroeg vriend of ik iets aan het gesprek had gehad, want ik had heel weinig gezegd. Toen zei ik: ja heel veel. Toen zei therapeut: 'je vriendin heeft afgelopen uur heel hard gewerkt. Je ziet dat niet meteen, maar alle voelsprieten staan uit, ze neemt alles heel goed waar, ze is heel alert. En ik moet nu ook stoppen met praten, want ze neemt niks meer op, voor nu is het al heel erg veel om te verwerken. Het is al heel knap dat ze mij er hier naar laat kijken, dat is al een heel moeilijk en eng iets en toch doet ze dat en gaat ze dat aan.
Ik wil nog wel op de emdr reageren en ook op de nachtrust. De emdr vragen ga ik allemaal beantwoorden als het zover is en zal er ook wat meer over vertellen. Maar zover is het nog niet, en we gaan daar heel langzaam in opbouwen. Zodat je nergens bang voor hoeft te zijn. Ik ga nooit zomaar de lamp tevoorschijn halen, dan weet je dat altijd ruim van te voren en hebben we dat samen beslist. En ook al zeg jij dat alles goed gaat en het wel kan, ik ga toch naar jouw lichaam kijken en het contact dat ik met je heb. En als ik merk dat je nog niet zover bent en er teveel spanningen nog zijn, dan ga ik echt nog niet beginnen, ik zal dat heel goed gaan bewaken.'
Ik zei dat ik liever het tempo wel hoog had. Toen zei ze: 'het moeilijke van therapie is dat je niet kunt door rennen, maar dat je stil gaat staan bij wat er is, en dat je in jouw geval dan ziet dat er heel erg veel is. En dat is eng en beangstigend, maar wel de manier waarop herstel plaats kan vinden. We gaan dat echt in een rustig tempo doen. Maar ik heb er vertrouwen in en denk dat het gaat lukken.
En de nachtmerries zorgen er ook voor dat je verwerkt. En laten dingen zien die spelen in jouw hoofd. En hoe naar het ook is, als je die beelden ziet, zoals in je nachtmerries, dan kunnen ze behandeld worden. Dan kunnen we ze in de toekomst bespreken en ermee aan de slag. Tijdens het slapen verwerk je dus ook.'
Ik was na het gesprek echt heel erg uitgeput, nu nog.
Terwijl ik inderdaad heel weinig gezegd heb, en zij en vriend wel.
Maar het luisteren was intensief, het er zijn, het waarnemen inderdaad....
Sorry voor het lange verhaal weer.
Ik vind het fijn dat het lijkt alsof jullie het nog interessant vinden oid.
Ik voel me echt zo bezwaard dat ik nu weer zoveel ruimte inneem,
dus sorry daarvoor.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 10 februari 2017 om 19:38
quote:Tobbert schreef op 10 februari 2017 @ 19:12:
EV, zou je eventueel terug kunnen bij je oude therapeute? Als je te ver weg bent verhuisd, kun je misschien af en toe via skype ofzo praten?Ik denk wel dat ik terug zou kunnen, maar het is qua bereikbaarheid heel onhandig met openbaar vervoer. En ik vind het ook wel genoeg geweest daar, hoe vertrouwd en goed het ook was. Tijd voor een andere benadering. Poh1 was daar goed in vond ik en ik dacht dat dat ook wel genoeg was zeg maar, alleen toen werd ze ziek en was er ineens niets meer. Behalve dan vorige week en vandaag gesprek met poh2, maar dat was niet te vergelijken.
EV, zou je eventueel terug kunnen bij je oude therapeute? Als je te ver weg bent verhuisd, kun je misschien af en toe via skype ofzo praten?Ik denk wel dat ik terug zou kunnen, maar het is qua bereikbaarheid heel onhandig met openbaar vervoer. En ik vind het ook wel genoeg geweest daar, hoe vertrouwd en goed het ook was. Tijd voor een andere benadering. Poh1 was daar goed in vond ik en ik dacht dat dat ook wel genoeg was zeg maar, alleen toen werd ze ziek en was er ineens niets meer. Behalve dan vorige week en vandaag gesprek met poh2, maar dat was niet te vergelijken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 februari 2017 om 19:43
Knuffel, het klinkt als een heel goede therapeute. En ik snap heel goed dat je je 'betrapt' voelt omdat ze zo goed je lichaamstaal doorziet, maar het kan je alleen maar helpen. Als ik het lees vind ik het al doodeng, laat staan wat jij moet voelen. Ik ken het zelf ook heel goed, dat het aan de buitenkant allemaal heel kalm lijkt maar van binnen een warboel is. Daar kijkt bijna niemand doorheen. Ik vind het ook zo knap dat je dit alles zo helder kunt navertellen, ik leer er ook van.
Nu lekker uitrusten vanavond, wat ga je voor liefs voor jezelf doen?
Nu lekker uitrusten vanavond, wat ga je voor liefs voor jezelf doen?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 februari 2017 om 19:54
quote:Elmervrouw schreef op 10 februari 2017 @ 19:43:
Knuffel, het klinkt als een heel goede therapeute. En ik snap heel goed dat je je 'betrapt' voelt omdat ze zo goed je lichaamstaal doorziet, maar het kan je alleen maar helpen. Als ik het lees vind ik het al doodeng, laat staan wat jij moet voelen. Ik ken het zelf ook heel goed, dat het aan de buitenkant allemaal heel kalm lijkt maar van binnen een warboel is. Daar kijkt bijna niemand doorheen. Ik vind het ook zo knap dat je dit alles zo helder kunt navertellen, ik leer er ook van.
Nu lekker uitrusten vanavond, wat ga je voor liefs voor jezelf doen?
Ja, vriend zei zelfs na die tijd: wow wat kan die vrouw goed lichaamstaal lezen zeg. Hij was ook 'betrapt' door haar namelijk Alleen kon hij daar goed over praten en deed hij dat dan ook, hij vond het heel leerzaam allemaal. En op de momenten dat ik 'betrapt' werd door haar, durfde ik geen eens meer oogcontact te maken. Soms ging ik richting dissociatie, maar net daarvoor bracht ze het gesprek dan weer richting ontspanning, echt heel knap..
Ik ben vergeten te eten vandaag, en vriend haalt nu soep en broodjes, dat vind ik al heel lief voor mezelf (had ik hem gevraagd). En medicatie mag.
Ik voel me echt behoorlijk emotioneel, geraakt
Bedankt voor je reactie lieve EV
Jij ook Sun!
Knuffel, het klinkt als een heel goede therapeute. En ik snap heel goed dat je je 'betrapt' voelt omdat ze zo goed je lichaamstaal doorziet, maar het kan je alleen maar helpen. Als ik het lees vind ik het al doodeng, laat staan wat jij moet voelen. Ik ken het zelf ook heel goed, dat het aan de buitenkant allemaal heel kalm lijkt maar van binnen een warboel is. Daar kijkt bijna niemand doorheen. Ik vind het ook zo knap dat je dit alles zo helder kunt navertellen, ik leer er ook van.
Nu lekker uitrusten vanavond, wat ga je voor liefs voor jezelf doen?
Ja, vriend zei zelfs na die tijd: wow wat kan die vrouw goed lichaamstaal lezen zeg. Hij was ook 'betrapt' door haar namelijk Alleen kon hij daar goed over praten en deed hij dat dan ook, hij vond het heel leerzaam allemaal. En op de momenten dat ik 'betrapt' werd door haar, durfde ik geen eens meer oogcontact te maken. Soms ging ik richting dissociatie, maar net daarvoor bracht ze het gesprek dan weer richting ontspanning, echt heel knap..
Ik ben vergeten te eten vandaag, en vriend haalt nu soep en broodjes, dat vind ik al heel lief voor mezelf (had ik hem gevraagd). En medicatie mag.
Ik voel me echt behoorlijk emotioneel, geraakt
Bedankt voor je reactie lieve EV
Jij ook Sun!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 10 februari 2017 om 20:03
vrijdag 10 februari 2017 om 20:03
Lieve Knuf, je neemt echt, echt niet teveel ruimte in. Er is oneindig veel ruimte hier.
Wat een helder en duidelijk verhaal vertel je weer. Zo bijzonder en knap hoe jij na zo'n intensieve en heftige sessie zo duidelijk kunt verwoorden hoe het is geweest en wat het met je heeft gedaan.
Ik zou willen dat ik dat ook zou kunnen!
Het klinkt als een heftige, maar leerzame sessie. Volgens mij gaat het best oké wat betreft het begin van vertrouwen krijgen in je therapeut toch?
Voorzichtig dan hè?
Ben je heel de avond alleen? Heb je een plan voor vanavond?
Dikke knuffel voor jou, Knuf! X
Wat een helder en duidelijk verhaal vertel je weer. Zo bijzonder en knap hoe jij na zo'n intensieve en heftige sessie zo duidelijk kunt verwoorden hoe het is geweest en wat het met je heeft gedaan.
Ik zou willen dat ik dat ook zou kunnen!
Het klinkt als een heftige, maar leerzame sessie. Volgens mij gaat het best oké wat betreft het begin van vertrouwen krijgen in je therapeut toch?
Voorzichtig dan hè?
Ben je heel de avond alleen? Heb je een plan voor vanavond?
Dikke knuffel voor jou, Knuf! X
vrijdag 10 februari 2017 om 20:09
Knuff, wat een mooie therapiesessie! En wat heb je dit ontzettend knap gedaan. Echt gaaf dit!
Misschien kun je het stukje wat je geschreven hebt op moeilijke momenten teruglezen?
De therapeut klinkt erg goed. Eng en geruststellend tegelijk!
Goed uitrusten nu, jezelf even behandelen als een breekbaar pakketje, zou mijn therapeut zeggen. Of, als je de beeldspraak niet aankan nu: lief zijn voor alle delen van jezelf!
EV, ik kan de post niet vinden
Nog over je vriendinnen: ik vind het echt rot voor je. Toch blijf ik bij mijn idee: je bent n weg ingeslagen die voor jouw voelt als de juiste richting. Dus dat is, voor nu, de juiste richting. Heel jammer (zacht uitgedrukt) dat je vriendinnen je hierin niet kunnen of willen steunen. Ik geloof niet dat t in dit geval maakt dat je je koers moet wijzigen....
Sun, ik wilde nog zeggen dat dat wat je je hebt voorgenomen om te vertellen aan je nieuwe psych, op mij overkomt als n goed plan. Ik heb sowieso het idee dat jij best goed weet wat je wilt. Je kent jezelf het beste, volg daarom je eigen gevoel. Ik geloof dat je goed zit.
Misschien kun je het stukje wat je geschreven hebt op moeilijke momenten teruglezen?
De therapeut klinkt erg goed. Eng en geruststellend tegelijk!
Goed uitrusten nu, jezelf even behandelen als een breekbaar pakketje, zou mijn therapeut zeggen. Of, als je de beeldspraak niet aankan nu: lief zijn voor alle delen van jezelf!
EV, ik kan de post niet vinden
Nog over je vriendinnen: ik vind het echt rot voor je. Toch blijf ik bij mijn idee: je bent n weg ingeslagen die voor jouw voelt als de juiste richting. Dus dat is, voor nu, de juiste richting. Heel jammer (zacht uitgedrukt) dat je vriendinnen je hierin niet kunnen of willen steunen. Ik geloof niet dat t in dit geval maakt dat je je koers moet wijzigen....
Sun, ik wilde nog zeggen dat dat wat je je hebt voorgenomen om te vertellen aan je nieuwe psych, op mij overkomt als n goed plan. Ik heb sowieso het idee dat jij best goed weet wat je wilt. Je kent jezelf het beste, volg daarom je eigen gevoel. Ik geloof dat je goed zit.
vrijdag 10 februari 2017 om 20:10
Knuffel, je nieuwe therapeut klinkt ook als een fijne, capabele dame. Fijn ook dat je vriend meeging. Ik vind het heel knap dat je alles zo goed na weet te vertellen (ik wist meestal niet wat er gebeurde tussen het binnenkomen en weer weggaan). Geniet van je broodjes en soep zo (niet te heet eten, hè, niemand pakt het af en je hebt absoluut geen straf verdiend vandaag)!
Je mag ook gerust vertellen, dan kom ik er nog eens achter wat therapeuten zoal zeggen .
Je mag ook gerust vertellen, dan kom ik er nog eens achter wat therapeuten zoal zeggen .
vrijdag 10 februari 2017 om 20:20
vrijdag 10 februari 2017 om 20:37
quote:Sunemom schreef op 10 februari 2017 @ 20:25:
Ik krijg het steeds benauwder, ben zo bang dat de nieuwe therapeut me helemaal niet wil.Als ze je niet wil, vind je n andere therapeut die het wel kan, durft en wil. Als het om wat voor reden dan ook niet gaat tussen jou en haar, komt er een oplossing. Echt. Echt. Echt.
Ik krijg het steeds benauwder, ben zo bang dat de nieuwe therapeut me helemaal niet wil.Als ze je niet wil, vind je n andere therapeut die het wel kan, durft en wil. Als het om wat voor reden dan ook niet gaat tussen jou en haar, komt er een oplossing. Echt. Echt. Echt.
vrijdag 10 februari 2017 om 20:42
quote:MissGrannySmith schreef op 10 februari 2017 @ 20:03:
Het klinkt als een heftige, maar leerzame sessie. Volgens mij gaat het best oké wat betreft het begin van vertrouwen krijgen in je therapeut toch?
Voorzichtig dan hè?
Ben je heel de avond alleen? Heb je een plan voor vanavond?
Dikke knuffel voor jou, Knuf! X
Wat een lieve dingen zeg je allemaal Granny
Je hebt gelijk hoor, het voelt ok bij deze peut, hoe gek dat ook klinkt
Want therapeuten horen slechte mensen te zijn
En nu heb ik er twee die dat helemaal niet lijken
Én, heel erg, maar tijdens het controleren van de omgeving zag ik natuurlijk ook de doosjes met zakdoeken staan. Bij nieuwe therapeut waren die stoffig. Daar stonden mijn gedachten dan wel weer van te kijken; hoe zit dit nou?
En ook dat ze me bijna aan het huilen had maar toen niet door ging maar stopte, dat is verrassend.. Alsof het niet haar doel is om mij aan het huilen te krijgen..
Vanavond is de bank mijn grote vriend
Ik mocht zelfs m'n onesie aan
Het klinkt als een heftige, maar leerzame sessie. Volgens mij gaat het best oké wat betreft het begin van vertrouwen krijgen in je therapeut toch?
Voorzichtig dan hè?
Ben je heel de avond alleen? Heb je een plan voor vanavond?
Dikke knuffel voor jou, Knuf! X
Wat een lieve dingen zeg je allemaal Granny
Je hebt gelijk hoor, het voelt ok bij deze peut, hoe gek dat ook klinkt
Want therapeuten horen slechte mensen te zijn
En nu heb ik er twee die dat helemaal niet lijken
Én, heel erg, maar tijdens het controleren van de omgeving zag ik natuurlijk ook de doosjes met zakdoeken staan. Bij nieuwe therapeut waren die stoffig. Daar stonden mijn gedachten dan wel weer van te kijken; hoe zit dit nou?
En ook dat ze me bijna aan het huilen had maar toen niet door ging maar stopte, dat is verrassend.. Alsof het niet haar doel is om mij aan het huilen te krijgen..
Vanavond is de bank mijn grote vriend
Ik mocht zelfs m'n onesie aan
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 10 februari 2017 om 20:45
quote:Sofie1979 schreef op 10 februari 2017 @ 20:09:
Knuff, wat een mooie therapiesessie! En wat heb je dit ontzettend knap gedaan. Echt gaaf dit!
Misschien kun je het stukje wat je geschreven hebt op moeilijke momenten teruglezen?
De therapeut klinkt erg goed. Eng en geruststellend tegelijk!
Goed uitrusten nu, jezelf even behandelen als een breekbaar pakketje, zou mijn therapeut zeggen. Of, als je de beeldspraak niet aankan nu: lief zijn voor alle delen van jezelf!
Ga jij dat ook doen Sofie, dat laatste?
En van het teruglezen is een heel goed idee, ik heb alle schrijfsels van de sessies met oude peut ook verzameld en soms lees ik dat terug..
Knuff, wat een mooie therapiesessie! En wat heb je dit ontzettend knap gedaan. Echt gaaf dit!
Misschien kun je het stukje wat je geschreven hebt op moeilijke momenten teruglezen?
De therapeut klinkt erg goed. Eng en geruststellend tegelijk!
Goed uitrusten nu, jezelf even behandelen als een breekbaar pakketje, zou mijn therapeut zeggen. Of, als je de beeldspraak niet aankan nu: lief zijn voor alle delen van jezelf!
Ga jij dat ook doen Sofie, dat laatste?
En van het teruglezen is een heel goed idee, ik heb alle schrijfsels van de sessies met oude peut ook verzameld en soms lees ik dat terug..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 10 februari 2017 om 20:46
