Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 12:01
quote:Knuffelbeertjes schreef op 17 januari 2017 @ 11:50:
[...]
Jij hebt niks om te compenseren
Als jij valt, zul je weer opstaan
Ik blijf misschien wel vallen en vallen totdat ik er net zo aan toe ben als mijn moeder
Ik kan me dus geen fouten/geval permitteren
Ik weet wel dat ik er niet zo over mag denken
Ik val misschien ook wel terug. Ik ben meerdere keren suïcidaal geweest. Als je 1 keer depressief bent geweest, is de kans dat je er nog één krijgt groter. Ik heb vier grote depressies gehad. Dus de kans is best aanwezig. Dus ja, dan kan ik beter nu maar opgeven, want het wordt toch nooit wat met mij. Ik kan me geen fouten permitteren, want als ik terugval, gaat het helemaal mis. Ik kan niet altijd het geluk hebben die rotperiodes te overleven.
Tja, ik vind bovenstaand niet echt helpende gedachtes. Jij wel? Dus ik probeer het per dag te bekijken. Elke dag geldt voor mij nieuwe ronde, nieuwe kansen. Gisteren is geweest en daar kan ik niks meer aan veranderen. Ik leef, dus ik kan mijn best doen, en dat is voldoende.
En dat klinkt heel sterk, maar ik ben dat echt niet altijd. De laatste dagen voel ik me erg down en vind ik het moeilijk overeind te blijven. Maar dag voor dag. Kleine stapjes zijn ook stapjes. Eten, slapen, niet verstoppen, proberen wat leuks te doen, op tijd douchen, en dat moet even genoeg zijn nu. In mijn hoofd is dat niet genoeg, hoor. Ik moet allerlei dingen voor elkaar hebben (dat heb je vorige week kunnen lezen) en ik voel me een mislukkeling op een aantal vlakken waar ik heel ontevreden mee ben. Het is een worsteling. Maar mijn focus moet zijn niet in een diepe depressie te vallen, en het is mijn worsteling nu om daar even voldoende content mee te zijn.
[...]
Jij hebt niks om te compenseren
Als jij valt, zul je weer opstaan
Ik blijf misschien wel vallen en vallen totdat ik er net zo aan toe ben als mijn moeder
Ik kan me dus geen fouten/geval permitteren
Ik weet wel dat ik er niet zo over mag denken
Ik val misschien ook wel terug. Ik ben meerdere keren suïcidaal geweest. Als je 1 keer depressief bent geweest, is de kans dat je er nog één krijgt groter. Ik heb vier grote depressies gehad. Dus de kans is best aanwezig. Dus ja, dan kan ik beter nu maar opgeven, want het wordt toch nooit wat met mij. Ik kan me geen fouten permitteren, want als ik terugval, gaat het helemaal mis. Ik kan niet altijd het geluk hebben die rotperiodes te overleven.
Tja, ik vind bovenstaand niet echt helpende gedachtes. Jij wel? Dus ik probeer het per dag te bekijken. Elke dag geldt voor mij nieuwe ronde, nieuwe kansen. Gisteren is geweest en daar kan ik niks meer aan veranderen. Ik leef, dus ik kan mijn best doen, en dat is voldoende.
En dat klinkt heel sterk, maar ik ben dat echt niet altijd. De laatste dagen voel ik me erg down en vind ik het moeilijk overeind te blijven. Maar dag voor dag. Kleine stapjes zijn ook stapjes. Eten, slapen, niet verstoppen, proberen wat leuks te doen, op tijd douchen, en dat moet even genoeg zijn nu. In mijn hoofd is dat niet genoeg, hoor. Ik moet allerlei dingen voor elkaar hebben (dat heb je vorige week kunnen lezen) en ik voel me een mislukkeling op een aantal vlakken waar ik heel ontevreden mee ben. Het is een worsteling. Maar mijn focus moet zijn niet in een diepe depressie te vallen, en het is mijn worsteling nu om daar even voldoende content mee te zijn.
dinsdag 17 januari 2017 om 12:37
Dank je. Ik ben blij dat je het begint te beseffen. Natuurlijk mag je daar je tijd voor nemen, maar ergens maakt het me soms boos dat je de gevoelens en ervaringen van anderen aan de kant schuift, want wij denken niet zo slecht over ons als jij over jouzelf. Alsof daarom algemene dingen of dingen die wij geleerd hebben, niet gelden voor jou. Alsof jij op eenzame hoogte (of diepte, hoe je het maar wil zien) staat met jouw negatieve gedachten en pijn. Dat verbindt niet.
Ik snap dat je het zo niet bedoelt. Het is misschien ook mijn gevoeligheid op dat vlak waardoor het me raakt als je zo reageert. Maar ik wilde het toch een keer zeggen.
Ik snap dat je het zo niet bedoelt. Het is misschien ook mijn gevoeligheid op dat vlak waardoor het me raakt als je zo reageert. Maar ik wilde het toch een keer zeggen.
dinsdag 17 januari 2017 om 13:11
quote:Snowfall schreef op 17 januari 2017 @ 12:37:
Dank je. Ik ben blij dat je het begint te beseffen. Natuurlijk mag je daar je tijd voor nemen, maar ergens maakt het me soms boos dat je de gevoelens en ervaringen van anderen aan de kant schuift, want wij denken niet zo slecht over ons als jij over jouzelf. Alsof daarom algemene dingen of dingen die wij geleerd hebben, niet gelden voor jou. Alsof jij op eenzame hoogte (of diepte, hoe je het maar wil zien) staat met jouw negatieve gedachten en pijn. Dat verbindt niet.
Ik snap dat je het zo niet bedoelt. Het is misschien ook mijn gevoeligheid op dat vlak waardoor het me raakt als je zo reageert. Maar ik wilde het toch een keer zeggen.
Ja snap Ik
Voor mij voelt dit als een afwijzing van (een groot deel van) mij
Dit mag er (dus) niet zijn
Want het is raar en anders en moet veranderd worden..
Dit is precies de reden waarom ik mensen niet vertel hoe ik denk
Ik weet wel dat het anders en verkeerd is
Dat ik anders zou moeten denken
En dat niemand contact wil met dat deel van mij
Goed dat je zegt wat iedereen denkt hoor Snow
Waardeer je eerlijkheid
Dank je. Ik ben blij dat je het begint te beseffen. Natuurlijk mag je daar je tijd voor nemen, maar ergens maakt het me soms boos dat je de gevoelens en ervaringen van anderen aan de kant schuift, want wij denken niet zo slecht over ons als jij over jouzelf. Alsof daarom algemene dingen of dingen die wij geleerd hebben, niet gelden voor jou. Alsof jij op eenzame hoogte (of diepte, hoe je het maar wil zien) staat met jouw negatieve gedachten en pijn. Dat verbindt niet.
Ik snap dat je het zo niet bedoelt. Het is misschien ook mijn gevoeligheid op dat vlak waardoor het me raakt als je zo reageert. Maar ik wilde het toch een keer zeggen.
Ja snap Ik
Voor mij voelt dit als een afwijzing van (een groot deel van) mij
Dit mag er (dus) niet zijn
Want het is raar en anders en moet veranderd worden..
Dit is precies de reden waarom ik mensen niet vertel hoe ik denk
Ik weet wel dat het anders en verkeerd is
Dat ik anders zou moeten denken
En dat niemand contact wil met dat deel van mij
Goed dat je zegt wat iedereen denkt hoor Snow
Waardeer je eerlijkheid
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 13:50
He knuffelbeertjes, wat naar, van je vriendin! Sterkte voor jou en haar!
Wij willen graag verbinding met jou knuffelbeertjes, ook dat zeer veroordelende stuk mag er zijn, wat mij betreft. Maar ik blijf voor jou hopen dat dat stuk milder wordt, zachter en liever. Want dat lijkt me zo veel prettiger voor jou. En daarnaast zou het dan meer zijn zoals mijn kijk op jou en natuurlijk vind ik dat ik gelijk heb! Dus dat zou een win-win situatie zijn: jij hebt het fijner en ik ook, want ik heb gelijk!
Wij willen graag verbinding met jou knuffelbeertjes, ook dat zeer veroordelende stuk mag er zijn, wat mij betreft. Maar ik blijf voor jou hopen dat dat stuk milder wordt, zachter en liever. Want dat lijkt me zo veel prettiger voor jou. En daarnaast zou het dan meer zijn zoals mijn kijk op jou en natuurlijk vind ik dat ik gelijk heb! Dus dat zou een win-win situatie zijn: jij hebt het fijner en ik ook, want ik heb gelijk!
dinsdag 17 januari 2017 om 14:20
quote:Knuffelbeertjes schreef op 17 januari 2017 @ 13:11:
[...]
Goed dat je zegt wat iedereen denkt hoor Snow
Waardeer je eerlijkheid Hoe weet je nou dat iedereen dit denkt, Knuff? Ik vind het goed dat Snow schrijft wat zij denkt. Er staat nergens dat ze schrijft namens een groep mensen of zo, dus vul dat nou niet in. Dan hoor je nog niet echt wat Snow zegt. Lees haar post en kijk wat zij nodig heeft.
Verdrietig nieuws van je vriendin. Goed dat je je vriend gebeld hebt om je verhaal te delen!
@Snow, we vallen niet terug. We vallen wel, maar niet terug, jij ook niet. Je hebt zoveel geleerd, dat zit allemaal ergens in die rugzak van je. Dus ook als iets voelt als een terugval, is dat niet zo. Want dan is t de kunst te bedenken hoe die rugzak ook al weer open ging. En dan een voor een, datgene eruit halen wat je nodig hebt. Moet je ns kijken wat er nu allemaal in die rugzak zit, in vergelijking met een tijd geleden. Wat mooi is, is dat jij, met de dingen die je hier op dit forum schrijft, in ieder geval ook mijn rugzak een beetje vult. Daar ben ik je dankbaar voor.
Vier keer een depressie.... daar ben ik wel even stil van. Ik dacht terug aan de maanden dat ik zo diep zat dat ik werkelijk geen kleur meer in het leven zag. Dat ik de straat overstak en het me geen donder kon schelen of iemand me overhoop zou rijden of niet. Niks voelen, geen energie, een wereld die niet meer bestond. Het zijn de moeilijkste maanden uit mijn leven geweest, moeilijker nog dan de misbruik-periode. Ik wil er nooit meer naar terug. En jij hebt dat vier keer meegemaakt en kunt nog steeds de energie opbrengen om hier te schrijven en lezen en ons te steunen. Hoe dapper ben je dan?
@Koontz: alles wat recht uit je hart komt, is goed. Je kunt niet iets fouts schrijven, omdat er niet iets fouts is.
@EV
@Sun, hoe gaat het met je?
Hier is het een en al verwarring. Ik voel van alles door elkaar en ik weet niet goed wat voorrang heeft. Dat is ook niet zo belangrijk, want ik ben thuis en hoef verder niet meer zoveel vandaag. Vanmorgen ben ik bij de psych geweest. Het was heel fijn. Ik ben aan het oefenen in compassie en mildheid. Brrr, dat zijn van die termen waar ik echt de rillingen van krijg. Maar het doet me erg goed. Nu ik thuis ben, komt dan toch weer het stemmetje in me naar boven wat die compassie in twijfel trekt. Ik ben mezelf de laatste weken ongelofelijk hard aan het aanpakken op het stukje "eigen schuld-dus wat zeur je nou". Dat staat een beetje haaks op die mildheid van vandaag, geloof ik Ik heb dit niet met de psych besproken. Niet bewust niet, maar meer omdat ik het pas besefte toen ik naar huis fietste.
Ik heb allerlei compassie-oefeningen mee gekregen om thuis mee aan de slag te gaan. Vandaag heb ik wel genoeg compassie gehad, geloof ik, dus morgen maar weer.......
[...]
Goed dat je zegt wat iedereen denkt hoor Snow
Waardeer je eerlijkheid Hoe weet je nou dat iedereen dit denkt, Knuff? Ik vind het goed dat Snow schrijft wat zij denkt. Er staat nergens dat ze schrijft namens een groep mensen of zo, dus vul dat nou niet in. Dan hoor je nog niet echt wat Snow zegt. Lees haar post en kijk wat zij nodig heeft.
Verdrietig nieuws van je vriendin. Goed dat je je vriend gebeld hebt om je verhaal te delen!
@Snow, we vallen niet terug. We vallen wel, maar niet terug, jij ook niet. Je hebt zoveel geleerd, dat zit allemaal ergens in die rugzak van je. Dus ook als iets voelt als een terugval, is dat niet zo. Want dan is t de kunst te bedenken hoe die rugzak ook al weer open ging. En dan een voor een, datgene eruit halen wat je nodig hebt. Moet je ns kijken wat er nu allemaal in die rugzak zit, in vergelijking met een tijd geleden. Wat mooi is, is dat jij, met de dingen die je hier op dit forum schrijft, in ieder geval ook mijn rugzak een beetje vult. Daar ben ik je dankbaar voor.
Vier keer een depressie.... daar ben ik wel even stil van. Ik dacht terug aan de maanden dat ik zo diep zat dat ik werkelijk geen kleur meer in het leven zag. Dat ik de straat overstak en het me geen donder kon schelen of iemand me overhoop zou rijden of niet. Niks voelen, geen energie, een wereld die niet meer bestond. Het zijn de moeilijkste maanden uit mijn leven geweest, moeilijker nog dan de misbruik-periode. Ik wil er nooit meer naar terug. En jij hebt dat vier keer meegemaakt en kunt nog steeds de energie opbrengen om hier te schrijven en lezen en ons te steunen. Hoe dapper ben je dan?
@Koontz: alles wat recht uit je hart komt, is goed. Je kunt niet iets fouts schrijven, omdat er niet iets fouts is.
@EV
@Sun, hoe gaat het met je?
Hier is het een en al verwarring. Ik voel van alles door elkaar en ik weet niet goed wat voorrang heeft. Dat is ook niet zo belangrijk, want ik ben thuis en hoef verder niet meer zoveel vandaag. Vanmorgen ben ik bij de psych geweest. Het was heel fijn. Ik ben aan het oefenen in compassie en mildheid. Brrr, dat zijn van die termen waar ik echt de rillingen van krijg. Maar het doet me erg goed. Nu ik thuis ben, komt dan toch weer het stemmetje in me naar boven wat die compassie in twijfel trekt. Ik ben mezelf de laatste weken ongelofelijk hard aan het aanpakken op het stukje "eigen schuld-dus wat zeur je nou". Dat staat een beetje haaks op die mildheid van vandaag, geloof ik Ik heb dit niet met de psych besproken. Niet bewust niet, maar meer omdat ik het pas besefte toen ik naar huis fietste.
Ik heb allerlei compassie-oefeningen mee gekregen om thuis mee aan de slag te gaan. Vandaag heb ik wel genoeg compassie gehad, geloof ik, dus morgen maar weer.......
dinsdag 17 januari 2017 om 16:15
Sterkte, beterschap en kracht voor iedereen die het nodig heeft.
Sofie, zou je wat voorbeelden willen geven van compassie-oefeningen?
Dat zou mij ook wel kunnen helpen. Zo hard en veroordelend als ik naar mezelf kan zijn, ben ik naar anderen nooit. Het mag een heel stuk zachter....
Sofie, zou je wat voorbeelden willen geven van compassie-oefeningen?
Dat zou mij ook wel kunnen helpen. Zo hard en veroordelend als ik naar mezelf kan zijn, ben ik naar anderen nooit. Het mag een heel stuk zachter....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 januari 2017 om 17:23
quote:aikidoka schreef op 17 januari 2017 @ 13:50:
He knuffelbeertjes, wat naar, van je vriendin! Sterkte voor jou en haar!
Wij willen graag verbinding met jou knuffelbeertjes, ook dat zeer veroordelende stuk mag er zijn, wat mij betreft. Maar ik blijf voor jou hopen dat dat stuk milder wordt, zachter en liever. Want dat lijkt me zo veel prettiger voor jou. En daarnaast zou het dan meer zijn zoals mijn kijk op jou en natuurlijk vind ik dat ik gelijk heb! Dus dat zou een win-win situatie zijn: jij hebt het fijner en ik ook, want ik heb gelijk!
Dank je Aikidoka
Je hebt helemaal gelijk
He knuffelbeertjes, wat naar, van je vriendin! Sterkte voor jou en haar!
Wij willen graag verbinding met jou knuffelbeertjes, ook dat zeer veroordelende stuk mag er zijn, wat mij betreft. Maar ik blijf voor jou hopen dat dat stuk milder wordt, zachter en liever. Want dat lijkt me zo veel prettiger voor jou. En daarnaast zou het dan meer zijn zoals mijn kijk op jou en natuurlijk vind ik dat ik gelijk heb! Dus dat zou een win-win situatie zijn: jij hebt het fijner en ik ook, want ik heb gelijk!
Dank je Aikidoka
Je hebt helemaal gelijk
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 17:26
quote:Sofie1979 schreef op 17 januari 2017 @ 14:20:
[...] Hier is het een en al verwarring. Ik voel van alles door elkaar en ik weet niet goed wat voorrang heeft. Dat is ook niet zo belangrijk, want ik ben thuis en hoef verder niet meer zoveel vandaag. Vanmorgen ben ik bij de psych geweest. Het was heel fijn. Ik ben aan het oefenen in compassie en mildheid. Brrr, dat zijn van die termen waar ik echt de rillingen van krijg. Maar het doet me erg goed. Nu ik thuis ben, komt dan toch weer het stemmetje in me naar boven wat die compassie in twijfel trekt. Ik ben mezelf de laatste weken ongelofelijk hard aan het aanpakken op het stukje "eigen schuld-dus wat zeur je nou". Dat staat een beetje haaks op die mildheid van vandaag, geloof ik Ik heb dit niet met de psych besproken. Niet bewust niet, maar meer omdat ik het pas besefte toen ik naar huis fietste.
Ik heb allerlei compassie-oefeningen mee gekregen om thuis mee aan de slag te gaan. Vandaag heb ik wel genoeg compassie gehad, geloof ik, dus morgen maar weer.......Knap hoe je bezig bent! Logisch die verwarring, daar mag ook ruimte voor zijn.
[...] Hier is het een en al verwarring. Ik voel van alles door elkaar en ik weet niet goed wat voorrang heeft. Dat is ook niet zo belangrijk, want ik ben thuis en hoef verder niet meer zoveel vandaag. Vanmorgen ben ik bij de psych geweest. Het was heel fijn. Ik ben aan het oefenen in compassie en mildheid. Brrr, dat zijn van die termen waar ik echt de rillingen van krijg. Maar het doet me erg goed. Nu ik thuis ben, komt dan toch weer het stemmetje in me naar boven wat die compassie in twijfel trekt. Ik ben mezelf de laatste weken ongelofelijk hard aan het aanpakken op het stukje "eigen schuld-dus wat zeur je nou". Dat staat een beetje haaks op die mildheid van vandaag, geloof ik Ik heb dit niet met de psych besproken. Niet bewust niet, maar meer omdat ik het pas besefte toen ik naar huis fietste.
Ik heb allerlei compassie-oefeningen mee gekregen om thuis mee aan de slag te gaan. Vandaag heb ik wel genoeg compassie gehad, geloof ik, dus morgen maar weer.......Knap hoe je bezig bent! Logisch die verwarring, daar mag ook ruimte voor zijn.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 18:04
quote:Sofie1979 schreef op 17 januari 2017 @ 17:55:
Lieve Kaitlyn, bestond er maar een toverstokje waarmee dat zou kunnen..... Daar zou iemand heel rijk en heel veel mensen heel blij van worden. Fijn dat je een gesprek gehad hebt, ik hoop dat je steun hebt kunnen toelaten. Spver en ik hebben nu de afspraak staan, dat wanneer zij op huisbezoek kom, ik om 08.30 doorgeef dat afspraak niet doorgaat, hoort zij niks van mij dan gaat afspraak gewoon door.
Lieve Kaitlyn, bestond er maar een toverstokje waarmee dat zou kunnen..... Daar zou iemand heel rijk en heel veel mensen heel blij van worden. Fijn dat je een gesprek gehad hebt, ik hoop dat je steun hebt kunnen toelaten. Spver en ik hebben nu de afspraak staan, dat wanneer zij op huisbezoek kom, ik om 08.30 doorgeef dat afspraak niet doorgaat, hoort zij niks van mij dan gaat afspraak gewoon door.
dinsdag 17 januari 2017 om 18:22
Waar de angst vandaan komt om hulp te vragen, komt omdat ik al aan mijn 5e spver zit. De eerste was 4 jaar, toen zonder opgave naar een ander afdeling gestuurd, toen 1 spver was er maar een jaar, wat ik pas halverwege het jaar te horen kreeg. Toen 1 spver die kwam halverwege het jaar niet meer terug, toen een spver die mij maart 2015 weg wou hebben. Dus naar een andere hulpverlening. Toen is het een tijd heel slecht gegaan, tot mei 2016 heb ik nu huidige spver. Ik heb tegen haar gezegt dat ik bang ben dat het wederom gebeurd. Zei zij dat dat absoluut niet gebeurd, een andere spver en evt andere afdeling. Nu zit ik dus op andere afdeling met andere spver.
