Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 19:59
Misschien kan Sofie, als ze wil, die compassie-oefeningen hier plaatsen? (Mag dat? Of mag je die niet verspreiden? De strekking in ieder geval wel, denk ik?)
Kaitlyn, een spv'er en een psychiater lijkt me niet afdoende hulp voor je. Die indruk krijg ik in ieder geval. Heb je zicht op een grondiger aanpak, bijvoorbeeld ook met EMDR? Ik begrijp dat het eng en moeilijk is, maar nu lijk je het steeds te proberen te redden met die spv'er en psychiater en het komt over alsof je betere/andere/meer/ik kan het niet onder woorden brengen hulp nodig hebt om écht stappen te kunnen maken. Zodat je het allemaal wat makkelijker aankunt.
Kaitlyn, een spv'er en een psychiater lijkt me niet afdoende hulp voor je. Die indruk krijg ik in ieder geval. Heb je zicht op een grondiger aanpak, bijvoorbeeld ook met EMDR? Ik begrijp dat het eng en moeilijk is, maar nu lijk je het steeds te proberen te redden met die spv'er en psychiater en het komt over alsof je betere/andere/meer/ik kan het niet onder woorden brengen hulp nodig hebt om écht stappen te kunnen maken. Zodat je het allemaal wat makkelijker aankunt.
dinsdag 17 januari 2017 om 20:05
Knuffel, ik begrijp dat je vriendin slecht nieuws heeft gehad? Diegene die zo ziek is? Veel sterkte voor haar, en voor jou. Verder heb ik nu even weinig toe te voegen aan wat er gezegd is.
Snow, ik las ooit ergens dat je een volgende depressie kunt overleven, simpelweg doordat je een eerdere ook overleefd hebt. Het is moeilijk om daarin te blijven geloven als je er weer in gezogen wordt, maar bood mij ergens wel houvast. Gewoon, weten dat ik het eerder overleefd heb. Maar dit is voor het hypothetische geval dat je depressief wordt, maar hopelijk gebeurt dat niet! Het klinkt in ieder geval wel alsof je goed voor jezelf zorgt, en dat is heel belangrijk bij sombere dagen.
Snow, ik las ooit ergens dat je een volgende depressie kunt overleven, simpelweg doordat je een eerdere ook overleefd hebt. Het is moeilijk om daarin te blijven geloven als je er weer in gezogen wordt, maar bood mij ergens wel houvast. Gewoon, weten dat ik het eerder overleefd heb. Maar dit is voor het hypothetische geval dat je depressief wordt, maar hopelijk gebeurt dat niet! Het klinkt in ieder geval wel alsof je goed voor jezelf zorgt, en dat is heel belangrijk bij sombere dagen.
dinsdag 17 januari 2017 om 20:08
@Tobbert. Ik denk niet dat volgende depressies zo diep worden als ze in het verleden geweest zijn, simpelweg omdat ik de vorige keren een aantal technieken heb geleerd die voor mij werken (gelukkig). Een nieuwe depressie zal dan wel zwaar zijn, maar zal me niet suïcidaal maken, ik denk tenminste van niet. Statistieken zeggen wat anders, maar ja, je hebt ook maar een kleine kans om de hoofdprijs in een loterij te winnen en toch wint er wel eens iemand.
dinsdag 17 januari 2017 om 20:09
Knuffel ik deel zelf niet het gevoel van Snowfall. Snow schrijft inderdaad wat zij voelt (dat mag) maar dat is gewoon een gevoel, niet per se een objectieve waarheid/regel.
Ik voel me persoonlijk juist heel erg met je verbonden omdat je zo eerlijk en open schrijft. Dat (samen met begrip, wederzijds medeleven en een klik) is voor mij de basis van verbondenheid denk ik. Ik kan het allemaal niet meer teruglezen maar blijkbaar was er heftig nieuws? Hoop dat het een beetje gaat
Mijn gesprek bij de huisarts ging mwah. Ik voelde me niet echt begrepen en ik schaamde me/kon me niet zo goed uitdrukken maar ik heb wel een doorverwijzing gekregen dus dat is het belangrijkste denk ik. Tot die tijd bij de poh dus nu kan ik daar lekker tegenop gaan zien...
Sunemom fijn om iets van je te lezen, goed dat je je vriendin hebt gemaild. En beterschap
Snow jij hebt ook een rottijd he? Ik herken wel veel in wat je schrijft over hoe je je voelt de laatste tijd, volgens mij zit ik een beetje in een zelfde periode. Niet fijn.
Ik voel me persoonlijk juist heel erg met je verbonden omdat je zo eerlijk en open schrijft. Dat (samen met begrip, wederzijds medeleven en een klik) is voor mij de basis van verbondenheid denk ik. Ik kan het allemaal niet meer teruglezen maar blijkbaar was er heftig nieuws? Hoop dat het een beetje gaat
Mijn gesprek bij de huisarts ging mwah. Ik voelde me niet echt begrepen en ik schaamde me/kon me niet zo goed uitdrukken maar ik heb wel een doorverwijzing gekregen dus dat is het belangrijkste denk ik. Tot die tijd bij de poh dus nu kan ik daar lekker tegenop gaan zien...
Sunemom fijn om iets van je te lezen, goed dat je je vriendin hebt gemaild. En beterschap
Snow jij hebt ook een rottijd he? Ik herken wel veel in wat je schrijft over hoe je je voelt de laatste tijd, volgens mij zit ik een beetje in een zelfde periode. Niet fijn.
dinsdag 17 januari 2017 om 20:11
dinsdag 17 januari 2017 om 20:31
Ik zie dat het vooral een idee fixe is van Knuf ('ik ben slecht') wat in mijn optiek een verinnerlijkt daderdeel is....ipv van -even cru gezegd- iemand met trekken van een persoonlijkheids stoornis die geen gelijkwaardigheid in het contact aangaat/aan kán gaan.
Je onderdompelen in minderwaardigheid doet wat in het contact. Wat ik mooi vind aan Knuf is dat elke keer wel weer die gelijkwaardigheid zoekt.
Ik ben zelf ooit eens op vakantie geweest met een vriendin en nog een vriendin, van haar. Zij vertoonde wat jij beschreef in je post Snow en dat was niet om dóór te komen en maakte dat ik mijzelf heel naar ging voelen.
Die dynamiek ervaar ik zelf met Knuf niet.
Je onderdompelen in minderwaardigheid doet wat in het contact. Wat ik mooi vind aan Knuf is dat elke keer wel weer die gelijkwaardigheid zoekt.
Ik ben zelf ooit eens op vakantie geweest met een vriendin en nog een vriendin, van haar. Zij vertoonde wat jij beschreef in je post Snow en dat was niet om dóór te komen en maakte dat ik mijzelf heel naar ging voelen.
Die dynamiek ervaar ik zelf met Knuf niet.
dinsdag 17 januari 2017 om 20:45
dinsdag 17 januari 2017 om 20:50
quote:hanke321 schreef op 17 januari 2017 @ 20:31:
Ik zie dat het vooral een idee fixe is van Knuf ('ik ben slecht') wat in mijn optiek een verinnerlijkt daderdeel is....ipv van -even cru gezegd- iemand met trekken van een persoonlijkheids stoornis die geen gelijkwaardigheid in het contact aangaat/aan kán gaan.
Je onderdompelen in minderwaardigheid doet wat in het contact. Wat ik mooi vind aan Knuf is dat elke keer wel weer die gelijkwaardigheid zoekt.
Ik ben zelf ooit eens op vakantie geweest met een vriendin en nog een vriendin, van haar. Zij vertoonde wat jij beschreef in je post Snow en dat was niet om dóór te komen en maakte dat ik mijzelf heel naar ging voelen.
Die dynamiek ervaar ik zelf met Knuf niet.
Hoe ik mij opstel en denk, dát is niet om door te komen. Ik snap Snow wel...
Ik hoop alleen en denk dat jij gelijk hebt...
Ik weet het niet hoor
Maar Snowfall is niet de enige die me hierop aangesproken heeft
Blijkbaar hebben mensen een hekel aan iemand die zich minderwaardig voelt
Ik moet dat deel eigenlijk wegdrukken
Het is waar jij ook al tegenaan gelopen bent
En Branningbrothers en Rhae etc etc
Het komt niet uit de lucht vallen
Vandaar dat ik ook zei: Snow zegt wat iedereen denkt/vindt maar zij spreekt het uit...
Ik zie dat het vooral een idee fixe is van Knuf ('ik ben slecht') wat in mijn optiek een verinnerlijkt daderdeel is....ipv van -even cru gezegd- iemand met trekken van een persoonlijkheids stoornis die geen gelijkwaardigheid in het contact aangaat/aan kán gaan.
Je onderdompelen in minderwaardigheid doet wat in het contact. Wat ik mooi vind aan Knuf is dat elke keer wel weer die gelijkwaardigheid zoekt.
Ik ben zelf ooit eens op vakantie geweest met een vriendin en nog een vriendin, van haar. Zij vertoonde wat jij beschreef in je post Snow en dat was niet om dóór te komen en maakte dat ik mijzelf heel naar ging voelen.
Die dynamiek ervaar ik zelf met Knuf niet.
Hoe ik mij opstel en denk, dát is niet om door te komen. Ik snap Snow wel...
Ik hoop alleen en denk dat jij gelijk hebt...
Ik weet het niet hoor
Maar Snowfall is niet de enige die me hierop aangesproken heeft
Blijkbaar hebben mensen een hekel aan iemand die zich minderwaardig voelt
Ik moet dat deel eigenlijk wegdrukken
Het is waar jij ook al tegenaan gelopen bent
En Branningbrothers en Rhae etc etc
Het komt niet uit de lucht vallen
Vandaar dat ik ook zei: Snow zegt wat iedereen denkt/vindt maar zij spreekt het uit...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 20:51
dinsdag 17 januari 2017 om 20:53
quote:Tobbert schreef op 17 januari 2017 @ 19:59:
Misschien kan Sofie, als ze wil, die compassie-oefeningen hier plaatsen? (Mag dat? Of mag je die niet verspreiden? De strekking in ieder geval wel, denk ik?)
Kaitlyn, een spv'er en een psychiater lijkt me niet afdoende hulp voor je. Die indruk krijg ik in ieder geval. Heb je zicht op een grondiger aanpak, bijvoorbeeld ook met EMDR? Ik begrijp dat het eng en moeilijk is, maar nu lijk je het steeds te proberen te redden met die spv'er en psychiater en het komt over alsof je betere/andere/meer/ik kan het niet onder woorden brengen hulp nodig hebt om écht stappen te kunnen maken. Zodat je het allemaal wat makkelijker aankunt.Ik heb in verleden al EMDR gehad, maar laatste keer ging niet goed, bleef in verleden hangen, kwam maar niet terug naar heden. Zodoende gestopt en nu mag ik geen EMDR volgen omdat ik nog lang niet stabiel ben. Ze willen het liefst geen herhaling van toen, dat was in 2008
Misschien kan Sofie, als ze wil, die compassie-oefeningen hier plaatsen? (Mag dat? Of mag je die niet verspreiden? De strekking in ieder geval wel, denk ik?)
Kaitlyn, een spv'er en een psychiater lijkt me niet afdoende hulp voor je. Die indruk krijg ik in ieder geval. Heb je zicht op een grondiger aanpak, bijvoorbeeld ook met EMDR? Ik begrijp dat het eng en moeilijk is, maar nu lijk je het steeds te proberen te redden met die spv'er en psychiater en het komt over alsof je betere/andere/meer/ik kan het niet onder woorden brengen hulp nodig hebt om écht stappen te kunnen maken. Zodat je het allemaal wat makkelijker aankunt.Ik heb in verleden al EMDR gehad, maar laatste keer ging niet goed, bleef in verleden hangen, kwam maar niet terug naar heden. Zodoende gestopt en nu mag ik geen EMDR volgen omdat ik nog lang niet stabiel ben. Ze willen het liefst geen herhaling van toen, dat was in 2008
dinsdag 17 januari 2017 om 20:57
quote:jasse schreef op 17 januari 2017 @ 20:09:
Knuffel ik deel zelf niet het gevoel van Snowfall. Snow schrijft inderdaad wat zij voelt (dat mag) maar dat is gewoon een gevoel, niet per se een objectieve waarheid/regel.
Ik voel me persoonlijk juist heel erg met je verbonden omdat je zo eerlijk en open schrijft. Dat (samen met begrip, wederzijds medeleven en een klik) is voor mij de basis van verbondenheid denk ik. Ik kan het allemaal niet meer teruglezen maar blijkbaar was er heftig nieuws? Hoop dat het een beetje gaat
Mijn gesprek bij de huisarts ging mwah. Ik voelde me niet echt begrepen en ik schaamde me/kon me niet zo goed uitdrukken maar ik heb wel een doorverwijzing gekregen dus dat is het belangrijkste denk ik. Tot die tijd bij de poh dus nu kan ik daar lekker tegenop gaan zien....
Lief wat je zegt Jasse .,
Heel fijn die doorverwijzing en ook heel fijn die poh ondersteuning! Super goed gedaan, hoop dat je je een beetje trots kunt voelen richting jezelf
Knuffel ik deel zelf niet het gevoel van Snowfall. Snow schrijft inderdaad wat zij voelt (dat mag) maar dat is gewoon een gevoel, niet per se een objectieve waarheid/regel.
Ik voel me persoonlijk juist heel erg met je verbonden omdat je zo eerlijk en open schrijft. Dat (samen met begrip, wederzijds medeleven en een klik) is voor mij de basis van verbondenheid denk ik. Ik kan het allemaal niet meer teruglezen maar blijkbaar was er heftig nieuws? Hoop dat het een beetje gaat
Mijn gesprek bij de huisarts ging mwah. Ik voelde me niet echt begrepen en ik schaamde me/kon me niet zo goed uitdrukken maar ik heb wel een doorverwijzing gekregen dus dat is het belangrijkste denk ik. Tot die tijd bij de poh dus nu kan ik daar lekker tegenop gaan zien....
Lief wat je zegt Jasse .,
Heel fijn die doorverwijzing en ook heel fijn die poh ondersteuning! Super goed gedaan, hoop dat je je een beetje trots kunt voelen richting jezelf
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 21:46
Hanke, Kaitlyn, Tobbert, hier komen ze. Een beetje meer compassie kunnen we allemaal goed gebruiken, lijkt me.
Even een snelle associatie: kennen jullie het programma Over de streep? Daar geven de mensen elkaar een teken om elkaar te steunen, zodra er mensen over de streep gaan. Dat teken zouden we onszelf wat vaker moeten geven! voor iedereen!
Oefening:
Als de zelfcompassie ver te zoeken is, begin je makkelijk: bij de compassie voor anderen. Sta stil bij een moeilijke situatie van iemand die je lief hebt. Leef je in in hoe diegene zich voelt in die situatie. Stel je voor dat je bij diegene zou zijn en dat je haar (of hem) vasthoudt, of als je dat liever niet doet, op een andere manier troost biedt. Voel in jezelf wat dit met je doet, echt voelen, dus niet gaan analyseren of zo.
Denk nu aan een situatie die jou persoonlijk raakt en stel je voor dat het diegene overkomt, voor wie je net de compassie hebt gevoeld. Doe hetzelfde als daarnet, met als enige verschil dat je je nu inbeeldt, dat jouw situatie, haar situatie is.
Vooral voelen.
Als het genoeg is, stop je nu. Als je voelt dat er nog ruimte is, ga je er opnieuw rustig voor zitten.
Je staat nu stil bij de situatie die jou persoonlijk raakt en je kijkt naar jezelf in deze situatie. Je voelt hoe het voor jou is. Bij elk oordeel wat voorbij komt, sta je even stil, maar laat je het ook weer gaan. Lukt het niet om het te laten gaan, stel je dan voor dat dit oordeel over jouw naaste gaat, in plaats van over jou.
Andere oefening:
(veel korter) wees je bewust wanneer de criticus in je bezig is jou te veroordelen. Luister naar wat deze zegt over jou. Beeld je in dat de criticus dit zegt tegen een klein meisje. Voel wat dit met het meisje doet. Je hoeft de kritiek niet te weerleggen, de criticus niet aan te spreken of zo, gewoon voelen. Stap uit je rol van klein meisje en kijk, vanuit je volwassen ik, naar haar. Wat doe je om haar te troosten? Wat zeg je tegen haar? Als het je lukt, zeg het dan hardop.
Andere oefening:
https://www.geertjecouwen ... leide-hartcore-meditatie/
Dit is een geleide meditatie van Geertje Couwenbergh over liefdevolle vriendelijkheid, je kunt m gratis downloaden.
Andere oefening:
Bij elk oordeel, relativeer je door op een 'grappige' manier een tegenopmerking te maken: "nou, lekker vriendelijk was dit weer zeg", "tja, dit is echt helpend", enzovoorts.
Andere oefening:
Geef jezelf complimenten. Dit klinkt echt heel debiel, maar het werkt wel. Dit hoeft niet perse voor iets wat je speciaal of moeilijk vindt, maar mag juist ook voor dingen die jij als vanzelfsprekend beschouwt.
Andere oefening:
Noem iets waar je dankbaar voor bent mbt jezelf of jouw leven. Voel het!!
Even een snelle associatie: kennen jullie het programma Over de streep? Daar geven de mensen elkaar een teken om elkaar te steunen, zodra er mensen over de streep gaan. Dat teken zouden we onszelf wat vaker moeten geven! voor iedereen!
Oefening:
Als de zelfcompassie ver te zoeken is, begin je makkelijk: bij de compassie voor anderen. Sta stil bij een moeilijke situatie van iemand die je lief hebt. Leef je in in hoe diegene zich voelt in die situatie. Stel je voor dat je bij diegene zou zijn en dat je haar (of hem) vasthoudt, of als je dat liever niet doet, op een andere manier troost biedt. Voel in jezelf wat dit met je doet, echt voelen, dus niet gaan analyseren of zo.
Denk nu aan een situatie die jou persoonlijk raakt en stel je voor dat het diegene overkomt, voor wie je net de compassie hebt gevoeld. Doe hetzelfde als daarnet, met als enige verschil dat je je nu inbeeldt, dat jouw situatie, haar situatie is.
Vooral voelen.
Als het genoeg is, stop je nu. Als je voelt dat er nog ruimte is, ga je er opnieuw rustig voor zitten.
Je staat nu stil bij de situatie die jou persoonlijk raakt en je kijkt naar jezelf in deze situatie. Je voelt hoe het voor jou is. Bij elk oordeel wat voorbij komt, sta je even stil, maar laat je het ook weer gaan. Lukt het niet om het te laten gaan, stel je dan voor dat dit oordeel over jouw naaste gaat, in plaats van over jou.
Andere oefening:
(veel korter) wees je bewust wanneer de criticus in je bezig is jou te veroordelen. Luister naar wat deze zegt over jou. Beeld je in dat de criticus dit zegt tegen een klein meisje. Voel wat dit met het meisje doet. Je hoeft de kritiek niet te weerleggen, de criticus niet aan te spreken of zo, gewoon voelen. Stap uit je rol van klein meisje en kijk, vanuit je volwassen ik, naar haar. Wat doe je om haar te troosten? Wat zeg je tegen haar? Als het je lukt, zeg het dan hardop.
Andere oefening:
https://www.geertjecouwen ... leide-hartcore-meditatie/
Dit is een geleide meditatie van Geertje Couwenbergh over liefdevolle vriendelijkheid, je kunt m gratis downloaden.
Andere oefening:
Bij elk oordeel, relativeer je door op een 'grappige' manier een tegenopmerking te maken: "nou, lekker vriendelijk was dit weer zeg", "tja, dit is echt helpend", enzovoorts.
Andere oefening:
Geef jezelf complimenten. Dit klinkt echt heel debiel, maar het werkt wel. Dit hoeft niet perse voor iets wat je speciaal of moeilijk vindt, maar mag juist ook voor dingen die jij als vanzelfsprekend beschouwt.
Andere oefening:
Noem iets waar je dankbaar voor bent mbt jezelf of jouw leven. Voel het!!
dinsdag 17 januari 2017 om 21:57
Snow, Knuff, iedereen: lekker blijven schrijven.
We zijn hier voor elkaar en het is juist zo mooi wat we elkaar terug geven. Wat Snow Knuff heeft teruggegeven, vind ik echt gaaf. Dat is eerlijke feedback en Knuff kan leren om deze te ontvangen. Dat dit niet meteen geweldig gaat, wil niet zeggen dat Knuff de feedback niet wil krijgen. Ik lees dat Knuff hier wel echt moeite voor doet. Maar Knuff, bij feedback wil je nog wel eens in de ietwat verwijtende dan wel ik kan toch niets en ben toch stom modus schieten. Geeft niets, je bent aan het leren. Snow, jij hebt feedback gegeven, je loopt dan altijd het risico dat de ander het moeilijk ontvangt. Ook dat geeft helemaal niets. Zo is het nou eenmaal in het leven.
Dus volgens mij: HEBBEN JULLIE ELKAAR EEN PRACHTIG LEERMOMENT BEZORGD!
Even over mezelf:
Ik heb zojuist ein-de-lijk om mezelf moeten huilen. De tranen kwamen de afgelopen tijd steeds voor anderen. Als het om mij ging, zat een groot blok. Het afgelopen half uur is de dam doorgebroken, ik heb inmiddels een heel pakje zakdoekjes vol gesnotterd en het voelt zo fijn..... Wat een opluchting. Ik heb nu aardig door waar het m in zit, geen idee waar ik de oplossing kan vinden. Maar dat is even voor later, met de psych.
Ik heb zo'n gevoel dat ik voor het eerst sinds weken weer eens echt lekker ga slapen. Dat gun ik jullie ook, allemaal. Slaap lekker!
We zijn hier voor elkaar en het is juist zo mooi wat we elkaar terug geven. Wat Snow Knuff heeft teruggegeven, vind ik echt gaaf. Dat is eerlijke feedback en Knuff kan leren om deze te ontvangen. Dat dit niet meteen geweldig gaat, wil niet zeggen dat Knuff de feedback niet wil krijgen. Ik lees dat Knuff hier wel echt moeite voor doet. Maar Knuff, bij feedback wil je nog wel eens in de ietwat verwijtende dan wel ik kan toch niets en ben toch stom modus schieten. Geeft niets, je bent aan het leren. Snow, jij hebt feedback gegeven, je loopt dan altijd het risico dat de ander het moeilijk ontvangt. Ook dat geeft helemaal niets. Zo is het nou eenmaal in het leven.
Dus volgens mij: HEBBEN JULLIE ELKAAR EEN PRACHTIG LEERMOMENT BEZORGD!
Even over mezelf:
Ik heb zojuist ein-de-lijk om mezelf moeten huilen. De tranen kwamen de afgelopen tijd steeds voor anderen. Als het om mij ging, zat een groot blok. Het afgelopen half uur is de dam doorgebroken, ik heb inmiddels een heel pakje zakdoekjes vol gesnotterd en het voelt zo fijn..... Wat een opluchting. Ik heb nu aardig door waar het m in zit, geen idee waar ik de oplossing kan vinden. Maar dat is even voor later, met de psych.
Ik heb zo'n gevoel dat ik voor het eerst sinds weken weer eens echt lekker ga slapen. Dat gun ik jullie ook, allemaal. Slaap lekker!
