Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 januari 2017 om 23:42
Banning, afgelopen week hebben we nog gelachen omdat we dat zo benoemen (nee hoor, we hebben geen relatie), terwijl we wel iets meer hebben dan alleen maar daten. Ach ik vind het gewoon ook al eng om er woorden aan te geven. Ik heb, na alles in het verleden, minder dan ooit het idee hoe het allemaal moet, hoe ik mezelf kan zijn, hoeveel mezelf ik kan zijn; dat soort dingen. Zo zoeken 'wie ik wil zijn', en 'mag het er allemaal zijn' of moet ik het vooral leuk houden. Uiteraard is het concrete ding van mijn kinderen al niet leuk; laat ik de rest dan maar flink afzwakken, denk ik dan. Veel moeilijk gedoe in mijn hoofd en vooral heel veel onzekerheid.
En morgen zie ik dat manmens weer
En morgen zie ik dat manmens weer
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 18 januari 2017 om 00:59
Lig nog steeds wakker. De buurvrouw heeft een kindje, en die jankt continu. En de muren hier zijn van bortkarton.
Zal kijken of ik nog ergens oordopjes heb. Ze zijn gemaakt van wax. Ortopax heet het. Je haalt dat stof wat er om heen zit af, rolt het waxbolletje warm in handen en duwt het in gehoorgang. Vormt zich naar de oor.
Zal kijken of ik nog ergens oordopjes heb. Ze zijn gemaakt van wax. Ortopax heet het. Je haalt dat stof wat er om heen zit af, rolt het waxbolletje warm in handen en duwt het in gehoorgang. Vormt zich naar de oor.
woensdag 18 januari 2017 om 06:49
Nog een dingetje, voordat ik weer naar het werkende leven ga:
Ik denk dat de uitdaging nu is voor de meesten van ons hier om de grens die Snow heeft aangegeven te respecteren. Snow weet (en als ze het niet weet, kan ze het hier in heel veel berichtjes lezen) dat ze welkom is en ze maakt nu de keuze om even niet hier te zijn. Dat vinden velen van ons heel moeilijk, maar het is eigenlijk heel goed dat Snow hiermee haar grens aangeeft. Als ze terug is, kan ze zelf, als ze dit wil, vertellen waarom ze dit even nodig had. En als ze dit niet wil, is dit ook aan haar. Ik geloof dat het niet aan ons is om dit voor haar uit te leggen.
Fijne dag allemaal!
Ik denk dat de uitdaging nu is voor de meesten van ons hier om de grens die Snow heeft aangegeven te respecteren. Snow weet (en als ze het niet weet, kan ze het hier in heel veel berichtjes lezen) dat ze welkom is en ze maakt nu de keuze om even niet hier te zijn. Dat vinden velen van ons heel moeilijk, maar het is eigenlijk heel goed dat Snow hiermee haar grens aangeeft. Als ze terug is, kan ze zelf, als ze dit wil, vertellen waarom ze dit even nodig had. En als ze dit niet wil, is dit ook aan haar. Ik geloof dat het niet aan ons is om dit voor haar uit te leggen.
Fijne dag allemaal!
woensdag 18 januari 2017 om 07:36
quote:Elmervrouw schreef op 17 januari 2017 @ 23:42:
Banning, afgelopen week hebben we nog gelachen omdat we dat zo benoemen (nee hoor, we hebben geen relatie), terwijl we wel iets meer hebben dan alleen maar daten. Ach ik vind het gewoon ook al eng om er woorden aan te geven. Ik heb, na alles in het verleden, minder dan ooit het idee hoe het allemaal moet, hoe ik mezelf kan zijn, hoeveel mezelf ik kan zijn; dat soort dingen. Zo zoeken 'wie ik wil zijn', en 'mag het er allemaal zijn' of moet ik het vooral leuk houden. Uiteraard is het concrete ding van mijn kinderen al niet leuk; laat ik de rest dan maar flink afzwakken, denk ik dan. Veel moeilijk gedoe in mijn hoofd en vooral heel veel onzekerheid.
En morgen zie ik dat manmens weer Veel plezier vandaag!
Banning, afgelopen week hebben we nog gelachen omdat we dat zo benoemen (nee hoor, we hebben geen relatie), terwijl we wel iets meer hebben dan alleen maar daten. Ach ik vind het gewoon ook al eng om er woorden aan te geven. Ik heb, na alles in het verleden, minder dan ooit het idee hoe het allemaal moet, hoe ik mezelf kan zijn, hoeveel mezelf ik kan zijn; dat soort dingen. Zo zoeken 'wie ik wil zijn', en 'mag het er allemaal zijn' of moet ik het vooral leuk houden. Uiteraard is het concrete ding van mijn kinderen al niet leuk; laat ik de rest dan maar flink afzwakken, denk ik dan. Veel moeilijk gedoe in mijn hoofd en vooral heel veel onzekerheid.
En morgen zie ik dat manmens weer Veel plezier vandaag!
woensdag 18 januari 2017 om 07:47
Moest vandaag eigenlijk van mijzelf naar het zwembad
Nu ongeveer
Krijg mijn lichaam niet mee
Vriend zei gisteravond al: lijkt me geen goed idee, lopen is even meer dan voldoende
Vindt m'n therapeut ook
Vind ik niet.
Sofie je hebt vast gelijk maar ik vind het lastig want haar bericht was wel persoonlijk op mij gericht; door dingen die ik schrijf werd zij geraakt
Dat verwijt ik mezelf behoorlijk
Voel me heel erg mislukt in het contact met anderen
Leer veel van haar reactie
Maar vraag me af hoe ik nou in het contact moet staan richting anderen
Het minderwaardige deel heeft ook ruimte nodig, maar als dat anderen afschrikt/boos maakt/zorgt voor veroordeling denk ik dat het weggedrukt moet worden
Het is niet alleen het bericht van Snow, er zijn meerderen over gevallen
Mijn therapeut heeft me uitgelegd dat zij denkt dat mijn weerstand wat dit betreft oa zit in de gelijkenis met wat de dader en mijn moeder deden: elke dag opnieuw vertellen hoe het zat, mijn kaders vormen, geen ruimte laten voor enige 'wil/eigen mening' van mij..
Op het moment dat ik het met haar heb over mijn minderwaardige gevoelens, zegt ze dat ze het niet met me eens is maar ze wel respecteert, en nooit hetzelfde zal doen als de dader; namelijk mijn kaders en referentiekader bepalen. Dat kun je prima zelf, dat ben je aan het leren en vormen en de emdr zal je daarbij helpen net als onze gesprekken en de oefeningen. Zegt ze dan...
Het is elke keer eng en moeilijk om eerlijk te zijn richting haar/vriend/jullie over hoe ik over mijzelf denk. Want natuurlijk heb ik dat in het verleden ook wel geprobeerd en er is altijd afwijzend op gereageerd. Dat er nu hier en bij vriend en haar ruimte is om eerlijk te vertellen hoe ik erin sta, vind ik nog steeds onbegrijpelijk. En de neiging jullie woorden over te nemen is groot. De neiging om te vertellen hoe ik hoor te denken, hoe ik erin hoor te staan, is heel aanwezig.
Zeker nu we richting nieuwe therapeut gaan. Want waarom zou zij niet afwijzend reageren op mij? En op hoe ik denk, hoe ik het ervaren heb..? Hoe groot is de kans dat zij dat deel zal accepteren?
Tsja ik ken de trucjes van mezelf en dit is er een van en niet een onterechte. Vertellen hoe ik erin zou moeten staan, wat veel aannemelijker is én veel meer geaccepteerd dan mijn werkelijkheid.
Nu ongeveer
Krijg mijn lichaam niet mee
Vriend zei gisteravond al: lijkt me geen goed idee, lopen is even meer dan voldoende
Vindt m'n therapeut ook
Vind ik niet.
Sofie je hebt vast gelijk maar ik vind het lastig want haar bericht was wel persoonlijk op mij gericht; door dingen die ik schrijf werd zij geraakt
Dat verwijt ik mezelf behoorlijk
Voel me heel erg mislukt in het contact met anderen
Leer veel van haar reactie
Maar vraag me af hoe ik nou in het contact moet staan richting anderen
Het minderwaardige deel heeft ook ruimte nodig, maar als dat anderen afschrikt/boos maakt/zorgt voor veroordeling denk ik dat het weggedrukt moet worden
Het is niet alleen het bericht van Snow, er zijn meerderen over gevallen
Mijn therapeut heeft me uitgelegd dat zij denkt dat mijn weerstand wat dit betreft oa zit in de gelijkenis met wat de dader en mijn moeder deden: elke dag opnieuw vertellen hoe het zat, mijn kaders vormen, geen ruimte laten voor enige 'wil/eigen mening' van mij..
Op het moment dat ik het met haar heb over mijn minderwaardige gevoelens, zegt ze dat ze het niet met me eens is maar ze wel respecteert, en nooit hetzelfde zal doen als de dader; namelijk mijn kaders en referentiekader bepalen. Dat kun je prima zelf, dat ben je aan het leren en vormen en de emdr zal je daarbij helpen net als onze gesprekken en de oefeningen. Zegt ze dan...
Het is elke keer eng en moeilijk om eerlijk te zijn richting haar/vriend/jullie over hoe ik over mijzelf denk. Want natuurlijk heb ik dat in het verleden ook wel geprobeerd en er is altijd afwijzend op gereageerd. Dat er nu hier en bij vriend en haar ruimte is om eerlijk te vertellen hoe ik erin sta, vind ik nog steeds onbegrijpelijk. En de neiging jullie woorden over te nemen is groot. De neiging om te vertellen hoe ik hoor te denken, hoe ik erin hoor te staan, is heel aanwezig.
Zeker nu we richting nieuwe therapeut gaan. Want waarom zou zij niet afwijzend reageren op mij? En op hoe ik denk, hoe ik het ervaren heb..? Hoe groot is de kans dat zij dat deel zal accepteren?
Tsja ik ken de trucjes van mezelf en dit is er een van en niet een onterechte. Vertellen hoe ik erin zou moeten staan, wat veel aannemelijker is én veel meer geaccepteerd dan mijn werkelijkheid.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 08:11
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 januari 2017 @ 07:47:
Mijn therapeut heeft me uitgelegd dat zij denkt dat mijn weerstand wat dit betreft oa zit in de gelijkenis met wat de dader en mijn moeder deden: elke dag opnieuw vertellen hoe het zat, mijn kaders vormen, geen ruimte laten voor enige 'wil/eigen mening' van mij..
Op het moment dat ik het met haar heb over mijn minderwaardige gevoelens, zegt ze dat ze het niet met me eens is maar ze wel respecteert, en nooit hetzelfde zal doen als de dader; namelijk mijn kaders en referentiekader bepalen. Dat kun je prima zelf, dat ben je aan het leren en vormen en de emdr zal je daarbij helpen net als onze gesprekken en de oefeningen. Zegt ze dan...
Weet je...we raken elkaar allemaal en worden soms geraakt hier op een forum. Net zoals in het 'echte' leven. vaak positief maar doms ook spiegelend of confronterend.
De manier waarop je therapeut ernaar kijkt is ook voor mij een leerpunt, een eye opener. Dat ik dan hetzelfde doe als de dader, jou geen ruimte geef voor je eigen gedachten. Gaan we dus vanaf nu ook anders doen
Gelukkig heb ik er niet voor geleerd dus ik wist niet beter....nu wel.
Mijn therapeut heeft me uitgelegd dat zij denkt dat mijn weerstand wat dit betreft oa zit in de gelijkenis met wat de dader en mijn moeder deden: elke dag opnieuw vertellen hoe het zat, mijn kaders vormen, geen ruimte laten voor enige 'wil/eigen mening' van mij..
Op het moment dat ik het met haar heb over mijn minderwaardige gevoelens, zegt ze dat ze het niet met me eens is maar ze wel respecteert, en nooit hetzelfde zal doen als de dader; namelijk mijn kaders en referentiekader bepalen. Dat kun je prima zelf, dat ben je aan het leren en vormen en de emdr zal je daarbij helpen net als onze gesprekken en de oefeningen. Zegt ze dan...
Weet je...we raken elkaar allemaal en worden soms geraakt hier op een forum. Net zoals in het 'echte' leven. vaak positief maar doms ook spiegelend of confronterend.
De manier waarop je therapeut ernaar kijkt is ook voor mij een leerpunt, een eye opener. Dat ik dan hetzelfde doe als de dader, jou geen ruimte geef voor je eigen gedachten. Gaan we dus vanaf nu ook anders doen
Gelukkig heb ik er niet voor geleerd dus ik wist niet beter....nu wel.
woensdag 18 januari 2017 om 08:17
Nou... ik bedoel het niet verwijtend of belerend of veroordelend hoor Branningbrothers
Hoop niet dat het zo over komt?
Ik vertel alleen hoe zij het mij uitgelegd heeft.
Ik had een hele goede vriend tien jaar geleden
Die kon me soms zowat aanvliegen als ik eerlijk was over hoe ik in de gebeurtenissen van vroeger stond
Ik zie dat hier (soms) ook en probeer dat goed te plaatsen
Waar het vroeger was (en die neiging is er nu nog!): zie je wel , ik moet er niet over praten want ik denk afwijkend en raak anderen daarmee
Probeer ik nu te denken: logisch dat ik zo denk omdat me dat aangeleerd is. Ik kan het pas afleren (en dus ook echt anders voelen) als ik er eerlijk over ben
Maar naarmate de intake dichterbij komt, lijkt mijn eerlijkheid af te nemen
Hoop niet dat het zo over komt?
Ik vertel alleen hoe zij het mij uitgelegd heeft.
Ik had een hele goede vriend tien jaar geleden
Die kon me soms zowat aanvliegen als ik eerlijk was over hoe ik in de gebeurtenissen van vroeger stond
Ik zie dat hier (soms) ook en probeer dat goed te plaatsen
Waar het vroeger was (en die neiging is er nu nog!): zie je wel , ik moet er niet over praten want ik denk afwijkend en raak anderen daarmee
Probeer ik nu te denken: logisch dat ik zo denk omdat me dat aangeleerd is. Ik kan het pas afleren (en dus ook echt anders voelen) als ik er eerlijk over ben
Maar naarmate de intake dichterbij komt, lijkt mijn eerlijkheid af te nemen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 08:19
woensdag 18 januari 2017 om 08:35
Goedemorgen!
Snow
En knuf, geen wonder dat al je beschermingsmechanismen zich wat sterker opdringen als je iets engs gaat doen. Ik ben altijd blij als je gewoon vertelt hoe je het ziet of beleefd. Afwijkend? Mwoah, het is maar met wie je het vergelijkt denk ik en het doet er ook niet toe. Als dat emoties oproept bij mensen dan kunnen die daar zelf mee dealen, hun emoties zijn jouw zaak niet. In dit soort situatie toch in contact blijven is de grootste winst denk ik.
Snow
En knuf, geen wonder dat al je beschermingsmechanismen zich wat sterker opdringen als je iets engs gaat doen. Ik ben altijd blij als je gewoon vertelt hoe je het ziet of beleefd. Afwijkend? Mwoah, het is maar met wie je het vergelijkt denk ik en het doet er ook niet toe. Als dat emoties oproept bij mensen dan kunnen die daar zelf mee dealen, hun emoties zijn jouw zaak niet. In dit soort situatie toch in contact blijven is de grootste winst denk ik.
woensdag 18 januari 2017 om 08:42
Nee, ik vat het ook niet verwijtend op hoor. Maar we zijn allemaal mens, soms bedoel je iets goed, maar pakt het verkeerd uit. Ik denk: als ik maar herhaal dat je prima bent ga je het vanzelf wel ook denken. Dat ik daarmee hetzelfde doe als in het verleden, jou geen ruimte geven voor je gevoel, daar was ik mij niet bewust van. Dus weer iets geleerd.
Dat die vriend van vroeger zo boos wordt snap ik wel. Ik word ook boos. Hoe kun je nou zo (vul maar scheldwoord in) met je kinderen en familie omgaan. Die boosheid is niet naar jou toe gericht! Maar naar de dader!
Daarom is een hulpverlener veel effectiever, die kan zijn gevoel afschermen en ervoor zorgen, of zodanig reageren, dat zijn/haar eigen gevoel niet meetelt. Het belang is dan puur Knuf. Het is een beetje warrig hoe ik het opschrijf maar ik hoop dat je het snapt.
Dat die vriend van vroeger zo boos wordt snap ik wel. Ik word ook boos. Hoe kun je nou zo (vul maar scheldwoord in) met je kinderen en familie omgaan. Die boosheid is niet naar jou toe gericht! Maar naar de dader!
Daarom is een hulpverlener veel effectiever, die kan zijn gevoel afschermen en ervoor zorgen, of zodanig reageren, dat zijn/haar eigen gevoel niet meetelt. Het belang is dan puur Knuf. Het is een beetje warrig hoe ik het opschrijf maar ik hoop dat je het snapt.
woensdag 18 januari 2017 om 08:47
Goedemorgen Rhae
Bedankt voor je woorden
Blij te horen hoe jij erin staat
Nog steeds zo veel aan het lopen?
Het lukt mij al een keer of 3-4 per week
De was daarentegen lukt elke dag wel
Maar wij zijn ook (nog) maar met z'n 2tjes
Vanmiddag belangrijke vergadering op mijn werk en ik heb het nu zo vaak zonder te luisteren naar de gedachten gedaan dat ik er zowat vertrouwen in heb dat er vanmiddag niks afschuwelijks gaat gebeuren
Het ergste wat er kan gebeuren is dat mijn onderdelen niet lekker lopen
Nou ja komen ze ook wel overheen
En dat is alleen in het slechtste geval en hoe waarschijnlijk is dat
Bedankt voor je woorden
Blij te horen hoe jij erin staat
Nog steeds zo veel aan het lopen?
Het lukt mij al een keer of 3-4 per week
De was daarentegen lukt elke dag wel
Maar wij zijn ook (nog) maar met z'n 2tjes
Vanmiddag belangrijke vergadering op mijn werk en ik heb het nu zo vaak zonder te luisteren naar de gedachten gedaan dat ik er zowat vertrouwen in heb dat er vanmiddag niks afschuwelijks gaat gebeuren
Het ergste wat er kan gebeuren is dat mijn onderdelen niet lekker lopen
Nou ja komen ze ook wel overheen
En dat is alleen in het slechtste geval en hoe waarschijnlijk is dat
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 08:49
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 januari 2017 @ 08:17:
Waar het vroeger was (en die neiging is er nu nog!): zie je wel , ik moet er niet over praten want ik denk afwijkend en raak anderen daarmee
Probeer ik nu te denken: logisch dat ik zo denk omdat me dat aangeleerd is. Ik kan het pas afleren (en dus ook echt anders voelen) als ik er eerlijk over ben
Maar naarmate de intake dichterbij komt, lijkt mijn eerlijkheid af te nemen
En afwijkend ten opzichte van wie? Als je het boek leest Niemandskinderen (sorry, herhalende plaat), en het boek De straf op zwijgen is levenslang, dan zie ik daar zoveel overeenkomsten. Alle verhalen en gevoelens komen overeen met die van jou. Jouw gevoel is voor mensen die hetzelfde hebben meegemaakt juist heel herkenbaar hier. Daarmee help je anderen in dit topic.
Het wordt spsnnend nu de intake divhterbij komt. Dat is niet erg Hoor. Voel je vrij om te blijven delen, maar we kunnen ook wat dagen over koetjes en kalfjes praten. Voor de afleiding...
Waar het vroeger was (en die neiging is er nu nog!): zie je wel , ik moet er niet over praten want ik denk afwijkend en raak anderen daarmee
Probeer ik nu te denken: logisch dat ik zo denk omdat me dat aangeleerd is. Ik kan het pas afleren (en dus ook echt anders voelen) als ik er eerlijk over ben
Maar naarmate de intake dichterbij komt, lijkt mijn eerlijkheid af te nemen
En afwijkend ten opzichte van wie? Als je het boek leest Niemandskinderen (sorry, herhalende plaat), en het boek De straf op zwijgen is levenslang, dan zie ik daar zoveel overeenkomsten. Alle verhalen en gevoelens komen overeen met die van jou. Jouw gevoel is voor mensen die hetzelfde hebben meegemaakt juist heel herkenbaar hier. Daarmee help je anderen in dit topic.
Het wordt spsnnend nu de intake divhterbij komt. Dat is niet erg Hoor. Voel je vrij om te blijven delen, maar we kunnen ook wat dagen over koetjes en kalfjes praten. Voor de afleiding...
woensdag 18 januari 2017 om 08:56
quote:branningbrothers schreef op 18 januari 2017 @ 08:42:
Nee, ik vat het ook niet verwijtend op hoor. Maar we zijn allemaal mens, soms bedoel je iets goed, maar pakt het verkeerd uit. Ik denk: als ik maar herhaal dat je prima bent ga je het vanzelf wel ook denken. Dat ik daarmee hetzelfde doe als in het verleden, jou geen ruimte geven voor je gevoel, daar was ik mij niet bewust van. Dus weer iets geleerd.
Dat die vriend van vroeger zo boos wordt snap ik wel. Ik word ook boos. Hoe kun je nou zo (vul maar scheldwoord in) met je kinderen en familie omgaan. Die boosheid is niet naar jou toe gericht! Maar naar de dader!
Daarom is een hulpverlener veel effectiever, die kan zijn gevoel afschermen en ervoor zorgen, of zodanig reageren, dat zijn/haar eigen gevoel niet meetelt. Het belang is dan puur Knuf. Het is een beetje warrig hoe ik het opschrijf maar ik hoop dat je het snapt.
Ja, vind het niet warrig, is goed te volgen
Aan de ene kant is dat mooi aan hulpverleners dat ze dat doen en kunnen want dan kun je je concentreren op wat werkt
Aan de andere kant zijn de menselijke reacties ook heel helpend
Wat ik al eerder eens schreef; soms heb ik het nodig om te zien hoe vriend/vriendin reageert op iets wat ik vertel
De oprechte boosheid en het verdriet zien, en dat ervaar ik hier ook, doet me beseffen dat de situaties van vroeger niet normaal zijn
Voor mij wel, want het was (en dus is) mijn leven
Maar ik zie dan hoe heftig het eigenlijk is, dat ik dat als kind dus nooit mee had moeten/mogen maken...
Ik dacht trouwens ook altijd hoor: als ik maak vaak genoeg tegen mezelf zeg dat ik ok ben, dan voel ik dat vanzelf. Helaas blijkt er toch iets meer nodig te zijn om de scheve basis recht te trekken.
Mijn therapeut vergeleek het met een boom die scheef gegroeid was
Wortels die aangetast waren
Niet echt optimistisch vond ik het
Nee maar wel realistisch zei zij toen, maar: 'het komt goed'.
Oh ja en ik snap dat die boosheid gericht is op mensen vroeger
Maar zoals bij mijn moeder; hoe harder anderen roepen dat ze slechte dingen gedaan heeft
Hoe groter mijn neiging wordt haar te beschermen
Als je dochter later een 'fout' vriendje krijgt: hoe meer je laat blijken hem af te keuren, hoe meer ze er naar toe trekt
Door hem te accepteren en haar zelf te laten inzien dat die jongen misschien niet helemaal bij haar past, hoe beter het vaak werkt
Maar dat is ook maar een verhaal wat ik gehoord heb hoor
Nee, ik vat het ook niet verwijtend op hoor. Maar we zijn allemaal mens, soms bedoel je iets goed, maar pakt het verkeerd uit. Ik denk: als ik maar herhaal dat je prima bent ga je het vanzelf wel ook denken. Dat ik daarmee hetzelfde doe als in het verleden, jou geen ruimte geven voor je gevoel, daar was ik mij niet bewust van. Dus weer iets geleerd.
Dat die vriend van vroeger zo boos wordt snap ik wel. Ik word ook boos. Hoe kun je nou zo (vul maar scheldwoord in) met je kinderen en familie omgaan. Die boosheid is niet naar jou toe gericht! Maar naar de dader!
Daarom is een hulpverlener veel effectiever, die kan zijn gevoel afschermen en ervoor zorgen, of zodanig reageren, dat zijn/haar eigen gevoel niet meetelt. Het belang is dan puur Knuf. Het is een beetje warrig hoe ik het opschrijf maar ik hoop dat je het snapt.
Ja, vind het niet warrig, is goed te volgen
Aan de ene kant is dat mooi aan hulpverleners dat ze dat doen en kunnen want dan kun je je concentreren op wat werkt
Aan de andere kant zijn de menselijke reacties ook heel helpend
Wat ik al eerder eens schreef; soms heb ik het nodig om te zien hoe vriend/vriendin reageert op iets wat ik vertel
De oprechte boosheid en het verdriet zien, en dat ervaar ik hier ook, doet me beseffen dat de situaties van vroeger niet normaal zijn
Voor mij wel, want het was (en dus is) mijn leven
Maar ik zie dan hoe heftig het eigenlijk is, dat ik dat als kind dus nooit mee had moeten/mogen maken...
Ik dacht trouwens ook altijd hoor: als ik maak vaak genoeg tegen mezelf zeg dat ik ok ben, dan voel ik dat vanzelf. Helaas blijkt er toch iets meer nodig te zijn om de scheve basis recht te trekken.
Mijn therapeut vergeleek het met een boom die scheef gegroeid was
Wortels die aangetast waren
Niet echt optimistisch vond ik het
Nee maar wel realistisch zei zij toen, maar: 'het komt goed'.
Oh ja en ik snap dat die boosheid gericht is op mensen vroeger
Maar zoals bij mijn moeder; hoe harder anderen roepen dat ze slechte dingen gedaan heeft
Hoe groter mijn neiging wordt haar te beschermen
Als je dochter later een 'fout' vriendje krijgt: hoe meer je laat blijken hem af te keuren, hoe meer ze er naar toe trekt
Door hem te accepteren en haar zelf te laten inzien dat die jongen misschien niet helemaal bij haar past, hoe beter het vaak werkt
Maar dat is ook maar een verhaal wat ik gehoord heb hoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 09:22
quote:branningbrothers schreef op 18 januari 2017 @ 08:49:
[...]
En afwijkend ten opzichte van wie? Als je het boek leest Niemandskinderen (sorry, herhalende plaat), en het boek De straf op zwijgen is levenslang, dan zie ik daar zoveel overeenkomsten. Alle verhalen en gevoelens komen overeen met die van jou. Jouw gevoel is voor mensen die hetzelfde hebben meegemaakt juist heel herkenbaar hier. Daarmee help je anderen in dit topic.
Het wordt spsnnend nu de intake divhterbij komt. Dat is niet erg Hoor. Voel je vrij om te blijven delen, maar we kunnen ook wat dagen over koetjes en kalfjes praten. Voor de afleiding...
Afwijkend tov jullie.
Er is hier niemand het met mijn kant van het verhaal eens.
Niemand die ook vindt dat ik fouten gemaakt heb als kind.
Terwijl ik er zelf bij was.
En mijn moeder en de dader en de gevolgen elke dag gezien heb.
Als jullie dan zeggen; het klopt niet...
dan zeggen jullie ook: jouw waarnemingen kloppen niet.
Elke 'maar' van mij kan heel eenvoudig weggezet worden:
maar ik heb ook fouten gemaakt
nee hoor je was een kind
maar ik heb ook een aandeel gehad
nee hoor je was een kind
maar ik had voor mijn moeder moeten zorgen
nee hoor je was een kind
maar ik was haar enige steun
nee hoor je was een kind
Ik wéét dat ik er ook zo over hoor te denken, maar ik voel en ervaar het niet zo.
Ik heb het gevoel alles van vroeger nooit goed te kunnen maken.
'Je hebt ook niks goed te maken'
Nee maar zo ervaar IK dat wel.
En ik wéét ook dat ik niet moet verzanden in een discussie zoals hierboven,
omdat daar geen uitweg in is.
Gek is dat, soms is het heel fijn om elk argument dat ik hoor over vroeger wat niet klopt met mijn gedachten,
te kunnen weerleggen.
Het maakt de gedachten sterker, want: wat een ander ook zegt, zij blijven gelijk hebben.
Zij waren erbij...
Bovenstaand mag er dus niet zijn en hoeft ook niemand op te reageren.
Ik probeer het gewoon een beetje uit te leggen..
[...]
En afwijkend ten opzichte van wie? Als je het boek leest Niemandskinderen (sorry, herhalende plaat), en het boek De straf op zwijgen is levenslang, dan zie ik daar zoveel overeenkomsten. Alle verhalen en gevoelens komen overeen met die van jou. Jouw gevoel is voor mensen die hetzelfde hebben meegemaakt juist heel herkenbaar hier. Daarmee help je anderen in dit topic.
Het wordt spsnnend nu de intake divhterbij komt. Dat is niet erg Hoor. Voel je vrij om te blijven delen, maar we kunnen ook wat dagen over koetjes en kalfjes praten. Voor de afleiding...
Afwijkend tov jullie.
Er is hier niemand het met mijn kant van het verhaal eens.
Niemand die ook vindt dat ik fouten gemaakt heb als kind.
Terwijl ik er zelf bij was.
En mijn moeder en de dader en de gevolgen elke dag gezien heb.
Als jullie dan zeggen; het klopt niet...
dan zeggen jullie ook: jouw waarnemingen kloppen niet.
Elke 'maar' van mij kan heel eenvoudig weggezet worden:
maar ik heb ook fouten gemaakt
nee hoor je was een kind
maar ik heb ook een aandeel gehad
nee hoor je was een kind
maar ik had voor mijn moeder moeten zorgen
nee hoor je was een kind
maar ik was haar enige steun
nee hoor je was een kind
Ik wéét dat ik er ook zo over hoor te denken, maar ik voel en ervaar het niet zo.
Ik heb het gevoel alles van vroeger nooit goed te kunnen maken.
'Je hebt ook niks goed te maken'
Nee maar zo ervaar IK dat wel.
En ik wéét ook dat ik niet moet verzanden in een discussie zoals hierboven,
omdat daar geen uitweg in is.
Gek is dat, soms is het heel fijn om elk argument dat ik hoor over vroeger wat niet klopt met mijn gedachten,
te kunnen weerleggen.
Het maakt de gedachten sterker, want: wat een ander ook zegt, zij blijven gelijk hebben.
Zij waren erbij...
Bovenstaand mag er dus niet zijn en hoeft ook niemand op te reageren.
Ik probeer het gewoon een beetje uit te leggen..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 09:54
quote:hanke321 schreef op 17 januari 2017 @ 22:14:
Die loop van gedachte 'het is mijn aanleiding' ken ik van mezelf. Enne het is bij mij (lees bij mij) een verkapt controle dingetje. Want ik vind het soms lastig on te incasseren hoe anderen reageren.. Ik wil álles voorspellen en bepalen. Dat gaat niet in het leven. Maar neemt niet weg dat ik wel zo denk vaak en regelmatig gefrustreerd ben als dingen anders lopen en mensen anders reageren dan ik graag zie. Heb vaak niet door hoezeer ik op mijn tenen loop en in een soort gecomprimeerde versie van mezelf alles super efficiënt ga bepalen dan. Het leven steekt zo vaak spaken in mijn wiel... Daarin ben ik dwangmatig best wel.Zo herkenbaar! Bijna eng.
Die loop van gedachte 'het is mijn aanleiding' ken ik van mezelf. Enne het is bij mij (lees bij mij) een verkapt controle dingetje. Want ik vind het soms lastig on te incasseren hoe anderen reageren.. Ik wil álles voorspellen en bepalen. Dat gaat niet in het leven. Maar neemt niet weg dat ik wel zo denk vaak en regelmatig gefrustreerd ben als dingen anders lopen en mensen anders reageren dan ik graag zie. Heb vaak niet door hoezeer ik op mijn tenen loop en in een soort gecomprimeerde versie van mezelf alles super efficiënt ga bepalen dan. Het leven steekt zo vaak spaken in mijn wiel... Daarin ben ik dwangmatig best wel.Zo herkenbaar! Bijna eng.
woensdag 18 januari 2017 om 10:01
woensdag 18 januari 2017 om 10:04
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 januari 2017 @ 09:22:
[...]
Afwijkend tov jullie.
Er is hier niemand het met mijn kant van het verhaal eens.
Niemand die ook vindt dat ik fouten gemaakt heb als kind.
Terwijl ik er zelf bij was.
En mijn moeder en de dader en de gevolgen elke dag gezien heb.
Als jullie dan zeggen; het klopt niet...
dan zeggen jullie ook: jouw waarnemingen kloppen niet.
Elke 'maar' van mij kan heel eenvoudig weggezet worden:
maar ik heb ook fouten gemaakt
nee hoor je was een kind
maar ik heb ook een aandeel gehad
nee hoor je was een kind
maar ik had voor mijn moeder moeten zorgen
nee hoor je was een kind
maar ik was haar enige steun
nee hoor je was een kind
Ik wéét dat ik er ook zo over hoor te denken, maar ik voel en ervaar het niet zo.
Ik heb het gevoel alles van vroeger nooit goed te kunnen maken.
'Je hebt ook niks goed te maken'
Nee maar zo ervaar IK dat wel.
En ik wéét ook dat ik niet moet verzanden in een discussie zoals hierboven,
omdat daar geen uitweg in is.
Gek is dat, soms is het heel fijn om elk argument dat ik hoor over vroeger wat niet klopt met mijn gedachten,
te kunnen weerleggen.
Het maakt de gedachten sterker, want: wat een ander ook zegt, zij blijven gelijk hebben.
Zij waren erbij...
Bovenstaand mag er dus niet zijn en hoeft ook niemand op te reageren.
Ik probeer het gewoon een beetje uit te leggen..Bovenstaande mag er zeker zijn. Sterker nog het is er want het is jouw gevoel. Je gedachten zijn ontstaan uit zelfbescherming omdat de waarheid als kind te pijnlijk is. Daarom zijn jouw gedachten je werkelijkheid geworden. In de komende periode leer je zelf vragen te stellen aan jezelf om de ideeen over de werkelijkheid te toetsen. Dat wordt jouw reis.
[...]
Afwijkend tov jullie.
Er is hier niemand het met mijn kant van het verhaal eens.
Niemand die ook vindt dat ik fouten gemaakt heb als kind.
Terwijl ik er zelf bij was.
En mijn moeder en de dader en de gevolgen elke dag gezien heb.
Als jullie dan zeggen; het klopt niet...
dan zeggen jullie ook: jouw waarnemingen kloppen niet.
Elke 'maar' van mij kan heel eenvoudig weggezet worden:
maar ik heb ook fouten gemaakt
nee hoor je was een kind
maar ik heb ook een aandeel gehad
nee hoor je was een kind
maar ik had voor mijn moeder moeten zorgen
nee hoor je was een kind
maar ik was haar enige steun
nee hoor je was een kind
Ik wéét dat ik er ook zo over hoor te denken, maar ik voel en ervaar het niet zo.
Ik heb het gevoel alles van vroeger nooit goed te kunnen maken.
'Je hebt ook niks goed te maken'
Nee maar zo ervaar IK dat wel.
En ik wéét ook dat ik niet moet verzanden in een discussie zoals hierboven,
omdat daar geen uitweg in is.
Gek is dat, soms is het heel fijn om elk argument dat ik hoor over vroeger wat niet klopt met mijn gedachten,
te kunnen weerleggen.
Het maakt de gedachten sterker, want: wat een ander ook zegt, zij blijven gelijk hebben.
Zij waren erbij...
Bovenstaand mag er dus niet zijn en hoeft ook niemand op te reageren.
Ik probeer het gewoon een beetje uit te leggen..Bovenstaande mag er zeker zijn. Sterker nog het is er want het is jouw gevoel. Je gedachten zijn ontstaan uit zelfbescherming omdat de waarheid als kind te pijnlijk is. Daarom zijn jouw gedachten je werkelijkheid geworden. In de komende periode leer je zelf vragen te stellen aan jezelf om de ideeen over de werkelijkheid te toetsen. Dat wordt jouw reis.
woensdag 18 januari 2017 om 10:08
Heel jammer van Snow, ik hoop echt dat ze terugkomt. Ik denk dat Sofie het heel goed verwoord heeft; Snow geeft hiermee haar grenzen aan.
Knuf, het is niet jouw schuld. Ik begrijp heel goed dat jij telkens probeert te verwoorden hoe het voor jou voelt, dat je ons wel hoort, maar dat het voor jou anders voelt. Ik begrijp Snow ook wel, die ervaart het als pijnlijk (voor jou!) dat je jezelf steeds de schuld blijft geven voor dingen waarvan wij allemaal zien dat het onmogelijk jouw schuld kan zijn. Ook al ben ik er van overtuigd dat jij dat wel echt zo voelt.
Tel daar bij op dat dit geschreven woorden zijn, waarbij de intonatie verloren gaat. Daardoor kan een bericht net iets anders over komen dan het bedoeld is.
Dit topic is echter juist zo waardevol doordat je hier dingen kunt delen die je in het dagelijks leven met vrijwel niemand deelt, gevoelens, angsten....en dan ook nog eens herkenning vindt. Ook al schrijf ik momenteel niet veel, ik heb heel veel aan dit topic en vind jullie allemaal heel bijzonder. En ontzettend sterk.
Knuf en Snow
En voor wie er verder nog een kan gebruiken
Knuf, het is niet jouw schuld. Ik begrijp heel goed dat jij telkens probeert te verwoorden hoe het voor jou voelt, dat je ons wel hoort, maar dat het voor jou anders voelt. Ik begrijp Snow ook wel, die ervaart het als pijnlijk (voor jou!) dat je jezelf steeds de schuld blijft geven voor dingen waarvan wij allemaal zien dat het onmogelijk jouw schuld kan zijn. Ook al ben ik er van overtuigd dat jij dat wel echt zo voelt.
Tel daar bij op dat dit geschreven woorden zijn, waarbij de intonatie verloren gaat. Daardoor kan een bericht net iets anders over komen dan het bedoeld is.
Dit topic is echter juist zo waardevol doordat je hier dingen kunt delen die je in het dagelijks leven met vrijwel niemand deelt, gevoelens, angsten....en dan ook nog eens herkenning vindt. Ook al schrijf ik momenteel niet veel, ik heb heel veel aan dit topic en vind jullie allemaal heel bijzonder. En ontzettend sterk.
Knuf en Snow
En voor wie er verder nog een kan gebruiken
woensdag 18 januari 2017 om 10:08
Snow ik denk dat je een knuffel nodig hebt dus bij deze
Knuf het is heel normaal dat je elkaar raakt in gesprek, zeker als het over deze dingen gaat. Alleen therapeuten zijn erop getraind om het eigen gevoel naar de achtergrond te plaatsen. Er is geen goed of fout hierin, gevoelens zijn nooit fout trouwens.
Knap dat je zoveel hebt gewandeld deze week. Ik doe op fysiek gebied veel te weinig. Komt ook door die ellendige spierspanning. Alle lichamelijke dingen waarbij ik een beetje kracht moet zetten doen zeer. Verkrampte spieren willen niet echt goed bewegen helaas. Wandelen zou wel gaan maar dat vind ik saai in mijn eentje. Ga jij wel alleen Knuf? Ik ga straks een stukje fietsen, normaal neem ik de bus maar ik moet ergens beginnen om mijn leven te beteren toch ?
Succes op je werk, fijn dat je er een soort van positief gevoel bij hebt .
Knuf het is heel normaal dat je elkaar raakt in gesprek, zeker als het over deze dingen gaat. Alleen therapeuten zijn erop getraind om het eigen gevoel naar de achtergrond te plaatsen. Er is geen goed of fout hierin, gevoelens zijn nooit fout trouwens.
Knap dat je zoveel hebt gewandeld deze week. Ik doe op fysiek gebied veel te weinig. Komt ook door die ellendige spierspanning. Alle lichamelijke dingen waarbij ik een beetje kracht moet zetten doen zeer. Verkrampte spieren willen niet echt goed bewegen helaas. Wandelen zou wel gaan maar dat vind ik saai in mijn eentje. Ga jij wel alleen Knuf? Ik ga straks een stukje fietsen, normaal neem ik de bus maar ik moet ergens beginnen om mijn leven te beteren toch ?
Succes op je werk, fijn dat je er een soort van positief gevoel bij hebt .
Doubt kills more dreams than failure ever will
