Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel V
dinsdag 11 april 2017 om 19:31
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 26 april 2017 om 10:55
Goed bezig Snow en Tobbie!
Ik moedig jullie aan, en stuur jullie virtueel heeeel veel motivatie
En knuffels natuurlijk
Straks nog maar 123.342.235.457.233 stukjes,
als dat niet motiverend is
En soms heb je zulke dagen,
waarin je 'gewoon' wat minder van jezelf mag verwachten,
en keihard mag janken
omdat je menselijk bent en geen robot.
Robots kunnen elke dag hetzelfde doen en functioneren,
bij mensen ligt dat toch iets anders
Oh wacht, dat is vast niet motiverend, sorry:
zet 'm op!
Ik moedig jullie aan, en stuur jullie virtueel heeeel veel motivatie
En knuffels natuurlijk
Straks nog maar 123.342.235.457.233 stukjes,
als dat niet motiverend is
En soms heb je zulke dagen,
waarin je 'gewoon' wat minder van jezelf mag verwachten,
en keihard mag janken
omdat je menselijk bent en geen robot.
Robots kunnen elke dag hetzelfde doen en functioneren,
bij mensen ligt dat toch iets anders
Oh wacht, dat is vast niet motiverend, sorry:
zet 'm op!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 26 april 2017 om 11:01
Ik had wel een lange nacht (jeej, fijn),
maar ook erg onrustig,
weer heel veel gedroomd.
Op zich prima, al dat gedroom,
maar moeilijk wakker worden...
Was ook écht heel erg moe.
Vriend zei zonet:
ik heb je de afgelopen dagen nog niet zo moe gezien als gisteren,
dus eigenlijk was gisteren misschien wat te druk?
Stom, vond ik hem,
omdat hij gelijk heeft,
maar ik niet wil dat dat zo is (!)
Wakker met hele erge buikpijn.
Zelfde buikpijn als tijdens sommige herbelevingen,
zelfde buikpijn als ik naar therapie ga,
kans is nogal groot dat het te maken heeft met bezoekje vanmiddag...
Ook veel gedachten daarover.
Eerst verdriet, dat ik nooit door mijn ouders gezien ben,
en zo vreselijk eenzaam was,
mezelf pijn deed, dat waren echt hele nare momenten.
Hoe fijn het nu soms nog lijkt,
het was allesbehalve fijn,
het was verdrietig om mezelf stuk te maken..
Het is verdrietig zo wanhopig te zijn dat je je daartoe went.
Daarna herinneringen aan gesprekken met mijn vader en stiefmoeder,
waarin het altijd om hun mening ging, en hun oordeel,
en ik braaf luisterde, en handelde,
en mijn leven zo inrichtte dat ik hun goedkeuring had...
Toen de nare gedachten die zeiden dat ik helemaal verkeerd bezig ben,
hoe kan ik het in mijn hoofd halen niet op de verjaardag van mijn stiefmoeder te komen,
alle feestjes en belangrijke data de komende weken over te slaan,
hoe kan ik dat nou doen?!
Kan ik niet beter mijn eigen gevoelens even opzij zetten,
en gewoon die paar keer ernaar toe gaan?
Wat enorm egoïstisch dat ik dat niet doe,
dat ik niet even dat kan opbrengen voor die mensen,
slecht slecht slecht persoon
Vervolgens nagedacht over wat de mensen om mij heen zouden zeggen,
dat het niet gezond is om als je ziek bent tóch nog door te gaan,
dat ik rust nodig heb, en jarenlang mezelf opzij gezet heb voor die mensen,
dat ik wel eens voor mezelf mag kiezen.
Dat ik er ook niks aan kan doen dat ik me zo voel,
maar er wel wat aan kan doen hoe ik ermee omga.
Dat er duidelijk aangegeven is dat als ik zo doorga,
de klachten alleen maar toenemen,
en juist gebeurt waar ik zo bang voor ben
(nog meer paniekaanvallen, hyperventilatie, angsten, etc.)
Dat de afstand van de afgelopen tijd mij heel goed heeft gedaan,
ik daardoor steeds helderder alles kan zien,
en dat heel fijn en gezond is.
Dat iedereen die ik het tot dusver verteld heb,
heel positief heeft gereageerd, en begrip heeft.
Dat ik na vanmiddag me niet meer druk hoef te maken over hen,
omdat ik duidelijk uitgelegd heb wat er is en wat ze kunnen verwachten (niks).
En dat ik dan rust heb vanaf die kant.
Want mochten ze alsnog berichtjes/telefoontjes/etc. richting mij doen,
heb ik er na vanmiddag geen moeite meer mee dat te negeren.
Omdat ik nu zo duidelijk het ga aangeven.
Natuurlijk heb ik er moeite mee in de zin van;
schuldgevoelens en nare gedachten.
Maar niet meer richting mezelf van:
oh wat slecht dat ik ze zomaar op afstand zet.
Nee, mijn uitleg zal duidelijk zijn, en daar moeten ze het mee doen.
Hoe enorm hard de gedachten me ook proberen tegen te houden,
zij zijn niet meer de baas, het is nu aan mij.
Hoe ze ook reageren, het zal wat met mij doen,
sowieso. Daar ben ik ook wel op voorbereid.
Hopelijk heb ik team Knuffel dan niet teveel nodig,
omdat hun reactie begripvol en lief is....
Maar goed, dat weet ik na vanmiddag.
Meestal als vriend erbij is, doen ze aardig en poeslief,
dus ik heb best goede hoop
maar ook erg onrustig,
weer heel veel gedroomd.
Op zich prima, al dat gedroom,
maar moeilijk wakker worden...
Was ook écht heel erg moe.
Vriend zei zonet:
ik heb je de afgelopen dagen nog niet zo moe gezien als gisteren,
dus eigenlijk was gisteren misschien wat te druk?
Stom, vond ik hem,
omdat hij gelijk heeft,
maar ik niet wil dat dat zo is (!)
Wakker met hele erge buikpijn.
Zelfde buikpijn als tijdens sommige herbelevingen,
zelfde buikpijn als ik naar therapie ga,
kans is nogal groot dat het te maken heeft met bezoekje vanmiddag...
Ook veel gedachten daarover.
Eerst verdriet, dat ik nooit door mijn ouders gezien ben,
en zo vreselijk eenzaam was,
mezelf pijn deed, dat waren echt hele nare momenten.
Hoe fijn het nu soms nog lijkt,
het was allesbehalve fijn,
het was verdrietig om mezelf stuk te maken..
Het is verdrietig zo wanhopig te zijn dat je je daartoe went.
Daarna herinneringen aan gesprekken met mijn vader en stiefmoeder,
waarin het altijd om hun mening ging, en hun oordeel,
en ik braaf luisterde, en handelde,
en mijn leven zo inrichtte dat ik hun goedkeuring had...
Toen de nare gedachten die zeiden dat ik helemaal verkeerd bezig ben,
hoe kan ik het in mijn hoofd halen niet op de verjaardag van mijn stiefmoeder te komen,
alle feestjes en belangrijke data de komende weken over te slaan,
hoe kan ik dat nou doen?!
Kan ik niet beter mijn eigen gevoelens even opzij zetten,
en gewoon die paar keer ernaar toe gaan?
Wat enorm egoïstisch dat ik dat niet doe,
dat ik niet even dat kan opbrengen voor die mensen,
slecht slecht slecht persoon
Vervolgens nagedacht over wat de mensen om mij heen zouden zeggen,
dat het niet gezond is om als je ziek bent tóch nog door te gaan,
dat ik rust nodig heb, en jarenlang mezelf opzij gezet heb voor die mensen,
dat ik wel eens voor mezelf mag kiezen.
Dat ik er ook niks aan kan doen dat ik me zo voel,
maar er wel wat aan kan doen hoe ik ermee omga.
Dat er duidelijk aangegeven is dat als ik zo doorga,
de klachten alleen maar toenemen,
en juist gebeurt waar ik zo bang voor ben
(nog meer paniekaanvallen, hyperventilatie, angsten, etc.)
Dat de afstand van de afgelopen tijd mij heel goed heeft gedaan,
ik daardoor steeds helderder alles kan zien,
en dat heel fijn en gezond is.
Dat iedereen die ik het tot dusver verteld heb,
heel positief heeft gereageerd, en begrip heeft.
Dat ik na vanmiddag me niet meer druk hoef te maken over hen,
omdat ik duidelijk uitgelegd heb wat er is en wat ze kunnen verwachten (niks).
En dat ik dan rust heb vanaf die kant.
Want mochten ze alsnog berichtjes/telefoontjes/etc. richting mij doen,
heb ik er na vanmiddag geen moeite meer mee dat te negeren.
Omdat ik nu zo duidelijk het ga aangeven.
Natuurlijk heb ik er moeite mee in de zin van;
schuldgevoelens en nare gedachten.
Maar niet meer richting mezelf van:
oh wat slecht dat ik ze zomaar op afstand zet.
Nee, mijn uitleg zal duidelijk zijn, en daar moeten ze het mee doen.
Hoe enorm hard de gedachten me ook proberen tegen te houden,
zij zijn niet meer de baas, het is nu aan mij.
Hoe ze ook reageren, het zal wat met mij doen,
sowieso. Daar ben ik ook wel op voorbereid.
Hopelijk heb ik team Knuffel dan niet teveel nodig,
omdat hun reactie begripvol en lief is....
Maar goed, dat weet ik na vanmiddag.
Meestal als vriend erbij is, doen ze aardig en poeslief,
dus ik heb best goede hoop
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 26 april 2017 om 11:17
@Knuffelbeertjes. Eén tip bij het aangeven aan je stiefmoeder en vader: hou het kort. Hoe meer je vertelt en verduidelijkt en redenen aanvoert, hoe meer munitie je hun geeft om je redenen te ondergraven.
Nog een tip: wees consequent en herhaal. Als ze bijvoorbeeld proberen je over te halen tot meer contact, herhaal dan dezelfde zinnen. "Ik snap dat het heel vervelend is voor jullie, maar dit is wat ik besloten heb." "Het is inderdaad heel anders dan vroeger, maar dit is wat ik besloten heb." Je kunt zulke dingen zelfs even oefenen voor de spiegel of met je vriend. Dit is een truc die ik op een assertiviteitstraining heb geleerd en het werkt heel goed, vooral in situaties waarin het heel eng is om vast te houden aan je besluit.
Nog een tip: wees consequent en herhaal. Als ze bijvoorbeeld proberen je over te halen tot meer contact, herhaal dan dezelfde zinnen. "Ik snap dat het heel vervelend is voor jullie, maar dit is wat ik besloten heb." "Het is inderdaad heel anders dan vroeger, maar dit is wat ik besloten heb." Je kunt zulke dingen zelfs even oefenen voor de spiegel of met je vriend. Dit is een truc die ik op een assertiviteitstraining heb geleerd en het werkt heel goed, vooral in situaties waarin het heel eng is om vast te houden aan je besluit.
woensdag 26 april 2017 om 11:28
Heel veel succes vanmiddag Knuff! Hoe ze ook reageren, de mensen die het beste met je voorhebben wijzen de goede weg lieverd. Je (stief)ouders zijn niet degenen in je team helaas.
Snow en Tobbert jullie om succes met de veel te grote taken. Demotiverend altijd vind ik.
De vakantie is erg wisselend. De reis ging net soepeler dan ik had durven hopen. De eerste twee dagen mooi weer, leuke dingen gedaan, wel heel duidelijk soms dat ik mezelf nu eenmaal meeneem (soms ineens heel erg angstig, of toch allemaal teveel, gedoe met eten, ook hier zijn supermarkten eng). En toen ging het vannacht ineens sneeuwen en dat gooit mijn plannen in de war. En daarmee mij, want alles ik niets verzin gebeurd er niets en ik voel me verantwoordelijk voor het hebben van een leuke vakantie. Ik wilde nu eenmaal weg. Nu dus eigenlijk best verdrietig en in de war.
Snow en Tobbert jullie om succes met de veel te grote taken. Demotiverend altijd vind ik.
De vakantie is erg wisselend. De reis ging net soepeler dan ik had durven hopen. De eerste twee dagen mooi weer, leuke dingen gedaan, wel heel duidelijk soms dat ik mezelf nu eenmaal meeneem (soms ineens heel erg angstig, of toch allemaal teveel, gedoe met eten, ook hier zijn supermarkten eng). En toen ging het vannacht ineens sneeuwen en dat gooit mijn plannen in de war. En daarmee mij, want alles ik niets verzin gebeurd er niets en ik voel me verantwoordelijk voor het hebben van een leuke vakantie. Ik wilde nu eenmaal weg. Nu dus eigenlijk best verdrietig en in de war.
Forever is a hell of a long time
woensdag 26 april 2017 om 12:15
Wat jammer, @Selune. Het is ook lastig als je eenmaal een bepaalde mindset hebt, om die dan te veranderen. Dan gaat al je energie naar het aanvechten van die mindset. Helemaal als andere mensen (kinderen) afhankelijk van je zijn. Zo van: het móet nu gezellig zijn verdorie!
Sneeuw: kinderen vermaken zich over het algemeen prima in de sneeuw. Slee huren? Sneeuwpop maken.
Gezellig warme chocolademelk met slagroom drinken bij een haardvuur.
Kaasfondue, doen alsof jullie in Zwitserland zijn. (of jullie zijn daar, dat weet ik niet)
Verder van alles om binnen te doen. Heb je bordspellen mee? Kleurboeken, eventueel kleurplaten laten printen bij de receptie als daar zoiets is. De meeste hotels/vakantieparken hebben zelf ook allerlei dingen die je kunt huren of kopen om je daar te vermaken, zeker voor kinderen.
Supermarkten zijn eng, misschien kun je wat bestellen? Of je man laten gaan. Dan gaat hij boodschappen doen en dan ga jij een activiteit voor de kinderen verzinnen. Het is voor jou ook vakantie, he, je hoeft niet nu keihard aan je angsten te gaan werken. Het zou jammer zijn als je na de vakantie vermoeider terugkomt dan je weggaat.
@Tobbert, ik had nog een tip. Mij helpt het wel eens om me ergens lekker aan te ergeren. Dat geeft energie en die energie gebruik ik dan voor een moeilijke taak.
Sneeuw: kinderen vermaken zich over het algemeen prima in de sneeuw. Slee huren? Sneeuwpop maken.
Gezellig warme chocolademelk met slagroom drinken bij een haardvuur.
Kaasfondue, doen alsof jullie in Zwitserland zijn. (of jullie zijn daar, dat weet ik niet)
Verder van alles om binnen te doen. Heb je bordspellen mee? Kleurboeken, eventueel kleurplaten laten printen bij de receptie als daar zoiets is. De meeste hotels/vakantieparken hebben zelf ook allerlei dingen die je kunt huren of kopen om je daar te vermaken, zeker voor kinderen.
Supermarkten zijn eng, misschien kun je wat bestellen? Of je man laten gaan. Dan gaat hij boodschappen doen en dan ga jij een activiteit voor de kinderen verzinnen. Het is voor jou ook vakantie, he, je hoeft niet nu keihard aan je angsten te gaan werken. Het zou jammer zijn als je na de vakantie vermoeider terugkomt dan je weggaat.
@Tobbert, ik had nog een tip. Mij helpt het wel eens om me ergens lekker aan te ergeren. Dat geeft energie en die energie gebruik ik dan voor een moeilijke taak.
woensdag 26 april 2017 om 12:41
Selune, je bent niet alleen verantwoordelijk voor een fijne vakantie. Je man is dat net zo goed. Hij is depressief, niet volslagen incompetent ofzo. Jij mag ook vakantie! Een sneeuwballengevecht, is dat nog iets? Of pootafdrukken van dieren zoeken en later opzoeken welk dier die pootafdrukken gemaakt kunnen hebben? Geen idee of het daar landelijk genoeg voor is. En als het nog sneeuwt, lekker met warme chocomelk bij elkaar, spelletjes doen, lezen, naar een zwembad of museum ofzo.
Knuffel, succes vanmiddag! Bereid een kort 'praatje'/'statement' voor waarin je bij jezelf houdt, met korte uitleg en een duidelijke boodschap (ik heb behoefte aan rust, alles wat ik heb meegemaakt en doe is even teveel dus ik moet even gas terugnemen op alle fronten (werk, opleiding, maar ook leuke dingen), en dat betekent dat ik voorlopig weinig contact met jullie zal hebben - zoiets). Oefen met dat zeggen met je vriend op weg er naar toe. En herhaal, herhaal, herhaal. Alsof je plaat blijft hangen. Laat je niet verleiden tot discussie. Geef steeds hetzelfde verhaaltje als antwoord op vragen, opmerkingen, kritiek of verwijten.
Snow, je bedoelt ergens aan ergeren zeker niet als ergeren aan mezelf, hè? Want dat lukt prima (nou ja, meer boos zijn op mezelf).
Ik heb al één taakje af. Helaas bleek het volgende taakje gelijk tot nog eentje extra te leiden, dus nu voelt het alsof ik per saldo niets bereikt heb. Ik probeer nu heel hard mezelf te vertellen dat dat niet zo is (want een ding af). Daarnaast hoop ik vooral dat het niet betekent dat er nog meer taakjes bijkomen, want dan is het wel heel ontmoedigend. Nou ja, ik ga maar weer verder.
Knuffel, succes vanmiddag! Bereid een kort 'praatje'/'statement' voor waarin je bij jezelf houdt, met korte uitleg en een duidelijke boodschap (ik heb behoefte aan rust, alles wat ik heb meegemaakt en doe is even teveel dus ik moet even gas terugnemen op alle fronten (werk, opleiding, maar ook leuke dingen), en dat betekent dat ik voorlopig weinig contact met jullie zal hebben - zoiets). Oefen met dat zeggen met je vriend op weg er naar toe. En herhaal, herhaal, herhaal. Alsof je plaat blijft hangen. Laat je niet verleiden tot discussie. Geef steeds hetzelfde verhaaltje als antwoord op vragen, opmerkingen, kritiek of verwijten.
Snow, je bedoelt ergens aan ergeren zeker niet als ergeren aan mezelf, hè? Want dat lukt prima (nou ja, meer boos zijn op mezelf).
Ik heb al één taakje af. Helaas bleek het volgende taakje gelijk tot nog eentje extra te leiden, dus nu voelt het alsof ik per saldo niets bereikt heb. Ik probeer nu heel hard mezelf te vertellen dat dat niet zo is (want een ding af). Daarnaast hoop ik vooral dat het niet betekent dat er nog meer taakjes bijkomen, want dan is het wel heel ontmoedigend. Nou ja, ik ga maar weer verder.
woensdag 26 april 2017 om 13:47
Bedankt Snow, Tobbie en Selune
Ik heb het nu heel vaak in mijn hoofd geoefend,
ik heb het opgeschreven,
en ik heb het met vriend geoefend.
Ik ben er wel klaar voor.
Vriend bracht me wel even met beide benen op de grond,
want hij zei:
zodra we aankomen, zal je stiefmoeder wrss zoiets zeggen als:
kijk daar hebben we mijn verloren dochter.
Shit, ja, dat zijn typisch opmerkingen van hen
Maar we hebben samen alle scenario's besproken,
en het scheelt heel erg dat vriend erbij is,
en dat we samen het hier zo vaak over gehad hebben.
Het ergste scenario zou zijn als ze hier mee gelezen hebben
Selune wat verdrietig dat je je zo verantwoordelijk voelt voor de vakantie.
Ik sluit me aan bij wat gezegd is..
Je man is óók ouder he? Hij is de vader van jullie kinderen,
hij is jouw man, hij heeft ook verantwoordelijkheden.
Een vakantie is voor iedereen vakantie,
en dus ook voor jou.
Kun je bedenken wat je man zou kunnen doen om je te ondersteunen?
Inderdaad zoals aangegeven, misschien kan hij naar de supermarkt,
misschien heeft hij leuke ideeën?
En de vakantie was jouw idee? Super!
Dat betekent niet automatisch dat jij er dus voor moet zorgen dat het een geslaagde vakantie is.
Als ik een feestje geef,
zorgt het gezelschap toch ook voor de gezelligheid?
Als ik een vakantie boek,
zorgt mijn vriend er toch ook voor dat we het leuk hebben samen?
En al helemaal met kinderen, jullie zijn beiden ouders.
Kun je daar iets mee, of zien wij (ik) het helemaal verkeerd?
Tobbie lieverd niet boos zijn op jezelf hoor
Je doet wat je kunt, en dat is vandaag minder dan je zou willen.
Als je meer kon doen, zou je dat wel doen,
want jij wilt die taken ook af hebben.
Maar soms lukt het gewoon niet,
en dan heb je dus handigheden nodig waardoor je toch tot iets komt.
Zo te lezen maak je daar gebruik van,
want je hebt al één taak af.
Super frustrerend dat er dan weer nieuw werk van komt,
maar dat was er dus sowieso wel gekomen.
Per saldo heb je dus wel één taak af,
en dat terwijl vandaag niet de beste dag is,
dus daar kun je echt blij mee zijn.
Ook al voelt het anders, ik vind het top dat dat je in elk geval al gelukt is!
Snow, hoe gaat het bij jou?
Ik ben altijd zo verbaasd jaloers over jouw creativiteit en ideeën
Ook wat betreft Selundes vakantie nu weer,
en Tobbies werk, dat lijk je zo even uit je mouw te schudden.
Ik ben 'goed' in reproduceren en onthouden en kopiëren en toepassen,
maar zomaar zoveel bedenken, dat zit er echt niet in.
Vind het heerlijk om te lezen, en lees het dus altijd met plezier
Ik heb het nu heel vaak in mijn hoofd geoefend,
ik heb het opgeschreven,
en ik heb het met vriend geoefend.
Ik ben er wel klaar voor.
Vriend bracht me wel even met beide benen op de grond,
want hij zei:
zodra we aankomen, zal je stiefmoeder wrss zoiets zeggen als:
kijk daar hebben we mijn verloren dochter.
Shit, ja, dat zijn typisch opmerkingen van hen
Maar we hebben samen alle scenario's besproken,
en het scheelt heel erg dat vriend erbij is,
en dat we samen het hier zo vaak over gehad hebben.
Het ergste scenario zou zijn als ze hier mee gelezen hebben
Selune wat verdrietig dat je je zo verantwoordelijk voelt voor de vakantie.
Ik sluit me aan bij wat gezegd is..
Je man is óók ouder he? Hij is de vader van jullie kinderen,
hij is jouw man, hij heeft ook verantwoordelijkheden.
Een vakantie is voor iedereen vakantie,
en dus ook voor jou.
Kun je bedenken wat je man zou kunnen doen om je te ondersteunen?
Inderdaad zoals aangegeven, misschien kan hij naar de supermarkt,
misschien heeft hij leuke ideeën?
En de vakantie was jouw idee? Super!
Dat betekent niet automatisch dat jij er dus voor moet zorgen dat het een geslaagde vakantie is.
Als ik een feestje geef,
zorgt het gezelschap toch ook voor de gezelligheid?
Als ik een vakantie boek,
zorgt mijn vriend er toch ook voor dat we het leuk hebben samen?
En al helemaal met kinderen, jullie zijn beiden ouders.
Kun je daar iets mee, of zien wij (ik) het helemaal verkeerd?
Tobbie lieverd niet boos zijn op jezelf hoor
Je doet wat je kunt, en dat is vandaag minder dan je zou willen.
Als je meer kon doen, zou je dat wel doen,
want jij wilt die taken ook af hebben.
Maar soms lukt het gewoon niet,
en dan heb je dus handigheden nodig waardoor je toch tot iets komt.
Zo te lezen maak je daar gebruik van,
want je hebt al één taak af.
Super frustrerend dat er dan weer nieuw werk van komt,
maar dat was er dus sowieso wel gekomen.
Per saldo heb je dus wel één taak af,
en dat terwijl vandaag niet de beste dag is,
dus daar kun je echt blij mee zijn.
Ook al voelt het anders, ik vind het top dat dat je in elk geval al gelukt is!
Snow, hoe gaat het bij jou?
Ik ben altijd zo verbaasd jaloers over jouw creativiteit en ideeën
Ook wat betreft Selundes vakantie nu weer,
en Tobbies werk, dat lijk je zo even uit je mouw te schudden.
Ik ben 'goed' in reproduceren en onthouden en kopiëren en toepassen,
maar zomaar zoveel bedenken, dat zit er echt niet in.
Vind het heerlijk om te lezen, en lees het dus altijd met plezier
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 26 april 2017 om 13:59
@Tobbert, nee, niet aan jezelf ergeren. Dat is niet de bedoeling! Maar gewoon aan een topic hier of zo. (Even op Actueel lezen misschien? )
@Knuffelbeertjes, dank je wel voor het compliment.
In plannen ben ik niet zo goed, daarom heb ik daar heel (heeeeeeel) veel over gelezen en geleerd. Dus ik ben zo'n beetje expert geworden. Maar die toepassing daarvan, hè? Daar gaat helaas nog wel eens iets mis.
@Knuffelbeertjes, dank je wel voor het compliment.
In plannen ben ik niet zo goed, daarom heb ik daar heel (heeeeeeel) veel over gelezen en geleerd. Dus ik ben zo'n beetje expert geworden. Maar die toepassing daarvan, hè? Daar gaat helaas nog wel eens iets mis.
woensdag 26 april 2017 om 14:06
woensdag 26 april 2017 om 14:07
Wij gaan volgende week ook op vakantie.
En ook al is het slechts in een land dichtbij,
ik vind het áltijd eng en lastig.
Ik heb echt hele erge heimwee
(met ziek worden aan toe, fysiek dus ook reactie)
Ik weet precies wanneer dat ontstaan is,
volgens mij was dat een mini trauma op zich
(al voelt dat heel groot om zo te zeggen,
maar het was in elk geval geen fijne ervaring,
en hopelijk wel een geschikte emdr ervaring )
Ik heb het hier vast al geschreven,
maar ik val graag in herhaling
Ik was met een vriendin op vakantie geweest,
en haar ouders.
Toen ik wegging was het al ellende en chaos bij ons thuis,
en het voelde echt alsof ik niet weg kon gaan.
Maar toch gegaan....
En tijdens die vakantie wel een paar keer gebeld naar huis,
en mijn voorgevoel klopte wel, dat het echt niet goed ging,
maar ja, ik stond machteloos in het buitenland...
En toen kwam ik thuis,
en was er hele erge ruzie..
Mijn broertje had heel veel snoep gekregen van mijn moeder,
en mijn vader was woedend,
want als hij heel veel snoep kreeg, werd hij druk.
En ze schreeuwden naar elkaar, als altijd,
maar toch heftiger dan voor mijn vakantie...
En toen ging mijn moeder naar boven,
en mijn vader zei tegen ons dat hij ging scheiden van haar.
Dat dit niet meer vol te houden was,
en dat alles al geregeld was.
Weet je, op zich zou het nooit een goed moment zijn geweest denk ik,
dat mijn vader ons dit vertelde..
Maar op dezelfde dag dat ik thuis kwam van de vakantie?
Mwah, niet echt heel handig getimed.
Want (en daar kan hij natuurlijk niks aan doen) ik voelde me schuldig,
verantwoordelijk en slecht;
ik had nooit weg mogen gaan, ik had thuis moeten blijven,
vakantie was het slechtste wat ik had kunnen doen....
Ik 'lekker' op vakantie, en mijn gezin viel ondertussen uit elkaar.
Het was ook echt een vreselijke bende thuis...
Ik had ze nooit alleen moeten en kunnen laten.
Stomme ik.
Ik heb daar ook heel erg last van gehad.
Ik had zó hard gewerkt voor mijn moeder en broertje,
zodat ze toch wat konden blijven functioneren.
En nu was ik op vakantie gegaan,
waar ik al slechte gevoelens bij had,
en ja hoor.... al het harde werken voor niks,
alles verloren...
De maanden daarna verhuisde mijn moeder naar een flatje,
en mijn broertje begon met de drugs.
Hij werd volgens mij depressief ook?
Want hij gaf mij lijstjes met muziek die hij op zijn uitvaart wilde horen...
Ik vertelde dat (uiteraard...) aan mijn vader,
en die lachte erom en zei dat mijn broertje en rijke fantasie had.
Ik voelde me altijd zo machteloos..
Ik begreep ook zoveel dingen niet.
Wat was die rare geur uit m'n broertjes kamer?
Diezelfde geur die we bij mijn moeder roken..?
Achteraf bleek het op wiet te gaan,
maar wist ik veel?
En nu kwamen deze herinneringen natuurlijk weer,
en is het zo anders...
Denk ik: wat een &%*%$ ouders heb ik gehad,
wat een zootje maakten zij er van.
Maar toch ook nog steeds: wat zielig voor m'n vader en moeder,
dat ze zelf zo'n slechte basis hebben gehad,
en ons daarin meesleurden...
Ik zie nu wel dat het onveilig was,
en dat het niet normaal was.
En dat het niet zo vreemd is dat ik heimwee heb.
Het is fijn om de dingen van therapie nu te kunnen toepassen,
namelijk te bedenken dat het nu anders is.
Dat als ik op vakantie ga, mijn leven niet instort.
Natuurlijk kan dat wel, maar het ligt niet aan de vakantie.
Destijds lag het ook niet aan de vakantie;
mijn moeder was al heel ziek, mijn vader was al van plan te scheiden,
en mijn broertje was al onhandelbaar,
en het gezin was al kapot....
Er is waarschijnlijk niks wat ik had kunnen doen om dat tegen te houden.
Alhoewel dat heel gek voelt, dat idee.
En heel pijnlijk....
En dus weer tranen.
Zucht.
En ook al is het slechts in een land dichtbij,
ik vind het áltijd eng en lastig.
Ik heb echt hele erge heimwee
(met ziek worden aan toe, fysiek dus ook reactie)
Ik weet precies wanneer dat ontstaan is,
volgens mij was dat een mini trauma op zich
(al voelt dat heel groot om zo te zeggen,
maar het was in elk geval geen fijne ervaring,
en hopelijk wel een geschikte emdr ervaring )
Ik heb het hier vast al geschreven,
maar ik val graag in herhaling
Ik was met een vriendin op vakantie geweest,
en haar ouders.
Toen ik wegging was het al ellende en chaos bij ons thuis,
en het voelde echt alsof ik niet weg kon gaan.
Maar toch gegaan....
En tijdens die vakantie wel een paar keer gebeld naar huis,
en mijn voorgevoel klopte wel, dat het echt niet goed ging,
maar ja, ik stond machteloos in het buitenland...
En toen kwam ik thuis,
en was er hele erge ruzie..
Mijn broertje had heel veel snoep gekregen van mijn moeder,
en mijn vader was woedend,
want als hij heel veel snoep kreeg, werd hij druk.
En ze schreeuwden naar elkaar, als altijd,
maar toch heftiger dan voor mijn vakantie...
En toen ging mijn moeder naar boven,
en mijn vader zei tegen ons dat hij ging scheiden van haar.
Dat dit niet meer vol te houden was,
en dat alles al geregeld was.
Weet je, op zich zou het nooit een goed moment zijn geweest denk ik,
dat mijn vader ons dit vertelde..
Maar op dezelfde dag dat ik thuis kwam van de vakantie?
Mwah, niet echt heel handig getimed.
Want (en daar kan hij natuurlijk niks aan doen) ik voelde me schuldig,
verantwoordelijk en slecht;
ik had nooit weg mogen gaan, ik had thuis moeten blijven,
vakantie was het slechtste wat ik had kunnen doen....
Ik 'lekker' op vakantie, en mijn gezin viel ondertussen uit elkaar.
Het was ook echt een vreselijke bende thuis...
Ik had ze nooit alleen moeten en kunnen laten.
Stomme ik.
Ik heb daar ook heel erg last van gehad.
Ik had zó hard gewerkt voor mijn moeder en broertje,
zodat ze toch wat konden blijven functioneren.
En nu was ik op vakantie gegaan,
waar ik al slechte gevoelens bij had,
en ja hoor.... al het harde werken voor niks,
alles verloren...
De maanden daarna verhuisde mijn moeder naar een flatje,
en mijn broertje begon met de drugs.
Hij werd volgens mij depressief ook?
Want hij gaf mij lijstjes met muziek die hij op zijn uitvaart wilde horen...
Ik vertelde dat (uiteraard...) aan mijn vader,
en die lachte erom en zei dat mijn broertje en rijke fantasie had.
Ik voelde me altijd zo machteloos..
Ik begreep ook zoveel dingen niet.
Wat was die rare geur uit m'n broertjes kamer?
Diezelfde geur die we bij mijn moeder roken..?
Achteraf bleek het op wiet te gaan,
maar wist ik veel?
En nu kwamen deze herinneringen natuurlijk weer,
en is het zo anders...
Denk ik: wat een &%*%$ ouders heb ik gehad,
wat een zootje maakten zij er van.
Maar toch ook nog steeds: wat zielig voor m'n vader en moeder,
dat ze zelf zo'n slechte basis hebben gehad,
en ons daarin meesleurden...
Ik zie nu wel dat het onveilig was,
en dat het niet normaal was.
En dat het niet zo vreemd is dat ik heimwee heb.
Het is fijn om de dingen van therapie nu te kunnen toepassen,
namelijk te bedenken dat het nu anders is.
Dat als ik op vakantie ga, mijn leven niet instort.
Natuurlijk kan dat wel, maar het ligt niet aan de vakantie.
Destijds lag het ook niet aan de vakantie;
mijn moeder was al heel ziek, mijn vader was al van plan te scheiden,
en mijn broertje was al onhandelbaar,
en het gezin was al kapot....
Er is waarschijnlijk niks wat ik had kunnen doen om dat tegen te houden.
Alhoewel dat heel gek voelt, dat idee.
En heel pijnlijk....
En dus weer tranen.
Zucht.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 26 april 2017 om 15:01
Ja, Snow, het zit in alles,
door mijn leven verweven....
Daarom is het ook zoveel, pff..
Lief en fijn wat je zegt,
het komt overeen met wat m'n peuten zeggen.
Dat geeft toch wat hoop...
Alhoewel die vaak ver te zoeken is,
voel me zo vaak een kansloos geval...
Juist omdat het overal in zit,
en zoveel is..
(en tegelijk voel ik me een aansteller dat ik dit zeg,
want zo veel was het nou ook weer niet,
alleen voelt het voor mij wel zo...)
Fijn om te merken dat jullie er zijn,
ook vandaag.
Fijn om het topic te kunnen lezen,
jullie te kunnen lezen
Fijn appjes te krijgen van vriendinnen,
allemaal steun voor straks
Ook fijn om te merken dat m'n vriendinnen me niet zat zijn,
ook al heb ik twee ervan deze week gezien,
en was ik niet mijn vrolijke zelf,
blijkbaar nemen ze ook genoegen met dit...
door mijn leven verweven....
Daarom is het ook zoveel, pff..
Lief en fijn wat je zegt,
het komt overeen met wat m'n peuten zeggen.
Dat geeft toch wat hoop...
Alhoewel die vaak ver te zoeken is,
voel me zo vaak een kansloos geval...
Juist omdat het overal in zit,
en zoveel is..
(en tegelijk voel ik me een aansteller dat ik dit zeg,
want zo veel was het nou ook weer niet,
alleen voelt het voor mij wel zo...)
Fijn om te merken dat jullie er zijn,
ook vandaag.
Fijn om het topic te kunnen lezen,
jullie te kunnen lezen
Fijn appjes te krijgen van vriendinnen,
allemaal steun voor straks
Ook fijn om te merken dat m'n vriendinnen me niet zat zijn,
ook al heb ik twee ervan deze week gezien,
en was ik niet mijn vrolijke zelf,
blijkbaar nemen ze ook genoegen met dit...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 26 april 2017 om 15:47
Ik vond trouwens tijdens het opruimen van mijn kamer een to do lijstje van vorig jaar meivakantie (slechts 1 week)... Dat was wel confronterend.. Er stonden bijv dingen op als;
Zo vaak mogelijk seksen met vriend
Elke dag sporten
Dagelijks stofzuigen
De koelkasten van binnen schoonmaken
De kastjes van binnen schoonmaken
Collega mailen
Administratie van mijn werk wegwerken
Drie informatieve boeken lezen
Cv bijwerken
Minimaal twee sollicitaties de deur uit doen
Met stiefmoeder naar bioscoop
Met vriendin 1 naar winkels
Grootouders bezoeken
En alles was doorgestreept
Vervolgens stonden er alweer dertig dingen voor de volgende vakantie
Ik weet nog wel dat ik dat lijstje maakte
En een moment dacht: wauw wat ben ik goed bezig
Totdat de dertig nieuwe dingen in m'n hoofd kwamen
En ik naar het afgestreepte keek en dacht:
Shit het was toch wel erg weinig wat ik gedaan heb
Pfff hoe anders is m'n vakantie nu....
Ik werd wel een beetje verdrietig van m'n lijstje van toen.. vooral het eerste wat erop stond.. het was zo gepland allemaal, van mij uit, en zo gespannen...
Zo vaak mogelijk seksen met vriend
Elke dag sporten
Dagelijks stofzuigen
De koelkasten van binnen schoonmaken
De kastjes van binnen schoonmaken
Collega mailen
Administratie van mijn werk wegwerken
Drie informatieve boeken lezen
Cv bijwerken
Minimaal twee sollicitaties de deur uit doen
Met stiefmoeder naar bioscoop
Met vriendin 1 naar winkels
Grootouders bezoeken
En alles was doorgestreept
Vervolgens stonden er alweer dertig dingen voor de volgende vakantie
Ik weet nog wel dat ik dat lijstje maakte
En een moment dacht: wauw wat ben ik goed bezig
Totdat de dertig nieuwe dingen in m'n hoofd kwamen
En ik naar het afgestreepte keek en dacht:
Shit het was toch wel erg weinig wat ik gedaan heb
Pfff hoe anders is m'n vakantie nu....
Ik werd wel een beetje verdrietig van m'n lijstje van toen.. vooral het eerste wat erop stond.. het was zo gepland allemaal, van mij uit, en zo gespannen...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 26 april 2017 om 15:56
Ik vind bij het opruimen soms takenlijstjes van jaren geleden met dingen die NOG STEEDS niet gedaan zijn. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat dat bij het (of mijn) leven hoort. Zolang ik een dak boven het hoofd heb, veilige omgeving, lieve mensen om me heen, schone borden en kleding, dan zijn die takenlijstjes blijkbaar niet zo belangrijk.
Nu is je vakantie voor ontspanning en niet voor taken.
Nu is je vakantie voor ontspanning en niet voor taken.
woensdag 26 april 2017 om 16:40
Ik bedacht me net iets. Toen ik lang lang geleden las over hooggevoeligheid, dacht ik: dat heb ik ook! Gevoelig voor sfeer en zo. En nu ineens valt het me in: ik ben niet gevoelig voor sfeer, maar het is gewoon een restant van het overlevingsmechanisme om altijd alert te zijn op hoe anderen zich voelen, zodat ik me op tijd schrap kan zetten voor het afreageren van anderen op mij. Ik merkte net het gevoel op bij mezelf.
woensdag 26 april 2017 om 20:31
quote:SF_ schreef op 21 april 2017 @ 09:05:
De pestkoppen van vroeger, ik ben er jaren heel erg boos op geweest. Ik zocht ze wel eens op op internet. Sociale media, he. Niet om contact op te nemen, maar om te kijken hoe hun leven eruit zag (dat moest natuurlijk wel vreselijk zijn geworden, vanwege karma ). Maar wat ik het vaakst opmerkte, was dat ze het moeilijk hadden gehad met hun geaardheid, of met hun gescheiden ouders, of met een overleden ouder, of... Natuurlijk was het niet bij iedereen duidelijk, maar het viel me op dat de meesten zo'n verhaal hadden. Eigenlijk een verhaal zoals ik ook had van thuis.
Dat zette me aan het denken. De pestende kinderen worstelden ergens mee en uitten dat blijkbaar anders dan ik. Zij: afreageren en ruimte innemen, meer ruimte dan eigenlijk netjes is. Ik: accommoderen en aanpassen en bevestiging zoeken. Ik ben dan ook niet meer boos op hen. De volwassenen (ouders, leerkrachten) hadden moeten ingrijpen. Die blijven over. Die wisten wat er gebeurde en die hadden de macht om in te grijpen.
Ik ben wel af en toe gepest door een vriendin op de basisschool. Echt niet zo zwaar en stelselmatig dat ik er last van had maar ze deed wel gemeen, wispelturig en onaardig. Maar af en toe wel weer aardig en dan wilde ze vriendinnen zijn. We waren denk ik een jaar of 9...
Wat ik mij kan herinneren van spelen bij haar was dat haar oudere broer ons pestte. En zelfs bij haar in haar kruis probeerde te graaien. Ik heb haar ouders ook nooit gezien, die waren aan het werk, ook vreemd toch? Toen ze bij mij logeerde plaste ze in bed, mijn moeder boos. Maar achteraf denk ik dat er heel wat aan de hand was bij haar thuis. En misschien als mijn moeder niet zo met zichzelf, of drank, bezig was geweest had ze dat meisje kunnen helpen. Nou ja, achteraf weet ik niet zeker wat er was, maar dat ze niet gelukkig was en dat in haar gedrag terugkwam was duidelijk.
De pestkoppen van vroeger, ik ben er jaren heel erg boos op geweest. Ik zocht ze wel eens op op internet. Sociale media, he. Niet om contact op te nemen, maar om te kijken hoe hun leven eruit zag (dat moest natuurlijk wel vreselijk zijn geworden, vanwege karma ). Maar wat ik het vaakst opmerkte, was dat ze het moeilijk hadden gehad met hun geaardheid, of met hun gescheiden ouders, of met een overleden ouder, of... Natuurlijk was het niet bij iedereen duidelijk, maar het viel me op dat de meesten zo'n verhaal hadden. Eigenlijk een verhaal zoals ik ook had van thuis.
Dat zette me aan het denken. De pestende kinderen worstelden ergens mee en uitten dat blijkbaar anders dan ik. Zij: afreageren en ruimte innemen, meer ruimte dan eigenlijk netjes is. Ik: accommoderen en aanpassen en bevestiging zoeken. Ik ben dan ook niet meer boos op hen. De volwassenen (ouders, leerkrachten) hadden moeten ingrijpen. Die blijven over. Die wisten wat er gebeurde en die hadden de macht om in te grijpen.
Ik ben wel af en toe gepest door een vriendin op de basisschool. Echt niet zo zwaar en stelselmatig dat ik er last van had maar ze deed wel gemeen, wispelturig en onaardig. Maar af en toe wel weer aardig en dan wilde ze vriendinnen zijn. We waren denk ik een jaar of 9...
Wat ik mij kan herinneren van spelen bij haar was dat haar oudere broer ons pestte. En zelfs bij haar in haar kruis probeerde te graaien. Ik heb haar ouders ook nooit gezien, die waren aan het werk, ook vreemd toch? Toen ze bij mij logeerde plaste ze in bed, mijn moeder boos. Maar achteraf denk ik dat er heel wat aan de hand was bij haar thuis. En misschien als mijn moeder niet zo met zichzelf, of drank, bezig was geweest had ze dat meisje kunnen helpen. Nou ja, achteraf weet ik niet zeker wat er was, maar dat ze niet gelukkig was en dat in haar gedrag terugkwam was duidelijk.
woensdag 26 april 2017 om 21:38
Je hebt het goed gedaan en bovendien heb je - door langs te gaan en dit te vertellen - meer gedaan dan nodig was. Voor je vader en stiefmoeder ligt het, uiteraard, allemaal 'anders', maar je hoeft je niet te laten leiden door wat zij vinden. Want als zij (blijven) leiden, lijd jij.
Nu minimaal 24 uur héél lief zijn voor jezelf.
woensdag 26 april 2017 om 21:39
quote:Sofie1979 schreef op 21 april 2017 @ 18:47:
Wat betreft het verdwijnen van mensen in je leven als je zelf verandert: bij mij is dat heel erg meegevallen. Ik was er wel op voorbereid, maar uiteindelijk zijn alleen een paar los-vaste contacten verdwenen. Bij mij niet, een aantal vriendinnen die ik zeker al een jaar of acht kende verdwenen, evenals mijn beste vriendin. Daar heb ik het nog altijd best moeilijk mee, ik probeer soms weer contact te zoeken maar word dan simpelweg weer op mijn plaats gezet.
Nieuwe contacten heb ik eigenlijk ook nog steeds niet opgedaan. Dat neem ik mezelf kwalijk, maar ik weet niet waar ik nu nieuwe vriendinnen vandaan kan halen! Ik wil er ook niet over zeuren, want uiteindelijk is het mijn schuld dat ze verdwenen zijn.
Hier een kleine tegenslag gehad, waardoor de vermoeidheid opnieuw toeneemt. Inmiddels wel weer helder genoeg om hier het merendeel bij te lezen en te typen, maar nog niet om op alles te reageren.
@Knuffelbeertjes, wat betreft sporten wil ik wel toevoegen dat je echt heel rustig moet gaan opbouwen. 5 tot 10 minuten is prima om mee te beginnen. En en misschien kun je iets proberen als Evie (?) of Evy, die Belgische hardloopapp. Die stem zegt wat je moet doen. Ik weet niet welke sport je doet, maar ik denk dat je het voor meer sporten wel kunt gebruiken.
En wat een lijst laatst met dingen die jij op een dag waarop je het rustig aan moet doen, doet! De gedachten vinden het nooit genoeg, dat begrijp ik, maar hopelijk helpt het als wij je op je hart drukken dat het echt veel is en erg knap. Ik zie nu ook je lijst van vorig jaar. Dat soort lijsten maakte ik ook altijd en toch was het nooit genoeg. Frustrerend he..
Bedankt voor je bericht over het dissociëren en meer voorbeelden ervan, dat maakt het voor mij ook duidelijker. Jij kan zoveel dingen zo helder opschrijven. Dat maakt het duidelijk. Dank je wel
Verder zijn de meeste van je berichtjes al verwijderd, ik wil je alleen zeggen dat je echt niet zeurt Het is onwijs moeilijk en ingewikkeld nu en je doet het zo goed!
Hoe ging het vandaag? (Ik zie nu je bericht, ga het nu lezen!)
En Banningbrothers en Snow, hoe is het met jullie?
Wat betreft het verdwijnen van mensen in je leven als je zelf verandert: bij mij is dat heel erg meegevallen. Ik was er wel op voorbereid, maar uiteindelijk zijn alleen een paar los-vaste contacten verdwenen. Bij mij niet, een aantal vriendinnen die ik zeker al een jaar of acht kende verdwenen, evenals mijn beste vriendin. Daar heb ik het nog altijd best moeilijk mee, ik probeer soms weer contact te zoeken maar word dan simpelweg weer op mijn plaats gezet.
Nieuwe contacten heb ik eigenlijk ook nog steeds niet opgedaan. Dat neem ik mezelf kwalijk, maar ik weet niet waar ik nu nieuwe vriendinnen vandaan kan halen! Ik wil er ook niet over zeuren, want uiteindelijk is het mijn schuld dat ze verdwenen zijn.
Hier een kleine tegenslag gehad, waardoor de vermoeidheid opnieuw toeneemt. Inmiddels wel weer helder genoeg om hier het merendeel bij te lezen en te typen, maar nog niet om op alles te reageren.
@Knuffelbeertjes, wat betreft sporten wil ik wel toevoegen dat je echt heel rustig moet gaan opbouwen. 5 tot 10 minuten is prima om mee te beginnen. En en misschien kun je iets proberen als Evie (?) of Evy, die Belgische hardloopapp. Die stem zegt wat je moet doen. Ik weet niet welke sport je doet, maar ik denk dat je het voor meer sporten wel kunt gebruiken.
En wat een lijst laatst met dingen die jij op een dag waarop je het rustig aan moet doen, doet! De gedachten vinden het nooit genoeg, dat begrijp ik, maar hopelijk helpt het als wij je op je hart drukken dat het echt veel is en erg knap. Ik zie nu ook je lijst van vorig jaar. Dat soort lijsten maakte ik ook altijd en toch was het nooit genoeg. Frustrerend he..
Bedankt voor je bericht over het dissociëren en meer voorbeelden ervan, dat maakt het voor mij ook duidelijker. Jij kan zoveel dingen zo helder opschrijven. Dat maakt het duidelijk. Dank je wel
Verder zijn de meeste van je berichtjes al verwijderd, ik wil je alleen zeggen dat je echt niet zeurt Het is onwijs moeilijk en ingewikkeld nu en je doet het zo goed!
Hoe ging het vandaag? (Ik zie nu je bericht, ga het nu lezen!)
En Banningbrothers en Snow, hoe is het met jullie?
woensdag 26 april 2017 om 21:54
Dikke duimen omhoog voor hoe je het gedaan hebt Knuff. Dit is een topprestatie.
Ik herken dit van gesprekken met mijn moeder. Die waren slopend. Niks van wie ik echt was deed er toe. Er werd een leegte en wanhoop en liefdeloosheid geraakt waar ik letterlijk spit van kreeg.
Voorheen kon ik dan mezelf opjagen en pijn doen en de schuld geven (en me verantwoordelijk voelen en wijs en intelligent omdat ik alles zo goed zag en begreep). Maar omdat ik daar zo eenzaam en depressief van werd kon ik niet meer zo leven. Het zou mijn dood betekenen.
Jij ook iets dergelijks nu. Kapot van de reacties van pa en stiefma dat álles om hen draait ipv te vragen óf en wát ze voor jou kunnen betekenen. Nada. Alleen maar ' wat zullen we de buren vertellen'. Ik ken mensen met ass en die kunnen echt ook gewoon liefdevol zijn hoor.
Ook wat je schreef over die eerdere emdr en het je de dag ervoor hélemaal murw praten..zo respectoos.
Echt ik vind je stoer en lief en knap en je hebt héél goed met vriend samengewerkt dus ben zo trots op je.
En héél boos ben ik dat je pa je niet geeft wat een zieke dochter nodig heeft. En dat ook niet wil zien/horen/voelen.
Ik herken dit van gesprekken met mijn moeder. Die waren slopend. Niks van wie ik echt was deed er toe. Er werd een leegte en wanhoop en liefdeloosheid geraakt waar ik letterlijk spit van kreeg.
Voorheen kon ik dan mezelf opjagen en pijn doen en de schuld geven (en me verantwoordelijk voelen en wijs en intelligent omdat ik alles zo goed zag en begreep). Maar omdat ik daar zo eenzaam en depressief van werd kon ik niet meer zo leven. Het zou mijn dood betekenen.
Jij ook iets dergelijks nu. Kapot van de reacties van pa en stiefma dat álles om hen draait ipv te vragen óf en wát ze voor jou kunnen betekenen. Nada. Alleen maar ' wat zullen we de buren vertellen'. Ik ken mensen met ass en die kunnen echt ook gewoon liefdevol zijn hoor.
Ook wat je schreef over die eerdere emdr en het je de dag ervoor hélemaal murw praten..zo respectoos.
Echt ik vind je stoer en lief en knap en je hebt héél goed met vriend samengewerkt dus ben zo trots op je.
En héél boos ben ik dat je pa je niet geeft wat een zieke dochter nodig heeft. En dat ook niet wil zien/horen/voelen.
woensdag 26 april 2017 om 22:01
quote:Knuffelbeertjes schreef op 26 april 2017 @ 21:28:
en mijn peuten gelijk hadden;
dit was in het hol van de leeuw, dit was de slangenkuil....
En allemaal omdat ik besluit dat ik het anders wil.
Hoe jij je vanmiddag staande hebt gehouden in het hol van de leeuw, ik heb daar geen woorden voor. Zo sterk, dapper en knap
Je (stief)ouders blijven aan je trekken, ze willen dat je toch daar of daar heen gaat of dat zij toch dan en dan langs kunnen komen. Simpelweg omdat ze het mooie plaatje voor de buitenkant perfect willen houden, anders denken zij dat zij erop aangekeken worden. Dat geeft je vriend ook al aan, zij schamen zich eigenlijk, terwijl jij je helemaal niet hoeft te schamen! (en zij dus ook niet). Helaas herken ik in dit bericht ook weer heel veel. De mijne bleven trekken en daaruit is nu (nog niet zo lang) een soort patstelling gekomen, waardoor we geen contact meer hebben.
Ik merk dat ik door die afstand aan mezelf kan werken, maar op sommige dagen legt het schuldgevoel (en bij mij wel schaamte) me plat. Eerder heb je iets geschreven over verandering en dat dat niet prettig is voor jezelf. Eigenlijk geldt dat ook een beetje voor hen, zo probeer ik voor mezelf hun reactie te begrijpen of misschien verantwoorden. Ik besloot dat het anders moest, toen ik dat probeerde te vertellen, reageerden zij vanuit een 'oh help alles gaat veranderen'. Ik weet niet of dit je helpt, maar bij mij soms wel.
Dat je je zo sterk hebt kunnen houden, zo duidelijk nee hebt kunnen zeggen en je boodschap hebt overgebracht, is echt een hele opgave!
Voor de komende dagen kun je 'teren' op dit doorgestreepte lijstje en straks met thee op de bank. Op tijd naar bed.
En heel veel knuffels
(Als ik je niet zo mag quoten, zeg het alsjeblieft! Heb er helemaal niet bij stilgestaan sorry)
En de reacties van je vader en stiefmoeder zijn inderdaad niet goed, dat weet je gelukkig ook al. Ondanks dat je het had verwacht (toch?), mag je je er nu echt wel verdrietig om voelen, logisch!! Ik kan het nu even allemaal niet goed verwoorden, maar ik heb je gelezen
en mijn peuten gelijk hadden;
dit was in het hol van de leeuw, dit was de slangenkuil....
En allemaal omdat ik besluit dat ik het anders wil.
Hoe jij je vanmiddag staande hebt gehouden in het hol van de leeuw, ik heb daar geen woorden voor. Zo sterk, dapper en knap
Je (stief)ouders blijven aan je trekken, ze willen dat je toch daar of daar heen gaat of dat zij toch dan en dan langs kunnen komen. Simpelweg omdat ze het mooie plaatje voor de buitenkant perfect willen houden, anders denken zij dat zij erop aangekeken worden. Dat geeft je vriend ook al aan, zij schamen zich eigenlijk, terwijl jij je helemaal niet hoeft te schamen! (en zij dus ook niet). Helaas herken ik in dit bericht ook weer heel veel. De mijne bleven trekken en daaruit is nu (nog niet zo lang) een soort patstelling gekomen, waardoor we geen contact meer hebben.
Ik merk dat ik door die afstand aan mezelf kan werken, maar op sommige dagen legt het schuldgevoel (en bij mij wel schaamte) me plat. Eerder heb je iets geschreven over verandering en dat dat niet prettig is voor jezelf. Eigenlijk geldt dat ook een beetje voor hen, zo probeer ik voor mezelf hun reactie te begrijpen of misschien verantwoorden. Ik besloot dat het anders moest, toen ik dat probeerde te vertellen, reageerden zij vanuit een 'oh help alles gaat veranderen'. Ik weet niet of dit je helpt, maar bij mij soms wel.
Dat je je zo sterk hebt kunnen houden, zo duidelijk nee hebt kunnen zeggen en je boodschap hebt overgebracht, is echt een hele opgave!
Voor de komende dagen kun je 'teren' op dit doorgestreepte lijstje en straks met thee op de bank. Op tijd naar bed.
En heel veel knuffels
(Als ik je niet zo mag quoten, zeg het alsjeblieft! Heb er helemaal niet bij stilgestaan sorry)
En de reacties van je vader en stiefmoeder zijn inderdaad niet goed, dat weet je gelukkig ook al. Ondanks dat je het had verwacht (toch?), mag je je er nu echt wel verdrietig om voelen, logisch!! Ik kan het nu even allemaal niet goed verwoorden, maar ik heb je gelezen
