Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 15 december 2017 om 08:57
Ik durf onderhand bijna niet meer naar mensen te vragen, omdat ik niemand wil vergeten en omdat ik niemand het idee wil geven dat ze moeten schrijven. Maar, Becoming, als je wil schrijven over wat maakt dat je zoveel onrust hebt, wil ik het zeker lezen! En een extra omdat je die wel kunt gebruiken, zo te lezen.
En een extra omdat je die wel kunt gebruiken, zo te lezen.
vrijdag 15 december 2017 om 10:39
Even een opgelucht bericht delen. Ik heb mijn kerst geregeld. Héhé. Goede zelfzorg dit jaar. Voor beide dagen iets gepland. En tot mijn verrassing hebben twee mensen intussen ook gevraagd wat ik met de kerst ging doen, dat is ook iets nieuws. Na al die jaren (zonder mijn kinderen) waar ik er zoveel moeite mee had, met heel die kerst. Familie en kinderen, en geen van beide had (heb) ik.
Intussen fijn om hier steeds even binnen te komen en te weten dat ik niets moet; moet schrijven of alles moet kunnen bijhouden.
Ik heb van de week een verhelderende sessie gehad, waarin ik inzag waarom een deel van mij mezelf zoveel veroordelender, harder, ondermijnender behandelt dan wat ik ooit bij iemand anders zou doen. Was echt een eye-opener. Subtiel is er nu echt iets in mijn gevoel naar mezelf aan het veranderen, merk ik. Hoop ik te merken. Meer liefs en meer compassie. Soms denk ik dat therapie toch echt wél werkt..!
Intussen fijn om hier steeds even binnen te komen en te weten dat ik niets moet; moet schrijven of alles moet kunnen bijhouden.
Ik heb van de week een verhelderende sessie gehad, waarin ik inzag waarom een deel van mij mezelf zoveel veroordelender, harder, ondermijnender behandelt dan wat ik ooit bij iemand anders zou doen. Was echt een eye-opener. Subtiel is er nu echt iets in mijn gevoel naar mezelf aan het veranderen, merk ik. Hoop ik te merken. Meer liefs en meer compassie. Soms denk ik dat therapie toch echt wél werkt..!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 15 december 2017 om 12:16
Bellen moeilijk vinden: check!
(Behalve dan met MM, we bellen belachelijk veel!)
Bij complimenten zeg ik tegenwoordig: dank je wel voor het compliment. Al heb ik wel nog zoiets van: huh? ik? voor mij?
Dat overbodige gevoel ken ik ook zo goed... alsof niemand op me zit te wachten, ze het gezelliger hebben zonder mij, en ga zo nog maar even verder. Dat mijn aanwezigheid lastig is, teveel. Na de eye-opener van deze week bij de psych begin ik ietsje milder te denken geloof ik. Ik moet niet alles zo op mezelf betrekken. Mijn kinderen hebben hun redenen, mijn familie heeft hun reden, en daar ben ik wel bij betrokken, maar het is toch echt hun probleem en zegt niets (of in ieder geval niet alles) over mij.
De eye-opener was dat de manier van mijn ouders hoe ze omgingen met mij, niet mijn manier is van omgaan met mensen. Maar als klein kind had ik geen ander voorbeeld. Ik had me dat, zonder het te weten of te beseffen, ook eigen gemaakt richting mezelf, om mij zo te behandelen (bij anderen doe ik dat niet). Energetisch overgenomen, hoe vaag dat misschien ook klinkt. Ik keek echt heel verbaasd op dat dat mij eigenlijk steeds ondermijnde. Die kritische akelige stem, die buspassagier die ik nu beter heb leren kennen.
(Behalve dan met MM, we bellen belachelijk veel!)
Bij complimenten zeg ik tegenwoordig: dank je wel voor het compliment. Al heb ik wel nog zoiets van: huh? ik? voor mij?
Dat overbodige gevoel ken ik ook zo goed... alsof niemand op me zit te wachten, ze het gezelliger hebben zonder mij, en ga zo nog maar even verder. Dat mijn aanwezigheid lastig is, teveel. Na de eye-opener van deze week bij de psych begin ik ietsje milder te denken geloof ik. Ik moet niet alles zo op mezelf betrekken. Mijn kinderen hebben hun redenen, mijn familie heeft hun reden, en daar ben ik wel bij betrokken, maar het is toch echt hun probleem en zegt niets (of in ieder geval niet alles) over mij.
De eye-opener was dat de manier van mijn ouders hoe ze omgingen met mij, niet mijn manier is van omgaan met mensen. Maar als klein kind had ik geen ander voorbeeld. Ik had me dat, zonder het te weten of te beseffen, ook eigen gemaakt richting mezelf, om mij zo te behandelen (bij anderen doe ik dat niet). Energetisch overgenomen, hoe vaag dat misschien ook klinkt. Ik keek echt heel verbaasd op dat dat mij eigenlijk steeds ondermijnde. Die kritische akelige stem, die buspassagier die ik nu beter heb leren kennen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 15 december 2017 om 12:32
Hoi lieverds. Slecht in onthouden van namen check!
Ik voel me ruk. Met 1 emdr sessie is de depressie natuurlijk niet pleite. Al is er ten aanzien van de gedachte 'ik doe er niet toe' er sinds de emdr nog steeds een soort beurse plek in mijn hersens. En dat vind ik prima.
Ik schijn te voelen wat er te voelen valt aldus zelfhulp gedoe lieverds en ik probeer goede zelfzorg toe te blijven passen. Dat de obsessie rond eten zo veel afwezig is nu valt me af en toe op als iets frappants en als echt herstel.
Toch zou ik zo graag van dat vechten tegen mijn eigen grenzen verlost willen worden. Ik word milder, dat wel, en merk dat ik me erdoorheen duwen niet meer wil aandoen. Maa ik zie ook dat de oordelen en rigide meningen van je 'best doen, vlijtig zijn, doordrammen want zo kom je anders nérgens'...nog steeds mijn denken bepalen en mijn waarnemen wil wegschuiven.
Ik weet dat ik daarmee niet mijn bestwil voorheb dan, dus ben wel zo slim om dan mensen te contacten die me langer kennen dan vandaag...
Ik ervaar het als een eenzaam en vermoeiend proces.
Gisteren voor het eerst in mijn leven een kerstplant gekregen (van het koor waar ik al een flink aantal maanden niet kom omdat de ptss te heftig is nu om repetities bij te kunnen wonen) om me sterkte te wensen. Ik vond altijd dat ik niet moest zeuren en dat ik als gemankeerd mens vooral niet op moest vallen. Dat ik nu naar mijn koor toe opener ben over dat de cptss me aardig onderuit heeft geveegd dit jaar, is nieuw.
Hoe raar ook, erkennen/vertellen dat ik ziek ben voelt fijner dan alleen maar me schamen en verstoppertje spelen.
Ik voel me ruk. Met 1 emdr sessie is de depressie natuurlijk niet pleite. Al is er ten aanzien van de gedachte 'ik doe er niet toe' er sinds de emdr nog steeds een soort beurse plek in mijn hersens. En dat vind ik prima.
Ik schijn te voelen wat er te voelen valt aldus zelfhulp gedoe lieverds en ik probeer goede zelfzorg toe te blijven passen. Dat de obsessie rond eten zo veel afwezig is nu valt me af en toe op als iets frappants en als echt herstel.
Toch zou ik zo graag van dat vechten tegen mijn eigen grenzen verlost willen worden. Ik word milder, dat wel, en merk dat ik me erdoorheen duwen niet meer wil aandoen. Maa ik zie ook dat de oordelen en rigide meningen van je 'best doen, vlijtig zijn, doordrammen want zo kom je anders nérgens'...nog steeds mijn denken bepalen en mijn waarnemen wil wegschuiven.
Ik weet dat ik daarmee niet mijn bestwil voorheb dan, dus ben wel zo slim om dan mensen te contacten die me langer kennen dan vandaag...
Ik ervaar het als een eenzaam en vermoeiend proces.
Gisteren voor het eerst in mijn leven een kerstplant gekregen (van het koor waar ik al een flink aantal maanden niet kom omdat de ptss te heftig is nu om repetities bij te kunnen wonen) om me sterkte te wensen. Ik vond altijd dat ik niet moest zeuren en dat ik als gemankeerd mens vooral niet op moest vallen. Dat ik nu naar mijn koor toe opener ben over dat de cptss me aardig onderuit heeft geveegd dit jaar, is nieuw.
Hoe raar ook, erkennen/vertellen dat ik ziek ben voelt fijner dan alleen maar me schamen en verstoppertje spelen.
vrijdag 15 december 2017 om 18:19
@Becoming: wat is het dat je graag hier wilt delen?
@Tobbie: wat een mooie stapjes: zowel het naar de fysio gaan als het aangeven van je voorkeur. En dat het goed voor je voelt, dat ook!
@Snow: bedankt voor het delen van het artikel. Het onderwerp raakt me enorm, zo ook nu weer. En dat geeft niet, dat is juist goed.
Wat je schrijft over de inzichten die je krijgt en vooral je conclusie: dat je gelooft dat je er wel komt: dat geloof ik ook. Ik zie heel veel ontwikkeling bij jou, vooral in het erkennen dat je in een moeilijke situatie bent opgegroeid en het aangaan van allerlei enge dingen. Je gaat (naar mijn idee dan) steeds meer aan en steeds minder uit de weg. Zowel in het letterlijk aangaan van dingen (doen) als in het doorzien van wat er aan ellende is geweest.
Zeg het me als ik het verkeerd zie hoor!
Maar volgens mij zie ik het goed
Schamen als ik een compliment krijg: soms wel en soms niet. Het gaat er vooral om op welke manier het compliment gegeven wordt. Sommige mensen doen dit zo gemeend en gevoelig, dat ik alleen maar voel hoe tof het is. Dan voel ik me helemaal blij worden van binnen. Maar als het overdreven gegeven wordt, of over iets waarvan ikzelf vind dat het doodnormaal is, dan voel ik me heel opgelaten.
Wat ik het fijnst vind, is als ik hoor dat iemand aan een ander vertelt hoe goed ik iets heb gedaan. Dan kan ik het ontvangen zonder dat de aandacht op mij (en mijn reactie) gevestigd is. Vaak komt t dan echt binnen.
@EV, wat een mooie inzichten. Jij hebt het idee dat therapie iets met je doet, ik krijg sterk de indruk dat jij iets met de therapie doet.
@Dana: ga er maar eens mee oefenen. Zoals Snow zegt. Super eng. En toch doen! En dan daarna hier schrijven hoe het gegaan is. Je kunt een succesje hier met ons delen en als het onverhoopt toch niet zo'n succes was, is daar hier ook plek voor.
Als je wilt hoor!
@Hanke: het is maar een deeltje van jou, wat wil dat het sneller gaat. Natuurlijk wil dat deel dit. Ik wil het ook voor jou. Alleen het gaat niet. Het gaat zo snel als het gaat. En ik moet zeggen: de laatste tijd lijkt het alsof je zevenmijlslaarzen aan hebt.
Je hebt er een aardig tempo inzitten.
@Smallthings: hoi, hoe is t?
@Knuff:
@Tobbie: wat een mooie stapjes: zowel het naar de fysio gaan als het aangeven van je voorkeur. En dat het goed voor je voelt, dat ook!
@Snow: bedankt voor het delen van het artikel. Het onderwerp raakt me enorm, zo ook nu weer. En dat geeft niet, dat is juist goed.
Wat je schrijft over de inzichten die je krijgt en vooral je conclusie: dat je gelooft dat je er wel komt: dat geloof ik ook. Ik zie heel veel ontwikkeling bij jou, vooral in het erkennen dat je in een moeilijke situatie bent opgegroeid en het aangaan van allerlei enge dingen. Je gaat (naar mijn idee dan) steeds meer aan en steeds minder uit de weg. Zowel in het letterlijk aangaan van dingen (doen) als in het doorzien van wat er aan ellende is geweest.
Zeg het me als ik het verkeerd zie hoor!
Maar volgens mij zie ik het goed
Schamen als ik een compliment krijg: soms wel en soms niet. Het gaat er vooral om op welke manier het compliment gegeven wordt. Sommige mensen doen dit zo gemeend en gevoelig, dat ik alleen maar voel hoe tof het is. Dan voel ik me helemaal blij worden van binnen. Maar als het overdreven gegeven wordt, of over iets waarvan ikzelf vind dat het doodnormaal is, dan voel ik me heel opgelaten.
Wat ik het fijnst vind, is als ik hoor dat iemand aan een ander vertelt hoe goed ik iets heb gedaan. Dan kan ik het ontvangen zonder dat de aandacht op mij (en mijn reactie) gevestigd is. Vaak komt t dan echt binnen.
@EV, wat een mooie inzichten. Jij hebt het idee dat therapie iets met je doet, ik krijg sterk de indruk dat jij iets met de therapie doet.
@Dana: ga er maar eens mee oefenen. Zoals Snow zegt. Super eng. En toch doen! En dan daarna hier schrijven hoe het gegaan is. Je kunt een succesje hier met ons delen en als het onverhoopt toch niet zo'n succes was, is daar hier ook plek voor.
Als je wilt hoor!
@Hanke: het is maar een deeltje van jou, wat wil dat het sneller gaat. Natuurlijk wil dat deel dit. Ik wil het ook voor jou. Alleen het gaat niet. Het gaat zo snel als het gaat. En ik moet zeggen: de laatste tijd lijkt het alsof je zevenmijlslaarzen aan hebt.
Je hebt er een aardig tempo inzitten.
@Smallthings: hoi, hoe is t?
@Knuff:
