Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen
zaterdag 26 november 2016 om 17:04
Hallo,
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 20:19
Rhae ik vind het wel fijn je te lezen maar snap wel wat je zegt. Denk niet dat je daar bang voor hoeft te zijn want ik vind je reacties steeds zeer waardevol, het stelt ook gerust dat je mee leest, ik ben bang dat straks niemand meer reageert.. gelukkig kom ik helderder over, ik merk dat de medicatie z'n werk doet, ik neem nu 2 pilletjes per dag, het is zo fijn dat ze m'n hoofd wat rustiger maken..
Alinea, dat klinkt heel fijn! Ik hoop zo erg dat ik ook zo'n therapeut tref.. die ik nu heb is heel goed maar doet geen emdr maar heeft me wel specifiek doorverwezen naar een collega, ik durf nog niet teveel te hopen... ze heeft wel een wachtrij, dus zal nog een paar weken duren... wat voor trucje had ze als het te heftig werd?
Alinea, dat klinkt heel fijn! Ik hoop zo erg dat ik ook zo'n therapeut tref.. die ik nu heb is heel goed maar doet geen emdr maar heeft me wel specifiek doorverwezen naar een collega, ik durf nog niet teveel te hopen... ze heeft wel een wachtrij, dus zal nog een paar weken duren... wat voor trucje had ze als het te heftig werd?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 20:39
Dan begin je daar niet mee. Je kunt ook rustig benoemen dat er een beeld is dat zo heftig is dat je er nog niet mee bezig wilt of durft. Dan hoef je dat heus niet te doen, totdat je je misschien wél sterk genoeg voelt. Maar je bent niet slecht als je daaraan terugdenkt of ermee aan het werk gaat bij de EMDR. Maar je hoeft er niet mee te beginnen
zondag 4 december 2016 om 20:42
Ze zijn wel wat gewend hoor.. Echt er komen meer slachtoffers van seksueel geweld voorbij emdr is juist voor dit soort dingen, vreselijke dingen die niet van je netvlies af gaan en dan kom je bij deze mensen uit.
Ik vertelde ook dingen waarvan ik dacht dat het heel schokkend zou overkomen en daar bleef ze heel rustig onder en dingen die ik zo opdreunde uit mijn herinnering en die ik juist zonder gevoel als een robot vertelde daarvan zei ze: maar dit is afschuwelijk ga maar even naar dat moment en op het moment dat het te heftig was zei ze, en dat is meteen het soort trucje dat bij mij werkte, loop maar in gedachte even weg daar en ga op een veilige afstand staan ze zei en hoe voelt het nu? En als ik dan zei nou als een acht en ik wil niet naar binnen en dan zei ze ga maar in de tuin staan en dan ogen open en weer met dat stokje en zo werd de angst steeds minder en en herhaalde dat een paar keer met ga iets dichterbij staan en de paniek werd een soort onbehaaglijk gevoel en daarna een vage herinnering.
En ipv angst voor die persoon moest ik boosheid oproepen in mezelf en in mezelf in gedachten diegene de waarheid vertellen en een schop verkopen en de woede eruit gooien en daar gingen wel een paar sessies overheen maar uiteindelijk kon ik die boosheid toelaten.
Ik vertelde ook dingen waarvan ik dacht dat het heel schokkend zou overkomen en daar bleef ze heel rustig onder en dingen die ik zo opdreunde uit mijn herinnering en die ik juist zonder gevoel als een robot vertelde daarvan zei ze: maar dit is afschuwelijk ga maar even naar dat moment en op het moment dat het te heftig was zei ze, en dat is meteen het soort trucje dat bij mij werkte, loop maar in gedachte even weg daar en ga op een veilige afstand staan ze zei en hoe voelt het nu? En als ik dan zei nou als een acht en ik wil niet naar binnen en dan zei ze ga maar in de tuin staan en dan ogen open en weer met dat stokje en zo werd de angst steeds minder en en herhaalde dat een paar keer met ga iets dichterbij staan en de paniek werd een soort onbehaaglijk gevoel en daarna een vage herinnering.
En ipv angst voor die persoon moest ik boosheid oproepen in mezelf en in mezelf in gedachten diegene de waarheid vertellen en een schop verkopen en de woede eruit gooien en daar gingen wel een paar sessies overheen maar uiteindelijk kon ik die boosheid toelaten.
zondag 4 december 2016 om 20:51
Goede tip Rhae, ik heb er niet bij stil gestaan dat ik dat mag aangeven, dit stelt echt heel erg gerust.
Alinea bedankt voor je ervaringen, het maakt me rustiger, omdat ik wat beter begrijp hoe het werkt en je therapeut heeft je echt geholpen, dat wil ik ook, dan denk ik dat het mij ook lukt, dat hoop ik zo
Jullie zijn echt heel lief, heel erg bedankt
Alinea bedankt voor je ervaringen, het maakt me rustiger, omdat ik wat beter begrijp hoe het werkt en je therapeut heeft je echt geholpen, dat wil ik ook, dan denk ik dat het mij ook lukt, dat hoop ik zo
Jullie zijn echt heel lief, heel erg bedankt
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 20:52
quote:Rhae schreef op 04 december 2016 @ 20:39:
Dan begin je daar niet mee. Je kunt ook rustig benoemen dat er een beeld is dat zo heftig is dat je er nog niet mee bezig wilt of durft. Dan hoef je dat heus niet te doen, totdat je je misschien wél sterk genoeg voelt. Maar je bent niet slecht als je daaraan terugdenkt of ermee aan het werk gaat bij de EMDR. Maar je hoeft er niet mee te beginnen
Dit is ook wel een goede eerste stap en dan weten zij wel hoe ze dat moeten begeleiden, echt er is niks wat je fout kunt doen het is alleen wel belangrijk dat je dingen durft aan te geven, als het te zwaar is dan doen ze even een stapje terug. Maar hou jezelf niet groot, ik schaamde me ook toen ik moest huilen want ik huil nooit ik bijt op mijn lip en ga door, maar daar was het echt niet tegen te houden maar er staan tissues en die staan er niet voor niks hoor maar het is wel eng om je zo bloot te geven, je bent je heel bewust van jezelf, ik moest bijvoorbeeld niet steeds op mijn kiezen bijten van stress en dus moest ik zeggen aaaaaah mond wijd open en dan zegt ze ogen open, nou daar zit je dan onder een tl balk aaaaa te roepen tegen een stokje ik zei maar leuk en nu een foto maken om me niet te belachelijk te voelen.
Maar het gaat om het resultaat daarna beet ik niet meer zo hard op mijn kiezen duss alles voor het goede doel!
Dan begin je daar niet mee. Je kunt ook rustig benoemen dat er een beeld is dat zo heftig is dat je er nog niet mee bezig wilt of durft. Dan hoef je dat heus niet te doen, totdat je je misschien wél sterk genoeg voelt. Maar je bent niet slecht als je daaraan terugdenkt of ermee aan het werk gaat bij de EMDR. Maar je hoeft er niet mee te beginnen
Dit is ook wel een goede eerste stap en dan weten zij wel hoe ze dat moeten begeleiden, echt er is niks wat je fout kunt doen het is alleen wel belangrijk dat je dingen durft aan te geven, als het te zwaar is dan doen ze even een stapje terug. Maar hou jezelf niet groot, ik schaamde me ook toen ik moest huilen want ik huil nooit ik bijt op mijn lip en ga door, maar daar was het echt niet tegen te houden maar er staan tissues en die staan er niet voor niks hoor maar het is wel eng om je zo bloot te geven, je bent je heel bewust van jezelf, ik moest bijvoorbeeld niet steeds op mijn kiezen bijten van stress en dus moest ik zeggen aaaaaah mond wijd open en dan zegt ze ogen open, nou daar zit je dan onder een tl balk aaaaa te roepen tegen een stokje ik zei maar leuk en nu een foto maken om me niet te belachelijk te voelen.
Maar het gaat om het resultaat daarna beet ik niet meer zo hard op mijn kiezen duss alles voor het goede doel!
zondag 4 december 2016 om 21:05
quote:alinea schreef op 04 december 2016 @ 20:52:
[...]
Dit is ook wel een goede eerste stap en dan weten zij wel hoe ze dat moeten begeleiden, echt er is niks wat je fout kunt doen het is alleen wel belangrijk dat je dingen durft aan te geven, als het te zwaar is dan doen ze even een stapje terug. Maar hou jezelf niet groot, ik schaamde me ook toen ik moest huilen want ik huil nooit ik bijt op mijn lip en ga door, maar daar was het echt niet tegen te houden maar er staan tissues en die staan er niet voor niks hoor maar het is wel eng om je zo bloot te geven, je bent je heel bewust van jezelf, ik moest bijvoorbeeld niet steeds op mijn kiezen bijten van stress en dus moest ik zeggen aaaaaah mond wijd open en dan zegt ze ogen open, nou daar zit je dan onder een tl balk aaaaa te roepen tegen een stokje ik zei maar leuk en nu een foto maken om me niet te belachelijk te voelen.
Maar het gaat om het resultaat daarna beet ik niet meer zo hard op mijn kiezen duss alles voor het goede doel!
Oei dat vind ik juist het moeilijkste wat er is.. daarom denk ik ook dat ik niet te helpen ben.. zodra er iemand anders bij is, komt er een gigantische muur tussen mij en mijn gevoel te staan, ik zie die beelden dan ook niet goed meer omdat ik niet kwetsbaar kan zijn bij een ander...
Sterk overkomen en emdr gaan helaas niet samen, ik vind het dood eng
[...]
Dit is ook wel een goede eerste stap en dan weten zij wel hoe ze dat moeten begeleiden, echt er is niks wat je fout kunt doen het is alleen wel belangrijk dat je dingen durft aan te geven, als het te zwaar is dan doen ze even een stapje terug. Maar hou jezelf niet groot, ik schaamde me ook toen ik moest huilen want ik huil nooit ik bijt op mijn lip en ga door, maar daar was het echt niet tegen te houden maar er staan tissues en die staan er niet voor niks hoor maar het is wel eng om je zo bloot te geven, je bent je heel bewust van jezelf, ik moest bijvoorbeeld niet steeds op mijn kiezen bijten van stress en dus moest ik zeggen aaaaaah mond wijd open en dan zegt ze ogen open, nou daar zit je dan onder een tl balk aaaaa te roepen tegen een stokje ik zei maar leuk en nu een foto maken om me niet te belachelijk te voelen.
Maar het gaat om het resultaat daarna beet ik niet meer zo hard op mijn kiezen duss alles voor het goede doel!
Oei dat vind ik juist het moeilijkste wat er is.. daarom denk ik ook dat ik niet te helpen ben.. zodra er iemand anders bij is, komt er een gigantische muur tussen mij en mijn gevoel te staan, ik zie die beelden dan ook niet goed meer omdat ik niet kwetsbaar kan zijn bij een ander...
Sterk overkomen en emdr gaan helaas niet samen, ik vind het dood eng
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 21:06
Ik heb zelf geen ervaring met EMDR om te geven of te ondergaan, maar ik ken wel flink wat mensen die EMDR behandelingen geven en die schrikken niet gauw, echt niet. En die zijn prima in staat om voor zichzelf te zorgen en hebben prima manieren om om te gaan met nare verhalen van anderen. Ik hoor ook veel traumatische verhalen van mensen en hoewel me dat heus raakt en ik er van alles bij voel beschadigt mij dat absoluut niet. Ik heb zo mijn manieren om daarmee te dealen en vrijwel iedereen in dit werkveld heeft dat. Dus je zorgen maken over je therapeut is niet nodig, bang zijn dat je het fout doet is ook zinloos, je bent daar maar voor één iemand, en dat ben je zelf. Zelfs als het niet klikt en je wilt een andere therapeut dan kan dat en mag dat en voelt niemand zich aangevallen. De therapeut is er om jou te helpen, niet andersom.
zondag 4 december 2016 om 21:07
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 21:05:
[...]
Oei dat vind ik juist het moeilijkste wat er is.. daarom denk ik ook dat ik niet te helpen ben.. zodra er iemand anders bij is, komt er een gigantische muur tussen mij en mijn gevoel te staan, ik zie die beelden dan ook niet goed meer omdat ik niet kwetsbaar kan zijn bij een ander...
Sterk overkomen en emdr gaan helaas niet samen, ik vind het dood engAls het je alleen al lukt om dit te benoemen ben je al een eind op weg. Dan hoef je er nog niet eens iets aan te veranderen.
[...]
Oei dat vind ik juist het moeilijkste wat er is.. daarom denk ik ook dat ik niet te helpen ben.. zodra er iemand anders bij is, komt er een gigantische muur tussen mij en mijn gevoel te staan, ik zie die beelden dan ook niet goed meer omdat ik niet kwetsbaar kan zijn bij een ander...
Sterk overkomen en emdr gaan helaas niet samen, ik vind het dood engAls het je alleen al lukt om dit te benoemen ben je al een eind op weg. Dan hoef je er nog niet eens iets aan te veranderen.
zondag 4 december 2016 om 21:11
Lieve Knuffelbeertjes,
Hier een hele dikke knuffel van een meelezer. Ik heb net je hele topic gelezen, en heb tranen in mn ogen. Wat vind ik jou ongelooflijk dapper en moedig! Je lijkt me ook een schat van een vrouw! Ik ben niet zo'n schrijfster maar ik ga je topic volgen en kom je af en toe een knuffel brengen omdat je dat verdient en waard bent!
Hier een hele dikke knuffel van een meelezer. Ik heb net je hele topic gelezen, en heb tranen in mn ogen. Wat vind ik jou ongelooflijk dapper en moedig! Je lijkt me ook een schat van een vrouw! Ik ben niet zo'n schrijfster maar ik ga je topic volgen en kom je af en toe een knuffel brengen omdat je dat verdient en waard bent!
zondag 4 december 2016 om 21:18
Dank je wel Rhae, het stelt echt heel erg gerust, de angst voor emdr is gewoon groot maar dit helpt. Ik denk alleen nog wel dat anderen vast beter met dit soort dingen omgaan en ik over zal komen als iemand met weinig veerkracht en daar schaam ik me heel erg voor.
Wat lief van je Dagdroomster
Wat lief van je Dagdroomster
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 21:19
zondag 4 december 2016 om 21:23
Ze willen juist graag dat je die nare dingen met ze deelt om jouw een stapje verder te helpen, maar ze beginnen echt niet bij iets waar je gelijk van blokkeert en maak je zeker geen zorgen om hoe zij dat moeten verwerken, jij hebt het meegemaakt en jij denkt dat het de therapeut schaadt om het aan te horen, kun je nagaan hoe erg het is wat jou is overkomen!
Het is ook afschuwelijk maar juist voor jou en ze willen heel graag dat je je beter voelt.
En ze gaan daar beroepsmatig mee om en staan er qua gevoel verder vanaf en daarom kunnen ze zo goed helpen met de technieken die hebben, emdr is echt een bijzonder iets.
Ik zou het zeker een kans geven.
Het is ook afschuwelijk maar juist voor jou en ze willen heel graag dat je je beter voelt.
En ze gaan daar beroepsmatig mee om en staan er qua gevoel verder vanaf en daarom kunnen ze zo goed helpen met de technieken die hebben, emdr is echt een bijzonder iets.
Ik zou het zeker een kans geven.
zondag 4 december 2016 om 21:25
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 21:19:
Want ik weet ook wel dat de emoties niet in verhouding staan tot de gebeurtenissen
En dat het niet meer bij nu hoort
Maar het voelt zo anders...Die emoties staan prima in verhouding tot de gebeurtenissen. Het probleem is dat je er alleen nu nog steeds zoveel last van hebt als toen het plaatsvond. En dat is niet jouw fout, dat is wat een brein doet bij dergelijke ervaringen en niet voldoende steun krijgen uit je omgeving. Jouw brein staat continue in oorlogsstand. Als aangereden wordt en op je been valt breekt het, als je het dan niet goed spalkt blijf je daar 30 jaar later last van hebben, dan heb je een ingreep nodig om de schade te herstellen. Zelfde met een brein, er gebeurt iets vreselijks en dus ontstaat er schade, en als dat blijft doormodderen doordat je geen steun ontvangt van je omgeving dan blijf je er last van houden. En dan is EMDR een prima 'ingreep' om dat alsnog aan te pakken. Maar het is niet jouw fout dat het gebeurde óf dat je niet meteen de juiste zorg ontving.
Want ik weet ook wel dat de emoties niet in verhouding staan tot de gebeurtenissen
En dat het niet meer bij nu hoort
Maar het voelt zo anders...Die emoties staan prima in verhouding tot de gebeurtenissen. Het probleem is dat je er alleen nu nog steeds zoveel last van hebt als toen het plaatsvond. En dat is niet jouw fout, dat is wat een brein doet bij dergelijke ervaringen en niet voldoende steun krijgen uit je omgeving. Jouw brein staat continue in oorlogsstand. Als aangereden wordt en op je been valt breekt het, als je het dan niet goed spalkt blijf je daar 30 jaar later last van hebben, dan heb je een ingreep nodig om de schade te herstellen. Zelfde met een brein, er gebeurt iets vreselijks en dus ontstaat er schade, en als dat blijft doormodderen doordat je geen steun ontvangt van je omgeving dan blijf je er last van houden. En dan is EMDR een prima 'ingreep' om dat alsnog aan te pakken. Maar het is niet jouw fout dat het gebeurde óf dat je niet meteen de juiste zorg ontving.
zondag 4 december 2016 om 21:36
Oke ik begrijp het nu beter.. hoe ik er naar mag en kan kijken.. ik zal jullie berichtjes vast nog vaak moeten lezen om mezelf op zwakke momenten hier weer aan te herinneren. Maar dat helpt wel, heel erg bedankt
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 5 december 2016 om 08:52
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 17:15:
Alinea, ja dat is wel wat me verteld is, dat ik ze eeuwig dankbaar moet zijn/ bij ze in het krijt sta.. en zo is onze verhouding ook. Ergens weet ik wel dat het raar is, want ik had het ook voor vriend verzwegen. Nu hij het weet is hij minder subtiel dan jullie. Hij heeft ook uitgelegd dat mijn vader me causale verbanden geleerd heeft die 'nergens op slaan' (aldus vriend). Ik denk dat het best zou kunnen dat het niet klopt wat me allemaal verteld is, maar ik heb er nooit bij stil gestaan..
De nadruk heeft altijd gelegden op mijn moeder, de dader en mijn broertje. Ik heb nooit kritisch gekeken naar mijn vader en stiefmoeder.. Het doet ook pijn, dat besef.
MevrouwJack, je baard is zeker leuk, al lijkt ie een beetje op een omgekeerde muts
Knap dat het je lukt om balans te vinden en houden in je leven, en er zo mee om te gaan.
Ik heb dat ook moeten doen door de ptss... teveel prikkels zorgt al snel voor overbelasting.
Heb me er lang tegen verzet.
Eigenlijk ook door wat mijn vader altijd zegt: 'als je gezond bent, en dat ben jij (....) en je bent jong, dan kun je echt wel fulltime werken en in het weekend dingen er bij doen.'
Het was voor mij ook heel moeilijk in mijn nieuwe baan (heb ik sinds augustus) aan te geven dat ik slechts 4 dagen wilde werken, terwijl het voor zoveel meer rust zorgt in mijn leven.
En ik vind het ook moeilijk in het weekend niks te plannen met andere mensen, want ook dat 'moet'. Maar ik leer steeds meer dat die regels die ik geleerd heb, door mijn vader, moeder, de dader, maar ook door mezelf, misschien niet zo handig zijn en ik er misschien niet perse naar hoef te luisteren..
Als kind ga je ervan uit dat de volwassenen in je leven, in het bijzonder je ouders, wel weten wat goed voor je is. Daar vertrouw je op. Het is niet gek dat je pas als (lang) volwassene kritisch gaat kijken naar de volwassenen uit je jeugd en je bedenkt dat ze helemaal niet deden wat goed voor je was.
Ik worstel daar zelf ook mee. Het geeft met terugwerkende kracht een heel onveilig gevoel. Maar ook geeft het bevestiging van mijn gevoel als kind. Ik voelde me niet veilig of geaccepteerd, en als volwassene kan ik nu eindelijk zien waarom. En nog steeds vallen me af en toe situaties in, bijvoorbeeld naar aanleiding van een scène in een film, waarvan ik ineens weet dat mijn ouders, leerkrachten en andere volwassenen vroeger grove fouten hebben gemaakt. Nou kan dat heus gebeuren, niemand is feilloos, maar door de structurele aard van zulke situaties, heeft dat veel schade aangericht.
Knap hoor, dat je steeds meer ziet dat je regels die jouw ouders gebruikten, niet per se in je eigen leven hoeft toe te passen. Zo kom je steeds meer onder hun invloed vandaan.
Alinea, ja dat is wel wat me verteld is, dat ik ze eeuwig dankbaar moet zijn/ bij ze in het krijt sta.. en zo is onze verhouding ook. Ergens weet ik wel dat het raar is, want ik had het ook voor vriend verzwegen. Nu hij het weet is hij minder subtiel dan jullie. Hij heeft ook uitgelegd dat mijn vader me causale verbanden geleerd heeft die 'nergens op slaan' (aldus vriend). Ik denk dat het best zou kunnen dat het niet klopt wat me allemaal verteld is, maar ik heb er nooit bij stil gestaan..
De nadruk heeft altijd gelegden op mijn moeder, de dader en mijn broertje. Ik heb nooit kritisch gekeken naar mijn vader en stiefmoeder.. Het doet ook pijn, dat besef.
MevrouwJack, je baard is zeker leuk, al lijkt ie een beetje op een omgekeerde muts
Knap dat het je lukt om balans te vinden en houden in je leven, en er zo mee om te gaan.
Ik heb dat ook moeten doen door de ptss... teveel prikkels zorgt al snel voor overbelasting.
Heb me er lang tegen verzet.
Eigenlijk ook door wat mijn vader altijd zegt: 'als je gezond bent, en dat ben jij (....) en je bent jong, dan kun je echt wel fulltime werken en in het weekend dingen er bij doen.'
Het was voor mij ook heel moeilijk in mijn nieuwe baan (heb ik sinds augustus) aan te geven dat ik slechts 4 dagen wilde werken, terwijl het voor zoveel meer rust zorgt in mijn leven.
En ik vind het ook moeilijk in het weekend niks te plannen met andere mensen, want ook dat 'moet'. Maar ik leer steeds meer dat die regels die ik geleerd heb, door mijn vader, moeder, de dader, maar ook door mezelf, misschien niet zo handig zijn en ik er misschien niet perse naar hoef te luisteren..
Als kind ga je ervan uit dat de volwassenen in je leven, in het bijzonder je ouders, wel weten wat goed voor je is. Daar vertrouw je op. Het is niet gek dat je pas als (lang) volwassene kritisch gaat kijken naar de volwassenen uit je jeugd en je bedenkt dat ze helemaal niet deden wat goed voor je was.
Ik worstel daar zelf ook mee. Het geeft met terugwerkende kracht een heel onveilig gevoel. Maar ook geeft het bevestiging van mijn gevoel als kind. Ik voelde me niet veilig of geaccepteerd, en als volwassene kan ik nu eindelijk zien waarom. En nog steeds vallen me af en toe situaties in, bijvoorbeeld naar aanleiding van een scène in een film, waarvan ik ineens weet dat mijn ouders, leerkrachten en andere volwassenen vroeger grove fouten hebben gemaakt. Nou kan dat heus gebeuren, niemand is feilloos, maar door de structurele aard van zulke situaties, heeft dat veel schade aangericht.
Knap hoor, dat je steeds meer ziet dat je regels die jouw ouders gebruikten, niet per se in je eigen leven hoeft toe te passen. Zo kom je steeds meer onder hun invloed vandaan.
maandag 5 december 2016 om 09:07
Voor EMDR moest ik 10 situaties opschrijven (voor mezelf) en ze op volgorde van heftigheid zetten. We begonnen dan met de minst heftige. Misschien kun je zoiets ook doen?
@Alinea, jij moest boos worden bij EMDR? Ik had de opdracht om de kindversie van mij te troosten, ik moest in de herinnering naast haar gaan staan. Wat verschrikkelijk wat jij hebt mee moeten maken als kind.
En therapie is inderdaad geen wedstrijdje. Ik heb niet half zoveel meegemaakt als jij, en heb al ruim 10 jaar therapie gehad. Ben ik nu een loser? Nee, ik bikkel gewoon door. Zolang ik leer en zie dat mijn denkpatronen en gedrag profijt hebben van therapie, blijf ik therapie volgen.
@Alinea, jij moest boos worden bij EMDR? Ik had de opdracht om de kindversie van mij te troosten, ik moest in de herinnering naast haar gaan staan. Wat verschrikkelijk wat jij hebt mee moeten maken als kind.
En therapie is inderdaad geen wedstrijdje. Ik heb niet half zoveel meegemaakt als jij, en heb al ruim 10 jaar therapie gehad. Ben ik nu een loser? Nee, ik bikkel gewoon door. Zolang ik leer en zie dat mijn denkpatronen en gedrag profijt hebben van therapie, blijf ik therapie volgen.
maandag 5 december 2016 om 11:26
Dank je Snowfall. Het zou denk ik inderdaad zo moeten zijn dat ik als kind op mijn ouders had moeten kunnen vertrouwen. Ik het dat alleen nooit zo gezien, want het was gewoon niet zo. Nu pas besef ik dat dat heel onveilig en ongezond was..
Wat betreft de emdr, daar word ik heel bang van (voor de therapie zelf). De tip van de tien situaties is wel een goede, maar dat ligt natuurlijk ook aan de therapeut die ik krijg. En ik heb nu het gevoel alsof al mijn beelden even heftig zijn, elk beeld wat boven komt verstikt me, maakt me krampachtig en misselijk en zorgt ervoor dat ik in paniek raak... Ik ben ook heel bang dat ik de emdr niet aan kan. Ik kan niet een paar seconden naar die beelden kijken/eraan denken, dan is de paniek zo groot...
Laat staan dat ik boos moet worden of in de herinnering naast mezelf moet gaan staan, dat trek ik niet...
Ik denk nu dat ik een verkeerde keuze gemaakt heb met emdr, ook al weet ik dat het niet zo is. Maar als ik het niet aankan om naar de beelden te kijken, kunnen ze me nooit helpen Ik voel me zo kansloos.
Ik vind jou zeker niet overkomen als een loser, ook al heb je 10 jaar therapie gehad. Ik vind het juist dapper van je en knap hoe ver je gekomen bent en dat je mij nu zo kunt helpen en vooral jezelf, je bent echt heel goed bezig
Wat betreft de emdr, daar word ik heel bang van (voor de therapie zelf). De tip van de tien situaties is wel een goede, maar dat ligt natuurlijk ook aan de therapeut die ik krijg. En ik heb nu het gevoel alsof al mijn beelden even heftig zijn, elk beeld wat boven komt verstikt me, maakt me krampachtig en misselijk en zorgt ervoor dat ik in paniek raak... Ik ben ook heel bang dat ik de emdr niet aan kan. Ik kan niet een paar seconden naar die beelden kijken/eraan denken, dan is de paniek zo groot...
Laat staan dat ik boos moet worden of in de herinnering naast mezelf moet gaan staan, dat trek ik niet...
Ik denk nu dat ik een verkeerde keuze gemaakt heb met emdr, ook al weet ik dat het niet zo is. Maar als ik het niet aankan om naar de beelden te kijken, kunnen ze me nooit helpen Ik voel me zo kansloos.
Ik vind jou zeker niet overkomen als een loser, ook al heb je 10 jaar therapie gehad. Ik vind het juist dapper van je en knap hoe ver je gekomen bent en dat je mij nu zo kunt helpen en vooral jezelf, je bent echt heel goed bezig
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 5 december 2016 om 11:35
Ik ben nu ook weer zo misselijk, van al die beelden. En de paniek.
Ik weet gewoon niet meer waar ik het zoeken moet.
Ik houd het al zo lang vol om niets verkeerds te doen
En toch komt het steeds weer terug en terug.
En heb ik het nodig om de beelden weg te drukken.
Want die blijven maar komen.
En ik ben zo bang steeds, schrik van geluiden.
Alles doet zeer in mijn oren en hoofd.
Wees nou stil, denk ik de hele tijd.
Maar het gaat maar door en door.
Ik weet echt niet wat ik moet doen.
Ik weet gewoon niet meer waar ik het zoeken moet.
Ik houd het al zo lang vol om niets verkeerds te doen
En toch komt het steeds weer terug en terug.
En heb ik het nodig om de beelden weg te drukken.
Want die blijven maar komen.
En ik ben zo bang steeds, schrik van geluiden.
Alles doet zeer in mijn oren en hoofd.
Wees nou stil, denk ik de hele tijd.
Maar het gaat maar door en door.
Ik weet echt niet wat ik moet doen.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 5 december 2016 om 11:41
Helpt het om je therapeut te mailen over hoe je je voelt? Dat je je dan minder alleen ermee voelt, dat iemand het als het ware met je meedraagt, die last?
Als dat niet helpt dan kun je misschien een stuk gaan lopen en je heel goed concentreren op wat je ziet en voelt in het hier en nu, om uit die paniek te komen?
Als dat niet helpt dan kun je misschien een stuk gaan lopen en je heel goed concentreren op wat je ziet en voelt in het hier en nu, om uit die paniek te komen?
maandag 5 december 2016 om 11:45
De therapeut mailen zou helpen. Maar is moeilijk, want ik heb haar al gemaild om een afspraak te verzetten. En ook al geappt om te vragen of ik 2 pillen mag hebben en aangegeven dat de gedachten iets rustiger waren. Dan kan ik nu niet opeens mailen dat het niet goed gaat. En ik heb haar net vrijdag nog gezien.. en dan is zij weer verplicht antwoord aan mij te sturen..
Haar hele mailbox straks vol met mijn gezeur..
Dat lopen is echt een heel goed idee, kan nu niet ivm mijn werk, maar dat ik ga ik zeker proberen een ander moment.
Lief dat je meedenkt Aikidoka
Haar hele mailbox straks vol met mijn gezeur..
Dat lopen is echt een heel goed idee, kan nu niet ivm mijn werk, maar dat ik ga ik zeker proberen een ander moment.
Lief dat je meedenkt Aikidoka
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 5 december 2016 om 11:50
Ik zie dat ik hier ook al 170 berichten getypt heb
Sorry daarvoor!
Ik snap zelf niet eens waarom ik nou weer zo in paniek ben
en dat al die beelden komen
ik ben zo bang dat het steeds zo doorgaat
ik wil ze zo graag wegdrukken
en dat lukt wel
met snijden of overgeven of pijn hebben
en dat doe ik steeds niet
dus blijven de beelden komen
eigen schuld, vinden de gedachten
het maakt me helemaal radeloos
Sorry daarvoor!
Ik snap zelf niet eens waarom ik nou weer zo in paniek ben
en dat al die beelden komen
ik ben zo bang dat het steeds zo doorgaat
ik wil ze zo graag wegdrukken
en dat lukt wel
met snijden of overgeven of pijn hebben
en dat doe ik steeds niet
dus blijven de beelden komen
eigen schuld, vinden de gedachten
het maakt me helemaal radeloos
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
