Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen
zaterdag 26 november 2016 om 17:04
Hallo,
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 07:57
Soms merk ik dat ik het heel hard nodig heb
Dit te blijven geloven
Want anders komt er nieuwe pijn
en nieuw verdriet boven
Waar ik niet mee om kan gaan
Wat zo snel mogelijk weggedrukt moet worden
Ik snap wel dat ik niet te helpen ben
Dit te blijven geloven
Want anders komt er nieuwe pijn
en nieuw verdriet boven
Waar ik niet mee om kan gaan
Wat zo snel mogelijk weggedrukt moet worden
Ik snap wel dat ik niet te helpen ben
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 08:45
Na een week moest ik toch weer seks hebben met vriend
Want het had al te lang geduurd
Hij gaf aan het ook wel zelf te willen doen
Maar dan schiet ik nog meer tekort
Kan ik zelfs aan hem niet voldoen
Dus me er over heen gezet
Gelukkig was het snel klaar
Omdat het een week geleden was
Dus was het te doen
Maar er waren wel beelden
En achteraf een walgelijk gevoel
Wat ik er niet af gedoucht krijg
Wat vervelend is voor vriend
En onze relatie
Want hij kan er ook niks aan doen
En zit er toch mee opgezadeld
Ik vergelijk hem niet met de dader
Maar bepaalde gevoelens komen erbij kijken
We weten beiden niet wat handig is
Omdat hij wel z'n behoeftes heeft..
Want het had al te lang geduurd
Hij gaf aan het ook wel zelf te willen doen
Maar dan schiet ik nog meer tekort
Kan ik zelfs aan hem niet voldoen
Dus me er over heen gezet
Gelukkig was het snel klaar
Omdat het een week geleden was
Dus was het te doen
Maar er waren wel beelden
En achteraf een walgelijk gevoel
Wat ik er niet af gedoucht krijg
Wat vervelend is voor vriend
En onze relatie
Want hij kan er ook niks aan doen
En zit er toch mee opgezadeld
Ik vergelijk hem niet met de dader
Maar bepaalde gevoelens komen erbij kijken
We weten beiden niet wat handig is
Omdat hij wel z'n behoeftes heeft..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 09:12
Ik heb even een stukje meegelezen, wat een gevecht elke dag voor jou, ik ben zo blij dat je een lieve vriend hebt en ik hoop dat je gauw rust krijgt in je gedachten, ik herken het zo goed die dronken moeder die nare dingen zei, thuisgebracht met een ambulance, gedoe steeds midden in de nacht en het kwetsen, bij mij heeft emdr geholpen het is echt wel zwaar maar ik heb het idee dat dat plus het eroverheen groeien, het vergeten langzaam helpt met helen ik hoop dat het voor jou met de tijd weg gaat. En wees echt niet zo hard voor jezelf zoals anderen al schreven je verdient een medaille voor je kracht en doorzettingsvermogen.
zondag 4 december 2016 om 10:26
Zo herkenbaar die zware periodes, mijn stem ging dan op slot ik kreeg er dan geen woord uit en ik was aldoor bang dat ik bekenden tegen zou komen of dat ik moest praten dus ipv dat het in mijn hoofd heel erg speelde de herbelevingen en het gekibbel met mijn moeder en gepieker was het ook gewoon pijnlijk zichtbaar want ik kreeg er geen woord uit en stond ik de hele dag voor schut.
En ook inderdaad dan het commentaar van mijn moeder die je weer helemaal terug naar af schopte en ook steeds ik was een goede moeder waar of niet nou je hoeft het niet te wagen om daar nee op te zeggen dus ik heb uiteindelijk al het contact verbroken. Pas na het verbreken van contact met iedereen uit het verleden kon ik een beginnetje maken met een beetje rust creëren in mijn hoofd en toen die herbelevingen bleven terwijl ik al wel iets rustiger was, dus toch steeds op rustige momenten blijven piekeren bij mij was dat in gedachten mijn moeder tegenspreken maar het stopte niet en ik werd er depressief van toen ben ik begonnen met emdr en ik ben gelukkig in gedachten niet meer steeds in dat huis waar alles gebeurde dus het hielp wel redelijk veel en de angst voor haar is grotendeels weg en het schuldgevoel ik ben alleen nu wel heel boos en zoek gerechtigheid.. Misschien toch nog maar eens emdr maar het is al een paar stappen verder dan dat allesomvattende rot gevoel waar jij nog in zit, ik zou zo graag willen dat ik het bij je weg kon halen want het is zo zwaar..
En ook inderdaad dan het commentaar van mijn moeder die je weer helemaal terug naar af schopte en ook steeds ik was een goede moeder waar of niet nou je hoeft het niet te wagen om daar nee op te zeggen dus ik heb uiteindelijk al het contact verbroken. Pas na het verbreken van contact met iedereen uit het verleden kon ik een beginnetje maken met een beetje rust creëren in mijn hoofd en toen die herbelevingen bleven terwijl ik al wel iets rustiger was, dus toch steeds op rustige momenten blijven piekeren bij mij was dat in gedachten mijn moeder tegenspreken maar het stopte niet en ik werd er depressief van toen ben ik begonnen met emdr en ik ben gelukkig in gedachten niet meer steeds in dat huis waar alles gebeurde dus het hielp wel redelijk veel en de angst voor haar is grotendeels weg en het schuldgevoel ik ben alleen nu wel heel boos en zoek gerechtigheid.. Misschien toch nog maar eens emdr maar het is al een paar stappen verder dan dat allesomvattende rot gevoel waar jij nog in zit, ik zou zo graag willen dat ik het bij je weg kon halen want het is zo zwaar..
zondag 4 december 2016 om 11:10
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 09:43:
[...]
Lief dat je reageert, wel heel verdrietig om te horen dat je dingen herkent, maar knap dat je al zoveel verwerkt hebt
Het voelt voor mij zeker als een dagelijks gevecht..
Maar ik weet ook dat ik het mezelf aan doe.
Tien jaar geleden had ik zo'n periode als dit, en waren mijn vader en stiefmoeder woest.
'Je blijft er zo in hangen/iedereen maakt nare dingen mee in het leven/je vindt het wel fijn zielig erover te doen/pillen zijn voor zieke mensen, niet voor aanstellers/ik heb pas een nare jeugd gehad/...'
En nu moet ik daar steeds aan denken..
Wanneer mag je verdriet hebben om wat je is aangedaan en wanneer overdrijf je daarin? Die grens snap ik niet.. het voelt zo zwaar nu, de dagen doorkomen, maar het voelt ook als aanstellen..
Je bent al zo streng voor jezelf, als anderen zulke dingen tegen je zeggen als dat je erin blijft hangen, is dat totaal niet helpend. Zulke mensen heb je niet nodig in je leven. Echt niet.
Depressief zijn of verdrietig zijn doe je niet omdat je het leuk vindt. En werkelijk, als iemand in een rolstoel zit, zeg je ook niet dat ie erin blijft hangen en dat het nu maar eens klaar moet zijn met dat zielige gedoe. Ga nu maar weer lopen. Het is zoals het is en die rolstoel (of jouw verdriet) is nodig zolang dat nodig is. Je mag verdriet hebben zolang jij verdriet hebt. Er is geen tijdslimiet.
[...]
Lief dat je reageert, wel heel verdrietig om te horen dat je dingen herkent, maar knap dat je al zoveel verwerkt hebt
Het voelt voor mij zeker als een dagelijks gevecht..
Maar ik weet ook dat ik het mezelf aan doe.
Tien jaar geleden had ik zo'n periode als dit, en waren mijn vader en stiefmoeder woest.
'Je blijft er zo in hangen/iedereen maakt nare dingen mee in het leven/je vindt het wel fijn zielig erover te doen/pillen zijn voor zieke mensen, niet voor aanstellers/ik heb pas een nare jeugd gehad/...'
En nu moet ik daar steeds aan denken..
Wanneer mag je verdriet hebben om wat je is aangedaan en wanneer overdrijf je daarin? Die grens snap ik niet.. het voelt zo zwaar nu, de dagen doorkomen, maar het voelt ook als aanstellen..
Je bent al zo streng voor jezelf, als anderen zulke dingen tegen je zeggen als dat je erin blijft hangen, is dat totaal niet helpend. Zulke mensen heb je niet nodig in je leven. Echt niet.
Depressief zijn of verdrietig zijn doe je niet omdat je het leuk vindt. En werkelijk, als iemand in een rolstoel zit, zeg je ook niet dat ie erin blijft hangen en dat het nu maar eens klaar moet zijn met dat zielige gedoe. Ga nu maar weer lopen. Het is zoals het is en die rolstoel (of jouw verdriet) is nodig zolang dat nodig is. Je mag verdriet hebben zolang jij verdriet hebt. Er is geen tijdslimiet.
zondag 4 december 2016 om 11:10
Dank je Alinea
Ik merk dat ik er nu weer alleen voor sta, dat ik misschien beter niks had kunnen zeggen. Moet ik een volgende keer weer zo eerlijk zijn tegen de psycholoog? En hier..? Het kost heel veel moeite en wat levert het op..
Ik heb het gevoel dat ik niet over de beelden mag praten, en over de gedachten
Omdat het is hoe ik het zie en ervaar
En dat mag blijkbaar niet
Ik merk dat ik er nu weer alleen voor sta, dat ik misschien beter niks had kunnen zeggen. Moet ik een volgende keer weer zo eerlijk zijn tegen de psycholoog? En hier..? Het kost heel veel moeite en wat levert het op..
Ik heb het gevoel dat ik niet over de beelden mag praten, en over de gedachten
Omdat het is hoe ik het zie en ervaar
En dat mag blijkbaar niet
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 11:38
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 09:43:
[...]
Wanneer mag je verdriet hebben om wat je is aangedaan en wanneer overdrijf je daarin? Die grens snap ik niet.. het voelt zo zwaar nu, de dagen doorkomen, maar het voelt ook als aanstellen..Wat ik geleerd heb inmiddels (in theorie, praktijk wordt nog aan gewerkt ) is dat wanneer je die emoties niet erkent en niet toelaat (verdriet, boosheid) ze alleen maar sterker worden. Als je er bij stil mag staan van jezelf, mag voelen hoe je je voelt, het ruimte geeft, wordt het minder. Tenminste, bij mij werkt dat wel. Ik heb ook de neiging om verdriet, boosheid, etc. te ontkennen of snel voor iets anders te vervangen ("niet zo zeiken, je gaat maar gewoon even iets doen" of "verdriet schiet je niks mee op, voel je je alleen maar rot door") en soms lijkt dat te werken, maar uiteindelijk niet meer. Als het te groot wordt, kun je het niet wegstoppen, komt het met veel meer geweld binnen. Je mag echt stilstaan bij je miskraam en voelen hoe verdrietig je bent. Daar staat geen termijn voor, echt niet.
[...]
Wanneer mag je verdriet hebben om wat je is aangedaan en wanneer overdrijf je daarin? Die grens snap ik niet.. het voelt zo zwaar nu, de dagen doorkomen, maar het voelt ook als aanstellen..Wat ik geleerd heb inmiddels (in theorie, praktijk wordt nog aan gewerkt ) is dat wanneer je die emoties niet erkent en niet toelaat (verdriet, boosheid) ze alleen maar sterker worden. Als je er bij stil mag staan van jezelf, mag voelen hoe je je voelt, het ruimte geeft, wordt het minder. Tenminste, bij mij werkt dat wel. Ik heb ook de neiging om verdriet, boosheid, etc. te ontkennen of snel voor iets anders te vervangen ("niet zo zeiken, je gaat maar gewoon even iets doen" of "verdriet schiet je niks mee op, voel je je alleen maar rot door") en soms lijkt dat te werken, maar uiteindelijk niet meer. Als het te groot wordt, kun je het niet wegstoppen, komt het met veel meer geweld binnen. Je mag echt stilstaan bij je miskraam en voelen hoe verdrietig je bent. Daar staat geen termijn voor, echt niet.
Tjezus, wat vals
zondag 4 december 2016 om 11:44
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 09:43:
[...]
Tien jaar geleden had ik zo'n periode als dit, en waren mijn vader en stiefmoeder woest.
'Je blijft er zo in hangen/iedereen maakt nare dingen mee in het leven/je vindt het wel fijn zielig erover te doen/pillen zijn voor zieke mensen, niet voor aanstellers/ik heb pas een nare jeugd gehad/...'
En nu moet ik daar steeds aan denken..
Het is ook niet zo gek dat je daar aan terugdenkt, als kind is dit wat je geleerd hebt, en uitspraken die je (stief)ouders regelmatig doen en die je als kind meekrijgt, bepalen voor een flink deel hoe je zelf denkt. Dus jouw eigen gedachten worden voor een groot deel ingegeven door dit soort boodschappen. Maar je bent nu volwassen en je mag er anders over denken. En loyaliteit richting je ouders is heel begrijpelijk, dus niet zo gek dat je dat ziet als een soort verraad richting de mensen die je opgevoed hebben. Maar dit soort uitspraken zou je toch ook niet tegen anderen doen? Waarom wel tegen jezelf? En ik weet dat je dan zegt "in mijn geval is dat anders", maar het is echt niet zo dat voor jou hele andere 'regels' gelden dan voor alle andere mensen.
[...]
Tien jaar geleden had ik zo'n periode als dit, en waren mijn vader en stiefmoeder woest.
'Je blijft er zo in hangen/iedereen maakt nare dingen mee in het leven/je vindt het wel fijn zielig erover te doen/pillen zijn voor zieke mensen, niet voor aanstellers/ik heb pas een nare jeugd gehad/...'
En nu moet ik daar steeds aan denken..
Het is ook niet zo gek dat je daar aan terugdenkt, als kind is dit wat je geleerd hebt, en uitspraken die je (stief)ouders regelmatig doen en die je als kind meekrijgt, bepalen voor een flink deel hoe je zelf denkt. Dus jouw eigen gedachten worden voor een groot deel ingegeven door dit soort boodschappen. Maar je bent nu volwassen en je mag er anders over denken. En loyaliteit richting je ouders is heel begrijpelijk, dus niet zo gek dat je dat ziet als een soort verraad richting de mensen die je opgevoed hebben. Maar dit soort uitspraken zou je toch ook niet tegen anderen doen? Waarom wel tegen jezelf? En ik weet dat je dan zegt "in mijn geval is dat anders", maar het is echt niet zo dat voor jou hele andere 'regels' gelden dan voor alle andere mensen.
Tjezus, wat vals
zondag 4 december 2016 om 12:11
Ik dacht ook altijd dat ik gek was en vond mezelf zo zwak, en inderdaad als je hoort stel je niet aan iedereen heeft wat dan heb je echt toxische mensen om je heen die jou nog steeds pijn doen.
dus hoe kun je nou helen als je nog half in die situatie van vroeger zit, je wordt dus nog steeds mishandeld.
De vrouw bij emdr heeft mijn ogen geopend ze zei het is nog steeds aan de gang en gaf me het boek breken met je ouders , daarna kon ik het van een afstandje bekijken die familieverhoudingen en hoe ik nog steeds klem zat en heb uiteindelijk met iedereen gebroken en het bleek veel minder pijnlijk als gedacht..
Nu twee jaar later voel ik me nog steeds kilo's lichter en heb ik nu een paar waardevolle vriendinnen erbij die dat gemis opvangen en tuurlijk je wordt nooit meer helemaal heel je blijft altijd een gelijmd kopje en familie is er niet maar je wordt nooit meer omlaag getrapt en je hebt alleen nog lieve mensen op je heen en je hoeft niet meer op je tenen te lopen en dat is me zoveel waard ik voel me nooit meer minder. De keuzes op zich gaven ook kracht.
dus hoe kun je nou helen als je nog half in die situatie van vroeger zit, je wordt dus nog steeds mishandeld.
De vrouw bij emdr heeft mijn ogen geopend ze zei het is nog steeds aan de gang en gaf me het boek breken met je ouders , daarna kon ik het van een afstandje bekijken die familieverhoudingen en hoe ik nog steeds klem zat en heb uiteindelijk met iedereen gebroken en het bleek veel minder pijnlijk als gedacht..
Nu twee jaar later voel ik me nog steeds kilo's lichter en heb ik nu een paar waardevolle vriendinnen erbij die dat gemis opvangen en tuurlijk je wordt nooit meer helemaal heel je blijft altijd een gelijmd kopje en familie is er niet maar je wordt nooit meer omlaag getrapt en je hebt alleen nog lieve mensen op je heen en je hoeft niet meer op je tenen te lopen en dat is me zoveel waard ik voel me nooit meer minder. De keuzes op zich gaven ook kracht.
zondag 4 december 2016 om 12:18
En als ik nu terug kijk op die periodes dat het zo slecht ging ik amper lucht kon halen door het verdriet dan denk ik Jezus wat ben ik sterk geweest ik bleef overeind en werkte, bij anderen ging alles vanzelf leek het net als jij het nu ziet, je moet voor alles wat voor een ander makkelijk gaat zo ontzettend knokken je bent een overlever ik hoop echt dat jij dat veel sneller in gaat zien maar in rotperiodes ben je zelf vaak je grootste criticus het lijkt wel of dat er een beetje bij hoort, het is zo oneerlijk het is namelijk dubbelop en dubbel zwaar. Echt wees heel lief voor jezelf.
Ik hoop zo dat je ook heel snel terug kunt kijken een grote zucht kunt slaken en denken poeh dat is geweest het wordt beter en daarbij trots terug kunt kijken.
Ik hoop zo dat je ook heel snel terug kunt kijken een grote zucht kunt slaken en denken poeh dat is geweest het wordt beter en daarbij trots terug kunt kijken.
zondag 4 december 2016 om 12:19
quote:MevrouwJack schreef op 04 december 2016 @ 11:38:
[...]
Wat ik geleerd heb inmiddels (in theorie, praktijk wordt nog aan gewerkt ) is dat wanneer je die emoties niet erkent en niet toelaat (verdriet, boosheid) ze alleen maar sterker worden.
Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen? Maar eigenlijk gaf ik mezelf met die gedachte extra straf. Niet alleen had ik pijn, ik mocht die pijn ook nog eens niet hebben.
Ook ik heb gebroken met een aantal toxische mensen uit mijn familie. Eerst voelde ik me extra schuldig, want ik deed hen daarmee pijn en dat wilde ik niet. Maar wat vooral heel onwennig voelde, was dat ik voor mezelf opkwam. Ik wilde niet meer omgaan met mensen die het leuk vinden mij voortdurend te kwetsen. Het is nu jaren later en ik mis niets aan hen. De energie die ik stak in contact met die mensen en met het mezelf weer helen na door hen gekwetst te zijn, die energie heb ik nu over en besteed ik aan leuke dingen.
[...]
Wat ik geleerd heb inmiddels (in theorie, praktijk wordt nog aan gewerkt ) is dat wanneer je die emoties niet erkent en niet toelaat (verdriet, boosheid) ze alleen maar sterker worden.
Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen? Maar eigenlijk gaf ik mezelf met die gedachte extra straf. Niet alleen had ik pijn, ik mocht die pijn ook nog eens niet hebben.
Ook ik heb gebroken met een aantal toxische mensen uit mijn familie. Eerst voelde ik me extra schuldig, want ik deed hen daarmee pijn en dat wilde ik niet. Maar wat vooral heel onwennig voelde, was dat ik voor mezelf opkwam. Ik wilde niet meer omgaan met mensen die het leuk vinden mij voortdurend te kwetsen. Het is nu jaren later en ik mis niets aan hen. De energie die ik stak in contact met die mensen en met het mezelf weer helen na door hen gekwetst te zijn, die energie heb ik nu over en besteed ik aan leuke dingen.
zondag 4 december 2016 om 12:39
Hoe langer je met die mensen gebroken hebt die je pijn gedaan hebben hoe beter je kunt helen juist omdat je vaak terug denkt aan situaties van vroeger en dan denkt wat was dat raar, wat ben ik gekwetst toen en eindelijk meeleven met jezelf met terugwerkende kracht en kunt denken wat idioot zo zou je nooit met je kind kunnen omgaan.
De omvang van het onrecht dat je is aangedaan wordt ineens 1 geheel en dan zie je hoe groot het was en wat het met je gedaan heeft.
Ook als ik dan wel eens een aai over mijn bol kreeg,het was nep het is nooit echt geweest want dan kwamen er bijvoorbeeld mensen op mijn verjaardag en dan zei ze iets van goh wat is ze groot geworden hè en dan streek ze met walging even over mijn haar terwijl ik de hele ochtend van mijn verjaardag voor straf in mijn kamer zat omdat ik te blij was dat er visite kwam voor mijn verjaardag dus als ik dan zo'n zogenaamde liefkozing kreeg dacht ik ze houdt van me, je houdt je als kind overal aan vast. Maar nu ik van een goede afstand na emdr alles herbeleef wat er nog aan oud zeer bovenkomt maakt me toch boos/woest en daar ben ik nu op dit moment, ik hoop daar toch ook vanaf te komen..
De omvang van het onrecht dat je is aangedaan wordt ineens 1 geheel en dan zie je hoe groot het was en wat het met je gedaan heeft.
Ook als ik dan wel eens een aai over mijn bol kreeg,het was nep het is nooit echt geweest want dan kwamen er bijvoorbeeld mensen op mijn verjaardag en dan zei ze iets van goh wat is ze groot geworden hè en dan streek ze met walging even over mijn haar terwijl ik de hele ochtend van mijn verjaardag voor straf in mijn kamer zat omdat ik te blij was dat er visite kwam voor mijn verjaardag dus als ik dan zo'n zogenaamde liefkozing kreeg dacht ik ze houdt van me, je houdt je als kind overal aan vast. Maar nu ik van een goede afstand na emdr alles herbeleef wat er nog aan oud zeer bovenkomt maakt me toch boos/woest en daar ben ik nu op dit moment, ik hoop daar toch ook vanaf te komen..
zondag 4 december 2016 om 13:01
quote:Snowfall schreef op 04 december 2016 @ 12:19:
[...]
Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen? Maar eigenlijk gaf ik mezelf met die gedachte extra straf. Niet alleen had ik pijn, ik mocht die pijn ook nog eens niet hebben.
Ook ik heb gebroken met een aantal toxische mensen uit mijn familie. Eerst voelde ik me extra schuldig, want ik deed hen daarmee pijn en dat wilde ik niet. Maar wat vooral heel onwennig voelde, was dat ik voor mezelf opkwam. Ik wilde niet meer omgaan met mensen die het leuk vinden mij voortdurend te kwetsen. Het is nu jaren later en ik mis niets aan hen. De energie die ik stak in contact met die mensen en met het mezelf weer helen na door hen gekwetst te zijn, die energie heb ik nu over en besteed ik aan leuke dingen.
Ik herken ook wel wat jij zegt maar alleen het stukje bang om hen pijn te doen kwam meer voort uit de angst dat ze mij pijn zouden doen en omdat ze me anders weer kwetsten ofzo het was iets van je bent toch een beetje het zwarte schaap dat altijd gekwetst mag worden dus je probeert de vrede te bewaren en ze te pleasen.
Heerlijk hè bevrijd zijn van het op je tenen lopen en met desillusies thuis te komen nadat je op visite bent geweest.
[...]
Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen? Maar eigenlijk gaf ik mezelf met die gedachte extra straf. Niet alleen had ik pijn, ik mocht die pijn ook nog eens niet hebben.
Ook ik heb gebroken met een aantal toxische mensen uit mijn familie. Eerst voelde ik me extra schuldig, want ik deed hen daarmee pijn en dat wilde ik niet. Maar wat vooral heel onwennig voelde, was dat ik voor mezelf opkwam. Ik wilde niet meer omgaan met mensen die het leuk vinden mij voortdurend te kwetsen. Het is nu jaren later en ik mis niets aan hen. De energie die ik stak in contact met die mensen en met het mezelf weer helen na door hen gekwetst te zijn, die energie heb ik nu over en besteed ik aan leuke dingen.
Ik herken ook wel wat jij zegt maar alleen het stukje bang om hen pijn te doen kwam meer voort uit de angst dat ze mij pijn zouden doen en omdat ze me anders weer kwetsten ofzo het was iets van je bent toch een beetje het zwarte schaap dat altijd gekwetst mag worden dus je probeert de vrede te bewaren en ze te pleasen.
Heerlijk hè bevrijd zijn van het op je tenen lopen en met desillusies thuis te komen nadat je op visite bent geweest.
zondag 4 december 2016 om 13:04
Heel waardevol jullie berichten, ik voel me toch wat minder alleen, nu ik dit lees, en vooral minder bezwaard, want jullie hebben het ook meegemaakt en begrijpen dat het niet fijn is.quote:MevrouwJack schreef op 04 december 2016 @ 11:44:
[...] Maar dit soort uitspraken zou je toch ook niet tegen anderen doen? Waarom wel tegen jezelf? En ik weet dat je dan zegt "in mijn geval is dat anders", maar het is echt niet zo dat voor jou hele andere 'regels' gelden dan voor alle andere mensen. ja dat zou ik inderdaad zeggen en zo denk ik er nog over, maar ik zie wel in dat ik met 2 maten meet, je hebt gelijkquote:Snowfall schreef op 04 december 2016 @ 12:19:
[...] Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen?.Ik denk precies zo.. zelfs die zielige kindjes herken ik en de gedachten erbij... ik snap nu wel dat ik mezelf er extra mee straf. En ik vind het heel fijn van jullie te horen dat ik het niet hoef weg te stoppen en als het komt, het uiteindelijk minder wordt. De volgende keer als ik het voel ga ik proberen het toe te laten..
En ik vind het fijn dat jullie het voor jullie gewerkt heeft, dat geeft mij hoop
Alinea, wat goed dat je zo ver bent in dit proces en voor jezelf kunt kiezen!
Boosheid richting anderen heb ik nog nooit gehad, alleen naar mezelf
[...] Maar dit soort uitspraken zou je toch ook niet tegen anderen doen? Waarom wel tegen jezelf? En ik weet dat je dan zegt "in mijn geval is dat anders", maar het is echt niet zo dat voor jou hele andere 'regels' gelden dan voor alle andere mensen. ja dat zou ik inderdaad zeggen en zo denk ik er nog over, maar ik zie wel in dat ik met 2 maten meet, je hebt gelijkquote:Snowfall schreef op 04 december 2016 @ 12:19:
[...] Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen?.Ik denk precies zo.. zelfs die zielige kindjes herken ik en de gedachten erbij... ik snap nu wel dat ik mezelf er extra mee straf. En ik vind het heel fijn van jullie te horen dat ik het niet hoef weg te stoppen en als het komt, het uiteindelijk minder wordt. De volgende keer als ik het voel ga ik proberen het toe te laten..
En ik vind het fijn dat jullie het voor jullie gewerkt heeft, dat geeft mij hoop
Alinea, wat goed dat je zo ver bent in dit proces en voor jezelf kunt kiezen!
Boosheid richting anderen heb ik nog nooit gehad, alleen naar mezelf
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 13:10
quote:alinea schreef op 04 december 2016 @ 13:01:
[...]Ik herken ook wel wat jij zegt maar alleen het stukje bang om hen pijn te doen kwam meer voort uit de angst dat ze mij pijn zouden doen en omdat ze me anders weer kwetsten ofzo het was iets van je bent toch een beetje het zwarte schaap dat altijd gekwetst mag worden dus je probeert de vrede te bewaren en ze te pleasen.
Heerlijk hè bevrijd zijn van het op je tenen lopen en met desillusies thuis te komen nadat je op visite bent geweest.
Heftig hoor Alinea
Ik ben gelukkig niet het zwarte schaap oid
Ik ben juist degene die sterk is
En alles zo goed aan kan
En het bewijs is dat je met hard werken alles kunt bereiken
Ondanks wat je meegemaakt hebt
En ik mag niet praten over vroeger
Want dat is geweest ..
Ik snap wel dat dat ook toxisch kan zijn
Op een andere manier
[...]Ik herken ook wel wat jij zegt maar alleen het stukje bang om hen pijn te doen kwam meer voort uit de angst dat ze mij pijn zouden doen en omdat ze me anders weer kwetsten ofzo het was iets van je bent toch een beetje het zwarte schaap dat altijd gekwetst mag worden dus je probeert de vrede te bewaren en ze te pleasen.
Heerlijk hè bevrijd zijn van het op je tenen lopen en met desillusies thuis te komen nadat je op visite bent geweest.
Heftig hoor Alinea
Ik ben gelukkig niet het zwarte schaap oid
Ik ben juist degene die sterk is
En alles zo goed aan kan
En het bewijs is dat je met hard werken alles kunt bereiken
Ondanks wat je meegemaakt hebt
En ik mag niet praten over vroeger
Want dat is geweest ..
Ik snap wel dat dat ook toxisch kan zijn
Op een andere manier
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 14:19
Ik ben de kerstboom aan het versieren
En het is heel leuk werk
Zodra de lichtjes goed zaten
Maar dat zal herkenbaar zijn
De gedachten zijn rustig
En hebben zich er even bij neergelegd
Tenminste zo lijkt het nu wel
En dat is wel fijn voor even
En het is heel leuk werk
Zodra de lichtjes goed zaten
Maar dat zal herkenbaar zijn
De gedachten zijn rustig
En hebben zich er even bij neergelegd
Tenminste zo lijkt het nu wel
En dat is wel fijn voor even
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 december 2016 om 14:21
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 13:24:
Twee jaar geleden volgde ik dezelfde therapie
Als een van de misbruikte meisjes
Puur toeval
Mijn vader kwam daar via de moeder van het meisje achter
En was woest..
Jij bent toch niet gek?
Jij bent toch niet net zo er aan toe als zij?
Ik mag niet zwak, ziek of zo overkomenAfschuwelijk.. Zo wordt je dus nog steeds klein gehouden dit mag niet, heb je je wel eens verdedigt? Ook al is het met zijn tweeën tegen een je weet toch wel dat het krom is, jouw stiefmoeder heb je daar wel een band mee? Kun je bij haar terecht als je ergens mee zit? niet hetgeen van vroeger blijkbaar dat wordt genegeerd maar zegt ze wel eens dat ze van je houdt zodat het voor jou dubbel voelt, dat je aan de ene kant wel bij haar terecht kunt maar waar je echt mee zit en wat jou altijd aangedaan is gebagatelliseerd wordt?
Twee jaar geleden volgde ik dezelfde therapie
Als een van de misbruikte meisjes
Puur toeval
Mijn vader kwam daar via de moeder van het meisje achter
En was woest..
Jij bent toch niet gek?
Jij bent toch niet net zo er aan toe als zij?
Ik mag niet zwak, ziek of zo overkomenAfschuwelijk.. Zo wordt je dus nog steeds klein gehouden dit mag niet, heb je je wel eens verdedigt? Ook al is het met zijn tweeën tegen een je weet toch wel dat het krom is, jouw stiefmoeder heb je daar wel een band mee? Kun je bij haar terecht als je ergens mee zit? niet hetgeen van vroeger blijkbaar dat wordt genegeerd maar zegt ze wel eens dat ze van je houdt zodat het voor jou dubbel voelt, dat je aan de ene kant wel bij haar terecht kunt maar waar je echt mee zit en wat jou altijd aangedaan is gebagatelliseerd wordt?
zondag 4 december 2016 om 14:23
quote:Knuffelbeertjes schreef op 04 december 2016 @ 14:19:
Ik ben de kerstboom aan het versieren
En het is heel leuk werk
Zodra de lichtjes goed zaten
Maar dat zal herkenbaar zijn
De gedachten zijn rustig
En hebben zich er even bij neergelegd
Tenminste zo lijkt het nu wel
En dat is wel fijn voor evenWat fijn geniet van de sfeer, lekker even een kalm hoofd
Ik ben de kerstboom aan het versieren
En het is heel leuk werk
Zodra de lichtjes goed zaten
Maar dat zal herkenbaar zijn
De gedachten zijn rustig
En hebben zich er even bij neergelegd
Tenminste zo lijkt het nu wel
En dat is wel fijn voor evenWat fijn geniet van de sfeer, lekker even een kalm hoofd
zondag 4 december 2016 om 14:25
quote:Snowfall schreef op 04 december 2016 @ 12:19:
[...]
Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen? Maar eigenlijk gaf ik mezelf met die gedachte extra straf. Niet alleen had ik pijn, ik mocht die pijn ook nog eens niet hebben.
Ik vond dat iedereen die is ziek is, recht heeft op klagen en zielig zijn, tot ik het zelf werd. Nou ja, écht zieke mensen waren heel lang thuis, dus niet zeuren. Na een paar maanden thuis bedacht ik dat je pas écht zielig bent als je naar het zh moet, naar een 'echte arts'. En toen ik daar was, vond ik wel dat het pas 'telde' als je een stevige diagnose hebt. Nou die kreeg ik, dus toen bedacht ik dat je pas echt ziek bent als je zo ongeveer bijna dood bent. Nou dat ben ik dan weer niet, dus niet zeuren.
En eerlijk gezegd, ben ik het nog steeds met die laatste uitspraak eens. Beetje hardleers toch wel
[...]
Die ervaring heb ik ook. Vroeger leerde ik alles weg te stoppen, want iedereen had het zwaarder dan mij, nou ja, er was altijd wel iemand die het zwaarder had en anders had je nog die zielige kindjes in gebieden met hongersnood. Waarom zat ik dan zo zielig te doen? Maar eigenlijk gaf ik mezelf met die gedachte extra straf. Niet alleen had ik pijn, ik mocht die pijn ook nog eens niet hebben.
Ik vond dat iedereen die is ziek is, recht heeft op klagen en zielig zijn, tot ik het zelf werd. Nou ja, écht zieke mensen waren heel lang thuis, dus niet zeuren. Na een paar maanden thuis bedacht ik dat je pas écht zielig bent als je naar het zh moet, naar een 'echte arts'. En toen ik daar was, vond ik wel dat het pas 'telde' als je een stevige diagnose hebt. Nou die kreeg ik, dus toen bedacht ik dat je pas echt ziek bent als je zo ongeveer bijna dood bent. Nou dat ben ik dan weer niet, dus niet zeuren.
En eerlijk gezegd, ben ik het nog steeds met die laatste uitspraak eens. Beetje hardleers toch wel
Tjezus, wat vals
