Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 14 augustus 2019 om 21:00
Lieve allen,
Ik ben vanmiddag naar de uitvaart van Anna geweest. Ik wil even kwijt hoe mooi, warm, emotioneel en intens verdrietig ik het vond. Ik moest af en toe ook echt lachen bij de Anna anecdotes en grapjes. Op zijn Anna’s.
Haar zus was een rock star. Ze deed het fantastisch.
De twee kleine mannen van Anna hebben de kaarsen aangestoken op mama’s kist. Hartverscheurend.
Het deed mij goed om de kinderen, man, ouders en schoonouders te zien en persoonlijk te condoleren. En natuurlijk ook zelf afscheid te nemen van zo’n prachtige vrouw.
Ik heb vanavond mijn man en mijn kinderen extra lang geknuffeld. Nu lig ik in bed met mijn kinderen, met Anna in mijn gedachten.
Dag mijn lieve ex collega. Rust zacht. Ik zal je nooit vergeten.
Ik ben vanmiddag naar de uitvaart van Anna geweest. Ik wil even kwijt hoe mooi, warm, emotioneel en intens verdrietig ik het vond. Ik moest af en toe ook echt lachen bij de Anna anecdotes en grapjes. Op zijn Anna’s.
Haar zus was een rock star. Ze deed het fantastisch.
De twee kleine mannen van Anna hebben de kaarsen aangestoken op mama’s kist. Hartverscheurend.
Het deed mij goed om de kinderen, man, ouders en schoonouders te zien en persoonlijk te condoleren. En natuurlijk ook zelf afscheid te nemen van zo’n prachtige vrouw.
Ik heb vanavond mijn man en mijn kinderen extra lang geknuffeld. Nu lig ik in bed met mijn kinderen, met Anna in mijn gedachten.
Dag mijn lieve ex collega. Rust zacht. Ik zal je nooit vergeten.
woensdag 14 augustus 2019 om 22:07
Domidodo schreef: ↑14-08-2019 21:00Lieve allen,
Ik ben vanmiddag naar de uitvaart van Anna geweest. Ik wil even kwijt hoe mooi, warm, emotioneel en intens verdrietig ik het vond. Ik moest af en toe ook echt lachen bij de Anna anecdotes en grapjes. Op zijn Anna’s.
Haar zus was een rock star. Ze deed het fantastisch.
De twee kleine mannen van Anna hebben de kaarsen aangestoken op mama’s kist. Hartverscheurend.
Het deed mij goed om de kinderen, man, ouders en schoonouders te zien en persoonlijk te condoleren. En natuurlijk ook zelf afscheid te nemen van zo’n prachtige vrouw.
Ik heb vanavond mijn man en mijn kinderen extra lang geknuffeld. Nu lig ik in bed met mijn kinderen, met Anna in mijn gedachten.
Dag mijn lieve ex collega. Rust zacht. Ik zal je nooit vergeten.
Dank voor het delen, sterkte.
woensdag 14 augustus 2019 om 22:31
Wat intens verdrietig...
En wat mooi. Jij ook sterkte Domidodo
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 15 augustus 2019 om 09:08
donderdag 15 augustus 2019 om 10:40
Domidodo, ik denk dat ik jou gisteren even heb gesproken? Fijn dat je er was! En fijn dat je het mooi vond.
Het is me gelukt om de dienst te doen. Ik heb erg mijn best gedaan om niet teveel in de microfoon te tetteren. Een aantal mensen hielden een superlief praatje en we hadden muziek uitgekozen. Er waren programmaboekjes. Dat wilde Anna graag, want : dan heb je wat te doen als het saai is .
Tijdens de dienst heb ik speciaal geprobeerd om ook wat grappige anekdotes te vertellen. Dus ik ben blij te horen dat je er een beetje om moest lachen Domidodo.
Ik had ook een jurk aan met kraanvogels erop .
Op de foto's zag je zo goed wat de kanker met haar uiterlijk deed. Dat vond ik zo confronterend. Wel zijn er echt tot het laatst vrolijke foto's van haar gemaakt. De laatste terwijl ze een proostbeweging maakt met haar glas. Dat was op mijn verjaardag eind juli bij ons in de tuin. De laatste keer dat ze bij mij was. Ze had zo'n zin om lekker wijn te drinken toen .
Er waren zoveel lieve mensen gisteren. Echt heel fijn!
En dan nu, tja nu moeten we verder. Nu is ze echt weg. We zijn gisteren met haar meegelopen tot de oven. Moeilijk hoor om haar zo de oven in te zien gaan. Ik vind het zo ontzettend gek dat ze er nu echt niet meer is. Ik heb zin om in bed te blijven en niks te doen. Mijn hart doet echt zo'n pijn. Voor mezelf, voor mijn ouders, haar man en mijn neefjes.
Ik hou mezelf voor dat we moeten plukken. Ik denk dat opstaan en ontbijten ook telt als plukken vandaag.
Het is me gelukt om de dienst te doen. Ik heb erg mijn best gedaan om niet teveel in de microfoon te tetteren. Een aantal mensen hielden een superlief praatje en we hadden muziek uitgekozen. Er waren programmaboekjes. Dat wilde Anna graag, want : dan heb je wat te doen als het saai is .
Tijdens de dienst heb ik speciaal geprobeerd om ook wat grappige anekdotes te vertellen. Dus ik ben blij te horen dat je er een beetje om moest lachen Domidodo.
Ik had ook een jurk aan met kraanvogels erop .
Op de foto's zag je zo goed wat de kanker met haar uiterlijk deed. Dat vond ik zo confronterend. Wel zijn er echt tot het laatst vrolijke foto's van haar gemaakt. De laatste terwijl ze een proostbeweging maakt met haar glas. Dat was op mijn verjaardag eind juli bij ons in de tuin. De laatste keer dat ze bij mij was. Ze had zo'n zin om lekker wijn te drinken toen .
Er waren zoveel lieve mensen gisteren. Echt heel fijn!
En dan nu, tja nu moeten we verder. Nu is ze echt weg. We zijn gisteren met haar meegelopen tot de oven. Moeilijk hoor om haar zo de oven in te zien gaan. Ik vind het zo ontzettend gek dat ze er nu echt niet meer is. Ik heb zin om in bed te blijven en niks te doen. Mijn hart doet echt zo'n pijn. Voor mezelf, voor mijn ouders, haar man en mijn neefjes.
Ik hou mezelf voor dat we moeten plukken. Ik denk dat opstaan en ontbijten ook telt als plukken vandaag.
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 15 augustus 2019 om 10:46
Als stille meelezer op dit topic kwam ik regelmatig een kijkje nemen, de laatste tijd eigenlijk gewoon om te kijken of ze er nog was. Nu had ik al een tijdje niet gelezen en lees ik opeens dat ze er niet meer is.
Lieve Anna, je verhaal en je positiviteit hebben diepe indruk op me gemaakt. Ik wens iedereen die haar lief heeft ontzettend veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Lieve Anna, je verhaal en je positiviteit hebben diepe indruk op me gemaakt. Ik wens iedereen die haar lief heeft ontzettend veel sterkte in deze moeilijke tijd.
donderdag 15 augustus 2019 om 10:46
donderdag 15 augustus 2019 om 10:50
Frans, het is dat de aanleiding zo verschrikkelijk triest is, maar het klinkt wel als mooie, fijne en prettig afscheid. Op het gezellige af.
Wees niet zo streng voor jezelf, je mag best wel toegeven aan je verdriet. Even niet plukken, maar gewoon zwelgen in je verdriet. Neem de tijd voor je eigen verdriet, dat mag er zijn naast het verdriet van de anderen. Het plukken komt wel weer.
Ik hoop dat wij hier met z'n allen nog lang plukmomenten blijven delen.
Wees niet zo streng voor jezelf, je mag best wel toegeven aan je verdriet. Even niet plukken, maar gewoon zwelgen in je verdriet. Neem de tijd voor je eigen verdriet, dat mag er zijn naast het verdriet van de anderen. Het plukken komt wel weer.
Ik hoop dat wij hier met z'n allen nog lang plukmomenten blijven delen.
donderdag 15 augustus 2019 om 10:51
Ach wat een verdriet. Stille meelezer hier. Nu niet meer. Ik wens iedereen heel veel sterkte toe.
En ik hoop dat dit topic van Anna niet verloren gaat en wordt voortgezet met plukmomenten. Want dat mag toch niet verloren gaan hier op het forum, plukmomenten. Dat kunnen wij allemaal goed gebruiken in het leven.
En ik hoop dat dit topic van Anna niet verloren gaat en wordt voortgezet met plukmomenten. Want dat mag toch niet verloren gaan hier op het forum, plukmomenten. Dat kunnen wij allemaal goed gebruiken in het leven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in